ZARZĄDZANIE RYZYKIEM POWODZIOWYM

Z powodziami mamy w Europie do czynienia od wieków. Wiele państw wal-czyło z nimi na swoich terenach, ale w przypadku rzek i dorzeczy na terenach przygranicznych niejednokrotnie nawiązywała się współpraca bilateralna. War-tością jednoczącej się Europy była także wspólna walka z powodziami. Katastro-ficzne w skutkach dla naszego regionu były powodzie w dorzeczach Dunaju i Elby w 2002 r. oraz 2005 r. To one wymogły na UE skupienie nad bardziej sko-ordynowanymi działaniami na jej forum.

W latach 1998-2009 powodzie w Europie spowodowały śmierć 1126 osób, konieczność ewakuacji ponad pół miliona ludzi i straty ekonomiczne na pozio-mie co najmniej 52 mld EUR¹⁵¹. Powodzie występują w wielu krajach UE, regu-larnie nawiedzają kraje Europy Środkowej i Niemcy. Mimo wielu skoordynowa-nych działań UE nie udaje się zapobiec im w takim stopniu, aby można było mówić o wygranej walce. Od początku lat 80. XX wieku Komisja Europejska wspiera badania nad zjawiskami powodziowymi, w formie kolejnych ramowych programów badań i rozwoju technologicznego. Ostatnie duże powodzie wystą-piły w Europie w 2010 r. Objęły Europę Środkową, w szczególności Polskę, Re-publikę Czeską, Słowację, Węgry, Rumunię i Francję.

Unia zajmuje się powodziami od wielu lat, jednak dopiero komunikat Komisji z dnia 12 lipca 2004 r. dla Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Ko-mitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz KoKo-mitetu Regionów „Zarządzanie zagro-żeniem powodziowym – zapobieganie powodziom, ochrona przeciwpowodzio-wa i ograniczanie skutków powodzi”¹⁵², zawierał opartą na analizie koncepcję zarządzania ryzykiem powodziowym na poziomie Wspólnoty. Raport stwier-dzał, że uzgodnione i skoordynowane działanie na tym szczeblu przyniosłoby znaczne korzyści i przyczyniłoby się do poprawy ogólnego poziomu ochrony przeciwpowodziowej. „Wiele państw członkowskich już wprowadza środki ochrony przeciwpowodziowej, jednak uzgodnione i skoordynowane działanie

151 Dane Europejskiej Agencji Środowiskowej.

152 Komunikat Komisji dla Rady, Parlamentu Europejskiego, Europejskiego Komitetu Ekono-miczno-Społecznego i Komitetu Regionów, Zarządzanie zagrożeniem powodziowym – zapobie-ganie powodziom, ochrona przeciwpowodziowa i ograniczanie skutków powodzi, Bruksela, 12 lipca 2004 r., COM(2004) 472 wersja ostateczna, Bruksela, 12 lipca 2004 r.

CZĘŚĆ II

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM NA SZCZEBLU UE

Publikacja finansowana przez NCBiR w ramach projektu „Zintegrowany system budowy planów zarządzania kryzysowego w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne” nr DOBR/0016/R/ID2/003

na poziomie Unii Europejskiej przyniosłoby znaczną wartość dodaną i przyczyniłoby się do poprawy ogólnego poziomu ochrony przeciwpowodzio-wej, biorąc pod uwagę potencjalne zagrożenie ludzkiego życia, dóbr gospodar-czych i środowiska”¹⁵³.

Co warte podkreślenia, już w 2004 r. w komunikacie wspomina się o efekcie domina: „Z dotychczasowych doświadczeń wynika, że lokalne środki ochrony przeciwpowodziowej, podejmowane w jednym miejscu, będą wywoływały efekt domina w obszarach położonych w górnym/dolnym biegu rzek. Jeżeli na przykład w obrębie jednego obszaru zostaną zastosowane rozwiązania inżynie-ryjno-techniczne w celu odprowadzenia w możliwie najkrótszym czasie wody na należącym do niego odcinku rzeki, jest oczywiste, że pojawi się ona szybciej na sąsiednich terenach w jej dolnym biegu. Z tego względu koniecznością jest podejmowanie działań w zakresie ochrony przeciwpowodziowej w sposób uzgodniony i skoordynowany wzdłuż całego biegu rzeki”.

Komunikat „Zarządzanie zagrożeniem powodziowym – zapobieganie powo-dziom, ochrona przeciwpowodziowa i ograniczanie skutków powodzi” przygo-tował UE oraz państwa członkowskie do przyjęcia dyrektywy 2007/60/WE Par-lamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim. Dyrektywa, która była propozycją Ko-misji Europejskiej przedstawioną 18 stycznia 2006 r., weszła w życie 26 listopa-da 2007 r. Co ważne, potwierdzała możliwość osiągnięcia większych efektów w walce z powodziami w przypadku podjęcia działań na poziomie Wspólnoty, zadanie to uznano za pożądane oraz wykonalne. Z uwagi na zasady wprowa-dzania dyrektyw (dyrektywa jest aktem prawnym, którego cele muszą osiągnąć wszystkie państwa UE) sposób ich osiągnięcia pozostawiono do określenia pań-stwom członkowskim. Wyznaczenie celów zarządzania ryzykiem powodziowym również pozostawiono państwom członkowskim, uznając, że cele państw po-winny opierać się na warunkach lokalnych i regionalnych.

153 Komunikat Komisji dla Rady, Parlamentu Europejskiego, Europejskiego Komitetu Ekono-miczno-Społecznego i Komitetu Regionów, Zarządzanie zagrożeniem powodziowym – zapobie-ganie powodziom, ochrona przeciwpowodziowa i ograniczanie skutków powodzi, Bruksela, 12 lipca 2004 r., COM(2004) 472 wersja ostateczna, Bruksela, 12 lipca 2004 r.

na poziomie Unii Europejskiej przyniosłoby znaczną wartość dodaną i przyczyniłoby się do poprawy ogólnego poziomu ochrony przeciwpowodzio-wej, biorąc pod uwagę potencjalne zagrożenie ludzkiego życia, dóbr gospodar-czych i środowiska”¹⁵³.

Co warte podkreślenia, już w 2004 r. w komunikacie wspomina się o efekcie domina: „Z dotychczasowych doświadczeń wynika, że lokalne środki ochrony przeciwpowodziowej, podejmowane w jednym miejscu, będą wywoływały efekt domina w obszarach położonych w górnym/dolnym biegu rzek. Jeżeli na przykład w obrębie jednego obszaru zostaną zastosowane rozwiązania inżynie-ryjno-techniczne w celu odprowadzenia w możliwie najkrótszym czasie wody na należącym do niego odcinku rzeki, jest oczywiste, że pojawi się ona szybciej na sąsiednich terenach w jej dolnym biegu. Z tego względu koniecznością jest podejmowanie działań w zakresie ochrony przeciwpowodziowej w sposób uzgodniony i skoordynowany wzdłuż całego biegu rzeki”.

Komunikat „Zarządzanie zagrożeniem powodziowym – zapobieganie powo-dziom, ochrona przeciwpowodziowa i ograniczanie skutków powodzi” przygo-tował UE oraz państwa członkowskie do przyjęcia dyrektywy 2007/60/WE Par-lamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim. Dyrektywa, która była propozycją Ko-misji Europejskiej przedstawioną 18 stycznia 2006 r., weszła w życie 26 listopa-da 2007 r. Co ważne, potwierdzała możliwość osiągnięcia większych efektów w walce z powodziami w przypadku podjęcia działań na poziomie Wspólnoty, zadanie to uznano za pożądane oraz wykonalne. Z uwagi na zasady wprowa-dzania dyrektyw (dyrektywa jest aktem prawnym, którego cele muszą osiągnąć wszystkie państwa UE) sposób ich osiągnięcia pozostawiono do określenia pań-stwom członkowskim. Wyznaczenie celów zarządzania ryzykiem powodziowym również pozostawiono państwom członkowskim, uznając, że cele państw po-winny opierać się na warunkach lokalnych i regionalnych.

153 Komunikat Komisji dla Rady, Parlamentu Europejskiego, Europejskiego Komitetu Ekono-miczno-Społecznego i Komitetu Regionów, Zarządzanie zagrożeniem powodziowym – zapobie-ganie powodziom, ochrona przeciwpowodziowa i ograniczanie skutków powodzi, Bruksela, 12 lipca 2004 r., COM(2004) 472 wersja ostateczna, Bruksela, 12 lipca 2004 r.

CZĘŚĆ II

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM NA SZCZEBLU UE

Publikacja finansowana przez NCBiR w ramach projektu „Zintegrowany system budowy planów zarządzania kryzysowego w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne” nr DOBR/0016/R/ID2/003

Dyrektywa powodziowa wymaga od państw członkowskich identyfikacji ob-szarów potencjalnego ryzyka wystąpienia tego zjawiska. W ocenie należy wziąć pod uwagę m.in.: minione powodzie, zdolność ochrony infrastruktury przed powodziami czy długoterminową politykę w obszarze zagospodarowania prze-strzennego czy zmian klimatu. Dla tych obszarów przygotowuje się oceny za-grożenia powodziowego oraz mapy ryzyka powodziowego, które uwzględniają potencjalne konsekwencje dla ludzkiego zdrowia, działalności ekonomicznej, dziedzictwa kulturowego i środowiska w poszczególnych scenariuszach. Ostat-nim krokiem w celu unikania i ograniczania negatywnych skutków powodzi na danym obszarze jest przygotowanie planów zarządzania ryzykiem powodzio-wym, które powinny uwzględniać jego cele oraz zawierać zhierarchizowane środki służące ich osiągnięciu. W planach zarządzania na wypadek powodzi szczególny nacisk powinno się położyć na zapobieganie, ochronę i przygotowanie. Celem „dyrektywy jest ustanowienie ram dla oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim, w celu ograniczania negatywnych konse-kwencji dla zdrowia ludzkiego, środowiska, dziedzictwa kulturowego oraz dzia-łalności gospodarczej, związanych z powodziami na terytorium Wspólnoty”¹⁵⁴.

Na potrzeby dalszych prac w państwach członkowskich przyjęto definicję ry-zyka powodziowego, które oznacza kombinację prawdopodobieństwa wystą-pienia powodzi i związanych z powodzią potencjalnych negatywnych konse-kwencji dla zdrowia ludzkiego, środowiska, dziedzictwa kulturowego oraz dzia-łalności gospodarczej.

1.1. Wstępna ocena ryzyka powodziowego

Wstępna ocena ryzyka powodziowego dokonywana przez państwa człon-kowskie, opisana w art. 4 ww. dyrektywy, powinna obejmować co najmniej:

a) mapy obszaru dorzecza w odpowiedniej skali, zawierające granice dorzeczy, zlewni i – jeżeli takowe istnieją – obszarów wybrzeża, ukazujące topografię i zagospodarowanie przestrzenne,

b) opis powodzi, które wystąpiły w przeszłości i miały znaczące negatywne kon-sekwencje dla zdrowia ludzkiego, środowiska, dziedzictwa kulturowego oraz

154 Art. 1 dyrektywy 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim.

CZĘŚĆ II

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM NA SZCZEBLU UE

Publikacja finansowana przez NCBiR w ramach projektu „Zintegrowany system budowy planów zarządzania kryzysowego w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne” nr DOBR/0016/R/ID2/003

działalności gospodarczej, jeżeli prawdopodobieństwo wystąpienia podobnych zjawisk w przyszłości (uwzględniając zasięg powodzi i trasy przejścia fali powo-dziowej) jest nadal duże, jak i ocenę wywołanych przez nie negatywnych skut-ków,

c) opis istotnych powodzi, do których doszło w przeszłości, jeżeli można przewi-dzieć, że podobne zjawiska w przyszłości będą miały znaczące negatywne skutki, a w zależności od specyficznych potrzeb państw członkowskich:

d) ocenę potencjalnych negatywnych konsekwencji przyszłych powodzi dla zdrowia ludzkiego, środowiska, dziedzictwa kulturowego oraz działalności go-spodarczej, z jak najszerszym uwzględnieniem takich kwestii, jak: topografia, położenie cieków wodnych i ich ogólne cechy hydrologiczne oraz geomorfolo-giczne, w tym obszarów zalewowych jako naturalnych obszarów retencyjnych, skuteczność istniejącej, wybudowanej przez człowieka infrastruktury przeciw-powodziowej, położenie obszarów zamieszkanych, obszarów działalności go-spodarczej oraz prognozę długofalowego rozwoju wydarzeń, w tym wpływu zmian klimatu na występowanie powodzi.

Metodyka wstępnej oceny ryzyka powodziowego zakłada wyodrębnienie obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi w dwóch etapach:

1. Przeprowadzenie analiz dla obszarów potencjalnie zagrożonych powodzią poprzez przyjęcie następujących kryteriów, w podanej niżej hierarchii:

a) bezpośredni wpływ powodzi na życie i zdrowie ludzi,

b) wpływ powodzi na obszary działalności gospodarczej wraz z infrastrukturą, c) skuteczność istniejących budowli przeciwpowodziowych,

d) wpływ rozwoju zagospodarowania przestrzennego na wzrost ryzyka powo-dziowego.

2. Określenie punktacji ryzyka powodziowego dla każdego obszaru spełniające-go kryteria wydzieleń oraz przyjęcie wartości granicznej punktacji, pozwalającej na wskazanie obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi.

Po podliczeniu wartości punktów w raporcie z oceny zostaje określone, czy w poszczególnych regionach wodnych istnieje prawdopodobieństwo wystąpie-nia powodzi i jeśli tak, to jakie – procentowo.

Państwa członkowskie miały dokonać wstępnej oceny ryzyka powodziowego do 22 grudnia 2011 r.

działalności gospodarczej, jeżeli prawdopodobieństwo wystąpienia podobnych zjawisk w przyszłości (uwzględniając zasięg powodzi i trasy przejścia fali powo-dziowej) jest nadal duże, jak i ocenę wywołanych przez nie negatywnych skut-ków,

c) opis istotnych powodzi, do których doszło w przeszłości, jeżeli można przewi-dzieć, że podobne zjawiska w przyszłości będą miały znaczące negatywne skutki, a w zależności od specyficznych potrzeb państw członkowskich:

d) ocenę potencjalnych negatywnych konsekwencji przyszłych powodzi dla zdrowia ludzkiego, środowiska, dziedzictwa kulturowego oraz działalności go-spodarczej, z jak najszerszym uwzględnieniem takich kwestii, jak: topografia, położenie cieków wodnych i ich ogólne cechy hydrologiczne oraz geomorfolo-giczne, w tym obszarów zalewowych jako naturalnych obszarów retencyjnych, skuteczność istniejącej, wybudowanej przez człowieka infrastruktury przeciw-powodziowej, położenie obszarów zamieszkanych, obszarów działalności go-spodarczej oraz prognozę długofalowego rozwoju wydarzeń, w tym wpływu zmian klimatu na występowanie powodzi.

Metodyka wstępnej oceny ryzyka powodziowego zakłada wyodrębnienie obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi w dwóch etapach:

1. Przeprowadzenie analiz dla obszarów potencjalnie zagrożonych powodzią poprzez przyjęcie następujących kryteriów, w podanej niżej hierarchii:

a) bezpośredni wpływ powodzi na życie i zdrowie ludzi,

b) wpływ powodzi na obszary działalności gospodarczej wraz z infrastrukturą, c) skuteczność istniejących budowli przeciwpowodziowych,

d) wpływ rozwoju zagospodarowania przestrzennego na wzrost ryzyka powo-dziowego.

2. Określenie punktacji ryzyka powodziowego dla każdego obszaru spełniające-go kryteria wydzieleń oraz przyjęcie wartości granicznej punktacji, pozwalającej na wskazanie obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi.

Po podliczeniu wartości punktów w raporcie z oceny zostaje określone, czy w poszczególnych regionach wodnych istnieje prawdopodobieństwo wystąpie-nia powodzi i jeśli tak, to jakie – procentowo.

Państwa członkowskie miały dokonać wstępnej oceny ryzyka powodziowego do 22 grudnia 2011 r.

CZĘŚĆ II

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM NA SZCZEBLU UE

Publikacja finansowana przez NCBiR w ramach projektu „Zintegrowany system budowy planów zarządzania kryzysowego w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne” nr DOBR/0016/R/ID2/003

1.2. Mapy zagrożenia powodziowego i mapy ryzyka

Mapy zagrożenia powodziowego i mapy ryzyka¹⁵⁵ miały być przygotowane przez państwa członkowskie do 22 grudnia 2013 r. Mapy zagrożenia powo-dziowego obejmują obszary geograficzne, na których może wystąpić powódź, zgodnie z jednym z następujących scenariuszy:

1. niskie prawdopodobieństwo powodzi lub scenariusze zdarzeń ekstre-malnych,

2. średnie prawdopodobieństwo powodzi (częstotliwość występowania

≥ 100 lat),

3. wysokie prawdopodobieństwo powodzi, w odpowiednich przypadkach.

Dla każdego ze scenariuszy przedstawia się następujące elementy:

1. zasięg powodzi,

2. głębokość wody lub – w odpowiednich przypadkach – poziom zwiercia-dła wody,

3. tam, gdzie jest to właściwe, prędkość przepływu wody lub odnośny przepływ wody.

Metodyka przyjęta do opracowania map ryzyka powodziowego uwzględnia potencjalnie negatywne konsekwencje związane z powodzią, która wystąpiła zgodnie z jednym ze scenariuszy, wyrażone w następujący sposób:

1. „szacunkowa liczba mieszkańców potencjalnie dotkniętych powodzią, 2. rodzaj działalności gospodarczej prowadzonej na obszarze potencjalnie

dotkniętym powodzią,

3. instalacje, o których mowa w załączniku I do dyrektywy Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r., dotyczącej zintegrowanego zapobiegania za-nieczyszczeniom i ich kontroli (1), które mogłyby spowodować przypad-kowe zanieczyszczenie w przypadku powodzi oraz potencjalnie dotknię-te powodzią obszary chronione określone w załączniku IV pkt 1 ppkt (i), (iii) i (v) do dyrektywy 2000/60/WE,

4. inne informacje uważane przez państwo członkowskie za przydatne, ta-kie jak wskazanie obszarów, na których mogą wystąpić powodzie,

155 Por. definicje i przykłady: część IV, rozdział 3, podrozdziały 3.1-3.2.

CZĘŚĆ II

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM NA SZCZEBLU UE

Publikacja finansowana przez NCBiR w ramach projektu „Zintegrowany system budowy planów zarządzania kryzysowego w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne” nr DOBR/0016/R/ID2/003

rym towarzyszy transport dużej ilości osadów i rumowiska, oraz infor-macje o innych istotnych źródłach zanieczyszczenia”¹⁵⁶.

1.3. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym

Ustalenie celów zarządzania ryzykiem powodziowym powierzono państwom członkowskim, przy czym w analizie tej szczególny nacisk powinny kłaść one na ograniczenie potencjalnych negatywnych konsekwencji powodzi dla zdrowia ludzkiego, środowiska, dziedzictwa kulturowego i działalności gospodarczej oraz, jeżeli zostanie to uznane za właściwe, na działania nietechniczne lub na zmniejszenie prawdopodobieństwa wystąpienia powodzi.

„Plany zarządzania ryzykiem powodziowym obejmują wszystkie aspekty za-rządzania ryzykiem powodziowym, kładąc szczególny nacisk na zapobieganie, ochronę i stan należytego przygotowania, w tym prognozowanie powodzi i systemy wczesnego ostrzegania, a także uwzględniając cechy danego dorzecza lub zlewni. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym mogą również obejmo-wać działania na rzecz zrównoważonego zagospodarowania przestrzennego, skuteczniejszą retencję wód oraz kontrolowane zalewanie niektórych obszarów w przypadku wystąpienia powodzi”¹⁵⁷.

Przy opracowaniu planów zarządzania ryzykiem powodziowym uwzględnia się takie aspekty, jak: koszty i korzyści, zasięg powodzi i trasy przejścia fali po-wodziowej oraz obszary o potencjalnej retencji wód powodziowych – takie jak naturalne obszary retencyjne, cele środowiskowe, gospodarowanie gruntami i wodą, planowanie przestrzenne, zagospodarowanie terenu, ochrona przyro-dy, nawigacja i infrastruktura portowa. Są to aspekty, które wskazują na ko-nieczność wzięcia pod uwagę czynników geograficznych, historycznych, eko-nomicznych, gospodarki przestrzennej i infrastruktury. Następnie na podstawie map państwa członkowskie opracowują plany zarządzania ryzykiem powodzio-wym.

Harmonogram dalszych prac na forum UE oraz w państwach członkowskich przedstawia się następująco:

156 Art. 6 dyrektywy 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim.

157 Tamże.

rym towarzyszy transport dużej ilości osadów i rumowiska, oraz infor-macje o innych istotnych źródłach zanieczyszczenia”¹⁵⁶.

1.3. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym

Ustalenie celów zarządzania ryzykiem powodziowym powierzono państwom członkowskim, przy czym w analizie tej szczególny nacisk powinny kłaść one na ograniczenie potencjalnych negatywnych konsekwencji powodzi dla zdrowia ludzkiego, środowiska, dziedzictwa kulturowego i działalności gospodarczej oraz, jeżeli zostanie to uznane za właściwe, na działania nietechniczne lub na zmniejszenie prawdopodobieństwa wystąpienia powodzi.

„Plany zarządzania ryzykiem powodziowym obejmują wszystkie aspekty za-rządzania ryzykiem powodziowym, kładąc szczególny nacisk na zapobieganie, ochronę i stan należytego przygotowania, w tym prognozowanie powodzi i systemy wczesnego ostrzegania, a także uwzględniając cechy danego dorzecza lub zlewni. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym mogą również obejmo-wać działania na rzecz zrównoważonego zagospodarowania przestrzennego, skuteczniejszą retencję wód oraz kontrolowane zalewanie niektórych obszarów w przypadku wystąpienia powodzi”¹⁵⁷.

Przy opracowaniu planów zarządzania ryzykiem powodziowym uwzględnia się takie aspekty, jak: koszty i korzyści, zasięg powodzi i trasy przejścia fali po-wodziowej oraz obszary o potencjalnej retencji wód powodziowych – takie jak naturalne obszary retencyjne, cele środowiskowe, gospodarowanie gruntami i wodą, planowanie przestrzenne, zagospodarowanie terenu, ochrona przyro-dy, nawigacja i infrastruktura portowa. Są to aspekty, które wskazują na ko-nieczność wzięcia pod uwagę czynników geograficznych, historycznych, eko-nomicznych, gospodarki przestrzennej i infrastruktury. Następnie na podstawie map państwa członkowskie opracowują plany zarządzania ryzykiem powodzio-wym.

Harmonogram dalszych prac na forum UE oraz w państwach członkowskich przedstawia się następująco:

156 Art. 6 dyrektywy 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim.

157 Tamże.

CZĘŚĆ II

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM NA SZCZEBLU UE

Publikacja finansowana przez NCBiR w ramach projektu „Zintegrowany system budowy planów zarządzania kryzysowego w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne” nr DOBR/0016/R/ID2/003

1. Wstępne oceny ryzyka powodziowego lub ocena i decyzje poddawane są przeglądowi i w razie potrzeby aktualizowane do 22 grudnia 2018 r., a następnie co 6 lat.

2. Mapy zagrożenia powodziowego i mapy ryzyka powodziowego są pod-dawane przeglądowi i w razie potrzeby aktualizowane do 22 grudnia 2019 r., a następnie co 6 lat.

3. Plany zarządzania ryzykiem powodziowym są poddawane przeglądowi i w razie potrzeby aktualizowane do 22 grudnia 2021 r., a następnie co 6 lat¹⁵⁸.

158 Art. 14 dyrektywy 2007/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. w sprawie oceny ryzyka powodziowego i zarządzania nim.

CZĘŚĆ II

ZARZĄDZANIE RYZYKIEM NA SZCZEBLU UE

Publikacja finansowana przez NCBiR w ramach projektu „Zintegrowany system budowy planów zarządzania kryzysowego w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne” nr DOBR/0016/R/ID2/003

2. KONTROLA ZAGROŻEŃ POWAŻNYMI AWARIAMI ZWIĄZANYMI

W dokumencie Zarządzanie ryzykiem (Stron 111-117)