POLSKI
RESTAURATOR
Organ Związku Restauratorów, Właśc. Kawiarń i Hoteli na Woj, Śląskie
Ukazuje się co miesiąc • Redakcja i Administracja: Katowice I, ulica Moniuszki 5, telefon 302-10 • Konto P. K. O. 307022
NR 3 ® KATOWICE, 5 MARCA 1938 e ROK IX
TREŚĆ ZESZYTU:
Artykuły ogólne:
-Zjazd Centrali Chrześcijańskich Zrzeszeń Przemyślu Restaura- cyjno-Gospodniego Rzeczypospolitej Polskiej w Katowicach.
V. Walny Zjazd Delegatów Związku Restauratorów, Właścicieli Kawiarń i Hoteli Wojew. śląskiego.
Skutki szkodliwej tolerancji.
Brak .nowoczesnych hoteli w Polsce ma zostać zlikwidowany.
Ani jeden żyd!
Memorial Centrali Warszawskiej.
Mały sukces w sprawie zabaw w szkołach.
Prawo i ustawodawstwo:
Ważne wyjaśnienie Sądu Najwyższego.
Doniosłe rozporządzenie.
Ważne rozporządzenie odnośnie do opłacania podatku od siedzenia.
Przegląd organizacyjny:
Walne zebrania. — Osobiste.
Rozmaitości:
Rada Naczelna Organizacji Polskiego Przemysłu Hotelowego.
•Nadesłane. — Zawodowe kameleony.
Arłykuły ogólne
Zjazd Ceatmli
CfitzeicijańskicPi Ztze&zed Jhzemystu Jiestamac^lm=
Qaspadnieg,a Jizeczypaspatitej Jłatskią ta Jiatamcach
W dniu 24 lutego br. gościły Katowice przedstawi
cieli zorganizowanych restauratorów całej Polski.
Zjazd odbył się w pięknie udekorowanej sali Rady Miejskiej miasta Katowic, przy udziale 132 osób.
Oprócz delegatów Górnego Śląska zjawili się bar
dzo licznie przedstawiciele: Warszawy, Lublina, Piotr
kowa Trybunalskiego, Częstochowy, Sosnowca, Lwo
wa, Krakowa, Pomorza, Poznania, Cieszyna, Bielska i Gdańska.
Jako goście zjawili się: w imieniu p. starosty dra Seidlera p. mgr Sylwester, w imieniu Magistratu p. rad
ca Koś, za Izbę Przemysłowo-Handlową p. dr Dobro
wolski, za Związek Ziem Zachodnich p. Wojciechowski.
O godz. 10,30 zagaił Zjazd p. prezes Nowakowski krótkim przemówieniem, witając w stolicy Wojewódz
twa Śląskiego przedstawicieli władz, gości i delegatów.
Na marszałka Zjazdu uproszono głównego prezesa p. Witolda Wróblewskiego z Warszawy.
Pan prezes podziękował za wybór i poprosił na ławników pp. Nowakowskiego z Katowic i Jóźwiaka z Poznania.
Sekretarzował p. dyr. Borzym z Warszawy.
Przed przystąpieniem do porządku obrad zabierali kolejno glos wyżej wymienieni panowie, witali Zjazd serdecznie i składali życzenia pomyślnych obrad.
Obszerny i bogaty referat sprawozdawczy w imieniu zarządu Centrali wygłosił p. dyr. Borzym, a miano
wicie:
I. Omówił ciężary podatkowe, jakie spoczywają na barkach restauratorów, które powodują bardzo często ruinę przedsiębiorstwa i zamknięcie lokalu. Zarząd Centrali interweniuje w tej dziedzinie bardzo często, niestety z niewielkim skutkiem.
II. Niczym nieuzasadnione świadectwa przemysłowe będą na rok następny zmienione i zostaną zastąpione kartą rejestracyjną, znacznie tańszą od świadectw do
tychczasowych. Zarząd Centrali kładzie nacisk na cał
kowite zniesienie patentów akcyzowych, które obarczają znacznie restauratorów, a w rezultacie dają Skarbowi Państwa niewiele.
III. W Ministerstwie Skarbu uzyskał Zarząd zapew
nienie, że przy udowadnianiu wysokości obrotów na
stąpią udogodnienia dla tych, którzy nie prowadzą księgowości. Wystarczać mają tu dowody zakupu to
warów.
IV. Sprawa doliczania procentów kelnerskich do obrotów właściciela jest niestety jeszcze otwartą, po
mimo, że poszczególne Izby Skarbowe traktują tę spra
wę indywidualnie i różnie.
V. Otwartą jest również sprawa podawania gościom karafek. Mamy tu przeciwko sobie nie tylko Dyrekcję
Monopolu Spirytusowego, lecz również fabrykantów wódek.
VI. Palącą jest sprawa świadectw przemysłowych III kategorii. W lokalach III kategorii nie wolno jest podawać potraw gorących, natomiast w prywatnych stołowniach i jadłodajniach wolno podawać obiady bez świadectwa. Tej sprawy będzie Zarząd pilnował w dal
szym ciągu.
VII. Palącą jest obecnie sprawa koncesji. Żydzi wy
konują w poszczególnych województwach Polski od 30% do 72% wszystkich koncesyj, oczywiście mieszczą się w tym koncesje uprzywilejowane, wydzierżawiane od biednych inwalidów. Ten stan musi zostać zmie
niony.
VIII. Ważną jest również sprawa odbywania zabaw w salach gmachów urzędowych, szkołach itd. Władze nie mają dotąd niestety zrozumienia na krzywdy, jakie się przez to wyrządza lokalom koncesjonowanym i pła
cącym ciężkie świadczenia.
IX. W końcu omówił p. Borzym brak tanich i do
godnych kredytów dla restauratorów: kupcy i rzemieśl
nicy są pod tym względem uprzywilejowani, natomiast restauratorzy pozbawieni są wszelkiej pomocy. Mówca rzuca myśl tworzenia bezprocentowych kas pożyczko
wych w zakresie własnym, jak to już zapoczątkowali koledzy warszawscy.
Sprawy organizacyjne.
W dalszym ciągu poruszył mówca kilka spraw or
ganizacyjnych. Między innymi podkreślił, że paragraf aryjski został wszędzie w oddziałach przeprowadzony, z wyjątkiem Krakowa. Podkreśla przy tym, że czysto polska organizacja rozwija się pomyślnie.
Dalej przypomniał mówca, że z powodu urzędo
wego przesunięcia granic niektórych powiatów musi też nastąpić zmiana terytorialna naszych organizacyj woje
wódzkich.
Wreszcie komunikuje mówca, że na terenie naszego państwa powstała w Warszawie trzecia organizacja kelnerska, która w swej deklaracji ideowej donosi, że stoi twardo na gruncie państwowości polskiej i wypo
wiada walkę istniejącym dotąd organizacjom kosmo
politycznym i komunizującym.
Na tym zakończył mówca swój referat, który ze
brani przyjęli oklaskami.
Browary Związkowe (Hagera w Poznaniu).
Referat na powyższy temat wygłosił p. prezes Jóźwiak z Poznania. Mówca stwierdził na wstępie, że browary te są dzierżawne, prowadzone kapitałem ak
cyjnym 100.000. zł, złożonym przez poszczególne orga
nizacje i przez ofiarnych członków.
Udziałowcem jest również Zarząd Centrali war
szawskiej.
Prowadzenie tych browarów wyklucza jakikolwiek zysk dla jednostek. Celem kierownictwa browaru jest stworzenie materialnej podstawy dla naszej organizacji centralnej w Warszawie i organizacji wojewódzkiej.
Niestety na przedsiębiorstwo to rzucił się liczny zastęp przeciwników. Do walki wystąpiły w pierwszej linii dyrekcje i rady nadzorcze niemieckich browarów pomorskich i wielkopolskich.
Czynniki te oddziałują nawet na prowincjonalną prasę polską, tak, że boją się ci wydawcy zamieszczać płatne ogłoszenia browaru związkowego. „Orędownik“
ostrowski zamieścił nasze płatne ogłoszenie pismem tak maleńkim, że go nikt odczytać nie może.
W dalszym ciągu podał mówca inne drastyczne do
wody buty niemieckiej i niemieckiego terroru.
Mówca zakończył swoje przemówienie przestrogą, wołając: „Krwią i życiem niezliczonych bohaterów od
zyskaliśmy polityczną niepodległą Polskę, lecz jeżeli nie będziemy zdatni zdobyć Polskę gospodarczo, wtenczas pozostaniemy niewolnikami!“
Zakończenie to przyjęli obecni burzą oklasków.
W toku swego przemówienia podkreślił p. Jóźwiak, że do rady nadzorczej jednego z niemieckich browarów należy prezes organizacji pomorskiej p. Penkalla i że w tym charakterze krzywdzi browar związkowy.
W sprawie tego zarzutu przemówił p. Penkalla, krótko oświadczając, że zarzuty są niesłuszne i że gotów jest udzielić dowodów każdej bezstronnej ko
misji. Na temat ten toczyła się krótka, lecz namiętna dyskusja osobista, w której przemawiał również p. Stop- czyński.
Na wniosek p. Biniszkiewicza dyskusję przerwano, a na wniosek p. Stopczyńskiego wybrano jednogłośnie komisję, składającą się z pp.: Borowskiego (Lwów), Biniszkiewicza (Katowice) i Międzika (Kraków). Pa
nowie ci mają zarzuty podniesione zbadać i zatarg przygotować do zlikwidowania.
Dyskusja.
Dyskusja odbyła się krótko.
Pan Cichy z Cieszyna zwrócił uwagę na wiele roz
bieżności istniejących pomiędzy kupcami i restaurato
rami. Zdaniem mówcy musi Związek Restauratorów utrzymać swą bezwzględną niezależność, albowiem kupcy są bardzo często konkurentami restauratorów.
Pan Stopczyński (Tarnowskie Góry) podnosi za
rzuty przeciwko redakcji „Polskiego Przemysłu Restau
racyjnego“ i broni p. Lubelskiego z Krakowa. Dalej wyraża mówca wątpliwość, czy prowadzenie browaru związkowego jest koniecznym i korzystnym, a skoro już browar prowadzimy, wtenczas należałoby uruchomić też fabrykę kwasu.
Wreszcie krytykuje mówca konkurencję Rodziny Ko
lejowej i innych kuchni itd., które sprowadzają towary
Fotografie Zjazdu Restauratorów
w sali Rady Miejskiej w Katowicach
W biurze naszym złożył fotograf próbne fotografie, które może każdy uczestnik przejrzeć i ewentualnie za
mówić.— Cena wynosi niestety zł 6,—.
SQumon 3UBILAT
18?23
KANTOROWICZ
POZNAŃ
rzekomo dla członków, a handlują wszystkim i ze wszystkimi. Podnosi przy tym, że braknie nam obrony w Warszawie.
Pan prezes Wróblewski wyjaśnia, że:
1. Zjazd Centrali odbywa się w Katowicach na ży
czenie organizacji górnośląskiej, które to życzenie Za
rząd uwzględnił.
2. Wiersz w miesięczniku „Polski Przemysł“ jest wyrazem humoru, jak się to dzieje bezkarnie również pod adresem dygnitarzy całego świata.
3. Wolny handel piwa popieraliśmy ongiś niebacz
nie sami i błąd ten musimy teraz odrobić.
4. Do Rady Kupieckiej należymy słusznie i oddzia
łujemy w niej na korzyść członków.
5. Organ warszawski ogłoszeń żydowskich już nie zamieszcza, inne twierdzenia p. Kopczyńskiego są goło
słowne.
Przemawiał jeszcze p. Zalewski z Krakowa.
Końcowych wyjaśnień udzielił p. dyr. Borzym i stre
ścił obszerne wnioski organizacji pomorskiej, oddając je Zarządowi Centrali do rozpatrzenia, ewentualnie do uwzględnienia.
Pan Grabiec (Katowice) prosi, by Zarząd Centrali przyjął do wiadomości życzenia górnośląskie:
1. by zryczałtowany podatek mogli płacić również re
stauratorzy,
2. by urzędy akcyz nie postępowały rygorystycznie przy braku etykietów na butelkach monopolowych, 3. by Zarząd przeprowadził ankietę i sporządził sta
tystykę o kosztach handlowych zakładów gastrono
micznych.
Pan Borzym prosi, by poszczególne placówki nade
słały do Centrali posiadany materiał do przygotowania wymienionej wyżej statystyki.
Wnioski i rezolucje.
Na wniosek p. Międzika z Krakowa uchwalono wykluczyć p. Lubelskiego. Przeciwko wykluczeniu glo
sował tylko p. Kopczyński.
Na miejsce p. Lubelskiego wstępuje do Zarządu Centrali p. Domański Tomasz z Krakowa.
Pan Jóźwiak przedłożył trzy rezolucje, domaga
jące się:
I. By rząd zabronił członkom mniejszości narodo
wej wykonywania koncesji w pasie granicznym.
II. By Ministerstwo Kolei Państwowych wydzierża
wiało bufety dworcowe tylko restauratorom, a nie urzędnikom, czy stowarzyszeniom, a nawet przedsię
biorstwom państwowym, jak się to stało w Katowicach, gdzie I i II klasę dworcową wydzierżawiono Państwo
wym Zamkowym Zakładom Przemysłowym w Cie
szynie.
III. By rząd zakazał swym podwładnym organom wydzierżawiania lokali w gmachach państwowych na zabawy taneczne.
Rezolucje te uchwalono jednogłośnie.
Zakończenie.
W imieniu prezydium Zjazdu podziękował p. Jóź
wiak Magistratowi miasta Katowic oraz prezesowi Rady Miejskiej p. Piechulkowi za udzielenie nam sali miejskiej na obrady.
W końcu przemówił jeszcze gorąco p. prezes Wró
blewski, podziękował obecnym za współpracę i wniósł okrzyk na cześć Rzeczypospolitej Polskiej i jej Prezy
denta p. inż. Mościckiego.
Zebrani stojąc powtórzyli trzykrotnie: Niech żyje!
Odjazd do Tych.
Za chwilę po zamknięciu obrad, o godzinie 14-tej, ruszyły z ul. Młyńskiej pierwsze samochody i autobusy z gośćmi do Tych, do browaru Obywatelskiego.
Do śniadania
obiadu
i kolacji
tylko
Piwo Grodziskie
26
O godz. 15-tej w przepełnionej sali zasiadło do stołów około 300 gości.
Pan dyrektor Ehrenberg przywitał gości bardzo ser
decznie i życzył, by restauratorzy wraz z żonami, z któ
rymi już od szeregu lat współpracuje, czuli się w tej sali jak u siebie.
Przemówił również bardzo serdecznie przedstawiciel Związku Ziem Zachodnich, p. dyr. Szwejcer, ciesząc się, że spędza kilka miłych chwil w gronie organizacji, z którą współpracuje dla dobra Ojczyzny.
Pod koniec obiadu przemówił p. prezes Nowakow
ski i podziękował dyrekcji browaru za gościnność.
Odjazd z Tych i zabawa w Katowicach.
Tak samo sprawnie jak wyjazd z Katowic do Tych odbył się odjazd z Tych do Katowic.
Wszystko odbywało się sprawnie, wśród humoru i wesołości.
Pierwsi goście na sali „Powstańców“ zjawili się już przed godz. 20-tą. Orkiestra wojskowa w bardzo doskonałym składzie, podzielona na dwie części, przy
grywała na przemian raz nowoczesne tańce i wywijasy, a zaraz potem nasze stare oberki, mazurki, polki, walce i trojaki.
Gdy wszyscy goście już byli na sali, zrobiła muzyka przerwę a zabrał głos p. Biniszkiewicz i wygłosił go
rące przemówienie pod adresem byłego prezesa p. Kosia, dziękując mu za dotychczasową gorliwą pracę dla dobra zawodu gastronomicznego, przy czym wręczył solenizantowi dyplom.
Pan Koś podziękował serdecznie za wyróżnienie i przyrzekł pracować nadal w miarę sił.
O północy roiło się w tej największej sali w Kato
wicach jak w ulu. Zabawa była piękną, swobodną i beztroską.
Podnieść należy, że ofiarą tej zabawy był nasz skarbnik p. Łukaszek, który nie miał czasu na taniec i na odpoczynek, lecz krzątał się bezustannie po sali i dbał o to, by goście się bawili.
Podziękowanie należy się również Komitetowi, który pracował bez wytchnienia.
Zabawa trwała do rana. J. B.
V. Walny Zjazd Delegatów
Związku Restauratorów, Właścicieli Kawiarń i Hoteli Wojew. Śląskiego
Walny Zjazd odbył się w dniu 23 lutego 1938 r.
w sali „Wypoczynku“ w Katowicach, przy udziale 71 członków ciał związkowych i delegatów uprawnio
nych do głosowania, oraz przedstawiciela Zarządu Cen
trali p. Borzyma, prezesa Związku Pomorskiego p.
Penkalli i gości z Krakowa i Warszawy.
O godz. 11,30 otworzył p. prezes Nowakowski Zjazd, przywitał obecnych gości i delegatów, przy czym odczytał program Zjazdu, który obecni przyjęli do wiadomości.
Na marszałka Zjazdu wybrano p. Penkallę z To
runia, a na ławników pp. Paczyńskiego i Lorca.
Protokółował z urzędu p. Grabiec.
Protokół z poprzedniego Walnego Zjazdu odczytał p. Grabiec. Bez dyskusji przyjęto protokół do wia
domości.
Do komisji mandatowej i skrutacyjnej wybrano pp.:
Kosia, Knapika i Stopczyńskiego. Komisji tej polecono zaopiniować mandat p. Knopa, który został zakwestio
nowany z powodu wystąpienia p. Knopa ze Związku.
Z kolei przystąpiono do składania sprawozdań poszcze
gólnych członków Zarządu i innych ciał Związku.
Jako pierwszy złożył p. prezes Nowakowski obszer
ne sprawozdanie, którego streszczenie brzmi:
Szanowne Koleżanki i Koledzy!
Od roku 1933, w którym nastąpiło scalenie istnieją
cych na Śląsku 2-ch związków restauratorów w jedną potężną organizację zawodową, odbywamy dziś piąty z rzędu Walny Zjazd Delegatów Wojew. Śląskiego.
Mam zaszczyt po raz trzeci zagaić Walny Zjazd Delegatów jako prezes Związku Województwa Ślą
skiego, a czynię to w przekonaniu, że i tym razem po
dzielicie, szanowne koleżanki i koledzy, ze mną radość z wyników, jakie w roku ubiegłym zdobył nasz Zwią
zek. Trzymając się ściśle wytycznej, podanej przeze mnie w moim sprawozdaniu zeszłorocznym, również i w roku ubiegłym tak w pracy swej ogólnej jak i w wystąpie
niach wobec was, czy to na szerszych zebraniach, czy na konferencjach, trzymałem się linii ścisłego obiekty
wizmu, starając się, by przemówienia i wystąpienia moje były raczej inspiratorem zgodnej współpracy dla dobra naszego Związku i zawodu.
Dzisiejszy Zjazd tym większego nabiera znaczenia, że przywitać mogę obecnych tu przedstawicieli naszej organizacji zawodowej, którzy już dziś zjechali się na odbyć się mający jutro po raz pierwszy w Katowicach Zjazd Centrali Chrześcijańskich Zrzeszeń Przemysłu Restauracyjno-Gospodniego R. P. Witam więc imieniem
Samochód
(Ceny ,lmiarl<owane) stoi za kilkado dyspo
zycji W.P.
Zatelefono
wać Nr.
306-63
Spółiiz.
Aulomobilistów, Katowice, Starowieyska 1
Związku śląskiego naszych współbraci i życzę sobie, aby po powrocie z naszego Śląska w milej pozostały im pamięci przebyte wspólnie z nami chwile.
Nim przystąpię do właściwego sprawozdania, pra
gnę serdecznie podziękować wszystkim swoim współ
pracownikom w Zarządzie Głównym, jak również i tym kolegom, którzy pracą swoją i doradą przyczynili się wspólnie do pociągnięcia naszego Związku wzwyż.
Początek zaś sprawozdania z działalności za rok 1937 poświęcam pamięci tych licznych kolegów, którzy w roku ubiegłym opuścili raz na zawsze nasze grono.
Oto nazwiska zmarłych:
z Katowic: Glados Antoni, Cygan Piotr, Seget Wojciech, z Chorzowa: Kowolik Jan
Twardochowa Anna, Szastok Edward, Morcinek Wiktor, z Mikołowa: Szwertfeger Jan z Tych: Strzelecki Teofil, Brzózka Józef, z Tarn. Gór: Pietryga.
Proszę uczcić ich pamięć przez powstanie z miejsc i zachowanie jednominutowej ciszy.
W kwietniu roku 1936 z waszych rąk przyjąłem godność prezesa Związku i do tego czasu całą swoją siłę i wiedzę ześrodkowałem na przeprowadzenie pro
gramu, jaki podałem wam przy obięciu. Czy wysiłki moje uwieńczone zostały powodzeniem, o tym sądzić możecie według własnego przekonania po moim spra
wozdaniu. Osobiście sądzę, że Związek nasz i w ubie
głym roku nadal zdobywał sobie powszechne znaczenie i uznanie. Osobiście przekonałem się już kilkakrotnie, z jak wielkim szacunkiem wszechstronnie odnoszą się różne czynniki do naszego Związku, i życzeniem moim jest, aby nie zatrzymano się na tei drodze, lecz nadal pracowano wytrwale nad wzmocnieniem nasze! orga
nizacji. Celem naszvm być musi, bv wszyscy właściciele koncesji na terenie Województwa Śląskiego przystąp'li jak jeden mąż do naszego Związku i dopiero wtenczas zadanie prezesa Związku uważać będę za wykonane.
Ostatni rok odznaczał się przede wszystkim w zdo
bywaniu ulg w dziedzinie podatkowej.
Przez głęboko przemyślaną oświatę, przeprowadzo
ną wśród naszych członków, odwołania podatkowe spadły do minimum, a ieśli były one przeprowadzane przez biuro Zarządu Głównego, to odnosiły one wvnik niemal 100-procentowy. Uzvska1:śmv dalszego przed
stawiciela naszego w Komisii Odwoławcze!, którym jestem osobiście. Poza tym Izba Przemysłowo-Handlo
wa, a zwłaszcza jej sekcja skarbowa, stoi z nami w jak najściślejszej łączności, co ma doniosłe znaczenie w obliczu zamierzonych przez rząd głębokich znnan w dziedzinie podatkowej. Niemałą zasługę posiada w tym stosunku nasz kol. Stańczyk, który jako radca wybrany przez nasz Związek czuwa nad pomyślnym przeprowadzeniem naszych postulatów. Gnębiącą nas od szeregu lat klęskę kiosków i tajnego handlu napo
jami alkoholowymi udało nam się w roku ubiegłym również nieco złagodzić, gdyż nareszcie przekonaliśmy władze, że należy tę plagę wytępić, aby uzdrowić upa
dający zawód restauratorski. Ostatnio przeprowadzają władze ostrą akcję ku ukróceniu swawoli kioskarzy i mamy nadzieję, że zakończymy pracę naszą pomyślnie.
Również na gruncie ideowym poczynił Związek nasz poważne kroki naprzód. Chodzi mi tu bowiem 0 odżydzenie przemysłu restauracyjne - gospodniego w Województwie Śląskim, które posuwa się dzięki wy
tężonej akcji dużymi krokami naprzód, czemu dał wyraz nadzwyczajny Zjazd Restauratorów Wojew. Śląskiego, poświęcony wyłącznie temu zagadnieniu. Do pomyśl
nego załatwienia tej akcji pozostaje nam jeszcze dużo ciężkiej pracy, której poświęcić się pragniemy w bieżą
cym roku, i liczę tu na pomoc wszystkich kolegów bez wyjątku, gdyż tylko wspólnym wysiłkiem będziemy w stanie podołać zadaniu, jakim obarczył nas wyżej wspomniany Zjazd.
W ostatnim miesięczniku naszym ogłosiliśmy proiekt nowego statutu, o którym jednak na dzisiejszym Zjeź
dzić nie zarmerzamy dyskutować, gdyż byłoby to przed
wcześnie. Apeluję natomiast do wszystkich obecnych tu po. prezesów filiinveh i delegatów, by raczyli na swoich terenach dokładnie przedyskutować ów proiekt 1 nadesłać swoje uwagi na p:śmie Zarządowi Głów
nemu, który w miarę możności uwzględniać bedzie wszelkie projektowane zmiany. Zaznaczam jednak, że treść projektu oparta jest przede wszystkim na ramo
wym statucie naszej Centrali, przy równoczesnym uwzględnieniu całego szeregu zmian uchwalonych na Zjazdach poprzednich.
W sprawozdaniu wygłoszonym w roku ubiegłym wyliczyłem również po krotce zdobycze kasowe, od czego obecnie jednak odstąpię, gdyż wyłożyliśmy szcze
gółowe raporty kasowe do wiadomości po. delegatów i pragnę tu tylko zaznaczyć, że budżet Związku pod
wyższył się znacznie w roku ubiegłym nie tylko do
stronie przychodu, a1e również i do stronie rozchodu, które mieszczą się jednak w ramach preliminarza. Pod
wyżkę te w rozchodach snowodowała przede wszystkim wewnętrzna reorganizacja biura związkowego, do któ
rego zakupiliśmy cały szereg wartościowych przedmio
tów, przez co majątek Związku osiągnął już pokaźną sumę.
Zaznaczyć tu jednak muszę, że praca nasza obecnie się już tak ustabilizowała, iż w tvm roku powinniśmy osiągnąć znaczną nadwyżkę budżetową, którą zabez
pieczyć należałoby, celem stworzenia w przyszłości własnej siedziby związkowej, jaką posiadają koledzy nasi w innych województwach.
Powyższymi wywodami kończę swoje sprawozda
nie, które raczej jest zarysem minionej zeszłorocznej działalności. Sprawozdanie moje uzupełnią sekretarz,
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllll
H. Szczeponik & Co.
Import kawy i her ba t y wielkie własne palarnie kawy
Katowice, ul, 3 Maja 36
Telef. .318-67
Dostawcy kawy i herbaty pierw-
Z DOBBVCH MBJLiPSZE- mWZUOTCM WJTfilfeZ
skarbnik i komisie, no i rzucą nań snop światła głosy w dyskusji, o którą proszę.
Zwracam się atoli do kolegów, by w imię dobra organizacji i dobrego imienia członków w przemówie
niach posługiwali się kategoriami rzeczowymi, nie od
biegając od tematu ze względu na mnogość spraw, jakie poruszane będą w dyskusji.
Życząc Zjazdowi owocnych obrad, oroszę i równo
cześnie apeluję do pp. delegatów, aby zbywszy się uraz osobistych, czy postronnych, dyskusję prowadzili w ra
mach, które będą ilustracją powagi i wartości przed
stawicielstwa śląskiego przemysłu gastronomicznego.
Kończąc swoje wywody, wnoszę na pomyślny roz
wój tego przemysłu okrzyk: Chrześcijański Związek Restauratorów na Śląsku niech nam żyje!
Sprawozdanie to przyjęto oklaskami.
Jako drugi zdaie p. Grabiec sprawozdanie Sekreta
riatu Zarządu Głównego na rok 1937:
W roku 1937 czynnych było na terenie Wojewódz
twa Śląskiego 16 filij związkowych, z których filie Nowa Wieś i Szopienice zostały zorganizowane dopiero w roku ubiegłym.
Poza tym urzędowały na terenie Związku sekcja hotelarzy, sekcja biegłych, sekcja taryfowa, oraz ko
misje: egzaminacyjna i lustracyjna. Stan członków w roku ubiegłym się znacznie podwyższył i przekroczył na dzień 1 stycznia 1938 r. liczbę 1.300, przy czym jednak należy zaznaczyć, że bardzo poważny odsetek naszych członków składki płaci bardzo nieregularnie, bądź też wcale ich nie płaci. Jak już powyżej zazna
czyłem, akcja Zarządu Głównego, zapowiedziana w moim sprawozdaniu z ubiegłego Zjazdu Delegatów, odniosła pełny skutek, gdyż filie Szopienice i Nowa Wieś zostały zorganizowane i wykazują obecnie żywą działalność.
Zarząd Główny w r. 1937 odbył 8 zebrań, z czego kilka bvłv zebraniami rozszerzonymi z udziałem pre
zesów filij, na których załatwiano wszystkie sprawy administracyjne, zawodowe i organizacyjne. Na nie
których zebraniach Zarządu Głównego obecni byli również delegaci z sąsiednich organizacyj z Sosnowca, Cieszyna i Bielska. Prócz tego odbyły sie dwa walne zjazdy, i to: jeden doroczny Walny Zjazd Delegatów, oraz jeden nadzwyczajny wszystkich restauratorów Wojew. Śląskiego, poświęcony sprawie unarodowie
nia przemysłu restauracyjnego. Poza tvm odbywały zebrania sekcja biegłych i komisja taryfowa, która też 20 lipca 1937 r. zawarła umowę taryfową z kelnerami.
Komisia egzaminacyjna przeprowadzała w ubiegłym roku dwukrotnie egzaminy uczniów kelnerskich i ku
charskich.
Protokół podawczy sekretariatu wvkazuie, że w roku 1937 wpłynęły do sekretariatu 873 pisma różnych władz i urzędów, członków i zarządów, zaś wysłano przez Zarząd Główny 3.748 pism, licząc w tvm również i wysłane zaproszenia. W ciągu roku wydano 5 okól
ników, które otrzymało 675 osób. Poza tym każdy nasz miesięcznik zawierał różne sprawozdania i komu
nikaty Zarządu Głównego.
Działalność interwencyjna biura Zarządu Głównego w roku ubiegłym była bardzo żywą i załatwiono dla członków cały szereg różnych interwencyj, każdemu członkowi zgłaszającemu się do Zarządu Głównego pisano odwołania i różne pisma do poszczególnych władz.
Sekretariat prowadził administrację Związku, kiero
wał żvćiem organizacyjnym i zawodowym w myśl uchwał i dyrektyw Zarządu Głównego.
Zebrania filiine, a przede wszystkim walne zebrania zostały obesłane każdorazowo przez delegatów Zarzadu Głównego. Godziny urzędowania w sekretariacie były od godz. 9—15-tei, gdzie pełnił dyżur sekretarz lub jego zastępca. Personel biurowy w roku ubiegłym składał się w pierwszej połowie roku z pomocnika biurowego, stenotvpistki i praktvkantki, w drugim półroczu, po zwolnieniu stenotypistki, tylko z pomocnika i prakty- kantki, obecnie zwolniono również męskiego nracow- nika biurowego, a przyjęto natomiast nową praktykant- kę biurową, wobec czego w biurze Zarządu Głównego pracują obecnie: sekretarz, stenotypistka i praktykantka.
Związek nasz posiada obecnie zastępstwo w Sądzie Handlowym przez jednego członka, w Izbie Przemy
słowo-Handlowej —- jednego członka, w Komisji Od
woławczej — 3 członków, jako rzeczoznawców sądo
wych 5 członków, jako biegłych zaprzysiężona 37 członków. Z powyższego wynika, że działalność Związku w roku 1937 była bardzo żywą i skuteczną.
Sprawozdanie skarbnika Zarządu Głównego za rok 1937 złożył p. Łukaszek jak następuje:
Stosownie do wniosku zgłoszonego na zeszłorocz
nym Zjeździe Delegatów przez kol. Stańczyka, wyłoży
liśmy obecnie do wiadomości pp. delegatów szczegó
łowy raport kasowy, w którym uwzględnione zostały wszelkie poiedyńcze pozycje zarówno w przychodach jak i rozchodach. Wobec tego ograniczę się w swoim sprawozdaniu do uwag ogólnych, dotyczących skarbo- wości Zarządu Głównego na rok 1937. Sprawozdanie
swoje składam obecnie za czas od 1 stycznia do 31 gru
dnia 1937 r., to znaczy za cały rok rachunkowy, mimo że kasę przejąłem dopiero w miesiącu kwietniu 1937 r.
Ogólne obroty kasowe wykazują w roku 1937 wyższe cyfry globalne aniżeli w roku 1936. Jak z wy
łożonego raportu kasowego wynika, wynosiły przy
chody wraz z saldem kasowym z roku 1936 ogólną sumę 25.935,82 zł, zaś rozchody 25.685,49 zł. Pozostałe na koniec roku 1937 saldo było co prawda niższe od salda z roku 1936, bo wynosiło tylko 250,33 zł, jednak należy podkreślić tu fakt, że w miesiącu styczniu 1937 r.
wypłacaliśmy jeszcze różne zaległości z r. 1936, a poza tym wydatki na redakcję i administrację miesięcznika za miesiąc grudzień 1936 r. zapłacone zostały dopiero w styczniu 1937 r., co oczywiście musiało wpłynąć na obniżenie się salda. Wpływy kasowe w roku ubiegłym kształtowały się pomyślnie i znacznie wyższe były od preliminowanych. Jest to objaw bardzo pożyteczny, gdyż pozwala nam wierzyć, że Związek nasz coraz to więcej przybiera na znaczeniu. Nie mogę jednak obejść milczeniem faktu, że i w tym roku różne filie bardzo marnie wywiązywały się z obowiązku płacenia składek udziałowych do Zarządu Głównego. Wyjątek stanowiły tu tylko bardzo nieliczne jednostki, o których zresztą już przez cały szereg lat mamy doświadczenia dobrej i regularnej wpłaty.
Całkowity wpływ ze składek członkowskich w roku 1937 wynosi tylko 4.368,19 zł. Wynika z tego, że rok bieżący odznaczać się musi wzmożoną akcją organiza
cyjną w poszczególnych filiach.
Majątek Zarządu Głównego wynosił na koniec r. 1936 4.813,65 zł, zaś na koniec r. 1937 wykazał kwotę 6.215,25 zł, więc podwyższył się o 1.410,60 zł.
Mamy to do zawdzięczenia hojności naszego prezesa kol. Nowakowskiego, który należącą mu się prowizję akwizycyjną nie zużył dla siebie, lecz zakupił wspaniałe urządzenie biurowe, darując je na własność Zarządowi Głównemu.
Pragnę tu zaznaczyć, że Zarząd Główny nie posiada obecnie prawie żadnych długów, a poza tym posiada już pokaźną gotówkę, która na dzień dzisiejszy wyraża się kwotą 3.440,12 zł.
Fakt ten pozwala mi wysnuć wniosek, że w roku obecnym dojdziemy do poważniejszych zasobów kaso
wych, jeśli przychody kształtować się będą na tym sa
mym, co ubiegłego roku, poziomie, albowiem Zarząd Główny w roku bieżącym nie będzie musiał wydawać już żadnych kwot na urządzenia i również w innych
pozycjach bardzo łatwo będzie mógł osiągnąć pewne oszczędności.
Kończąc sprawozdanie, proszę o rzeczową dyskusję, w toku której chętnie udzielać będę bliższych wyjaśnień.
Sprawozdanie Komisji Prasowej zdawał p. Binisz- kiewicz:
Mówca podkreślił, że sprawozdanie jego jest krót
kie, albowiem praca tej komisji była bardzo skromną.
Bolączką wielką jest fakt, że redakcja naszego organu nie ma żadnych współpracowników, a cały ciężar pracy spoczywa na jednostce. To też miesięcznik nasz ma dużo braków i niedociągnięć. Mówca prosi o pomoc w tej mozolnej pracy i wyraża nadzieję, że w roku bie
żącym będzie lepiej.
Pan prezes Paczyński złożył następujące sprawozda
nie Sądu Koleżeńskiego na rok 1937:
Sąd Koleżeński w ubiegłym roku otrzymał do za- łatwineia jedną sprawę i to dość poważną, bo chodziło o załatwienie zatargu pomiędzy prezesem tak ruchliwej Filii, jaką jest Filia Lipiny, a jednym z członków jej zarządu. Chodziło tu mianowicie o wzajemne poma
wianie się o wystąpienia nielicujące z godnością członka zarządu naszego związku. W sprawie tej jako oskarży
ciel występował imieniem zarządu Filii Związku Re
stauratorów w Lipinach Śl. prezes Szewczyk Maksymi
lian, oskarżonym był członek tej Filii, p. Hempel Juliusz.
Sąd Koleżeński w prawomocnym składzie rozpatrywał sprawę tę na dwóch posiedzeniach odbywanych w mie
siącu październiku 1937 i po szczegółowo przeprowa
dzonych dochodzeniach oraz po przesłuchaniu od
nośnych świadków wydał wyrok, mocą którego oby
dwaj przeciwnicy, t. j. prezes Szewczyk i członek Ham
pel, zostali wykluczeni z naszego Związku za wyraźną szkodliwą działalność niezgodną z przepisami statutu związkowego.
Wyrok ten Sąd Koleżeński wydał jednogłośnie.
Wiemy, że dla naszego fachu nastały ciężkie czasy kryzysu. Nie zakładajmy jednak rąk, lecz przeciwnie, z większą energią zabierzmy się do pracy nad podnie
sieniem poziomu w naszych przedsiębiorstwach, orga
nizujmy się, gdyż w jedności siła i udzielajmy sobie wzajemnie pomocy i braterskich rad i wskazówek, a nie stójmy jeden drugiemu na zdradzie, jak to musiał Sąd Koleżeński stwierdzić w niektórych wypadkach, czyńmy tak, byśmy godnie reprezentowali nasz stan fachowy na Śląsku.
Kończąc moje słowa, chciałbym jeszcze raz podkre
ślić, że tylko przez wyjątkową i wytrwałą solidarność, jednością, siłą rozumu, twardością charakterów i nie- złomnością zasad, opartą na fundamencie naszej polskiej kultury możemy doczekać się lepszego jutra naszej or
ganizacji zawodowej i przez to i całej Polski. Polska musi stać się wielką i potężną, opartą o Polaków, a nie o obce żywioły.
Łączmy się więc wszyscy pod sztandarem solida
ryzmu i dla dobra własnego i całej Polski.
Treściwe i szczegółowe sprawozdanie Komisji Re
wizyjnej na rok 1937 zdał p. Friiholz:
W roku ubiegłym Komisja Rewizyjna odbyła 4 po
siedzenia mające na celu zrewidowanie agend i kaso- wości, zarówno Zarządu Głównego, jako też wydaw
nictwa naszego miesięcznika „Polski Restaurator“.
W wyniku tych rewizyj należy podkreślić, że w roku 1937 księgowość prowadzono wzorowo i wszystkie zapiski były udokumentowane należytymi dowodami, uchwałami i asygnatami prezesa Związku.
W porównaniu z preliminarzem budżetowym na r.
1937 stwierdzić należy, że przychody są wyższe o zł 1.458,07, zaś rozchody są wyższe o zł 2.265,49 od pre
liminowanych kwot. Powodem tego był fakt, że Zarząd Główny w roku bieżącym nareszcie zdobył się na za
kupienie odpowiedniego inwentarza dla biura Zarządu Głównego, a w szczególności jednej maszyny do pisa
nia, dużego stołu do sali obrad, kompletu ksiąg itp.
Komisja stwierdziła, że wszystkie te wydatki ko
nieczne były z racji przeniesienia biura Zarządu Głów
nego do większych pomieszczeń, i podkreślę, że rok bie
żący powinien odznaczyć się poważniejszą nadwyżką budżetową, jeżeli pozycje dochodowe pozostaną w tej samej wysokości.
W roku ubiegłym wynosiły dochody wraz z saldem z roku 1936 kwotę zł 25.935,82, rozchody kwotę zł 25.685,49. Saldo na dzień 31 grudnia 1937 r. wynosiło zł 250,33, które znajdowało się: a) gotówką u skarb
nika zł 149,55, b) w P. K. O. zł 99,33 i c) na Pocztowym Koncie Rozrachunkowym zł 1,45.
Wobec tego należy stwierdzić, że zasoby gotówko
we Zarządu Głównego są należycie zabezpieczone.
Znajdujące się w Zarządzie Głównym puszki oszczęd
nościowe P. K. O. Komisja na każdym posiedzeniu zna
lazła należycie oplombowane i zawartość tych puszek każdorazowo wpłacano do P. K. O. i puszki natych
miast ponownie oplombowano.
Reasumując wszystkie poczynione uwagi należy bez
względnie stwierdzić, że skarbowość Związku prowa
dzona jest w wzorowym porządku, za co Komisja Za
rządowi Głównemu wyraża swoje uznam e i wnosi o udzielenie ustępującemu Zarządowi absolutorium.
Po krótkiej i rzeczowej dyskusji uchwalono wśród hucznych oklasków absolutorium dla całego Zarządu.
Następnie p. Knapik zreferował uchwały Komisji mandatowej, która proponuje dopuścić do obrad p.
Knopa.
Mówca stwierdził, że on sam pozostał w komisji w mniejszości, lecz jest przeciwny uchwale Komisji, al
bowiem członek, który piśmiennie wystąpił ze Związku, traci wszelkie prawa. Pan Stopczyński broni gorąco p. Knopa i twierdzi, że Walny Zjazd nie ma prawa decydować odmiennie, niż proponuje Komisja man
datowa.
P. Biniszkiewicz przeczy poglądom p. Stopczyńskie- go i stwierdza, że Walny Zjazd jest suwerennym we wszelkich sprawach Związku Wreszcie p. Knop prze-
Baczność! Baczność!
CZŁOM(OW/f/
Pierwszym obowiązkiem każdego sumiennego członka jest płacenie składek.
Piać dzisiaj — nie odkładaj na jutro!
sądził sprawę sam, albowiem już przed Walnym Zja
zdem opuścił szeregi Związku. W głosowaniu wypo
wiedziało się 46 obecnych przeciwko dopuszczeniu p. Knopa, co stanowi % uprawnionych do głosowania.
Część obecnych nie głosowała wcale, a kilka głosów po
parło p. Stopczyńskiego.
Wybór Komisji Matki.
Do Komisji Matki wybrano prezesów poszczegól
nych filii, przy czym okazało się, że obecnych na sali jest 12 prezesów fliijnych.
Po wyborze komisji ogłoszono przerwę obrad na 15 minut.
Komisja udała się do sąsiedniego pokoju i obrado
wała pod przewodnictwem prezesa Filii Katowickiej, p. Biniszkiewicza. Po wznowieniu obrad zabrał głos p. Biniszkiewicz i oświadczył, że ma do zreferowania uzgodnione propozycje Komisji Matki, i że jeżeli się nikt z obecnych nie sprzeciwi, wtenczas mogą się wy
bory odbyć przez aklamację. Jeden głos sprzeciwu wy
starczy, by wybory odbyć się musiały tajnie, na kartki.
Wybory Zarządu i ciał związkowych przez aklamację.
Ponieważ przy proponowaniu poszczególnych pa
nów nikt się nie sprzeciwiał, przeto wybrano przez aklamację Zarząd w następującym składzie:
Nowakowski Wojciech.
Biniszkiewicz Józef, Steier Jan, Ka- puściok Juliusz, Boryczka Wiktor.
Strużyna Jan.
Siwek Ludwik, Łukaszek Karol.
Lore Franciszek, Grabiec Jan. Sin
ger Ernest, Korzonek Karol, Stebel Paweł, Sembol Józef, Grzonka Jó
zef, Knapik Stefan.
Früholc Jerzy, Stopczyński Mieczy
sław, Grabowski Jan, Warchal Gu
staw, Galbas Wilhelm.
Biniszkiewicz Józef, Grabiec Jan, Stańczyk Zygmunt, Stopczyński Mieczysław, Pająk Karol.
Paczyński Teofil, Stańczyk Zyg
munt, Oczko Adolf, Śmiałek Jan, Wyczyszczok Józef.
Całym wyborom towarzyszyła powszechna życzli
wość i burza oklasków.
P. marszałek Penkała złożył nowemu Zarządowi ser
deczne życzenia i oddał przewodnictwo ponownie wy
branemu p. Nowakowskiemu, który podziękował za wybór i zaczął urzędować.
Wolne głosy i zakończenie.
Do punktu wolne głosy przemawiali pp.: Grabiec Stańczyk, Stopczyński, Sembol, Strużyna, dyr. Borzym i inni. Wszyscy ci mówcy poruszali ważne sprawy bie
żące i aktualne, polecając je Zarządowi do załatwienia.
Na tym obrady zakończono trzykrotnym okrzykiem:
„Niech żyje Związek Restauratorów, Właścicieli Ka
wiarń i Hoteli!“ ]. B.
Pierwszy prezes:
Wiceprezesi:
Sekretarz:
Zast. sekretarza:
Skarbnik:
Ławnicy:
Komisja Rewizyjna:
Komisja Prasowa:
Sąd Koleżeński:
Skutki szkodliwej tolerancji
Zabawa - wódka - bójka i krew w szkole
Od wielu lat krytykujemy brzydki zwyczaj w Pol
sce odbywania zabaw w gmachach państwowych, jak u nas na Śląsku w salach gmachu Województwa, w Zakładach Technicznych, w Czytelni Ludowej, gi
mnazjach i nawet w szkołach ludowych.
Istnieje wprawdzie zakaz podawania czy sprzeda
wania alkoholu na tych zabawach, lecz w skutkach swych jest zakaz ten bardzo problematyczny. Bowiem wbrew zakazowi są na wszystkich zabawach ludzie pi
jani i odbywają się awantury i bijatyki. Mamy dowody, że na zabawach w sali wojewódzkiej i innych salach państwowych urządza się całkiem otwarcie bufety z al
koholem.
W innych wypadkach, jak w szkołach, sprzedaje się alkohol potajemnie, ostatecznie to większość gości ta
kich zabaw zaopatruje się już poprzednio w ćwiartki wódki albo spirytusu i obywają się bez bufetu.
W rezultacie: bez bufetu, bez sprzedawania alko
holu, są pijani, są awantury, jest womitowanie, zaplu- gawienie ubikacji i najordynarniejsza obraza Boska.
Na innym miejscu drukujemy pismo Wojewódzkiego Wydziału Oświecenia, z którego wynika, że wybryki te stanowią nadużycia i dzieją się wbrew woli władz.
Jaka stąd wynika nauka? Całkiem prosta. Ponie
waż ludzie w swej olbrzymiej większości chcą płacić wysokie podatki w formie podatku akcyzowego, przeto zawsze, w dzień i w nocy, znajdą drogę do zdobycia alkoholu, i na każdej zabawie są i będą pijani ku ogól
nemu zgorszeniu, przeto zabawy należy kierować do właściwych sal i lokali koncesjonowanych.
W lokalach takich odbywa się mniej orgii i bijatyk, albowiem każdy koncesjonariusz czuwa nad swymi gośćmi i dba o renomę swego lokalu.
Zabawy w salach państwowych i w szkołach winny być kategorycznie zakazane.
Ubikacje te winne być używane jedynie i wyłącznie dla celów ich przeznaczenia, na obchody narodowe, dla oświaty i dla nauki.
Tylko po takiej linii zagwarantować można ład i po
rządek oraz ukrócić tajny handel alkoholem.
Przed kilku dniami przyniosła prasa codzienna alar
mujące wiadomości o krwawej masakrze na zabawie Koła Rodzicielskiego w jednej ze szkół ludowych miasta Łodzi.
Otóż kilka szczegółów:
„Jak wiadomo, po godzinie 4-tej nad ranem w nie
dzielę, pomiędzy podpitymi uczestnikami zabawy, urzą
dzonej przez koło rodzicielskie przy wspomnianej szkole, wybuchła awantura, która przybrała niezwykle groźne rozmiary.
Orkiestra z początku usiłowała zagłuszyć odgłosy awantury, jednakże uczestnicy zabawy, wśród których znajdowało się dużo mętów z dzielnicy bałuckiej, po
dzieliło się na dwie partie, pomiędzy którymi doszło do starcia na noże, kije, kastety itp. Rozległy się również strzały rewolwerowe. Kres tej masakrze, w której bezpośredni udział wzięło około 60 osób, położyły do
piero silne oddziały policji pieszej i konnej, oraz przy
byli przedstawiciele urzędu śledczego i policji kobiecej.
Na „pobojowisku“ został jeden zabity, 3 ciężko rannych przewieziono do szpitala, a około 30 osób przewieziono do wydziału śledczego.
Rewizja zarządzona przez prokuratora w nocy wy
kryła olbrzymią ilość kastetów, noży, bagnetów, a nawet kilka rewolwerów.
Niezwykle charakterystycznym szczegółem jest zna
lezienie w ubikacjach szkolnych dużej ilości wypróżnio
nych butelek po alkoholu.
W ciągu poniedziałku w wydziale śledczym trwało przesłuchanie zatrzymanych. Poza dochodzeniem władz policyjnych i sądowych dochodzenie wdrożył również inspektor szkolny.
Kierownik szkoły, która stała się terenem tego nie
słychanego i ponurego skandalu, Marian Wróblewski, został zawieszony w czynnościach aż do ukończenia do
chodzeń. Kierownik Wróblewski wyjaśnił, że wprawdzie zabawa, zorganizowana przez koło rodzicielskie, była urządzona bez zezwolenia inspektoratu, to jednak w myśl okólnika nie miał on obowiązku zawiadamiać władze szkolne. Następnie p. Wróblewski zaprzecza, jakoby na zabawie sprzedawany był alkohol.
Według twierdzeń kierownika szkoły uczestnicy za
bawy przynieśli alkohol ze sobą.
Jak już donosiliśmy, w chwili, gdy policja opano
wała sytuację, na sali zastano jeszcze ponad 400 osób.
Stan rannych jest ciężki. W bójce wzięło udział sześćdziesiąt kilka osób. Orkiestra usiłowała tłumić awanturę, jednak awanturnicy przenieśli się na dziedzi
niec szkolny. Policja kobieca zrewidowała wszystkie kobiety na zabawie, t. j. 189 kobiet.
Jak nas informuje kierownictwo szkoły, awanturę spowodowało najście bandy pijanych osobników, którzy wdarli się na zabawę.
Wywiązała się bójka, przy czym terenem najza- żartszej bijatyki stało się pole, koło szkoły.“
Takie wiadomości podaje zawsze spokojny i pań- stwowo-twórczy Ilustrowany Kurier Codzienny.
Natomiast prasa nam wroga pisze o wiele drastycz
niej i kuje broń przeciwko szkole polskiej.
Ilustrowany Kurier pisze wreszcie z rezygnacją:
„Kiedyś młodzież dojrzewająca, mająca wejść nieba
wem w życie, skupiała się na zabawach prywatnych,
- v - : Zdrowotne
Piwo Grodziskie
piją wszyscy,
gdyż idealnie gasi pragnie
nie, orzeźwia i nie wywo
łuje otyłości.
KAROLBENKE
Hurtownia Piwa #
i Parowa Fabryka Wódek i Likierów W CHORZOWIE III
nagrodzona złotymi medalami i Grand Prix
poleca
swoje wykwintne wódki, likiery i koniaki
Telefony: Katowice nr 353-47 — Chorzów nr 400-15
urządzanych w domach pod opieką rodziców, przy czym dobór towarzystwa był z góry określony.
Kiedyś młodzież dojrzewająca uczęszczała do szkół tańca, znanych władzom szkolnym i kierowanych przez ludzi poważnych i zaufania godnych. Lekcje w takich szkołach odbywały się w obecności rodziców i przedstawicieli grona rodzicielskiego.
Dzisiaj sprawę upraszcza się. Wykładowe sale szkolne przemienia się na lokale dancingowe i bufety.
Wchodzą do tych sal ludzie rozmaici i wnoszą ze sobą atmosferę swych środowisk, jakże często fatalnie oddziaływującą na młode pokolenie.
Kosztem zdrowia moralnego młodzieży, kosztem na
wet jej zdrowia fizycznego, odbywają się huczne za
bawy w budynkach szkolnych, przeciągając się do białego rana. W budynkach szkolnych rozbrzmiewają orkiestry, grające modne „szlagiery“, rozbrzmiewają pieśni, których tekst nie licuje z założeniami, jakie po
stawiła sobie szkoła.
Ta „zaraza taneczna“ obejmuje nie tylko młodzież szkolną starszą, ale schodzi do szkół powszechnych, do najmłodszych dzieci. Wszakże w Łodzi tragiczna zabawa odbyła się w budynku szkoły powszechnej.
Sale szkolne, które do tej pory widziały tylko na swych ścianach tablice, wykresy, mapy, obrazy i por
trety, służące jako pomocnicze środki naukowe, nagle otrzymują dekoracje karnawałowe, są zaśmiecone pa
pierkami confetti i papierowymi wężami, rozbitymi kie
liszkami i butelkami po wypitych trunkach.
W takiej atmosferze charaktery młodego pokolenia, tak bardzo wrażliwego na wszelkie wpływy, wypaczają się, karleją i łamią.“
Może ta krwawa lekcja w Łodzi będzie miała ten zbożny skutek, że była to ostatnia zabawa w szkole polskiej.
Oby tak było naprawdę!
Brak nowoczesnych hoteli w Polsce ma zostać zlikwidowany
Jak się dowiadujemy, powstaje z inicjatywy kilku ruchliwych czynników przemysłu hotelowego i tury
stycznego organizacja, mająca na celu budowę wiel
kiego komfortowego hotelu w Zakopanem. Hotel ma być oddany do dyspozycji w przyszłym roku. Według gotowych już projektów architektonicznych i budowla
nych ma to być wspaniała budowla. Na parterze urzą
dzone będą restauracja, bar i kawiarnia. Wjazd sa
mochodów odbywać się ma pod poziomem głównego hallu, tak, że podróżny, wysiadłszy zaledwie z samo
chodu, będzie mógł od razu wynająć pokój przy okien
ku recepcyjnym i udać się windą do pokoju na wskaza
ne piętro. Samochód będzie mógł garażować w spe
cjalnie urządzonym w podziemiach garażu.
Budowla ta jednak nie zamknie programu prac powstającej organizacji. Równolegle prowadzone są studia nad uruchomieniem kapitału i ustalenia placów pod budowę dalszych hoteli, przede wszystkim w ośrod
kach przemysłowych. Rozważane są również pośpiesznie projekty jak najszybszego rozpoczęcia budowy hotelu w Centralnym Okręgu Przemysłowym.
Jakkolwiek nie wiadomo jeszcze, jak dalece uda się zrealizować ten program budowy hoteli, to jednak sam fakt, że nareszcie znalazły się jednostki, jak i lansujące te projekty, czynniki urzędowe, pozwala żywić nadzieję, że to palące zagadnienie, bez którego nie może być mo
wy o rozbudzeniu ruchu turystycznego w Polsce ani o przyciągnięciu cudzoziemców, których odstrasza brak nowoczesnego komfortu w polskich hotelach, wchodzi nareszcie na drogę rozstrzygnięć i realizacji.
To, co w tej chwili dzieje się w Warszawie, gdzie poza 4-ma bodaj hotelami w śródmieściu nie ma odpo
wiedniej ilości niekompromitujących pomieszczeń, wy
maga natychmiastowej ingerencji zarówno władz po
pierających turystykę jak i samorządu przemysłowego, aby ogromnemu napływowi przyjezdnych do stolicy od
powiedzieć w sposób jak najbardziej godny i konstruk
tywny. Jeden dom turystyczny, który obecnie budują w Warszawie, nie jest w stanie zaspokoić potrzeb, tym bardziej, że przeznaczony jest głównie dla wycieczek popularnych i dla turystów, nie szukających specjalnie wygody i komfortu na przeciąg krótkiego w stolicy pobytu.
Dla zilustrowania fatalnej sytuacji, jaka na odcinku hotelowym panuje w stolicy Rzeczypospolitej, wystarczy podać fakt, że w roku 1932 przewinęło się przez War
szawę ponad 150.000 przyjezndych, zaś w 5 lat później już około 400.000. Nie można marzyć o żadnych spe
cjalnych uroczystościach, ani festiwalach, obliczonych na poważniejszą frekwencję z prowincji i z zagranicy, jeżeli w najbliższym czasie drogą specjalnych przywi
lejów i premii wyznaczonych przez magistrat, względnie odnośne resorty ministerialne nie uda się wyprowadzić tej zaniedbanej dziedziny z impasu.
Trudno pogodzić się z myślą, aby stolica trzydziestu kilku milionowego państwa miała przyjmować swoich gości w domach zajezdnych, często nielegalnie prowa
dzonych, a zakonspirowanych, (ze względu na swoją taniość (30—50 gr za dobę) i dobrze pielęgnowane nie
chlujstwo. Czyste bowiem hotele i prowadzone na jakim takim poziomie dysponują zaledwie 1.500 łóżkami. Jak na zwiększającą się bezustannie frekwencję przyjezd
nych do stolicy, to naprawdę za mało.
(Codzienna Gazeta Handlowa)
Ani jeden żyd!
„Polski Przemysł Restauracyjny“, organ Centrali Chrześcijańskich Zrzeszeń Przemysłu Restauracyjno- Gospodniego Rzeczypospolitej Polskiej, zamieścił na
stępujący aktualny artykuł:
„Przywódcy żydostwa polskiego, właściciele wielkich firm prosperujących dzięki koncesjom rządowym, E.
Mazur, R. Szereszowski, M. Friede wraz z kilku in
nymi przedstawicielami wojującego semityzmu M.
Schorrem, S. Wołkowiczem, adwokatami: Zundelewi- czetn i Wajsmanem. wydali pod egidą Komitetu Po
mocy Podupadłym Rzemieślnikom i Drobnym Kupcom Żydowskim — bezczelną w swej treści odezwę, rozsy- łarią pod adresem firm, osób oraz instytucyj żydow-
W odezwie tej, przytoczonej w naszym piśmie z dnia 13 stycznia br., oświadczają, że akcja prowadzona jest pod hasłem „ani jeden żyd nie może wskutek bojkotu i agitacji antyżydowskiej utracić swej placówki pracy i zarobkowania“. Dla przeprowadzenia walki Komitet zmierza do opodatkowania całego żydostwa, celem umożliwienia placówkom żydowskim walki z firmami polskimi.
Tego rodzaju działalność zmierza do sprzysiężenia, które grozi, że przy pomocy „wielkiej i odpowiedzialnej pracy konstruktywnej“ zniweczy wieloletnie wysiłki społeczeństwa polskiego, zmierzające do spolszczenia życia gospodarczego. Skądinąd dowiadujemy się, że z pieniędzy zebranych wśród żydostwa mają być opła
cane męty społeczne, zwerbowane dla unieszkodliwienia akcji uświadamiającej.
Kosztem zebranych ofiar będą oczywiście również finansowani hurtownicy i detaliści żydzi, aby mieli moż
ność rywalizowania z kupcem polskim. To jest ta
„wielka konstruktywna i odpowiedzialna praca“. Kto zna solidarność żydostwa, wie do czego zmierzają auto- rowie odezwy. Uciekają się do najniebzepieczniejszej broni gospodarczej, do dumpingu handlowego wewnątrz kraju. Dumping ten nie może być zwalczany w prak
tyce żadnym systemem celnym i przy sprzyjających oko
licznościach mógłby doprowadzić do masowego upadku firm polskich. . Dumping tego rodzaju stwarzałby dla szerokich warstw konsumentów długotrwałą pokusę nabywania towarów po cenie tańszej od normalnie moż
liwej ceny handlowej, mógłby zaś skończyć się mono
polem firm żydowskich.
Zdajemy sobie sprawę, że opanowanie środków dyspozycji gospodarczej przez żydów, brak solidarności kupiectwa polskiego w stolicy, wreszcie niezdecydowana postawa władz rządowych — stwarzają dla żydów sprzyjające warunki walki. Wymieniona odezwa woju
jącego żydostwa powinna wreszcie otworzyć oczy na grozę sytuacji i zbudzić czynniki miarodajne w armii i rządzie i pobudzić cale społeczeństwo.
Jeśli nie chcemy być świadkami masowego zniszcze
nia firm polskich przez grożący dumping gospodarczy żydów, musimy przedsięwziąć właściwe środki obrony.
Niezależnie od konieczności zaostrzenia bojkotu należy dążyć do natychmiastowego rozwiązania żydowskich kas bezprocentowych, wojowniczego Komitetu Pomocy Żydom i wszystkich tego rodzaju instytucji.
Mają żydzi ludzkie prawo do działalności filantro
pijnej wszelkiego rodzaju, ale zapowiedziana „wielka konstruktywna i odpowiedzialna praca“ może być tylko atrybutem polskiej władzy państwowej, nie zaś przy
wódców żydowskich, którzy tymi drogami zmierzają do utworzenia państwa w państwie, by według własnej woli kształtować sytuację gospodarczą Polski.
W tych warunkach wszelkie półśrodki będą niżej godności narodu polskiego; rzuconą rękawicę należy podnieść i dowieść żydom, że „konstruktywną pracę“
mogą sobie prowadzić w Palestynie i na Madagaskarze, byle nie w Polsce i nie przeciw Polakom.
Niebezpieczeństwo sytuacji powinno doprowadzić do zaostrzenia represji również przeciwko Polakom, nie poczuwającym się jeszcze do solidarności. Wszelkiego rodzaju kupców, organizujących współpracę z żydami, różnego rodzaju „turbowców“ należy wyrzucić poza na
wias zrzeszeń społeczeństwa polskiego, o ile się nie opamiętają.
Kto w takim momencie nie poczuwa się do solidar
ności, musi być traktowany jako wróg. Na bezczelną odezwę żydowskiego Komitetu musimy odpowiedzieć po męsku: Ani jeden żyd nie może utrzymać się na swej placówce w Polsce!“
4.0.
Największa śląska fabryka likierów
t złoty Medal na Wystawie w Paryżu 1927 r.
MEISSNER, PONIECKI I S-KA
Fabrykaty Meissnera-Ponieckiego potrafią zadowolić najwybre
dniejsze podniebienie choćby jeszcze wybredniejszego smakosza
Memoriał Centrali Warszawskiej
Odpis.
12 stycznia 1938 r.
L. D. 7055/38.
P. T.
Ministerstwo Skarbu Departament Akcyz i Monop. Państwowych
w miejscu.
MEMORIAŁ.
Od sprzedaży napojów alkoholowych należy wnieść opłatę patentowo-akcyzową. W ten sposób przemysł restauracyjny ponosi dwukrotną opłatę patentową: raz za świadectwa handlowe, drugi raz za świadectwa akcy
zowe. W wyniku tego handel artykułami monopolowymi zamiast korzystać z ulg przy tej sprzedaży, jest obcią
żony specjalnymi ciężarami, którymi nie jest obarczony żaden inny handel. Opłaty za świadectwa akcyzowe są specjalnie uciążliwe, gdyż do ich ceny dolicza się 200%
opłat na rzecz samorządów miejskich. Teoretycznie biorąc opłata patentowa (dawniej patent akcyzowy) jest przeżytkiem nierealnym i obecnie życiowo nieusprawie
dliwionym, gdyż jest to opłata przyjęta przez Polskę
z ustawodawstwa rosyjskiego jako rodzaj podatku prze
mysłowego, który wszak jest już uiszczony jako podatek od obrotu. Charakter prawnej opłaty ujmuje tylko roz
porządzenie Min. Skarbu z dnia 5. X. 1931 r. (D. U.
M. S. nr 29 poz. 409). Wobec czego nie można opłaty patentowej podciągnąć pod postanowienie art. 8 rozp.
M. Skarbu z dnia 24. XII. 1923 r. (D. U. R. P. nr 137 poz. 1148), które traktuje jedynie o pobieraniu odsetek za zwłokę od podatków pośrednich i opłat monopolo
wych, oraz należności za pobrane artykuły monopolowe.
Jak zaznaczyliśmy już, opłaty patentowo-akcyzowe są zupełnie nieżyciowe i dla tego winny być jak najrychlej skasowane, tym bardziej, że przynoszą one bardzo małe wpływy skarbowi, gdyż około 2 milionów zł rocznie, absorbując jedynie administrację skarbową. Sprzedaż wyrobów monopolowych winna cieszyć się specjalnym poparciem władz skarbowych, gdyż jedynie wówczas handel ten może się rozwijać. Nakładanie podwójnych podatków, patentowych, wyłącznie na tę gałąź handlu jest niekonsekwentne i szkodliwe dla Skarbu Państwa.
Prezes (—) W. Wróblewski.
Dyr. (—) B. Borzym.
Mały sukces w sprawie zabaw w szkołach
W dniu 3 grudnia 1937 roku wystosował Zarząd naszego Związku do Urzędu Wojewódzkiego w Kato
wicach następujące pismo:
809/37-S Katowice, dnia 3 grudnia 1937 r.
P. T.
Kuratorium Szkolne
w Katowicach.
Filia naszego Związku Restauratorów, Właścicieli Kawiarń i Hoteli na Woj. Śl. w Siemianowicach prze
słała nam następujące pismo, które umieszczamy po
niżej :
Siemianowice, dnia 22 listopada 1937 r.
Do
Głównego Zarządu Związku Restauratorów w Katowicach.
W dniu 21 listopada br. odbyła się na sali Państwo
wego Gimnazjum w Siemianowicach zabawa z ramienia Rady Rodzicielskiej, przy czym zabawa trwała do go
dziny w pół do trzeciej rano i był prowadzony pełny bufet, sprzedawano piwo 5/20 po 30 gr., zaś wódki gatunkowe po 40 i 50 groszy za kieliszek.
Ponieważ jest to sprzeczne z zarządzeniem, uprasza
my przeto o przeprowadzenie u miarodajnych czynni
ków szkolnych energicznych kroków, by raz na zawsze zapobiedz podobnym anomaliom, zaś o wyniku inter
wencji prosimy nas powiadomić.
Za Zarząd:
(—) (Pieczątka, podpisy)
Prezes. Skarbnik. Sekretarz.
Prosimy przeto Szanowne Kuratorium, by stosownie do niedawnego okólnika, zabraniającego urządzania hucznych zabaw w salach szkolnych, wydało ostre za
rządzenie oraz pociągnęło do odpowiedzialności win
nych. Dalszych informacji może udzielić Zarząd Filii Związku Restauratorów w Siemianowicach.
O wyniku naszej interwencji w tej sprawie prosimy nas powiadomić.
Z poważaniem Za Zarząd Główny:
(—) W. Nowakowski, (—■) J. Grabiec,
prezes. sekretarz.
W odpowiedzi odebraliśmy pismo z datą 23 lutego 1938 r. następującej treści:
Katowice, dnia 23 lutego 1938 r.
Urząd Wojewódzki Śląski Nr O. P. I. 26/6 Dotyczy: udzielania ubikacyj szkolnych na cele nieszkolne.
Zarząd Główny
Związku Restauratorów, Właścicieli Kawiarń i Hoteli na Województwo Śląskie
w Katowicach.
Odpowiedź na pismo z dnia 3 grudnia 1937 r.
Nr 809/37-S.
Urząd Wojewódzki Śląski, Wydział Oświecenia Pu
blicznego zawiadamia po zbadaniu sprawy, że stwier
dził istotnie niewłaściwość postępowania Rady Rodzi
cielskiej przy Państwowym Gimnazjum w Siemianowi
cach w czasie zabawy, urządzonej w budynku gimna
zjalnym dnia 21 listopada 1937 r. i polecił bezwzględne stosowanie się w przyszłości do przepisów okólnika Wo
jewody Śląskiego w tej sprawie z dnia 12 maja 1937 r.
Za Wojewodę:
(—) M. Zawidzki
Naczelnik Wydziału Oświecenia Publicznego.
Z pisma powyższego wynika, że władze wyższe idą po linii Związku Restauratorów i wybujałości zabaw w szkołach potępiają.
Naszą więc jest sprawą pilnować zabaw w szkołach i każde nadużycie notować.
MARTINI x Żądać wszędzie
VERMOUTH
~ ~ " - swatowe) słowy!
Prawo i ustawodawstwo
Ważne wyjaśnienie Sądu Najwyższego
Gdy lista urlopów została ustalona — wypowiedzenie nie koliduje z urlopem
Na temat powyższy panowało dużo sporów. Poniżej podajemy za „II. Kurierem Codziennym“ ważne wyja
śnienie Sądu Najwyższego:
Już przed kilku laty Sąd Najwyższy wyjaśnił, że nie można łączyć okresu wypowiedzenia z urlopem, in
nymi słowy, według judykatury Sądu Najwyższego nie można w okresie 3-miesięcznego wypowiedzenia udzielić pracownikowi urlopu. Ostatnio Sąd Najwyższy do pew
nego stopnia zmienił to stanowisko, wyjaśniając, że gdy po ustaleniu z pracownikiem terminu jego urlopu wy
poczynkowego wypowiedziano pracownikowi umowę o pracę tak, że czas urlopu przypada na trzymiesięczny okres wypowiedzenia, wówczas pracownik w tym tylko wypadku może żądać wynagrodzenia za urlop, nie
zależnie od okresu wypowiedzenia umowy o pracę, je
żeli zachodziły okoliczności, uniemożliwiające prawidło
we wykorzystanie urlopu w powyższym czasie oraz je
żeli pracodawca został o nich zawczasu zawiadomiony.
(Orzeczenie S. N. w sprawie C. 2. 649/37).
Sąd Najwyższy w cytowanym orzeczeniu wyjaśnił, że nie ma przepisu ustawy, który by zabraniał ważnego wykorzystania urlopu w 3-miesięcznym okresie wypowie
dzenia. Ustawa zabrania jedynie wypowiedzenia pracy w okresie urlopu, a nie wykorzystania urlopu w okresie wypowiedzenia. W konkretnych wypadkach zajść jed
nak mogą okoliczności, które uniemożliwiają wykorzy
stanie urlopu w okresie wypowiedzenia, np. konieczność szukania innego zajęcia. Jednak te okoliczności fakty
czne, utrudniające pracownikowi, któremu umowę wypo
wiedziano, wykorzystanie urlopu, musiałby pracownik udowodnić.
Z powyższego wyroku wynika zatem, że jeżeli lista urlopowa została ustalona i pracownik ma przyznany urlop na jakiś miesiąc, przyznanie tego urlopu nie ta
muje prawa pracodawcy do wypowiedzenia umowy, na
wet w tym wypadku, jeżeliby urlop przyznany przed wypowiedzeniem przypadł na 3-miesięczny okres wypo
wiedzenia.
Doniosłe rozporządzenie
Ulgi w świadectwach przemysłowych dla zakładów gastronomicznych, urządzających bufety na imprezach publicznych.
Okólnikiem L. D. V. 40254/4/37 ministerstwo wy
jaśniło sprawę ulgi w świadectwach przemysłowych dla zakładów gastronomicznych, urządzających bufety na wystawach, targach, zabawach itp. imprezach publicz
nych. W szczególności ministerstwo skarbu na podsta
wie art. 39 ustawy o państwowym podatku przemysło
wym zezwoliło stałym zakładom gastronomicznym, zao
patrzonym we właściwe świadectwa przemysłowe na te zakłady, na urządzanie bufetów na wystawach, tar
gach, zabawach itp. imprezach publicznych bez obo
wiązku nabywania z tego tytułu odrębnych świadectw przemysłowych dla zakładów gastronomicznych. Uzy
skany w tych bufetach obrót winien być zeznany w miej
scu wykonywania stałego przedsiębiorstwa. Powyższa ulga ma zastosowanie z urzędu (bez obowiązku składa
nia indywidualnych podań), poczynając od dnia 1-go stycznia 1938. Równocześnie ministerstwo skarbu cof
nęło postanowienia ustępu ostatniego okólnika z dnia 27 września 1933 w zakresie, dotyczącym przedsię
biorstw gastronomicznych.
Rozporządzenie to winni sobie koledzy zapamiętać i zachować.
Przy wielu uroczystościach, obchodach, wycieczkach itd. wystawiają bufety różne osoby niepowołane, co po
niża bardzo często opinię restauratorów. Wobec po
wyższego ułatwienia winien się w przyszłości ten stan zmienić.
Bilardy
Automatyczne Piramidkowe Francuskie Kręgielkowe
HoKeye
poleca 12
na dogodnych warunkach
Jan Jur, Poznań-Grobla 6, Tel. 34-70
Ważne rozporządzenie odnośnie do opłacania podatku od siedzenia
Odpis.
Wojewódzkie Biuro Funduszu Pracy na m. st. Warszawę.
Do
Zarządu Miejskiego w. m. st. W-wie Wydział Finansowy w/m.
Znak W. 16/2070/38 data 26. I. 1938 r.
W sprawie opłat z art. 25 Ustawy o Funduszu Pracy.
Wojewódzkie Biuro komunikuje, że Ministerstwo Opieki Społecznej pismem z dnia 10. XI. 1937 r. Nr Pzm. IIA/33-7 zatwierdziło protokół konferencji od
bytej w dniu 11. X. 1937 r. w Biurze Głównym Fun
duszu Pracy z przedstawicielami Centrali Chrześcijań
skich Zrzeszeń Przemysłu Restauracyjno-Gospodniego Rzplitej Polskiej w sprawie częściowej zmiany zasad stosowanych przy poborze opłat ;z art. 25 ustawy z dn.
16. III. 1933 r. o Funduszu Pracy (Dz. U. R. P. nr 22/33, poz. 163), celem powszechnego zryczałtowania opłat na nowych zasadach.
Zmiana ta polega na tym, że dotychczas właściciele zakładów gastronomicznych w przypadku zryczałtowa
nia opłat nie byli uprawnieni do pobierania opłat 50- groszowych od konsumentów, w myśl zaś zmienionych zasad właściciele tych zakładów uiszczających zryczał
towane opłaty mogą pobierać w miarę możności odno
śne opłaty od konsumentów, lecz co najwyżej do wyso
kości ustalonego ryczałtu.
W związku z powyższym, właścicielom zakładów gastronomicznych, uiszczającym zryczałtowane opłaty, należy wydawać ostemplowane bilety do wysokości su
my ustalonego dla każdego zakładu ryczałtu. Dla umoż
liwienia kontroli, bilety powinny posiadać ważność tyl
ko ha dany miesiąc, o czym winna być zamieszczona wzmianka na biletach.
Bilety niezrealizowane przez zakład gastronomiczny w danym miesiącu tracą ważność i winny być zwrócone Zarządowi Miejskiemu w pierwszych dniach następnego miesiąca.
Wojewódzkie Biuro zwraca się z prośbą o podjęcie kroków celem zrealizowania podjętej akcji powszech
nego zryczałtowania omawianych opłat.
w z, Dyrektora:
(—) Kazimierz Grabowski.
Za zgodność:
(podpis nieczytelny.) Ważnym dla wszystkich Kolegów jest ten ustęp, że każdy restaurator płacący ryczałt ma prawo odebrać za tę kwotę znaczki, i w miarę uznania takowe sprze
dać na własne odszkodowanie za wpłaconą kwotę ry-
rzałtową. ...
Przegląd organizacyjny
IDatw zeßccmia
Tarnowskie Góry. Doroczne Walne Zebranie Filii odbyło się w dniu 10 lutego 1938 r. na sali p. Ka- puścioka w Tarnowskich Górach.
Obecnych 24 członków, oprócz delegatów Zarządu, w osobach pp. prezesa Nowakowskiego i skarbnika Łukaszka.
O godz. 11-tej zostało zebranie zagajone w pierw
szym terminie. W pół godziny później zagaił zebranie prezes Kapuściok w drugim terminie, stwierdzając wy
magane statutowo quorum. Następnie przywitał wszyst
kich, a w szczególności delegatów Zarządu Głównego, podając do wiadomości porządek dzienny. Sekretarz Cieczko odczytał protokół z ostatniego Walnego Ze
brania, który przyjęto bez zmian do wiadomości.
Przewodniczącym zebrania wybrano jednogłośnie p. prezesa Nowakowskiego, który przywitał obecnych imieniem Zarządu Głównego, po czym przystąpił do wykonania dalszych punktów porządku dziennego.
Imieniem ustępującego Zarządu Filii składali spra
wozdania kolejno prezes Kapuściok, sekretarz Cieczko,
S. A. HARTWIG- KANTORO WICZ
Następca • Poznań
skarbnik Krus i przewodniczący Komisji Rewizyjnej Tyczka.
Obszerne sprawozdanie prezesa zostało uzupełnione przez sekretarza i skarbnika danymi liczbowymi, po czym na wniosek Komisji Rewizyjnej udzielono jedno
głośnie absolutorium całemu ustępującemu zarządowi.
Wybór nowego Zarządu przeprowadzono przez akla
mację. Wybrani zostali:
Prezes: Kapuściok Juliusz.
Wiceprezesi: Pietrucha Franciszek, Spyrka Augu
styn i Rothaug Rudolf.
Sekretarze: Cieczko Tadeusz i Stopczyński Mieczysław.
Skarbnik: Krus Antoni.
Komisja Rewizyjna: Tyczka Gerhard, Kałuża i Janecki.
Ławnicy: Żyłkowa, Jany Maksymilian i Ja
goda.
Delegaci: Stopczyński, Cieczko, Krus, Tycz
ka, Pietrucha, Spyrka, Jagoda i Żyłkowa.
Wszyscy wybrani wybór przyjęli.
W dalszym ciągu wygłosił referat p. Stopczyński o zadaniach L. O. P. P. i konieczności zrzeszania się w tej organizacji. Po dyskusji uchwalono jednogłośnie założyć własne koło L. O. P. P., a wykonanie uchwały powierzono zarządowi.
Na wniosek p. Stopczyńskiego, po krótkiej dyskusji, uchwalono rezolucję potępiającą prowokacyjne postę
powanie restauratora Michatza z Tarnowskich Gór z tym, że rezolucja ma być ogłoszona w gazecie, a oprócz tego przedłożona starostwu do wiadomości.
