63
Dr in¿. arch. Tadeusz Biesiekierski
Docent w Instytucie Architektury i Urbanistyki Poli-techniki Wroc³awskiej.
Pierwsza praca w wydziale pomiarów Urzêdu Woje-wódzkiego w roku 1945, a nastêpnie praca w Studenckiej Spó³dzielni Pracy „Arkady”, z kolei w Centralnym Biu-rze Projektów Budownictwa Wiejskiego we Wroc³awiu, gdzie pe³ni³ kolejno funkcje: projektanta, kierownika ze-spo³u, kierownika pracowni. Jednoczeœnie pracowa³ na Wydziale Architektury Politechniki Wroc³awskiej na sta-nowisku st. asystenta adiunkta u prof. Andrzeja Frydec-kiego, st. wyk³adowcy, a obecnie docenta, pe³ni¹c funk-cje kierownika Zak³adu Architektury i Planowania
Prze-strzennego Wsi w Instytucie Architektury i Urbanistyki, w latach 1987–1990 pe³ni³ funkcje prodziekana Wydzia³u Architektury.
Autor wielu prac naukowych, popularno-naukowych, organizator kilku konfe-rencji naukowych krajowych i miêdzynarodowych o tematyce architektury wsi i pla-nowania przestrzennego. Autor wielu prac projektowych i realizacji z dziedziny bu-downictwa mieszkaniowego, oœwiatowego, handlowego, sakralnego wiejskiego.
Autor wielu recenzji prac naukowych i prac doktorskich. Promotor ok. 60 prac magisterskich i 1 pracy doktorskiej.
Cz³onek Rady Naukowo-Technicznej przy Ministrze Rolnictwa, Cz³onek Rady Naukowo-Technicznej, urbanistyczno-architektonicznej woj. jeleniogóskiego i wa³-brzyskiego. Cz³onek Komisji Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk we Wroc³awiu, cz³onek SARP od 1950 roku.
Odznaczenia: Z³ota Odznaka Politechniki Wroc³awskiej, Z³oty Krzy¿ Zas³ugi, Krzy¿ Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodo-wej, z³ota odznaka SARP.
W roku 1991 przeszed³ na emeryturê. Jest cz³onkiem „Solidarnoœci”.
Wydzia³ Architektury
Dypl. in¿. arch. Bronis³aw Firla
Urodzony 15 VI 1924 r. w Suchej Górnej (Zaolzie, Republika Czeska).
Uczeñ Polskiego Gimnazjum Realnego im. J. S³owackiego w Or³owej (do wybu-chu wojny), szko³y DecArt w Pradze (korespondencyjnie). Przymusowo wcielony do Wermachtu w 1943 r. W latach 1944–1947 ochotniczo w II Korpusie Polskim. Gimnazjum w Alessano – 1945 r., Liceum Radiotechniczne Falconara – 1946 r. Stu-dia rozpoczête na Wydziale Architektury Politechniki Wroc³awskiej (do 1949 r.) ukoñczy³ w Brnie w 1951 r. (ze wzglêdów politycznych nie otrzyma³ wizy).
Praca i osi¹gniêcia zawodowe:
Do 1985 r. zawodowo zwi¹zany ze Stavoprojektem w Ostrawie. Wspó³autor urbanistycznej koncepcji miasta Hawierzowa, autor dzielnicy Ostrawa Zabrzeg;
64 Czêœæ II. Biogramy pierwszych absolwentów PWr.
realizacje: kino Centrum Hawierzów, kino Luna, super-market Ostrawa Z., bloki mieszkalne w centrum Hawie-rzowa i na g³ównej ulicy, w Ostrawie, pawilon sanato-ryjny w Jesioniku, dom spokojnej staroœci w Bystrzycy. Niezrealizowane projekty to m.in. budynki administra-cyjne Navimor w Sopocie i Limex w Berlinie.
Wspó³autor pomnika Ostrawska Operacja w ¯ywocicach, w Nydku, autor pomnika w Skrzeczeniu, pomnika poœwiê-conego stuleciu za³o¿enia Polskiego Gimnazjum w Or³owej (Nagroda Polonijna 2009 Z£OTE SOWY). Cz³onek PZKO od 1947 r., w Prezydium ZG Polskiego Zwi¹zku Kultural-no-Oœwiatowego w okresie Praskiej Wiosny, w latach 1960–1990 przewodniczy³ Sekcji Plastycznej przy ZG, wspó³za³o¿yciel Grupy Twórczej H '68. Radny MRN w Suchej Górnej, miasta Hawierzowa w 1990 r. z ramienia Forum Obywatelskiego. Prezes--za³o¿yciel Ko³a Polskich Kombatantów w RC, od 1991 r. redaguje kwartalnik „Wia-rus”. Rzeczoznawca Funduszu Zwi¹zku Plastyków w Ostrawie (dzie³o plastyczne w architekturze) w latach 1974–1982; od 1971 r. uczestnik miêdzynarodowych plenerów plastycznych, tak¿e organizator („Beskidy”), uczestnik miêdzynarodowych sympozjów form przestrzennych w Ostrawie w 1967 i 1969 r. Uprawia malarstwo, rysunek, grafikê komputerow¹, tkaninê Art Protis. Ponad 50 wystaw zbiorowych w kraju i zagranic¹, okazyjnie tworzy poezjê. 30 wystaw indywidualnych: Praga, Wroc³aw, Warszawa, Kraków, Budapeszt-Szentendre, Pary¿-La Ferte, Berlin, Londyn, St. Petersburg, Bielsko-Bia³a, Katowice, Opole, Ostrawa, Karwina.
Odznaczenia:
Odznaczenia wojenne, Zas³u¿ony dla Kultury Polskiej, Z³oty Krzy¿ Zas³ugi, Z³oty Medal Wojska Polskiego, Krzy¿ Kawalerski Polonia Restituta.
Mgr in¿. arch. Boles³aw G¹galski
Urodzony 8 XII 1922 r. w kol. Adamówka, pow. Dub-no na Wo³yniu.
¯onaty z £ucj¹ KuŸmick¹ (mgr ekonomii), syn Bogu-s³aw – mgr in¿. mechanik.
Szko³ê powszechn¹ ukoñczy³ w miasteczku M³yno-wie, a Pañstwowe Gimnazjum im. T. Koœciuszki w £uc-ku w ro£uc-ku 1939.
Po zajêciu Wo³ynia przez Zwi¹zek Radziecki z rodzica-mi i siostr¹ przedosta³ siê przez granicê na Bugu do Zamo-œcia. Tam te¿ pracowa³ przez ca³y czas okupacji, a¿ do uciecz-ki Niemców w lipcu 1944 r., w spó³dzielni mleczarsuciecz-kiej.
Po ucieczce Niemców, w paŸdzierniku 1944 r., ca³a rodzina przenios³a siê do Krasnegostawu, gdzie w marcu 1945 r. w Pañstwowym
65 Liceum im. W³adys³awa Jagie³³y uzyska³ œwiadectwo maturalne, a w maju zapisa³ siê na Wydzia³ Architektury Politechniki Warszawskiej z tymczasow¹ siedzib¹ w Lubli-nie. Po powrocie Politechniki do Warszawy, przeniós³ siê w paŸdzierniku do Warsza-wy i studiowa³ tam do czerwca 1947 roku, zaliczaj¹c pierwszy i drugi rok studiów. W paŸdzierniku 1947 roku przeniós³ siê do Wroc³awia i tutaj na Wydziale Architektu-ry Politechniki ukoñczy³ studia i 15 marca 1951 roku otrzyma³ dyplom nr 37/A magi-stra in¿. architekta.
Od maja 1949 rozpocz¹³ pracê jako architekt we Wroc³awskim Biurze Projekto-wo-Badawczym Budownictwa Przemys³owego, pocz¹tkowo jako samodzielny technik, a po uzyskaniu dyplomu jako projektant.
W latach 1952–1959, ju¿ jako starszy projektant, kierownik pracowni i g³ówny projektant, kierowa³ pracami projektowymi odbudowy i rozbudowy:
– Zak³adów Chemicznych „Rokita” w Brzegu Dolnym, – Zak³adów Azotowych w Tarnowie (dawne Moœcice), – Zak³adów Chemicznych w Oœwiêcimiu,
oraz ca³kowicie nowej, zwi¹zanej z kopalni¹, Huty Cynku „Boles³aw” ko³o Olkusza. W marcu 1959 r. powo³any zosta³ przez przewodnicz¹cego Rady Narodowej m. Wroc³awia prof. Boles³awa Iwaszkiewicza na stanowisko Naczelnego In¿ynie-ra i Zastepcê DyrektoIn¿ynie-ra BP Miastoprojekt-Wroc³aw, które piastowa³ do koñca lipca 1966 roku. Po rezygnacji ze stanowiska pierwszego sierpnia tego¿ roku po-wróci³ do Wroc³awskiego Biura Proj. Budownictwa Przemys³owego, gdzie jako starszy projektant dosta³ zadane opracowania czêsci budowlanej i zagospodaro-wania terenu (plan zabudowy) do wstêpnego projektu Huty Miedzi w G³ogowie. Po zatwierdzeniu opracowañ projektu wstêpnego uczestniczy³ w dalszych opra-cowaniach projektu technicznego, pe³ni¹c równie¿ nadzór autorski nad realizacj¹ budowy. Za ca³okszta³t prac przy realizacji huty odznaczony zosta³ w lipcu 1971 roku Z³otym Krzy¿em Zas³ugi.
W styczniu 1972 roku uchwa³¹ Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wroc³awiu odznaczono go srebrn¹ odznak¹ „Zas³u¿ony dla Dolnego Œl¹ska”.
W lipcu 1972 ponownie zosta³ kierownikiem pracowni (T-8) i g³ównym projek-tantem czêœci budowlanej (na powierzchni) kopalni „Rudna” i Zak³adów Górni-czych „Polkowice”. Projektowanie i realizacja budowy tych inwestycji trwa³y do 1978 r., a za ca³okszta³t prac projektowych i nadzór autorski nad budow¹ zosta³ odznaczony Krzy¿em Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W drugiej po³owie lat 70., jako kierownik pracowni i g³ówny projektant, otrzy-ma³ zadanie zaprojektowania obiektów dla jednostek Armii Radzieckiej na tere-nie Wroc³awia, Legnicy i Œwiêtoszowa – ogó³em kilkadziesi¹t budynków (kosza-ry, przedszkola, œwietlice, kot³ownie itp.). Sprawne wywi¹zanie siê pracowni z tego zadania sprawi³o, ¿e z rekomendacji dowództwa w Legnicy wp³ynê³o za poœre-dnictwem „Budimexu” w Warszawie zlecenie na opracowanie wstêpnego projek-tu du¿ego hotelu w Kijowie.
Wykonany w pracowni projekt zatwierdzony i przyjêty zosta³ przez inwestora w Kijowie, do dalszych jednak prac nie dosz³o z powodu nieporozumieñ z
66 Czêœæ II. Biogramy pierwszych absolwentów PWr.
mexem”, który zamiast uprzednio uzgodnionego zlecenia realizacji budowy dla Wroc³awskiego PB nr 2 zleci³ j¹ któremuœ z przedsiêbiorstw warszawskich. W tej sytuacji zrezygnowano z opracowania projektu technicznego.
W roku 1988 przeszed³ na emeryturê.
Mgr in¿. arch. Mieczys³aw Jerzy Gliszczyñski
Urodzony 26 XI 1925 r. w D¹browie Che³miñskiej. ¯onaty z Benedykt¹ Mierzejewsk¹ (dziennikark¹), syn Tomasz – architekt.
Studia: Politechnika Wroc³awska, Wydz. Architek-tury i Budownictwa – 1945–1951, Uniwesytet Warszaw-ski, Wydz. Historii Sztuki – 1951–1953.
Podczas okupacji niemieckiej ¿o³nierz AK, w party-zantce na LubelszczyŸnie i w woj. warszawskim.
G³ówny projektant biur projektowych: Budownictwa Kolejowego, Budownictwa Rolnego, Budownictwa Ogól-nego, Balneoprojektu i Budopolu w latach 1951–1984, w³asna pracownia autorska od 1975 r.
Starszy wyk³adowca w Instytucie Projektowania oraz na Studium Podyplomo-wym Politechniki Warszawskiej w latach 1976–1984, rzeczoznawca krajowy w Ze-spole Rzeczoznawców SARP, ekspert Polservice w Damaszku w latach 1984–1986. Cz³onek Stowarzyszenia Architektów Polskich od 1951 r., cz³onek Prezydium Zarz¹du G³ównego w latach 1988–1992. Cz³onek Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, przewodnicz¹cy Sekcji Autorów Dzie³ Architektonicznych Stowarzyszenia Auto-rów ZAiKS – 2010 r.
W 1969 i 1974 otrzyma³ nagrody Ministra Budownictwa i Materia³ów Budow-lanych za wybitn¹ twórczoœæ architektoniczn¹, Krzy¿ Komandorski Orderu Odro-dzenia Polski, Z³oty Krzy¿ Zas³ugi z Mieczami, Krzy¿ Walecznych, Krzy¿ za Wol-noœæ i Niepodleg³oœæ, Srebrny Krzy¿ Zas³ugi, Srebrn¹ i Z³ot¹ Odznaka SARP.
Udzia³ w 30 konkursach SARP i przetargach ofertowych: np. I nagrody: za centrum uzdrowiska w Monte Catini we W³oszech (dr A. Madeyski), Centrum Rz¹dowe w Algierze (w zespole: S. Kury³owicz, T. Kowalczyk, R. Nasfeter), Cen-trum Modlitw i Kultury Islamskiej w Teheranie (w zespole: R. Wysocki, A. Sufliñ-ski), Centrum Hotelowe pod Kairem (I. TawryczewSufliñ-ski), nowe uzdrowisko – Ha-mammat Faraun na Synaju (I. Tawryczewski), zespó³ szkolny wielofunkcyjny na rok 2000 (T. Gliszczyñski), Szko³a Zawodowa Rzemios³ w Warszawie, Œwi¹tynia Opatrz-noœci w Warszawie – wyró¿nienie (Iza Sêdek), dzielnica uzdrowiskowa w Œwinouj-œciu – najwy¿sza nagroda (St. Fia³kowski).
Obiekty zrealizowane i w trakcie realizacji: 4 kot³ownie wysokoprê¿ne, 2 fabry-ki materia³ów drzewnych, 2 wie¿e ciœnieñ, 2 magazyny cukru, 2 dworce kolejowe, 8 obiektów sakralnych, 3 szko³y zawodowe, 2 domy wypoczynkowe, dom kultury,
67
Wydzia³ Architektury
dom spokojnej staroœci, 13 obiektów dla s³u¿by zdrowia, 12 budynków mieszkal-nych wielorodzinmieszkal-nych. Najwa¿niejsze z nich to: Kuria Biskupia w Kielcach, Dom Wypoczynkowy „Rzemieœlnik” w Zakopanem, zak³ady przyrodolecznicze z przy-chodni¹ i pijalni¹ w Szczawnicy i Iwoniczu Zdroju, Sanatorium „Budowlani” w Krynicy, w Na³êczowie, szpital kardiologiczny, zespó³ rehabilitacyjny dla dzie-ci kalekich w Busku Zdroju, zespo³y koœdzie-cielne w Sochaczewie, Wymys³owie, K¹-tach, osiedle mieszkaniowe „Karo” przy ul. Makol¹gwy w Warszawie, Szko³a Rzemios³ przy ul. Zaj¹czka w Warszawie, Dom dla Ludzi Samotnych „Renesans” w Otwocku (w trakcie realizacji), zespó³ mieszkalny z us³ugami w Warszawie przy ul. Tyszkiewicza 22, zespó³ mieszkalny w Œródborowie pod Otwockiem przy ul. Zamenhofa 18, konkurs na osiedle energooszczêdne we Lwowie (Ukraina) – II nagroda.
Najwa¿niejsze publikacje: Architektura – Planen und Bauen – Otto Glaus – Zu-rich, Nowa architektura polska – P. Szafer, Budownictwo i architektura w Polsce – J. Zachwatowicz, Podstawy in¿ynierii uzdrowiskowej w Polsce – A. Madeyski, odczy-ty na kongresie S.I.T.H. w Salzuflen „Architekt d’Aujourd’hui”. Arodczy-tyku³y w cza-sopismach: „Architektura”, „Przegl¹d Budowlany”, „Problemy Uzdrowiskowe”.
Mgr in¿. arch. Franciszek Jerzy Godlewski
Urodzony 29 I 1924 r. w Bazowie pow. Sandomierz. W czasie okupacji cz³onek ruchu oporu i wiêzieñ obo-zu koncentracyjnego w Inowroc³awiu.
Praca:
– Przedsiêbiorstwo Budowlane Przemys³u Wêglowe-go w Katowicach, Grupa Robot nr 8 w Wa³brzychu, – kier. techniczny produkcji;
– Biuro Projektu Budownictwa Komunalnego we Wro-c³awiu – st. projektant, kier. pracowni, autor projek-tu 5 segmentów bloku mieszkalnego na ³uku ulicy we Wroc³awiu (prototyp projektu powtarzalnego); – Powiatowa Rada Narodowa w Nidzicy woj.
olsztyñ-skie – arch. powiatowy, autor projektu odbudowy bud. mieszkalnych ze zniszczeñ wojennych w Nidzicy; – Powiatowa Rada w S³upsku – arch. powiatowy;
– Miastoprojekt Koszalin – pracownia w S³upsku – st. projektant, autor zrealizo-wanych projektów: planu realizacyjnego osiedla mieszkalnego na 6000 mie-szkañców w S³upsku, projekty oœrodków wczasowych, szkó³ i domów kultury; – Wojewódzki Zarz¹d Inwestycji Rolniczych w S³upsku – wojewódzki
koordy-nator inwestycji;
68 Czêœæ II. Biogramy pierwszych absolwentów PWr.
Mgr in¿. arch. Les³aw Kazimierz Hawling
Urodzony 16 XII 1925 r. we Lwowie. Praca:
– ZGHMN „Hutmen” – inspektor, naczelnik wydzia³u. – BPPMN Bipromet – starszy projektant, kierownik dzia³u budownictwa, g³ówny projektant.
– Miastoprojekt Rzeszów – starszy projektant, kierow-nik pracowni.
– Rejonowe Biuro Projektów – st. projektant.
Specjalizacja in¿yniera I stopnia. Otrzyma³ status twórcy.
Odznaczenia: Z³oty i Srebrny Krzy¿ Zas³ugi, Z³ota Odznaka NOT, Z³ota Odznaka Min. Kultury i inne.
Mgr in¿. arch. Jadwiga Grabowska-Hawrylak
Urodzona 29 X 1920 r. w Tarnawcach.
Szko³a podstawowa, gimnazjum i liceum w Przemyœlu. Studia na Wydz. Architektury PWr ukoñczone w 1950 r., dyplom nr 16.
Praca:
W czasie studiów asystentura w Katedrze Rysunku Odrêcznego u prof. Czajki i w spó³dzielni studentów architektury „Arkady”.
Po dyplomie w biurze projektowo-badawczym Mia-stoprojekt i okazjonalnie w Wojewódzkim Biurze Projek-tów, a po przejœciu na emeryturê w pracowni w³asnej.
Projekty i realizacje:
Udzia³ w odbudowie Wroc³awia, Rynku i pl. Solnego, m.in. rekonstrukcja 2 kamieniczek: Rynek, Ratusz 7–9, projekty wielu szkó³, m.in. Szko³y Tysi¹clecia przy Podwalu, wielu budynków mieszkalnych i mieszkalno-us³ugowych, jak Dom Naukowca przy pl. Grunwaldz-kim i Galeriowiec przy ul. Ko³³¹taja, tak¿e projekt osiedla Gajowice wspólnie z Mari¹ i Igorem Tawryczewskimi oraz Edmundem Fr¹ckiewiczem, zespó³ miesz-kalno-us³ugowy przy pl. Grunwaldzkim, domy jednorodzinne, m.in. przy ul. Ko-chanowskiego i w Zielonej Górze, oraz koœció³ Pomnik-Tysi¹clecia Diecezji Wro-c³awskiej pw. Odkupiciela Œwiata wspólnie z Maciejem Hawrylakiem. Udzia³ w wielu konkursach krajowych i zagranicznych, w tym 4 wygrane konkursy. Udzia³ w wystawach krajowych i zagranicznych, m.in. w wystawie „Le mure vivante”
69
Wydzia³ Architektury
Dr in¿. arch. Tadeusz Izbicki
Urodzony 5 I 1922 r. Pochodzi z Ziemi Wileñskiej. Szko³a œrednia i liceum – Wilno – 1939. ¯o³nierz AK – okrêg Wilno (1941–1944). Studia na Wydziale Architek-tury Politechniki Wroc³awskiej (1945–1951). Dyplom mgra in¿. arch. nr 27A.
Praca na Wydziale Architektury na stanowisku asy-stenta – od roku 1951.
W latach 1954–1972 adiunkt u prof. Andrzeja Frydec-kiego w Katedrze Projektowania Budowli Spo³eczno--Us³ugowych. Doktorat w roku 1967. Nominacja na stanowisko docenta w 1976 r. na podstawie przewodu kwalifikacyjnego z dorobku twórczego. Do czasu przej-œcia na emeryturê w 1991 r. – kier. Zak³adu Arch.
Obiek-tów U¿ytecznoœci Publicznej w Instytucie Architektury i Urbanistyki. Zastêpca dyr. ds. dydaktyki, kszta³cenia kadry naukowej. Promotor wielu prac dyplomo-wych, opiekun kilku przewodów doktorskich. Autor wielu opracowañ naukowo-badawczych oraz publikacji na temat szkó³.
Praca zawodowa (1951–1967) w biurze „Miastoprojekt-Wroc³aw” na stanowisku projektanta, st. projektanta. Projekty architektoniczo-urbanistyczne, realizacje, jako autor lub wspó³autor, budynków mieszkalnych, szkó³, obiektów handlowych we Wroc³awiu (czêœæ w rejonie pl. Legionów).
Uczestniczy³ w opracowaniu planu ogólnego m. Wroc³awia, planów realizacyj-nych osiedli mieszkaniowych i zespo³ów us³ugowych we Wroc³awiu i na Dolnym Œl¹sku. Wspó³autor w zespole, w ogólnopolskim konkursie SARP na Po³udniow¹ Dzielnicê Mieszkaniow¹ we Wroc³awiu. Projekt nagrodzony ze wskazaniem do realizacji. Obecnie prawie w ca³oœci zrealizowany.
Cz³onek SARP od 1951 r. W kilku kadencjach cz³onek Zarz¹du Oddz. SARP we Wroc³awiu. Przez 2 kadencje (1970–1980) przedstawiciel Zarz. G³. SARP w Miê-w Pary¿u i „Architecture and identity” Miê-w 2009 r. Miê-w Londynie. Od 1950 roku jest cz³onkiem SARP, by³a cz³onkiem zespo³u sêdziów konkursowych, Rady SARP w Warszawie, Komisji ds. Statusu Twórcy przy Min. Kultury i Sztuki i Komisji Arch. Urb. Oddzia³u Wroc³awskiego PAN.
Nagrody i odznaczenia:
Status Twórcy Min. Kultury i Sztuki, nagrody II i III stopnia Min. Budownic-twa i Mat. Bud., Nagroda artystyczna Wroc³awia, Honorowa Nagroda SARP, Nagroda SARP za wybitne dzie³o architektoniczne, odznaka „Budowniczy Wro-c³awia”, „Zas³u¿ony dla Dolnego Œl¹ska”, Srebrny i Z³oty Krzy¿ Zas³ugi, Krzy¿ Komandorski Odrodzenia Polski, 3 medale Politechniki Wroc³awskiej, medal 75-lecia PZITB.
70 Czêœæ II. Biogramy pierwszych absolwentów PWr.
In¿. arch. Andrzej Karp
Urodzony 4 IX 1925 roku w Krakowie.
Studia podyplomowe na Politechnice Warszawskiej. Praca:
Politechnika Wroc³awska Stra¿ Akademicka 1945 r., Regionalna Dyrekcja Planowania Przestrzennego – Wro-c³aw, Technikum Budowlane Ministerstwo Budownic-twa Przemys³owego, Biuro Projektów BudownicBudownic-twa Przemys³owego, Biuro Projektów Budownictwa Komu-nalnego Wroc³aw – projektant, Wojewódzkie Biuro Pro-jektów Oddz. Wa³brzych – st. projektant, WBUA Archi-tekt Dzielnicy, UM Wroc³aw, Biuro Projektów „Inwest-projekt” – sprawdzaj¹cy, kier. zespo³u specjalistów, Miejskie Biuro Projektów Wroc³aw – st. projektant spraw-dzaj¹cy.
Mgr in¿. arch. Jerzy Kaczmarski
Urodzony 26 XI 1926 r. w Jaros³awiu.
By³y ¿o³nierz Drugiej Armii Wojska Polskiego – od-znaczony szeœcioma odznaczeniami bojowymi.
Praca: CRS Oddz. Wroc³aw – kier. dzia³u inspekcji budowlanej; Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Trzebnicy – architekt powiatowy; Wojewódzka Pra-cownia Urbanistyczna – kier. pracowni technicznej, Biuro Projektów Zarz¹du Inwestycji i Techniki CZS „Samopo-moc Ch³opska” we Wroc³awiu. Po przejsciu na emery-turê w 1986 roku bieg³y wojewody dolnoœl¹skiego do wyceny nieruchomoœci budowlanych oraz inspektor nadzoru budowlanego jednorodzinnego do roku 1995. Odznaczenia:
Srebrny i Z³oty Krzy¿ Zas³ugi, Medal Tysi¹clecia, srebrna odznaka „Zas³u¿ony dla Dolnego Œl¹ska”, odznaka „Zas³u¿ony dla Budownictwa Dolnego Œl¹ska”. dzynarodowej Unii Architektów w Sekcji Szkolnictwa. Cz³onek Komisji Arch.-Urb. Oddzia³u Wroc³awskiego PAN. Ma status twórcy.
Odznaczenia:
Krzy¿ Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Z³oty Krzy¿ Zas³ugi, Medal Ko-misji Edukacji Narodowej, Z³ota Odznaka Politechniki Wroc³awskiej, Z³ota Odzna-ka SARP i in.
71
Wydzia³ Architektury
Mgr in¿. arch. Igor Kociubiñski
Urodzony 23 VII 1918 r. w Kamieñcu Podolskim. Uczestnik wojny obronnej 1939 r. w stopniu wachmi-strza-podchor¹zego 2. Pu³ku Strzelców Konnych; ¿o³-nierz AK Brygady Wileñskiej, wiêzieñ obozów NKWD – sybirak.
Praca zawodowa:
Od 1948 r., jeszcze jako student III roku Wydz. Arch., Biuro Projektów Budownictwa Przemys³owego – Wro-c³aw. Po dyplomie od 1950 r. w biurach projektów na stanowiskach: projektant, kier. zespo³u-pracowni – g³ów-ny architekt. Przez 45 lat pracy w zawodzie architekta wykona³ ponad 200 projektów bran¿y ogólnobudow-lanej i architektoniczno-urbanistycznej. Niektóre przy-k³ady:
– budownictwo przemys³owe: pojedyncze obiekty hut: Stalowa Wola, Czêsto-chowa, Legnica. Cementownie: Wierzbica, Rejowiec, zak³ady uzdatniania wody, oczyszczalnie œcieków;
– in¿ynieria l¹dowa: lotnisko us³ugowo-sportowe Wroc³aw-Szymanów, most Po-koju na Odrze we Wroc³awiu;
– obiekty u¿ytecznoœci publicznej oraz sportu i turystyki: domy wypoczynkowe (FWP), szko³y, baseny k¹pielowe z zapleczem sportowo-rekreacyjnym i us³u-gowo-socjalnym (G³ucho³azy, Zgorzelec, Syców), K¹pielisko „Morskie Oko” we Wroc³awiu, p³ywalnie i obiekty rekreacyjno-sportowe KS „Œlêza”, wielo-funkcyjna strzelnica myœliwsko-sportowa DZ£ Wroc³aw itd.;
– budownictwo ogólne: budynki mieszkalne, jednorodzinne, wielorodzinne oraz wielofunkcyjne – fragmenty osiedli mieszkaniowych.
Odznaczenia:
Z³oty i Srebrny Krzy¿ Zas³ugi, 2 nagrody pañstwowe drugiego stopnia MGTiOS, Z³oty i Srebrny Krzy¿ Zas³ugi PZ£, Medal Zas³ugi dla £owiectwa Dolnoœl¹skiego, dyplomy i odznaczenia resortowe.
Odznaczenia:
Krzy¿ Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Z³oty i Srebrny Krzy¿ Zas³ugi, Z³ota Odznaka Politechniki Wroc³awskiej, Krzy¿ Armii Krajowej, Krzy¿ Party-zancki AK, Patent Weterana Walk o Wolnoœæ i Niepodleg³oœæ Ojczyzny, Odznaka Pioniera Wroc³awia, Zas³u¿ony Pracownik Rad Narodowych, Budowniczy Wro-c³awia, srebrna honorowa odznaka CZS Budownictwa Mieszkaniowego, „Zas³u-¿ony dla Budownictwa Dolnego Œl¹ska”.
72 Czêœæ II. Biogramy pierwszych absolwentów PWr.
Mgr in¿. arch. Zdzis³aw Kuhl
Urodzony 14 VIII 1927 r. we Lwowie.
Studia rozpocz¹³ jeszcze we Lwowie w 1941 r. w szko-le Rzemios³ Artystycznych w Klasie Architektury Wnêtrz. Wyk³adowcami w szkole byli tej klasy architekci i pro-fesorowie, jak Maksymilian Thulie, Roman Mann, in¿. Tyski (podstawy rysunku odrêcznego i perspekty-wa malarska), Karol Rutkowski (malarstwo), Marian Wnuk (rzeŸba).
Piêkno lwowskiej architektury i podziw dla panora-my miasta wry³ siê w duszê m³odego wówczas ch³opca na zawsze. Ta stolica polskich kresów wschodnich by³a przez wieki oœrodkiem kultury i sztuki, której zewnê-trznym wyrazem by³y liczne zabytki architektury i rzeŸby.
Studia na Wydziale Architektury Politechniki Wroc³awskiej, kontynuatorki tra-dycji Politechniki Lwowskiej rozpocz¹³ w 1945 r., w 1951 r. uzyska³ tytu³ in¿yniera architekta, magistra nauk technicznych.
Na podstawie nakazu pracy, który wówczas obowi¹zywa³ absolwentów wy¿szych uczelni, rozpocz¹³ pracê w dziale inwestycji WSK Wroc³aw. Nastêpnie skierowano go do pracy przy przystosowaniu papierni na Psim Polu na zak³ady metalowe (obecny „Polar”), a resort przemys³u ciê¿kiego skierowa³ go dalej do zak³adów metalowych w Poniatowej i fabryki ³o¿ysk tocznych w Kraœniku. Z Lubelszczyzny zosta³ przerzucony na Opolszczyznê do pracy w Zak³adach Azo-towych w Kêdzierzynie w Opolskim Przedsiêbiorstwie Budownictwa nr 1, gdzie pracowa³ w wykonawstwie jako kierownik grupy robót. Po wygaœniêciu nakazu pracy zosta³ kierownikiem pracowni projektowej w Wojewódzkim Biurze Projek-tów w Opolu.
W 1974 roku obj¹³ stanowisko kierownika Pañstwowego Nadzoru Budowla-nego w Wojewódzkim Wydziale Budownictwa i Urbanistyki, gdzie pracowa³ do chwili przejœcia na emeryturê w 1980 roku. Za pracê otrzyma³ odznakê „Zas³u¿o-ny dla Opolszczyz„Zas³u¿o-ny”.
W S¹dzie Wojewódzkim w Opolu by³ przez 25 lat bieg³ym z zakresu budownic-twa. Na emeryturze zaj¹³ siê malarstwem. Jego akwarele poœwiêcone piêknu archi-tektury Lwowa eksponowane by³y na licznych wystawach we Wroc³awiu, Opolu, Kêdzierzynie-KoŸlu i w Londynie w Polskim Oœrodku Kultury, ku pokrzepieniu serc licznego œrodowiska lwowiaków pozostaj¹cych na emigracji w Anglii.
Cz³onek Zwi¹zku Artystów Plastyków;. prezes Towarzystwa Mi³oœników Lwo-wa w Opolu. Jest autorem projektu wybudoLwo-wanego w latach 1998–2003 super-marketu „B³êkitna Wstêga” o ³¹cznej kubaturze 20 000 m3.
73
Wydzia³ Architektury
Doc. dr hab. in¿. arch. Witold Lipiñski
Urodzony 17 XI 1923 r. w Kosakach. Praca:
Spó³dzielnia Pracy Studentów Architektury „Arkady”; Wydzia³ Architektury Politechniki Wroc³awskiej – Ka-tedra Budownictwa Ogólnego – asystent, adiunkt, a od roku 1977 i obecnie – doc. dr hab. w Instytucie Archi-tektury i Urbanistyki Politechniki Wroc³awskiej; dyr. In-stytutu Architektury i Urbanistyki w latach 1981–1984.
Wa¿niejsze osi¹gniêcia zawodowe:
Autor projektu i realizacji schroniska i obserwatorium meteorologicznego na Œnie¿ce, piêciu domów jednoro-dzinnych (w tym w³asnego) o formach pow³okowych oraz kilkunastu innych obiektów mieszkalnych. Wspó³-autor projektu za³o¿enia KDM na pl. Koœciuszki we
Wro-c³awiu, oœrodka sportów wodnych w Lubinie, projekt domu ekologicznego. Odznaczenia:
Krzy¿ Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Z³oty Krzy¿ Zas³ugi, Medal Ko-misji Edukacji Narodowej, Z³ota Odznaka Politechniki Wroc³awskiej, Srebrna Odznaka „Zas³u¿ony dla Dolnego Œl¹ska”.
Mgr in¿. arch. Rados³awa Lombarska
Urodzona 20 I 1924 r. w £ukowie.
Studia na Politechnice Wroc³awskiej ukoñczy³a w 1952 roku. Nastêpnie pracowa³a we Wroc³awiu, w „Miasto-projekcie”. W 1955 roku wyjecha³a do Radomia i praco-wa³a w Biurze Projektów jako G³ówny Projektant Planu Zagospodarowania Przestrzennego miasta Radomia, Ko-zienic i Bia³obrzegów. Od 1960 roku pracowa³a w Tech-nikum Budowlanym w Radomiu. W 1975 roku otrzy-ma³a nagrodê Ministra Oœwiaty za ca³okszta³t pracy pe-dagogicznej. W roku 1977 przesz³a na emeryturê.
74 Czêœæ II. Biogramy pierwszych absolwentów PWr.
Mgr in¿. arch. Zbigniew Lombarski
Urodzony 6 III 1924 r. w Stanis³awowie.
Studia na Politechnice Wroc³awskiej ukoñczy³ w gru-dniu 1951 r. Nastêpnie pracowa³ we Wroc³awiu w