• Nie Znaleziono Wyników

A. Pogranicze polsko-niemieckie ma charakter typowego pogranicza sty­

kowego, na którym układy kulturowe są wyraźnie oddzielone ze względu na przebiegającą między nimi linię demarkacyjną. Wielowiekowa tradycja historyczna tego obszaru obejmowała stopniowe przechodzenie ze strefy łacińsko-germańskięj do łacińsko-zachodniosłowiańskiej, a tym samym kształtowała swoistą strefę przejściową w perspektywie tradycyjnego układu W schód-Zachód Europy . Podejmowana w wielu studiach analiza zło­

żonych politycznie, etnicznie, kulturowo i religijnie losów historycznych po­

granicza umożliwia wyróżnienie tych okresów, które miały istotne znaczenie w kształtowaniu się współczesnego charakteru Ziem Zachodnich.

Wiek XVIII to czas zmiany linearnego przebiegu granicy między Polską a Prusami, w wyniku której prawie całe historyczno-geograficzne pogranicze niemiecko-polskie znalazło się w Prusach, wraz z jego zróżnicowanym cha­

rakterem kulturowym, wywodzącym się z poprzednich stuleci73.

Wiek XIX w pierwszych latach po kongresie wiedeńskim aż do Wios­

ny Ludów cechował się współpracą ekonomiczno-społeczną oraz tolerancyjnym charakterem wzajemnych kontaktów na pograniczu. Następ­

nie od 1848 roku, w wyniku rodzącej się na skutek dążenia narodu nie­

mieckiego do zjednoczenia polaryzacji interesów narodowych Polaków i Niemiec — trwała rywalizacja i walka narodowościowa, a w efekcie tych procesów zaszły istotne zmiany demograficzne i etniczne74. Na okres ten przypada również proces germanizacyjny ludności polskiej, a przede wszystkim dzieci, które od wprowadzenia obowiązku szkolnego w 1825 roku zostały objęte powszechnym nauczaniem elementarnym, ze szczegól­

nym egzekwowaniem postępów w nauce języka niemieckiego. Rezultaty licznych badań dotyczących rozwoju szkolnictwa na ziemiach polskich pod panowaniem pruskim potwierdzają tezę, zgodnie z którą — im bardziej i usilniej próbowano germanizować Polaków osiedlonych na zachodzie, tym bardziej zdecydowana była narodowa odpowiedź Polaków75, będąca

72 E. W ł o d a r c z y k: Pogranicze polsko-niemieckie w perspektywie historycznej. W: Pogra­

nicze polsko-niemieckie. Przeszłość - Teraźniejszość - Przyszłość. Red. E. W ł o d a r c z y k . Szczecin: Wydawnictwo Uniwersytetu Szczecińskiego, 2001, s. 11-23.

73 M. B r o s z a t: 200 lat niemieckiej polityki wobec Polski. Warszawa: Wydawnictwo

„Volumen”, 1999, s. 29.

74 E. W ł o d a r c z y k: Pogranicze polsko-niemieckie w perspektywie historycznej..., s. 16—19.

75 W. M o 1 i k: Procesy asymilacyjne i akulturacyjne w stosunkach polsko-niemieckich w XIX i na początku XX wieku. Stan i postulaty badań. W: Procesy akulturacji/asymilacji na pograniczu polsko-niemieckim w XIX i XX wieku. Red. W. M o 1 i k, R. T r a b a. Poznań: Wydawnictwo UAM, 1999, s. 85.

zarazem przejawem rodzącego się stopniowo poczucia polskiej przynależ­

ności narodowej.

W dwudziestoleciu międzywojennym pogranicze polsko-niemieckie stało się z jednej strony obszarem ruchów migracyjnych na skutek formal­

nej możliwości wyboru przez ludność niemiecką przynależności państwo­

wej, umożliwiającej jej tym samym uzyskanie uprzywilejowanego statusu prawnego na mocy postanowienia traktatu państw sprzymierzonych z Polską z 1919 roku, natomiast z drugiej — terenem ożywionego — po od­

rodzeniu się państwa polskiego — życia narodowego, które przejawiało się również negatywnymi zjawiskami w postaci nacjonalizmu i agresji w sto­

sunku do obcych narodowości76. Zachodzące procesy asymilacyjne na po­

graniczu sprzyjały kształtowaniu się różnych postaw narodowych ludności etnicznie polskiej w Niemczech, które można ująć — zdaniem W. Wrzesiń­

skiego — w pięć zasadniczych grup: (1) Polaków mających ukształtowane poczucie tożsamości narodowej i świadomych wspólnoty z ojczyzną; (2) Po­

laków z wykształconym poczuciem świadomości narodowej, ale zasymilo­

wanych ze społecznością niemiecką; (3) ludność etnicznie polską z ukształtowaną świadomością wspólnoty regionalnej i pozostającą w kręgu kultury polskiej i niemieckiej; (4) ludność pochodzenia polskiego, dekla­

rującą niemiecką przynależność narodową, pomimo posługiwania się języ­

kiem polskim jako językiem macierzystym, oraz (5) ludność etniczną pochodzenia polskiego, nie wykazującą znajomości języka polskiego ani związków z tradycjami polskimi, posługującą się językiem niemieckim w ży­

ciu codziennym 7

Okres drugiej wojny światowej „przerwał” istnienie pogranicza i stał się trwałym, negatywnym komponentem poczucia tożsamości narodowej zarówno Polaków, jak i Niemców.

Lata powojenne (1 9 4 5 —1956) są związane ze zmianą granic na podsta­

wie międzynarodowych ustaleń jałtańskich i poczdamskich, jak i charakteru etniczno-kulturowo-religijnego Ziem Zachodnich, spowodowanego przymu­

sowym wysiedlaniem ludności niemieckiej i napływem ludności polskiej z Kresów Wschodnich oraz województw centralnych (por. tabela 9). Zmia­

na struktury narodowościowej, odczuwane różnice kulturowe — powstałe w wyniku zderzenia się kultur regionalnych — pomiędzy polskimi osadnika­

mi a ludnością autochtoniczną, potęgowane antyniemiecką wrogością,

76 Por. H. C h a ł u p c z a k: II [Druga] Rzeczpospolita a mniejszość polska w Niemczech.

Poznań: Instytut Zachodni, 1992; I d e m : Szkolnictwo polskie w Niemczech 1919-1939. Lu­

blin: UMCS, 1996; W. W r z e s i ń s k i : Polski ruch narodowy w Niemczech 1922-1939.

Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993.

77 W. W r z e s i ń s k i : Procesy asymilacyjne i akulturacyjne na obszarach pogranicza pol- sko-niemieckiego w okresie międzywojennym. W: Procesy àkulturacji/asymilacji na pograniczu pol­

sko-niemieckim..., s. 106—107.

ukształtowaną przez negatywne stereotypy Polaka i Niemca — stały się główną barierą integracji społecznej na tym terenie, a szczelność granicy polsko-niemieckiej doprowadziła do całkowitej zmiany kulturowego charak­

teru pogranicza i zaniku kontaktów między Polakami i Niemcami, odby­

wającymi się w nowych realiach politycznych obydwu krajów wyłącznie w ramach starannie zaplanowanych spotkań pomiędzy przedstawicielami

„bratnich państw socjalistycznych”78.

T a b e l a 9 Pochodzenie terytorialne ludności pogranicza polsko-niemieckiego

w 1950 roku

Ludność

Województwo

szczecińskie zielonogórskie wrocławskie

tys. % tys. % tys. %

Miejscowa 14.4 2,8 15,8 2,8 84,8 5,1

Napływowa z obecne­

go terenu Polski

A 29,3 5,6 14,2 2,6 72,0 4,3

B 85,7 16,5 42.5 7,6 145,2 8,6

C 11,6 2,2 5,8 1.0 24,1 1,4

D 89,3 17,2 63,0 11.4 283,7 16,9

E 109,0 20,9 139,4 25,2 173,6 10,3

F 7,4 1.4 7,0 1.3 63,9 3,8

G 12,1 2,3 19,0 3,4 144,6 8,6

H 2.4 0,4 1,3 0,2 9,3 0,6

E 346,8 66,5 292,2 52,7 916,4 54,5

Napływowa z zagranicy 160,5 30,7 246,2 44,5 677,7 40,4

Ogółem 521,7 554,2 1678,9

Objaśnienia:

A - Warszawa, Łódi, B - województwo warszawskie, łódzkie, C - województwo białostockie, olsztyń­

skie, D - województwo kieleckie, lubelskie, rzeszowskie, E - województwo poznańskie, bydgoskie, gdańskie, F - województwo katowickie, G - województwo krakowskie, H - Ziemie Zachodnie do 1939 roku, £ — razem

Opracowano na podstawie: C. Osçkowski, H. Szczegóła: Pogranie» polsko-niemieckie w okresie transfor­

macji (1989-1997). Zielona Góra: Wydawnictwo WSP. 1999, s. 15.

78 Por.: Z. J a s i e w i c z: Lokalizm i regionalizm a migracje. Uwagi o związkach z teryto­

rium na Ziemiach Zachodnich i Północnych Polski. W: Kultury regionalne i pogranicza kulturowe a świadomość etniczna. T. 2..., s. 105-112; T. M a r c z a k: Granica zachodnia w polskiej polity­

ce zagranicznej w latach 1944-1950. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1995; C. T r o s i a k: Proces formowania się pogranicza polsko-niemieckiego w latach 1945-1993. „Przegląd Zachodni” 1993, nr 3, s. 81-87.

Okres współpracy na pograniczu PRL — NRD (1957—1971) stanowił przede wszystkim element realizacji postanowień politycznych władz Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (RWPG - przy decydującym głosie stro­

ny radzieckiej), dotyczących wzajemnej współpracy i kontaktów między obu państwami o charakterze gospodarczym i kulturalnym, a nie wynik na­

turalnych potrzeb regionów nadgranicznych ani też następstwo lokalnych inicjatyw społeczności polskiej i niemieckiej79. W latach sześćdziesiątych, a szczególnie po uruchomieniu w 1963 roku tzw. małego ruchu turystycz­

nego oraz podpisaniu w 1966 roku porozumienia określającego warunki za­

trudniania Polaków w miejscowościach przygranicznych NRD, ukształtował się pewien stały model współpracy przygranicznej, umożliwiającej bezpo­

średnie zetknięcie obu społeczności i przełamywanie utrwalonych już wcze­

śniejszymi doświadczeniami uprzedzeń etnicznych i negatywnych stereotypów.

Lata „otwartej granicy” (1972—1980) charakteryzowały się możliwo­

ścią swobodnego, osobowego przekraczania granicy i tym samym nawiązy­

wania kontaktów w wymiarze regionalnym, sprzyjających kształtowaniu się nowego typu codzienności polsko-niemieckiego obszaru kulturowego, jak również procesu wzajemnego oddziaływania i przenikania kultur. Sytuacja zaistnienia zmiany kulturowej umożliwiła z jednej strony „zderzenie” się po długotrwałej izolacji społeczności obydwu państw, natomiast z drugiej — spowodowała funkcjonowanie odmiennych wzorów zachowań kulturowych, prowadzących bardzo często do wzajemnej niechęci i konfliktów, często o charakterze narodowościowym. Okres ten umożliwił jednak ożywienie kontaktów w dziedzinie kultury i oświaty - sprzyjając wytworzeniu stałych form współpracy, z których wiele przetrwało do czasów współczesnych.

Okres „po zamknięciu granicy” (1 9 8 0 —1989) był wynikiem zmian po­

litycznych zachodzących w Polsce, a zarazem świadomym aktem izolowania obywateli NRD od przemian kształtujących się w naszym kraju; charaktery­

zował się zawieszeniem lub zerwaniem współpracy gospodarczej, oświa­

towej i kulturalnej między regionami przygranicznymi, a tym samym

„zamknięciem” rozwijanych wcześniej procesów integracyjnych. Po wprowa­

dzeniu stanu wojennego w 1981 roku wznowiono na pograniczu zorganizo­

wane i kontrolowane formy wymiany wakacyjnej (wczasy pracownicze, kolonie dziecięce, obozy, młodzieżowe i studenckie hufce pracy), które po stronie niemieckiej nie miały już charakteru międzynarodowego, natomiast w Polsce zachowano ich wcześniejszą formułę80. Prowadzona zatem w tych

79 C. O s ę k o w s k i , H. S z c z e g ó ł a: Pogranicze polsko-niemieckie w okresie transfor­

macji (1989-1997). Zielona Góra: Wydawnictwo WSP, 1999, s. 22—32.

80 Ibidem, s. 42; Z. K u r c z: Pogranicze z Niemcami a inne pogranicza Polski. W: Transgra- niczność w perspektywie socjologicznej..., s. 2 3 -3 3 ; C. T r o s i a k: Procesy kształtujące pograni­

cze polsko-niemieckie po U wojnie światową. Poznań: Wydawnictwo UAM, 1999.

12 - Kompetencja...

latach polityka izolacji obu społeczności, mimo krótkotrwałej i ograniczonej swobody, poważnie opóźniła proces integracji kulturowej mieszkańców po­

granicza polsko-niemieckiego, którzy swoją odmienność postrzegali najczę­

ściej w kategoriach różnic, a nie podobieństw w zakresie wspólnego dziedzictwa kulturowego.

W spółpraca przygraniczna po 1989 roku kształtowała się w nowych warunkach politycznych, gospodarczych, społecznych i kulturowych, bę­

dących efektem transformacji ustrojowych zachodzących w Polsce oraz pro­

cesu zjednoczenia Niemiec. Uznanie granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej, zgodnie z traktatem podpisanym w 1990 roku, jako granicy między Polską a zjednoczonymi Niemcami, umożliwiło jej ponowne „otwarcie”. Sprzyjało ono w ostatnich latach utrwaleniu się nowego typu stosunków sąsiedzkich między mieszkańcami, zarówno w postaci formalnych polskich i niemiec­

kich koncepcji oraz rozwiązań dotyczących współpracy na pograniczu81, jak i rozwoju nowych wzorów zachowań społecznych i kulturowych o charak­

terze komunikacyjnym i tolerancyjnym. Dynamiczny charakter współczes­

nego pogranicza zachodniego w kontekście wymiany gospodarczej, wykorzystywania mechanizmów rynkowych dla odniesienia sukcesu ekono­

micznego ujawnił liczne nierówności, asymetrie ekonomiczne oraz wyraźne poczucie dysparytetu między sąsiadującymi grupami i/lub w samych gru­

pach dotychczas jednorodnych82. Rezultaty badań prowadzonych m.in.

w zakresie analizy postaw społecznych i kulturowych młodzieży miast przy­

granicznych potwierdzają z jednej strony wysokie aspiracje edukacyjne tej młodzieży, dystans aksjologiczny między pokoleniami wychowawców (na­

uczycieli i rodziców) a młodym pokoleniem, gotowość do funkcjonowania w gospodarce wolnorynkowej, dążenie do zmiany wzajemnego wizerunku Polaków i Niemców, natomiast z drugiej — ujawniają niepokojące zjawiska patologii społecznej, przy jednoczesnym poszerzeniu się zakresu tolerancji społecznej na taki typ zachowań83. Pogranicze polsko-niemieckie znajduje

81 C. O s ę k o w s k i, H. S z c z e g ó ł a: Pogranicze polsko-niemieckie w okresie transfor­

macji..., s. 79—104.

82 J. K u r z ę p a: Eksplanacyjna użyteczność teorii zróżnicowanych powiązań w odniesieniu do zachowań patologicznych na pograniczu. W: W poszukiwaniu teorii przydatnych w badaniach międzykulturowych. Red. T. L e w o w i c k i , E. O g r o d z k a - M a z u r . Cieszyn: Uniwersy­

tet Śląski, Filia w Cieszynie, 2001, s. 149.

83 Por. E. B a c z y ń s k a : Zjawiska patologii społecznej w świadomości mieszkańców pogra­

nicza polsko-niemieckiego. W: Pogranicze z Niemcami a inne pogranicza Polski..., s. 119—140;

„Rocznik Lubelski” 1995, T. 21: Społeczne postawy młodzieży miast przygranicznych. Red.

E. H a j d u k; B. 1 d z i k o w s k i: Orientacje życiowe młodzieży szkolnej miasta przygraniczne­

go: badania panelowe. Zielona Góra: Lubuskie Towarzystwo Naukowe, 1998; J. K u r z ę p a:

Młodzież pogranicza ju m a . Zielona Góra: Lubuskie Towarzystwo Naukowe, 1998; E. N a r -k i e w i c z - N i e d b a l e c : A-ksjologiczne orientacje młodzieży pols-kiej i niemiec-kiej. W: Trans- graniczność w perspektywie socjologicznej...

się zatem w fazie intensywnych procesów modyfikujących jego dotychczaso­

wy charakter w kierunku kształtowania się nowego typu świadomości naro­

dowej i regionalnej zamieszkujących go Polaków oraz Niemców.

B. Historyczne uwarunkowania kształtowania się pogranicza polsko-nie- mieckiego miały i nadal mają istotne znaczenie dla tworzenia się wśród za­

mieszkujących go społeczności określonego stosunku i tym samym zróżnicowanych postaw społecznych wobec kultury, języka, religii i oświaty.

Wielowiekowa przynależność historyczna Ziem Zachodnich do kręgu kultu­

ry niemieckiej w decydującym stopniu określała poczucie świadomości na­

rodowej mieszkańców tego obszaru i zarazem wyznaczała wysoką pozycję kultury i języka niemieckiego, będących istotnymi wyznacznikami tożsamo­

ści narodowej. Zachodzące procesy asymilacji, zwłaszcza w XIX i na początku XX wieku, sprzyjały zanikaniu wartości rdzennych kultury pol­

skiej społeczności, zapoczątkowując ciąg dekulturacyjnych przekształceń, prowadzących w konsekwencji do częściowej utraty przez tę grupę własnej odrębności kulturowej i włączenia jej w dominujący niemiecki system kultu­

rowy84. Budzące sprzeciw wśród ludności etnicznie polskiej usilne próby germanizowania życia społecznego, wspomagane intensywnie przez szkol­

nictwo, jak również odradzanie się polskiego państwa i poczucia tożsamości narodowej Polaków- spowodowały wyraźne przemiany w świadomości etnicznej i językowej mieszkańców pogranicza, prowadzące do częściowej modyfikacji systemu kulturowego w okresie międzywojennym. Kształtowa­

nie się tożsamości kulturowej i regionalnej Polaków oraz Niemców na po­

graniczu w latach powojennych XX wieku związane było przede wszystkim z „otwartym” lub „zamkniętym” charakterem granicy, a tym samym możli­

wością konfrontacji kultur, sprzyjającej stopniowemu przełamywaniu obu­

stronnych uprzedzeń i negatywnych stereotypów lub izolacją w kontaktach kulturowych. W okresach wzajemnego przenikania się kultury polskiej i niemieckiej kształtowała się, zwłaszcza wśród ludności polskiej, świado­

mość potrzeby nabywania określonych kompetencji językowych w zakresie posługiwania się zarówno językiem polskim, jak i niemieckim, umożli­

wiających komunikację międzykulturową oraz stopniowe przechodzenie od sąsiedzkich relacji My - Oni do stosunków typu My — Wy. Proces ten na­

brał „żywego”, otwartego charakteru w nowych warunkach kulturowych kształtujących się po 1989 roku i dotyczy szczególnie młodego pokolenia Polaków i Niemców.

Ważnym komponentem świadomości kulturowej mieszkańców pograni­

cza zachodniego była i jest religia oraz rozwijające się na tych terenach życie

84 A. P o s e r n - Z i e l i ń s k i : Akulturacja i asymilacja - dwie strony procesu etnicznej zmiany w ujęciu antropologii i etnohistorii. W: Procesy akultumcji/asymilacji na pograniczu pol- sko-niemieckim..., s. 51.

religijne, skupione w zasadzie wokół dwóch grup wyznaniowych - chrześci­

jańskich i niechrześcijańskich - tworzących specyficzne pogranicze wyzna­

niowe. Wśród wyznań chrześcijańskich dominuje katolicyzm reprezento­

wany przez Kościół rzymskokatolicki. W podregionie zielonogórskim województwa lubuskiego, objętym badaniami własnymi, funkcjonują rów­

nież następujące związki wyznaniowe: Starokatolicki Kościół Mariawitów, Kościół polskokatolicki, Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny, Ko­

ściół Ewangelicko-Augsburski, Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, Kościół Chrystusowy, Stowarzyszenie Badaczy Pisma Świętego, Kościół Chrześcijan Dnia Sobotniego, Polski Kościół Chrześcijan Baptystów, Chrze­

ścijańska Wspólnota Zielonoświątkowa oraz Związek Wyznania Świadków Jehowy - „Strażnica”85. Kościół katolicki, jak również pozostałe związki wy­

znaniowe prowadzą działalność charytatywną, edukacyjną, kulturalną oraz wydawniczą, sprzyjając zarazem kształtowaniu postaw tolerancyjnych wśród społeczności pogranicza.

Kształtowaniu się tożsamości kulturowej zarówno ludności polskiej, jak i niemieckiej na pograniczu zachodnim sprzyjały od początku jego istnienia działania oświatowe oraz edukacyjne. Historyczny rozwój i aktualny stan oświaty na tym terenie znajduje liczne opracowania w literaturze przedmio­

tu. Od wielu lat systematyczne badania w tym zakresie prowadzą również m.in. pracownicy naukowi Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Tadeusza Ko­

tarbińskiego w Zielonej Górze (od 2001 roku Uniwersytetu Zielonogórskie­

go) oraz Instytutu Pedagogicznego Cottbus Uniwersytetu w Poczdamie i Uniwersytetu Humboldta w Berlinie86. Rezultaty tych badań, wzbogacone opracowaniami z zakresu historii oświaty, pedagogiki społecznej i socjo­

logii, umożliwiają określenie współczesnych szans edukacyjnych dzieci i młodzieży oraz studentów zamieszkujących obszar pogranicza zachodnie­

go. Badania własne przeprowadzono na terenie miast przygranicznych: Gu­

bina — po stronie polskiej, oraz Guben — w części niemieckiej, które w 1991 roku podpisały porozumienie dotyczące współpracy. Umowa o partnerstwie m iast7 była pierwszym na pograniczu polsko-niemieckim porozumieniem

85 N. J a c h o w s k a: Kościoły w procesie pojednania polsko-niemieckiego. W: Polacy i Niem­

cy na drodze do partnerskiego sąsiedztwa. Próba bilansu dziesięciolecia 1989-1998. Red. D. B i n - g e n , K. M a l i n o w s k i . Poznań: Instytut Zachodni, 2000, s. 310-328; J. K o z ł o w s k i , J. L a n g n e r , T. Z a g a j e w s k i : Atlas wyznań w Polsce...', Rocznik statystyczny Rzeczypospoli­

tej Polskiej 2002..., s. 122-123.

86 Edukacja w okresie przemian ustrojowych. Red. M. J a k o w i c k a , K.D. M e n d e . Zie­

lona Góra—Cottbus: Wydawnictwo WSP, 1994.

87 Umowa o partnerstwie miast Gubin z jednej strony oraz miastami Laatzen i Guben z drugiej strony została podpisana 19 stycznia 1991 roku i określała ogólne cele wzajemnej współpracy. Cele szczegółowe miały być precyzowane corocznie w osobnych protokołach.

Podaję za: C. O s ę k o w s k i, H. S z c z e g ó ł a: Pogranicze polsko-niemieckie w okresie trans­

formacji..., s. 333.

zawartym między miastami podzielonymi po drugiej wojnie światowej i stała się wzorcowym przykładem euromiasta nagrodzonego w 1996 roku przez Radę Europy w Strasburgu Medalem Europejskim, a w roku 1997 -Dyplomem Europejskim. Współpraca szkół i placówek oświatowych oby­

dwu miast jest uważana za najlepiej układającą się na całym pograniczu pol­

sko-niemieckim i obejmuje m.in. naukę polskiej młodzieży w szkołach w Guben, wzajemną naukę języka niemieckiego, kontakty kulturalne i spor­

towe oraz wymianę doświadczeń pedagogicznych między nauczycielami88.

W roku szkolnym 2 0 0 3 /2 0 0 4 do 3 szkół podstawowych funkcjonujących na terenie Gubina uczęszczało łącznie 1421 uczniów, w tym 6 2 0 dzieci w wieku wczesnoszkolnym, objętych opieką wychowawczo-dydaktyczną 20 nauczycieli. W Guben, będącym miastem niemieckiej Brandenburgii, eduka­

cja na poziomie podstawowym dla ponad 890 uczniów była prowadzona w 3 placówkach szkolnych (Grundschule), w których uczyło się 4 2 0 dzieci w wieku 6—10 lat. Do Friedensschule — w której prowadzono badania własne - uczęszczają m.in. dzieci z Gubina, jak również uczniowie m.in. na­

rodowości polskiej, ukraińskiej i rosyjskiej, mieszkający w Niemczech.

Uczniowie szkół podstawowych w Gubinie i Guben uczestniczą w realizo­

wanym na całym pograniczu polsko-niemieckim projekcie „Uczę się two­

jego języka”, polegającym na dobrowolnej nauce języka niemieckiego w ramach zajęć pozalekcyjnych klas 1—III i nadobowiązkowego przedmiotu w klasach IV—VI, jak również w programie edukacyjnym „Tolerancyjna Brandenburgia”89. Działaniami oświatowymi jest także objęta po polskiej stronie pogranicza (zgodnie z Ustawą o ratyfikacji Konwencji ramowej o ochronie mniejszości narodowych, uchwalonej 27 kwietnia 2000 roku przez Sejm RP) - mniejszość niemiecka. W. roku szkolnym 2 0 0 2 /2 0 0 3 w 256 szkołach podstawowych uczyło się łącznie 26 241 uczniów wywodzących się z mniejszości niemieckiej, która - zgodnie z Konstytucją RP - ma za­

gwarantowane, podobnie jak inne mniejszości narodowe i grupy etniczne zamieszkujące w Polsce, m.in. prawa do „wolności zachowania i rozwoju własnego języka; wolności zachowania obyczajów i tradycji oraz rozwoju własnej kultury; nauki języka i w języku mniejszości; nieskrępowanej możli­

wości praktyk religijnych; tworzenia własnych instytucji edukacyjnych, kul­

turalnych oraz takich, których celem jest ochrona tożsamości religijnej;

uczestnictwa w rozstrzyganiu spraw dotyczących własnej tożsamości naro­

88 Ibidem, s. 237.

89 Ibidem, s. 238; F. A d a m s k i: Potencjał społeczno-kulturalny pogranicza południowo-za­

chodniej Polski (na przykładzie województwa jeleniogórskiego i zielonogórskiego). W: Potencjał społeczno-kulturowy polskich pograniczy..., s. 5 3 -6 8 ; S. L i s i e c k i : Euromiasto Gubin - Gu­

ben. Problem niemieckiego dziedzictwa kulturowego. W: Transgraniczność w perspektywie socjolo­

gicznej - kontynuacje..., s. 4 8 7-494.

dowej”90. Istotną rolę w zakresie uwarunkowań kulturowych odgrywa tym samym współpraca kulturalna, obejmująca działalność instytucji (organiza­

cji) i stowarzyszeń. Proces edukacji dzieci zarówno polskich, jak i niemiec­

kich na pograniczu jest wspierany rozwijającą się systematycznie współpracą kulturalną prowadzoną przez Gubiński Dom Kultury i Centrum Kultury w Guben. Wspólne działania animacyjne skupiają się wokół organi­

zacji następujących imprez artystycznych: Wiosna nad Nysą (odbywająca się corocznie od 1961 roku), Międzynarodowy Plener Plastyczny (od 1993 roku), Międzynarodowy Plener Artystyczny, coroczny przegląd zespołów biorących udział w Międzynarodowym Festiwalu Folkloru w Zielonej Górze oraz polsko-niemieckie warsztaty kulturalne. Umożliwiają one bezpośrednie kontakty Polaków i Niemców, poznawanie wspólnego dziedzictwa kulturo­

wego, a tym samym zmianę dotychczasowych stereotypów.

C. Analiza licznych studiów z zakresu psychologii, socjologii i pedagogi­

ki społecznej, dotyczących kształtowania się tożsamości społecznej miesz­

kańców pogranicza polsko-niemieckiego w aspekcie spostrzegania swojej odmienności oraz przynależności, umożliwia scharakteryzowanie funkcjo­

nujących w świadomości obu grup stereotypów Polaka i Niemca, wytworzo­

nych zarówno w sytuacjach kontaktów okazjonalnych (identyfikacje oparte na podobieństwach — odmiennościach), jak i kontaktów względnie trwałych (identyfikacje oparte na przynależności — nieprzynależności)91.

90 Dz.U. 1997, Nr 78, poz. 483. Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej, art 35. Por. także:

Rocznik statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej 2002..., s. 239, jak również: D. B e r l i ń s k a , T. S o 1 d r a - G w i ż d ż: Ludność rodzima i mniejszość niemiecka w Polsce. Stań badań. „Pograni­

cze” 1997, T. 6, s. 73—103; J. K w i e k : Położenie mniejszości narodowych w Polsce po 1989 r.

w kontekście standardów europejskich. W: Wokół problematyki integracji europejskiej. Red. S. B i e ­ l a ń s k i , T. B i e r n a t . Toruń: Wydawnictwo A. Marszalek, 2000, s. 96; Z. K u r c z: Mniej­

szość niemiecka w Polsce: geneza, struktury, oczekiwania. W: Mniejszości narodowe w Polsce..., s. 8 3 -1 0 5 ; Samoidentyfikacja mniejszości narodowych i religijnych w Europie Środkowo-Wschod­

niej. Problematyka prawna. Red. M. P ł o s k a. Lublin: Instytut Europy Środkowo-Wschodniej, 1998; J. T o m a s z e w s k i : Mniejszości narodowe w Polsce XX wiefeu. Warszawa: Wydawnic­

two „Editions Spotkania”, 1991.

91 Por, m.in. opracowania: A. C z a r k o w s k i : Polacy a sąsiedzi. Afiliacje i dystanse inter- etniczne w świadomości zbiorowości społecznej pogranicza. Prolegomena. W: Transgraniczność w perspektywie socjologicznej..., s. 2 53-262; U. K a c z m a r e k : Determinanty tożsamości naro­

dowej na pograniczu polsko-niemieckim. W: Tożsamość narodowa młodzieży na pograniczach.

Red. Z. J a s i ń s k i , A. K o z ł o w s k a . Opole: Wydawnictwo UO, 1997, s. 153—158;

I. M a c h a j : Kategorie odmienności i przynależności w pojmowaniu siebie i definiowaniu innych na obszarach pogranicza. W: Transgraniczność w perspektywie socjologicznej. Kontynuacje i wy­

zwania..., s. 92; J. M u c h a: Polska kultura narodowa ja ko kultura własna i ja k o kultura obca.

W: Kultura dominująca ja ko kultura obca. Mniejszości kulturowe a grupa dominująca w Polsce.

Red. J. M u c h a. Warszawa: Oficyna Naukowa, 1999, s. 2 2 8 -2 5 0 ; E. N o w i c k a : Opozy­

Red. J. M u c h a. Warszawa: Oficyna Naukowa, 1999, s. 2 2 8 -2 5 0 ; E. N o w i c k a : Opozy­