PRZYKŁADOWE PROJEKTY BADAWCZE Z ZAKRESU OCENY RYZYKA

„Od 2007 r. Komisja wydała w sumie na 7. Program Ramowy w dziedzinie badań nad bezpieczeństwem kwotę rzędu 1,4 mld euro. Wsparcie finansowe otrzymało ponad 250 projektów, dotyczących między innymi ochrony ludności przed zagrożeniami związanymi z materiałami chemicznymi, biologicznymi, radiologicznymi, jądrowymi i wybuchowymi (CBRJW) i sytuacjami wywołanymi działalnością człowieka lub klęskami żywiołowymi, ochrony infrastruktury kry-tycznej, zdolności w zakresie zarządzania kryzysowego czy inteligentnego nad-zorowania granic na morzu i lądzie”¹⁷⁸.

UE przeznacza także znaczne środki na projekty badawcze, które obejmują badania nad poszczególnymi rodzajami zagrożeń występującymi w Europie, np.

powodziami, pożarami lasów, osuwiskami ziemi, suszami, trzęsieniem ziemi, aktywnością wulkanów. Z perspektywy niniejszej analizy istotne są przykłady trzech projektów, które obejmują złożone oceny ryzyka:

 KULTURISK – Knowledge-based approach to develop a cULTUre of RISK prevention,

 MATRIX – New Multi-HAzard and MulTi-RIsK Assessment MethodS for Europe,

 CATALYST – Capacity Development for Hazard Risk Reduction and Adap-tation.

6.1. Kulturisk

Projekt KULTURISK (2011-2013) zakładał zastosowanie naukowego podejścia do rozwoju obszaru prewencji ryzyka (ang. risk prevention). Tragiczne w skutkach wydarzenia i katastrofy wzmocniły przekonanie o konieczności zaję-cia się tym obszarem, w celu ograniczenia strat w ludziach oraz zmniejszenia szkód ekonomicznych. KULTURISK miał wypracować metodologię i przedstawić korzyści wynikające z położenia nacisku na techniki prewencji, zastosowane w różnych przypadkach o zróżnicowanym kontekście socjoekonomicznym, w których występują zagrożenia związane z wodą. Metoda wypracowana

178 Informacja prasowa KE, http://europa.eu/rapid/press-release_IP-13-317_pl.htm?locale=FR., dostęp: marzec 2015.

CZĘŚĆ II

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM NA SZCZEBLU UE

Publikacja finansowana przez NCBiR w ramach projektu „Zintegrowany system budowy planów zarządzania kryzysowego w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne” nr DOBR/0016/R/ID2/003

w ramach projektu ma pomóc ocenić, do jakiego stopnia działania prewencyjne będą efektywniejsze niż pomoc udzielana po wystąpieniu zdarzenia i działania naprawcze. Projekt miał na celu rozwój kultury rozumianej jako myślenie i działanie w obszarze ryzyka, aby dzięki zastosowaniu odpowiednich środków unaocznić korzyści z zajęcia się oceną ryzyka. Rozwój kultury prewencji wymaga pamięci o przeszłych katastrofach i wiedzy na ich temat, komunikacji i zrozumienia możliwości aktualnych i przyszłych zagrożeń, świadomości włą-czenia analiz ryzyka do działań oraz przygotowania na przyszłe zdarzenia.

Szczegółowe cele projektu:

1. Przegląd środków zapobiegania w obszarze zagrożeń związanych z wodą, ze szczególnym naciskiem na techniki komunikacji.

2. Rozwój metodologii związanej z ryzykiem do oceny różnych środków prewencyjnych na wypadek występowania różnych zdarzeń.

3. Udowodnienie, że stosowanie środków prewencji jest efektywniejsze z punktu widzenia czynników społecznych i ekonomicznych w przypadku różnego rodzaju zagrożeń związanych z wodą (powodzie, osuwiska zie-mi).

4. Promowanie kultury prewencji poprzez użycie przykładów z projektu:

a. zwiększenie w społeczeństwie świadomości ryzyka poprzez lepszą komunikację,

b. wykształcenie w mieszkańcach poprawnej, odpowiedzialnej postawy w kontekście postrzegania ryzyka,

c. szkolenia dla ekspertów, służące doskonaleniu tworzenia oceny so-cjoekonomicznej i uczące jej uwzględniania w analizie ryzyka dla za-grożeń związanych z wodą.

Analiza zlewni dwóch rzek, które przepływają przez wiele krajów Europy: So-czy-Isonzo i Dunaju, pozwoliła na analizę aspektów transgranicznych. W tym projekcie widać podejście UE, które polega na rozpatrywaniu całościowo do-rzeczy oraz zlewni, a nie tylko na zapobieganiu powodzi na danym odcinku rzeki w jednym z krajów członkowskich. W ramach projektu analizie poddano sześć przypadków, które zostały wykorzystane do pokazania wartości włączenia ana-lizy ryzyka, także na poziomie Unii Europejskiej, do polityki zapobiegania kata-strofom naturalnym. Zastosowane w projekcie środki, techniki oraz

metodolo-CZĘŚĆ II

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM NA SZCZEBLU UE

Publikacja finansowana przez NCBiR w ramach projektu „Zintegrowany system budowy planów zarządzania kryzysowego w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne” nr DOBR/0016/R/ID2/003

gia mają pozwolić na uwzględnienie zmian w zakresie użytkowania terenu, go-spodarki przestrzennej oraz wpływu zmian klimatu.

6.2. Matrix

Projekt Matrix, realizowany w latach 2010-2013 w ramach 7. Programu Ra-mowego przez Narodowe Centrum Badawcze Nauki o Ziemi, miał na celu wy-pracowanie narzędzi do analizy zagrożeń i oceny ryzyka na potrzeby Unii Euro-pejskiej. W skład konsorcjum weszło 12 instytucji z 10 krajów UE. Główne cele projektu obejmowały określenie oraz przedstawienie, w jakich warunkach zło-żona ocena ryzyka (ang. multi-type risk assessment) przynosi lepsze efekty od analizy ryzyka danego zagrożenia (single-type hazards) oraz dostarczenie bazy wiedzy do przeprowadzania złożonej oceny ryzyka w Europie.

Zgodnie z obserwacjami poczynionymi do założeń projektu w opinii jego rea-lizatorów pewne obszary w Europie są narażone na ryzyko wystąpienia kata-strof naturalnych i zdarzeń w pewnych kombinacjach. Analiza i ocena zagrożeń i ryzyka nie powinna opierać się na jednostkowej ocenie jednego zagrożenia, zawsze powinna uwzględniać zagrożenia z nim powiązane. Trzęsienie ziemi, erupcje wulkanu, osuwiska ziemi, tsunami, pożary, śnieżyce, powodzie mogą być wywołane jednymi czynnikami i wpływać na wystąpienie kolejnych. Obec-nie zjawiska te są traktowane przez naukowców w oderwaniu od innych, a jak pokazuje rzeczywistość, występują także w połączeniach, np. silne opady desz-czu powodują osuwiska ziemi. Ponadto zjawiska naturalne występują na okre-ślonych obszarach, w określonym czasie, a dodatkowo są trudne do przewidze-nia. Projekt Matrix zakładał rozwinięcie metod i narzędzi badawczych, które będą przydatne w kontekście europejskim. Miejsce występowania danych zda-rzeń (powodzie, trzęsienie ziemi, wulkany) jest łatwiejsze do określenia, szcze-gólnie ważne dla projektu będzie zaś zebranie i zharmonizowanie elementów trudnych do przewidzenia. W projekcie badane są następujące obszary:

1. Porównywalność zagrożeń i ryzyk (comparability of hazards and risks) – w ramach Matrix zaplanowano rozwinięcie metod, które pozwolą na analizę ilościową ryzyka powiązanego z różnymi zagrożeniami.

2. Efekt domina/efekt kaskadowy (domino/cascade effects) – w tym przy-padku jedno zdarzenie może spowodować wystąpienie innego czy wielu innych zdarzeń. Projekt badał relacje pomiędzy różnymi typami zdarzeń oraz dokonał ich pomiaru.

gia mają pozwolić na uwzględnienie zmian w zakresie użytkowania terenu, go-spodarki przestrzennej oraz wpływu zmian klimatu.

6.2. Matrix

Projekt Matrix, realizowany w latach 2010-2013 w ramach 7. Programu Ra-mowego przez Narodowe Centrum Badawcze Nauki o Ziemi, miał na celu wy-pracowanie narzędzi do analizy zagrożeń i oceny ryzyka na potrzeby Unii Euro-pejskiej. W skład konsorcjum weszło 12 instytucji z 10 krajów UE. Główne cele projektu obejmowały określenie oraz przedstawienie, w jakich warunkach zło-żona ocena ryzyka (ang. multi-type risk assessment) przynosi lepsze efekty od analizy ryzyka danego zagrożenia (single-type hazards) oraz dostarczenie bazy wiedzy do przeprowadzania złożonej oceny ryzyka w Europie.

Zgodnie z obserwacjami poczynionymi do założeń projektu w opinii jego rea-lizatorów pewne obszary w Europie są narażone na ryzyko wystąpienia kata-strof naturalnych i zdarzeń w pewnych kombinacjach. Analiza i ocena zagrożeń i ryzyka nie powinna opierać się na jednostkowej ocenie jednego zagrożenia, zawsze powinna uwzględniać zagrożenia z nim powiązane. Trzęsienie ziemi, erupcje wulkanu, osuwiska ziemi, tsunami, pożary, śnieżyce, powodzie mogą być wywołane jednymi czynnikami i wpływać na wystąpienie kolejnych. Obec-nie zjawiska te są traktowane przez naukowców w oderwaniu od innych, a jak pokazuje rzeczywistość, występują także w połączeniach, np. silne opady desz-czu powodują osuwiska ziemi. Ponadto zjawiska naturalne występują na okre-ślonych obszarach, w określonym czasie, a dodatkowo są trudne do przewidze-nia. Projekt Matrix zakładał rozwinięcie metod i narzędzi badawczych, które będą przydatne w kontekście europejskim. Miejsce występowania danych zda-rzeń (powodzie, trzęsienie ziemi, wulkany) jest łatwiejsze do określenia, szcze-gólnie ważne dla projektu będzie zaś zebranie i zharmonizowanie elementów trudnych do przewidzenia. W projekcie badane są następujące obszary:

1. Porównywalność zagrożeń i ryzyk (comparability of hazards and risks) – w ramach Matrix zaplanowano rozwinięcie metod, które pozwolą na analizę ilościową ryzyka powiązanego z różnymi zagrożeniami.

2. Efekt domina/efekt kaskadowy (domino/cascade effects) – w tym przy-padku jedno zdarzenie może spowodować wystąpienie innego czy wielu innych zdarzeń. Projekt badał relacje pomiędzy różnymi typami zdarzeń oraz dokonał ich pomiaru.

CZĘŚĆ II

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM NA SZCZEBLU UE

Publikacja finansowana przez NCBiR w ramach projektu „Zintegrowany system budowy planów zarządzania kryzysowego w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne” nr DOBR/0016/R/ID2/003

3. Podatność wystąpienia zdarzenia w czasie¹⁷⁹ (time-dependent vulnerabi-lity) – ta kwestia jest szczególnie ważna w przypadku, kiedy uważa się, że różne typy ekstremalnych zdarzeń mogą po sobie następować i że ko-lejne będą powodowały zwiększenie szkód na obszarach, które zostały już dotknięte poprzednimi zdarzeniami.

Spodziewane efekty projektu objęły wypracowanie narzędzi do oceny róż-nych rodzajów ryzyka, które mogą być stosowane przez badaczy zajmujących się katastrofami naturalnymi czy organy ochrony ludności w poszczególnych krajach. Dokonano przeglądu scenariuszy zdarzeń kaskadowych na bazie mi-nionych katastrof (m.in. trzęsienie ziemi oraz tsunami) i stworzono bazę wie-dzy, która jest dostępna dla badaczy i kadry zarządzającej w przypadku kata-strof. Wypracowano także wytyczne do oceny różnych rodzajów ryzyka w Eu-ropie.

6.3. Catalyst

Projekt Capacity Development for Hazard Risk Reduction and Adaptation Ca-talyst miał dzięki współpracy badaczy i stron zainteresowanych zidentyfikować wiedzę i praktyki związane ze zmniejszaniem ryzyka katastrof i naturalnych za-grożeń (ang. natural hazards/disaster risk reduction). Nadrzędnym celem było zwiększenie możliwości rozwoju tego obszaru poprzez umożliwienie wymiany wiedzy i poprawę współpracy naukowej, identyfikację luk pomiędzy występo-waniem naturalnych zagrożeń oraz zmniejszaniem ryzyka katastrof a stroną badawczą. Projekt miał zapewnić wsparcie europejskich i międzynarodowych sieci współpracy, a także zwiększyć możliwości włączenia organizacji pozarzą-dowych (ang. NGO) oraz małych i średnich przedsiębiorstw (ang. SME) do dzia-łań w tych obszarach. Kluczowym działaniem Catalyst było zebranie stron zain-teresowanych, w tym praktyków oraz badaczy, w think tank, który umożliwił wymianę wiedzy w obszarach wyłonionych jako problematyczne (np. metodo-logiczne ograniczenia, braki danych, wymiana najlepszych praktyk). Działania wspierane były poprzez wymianę informacji, m.in. na stronie internetowej,

179 Podatność wystąpienia zdarzenia w czasie – oznacza zmienność charakterystyk podatności w czasie. Źródło: https://crisma-cat.ait.ac.at/glossary/time-dependent-vulnerability, dostęp:

marzec 2015.

CZĘŚĆ II

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM NA SZCZEBLU UE

Publikacja finansowana przez NCBiR w ramach projektu „Zintegrowany system budowy planów zarządzania kryzysowego w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne” nr DOBR/0016/R/ID2/003

która będzie stanowiła miejsce wymiany wiedzy i zostanie udostępniona zainte-resowanym ekspertom, badaczom i praktykom.

która będzie stanowiła miejsce wymiany wiedzy i zostanie udostępniona zainte-resowanym ekspertom, badaczom i praktykom.

CZĘŚĆ II

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM NA SZCZEBLU UE

Publikacja finansowana przez NCBiR w ramach projektu „Zintegrowany system budowy planów zarządzania kryzysowego w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne” nr DOBR/0016/R/ID2/003

PODSUMOWANIE I WNIOSKI

Już w 2008 r. KE potwierdzała, że Unia Europejska potrzebuje większej zdol-ności podejmowania ogólnych wyzwań w obszarze zapobiegania katastrofom, ograniczania ich skutków i reagowania. Kompleksowość i zakres tych wielowy-miarowych wyzwań wymaga szeroko zakrojonego podejścia UE do całokształtu zagadnień związanych z oceną ryzyka wystąpienia katastrofy, prognozami, za-pobieganiem, gotowością i ograniczeniem skutków (przed katastrofą i po jej wystąpieniu), koordynacją różnych obszarów polityki, instrumentów i usług¹⁸⁰. W grudniu 2010 r. KE wydała Staff Working Paper on Risk Assessment and Mapping Guidelines for Disaster Management, przedstawiając w nim wytyczne dla państw członkowskich w zakresie oceny ryzyka oraz mapowania ryzyka, zbierając i porządkując metodologię, ale pozostawiając państwom wskazówki.

Ocena ryzyka jest kluczowa dla zapobiegania katastrofom w państwach człon-kowskich, może wspomóc zapobieganie oraz wzmocnić planowanie zasobów na wypadek reagowania na katastrofy. Wytyczne mają na celu poprawę spójności ocen ryzyka podejmowanych w państwach członkowskich oraz możliwości ich porównywania. Ułatwi to współpracę np. w obszarach przygranicznych w przy-padku wystąpienia podobnego ryzyka dla danego terenu. Co ważne, w wytycz-nych tych porusza się szereg opcji, np. oceny pojedynczego ryzyka oraz ryzyka uwzględniającego wiele zagrożeń, efektu domina, scenariuszy, wprowadza się też zmienne do mierzenia ryzyka w postaci skutków dla obszaru.

UE stosuje metody ISO oraz ONZ, jak i państw członkowskich. Wspiera się przy tym metodologią wypracowaną już w ramach międzynarodowego stan-dardu ISO. Sięga do metodologii, które stosują państwa członkowskie, ale także do doświadczeń innych krajów – USA, Kanady, Nowej Zelandii. W 2011 r.

w Brukseli odbyła się druga międzynarodowa konferencja poświęcona ocenie ryzyka – Global Risk Assessment Dialogue. Jej celem było umożliwienie dyskusji na temat priorytetów oceny ryzyka, metod oceny i zasad jej prowadzenia. Spo-tkanie odbyło się w ramach współpracy UE z USA i Kanadą. W wyniku spotkań

180 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wzmocnienia zdolności Unii do reagowania w przypadku katastrof, COM(2008) 130 wersja ostateczna, Bruksela, 5 marca 2008 r., s. 3.

CZĘŚĆ II

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM NA SZCZEBLU UE

Publikacja finansowana przez NCBiR w ramach projektu „Zintegrowany system budowy planów zarządzania kryzysowego w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne” nr DOBR/0016/R/ID2/003

na forum Global Risk Assessment Dialogue Unii Europejskiej udaje się w wymia-rze globalnym osiągnąć pwymia-rzegląd systemów oraz rozumienia oceny ryzyka, wy-łonić istotne kwestie, jak i określić wyzwania dla przyszłych ocen ryzyka, znaleźć obszary dla dialogu i współpracy oraz określić priorytety dla przyszłych inicja-tyw w tym obszarze.

Na poziomie UE wypracowano metodyki oceny ryzyka i zagrożeń m.in.

w stosunku do zagrożenia powodziowego, suszy, awarii przemysłowych i ochrony infrastruktury krytycznej. Przykłady ważniejszych opracowań zostały omówione w niniejszej analizie w odniesieniu do: powodzi, awarii chemicznych oraz infrastruktury krytycznej, zagrożeń związanych z bezpieczeństwem na gra-nicach zewnętrznych oraz bezpieczeństwem zdrowotnym. Prace w obszarze oceny ryzyka, oceny zagrożeń i zarządzania ryzykiem widać w podejściu sekto-rowym. W Unii Europejskiej obserwować już można proces podejmowania dzia-łań w obszarze tzw. multi-risk assessment (ocena ryzyka uwzględniająca wiele rodzajów zagrożeń – tłum. własne). Dokumenty strategiczne UE mówią o tym obszarze jako o wyzwaniu. Ponadto Unia Europejska, sama zainteresowana zagadnieniem i zobligowana dokumentami do dokonania całościowej analizy zagrożeń dla swojego obszaru, wspiera się pracami badawczymi. Dotyczą one nie tylko poszczególnych zagrożeń naturalnych czy technologicznych, ale jak widać w niniejszej analizie – także ocen bardziej złożonych, które przestawione zostały na przykładzie projektów Kulturisk, Matrix i Catalyst.

Kluczowa dla zrozumienia prac na forum UE w tym obszarze jest zasada po-mocniczości, określona w art. 5 Traktatu. „Zgodnie z zasadą popo-mocniczości, w dziedzinach, które nie należą do jej wyłącznej kompetencji, Unia podejmuje działania tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim cele zamierzonego działania nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, zarówno na poziomie centralnym, jak i regionalnym oraz lokal-nym, i jeśli ze względu na rozmiary lub skutki proponowanego działania możli-we jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii”¹⁸¹. Zasada pomocniczości ma na celu określenie odpowiedniego poziomu interwencji w dziedzinach kompe-tencji dzielonych między UE a państwami członkowskimi. Ochrona ludności jest

181 Art. 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

na forum Global Risk Assessment Dialogue Unii Europejskiej udaje się w wymia-rze globalnym osiągnąć pwymia-rzegląd systemów oraz rozumienia oceny ryzyka, wy-łonić istotne kwestie, jak i określić wyzwania dla przyszłych ocen ryzyka, znaleźć obszary dla dialogu i współpracy oraz określić priorytety dla przyszłych inicja-tyw w tym obszarze.

Na poziomie UE wypracowano metodyki oceny ryzyka i zagrożeń m.in.

w stosunku do zagrożenia powodziowego, suszy, awarii przemysłowych i ochrony infrastruktury krytycznej. Przykłady ważniejszych opracowań zostały omówione w niniejszej analizie w odniesieniu do: powodzi, awarii chemicznych oraz infrastruktury krytycznej, zagrożeń związanych z bezpieczeństwem na gra-nicach zewnętrznych oraz bezpieczeństwem zdrowotnym. Prace w obszarze oceny ryzyka, oceny zagrożeń i zarządzania ryzykiem widać w podejściu sekto-rowym. W Unii Europejskiej obserwować już można proces podejmowania dzia-łań w obszarze tzw. multi-risk assessment (ocena ryzyka uwzględniająca wiele rodzajów zagrożeń – tłum. własne). Dokumenty strategiczne UE mówią o tym obszarze jako o wyzwaniu. Ponadto Unia Europejska, sama zainteresowana zagadnieniem i zobligowana dokumentami do dokonania całościowej analizy zagrożeń dla swojego obszaru, wspiera się pracami badawczymi. Dotyczą one nie tylko poszczególnych zagrożeń naturalnych czy technologicznych, ale jak widać w niniejszej analizie – także ocen bardziej złożonych, które przestawione zostały na przykładzie projektów Kulturisk, Matrix i Catalyst.

Kluczowa dla zrozumienia prac na forum UE w tym obszarze jest zasada po-mocniczości, określona w art. 5 Traktatu. „Zgodnie z zasadą popo-mocniczości, w dziedzinach, które nie należą do jej wyłącznej kompetencji, Unia podejmuje działania tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim cele zamierzonego działania nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, zarówno na poziomie centralnym, jak i regionalnym oraz lokal-nym, i jeśli ze względu na rozmiary lub skutki proponowanego działania możli-we jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii”¹⁸¹. Zasada pomocniczości ma na celu określenie odpowiedniego poziomu interwencji w dziedzinach kompe-tencji dzielonych między UE a państwami członkowskimi. Ochrona ludności jest

181 Art. 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

CZĘŚĆ II

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM NA SZCZEBLU UE

Publikacja finansowana przez NCBiR w ramach projektu „Zintegrowany system budowy planów zarządzania kryzysowego w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne” nr DOBR/0016/R/ID2/003

na przykład domeną państw członkowskich, a zadanie UE stanowi wspieranie, koordynowanie lub uzupełnianie ich działań. Zasada pomocniczości dotyczy działań na szczeblu europejskim, krajowym lub regionalnym. W każdym z przypadków Unia może interweniować tylko wówczas, jeśli jest w stanie dzia-łać skuteczniej niż państwa członkowskie. Przepisy UE w zakresie oceny ryzyka powodziowego oraz zarządzania nim są właśnie takim przykładem: „Jako że cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie stworzenie ram dla środków mających na celu ograniczenie ryzyka wystąpienia szkód powodziowych, nie może być osią-gnięty w wystarczającym stopniu przez państwa członkowskie, a ze względu na rozmiary i skutki działania możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu (…)”¹⁸².

Kolejną zasadą jest zasada proporcjonalności. Dyrektywa 2007/60/WE Par-lamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. „Zgodnie z zasadą proporcjonalności zakres i forma działania Unii nie wykraczają poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów Traktatów. Instytucje Unii stosują zasadę proporcjonalności zgodnie z Protokołem w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalno-ści”¹⁸³. Podobnie jest w przypadku dyrektywy Seveso III, zastosowano w niej ten sam zapis: „Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, mianowicie zapewnienie wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć dzia-łania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Euro-pejskiej. Stanowi ona, że niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest ko-nieczne do osiągnięcia tego celu”¹⁸⁴.

182 Dyrektywa 2007/60/WE PE i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim, 6 listopada 2007 r., Dz.U. L 288/27.

183 Art. 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

184 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/18/UE z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie kontroli zagrożeń poważnymi awariami związanymi z substancjami niebezpiecznymi, zmieniają-ca, a następnie uchylająca dyrektywę Rady 96/82/WE, Dz.U. L 197/1 z dnia 24 lipca 2012 r.

CZĘŚĆ II

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM NA SZCZEBLU UE

Publikacja finansowana przez NCBiR w ramach projektu „Zintegrowany system budowy planów zarządzania kryzysowego w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne” nr DOBR/0016/R/ID2/003

W toku prac problematyczną kwestią okazała się porównywalność danych, analiz ryzyka i metodologii stosowanych przez poszczególne państwa członkow-skie w ocenach ryzyka. Dlatego obecne prace UE zmierzają do zapewnienia możliwości porównywania danych, koncentrują się na dokonywaniu analiz

W toku prac problematyczną kwestią okazała się porównywalność danych, analiz ryzyka i metodologii stosowanych przez poszczególne państwa członkow-skie w ocenach ryzyka. Dlatego obecne prace UE zmierzają do zapewnienia możliwości porównywania danych, koncentrują się na dokonywaniu analiz