Urodzony 19 V 1922 r. w Trzyñcu w Czechos³owacji. Zamieszka³y w USA.
Praca:
Politechnika Wroc³awska, Wydz. Budownictwa L¹-dowego, Wroc³awskie Biuro Projektów Budownictwa Przemys³owego – st. projektant w pracowni gospodar-ki wodnej. Politechnika Czêstochowska, dziekan Wydz. Mechanicznego, Uniwersytet w Chartumie, Sudan; Szko-³a Zwi¹zku Miedzi, SzkoSzko-³a In¿ynierii N.Y.C., USA; Uni-wersytet Sheffield, USA; MIT, USA.
Autor ksi¹¿ki Mechanika materia³ów, publikacje doty-cz¹ce teorii konstrukcji, patentów.
W³aœciciel firmy „Michejda In¿ynieria”, obecnie firmy „Dr Oskar Michejda PE” w Sarasocie w USA.
Pracowa³ jako in¿ynier przy budowie elektrowni atomowych w firmie Burns i Roe w USA.
Prof. zw. dr hab. in¿. Edward W³. Mielcarzewicz
Urodzony 22.10.1924 r. w Starym S¹czu.
Przed II wojn¹ œwiatow¹ zamieszka³y w Grudzi¹-dzu. Od 10.05.1945 r. we Wroc³awiu (Pionier Wroc³a-wia). ¯o³nierz AK, pseudonim „Budrys”.
Dyscyplina i specjalnoœci:
In¿ynieria i ochrona œrodowiska; specjalizacja: zaopa-trzenie w wodê i usuwanie œcieków z miast, gospodar-ka wodno-œciekowa zak³adów przemys³owych, odwad-nianie (melioracja) terenów zurbanizowanych.
Praca:
Pierwsza Grupa Naukowo-Kulturalna Pionierów Wroc³awia – Stra¿ Akademicka (1945), Politechnika
Wroc³awska – kier. odbudowy (1945–1946), Dyrekcja Okrêgowa Dróg Wodnych we Wroc³awiu – kierownik budowy (1948–1950); Spó³dzielnia In¿ynierska Oddz. we Wroc³awiu – projektant (1950–1951); Wroc³awskie Biuro Projektów Budow-nictwa Przemys³owego – organizator i kierownik Pracowni Gospodarki Wodnej (1951–1954); Wroc³awskie Biuro Studiów i Projektów Budownictwa Komunalne-go – projektant (1956–1960); Politechnika Wroc³awska – nauczyciel akademicki (1951–1996) od st. asystenta do tytularnego profesora zwyczajnego, stanowiska: kierownik Zak³adu Zaopatrzenia w Wodê i Usuwania Œcieków (1968–1994); z-ca
98 Czêœæ II. Biogramy pierwszych absolwentów PWr.
dyr. Instytutu In¿ynierii Sanitarnej i Wodnej (1968–1972) i Instytutu In¿ynierii Ochrony Œrodowiska (1975–1977 oraz 1980–1983); dziekan Wydzia³u In¿ynierii Œrodowiska (1986–1990); Wy¿sza Szko³a In¿ynierska w Zielonej Górze – tytul. profesor zwyczajny (1993–1995).
Stopnie i tytu³y naukowe:
Mgr in¿. Politechnika Wroc³awska – Wydzia³ Budownictwa 1950 r., dr n.t. – Akademia Rolnicza we Wroc³awiu 1961 r., dr hab. – Politechnika Warszawska 1966 r., prof. nadzw. tytul. 1973 r., prof. zwycz. tytul. 1983 r.
Wa¿niejsze osi¹gniêcia zawodowe (in¿ynierskie):
Kilkanaœcie zrealizowanych projektów gospodarki wodnej i œciekowej w za-k³adach przemys³owych (m.in. Huta Koœciuszko, Huta Czêstochowa, Huta Stalo-wa Wola, NoStalo-wa Odlewnia StaliStalo-wa – Myszków, Zak³ady Ursus i in.) oraz w mia-stach (m.in. Wroc³aw, Brzeg, Zawadzkie, Polkowice).
Dzia³alnoœæ naukowa:
Prace opublikowane: 172 artykuy i referaty, 4 patenty, 2 monografie, 8 podrêczników i skryptów m.in.: Obliczenia hydrauliczne uk³adów wodoci¹gowych, Arkady 1965; Studium wspó³pracy uk³adów wodoci¹gowych w systemach
wielostrefo-wych, ZN. Pol. Wroc³. 1966; Obliczenia systemów zaopatrzenia w wodê, Arkady 1977 i 2000; Gospodarka Wodno-Œciekowa w Zak³adach Przemys³owych, PWN 1986;
Odwadnia-nie Terenów Zurbanizowanych, PWN (cz. I, 1990; cz. II, 1991).
Prace niepublikowane, w wiêkszoœci rejestrowane w uczelni: ok. 290 raportów z prac badawczych, ekspertyz, koncepcji, koreferatów i opinii z zakresu gospo-darki wodno-œciekowej miast i zak³adów przemys³owych oraz odwadniania tere-nów zurbanizowanych.
Stworzenie Wroc³awskiej Szko³y Naukowej Wodoci¹gów i Kanalizacji (3 prof., 3 dr. hab. i ³¹cznie 24 dr. n.t.), kilkadziesi¹t opinii o rozprawach doktorskich, habilitacyjnych, do wniosków o stanowisko docenta oraz tytu³u naukowego pro-fesora nadzwyczajnego i zwyczajnego.
Wspó³praca z zagranic¹:
Wzajemna prezentacja programów i wyników badañ, wzajemne wizyty i pu-blikacje, szczególnie z Politechnik¹ w Brnie, Lipsku, Tbilisi z U.T. w DreŸnie, po czêœci z Instytutem Politechnicznym w Moskwie i Leningradzie (Petersburgu) oraz z Uniwersytetem w Mosulu (Irak).
Cz³onkowstwo:
PZITS od 1956 r.; Polskie Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej od 1962 r.; Wroc³awskie Towarzystwo Naukowe od 1974 r., Sekcja In¿ynierii Sani-tarnej Komitetu In¿ynierii L¹dowej i Wodnej PAN od 1972 r., przewodnicz¹cy 1975–1990; Komitet In¿ynierii L¹dowej i Wodnej PAN 1975–1996, cz³onek Prezy-dium 1975–1990; Polski Komitet Miêdzynarodowego Stowarzyszenia Zaopatrze-nia w Wodê (IWSA) 1980–1995; Komitet In¿ynierii Œrodowiska PAN 1982–1986; Komitet Nagród Pañstwowych – Sekcja Budownictwa 1979–1990; Komitet Badañ Naukowych, Sekcja In¿ynierii i Ochrony Œrodowiska 1991–1995; a tak¿e Rady Naukowe kilku instytutów uczelnianych i resortowych.
99
Wydzia³ Budownictwa L¹dowego i Wodnego
Doc. dr in¿. Mieczys³aw Mysiak
Odznaczenia:
Br¹zowy Krzy¿ Zas³ugi z Mieczami (Kraków), 1945 r.; Krzy¿ Kawalerski Orde-ru Odrodzenia Polski, 1973 r.; Krzy¿ Armii Krajowej, 1994; Medal Matki Polki Ziemi Raciborskiej, 1973; Medale 30-, 35- ,40- i 50-lecia Politechniki Wroc³awskiej, 1975–1995; Medal Edukacji Narodowej, 1990; Medal 50-lecia Politechniki Krakow-skiej, 1995; Medal Politechniki Wroc³awskiej (za zas³ugi), 2000; Medal „Zas³u¿ony dla Wroc³awia”, 2005; 10 odznak œrodowiskowych, m.in. Z³ota Odznaka Politech-niki Wroc³awskiej, 1965; Odznaka „Zas³u¿onemu OpolszczyŸnie”, 1972; Z³ota Od-znaka za Zas³ugi dla Ochrony Œrodowiska i Gospodarki Wodnej, 1989; OdOd-znaka Wyró¿nionego Absolwenta Politechniki Wroc³awskiej, 2005 i inne.
Dyplom Uznania Kolegium Rektorów Uczelni Wroc³awia za ofiarn¹ pracê na rzecz nauki polskiej, 1990. Kilka dyplomów za zas³ugi i dzia³alnoœæ w PZITS i NOT. Nagrody Ministra Szkolnictwa Wy¿szego i Techniki w dziedzinie badañ naukowych i za wyró¿niaj¹ce siê podrêczniki 1967, 1971, 1978, 1989; Ministra Bu-downictwa i Przemys³u Materia³ów Budowlanych, za podrêcznik Obliczanie
Syste-mów Zaopatrzenia w Wodê, 1984; Nagroda Senatu Politechniki Wroc³awskiej za szcze-gólne osi¹gniêcia dydaktyczne, 1987; nagrody: Ministra Edukacji Narodowej za kszta³cenie kadry naukowej, 1991; Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownic-twa, 2001. Ponadto 19 nagród Rektora Politechniki Wroc³awskiej za dzia³alnoœæ naukow¹ i 12 nagród Dyrektora Instytutu In¿ynierii Ochrony Œrodowiska Poli-techniki Wroc³awskiej.
Doc. dr in¿. budownictwa wodnego. Urodzony 28 X 1923 r. w Nisku n. Sanem.
Praca zawodowa, naukowo-badawcza i dydaktyczna: W czêœci naukowo-badawczej w zakresie: hydrauli-ki, hydrologii, budownictwa wodnego, hydrogeologii, in¿ynierii œrodowiska, techniki sanitarnej, melioracji, regulacji rzek, wodoci¹gów, kanalizacji, ujêæ wód pod-ziemnych i powierzchniowych, uzdatniania wody i oczyszczania œcieków, ochrony wód, unieszkodliwia-nia odpadów. W podanym zakresie wykonano: badaunieszkodliwia-nia hydrologiczne, hydrauliczne, hydrogeologiczne, bada-nia jakoœci i stanu czystoœci wód powierzchniowych
i podziemnych, badania technologiczno-techniczne uzdatniania wody i oczyszczania œcieków oraz odpadów, operaty wodno-prawne, oceny oddzia³y-wania na œrodowisko, koncepcje, za³o¿enia, projekty wstêpne i techniczno-robocze urz¹dzeñ oraz obiektów gospodarki wodno-œciekowej i budownictwa wodnego w szerokim zakresie, opracowania instrukcji rozruchów, obs³ugi i eksploatacji
urz¹-100 Czêœæ II. Biogramy pierwszych absolwentów PWr.
dzeñ oraz obiektów z tego zakresu, opracowania stref ochrony sanitarnej (dla powietrza, wody i gleby), pe³nienie nadzorów autorskich i inwestorskich oraz wykonanie szeregu opinii naukowo-technicznych, recenzji, referatów i korefera-tów oraz innych opracowañ naukowo-badawczych, technologicznych i technicz-nych.
Prace by³y wykonywane dla: zak³adów i instytucji gospodarki wodnej, komu-nalnej, przemys³owej, produkcyjnej, dla instytucji samorz¹dowych, ochrony œro-dowiska, biur projektowych, uczelni, instytutów i innych.
Wa¿niejsze opracowania:
W latach 1939–2002 roku wykonano ponad 900 ró¿nych opracowañ z przedsta-wionego zakresu dla kilkuset odbiorców. Do najwa¿niejszych mo¿na zaliczyæ: za³o¿enia, w tym projekty odbudowy oko³o 30 obiektów wodnych woj. opolskie-go zniszczonych podczas II wojny (1951–1960), kilkadziesi¹t badañ hydrogeolo-gicznych (1953–1990), analiza ponad 500 badañ hydrogeolohydrogeolo-gicznych z terenu ca³ej Polski do pracy doktorskiej (1955–1966), badania stanu czystoœci wód zbiorników w Myczkowcach i Solinie oraz 10 g³ównych dop³ywów (1970–1995), badania za-projektowanej, prototypowej kontenerowej oczyszczalni œcieków (wdro¿eniowej) dla 100–300 m2, badania zu¿ycia wody w obiektach Politechniki Rzeszowskiej (1980– 1992), badania wp³ywu odwodnienia terenów na stan poziomu wody gruntowej (1976–1988), nadzór autorski nad realizacj¹ kilkudziesiêciu obiektów gospodarki wodno-œciekowej w Polsce (1951–1985), organizacja dwóch konferencji naukowych (1999 i 2001).
Praca dydaktyczna:
Politechnika Wroc³awska (1950–1970), Politechnika Rzeszowska (1970–1995), SGGW w Warszawie (1975–1977). Wyk³ady, æwiczenia, prace przejœciowe, semi-naria, prace dyplomowe z przedmiotów: drogi wodne, budowa jazów i si³owni wodnych; wodoci¹gi i kanalizacje; encyklopedia wod.-kan.; instalacje wod.-kan. i inne; zasady in¿ynierii miejskiej; hydrowiertnictwo; instalacje przemys³owe i budowlane. Wypromowa³ ponad 500 dyplomantów (1964–1992).
Publikacje:
Autor 18 skryptów, pomocy dydaktycznych, podrêczników (1952–2001), wspó³-autor 2 skryptów (1968–1972), ponad 125 opublikowanych artyku³ów – w tym za granic¹ – (1952–2002), wspó³autor publikacji Wydzia³ Budownictwa i In¿ynierii
Œro-dowiska. Kierunek In¿ynieria Œrodowiska – Zarys historii (1976), monografia Historia
kierunku In¿ynieria Œrodowiska Politechniki Rzeszowskiej (1997–2002).
Praca:
PAN (cz³onkostwo), w tym: Komisja Budownictwa (1988–1990), Komisja Go-spodarki Wodnej (1978–1995), Sekcja In¿ynierii Sanitarnej Komitetu In¿ynierii L¹-dowej i Wodnej (1981–1991).
Niektóre pe³nione funkcje w PWr i PRz.:
Udzia³ w tworzeniu in¿ynierii sanitarnej w PWr. u prof. A. Szniolisa (1950), udzia³ w tworzeniu in¿ynierii ochrony œrodowiska PWr. (1968–1969), kier. Zak³. Urz¹dzeñ Sanit. PRz. (1970–1991), prodziekan Wydz. Bud. i In¿. Œrod. PRz. (1972–
101