Praca w szkołach w powojennym Lublinie - Jerzy Starnawski - fragment relacji świadka historii [TEKST]

Rodzice pana Goldberga, Szyje Goldberg, mieszkali też na Wieniawie, tak że oni się znali.. Po wojnie oni

Ja byłam w Lublinie jeszcze jako katoliczka i nawet, zdaje się, byłam chrzczona w jakimś kościele z klasą całą.. Wtedy chrzcili jeszcze raz, bo nie wiedzieli, które dzieci w czasie

To był [19]44 rok – jeszcze Berlin nie został zdobyty, nie było końca wojny, nie wiadomo było, kiedy koniec wojny.. Ja byłam zajęta – pracowałam i chodziłam do gimnazjum,

Z tego [powodu] byłam bardzo nieszczęśliwa, bo byłam pewna, że mój ojciec wróci, może jeszcze uciekł, na pewno się uratował, a ona żyje z kimś innym. Mama szmuglowała

Dzieci z domu dziecka przychodziły tam jeść, bo był dom dziecka – to było gdzieś z [boku] Lubartowskiej, był tam mały plac, że się szło na lewo. Ja chciałam pójść razem

[To był] bardzo zdolny matematyk, bardzo koleżeński, bardzo sympatyczny, wszyscy go bardzo lubili, świetnym kumplem był.. Nigdy żadnych przytyków

Przeszłam koło rogatki, byłam boso, doszłam do jednego pana, bardzo porządny człowiek, i powiedziałam: „Ja nie potrzebuje panu powiedzieć, kim ja jestem, pan mnie

Po drodze ja widziałam – byłam na Narutowicza, gdzie jest teatr, naprzeciwko jest kościół – było napisane: kto nie ma gdzie jeść, co jeść, to proszę przyjść, my