Ośrodek Kuratorski nr 1 w Krakowie przy Sądzie Rejonowym dla Krakowa--Podgórza przy ulicy Legionów Piłsudskiego 19 rozpoczął działalność 5 maja 48 T. Pilch, T. Bauman, Zasady badań pedagogicznych. Strategie ilościowe i jakościowe,
2008 r. Wcześniej ośrodek mieścił się przy ulicy Okólnej na Osiedlu na Kozłów-ce w Krakowie – w okresie tej lokalizacji ośrodka do placówki kierowano za-zwyczaj nieletnich z rodzin niewydolnych wychowawczo. Sytuacja ta z czasem uległa zmianie po przeniesieniu instytucji do nowej siedziby. Do ośrodka za-częto przyjmować większą liczbę nieletnich wykazujących przejawy demo-ralizacji oraz nieletnich w sprawach o czyn karalny. Zakres proponowanych zajęć jest szeroki. Co roku podopieczni biorą udział w turnieju piłki nożnej or-ganizowanym na boiskach Salezjańskiej Organizacji Sportowej Salos Kraków. Dobrym zwyczajem Ośrodka Kuratorskiego nr 1 w Krakowie przez lata stały się wyjścia z podopiecznymi do teatru, muzeum, kina, na wystawy czy na spotka-nia z ciekawymi ludźmi, na przykład z Rzecznikiem Praw Dziecka, za których realizację odpowiedzialni są kierownik i wychowawcy ośrodka kuratorskiego.
Siedzibę ośrodka stanowi mieszkanie usytuowane na parterze przedwo-jennej kamienicy. Lokal obejmuje 3 pokoje, kuchnię i dwie łazienki. Salę kom-puterową wyposażono w 10 stanowisk z komputerami oraz drukarkę.
Kadra pedagogiczna ośrodka kuratorskiego
Zajęcia z podopiecznymi w ośrodku kuratorskim może prowadzić kierownik ośrodka, rodzinni kuratorzy zawodowi i społeczni, a po otrzymaniu pisemnej zgody od kierownika – również inne osoby posiadające właściwe umiejętno-ści. Terapia może być prowadzona tylko przez osoby posiadające uprawnienia terapeutyczne. Zajęcia z podopiecznymi polegają przeważnie na organizowa-niu czasu wolnego, podejmowaorganizowa-niu współpracy ze środowiskiem, a także na pomocy podopiecznym w eliminowaniu zaniedbań wychowawczych i eduka-cyjnych. Kadrę ośrodka stanowi 11 pracowników. Z badanych osób jedna nie podała swojego wykształcenia. Jeśli chodzi o rodzinnych kuratorów zawodo-wych pracujących w placówce, to ukończyli oni następujące kierunki studiów: psychologię i pedagogikę specjalną, pedagogikę resocjalizacyjną, studia pe-dagogiczne ze specjalnością nauczycielską, prawo i socjologię. Wykształcenie rodzinnych kuratorów społecznych przedstawia się następująco: jeden ukoń-czył socjologię i jeden – filologię słowiańską. Jeden spośród wychowawców korepetytorów jest absolwentem pedagogiki opiekuńczo-społecznej. Wycho-wawca terapeuta ukończył resocjalizację. WychoWycho-wawca trener jest absolwen-tem wychowania fizycznego. Średnia wieku zatrudnionych kobiet wynosi 49 lat, natomiast średnia wieku mężczyzn – 52 lata. Średnia wieku wszystkich pracowników ośrodka kuratorskiego wynosi 50 lat. Niektórzy pracownicy po-dejmują nadobowiązkowe kursy i szkolenia: jeden badany bierze udział w do-datkowych kursach organizowanych przez sąd, jedna osoba podnosi swoje kwalifikacje, uczestnicząc w kursach i szkoleniach z zakresu pedagogiki,
jed-na osoba podejmuje kursy zgodne z charakterem pracy, jedjed-na osoba bierze udział w kursach i szkoleniach z tematyki zapobiegania agresji i dotyczących narkotyków.
Charakterystyka podopiecznych ze względu na typy działalności przestępczej i demoralizację
Struktura uczestników ośrodka kuratorskiego ze względu na demoralizację i popełnione czyny karalne jest dość zróżnicowana i zmienna. Często na cha-rakter demoralizacji lub czynu karalnego ma wpływ środowisko rówieśnicze. Wychowankowie pochodzą z różnych środowisk, co rzutuje na zróżnicowa-nie typów działań przestępczych i demoralizacji. W okresie zróżnicowa-niespełna siedmiu ostatnich lat podopieczni ośrodka kuratorskiego wykazywali demoralizację w postaci nierealizowania obowiązku nauki, spożywania alkoholu lub stoso-wania innych środków wprowadzających w stan odurzenia, wczesnej aktyw-ności seksualnej, nieposłuszeństwa względem rodziców, niepowracania na noce do domu, ucieczek z domów. W tym samym okresie wychowankowie dopuszczali się czynów karalnych, takich jak kradzieże, wymuszanie rozbójni-cze, pobicia, bójki, posiadanie narkotyków. Strukturę wychowanków ośrodka kuratorskiego ze względu na demoralizację i czyny karalne na przestrzeni 7 lat przedstawia tabela 1.
Tabela 1. Struktura wychowanków ośrodka kuratorskiego ze względu na demoralizację i czyny karalne
Rok szkolny Procent wychowanków
wykazujących demoralizację
Procent wychowanków – sprawców czynów karalnych
2011/2012 60 40 2012/2013 55 45 2013/2014 30 70 2014/2015 35 65 2015/2016 45 55 2016/2017 55 45 2017/2018* 60 40
* W roku szkolnym 2017/2018 badania przeprowadzono w okresie od września 2017 r. do kwietnia 2018 r.
Źródło: opracowanie własne.
Jak wskazują dane w tabeli 1, w roku szkolnym 2013/2014 wzrosła liczba wychowanków, którzy popełnili czyny karalne – stanowili w tym czasie 70% uczestników ośrodka. W roku szkolnym 2014/2015 w ośrodku kuratorskim
przebywało około 65% podopiecznych mających na koncie czyny karalne. Tra-fiali oni do placówki za rozboje, kradzieże i posiadanie narkotyków. Wysoka liczba podopiecznych z czynami karalnymi utrzymywała się w tym czasie z po-wodu przebywania w ośrodku pseudokibiców. W roku szkolnym 2014/2015 pseudokibice zaczęli być kierowani do schronisk dla nieletnich i innych pla-cówek wychowawczych, kilka dziewcząt trafiło do młodzieżowych ośrodków wychowawczych. W roku szkolnym 2015/2016 nastąpił spadek liczby uczest-ników z czynami karalnymi, w tym roku szkolnym miało je na koncie 55% wy-chowanków placówki. Właśnie w roku szkolnym 2015/2016 nastąpiło odwró-cenie proporcji, od tej pory coraz więcej podopiecznych jest kierowanych do placówki za demoralizację. W roku szkolnym 2017/2018 w ośrodku kurator-skim przebywało już 60% wychowanków wykazujących demoralizację.
Dane statystyczne wskazują na tendencję wzrostową: w ośrodku kura-torskim przybywa podopiecznych. Zwiększa się liczba osób przejawiających demoralizację i mających na swoim koncie czyny karalne, coraz więcej nielet-nich wykazuje niedostosowanie społeczne. W takim stanie rzeczy przydałoby się więcej ośrodków kuratorskich, warto zatem postulować otwarcie nowych instytucji.
Nieletni jako specyficzna kategoria podopiecznych ze względu na fazę rozwojową adolescencji
Większość wychowanków ośrodka kuratorskiego znajduje się w fazie rozwo-jowej adolescencji. Okres adolescencji to czas na znalezienie odpowiedzi na pytania „kim jestem” i „kim chciałbym być”. Podopieczni, ulegając grupie ró-wieśniczej, sięgają po alkohol, narkotyki i inne używki. Młodzi ludzie w obliczu stawianych im przez rodziców wymagań zaczynają wyznawać nowe wartości pod wpływem grupy rówieśniczej. Nieletni znajdujący się w okresie adole-scencji, którzy nie mają wsparcia ze strony rodziców, których rodzice piją lub wchodzą w związki z nowymi partnerami i jednocześnie spychają ich na dal-szy plan – nie umieją utożsamiać się z domem rodzinnym. Dopiero w ośrodku kuratorskim mogą się swobodnie rozwijać. Wychowawca po odkryciu jakichś zdolności u podopiecznego powinien postępować tak, aby wychowanek my-ślał, że to on sam zdecydował, że rozwijanie tych zdolności będzie dla niego dobre. Taką sytuację dostrzega się podczas zajęć sportowych. Utalentowani sportowo podopieczni często ociągają się lub wymigują się od ćwiczeń. Nie zmusza ich się do aktywności. Stosując pochwały za dobrą grę, rozmawiając regularnie o walorach sportowych wychowanków, udzielając im nagród za zaangażowanie w zajęcia sportowe, wychowawcy doprowadzają do sytuacji,
w której nieletni zaczynają z własnej woli być aktywni i bardziej interesować się sportem. Szczególnie pozytywne rezultaty przynoszą warsztaty tyczne organizowane w ośrodku kuratorskim. Wielu przedsięwzięć profilak-tycznych nie dałoby się zorganizować bez pomocy organizacji pozarządo-wych. Przykładem wykorzystania takiej współpracy jest Wiosenny Turniej Piłki Nożnej, organizowany od 2007 r. przez ośrodek kuratorski na obiektach Salezjańskiej Organizacji Sportowej Salos. Wymiar profilaktyczny ma kształto-wanie u podopiecznych postaw patriotycznych i obywatelskich. Przy okazji obchodzenia świąt państwowych lub religijnych wychowawcy angażują do wspólnych przedsięwzięć rodziny nieletnich.
W badanej trzydziestoosobowej próbie według odpowiedzi ankietowa-nych podopieczankietowa-nych występują następujące zachowania antyspołeczne: 17 osób ma konflikty z rodziną, 25 osób przyznało się do niepowodzeń szkolnych, 23 osoby przeklinają, 17 osób używa ataków słownych, 16 osób wagaruje, a 15 osób przyznało, że kłamie (w tym tylko cztery osoby często), 11 osobom zda-rza się grozić bójką, jedynie cztery osoby mają na swoim koncie kradzieże, na-tomiast siedem osób podejmuje ucieczki z domu, jedna osoba potwierdziła u siebie występującą rzadko napastliwość seksualną.
Zaskakujące, że niewielka liczba ankietowanych przyznała się do stoso-wania używek. Tylko trzech wychowanków potwierdza branie narkotyków (jedna osoba często, a dwie osoby czasami), jeden podopieczny potwierdza używanie dopalaczy (czasami), natomiast sześć osób stwierdziło, że pije alko-hol (jedna osoba często, cztery osoby czasami i jedna osoba rzadko). Wiado-mo, jak zgubny wpływ na pozytywny rozwój osób w okresie adolescencji ma często przynależność do subkultur. Spośród podopiecznych ośrodka kurator-skiego osiem osób należy do tego typu grup. O skuteczności działań profilak-tycznych i resocjalizacyjnych może świadczyć opinia pracowników ośrodka, że na jego terenie bardzo rzadko występuje agresja fizyczna lub nie występuje wcale. Zdaniem pracowników spożywanie alkoholu przez podopiecznych ma miejsce rzadko. Zgodnie z wiedzą pracowników wychowankowie sięgają po marihuanę, mefedron oraz dopalacze.
Wychowankowie ośrodka kuratorskiego zagrożeni są pogłębianiem się demoralizacji, dlatego w placówce realizowany jest program zajęć profilak-tyczno-terapeutycznych. Służy on prewencji zachowań agresywnych oraz za-burzeń zachowania. Program został napisany przez zatrudnionego w ośrodku kuratorskim terapeutę w oparciu o Trening Zastępowania Agresji (Agression Replacement Training, ART) Arnolda Goldsteina. Inny program profilaktyczno--edukacyjny zrealizowany w ośrodku kuratorskim odnosił się do problemu,
który spotyka wielu podopiecznych: przemocy w rodzinie. Celami przedsię-wzięcia były: zwiększenie świadomości podopiecznych na temat przemocy w rodzinie i sposobów przeciwdziałania temu zjawisku. Zrealizowany w ra-mach tego programu projekt „Gra o życie” poruszał kwestię przemocy domo-wej. W czasie jego realizacji przeprowadzono zajęcia o charakterze prezentacji i współuczestnictwa w warsztatach twórczych. W oparciu o tekst Małego Księ-cia starano się nauczyć podopiecznych efektywnych sposobów radzenia sobie z doświadczeniem przemocy.
Wychowankowie w aspekcie opieki w ośrodku kuratorskim
Podopieczni spędzają w ośrodku kuratorskim w wyznaczone dni po kilka godzin. W tym czasie zapewnia im się odpowiednią opiekę. Wychowanko-wie spotykają się tu z otwartym i ciepłym przyjęciem. Wychowawcy starają się nowym uczestnikom zaprezentować zalety i korzyści wynikające z przy-chodzenia do ośrodka kuratorskiego. Posiłki przygotowywane ze świeżych produktów w ośrodku stanowią duży atut. Odpowiednia opieka obejmuje też dbanie o bezpieczeństwo w czasie pobytu wychowanków w ośrodku ku-ratorskim. Wychowawca musi uważnie obserwować podopiecznych i szyb-ko reagować na różnego rodzaju sytuacje. Ośrodek kuratorski daje młodym ludziom poczucie, że ich sprawy osobiste, ich dylematy i uczucia kogoś in-teresują. Wychowawcy, umiejętnie słuchając wychowanków, potrafią mię-dzy słowami wyłapywać problemy najbardziej niepokojące podopiecznych. Często życzliwa i prowadzona z poszanowaniem uczuć rozmowa przywraca podopiecznemu poczucie bezpieczeństwa. Daje mu wiarę, że ma on jakiś wpływ na rzeczywistość. Wychowawca czasem pośredniczy w relacjach wy-chowanka z rodzicami, rówieśnikami i nauczycielami. W ośrodku kurator-skim udostępnione są broszurki i ulotki promujące zdrowy styl życia. Opieka opiera się m.in. na tworzeniu atmosfery gwarantującej dobre samopoczucie, czemu służą działania wychowawców ograniczające występowanie agresji fizycznej i werbalnej. Pracownicy ośrodka uczą podopiecznych, że nie ma ludzi doskonałych, że każdy w pewnych sprawach musi korzystać z pomocy. Młodzież uzmysławia sobie to, kiedy na przykład dzięki udzielanym korepe-tycjom któryś z podopiecznych poprawia oceny w szkole. Dzięki tym działa-niom podopieczni stają się względem siebie bardziej koleżeńscy, zaczynają pomagać sobie nawzajem. Wychowankowie ośrodka kuratorskiego często tracą poczucie sensu, wychowawcy używają wzmocnień pozytywnych, aby obudzić w nich wiarę we własne możliwości.
Podopieczni w świetle oddziaływań resocjalizacyjnych i wychowawczych
Wychowankami ośrodka kuratorskiego są osoby zdemoralizowane lub ma-jące na koncie czyny karalne. Obecnie w placówce przeważają osoby, które trafiły do niej z powodu demoralizacji. Pierwsze zobowiązania wychowanka w aspekcie wychowawczym i resocjalizacyjnym pojawiają się zaraz po przyj-ściu do ośrodka kuratorskiego, kiedy jego kierownik w obecności rodziców nieletniego oraz kuratora dyżurującego podpisuje z wychowankiem kontrakt, na podstawie którego nieletni zobowiązuje się do przestrzegania regulaminu ośrodka, uczestniczenia we wszystkich zajęciach, a także przyjmowania odpo-wiedniej postawy. Około jedna trzecia wychowanków stwierdziła, że nauczyła się w ośrodku kuratorskim nie używać wulgaryzmów, natomiast jedna czwar-ta nauczyła się pomagać innym. Jednocześnie prawie połowa ankietowanych podopiecznych jako korzyści z przychodzenia do ośrodka wymienia możli-wość podciągnięcia się w nauce oraz poprawy swojego zachowania.
Zajęcia sportowe uczą systematyczności, podopieczni trenują więcej po przegranych meczach, a zwycięstwa podbudowują ich poczucie własnej war-tości. Wszystkie sytuacje podczas zajęć sportowych, w których wychowanko-wie łamią reguły życia społecznego lub zachowują się niekulturalnie czy agre-sywnie, spotykają się z reakcją wychowawcy. Zajęcia sportowe prowadzone są raz w tygodniu. Wykorzystują metodę resocjalizacji przez sport. Z wywiadu przeprowadzonego z panią kierownik ośrodka kuratorskiego wynika, że w ra-mach organizowanych warsztatów tematycznych są stosowane metody: reso-cjalizacji przez plastykę, teatru resocjalizacyjnego, muzykoterapii, psychodra-my oraz socjodrapsychodra-my. Jednak mają miejsce odstępstwa od tego sposobu pla-nowania zajęć. Częściej w ośrodku kuratorskim stosowana jest dramaterapia. Pomaga ona wychowankom w poznawaniu siebie oraz zdobywaniu nowych umiejętności w tworzonych rolach społecznych. W ośrodku kuratorskim słu-cha się różnego rodzaju muzyki. Czasem jest to muzyka młodzieżowa, aktywi-zująca – mająca na celu modyfikowanie emocji w stronę emocji pozytywnych. Innym razem podopieczni słuchają muzyki relaksacyjnej, która zmniejsza in-tensywność emocji negatywnych. Odbywają się również zajęcia ze wspólnego śpiewania z towarzyszeniem gitary. Jest to element muzykoterapii aktywnej, która pobudza uczestników do wysiłku ruchowego i intelektualnego. Kiedy wychowankowie nie dopełnią obowiązków, pracownicy ośrodka kuratorskie-go nie określają ich zachowania za pomocą negatywnych określeń, a starają się pokazać, ile podopieczny może zyskać, jeśli zacznie wypełniać obowiązki. Przytaczają często przykłady rówieśników, którzy osiągają sukcesy w sporcie
lub w nauce. Największe znaczenie w rozmowach wychowujących ma odkry-cie nowych możliwości rozwiązywania problemów, pokazywanie wychowan-kom, że sprawy, które ich martwią, to nie jest jeszcze koniec świata, i że z każ-dej, nawet bardzo trudnej sytuacji zawsze istnieje jakieś wyjście pozytywne.
Wychowankom często brakuje umiejętności społecznych, przed przyj-ściem do ośrodka kuratorskiego częstokroć nie dbali o dobre relacje z innymi ludźmi. Kształtowanie umiejętności społecznych polega na nieustannej pracy nad autoprezentacją wychowanków, umiejętnościami komunikacyjnymi, or-ganizowaniem własnego czasu, radzeniem sobie z niepowodzeniami, aser-tywnością, panowaniem nad emocjami, a szczególnie – umiejętnością kon-trolowania agresji i odpowiedniego postępowania w sytuacji konfliktu oraz znajdowania rozwiązań w sprawach konfliktowych. Pracownicy ośrodka kura-torskiego spośród umiejętności komunikacyjnych kształtują zwłaszcza umie-jętności słuchania i przekazywania informacji – z czym podopieczni mają trud-ności. Bardzo ważna jest zdolność dyskusji bez obelżywego czy poniżającego traktowania rozmówcy. Postępy wychowawcze podopiecznych są znaczące, poprawia się ich zachowanie w środowisku rodzinnym i rówieśniczym. Nielet-ni robią postępy w nauce, zdobywają lepsze oceny w szkole. GeneralNielet-nie pod wpływem oddziaływań wychowawczych nie popełniają czynów karalnych, poprawiają swoje słownictwo, zachowanie i poziom kultury osobistej.
Podopieczni w obliczu działań podnoszących umiejętności uczenia się
Trudno się nie zgodzić, że dobre wykształcenie pomaga w życiu, umożliwia dojście do wyższego statusu społecznego. Podopieczni ośrodka kuratorskie-go często mają problemy w szkole, z przeróżnych powodów wagarują albo nie przykładają się do nauki. Wychowawcy pomagają w odrabianiu prac domowych oraz w nadrabianiu braków programowych. W ośrodku kurator-skim odbywa się nauka własna, wychowanek przynosi do placówki zeszyty i książki. Często zdarza się, że podopieczny uczy się w towarzystwie korepe-tytora. W przeciwdziałaniu wagarom pomaga stały kontakt ze szkołami, indy-widualne rozmowy z wychowankami, a w przypadku wyczerpania środków i braku zmiany postawy przez nieletniego – zmiana szkoły. Ponadto pracow-nicy ośrodka starają się dyscyplinować podopiecznych i tłumaczyć im konse-kwencje ich zachowania. Bardzo ważne jest dla wychowanków nauczenie się społecznie akceptowanych i pożytecznych form spędzania wolnego czasu. Wychowawcy sugerują niekorzystanie z komputera czy telefonu, a w zamian oferują gry planszowe, wspólne gotowanie, różne gry zespołowe. Pracowni-cy ośrodka kuratorskiego osiągają sukcesy w rozwijaniu zdolności uczenia się
u podopiecznych, udowadniając własnym doświadczeniem korzyści płynące z edukacji.
Przebieg diagnozy podopiecznych
Rzetelna diagnoza ukazuje człowieka w wielu aspektach jego funkcjonowa-nia. W pracy z wychowankami powinno się korzystać z diagnozy pozytywnej, poszukującej potencjałów rozwojowych w osobie – to znaczy zdolności, któ-re mogą przysłużyć się do zmiany tożsamościowej osoby. Jednocześnie na rozwój jednostki wpływa całe jej otoczenie, dlatego trzeba zidentyfikować środowisko. W placówce w celu zorientowania się w ogólnej sytuacji życio-wej podopiecznego korzysta się z wywiadu środowiskowego. Pozwala to na uzyskanie wiedzy, jak wygląda opieka rodziców nad wychowankiem i jakie są jego relacje z rodzicami. W wywiadzie środowiskowym identyfikuje się warun-ki mieszkaniowe i wychowawcze nieletniego.
Po skierowaniu do ośrodka kuratorskiego, wraz z rozpoczęciem w nim zajęć, podopieczny ma zakładaną teczkę, która zawiera postanowienia sądu wobec nieletniego, kontrakt podpisany przez podopiecznego z kierownikiem ośrod-ka kuratorskiego, arkusze spostrzeżeń o uczestniku, opinie dotyczące uczest-nictwa podopiecznego w zajęciach ośrodka kuratorskiego, podsumowanie pracy wychowawczej i informacje dotyczące podopiecznych na dany semestr roku szkolnego. W teczce znajdują się też czasem wywiady środowiskowe, ba-dania psychologiczne czy protokoły z posiedzenia stałego zespołu do spraw okresowej oceny sytuacji dziecka, a także orzeczenia, wykazy ocen semestral-nych czy ocen bieżących ze szkoły. Do diagnozy podopieczsemestral-nych przydatna jest także kontrolka współpracy z opiekunami nieletnich i instytucjami na dany rok szkolny. Arkusze spostrzeżeń zawierają miejsce na datę, opis zacho-wania, wnioski do pracy wychowawczej i podpis osoby dokonującej wpisu. Wpisy mają być dokonywane przynajmniej raz w miesiącu. Opisy zachowania zawierają informacje na temat zachowania podopiecznego w ośrodku oraz sytuacji życiowej wychowanka i jego funkcjonowania poza placówką. Wnioski do pracy wychowawczej dotyczą planowanych działań względem nieletnie-go, wobec jego rodziny i środowiska szkolnego. Często we wnioskach pla-nuje się rozmowy indywidualne z podopiecznym albo konsultacje odnośnie do podopiecznego z innymi wychowawcami. Opinie dotyczące uczestnictwa podopiecznego w zajęciach ośrodka kuratorskiego mają być przygotowywa-ne przynajmniej raz na pół roku albo według potrzeb, zawierają informacje na temat zachowania podopiecznego w ośrodku oraz jego sytuacji szkolnej i ro-dzinnej. Kontrolka współpracy z opiekunami nieletnich, instytucjami na dany
rok szkolny pozwala określić, z jaką częstotliwością wychowawca kontaktuje się z reprezentantami środowiska lokalnego w sprawach związanych z sytu-acją wychowanka. Szczególną rolę w diagnozie pełni dziennik zajęć, czyli har-monogram prowadzenia zajęć i listę obecności wychowanków we wszystkich dniach w ciągu roku. Informacje zawarte w dzienniku zajęć pomagają dopaso-wywać zajęcia do indywidualnych potrzeb wychowanków.
Współpraca ośrodka kuratorskiego ze środowiskiem lokalnym
Wychowankowie ośrodka kuratorskiego nie preferują zwyczajnych form spę-dzania wolnego czasu. Wielu z nich w momencie przyjścia do placówki nie ma żadnych zainteresowań. Podopieczni nie widzą sensu w angażowaniu się w życie społeczne, szkoła czy teatr to dla nich synonim nudy. Współpraca w środowisku lokalnym ma służyć stworzeniu optymalnego środowiska wy-chowawczego, w którym młody człowiek będzie mógł rozwijać swoje zdolno-ści i potencjały twórcze. Rodzina ma znaczący wpływ na rozwój nieletniego, ale często jest to wpływ negatywny, dlatego poprzez spotkania i rozmowy telefoniczne z rodzicami oraz pedagogizację możliwa staje się korekta funk-cjonowania środowiska rodzinnego. We współpracy ośrodka kuratorskiego ze środowiskiem lokalnym ważne miejsce zajmuje Salezjańska Organizacja Spor-towa Salos, na której obiektach sportowych organizowane są zawody w piłce nożnej. Na płaszczyźnie sportowej przebiega również współpraca ośrodka ku-ratorskiego z Młodzieżowym Ośrodkiem Socjoterapii nr 2 w Krakowie, który w roku 2018 zorganizował zawody sportowe w pięcioboju. Zawody w kilku konkurencjach sportowych to szczególnie intrygująca dla wychowanków propozycja. Z kolei współpraca ośrodka kuratorskiego z Salezjańskim Ruchem Troski o Młodzież Saltrom poszerza ofertę zajęć dla podopiecznych – mają oni okazję naśladować dobre postawy, przebywając w otoczeniu młodzieży wy-chowywanej w duchu wrażliwości i otwartości na innych. Współpraca ze Sto-warzyszeniem Siemacha, które łączy wychowanie, sport i terapię, pozwala na wspólne kreowanie świata w kierunku rzeczywistości wyróżniającej się dobrą jakością. Organizowano spotkania integracyjne przeznaczone dla podopiecz-nych obydwu placówek, a także spotkania wychowawców, których celem była wymiana doświadczeń dotyczących działań wychowawczych i resocjalizacyj-nych. Centrum Placówek Opiekuńczo-Wychowawczych „Parkowa” na zajęcia