O Staszku Kunie - Ludwik Paczyński - fragment relacji świadka historii [TEKST]

(1)

LUDWIK PACZYŃSKI

ur. 1935 ; Wilno

Miejsce i czas wydarzeń Lublin, PRL

Słowa kluczowe Projekt Lublin. Opowieść o mieście, Lublin, PRL, Teatr im.

Juliusza Osterwy

O Staszku Kunie

O Staszku Kunie możemy opowiedzieć teraz troszkę. Szewc, kurtyniarz, znakomite miał powiedzenia. Miał najpiękniejszą rękę jaką w życiu widziałem, rękę wielkości bez mała łopaty. Miękką, świetną.

W „Operetce” Gombrowicza, to był 1979 rok, robił buty między innymi dla Ryszarda Barycza, który gościnnie grał u nas księcia Himalaja. Jest próba generalna, gdzie Kuna zawsze przychodził na próbę generalną i wór wielki od siebie dźwigał. On miał pracownię, taką klitkę, przy ulicy Narutowicza. Podaje buty Baryczowi. Barycz przymierza i mówi: „Panie Stanisławie, no jak to, jeden but jest większy od drugiego.

Jak ja będę w tym grał?”. „Proszę pana, ale wewnątrz to one są jednakowe”. Nie było siły. Pani Zofia Modrzewska wzięła kiedyś Kunę, to był chyba „Zielony gil” Tirsa de Moliny, do statystowania. Pani Zofia Modrzewska potrafiła musztrować, reżyserka przedwojenna, starej daty. Mówi: „Nie tak Kuna, nie tak. W tę stronę. W tę. Gdzie?

Jak ty stoisz? Jak ty?”. Kuna: „Pani reżyser. Ja jestem szewc, nie artysta”. Świetny Stasio Kuna.

To on kurtynę ciągał. Nie raz na scenę wchodziłem od strony kurtyny. Mówił: „O Ludwik. Jutro będzie deszcz”. Lina reagowała na ciśnienie i to się do tej pory sprawdza.

Data i miejsce nagrania 2013-06-17, Lublin

Rozmawiał/a Marek Nawratowicz

Redakcja Łukasz Kijek