3-latek 4-latek 5-latek Rozpoznaje stany emocjonalne na podstawie wyrazu twarzy. Nazywa emocje: radość, smutek. Potrafi samodzielnie określić nastrój, czy jest wesoły, smutny.

(1)

Projekt finansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Obszar wsparcia:

Zabawy edukacyjne integrujące grupę i rozwijające umiejętności społeczne dzieci.

Scenariusz zajęć Autor: Izabela Wąsikowska

Grupa zróżnicowana wiekowo: (3-latki, 4-latki, 5-latki) Temat: Emocje. Wiem, kiedy jestem wesoły.

Cele operacyjne:

Dziecko:

3-latek 4-latek 5-latek

Rozpoznaje stany emocjonalne na podstawie wyrazu twarzy.

Nazywa emocje: radość, smutek.

Potrafi samodzielnie określić nastrój, czy jest wesoły, smutny.

Wykaz nabywanych umiejętności (ujętych w podstawie programowej, jako osiągnięcia dziecka kończącego przedszkole):

Dziecko:

3-latek 4-latek 5-latek

Zwraca się bezpośrednio do rozmówcy, stara się mówić poprawnie pod względem artykulacyjnym, gramatycznym, fleksyjnym i składniowym.

Uczestniczy w zajęciach ruchowych, zabawach oraz grach w ogrodzie przedszkolnym, w parku, na boisku, w sali gimnastycznej.

Dostrzega zmiany dynamiki, tempa i wysokości dźwięku utworu muzycznego, wyraża je, pląsając lub tańcząc.

Stara się łączyć przyczynę ze skutkiem, próbuje przewidywać, co się może zdarzyć.

Odgrywa role w zabawach parateatralnych posługując się mową, mimiką, gestem, ruchem.

Grupuje obiekty w sensowny sposób (klasyfikuje), formułuje uogólnienia typu: to do tego pasuje, te obiekty są podobne, a te są inne.

Treści kształcenia:

 kształtowanie umiejętności społecznych (uważne słuchanie wypowiedzi innych, nazywanie i umiejętne odczytywanie stanów emocjonalnych: radości oraz smutku);

 kształtowanie umiejętności wyrażania i nazywania emocji.

 rozwój mowy (wyraźne wypowiadanie wyrazów);

 rozwijanie umiejętności decydowania (czy jest wesoły bądź smutny);

(2)

 rozwijanie wrażliwości słuchowej;

 doskonalenie sprawności manualnej.

Opis sposobu realizacji:

Przebieg Lp. Rodzaj

ćwiczenia 3-latki/uwagi o realizacji

4-latki/uwagi o realizacji

5-latki/uwagi o realizacji Nawiązanie

do tematu 3 min.

1. Jak się czuję?:

chętne dziecko po instrukcji przekazanej „na ucho” przez nauczyciela (N) pokazuje swoją radość lub smutek. Inni uczestnicy nazywają emocje przedstawione przez dziecko. Następnie N zapoznaje dzieci z prezentacją multimedialną przedstawiającą różnorodne emocje (załącznik nr 5).

Ćwiczenia usprawniające 2 min.

2. Odbicie lustrzane:

dzieci siadają w parach naprzeciw siebie. Na sygnał jedno z dzieci pokazuje mimiką twarzy swoje emocje, a drugie dziecko, jak w lustrze, naśladuje kolegę. Na znak N następuje zmiana.

1.

Ćwiczenia usprawniające 2 min

3. Ciepło – zimno:

jedno z dzieci wychodzi za drzwi. Pozostałe dzieci chowają ilustracje (załączniki nr 1 i 2). Ochotnik wraca do sali. Jego zadaniem jest odnalezienie rysunków zgodnie z instrukcją dzieci, które mówią: ciepło – zimno, w zależności, czy dziecko zbliża się bądź oddala od celu.

4. Jestem wesoły, kiedy…:

dzieci kończą powyższe zdanie.

5. Jestem smutny, kiedy…:

dzieci kończą powyższe zdanie.

2.

Ćwiczenia właściwe.

5min.

6. Wesoły i smutny ludek:

układanie elementów wesołego i smutnego ludka (załączniki nr 3 i 4).

N zawiesza 2 arkusze szarego papieru. Dzieci, słuchając muzyki relaksacyjnej, przyklejają szablony. Prezentacja wspólnej pracy.

3. Ćwiczenia kończące.

3 min.

7. Zagraj z nami, emocjami:

do wyboru przez dzieci układanie puzzli multimedialnych (załączniki nr 6 i/lub 7), multimedialna gra typu znajdź różnicę (załącznik nr 8).

Uwagi: Propozycje zawarte w scenariuszu zostały przygotowane w taki sposób, aby nauczyciel mógł dostosować czas realizacji zajęć do możliwości dzieci w grupie oraz z zachowaniem tzw. zasady 1/5, zalecanej w części podstawy programowej dotyczącej zalecanych warunków i sposobu jej realizacji. Zajęcia nie powinny trwać dłużej niż 15 minut. Jeżeli niektóre dzieci pomimo upływu czasu są zainteresowane proponowanymi działaniami nie należy im przerywać tej aktywności. Dzieci, których uwaga się wyczerpała, w naturalny sposób powracają do realizacji „programu własnego”, czyli wybranego przez siebie rodzaju aktywności (np. zabawowej).

(3)

Metody za M. Kwiatowską (1985):

Czynne: samodzielnych doświadczeń, ćwiczeń praktycznych.

Słowne: objaśnienia i instrukcje, rozmowy.

Percepcyjne: obserwacja i pokaz, przykład dorosłych.

Formy: praca indywidualna jednolita i zróżnicowana, grupowa jednolita.

Środki dydaktyczne:

arkusze szarego papieru, komputer z dostępem do Internetu oraz głośnikami lub tablica multimedialna oraz środki dydaktyczne zamieszczone na portalu Scholaris (dla nauczyciela, do wykorzystania w pracy z dzieckiem):

1. Wesoła mina – ilustracja;

2. Smutna mina – ilustracja;

3. Wesoły ludek – szablony;

4. Smutny ludek – szablony;

5. Prezentacja multimedialna – Jak się czuję?;

6. Puzzle multimedialne – Wesoła buzia;

7. Puzzle multimedialne – Smutna buzia;

8. Gra multimedialna typu znajdź różnicę – Szczęśliwy Igorek.