Stosunek dzieci do historii rodziny - Amalia Horev - fragment relacji świadka historii [TEKST]

się nauczyłam, ale tyle było tego mnożenia, dzielenia, że z konieczności człowiek się szybko nauczył. Data i miejsce nagrania

Kiedy już miałem sześć cegieł, poczyniłem kroki w celu poznania historii lubelskiego cegielnictwa i wybrałem się do Archiwum Państwowego w Lublinie, gdzie natrafiłem na

Wspaniałe jedzenie [robiła], pamiętam, że to, co jedliśmy w domu, żydowskie, polskie jedzenie, było takie dobre.. Wtedy nie lubiłam tylu rzeczy, ale teraz to

Jak przyjechałam pierwszy raz – dwanaście, trzynaście lat temu – z moją siostrą do Warszawy, ona tutaj ma jeszcze koleżanki z uniwersytetu, pamiętam, że pytali mnie, czy

Stać mnie było na dużego fiata, to nie jest tak mało zważywszy, że kosztował sto siedemdziesiąt tysięcy złotych plus dwadzieścia dolarów, czyli mniej więcej

Babcia go prosiła, żeby kiedyś odwiedził [Dubienkę], a on dotrzymał danego słowa i z dwójką swoich takich nastoletnich [dzieci] przyleciał z Kalifornii do Polski tylko

Więc kiedy chcieliśmy zapisać się do misji, rozmawialiśmy o tym, gdzie powinniśmy służyć.. Oni proponowali nam

W związku z tym, za to, że nie wstąpił do drugiej Armii Wojska Polskiego, dostał wyrok dziesięć lat więzienia, i dlatego moja cała rodzina przeniosła się na zachód.. Tam