Urodzony 21 VIII 1922 r. w Bobrówce k. Bia³egostoku. Praca:
Zak³ady Gazownictwa Okrêgu Wroc³awskiego na sta-nowiskach: in¿ynier ruchu, kierownik dzia³u koordy-nacji bran¿owej, g³ówny dyspozytor, szef produkcji; Biu-ro PBiu-rojektów Gazownictwa we WBiu-roc³awiu – starszy pBiu-ro- pro-jektant.
Osi¹gniêcia zawodowe:
Przewodnicz¹cy komisji rozruchu: poniemieckiej ga-zowni w Lubinie, nowo wybudowanej gaga-zowni klasycz-nej w K³odzku.
Odznaczenia:
Srebrny Krzy¿ Zas³ugi, Medal 40-lecia PRL i odznaka „Zas³u¿ony dla Dolnego Œl¹ska”.
Doc. dr n.t. in¿. Zbigniew Guzek
Urodzony 17 V 1923 r. w Zaklikowie. Praca:
Politechnika Wroc³awska, Katedra Ceramiki – asy-stent, adiunkt; Instytut Elektrotechniki we Wroc³awiu, Oddzia³ Technologii i Materia³oznawstwa Elektrotech-nicznego w latach 1960–2003: adiunkt, docent, kierow-nik pracowni ceramiki, konsultant.
Osi¹gniêcia naukowe i zawodowe:
Publikacje naukowe i patenty z ceramiki materia³o-znawstwa elektrotechnicznego. Uzyska³ nagrodê zespo-³ow¹ pierwszego stopnia NOT oraz tytu³ honorowy „Twórca Nowej Techniki”.
116 Czêœæ II. Biogramy pierwszych absolwentów PWr.
Dr hab. prof. nadzw. Andrzej Feliks Idzikowski
Urodzony 9 X 1922 r. w Przemyœlu.
¯o³nierz II wojny œwiatowej w szeregach 10 SDP. Praca:
Pañstwowe Gimnazjum i Liceum nr l dla Doros³ych we Wroc³awiu – nauczyciel; Politechnika Wroc³awska – asystent, st. asystent, adiunkt, docent, prof. nadzw.; z-ca dyr. Instytutu, prodziekan Wydzia³u Chemicznego, kierownik Zak³adu Chemii Analitycznej i Geochemii w Instytucie Chemii Nieorganicznej i Metalurgii Pierwia-stków Rzadkich. By³y dzia³acz organizacji studenckich: „Bratniak” i Ko³a Chemików, zwi¹zków zawodowych ZNP, NSZZ „Solidarnoœæ” (aresztowany w 1982 r.). Osi¹gniêcia naukowe i zawodowe:
Opublikowa³ wiele prac dotycz¹cych pierwiastków œladowych, metod spek-tralnej analizy emisyjnej wraz z atlasem widm 70 pierwiastków.
Odznaczenia:
5 pami¹tkowych odznaczeñ wojennych, 11 odznaczeñ za dzia³alnoœæ spo³ecz-n¹, Z³oty Krzy¿ Zas³ugi i Krzy¿ Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, kilka na-gród Ministra Nauki, Szkolnictwa Wy¿szego i Techniki oraz KNiT.
Doc. dr n.t. in¿. Lechos³aw Gwiazdowski
Urodzony 29 IX 1922 r. w Warszawie. Praca:
Politechnika Wroc³awska – asystent, st. asystent w ka-tedrze Technologii Przemys³u Organicznego; Politech-nika Szczeciñska – st. asystent, adiunkt, docent, kierow-nik Zak³adu Analizy Instrumentalnej przy Katedrze Che-mii Fizycznej, zastêpca dyrektora Instytutu In¿ynierii Chemicznej i Chemii Fizycznej.
Cz³onek Rektorskiej Komisji Bibliotecznej. Cz³onek Ko-misji Nauk Chemicznych Oddzia³ w Poznaniu. Nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wy¿szego oraz rektora Poli-techniki Szczeciñskiej. W 1983 r. przeszed³ na emeryturê. Odznaczenia:
Gryf Pomorski, Z³oty Krzy¿ Zas³ugi, Krzy¿ Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz medale Politechniki Wroc³aw-skiej i Politechniki SzczeciñWroc³aw-skiej.
117
Wydzia³ Chemiczny
Prof. zw. dr hab. in¿. Bohdan Karabon
Urodzony 24 I 1928 r. w Brzeœciu n. Bugiem. Praca:
Pañstwowa Fabryka Farb i Lakierów we Wroc³awiu – asystent laboratorium; Zak³ady Koksochemiczne w Wa³brzychu – asystent ruchu; Politechnika Wroc³aw-ska – adiunkt, docent, prof., prodziekan Wydzia³u Che-micznego, z-ca dyr. Instytutu Chemii i Technologii Na-fty i Wêgla, kier. zak³adu, kier. Studium Podyplomo-wego.
Osi¹gniêcia naukowe i zawodowe:
Autor 68 publikacji, w tym 5 ksi¹¿ek z zakresu che-mii i technologii wegla brunatnego i kamiennego,
wê-glopochodnych oraz wosków i ¿ywic montanowych, aktywny udzia³ w licz-nych miêdzynarodowych konferencjach; nagrody i wyró¿nienia wielu publika-cji, przyznane przez towarzystwa naukowe i redakcje czasopism krajowych i zagranicznych (SITPH, Industrieverlag Hernhaussen); cz³onek Komitetu Kar-bochemii PAN.
Prof. zw. dr hab. in¿. Stefan Jasieñko
Urodzony 8 II 1921 r. w £osiaczu pow. Borszczów. Praca:
Politechnika Wroc³awska – asystent, adiunkt, docent, profesor; kierownik katedry, prodziekan Wydzia³u Che-micznego, kierownik zak³adu, zastêpca dyrektora in-stytutu, dyrektor Instytutu Chemii i Technologii Nafty i Wêgla.
Osi¹gniêcia naukowe i zawodowe:
Ponad 250 oryginalnych prac z zakresu chemii i tech-nologii wêgli kamiennych i uszlachetnionych. Cz³onek rad redakcyjnych czasopism „Fuel”, „Fuel Processing Technology” i „Carbon”.
Ekspert UNDO, cz³onek rad naukowych licznych zagranicznych i krajowych instytutów wêglowych, przewodnicz¹cy Komitetu Karbochemii PAN. Promotor 18 prac doktorskich.
Odznaczenia:
Z³oty Krzy¿ Zas³ugi, Krzy¿ Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, „Zas³u¿o-ny Nauczyciel PRL”, Medal Komisji Edukacji Narodowej.
118 Czêœæ II. Biogramy pierwszych absolwentów PWr.
Doc. mgr in¿. Wiktor KaŸmierowicz
Urodzony 10 III 1922 r. w Janoszycach.
Okres okupacji spêdza w Janoszycach, pracuj¹c we m³y-nie, bêd¹cym w³asnoœci¹ jego matki. Od 1943 roku czynnie dzia³a w szeregach Armii Krajowej w Inspektoracie P³ocko-Sierpeckim. Po wyzwoleniu powraca do zajêæ szkolnych i w 1945 r. w Liceum im. St. Ma³achowskiego zdaje maturê, uzyskuj¹c œwiadectwo dojrza³oœci. W sierpniu tego roku wyje¿d¿a na studia do Wroc³awia. Pocz¹tkowo zapisuje siê na Wydzia³ Hutniczy Politechniki Wroc³awskiej, w którym zostaje wybrany na starostê. Po pierwszym roku, na skutek likwidacji tego Wydzia³u przenosi siê na drugi rok Wydzia-³u Chemii Technicznej. W 1947 roku zostaje zatrudniony jako m³. asystent w Katedrze In¿ynierii Chemicznej, kierowanej przez prof. Zdzis³awa Zio³kowskiego. Dyplom magistra in¿yniera uzyskuje w 1951 r. wraz z awansem na stanowisko starszego asystenta. W 1952 roku przenosi siê do Instytutu Chemii Przemys³owej w Warszawie na stanowisko kierownika Pracowni Projektowania i Badañ Pó³technicznych. W 1961 roku otrzymuje stanowisko adiunk-ta, a w 1965 r. jest mianowany przez Ministra na samodzielnego pracownika nauko-wo-badawczego. W 1967 roku zostaje oddelegowany do Instytutu Normalizacji przy RWPG w Moskwie. Dzia³aj¹c w miêdzynarodowym zespole naukowym, wspó³two-rzy podstawy normalizacji aparatów w przemyœle chemicznym. Po pwspó³two-rzyjeŸdzie do kraju powraca do pracy w Instytucie Chemii Przemys³owej. Za ca³okszta³t swej dzia-³alnoœci naukowo-badawczej zosta³ w 1973 r. powo³any przez Ministra Przemys³u Chemicznego na stanowisko docenta. Przechodzi na emeryturê w 1991 r., pracuj¹c nadal w Instytucie na pó³ etatu do 1997 r.
Osi¹gniêcia:
Opracowanie technologii otrzymywania etylo- i metyloamin, zakoñczone pro-jektami instalacji przemys³owych.
Szerokie badania pó³techniczne nad syntez¹ metylenodifenyloizocyjanianów i polimetylenopolifenyloizocyjanianów metod¹ bezfozgenow¹ (surowca do pro-dukcji twardych pianek poliuretanowych).
Opracowanie i wdro¿enie w Inowroc³awskich Zak³adach Chemicznych tech-nologii produkcji wysokokrzemowego katalizatora zeolitowego NaY. Za to osi¹-gniêcie Zespó³ wyró¿niono III Nagrod¹ w Konkursie Na Najlepsze Opracowanie Badawczo-Naukowe i Rozwojowe wykonane w Resorcie Chemii w 1974 r.
Odznaczenia:
Krzy¿ Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Z³ota Odznaka i Medal 40-lecia Politechniki Wroc³awskiej, nagrody Ministra Nauki, Szkolnictwa Wy¿szego i Tech-niki, Rektora i Senatu Politechniki Wroc³awskiej.
119