Pojęcie partnerstwa publiczno-prywatnego w uregulowaniach organizacji

Pojęcie partnerstwa publiczno-prywatnego stało się terminem, który na stałe zagościł w słowniku pojęć ekonomicznych, politycznych i prawnych. Doczekało się ono wielu definicji, co oznacza, że nie jest pojęciem jednoznacznym. W praktyce partnerstwo publiczno-prywatne pojawiło się znacznie wcześniej niż jego definicja i teoretyczne konstrukcje. Przez wiele lat realizowano przedsię-wzięcia PPP nie posługując się tym terminem. Przedsięprzedsię-wzięcia inwestycyjne realizowane we współpracy sektora publicznego z sektorem prywatnym przybie-rały konkretne formy, nie nadając im jeszcze waloru uniwersalności. Ich realizacja następowała na podstawie ogólnie obowiązujących przepisów prawnych, nie stwarzając potrzeby ścisłego zdefiniowania zjawiska. Skonkrety-zowanie koncepcji i jednoczesne zdefiniowanie pojęcia nastąpiło dopiero w momencie legislacji postępowania opartego na współpracy sektorów publicz-nego i prywatpublicz-nego²⁰. Ze względu na różnorodność form występujących w państwach stosujących formułę PPP do realizacji inwestycji publicznych znajdujemy różne jego określenia. Większość z nich formułowana jest przez różnorodne instytucje doradcze, agencje rządowe czy instytucje finansowe uczestniczące w przedsięwzięciach partnerstwa. Geneza pojęcia partnerstwa publiczno-prywatnego wywodzi się z samej istoty partnerstwa.

Partnerstwo oznacza porozumienie między dwoma lub więcej stronami, któ-re współpracują na rzecz osiągnięcia wspólnego celu. Jest najpełniejszą formą partycypacji społecznej, której podstawę stanowi wspólna analiza i hierarchiza-cja potrzeb społecznych oraz planowanie sposobu ich zaspokojenia. Podstawę współpracy stanowi kompromis, otwarcie na potrzeby drugiej strony oraz negocjacyjny charakter podejmowania decyzji21. Partnerstwo, to wzajemne relacje pomiędzy organizacjami, oparte na zaufaniu, mające doprowadzić do

20 Por. J. Zysnarski, Partnerstwo publiczno-prywatne w sferze usług komunalnych, Ośrodek Doradztwa i Doskonalenia Kadr Sp. z o.o., Gdańsk 2007, s. 7.

21 Z. Woźniak, Między rywalizacją a partnerstwem. Bariery współpracy władz samorządo-wych z organizacjami pozarządowymi, [w:] Samoorganizacja społeczeństwa polskiego. Trzeci sektor, red. P. Gliński, B. Lewenstein, A. Siciński, IFiS PAN, Warszawa 2002, s. 100.

osiągnięcia wspólnie wyznaczonych celów22. Wymaga woli współpracy wszyst-kich zaangażowanych stron, opiera się na precyzyjnie skonstruowanych umo-wach określających prawa i obowiązki poszczególnych uczestników. Pojęcie „partnerstwo” ujmowane jest wielowymiarowo, w zależności od dziedziny społeczno-gospodarczej. Stąd można mówić o partnerstwie gospodarczym, przemysłowym bądź politycznym. Partnerami mogą być podmioty, organizacje, instytucje reprezentujące różne sektory. Partnerstwo tworzą ludzie i organizacje reprezentujące sektor publiczny, prywatny i społeczny, w sposób dobrowolny angażujący się w związek mający na celu uzyskanie wspólnych korzyści. Rozważając przesłanki tworzenia partnerstwa można wskazać na ich typy. W skali geograficznej mówi się o partnerstwach lokalnych, regionalnych czy międzynarodowych. Z punktu widzenia formy prawnej wyróżnia się partnerstwa formalne, nieformalne oraz publiczno-prywatne. Patrząc przez pryzmat podmiotu działania wyróżnia się partnerstwa projektowe, branżowe, partnerstwa dwu- i trójsektorowe. Związki partnerskie mogą reprezentować różny stopień sforma-lizowania – od luźnego aliansu po formalnie utworzone instytucje współzarzą-dzające i współfinansujące, których działalność objęta jest ramami strategicznymi związanymi z osiągnięciem wyznaczonego celu23.

Partnerstwa, które tworzone są z inicjatywy organów publicznych, najczę-ściej stanowią partnerstwo określane jako publiczno-prywatne. Idea partnerskiej współpracy jest odpowiedzią na zmianę paradygmatu konkurencji i wyzwań, jakie niosą globalizacja, postęp techniczny i informatyzacja. Elementy te tworzą klimat sprzyjający funkcjonowaniu władz lokalnych w roli zarządców rozwoju lokalnego i regionalnego. Władze lokalne stają się aktywnym uczestnikiem procesów rozwojowych, a tworzenie partnerstwa staje się przejawem konkuren-cyjności, przedsiębiorczości i innowacyjności24.

Partnerstwo publiczno-prywatne najczęściej w początkowej fazie współpra-cy koncentruje się wokół spraw powiązanych z poprawą stanu infrastruktury i obiektów użyteczności publicznej. W dłuższej perspektywie współpraca po-winna skupiać się na kwestiach związanych z rozwojem regionu25.

Różnorodność stosowanych pojęć partnerstwa publiczno-prywatnego utrud-nia wskazanie jednej, powszechnie akceptowanej, wzorcowej definicji. W prak-tyce skutkuje to skłonnością do określenia mianem partnerstwa publiczno-prywatnego zróżnicowanych form współpracy między sektorem publicznym

22 T. Żabińska, Partnerstwo jako determinanta rozwoju turystyki w regionie, [w:] Turystyka w badaniach naukowych. Prace ekonomiczne, red. A. Nowakowska, M. Przydział, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania z siedzibą w Rzeszowie, Rzeszów 2006, s. 410.

23 Szerzej: M. Słodowa-Hełpa, Partnerstwo: pojęcie, przedmiot, cele, [w:] Strategie zarzą-dzania współpracą, red. J. Hałdyński, Akademia Rolnicza im. A. Cieszkowskiego w Poznaniu, Centralna Baza Danych, Poznań 2006, s. 12–18.

24 Por. T. Żabińska, Partnerstwo jako determinanta rozwoju turystyki…, s. 411. 25 Szerzej: M. Słodowa-Hełpa, Partnerstwo: pojęcie, przedmiot, cele…, s. 12–18.

i prywatnym. Powyższa tendencja została dostrzeżona przez Urząd Komitetu Integracji Europejskiej, który w swoich publikacjach partnerstwo publiczno- -prywatne określa

jako każdego rodzaju współpracę sektora publicznego i sektora prywatnego, której celem jest realizacja szeroko pojętego dobra publicznego, lub też jako współpraca partnerska przy reali-zacji dużych przedsięwzięć z zakresu użyteczności publicznej26.

Współpraca może przyjmować różne konfiguracje w zależności od podej-ścia do PPP. Mogą to być umowy oparte na podziale zysku, kontraktowanie wykonania zadań publicznych, tworzenie podmiotów o „specjalnym przezna-czeniu” (najczęściej w formie spółek) czy też realizowanie i zarządzanie całymi przedsięwzięciami inwestycyjnymi, a nawet prywatyzacja27.

Wzrost zainteresowania partnerstwem publiczno-prywatnym, jakie nastąpiło w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX w. spowodował, iż wiele instytucji międzynarodowych w sposób bezpośredni zaangażowało się w rozwój i promocję idei współpracy między sektorami. Efektem tego zaangażowania był zbiór dokumentów regulujących PPP.

Komisja Europejska przygotowała kilka dokumentów, które nie stanowią jednak prawa bezwzględnie obowiązującego, a jedynie wskazówki, jak należy postępować w sytuacjach, gdy inwestycje będą realizowane przy współpracy sektora publicznego i partnera prywatnego. Opracowane dokumenty stanowią tzw. miękkie prawo w zakresie PPP. W opublikowanych w 2003 r. Wytycznych

dotyczących udanego partnerstwa publiczno-prywatnego Komisja Europejska za

partnerstwo publiczno-prywatne uznała współpracę pomiędzy sektorem publicz-nym a sektorem prywatpublicz-nym, w celu dostarczenia projektu lub wykonania zadania przypisanego historycznie sektorowi publicznemu. Strony obopólnie czerpią korzyści ze współpracy, odpowiednio do stopnia zaangażowania. Ideą współpracy jest takie kształtowanie stosunków pomiędzy stronami, aby każda z nich przejęła na siebie takie ryzyko, którym najlepiej potrafi zarządzać28.

Rok później Komisja Europejska w dokumencie Green paper on

public-private partnerships and community law on public contracts and concessions

(zwanym Zieloną Księgą PPP) jednoznacznie stwierdza brak definicji PPP na poziomie Wspólnoty. Niemniej jednak Księga podaje określenie, jakie przyjmu-je dla partnerstwa publiczno-prywatnego i odnosi przyjmu-je do „form współpracy pomiędzy organami/władzami publicznymi a światem biznesu, którego celem

26 Definicja umieszczona na stronie internetowej Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej, www.polskawue.gov.pl (10.01.2011).

27 Por. Ustawa o partnerstwie publiczno-prywatnym. Komentarz, red. M. Bejm, Wydawnic-two C. H. BECK, Warszawa 2010, s. 5.

28 Wytyczne dotyczące udanego partnerstwa publiczno-prywatnego, Komisja Europejska, Bruksela 2003, s. 17.

jest zapewnienie finansowania, konstrukcji, odnawiania, zarządzania i utrzyma-nia infrastruktury bądź długotrwałe świadczenie usług”29. Komisja Europejska nie narzuca standardowego sposobu zawiązywania współpracy, zwraca wręcz uwagę na jego ewoluujący charakter, który dostosowuje się do wymogów związanych z konkretną inwestycją. Poza tym wypracowane praktyki można wielokrotnie stosować przy zbliżonych przedsięwzięciach.

Partnerstwo publiczno-prywatne w ujęciu Parlamentu Europejskiego to oparta na umowie współpraca pomiędzy sektorami publicznym i prywatnym, w której strona prywatna zobowiązuje się dostarczać usługi publiczne, stanowią-ce domenę sektora publicznego. Celem podjętej współpracy jest uzyskanie wyższego poziomu korzyści niż wynika to z tradycyjnego zamówienia publicz-nego (volume for money). Prawidłowo wdrożona koncepcja prowadzi do redukcji kosztów całego projektu, lepszej alokacji ryzyka, szybszego udostęp-nienia świadczonych usług oraz poprawy jakości, co w konsekwencji powinno przełożyć się na dodatkowy strumień wpływów pieniężnych30.

Bank Światowy partnerstwo publiczno-prywatne postrzega jako

formę długotrwałej współpracy sektora prywatnego i publicznego przy świadczeniu usług, których celem jest osiągnięcie obopólnych korzyści, a kluczową cechą jest jej ukierunkowa-nie na realizację celów społecznych i komercyjnych31.

Europejski Bank Inwestycyjny jest jedną z najważniejszych instytucji finan-sowych wspierających rozwój partnerstwa publiczno-prywatnego poprzez finansowe zaangażowanie w wiele przedsięwzięć. W publikacji Banku poświę-conej partnerstwu publiczno-prywatnemu koncepcja PPP rozumiana jest jako związek pomiędzy podmiotem publicznym i podmiotem prywatnym, w którym to związek podmiot prywatny udostępnia swoje zasoby finansowe, materialne oraz wiedzę sektorowi publicznemu w celu dostarczania aktywów i usług w sferze publicznej32.

Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju partnerstwo publiczno-prywatne rozumie jako długoterminowe porozumienie zawarte pomiędzy sektorem publicznym a prywatnym, w ramach którego sektor prywatny przyjmuje na siebie odpowiedzialność za planowanie, budowę, eksploatację i świadczenie

29 Dokument roboczy na temat Zielonej Księgi Komisji w sprawie partnerstw publiczno- -prywatnych oraz prawa wspólnotowego dotyczącego zamówień publicznych i koncesji, Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, Pe 374.146v01-00, s. 2.

30 A. Renda, L. Schrefler, Public-Private Partnerships. Models and Trends in the Europen Union, European Parlament, IP/A/IMCO/SC/2005-161, February 2006.

31 Definicja partnerstwa publiczno-prywatnego zamieszczona na stronie internetowej Banku Światowego www.worldbank.org

32 Por. The EIB’s role In Public-Private Partnerships (PPPs), Europan Investment Bank, 15 July 2004, s. 2.

usług publicznych. Związane z odpowiedzialnością ryzyko stanowi element negocjacji i jest przypisywane stronie, która lepiej sobie z nim poradzi³³.

Europejska Komisja Gospodarcza Organizacji Narodów Zjednoczonych odnosząc się do partnerstwa publiczno-prywatnego nie tworzy jednobrzmiącego tekstu, ale charakteryzuje koncepcję poprzez zbiór cech, do których należą³⁴:

• długoterminowość współpracy,

• transfer ryzyka do sektora prywatnego,

• różnorodne formy umowy pomiędzy sektorem publicznym a prywatnym, • finansowe zaangażowanie sektora prywatnego,

• terminowość realizacji przedsięwzięcia,

• zachowanie odpowiedzialności za jakość i zakres usług publicznych przez sektor publiczny.

W publikacjach znajdujących się na stronach internetowych OECD partner-stwo publiczno-prywatne rozumiane jest jako długoterminowe kontrakty, w któ-rych sektor prywatny świadczy usługi w imieniu sektora publicznego w sektorze usług społecznych oraz realizuje inwestycje w infrastrukturę umożliwiającą realizację zadań publicznych35.

Wśród określeń stosowanych przez różne instytucje na uwagę zasługuje de-finicja jaką stosuje agencja ratingowa Standard & Poor’s, zgodnie z którą partnerstwo publiczno-prywatne to jakikolwiek średnio- lub długookresowy związek pomiędzy sektorem publicznym i prywatnym oparty na takim podziale ryzyk i korzyści, który odpowiada umiejętnościom, doświadczeniu i możliwo-ściom finansowym każdego partnera oraz umożliwia uzyskanie zakładanych wyników³⁶.

W Polsce termin partnerstwo publiczno-prywatne pojawił się w drugiej po-łowie lat dziewięćdziesiątych minionego stulecia i nie stanowił nazwy rodzajo-wej dla ściśle określonej współpracy pomiędzy jednostkami sektora publicznego a podmiotami prywatnymi. Skonkretyzowanie pojęcia nastąpiło w roku 2005 na gruncie ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym37. Zgodnie z art. 1 ust. 2

partnerstwo publiczno-prywatne, w rozumieniu ustawy, to oparta na umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym współpraca podmiotu publicznego i partnera prywatnego, służąca realizacji zadania publicznego, jeśli odbywa się na zasadach określonych w ustawie.

33 Public Finance Guidelines. PPP Toolkit, European Bank for Reconstruction and Devel-opment, 30 January 2004, s. 2.

34 Guidebook on Promoting Good Govermance in Public-Private Partnerships, United Na-tions, New York–Genewa 2008, s. 1.

35 Określenie partnerstwa publiczno-prywatnego pojawia się w licznych publikacjach oraz informacjach z sympozjów poświęconych problematyce, www.oecd.org

36 Standard & Poor’s, A Global Survey Of PPPs: New Legislation Sets Context For Growth, London, October 2005, s. 1.

37 Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym, DzU, 2005, nr 169, poz. 1420.

W cytowanej ustawie nie pojawiła się klasyczna, jednolita definicja partner-stwa publiczno-prywatnego, a jedynie wskazano zasady, na których musi opierać się współpraca, aby została ona uznana za PPP. Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, że ustawodawca w sposób pośredni określił PPP jako współpracę pomiędzy podmiotami publicznymi i prywatnymi w celu realizacji zadania publicznego opartej na przepisach ustawy. Jednoznacznie z takiego zapisu wynikało, iż partnerstwem publiczno-prywatnym nie może być żadne inne współdziałanie, nawet jeśli inne akty prawne przewidują podobne rozwiązania38.

W dniu 27 lutego 2009 r. weszła w życie nowa ustawa o partnerstwie pu-bliczno-prywatnym, która uchyliła dotychczas obowiązujące przepisy. W usta-wie z 19 grudnia 2008 r. o partnerstusta-wie publiczno-prywatnym ustawodawca zaproponował nowe ujęcie, według którego partnerstwo publiczno-prywatne

jest wspólną realizacją przedsięwzięcia opartego na podziale zadań i ryzyk pomiędzy pod-miotem publicznym i partnerem prywatnym39.

Obecnie w Polsce mianem PPP określa się długoterminową współpracę pomiędzy podmiotami sektora publicznego a podmiotami sektora prywatnego, której celem jest zapewnienie świadczenia usług użyteczności publicznej lub realizacja przedsięwzięć inwestycyjnych służących zaspokojeniu potrzeb publicznych.

W raporcie Amerykańskiej Izby Handlowej w Polsce poświęconym partner-stwu publiczno-prywatnemu koncepcja PPP traktowana jest jako

długoterminowa współpraca sektora prywatnego i publicznego przy świadczeniu usług. Celem współpracy jest osiągnięcie obopólnych korzyści, a kluczową cechą jest jej ukierun-kowanie na realizację zarówno celów komercyjnych, jak i społecznych danego przedsię wzięcia40.

Działające w Polsce organizacje – Centrum Partnerstwa Publiczno-Prywatnego oraz Instytut Partnerstwa Publiczno-Publiczno-Prywatnego – zajmujące się promocją koncepcji, również zdefiniowały PPP. Centrum definiuje partnerstwo jako

współpracę pomiędzy jednostkami administracji rządowej i samorządowej (administracji publicznej) a podmiotami prywatnymi w sferach zazwyczaj kontrolowanych przez admini-strację, np. gospodarka komunalna. To przedsięwzięcia realizowane w oparciu o

38 Szerzej: M. Kulesza, M. Bitner, A. Kozłowska, Ustawa o partnerstwie publiczno-prywatnym, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa 2006, s. 28–30.

39 Ustawa z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym, DzU., 2009, nr 19, poz. 100, art. 1 ust. 2.

40 Partnerstwo publiczno-prywatne jako metoda rozwoju infrastruktury w Polsce, Raport Amerykańskiej Izby Handlowej w Polsce, Warszawa 2002, s. 3.

nową umowę zawartą pomiędzy sektorem publicznym i sektorem prywatnym, której celem jest stworzenie składników infrastruktury umożliwiającej świadczenie usług o charakterze publicznym41.

Instytut Partnerstwa Publiczno-Prywatnego postrzega partnerstwo jako for-mę realizacji inwestycji infrastrukturalnych, w ramach której administracja publiczna dąży do sprawnego wywiązywania się z zadań publicznych, w tym świadczenia usług użyteczności publicznej we współpracy z sektorem prywat-nym. Budowa i modernizacja infrastruktury jest konsekwencją lub warunkiem sprawnego wykonywania zadań. W konsekwencji PPP jest narzędziem w rękach władz publicznych, za pomocą którego mogą one sprawnie wywiązywać się ze spoczywających na nich obowiązków względem społeczeństwa42.

Przytoczone definicje powstały na gruncie stosowanej praktyki, czy to po-przez bezpośredni udział w finansowaniu przedsięwzięć inwestycyjnych realizo-wanych we współpracy międzysektorowej (określenia stosowane przez instytu-cje finansowe), czy też na gruncie unormowań prawnych przyjętych przez międzynarodowe organizacje i agendy rządowe.

W Wielkiej Brytanii, która postrzegana jest jako prekursor koncepcji PPP, przez partnerstwo publiczno-prywatne rozumie się umowy, w ramach których dochodzi do wszelkiego rodzaju współpracy sektora publicznego z sektorem prywatnym, służącej opracowaniu i realizacji wspólnej taktyki w zakresie świadczenia usług lub budowy infrastruktury wykorzystywanej do zaspokajania potrzeb społecznych43. W roku 2000 w dokumencie Public Private Partnerships

– the Government’s approach wyróżniono trzy różnorodne formy współpracy

sektora publicznego z sektorem prywatnym, jako zasadnicze kategorie partner-stwa publiczno-prywatnego. W ramach poszczególnych kategorii ujęto44:

1. Uwłaszczenie sektora prywatnego w odniesieniu do przedsięwzięć sta-nowiących własność publiczną w drodze sprzedaży udziałów większościowych lub mniejszościowych;

2. Private Finance Inititive (PFI) polegające na zawarciu długoterminowej umowy zakupu przez sektor publiczny od prywatnych podmiotów wysokiej jakości usług. Zawarcie umowy umożliwiło wykorzystanie doświadczenia i kapitału strony prywatnej, która przejęła na siebie, na okres trwania umowy,

41 Definicja zamieszczona na stronach internetowych Centrum Partnerstwa Publiczno- -Prywatnego, www.centrum-ppp.pl

42 Określenie partnerstwa publiczno-prywatnego zamieszczone przez Instytut PPP na stronie internetowej www.ippp.pl/instytut

43 Określenie partnerstwa publiczno-prywatnego zamieszczone na stronie Ministerstwa Fi-nansów Wielkiej Brytanii, www.hm-treasury.gov.uk/ppp (20.10. 2010).

44 Szerzej: D. Hajdys, Partnerstwo publiczno-prywatne jako alternatywna forma finansowa-nia działalności inwestycyjnej, [w:] Strukturalne reformy finansów publicznych w Polsce i Europie, red. J. Węcławski, „Studia i Prace Naukowe Polskiego Stowarzyszenia Finansów i Bankowości, Zeszyty Naukowe” 2007, nr 1, s. 63.

odpowiedzialności za dostarczanie usług publicznych, jak również wybudowa-nie bądź utrzymawybudowa-nie infrastruktury w stawybudowa-nie, który umożliwia wywiązywawybudowa-nie się z postanowień umowy;

3. Sprzedaż usług świadczonych przez stronę publiczną, umożliwiających dostęp do doświadczenia sektora prywatnego oraz środków finansowych znajdujących się w jego dyspozycji w celu wykorzystania aktywów sektora publicznego na zasadach komercyjnych.

Termin PPP wykorzystywany jest do szerokiego zakresu uzgodnień robo-czych – od luźnych, nieformalnych, po kontrakty usługowe typu np. DBFO45 i oficjalne spółki. W praktyce Wielkiej Brytanii w ramach partnerstwa publicz-no-prywatnego najszerzej stosuje się PFI w odniesieniu do inwestycji, których istotą jest świadczenie usług publicznych o wysokim standardzie. To sprzyja systematycznemu inwestowaniu w infrastrukturę zgodnie z ujętym w umowie czasem i budżetem46.

W Irlandii kwestie związane z partnerstwem publiczno-prywatnym uregu-lowane zostały w ustawie, która nie zawiera jednoznacznej definicji. Określone zostały w niej warunki, na jakich strony publiczna i prywatna mogą zawierać porozumienia o wspólnej współpracy. Natomiast w dokumencie Framework for

Public Private Partnerships, „Working together for quality public service”

partnerstwo określono jako porozumienie pomiędzy sektorem publicznym i partnerem prywatnym zawarte na podstawie umowy, z wyraźnie sformułowa-nym celem, obejmującym udostępnienie dobra i/lub usługi które mogłyby być dostarczane przez sektor publiczny w tradycyjny sposób⁴⁷.

W Niemczech istotę PPP stanowi cel, rozumiany jako „zwiększenie wydaj-ności projektów infrastrukturalnych przez długoterminową współpracę sektora publicznego i sektora prywatnego”. Kluczowe znaczenie ma całościowe podejście do przedsięwzięcia48.

Władze Czech stoją na stanowisku, że nie ma potrzeby wprowadzania do obiegu prawnego definicji partnerstwa publiczno-prywatnego, gdyż PPP, PFI (Private Finance Initiative), PSP (Private Sector Participation) oraz PPI (Private

Participation in Infrastructure) stanowią jedynie pojęcia techniczne

odpowiadają-ce licznej grupie projektów, które mogą być realizowane we współpracy między-sektorowej w celu zaspokajania potrzeb społecznych stanowiących domenę sektora publicznego. Wymienione pojęcia stosowane są w praktyce w sposób mało uporządkowany w odniesieniu do wszystkich form współpracy49.

45 DBFO (Desing-Build-Finance-Operate) rodzaj kontraktu obejmujący fazy: projektową, budowy i eksploatacji, inwestor jest finansującym całe przedsięwzięcie, szersze omówienie kontraktów w podpunkcie 1.4.2.

46 Por. A. Cenkier, Partnerstwo publiczno-prywatne…, s. 46.

47 Public Private Partnership, Framework for Public Private Partnerships, „Working togeth-er for quality public stogeth-ervice”, Novembtogeth-er 2001, www.ppp.gov.ie.files/dokuments (20.10. 2010).

48 Zob. D. Hajdys, Partnerstwo publiczno-prywatne jako alternatywna forma…, s. 63. 49 Por. A. Cenkier, Partnerstwo publiczno-prywatne…, s. 47.

Rada Narodowa do spraw Partnerstwa Publiczno-Prywatnego Stanów Zjed-noczonych Ameryki zdefiniowała partnerstwo publiczno-prywatne jako umowę pomiędzy agencją publiczną i podmiotem reprezentującym sektor prywatny. W ramach zawartego porozumienia umiejętności i zasoby każdej ze stron są wykorzystywane do dostarczania usług lub dóbr społeczeństwu. Strony dzielą się ryzykiem i korzyściami związanymi z dostarczaniem danych świadczeń objętych porozumieniem50.