dr Krzysztof yjewski Zarz¡dzanie 8 grudnia 2019
Caªka nieoznaczona i oznaczona
Informacje pomocnicze:
Lp. Wzór Uwagi
1. R 0dx = c
2. R adx = ax + c
3. R x α dx = α+1 1 x α+1 + c α ∈ R \ {−1}
4. R sin xdx = − cos x + c 5. R cos xdx = sin x + c
6. R tg xdx = − ln | cos x| + c x 6= π 2 + kπ, k ∈ N 7. R ctg xdx = ln | sin x| + c x 6= kπ, k ∈ N 8. R a x dx = ln a 1 a x + c a > 0 9. R e x dx = e x + c
10. R 1
x dx = ln |x| + c x 6= 0
11. R 1
cos
2x dx = tg x + c x 6= π 2 + kπ, k ∈ N
12. R 1
sin
2x dx = − ctg x + c x 6= kπ, k ∈ N
13. R 1
√ a
2−x
2dx = arcsin x a + c a 6= 0
14. R 1
a
2+x
2dx = a 1 arctg x a + c a 6= 0 15. R √ x 1
2+a dx = ln
x + √
x 2 + a
+ c a ∈ R
16. R 1
a
2−x
2dx = 2a 1 ln a+x
a−x
+ c a > 0, |x| 6= a 17. R f
0(x)
f (x) dx = ln |f (x)| + c
18. R 1
ax+b dx = 1 a ln |ax + b| + c
Twierdzenie 1. (Podstawowe prawa rachunku caªkowego)
Niech funkcje f i g b¦d¡ ci¡gªe na przedziale [a, b] oraz k ∈ R \ {0}. Wówczas:
• R kf (x)dx = k · R f (x)dx , gdzie a = const. ∈ R,
• R [f (x) ± g(x)]dx = R f (x)dx ± R g(x)dx.
Twierdzenie 2. (caªkowanie przez podstawienie)
Niech funkcja f b¦dzie ci¡gªa na przedziale [a, b] oraz funkcja g ma ci¡gª¡ pochodn¡ (tzn. funkcja g
0(x) jest ci¡gªa). Wówczas zachodzi poni»szy wzór na caªkowanie przez podstawienie:
Z
f [g(x)] · g
0(x)dx = Z
f (t)dt, (1)
gdzie t = g(x) oraz dt = g
0(x)dx.
Twierdzenie 3. (caªkowanie przez cz¦±ci)
Niech funkcje f i g maj¡ ci¡gªe pochodne. Wówczas ma miejsce tzw. wzór na caªkowanie przez cz¦±ci:
Z
f (x)g
0(x)dx = f (x)g(x) − Z
f
0(x)g(x)dx. (2)
1
dr Krzysztof yjewski Zarz¡dzanie 8 grudnia 2019
Interpretacja geometryczna caªki oznaczonej
Je»eli funkcja podcaªkowa f jest nieujemna, to caªk¦ oznaczon¡ R
ba
f (x)dx interpretujemy jako pole P obszaru pªaskiego ograniczonego wykresem funkcji y = f(x), osi¡ Ox oraz prostymi x = a i x = b (patrz Rysunek 1 a)):
P =
b
Z
a
f (x)dx, je»eli f(x) ≥ 0 dla x ∈ [a, b].
a) b)
Rysunek 1: Interpretacja geometryczna caªki oznaczonej.
Je»eli funkcja f jest niedodatnia na przedziale [a, b] to pole P obszaru pªaskiego ograniczo- nego wykresem funkcji y = f(x), osi¡ Ox oraz prostymi x = a i x = b równe jest − R
ba
f (x)dx (patrz Rysunek 1 b)).
P = −
b
Z
a
f (x)dx, je»eli f(x) ≤ 0 dla x ∈ [a, b].
Je»eli funkcja f na przedziale [a, b] zmienia znak, to pole P obszaru pªaskiego ograniczonego wykresem funkcji y = f(x), osi¡ Ox oraz prostymi x = a i x = b równe jest sumie pól poªo»onych powy»ej osi Ox i poni»ej osi (patrz rysunek 2a), gdzie:
P = P
1+ P
2+ P
3=
c
Z
a
f (x)dx −
d
Z
c
f (x)dx +
b
Z
d
f (x)dx.
Je»eli krzywe y = f(x) oraz y = g(x) dla x ∈ [a, b] speªniaj¡ nierówno±¢ f(x) ≥ g(x) co oznacza,
»e wykres funkcji f znajduje si¦ powy»ej wykresu funkcji g, to pole obszaru ograniczonego tymi krzywymi oraz prostymi x = a, x = b (patrz rysunek 2b) wyra»a si¦ wzorem:
P =
b
Z
a
[f (x) − g(x)]dx.
Twierdzenie 4. (podstawowe wªasno±ci caªki oznaczonej)
Niech funkcje f i g b¦d¡ caªkowalne na przedziale [a, b], k = const. oraz c ∈ [a, b]. Wówczas:
2
dr Krzysztof yjewski Zarz¡dzanie 8 grudnia 2019
a) b)
Rysunek 2: Zastosowanie caªki oznaczonej do liczenia pól obszarów pªaskich.
a) R
ab
f (x)dx = −
b
R
a
f (x)dx;
b) R
ba
k · f (x)dx = k
b
R
a
f (x)dx;
c) R
ba
f (x) ± g(x) dx =
b
R
a
f (x)dx ±
b
R
a
g(x)dx;
d) R
ba
f (x)dx =
c
R
a
f (x)dx +
b
R
c
f (x)dx.
Twierdzenie 5. (wzór Newtona-Leibniza - cz¦±¢ druga gªównego twierdzenia rachunku caªkowego) Je±li f jest ci¡gªa na przedziale [a, b] i F jest funkcj¡ pierwotn¡ funkcji f, to
b
Z
a
f (x)dx = F (b) − F (a).
3
dr Krzysztof yjewski Zarz¡dzanie 8 grudnia 2019
Zadania:
1. Sprawd¹, czy funkcja F (x) = (x
2+ 5x + 1) cos x jest funkcj¡ pierwotn¡ funkcji f (x) = (2x + 5) cos x − (x
2+ 5x + 1) sin x − 2019 w zbiorze P = [1, +∞).
2. Korzystaj¡c z podstawowych wzorów na caªki funkcji elementarnych oblicz podane caªki nie- oznaczone:
(a) R x
2dx; (b) R x
2√
x + x
3+ 4x − 1dx; (c) R 5x − 6x
2+
1x+ cos x + e
xdx;
(d) R
dx√5
x2
; (e) R 3
xdx; (f ) R
x2dxx2+1
; (g) R tg
2xdx; (h) R
exdx3ex−2
; (i) R
4x2+1
dx;
(j) R
x√ x−x√4x
√3
x
dx; (k) R
(x2−1)3x
dx; (l) R
5
3x
−
√ 4x2+1
+
5√3 cos2x
dx;
3. Wyznaczy¢ wzór funkcji f(x) je±li f
0(x) = x
2+ 3 oraz f(3) = 10.
4. Wyznaczy¢ wzór funkcji f(x) je±li f
0(x) = 6x + 4 oraz f
0(0) = 5 i f(1) = 2.
5. Korzystaj¡c z twierdzenia o caªkowaniu przez podstawianie oblicz:
(a) R
exex+2
dx; (b) R x √
x
2− 3dx; (c) R
x3x2−2
dx;
(d) R
ln xx
dx; (e) R xe
x2dx; (f ) R (5 − 3x)
10dx;
(g) R
2x+1(2x2+2x+5)5
dx; (h) R cos(5x+2)·sin
4(5x+2)dx; (i) R (2x + e
x) sin(x
2+ e
x)dx;
(j) R (6x − 4)e
3x2−4x+1dx; (k) R
sin x3+2 cos x
dx; (l) R 3(x + 2) √
3x
2+ 4xdx;
6. Korzystaj¡c z twierdzenia o caªkowaniu przez cz¦±ci oblicz:
(a) R x sin xdx; (b) R x
2e
−xdx; (c) R
xcos2x
dx;
(d) R ln xdx; (e) R ln(x
2+ 1)dx; (f ) R x
4ln xdx;
(g) R x
2sin xdx; (k) R (3x
2+ 4x − 1) cos xdx; (l) R x
2· 5
xdx;
7. Oblicz podane caªki oznaczone z wykorzystaniem wzoru Newtona-Leibniza a)
2
R
0
(5x
2+ 2x − 1)dx; b)
3
R
0
(4x + 1)
2dx; c)
π
R
20
(cos x + sin x) dx;
d)
π 2
R
π 6
cos xdx; e)
4
R
1
x3+x2+3
x2
dx; f )
2
R
1
x
2+
x12dx;
g)
π/2
R
0
sin
3x cos xdx; h)
1
R
0
√1
1+x
dx; i)
e2
R
e 1 x ln x
dx;
j)
e
R
1
x ln xdx; k)
9
R
1 1+x√
x
dx; ; l)
0
R
−1