Niewypłacalność, rozumiana jako długookresowy brak możliwości zaspokojenia wierzycieli 4, wiąże się ze złą sytuacją ekonomiczno-fi nansową dłużnika, która może doprowadzić do ogłoszenia upadłości, jeśli zostaną spełnione ustawowe podstawy 5. Za-sadniczo niewykonanie wymagalnych zobowiązań pieniężnych, bez względu na przyczynę, zawinienie oraz rozmiar powstałego zadłużenia, stanowi pod-stawę do ogłoszenia upadłości 6. Sąd może jednak oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli nie ma zagrożenia utraty przez dłużnika zdolności do wykonywania jego wymagalnych zobowiązań pie-niężnych w niedługim czasie (art.11 ust.6 pr.up.).
Natomiast ogłaszając upadłość dłużnika, sąd powi-nien brać pod uwagę zarówno aspekty ekonomiczne, prawne, jak i społeczne.
Przyczyn powstawania zatorów płatniczych, zwiększenia trudności wierzycieli z wyegzekwo-waniem posiadanych wierzytelności od dłużników, którzy stali się niewypłacalni lub są zagrożeni nie-wypłacalnością jest bowiem wiele, a jedną z nich jest niewydolny system stanowienia i egzekwowa-nia prawa, w tym dysfunkcje sądownictwa i prze-wlekłość postępowań sądowych, także w sprawach gospodarczych, i związana z tym niedostateczna ochrona praw stron kontraktów handlowych 7. Nie zawsze ogłoszenie upadłości czy wszczęcie jednego z postępowań restrukturyzacyjnych jest celowe dla zapewnienia właściwej ochrony wierzycieli niewy-płacalnego dłużnika, zwłaszcza jeśli z inicjatywy wierzycieli doszło do wszczęcia postępowań zabez-pieczających lub egzekucyjnych.
Realizowanie funkcji ochrony wierzycieli w przypadku niewypłacalności dłużnika
Ze względu na ramy niniejszego opracowania, przedmiotem omówienia nie będą wszystkie roz-wiązania prawne czy instytucje regulujące związki
oraz wpływ postępowań upadłościowych i restruktu-ryzacyjnych na prowadzone przeciwko dłużnikowi postępowania zabezpieczające i egzekucyjne, lecz tylko te, które nie chronią w dostateczny sposób wie-rzycieli dłużnika. Obecne regulacje prawne w zakre-sie skutków i wpływu postępowań upadłościowych i restrukturyzacyjnych na postępowania zabezpie-czające i postępowania egzekucyjne nie respektują w pełni działań wierzycieli podejmowanych na etapie postępowania zabezpieczającego i egzekucyjnego.
W związku z tym w przypadku, kiedy ustawo-dawca nie do końca skutecznie realizuje funkcję ochronną prawa za pomocą poszczególnych insty-tucji prawnych, ciężar związany z zapewnieniem należytej ochrony prawnej wierzycielom spoczywa na tych podmiotach, które stosują prawo, czyli na or-ganach sądowych. Wydanie przez sąd czy sędziego komisarza prawidłowego orzeczenia będzie wyma-gało dokonania oceny celów i funkcji postępowań restrukturyzacyjnych i postępowań upadłościowych.
Zaniechanie dokonywania oceny przez organy wy-miaru sprawiedliwości w indywidualnych sprawach, także skutków ekonomicznych i społecznych, czę-sto powoduje że nie jest możliwe osiągnięcie celu, który ustawodawca założył. Cele, w przypadku po-stępowania upadłościowego i popo-stępowania restruk-turyzacyjnego, jakie ustawodawca postawił, są od-mienne, dlatego też regulacje zostały zamieszczone w odrębnych aktach prawnych i pełnią innego rodza-ju funkcje.
Wśród funkcji prawa upadłościowego jako jedne-go z rodzajów postępowania cywilnejedne-go, wymienia-na jest także funkcja ochronwymienia-na. Zasadniczym celem wszystkich rodzajów postępowania cywilnego jest nie tylko zapewnienie ochrony prawnej podmio-tom uczestniczącym w postępowaniu, lecz także ochrony praw podmiotowych i interesów innych osób, również tych, które wprawdzie nie uczestniczą
4 P. Staszkiewicz, Wpływ bankructwa i rewizji na obrotowość zobowiązań dłużnika, w: Ochrona praw wierzycieli, Biuletyn Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego z 2016, Nr 4 (75), s. 53.
5 W przedmiocie podstaw ogłoszenia upadłości por.: M. Allerhand, Upadłość kupca za długi cywilne, Polski Proces Cywilny 1935, s.742; D. Altman, Czy niezapłacenie jednego długu może stanowić podstawę ogłoszenia upadłości dłużnika, Polski Proces Cywilny 1936, nr 11; P. Bielski, Podstawy ogłoszenia upadłości w spółdzielni w prawie polskim, PPH 2001, nr 1, s.33; G. Bieniek, Zdol-ność upadłościowa i układowa podmiotów gospodarczych, PiZS 1994, nr 11-12; M. Derejczyk, A. Kudłaszczyk, Wybrane zagadnienia z prawa upadłościowego, Bydgoszcz 1999, s.11-17; K. Kalacińska, Wierzytelność w postępowaniu upadłościowym, Kraków 1998, s.30-33; P. Nazarewicz, Ogłoszenie upadłości podmiotu gospodarczego posiadającego jednego wierzyciela, PPH 1997, nr 8, s.10; A. Pokora, Zdolność upadłościowa, PPH 1998, nr 2; A. Strzednicki, W. Sokołowicz, S. Matura, Prawo upadłościowe w praktyce. Objaśnienia.
Procedury. Wzory, Warszawa 1999, s.7-16; A. Torbus, Ogłoszenie upadłości przy jednym wierzycielu, PrSp 1995, nr 10,s.30.
6 Podstawy ogłoszenia upadłości należy odróżniać od przesłanek warunkujących uwzględnienie wniosku o ogłoszenie upadłości.
Ogłoszenie upadłości poprzedza ustalenie czy istnieją przesłanki formalne, podmiotowe i przedmiotowe do ogłoszenia upadłości dłuż-nika.
7 E. Mączyńska, Ochrona praw wierzycieli w kontekście makroekonomicznych asymetrii, w: Ochrona praw wierzycieli, Biuletyn Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego z 2016, Nr 4 (75), s. 19.
WINDYKACJA WIERZYTELNOŚCI
w postępowaniu, ale wynik postępowania może od-działywać na ich prawa i obowiązki 8. W postępo-waniu cywilnym funkcja ochronna realizowana jest poprzez ustalenie lub potwierdzenie określonego ro-dzaju praw lub roszczeń. Jak dostrzega się zasadnie w literaturze, zarówno w postępowaniu upadłościo-wym, jak i postępowaniach restrukturyzacyjnych, ustalenie praw lub roszczeń wierzycieli dokonywane jest zasadniczo na potrzeby tych postępowań, a więc w celu zapewnienia wierzycielowi prawa uczestni-czenia w postępowaniu podziałowym w postępowa-niu upadłościowym (art. 236 ust.1 pr.up.) lub prawa uczestniczenia w postępowaniu restrukturyzacyjnym (art. 76 ust.2 oraz art. 65 ust.7 pr.restr.) 9. Nie moż-na jedmoż-nakże uzmoż-nać, że postępowanie upadłościowe może w jakikolwiek sposób stanowić alternatywne postępowanie dla zaspokojenia roszczeń przez wie-rzycieli w stosunku do postępowania egzekucyjnego.
Cele i funkcje postępowania upadłościowego
W przypadku postępowania upadłościowego za-sadniczym celem, który ustawodawca postawił, jest zaspokojenie wierzycieli w jak największym stopniu, a nie tylko – o ile racjonalne względy na to pozwo-lą – zachowanie przedsiębiorstwa dłużnika. Celem postępowania upadłościowego, zwłaszcza już po nowelizacji ustawy Prawo upadłościowe od 1 stycz-nia 2016 roku, jest przede wszystkim nie ochrona dłużnika, lecz ochrona wierzycieli, z odrębnościami dotyczącymi w tym zakresie upadłości konsumenc-kiej czy postępowania w przypadku deweloperów.
W związku z tym, w przypadku prowadzenia postę-powania upadłościowego w stosunku do przedsię-biorców, podstawową funkcją jest – jak w przypad-ku egzeprzypad-kucji syngularnej – funkcja umożliwiająca zaspokojenie wierzycieli upadłego poprzez sprzedaż jego składników majątkowych stanowiących masę upadłości. Z powyższych względów postępowanie upadłościowe określane jest obecnie mianem egze-kucji uniwersalnej lub generalnej 10.
Postępowanie wykonawcze obejmuje
podejmo-wanie czynności wykonawczych, zmierzających do wprowadzenia w życie normy prawa materialnego, zgodnie z treścią tytułu egzekucyjnego lub tytułu wykonawczego 11, w zależności od tego, czy w da-nym przypadku wprowadzenie to jest realizowane w trybie egzekucyjnym, czy w ramach postępowania upadłościowego. Skoro jedną z zasadniczych funk-cji postępowań wykonawczych jest zaspokojenie wierzycieli, to zarówno z punktu widzenia upadłe-go, wierzyciela, jak i dla syndyka najważniejszy jest czas. Zbyt długie prowadzenie postępowań upadło-ściowych nie jest korzystne ani dla syndyka, ani dla wierzyciela. Za realizacją postulatu szybkości pro-wadzenia postępowania przemawia nie tylko eko-nomika postępowania, ale eksponuje to także sam ustawodawca, który wprost stanowi, że co do zasady przedsiębiorstwo dłużnika powinno być sprzeda-ne jako całość, bo wtedy realizowany jest zarówno aspekt ekonomiczny, jak i społeczny.
Sposoby dokonywania likwidacji majątku masy upadłości przez syndyka określa przepis art.311 ust.1 pr.up., zgodnie z którym likwidacja następuje przez sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego w całości lub w postaci jego zorganizowanych części, ruchomości i nieruchomości. Skuteczność postępowań restruktu-ryzacyjnych zależy w znacznej mierze od tego, czy we właściwym momencie zostanie wszczęte postę-powanie restrukturyzacyjne, aby w wyniku racjo-nalnych działań można było uzdrowić ewentualnie przedsiębiorstwo dłużnika, natomiast dokonanie sprzedaży przedsiębiorstwa dłużnika w niedługim czasie od ogłoszenia upadłości pozwoli nabywcy przedsiębiorstwa dłużnika na wykorzystanie dotych-czasowego potencjału, który jeszcze pozostał.
Regulacje prawne zawarte w ustawie Prawo upa-dłościowe stanowią system zapewniający przede wszystkim ochronę prawną wierzycieli dłużnika i umożliwiający zaspokojenie roszczeń wierzycieli w jak najwyższym stopniu, przy czym zaspokojeniu podlegać będą wierzytelności zamieszczone na li-ście wierzytelności, ale ze składników majątkowych
8 Por. I. Gil, Postępowanie zabezpieczające na etapie poprzedzającym ogłoszenie upadłości, Warszawa 2012, s. 107.
9 S. Cieślak, Postępowanie upadłościowe oraz postępowania restrukturyzacyjne w świetle powiązań wewnątrzsystemowych, w: SINE IRA ET STUDIO. Księga jubileuszowa dedykowana Sędziemu Jackowi Gudowskiemu, red. T. Ereciński, P. Grzegorczyk, K. Weitz, Warszawa 2016, s.41.
10 R. Adamus, Nowa Upadłość Konsumencka, Warszawa 2015, s. 19.
11 J. Jodłowski, [w:] J. Jodłowski, Z. Resich, J. Lapierre, T. Misiuk-Jodłowska, K. Weitz, Postępowanie cywilne, Warszawa 2007, s. 24.
dłużnika wchodzących w skład masy upadłości 12. Regulacja taka powoduje, że postępowanie upadło-ściowe realizuje tę samą funkcję, co postępowanie egzekucyjne tj. funkcję windykacyjną, z tym, że w odniesieniu do wszystkich wierzycieli dłużnika i ze wszystkich składników majątkowych mogących posłużyć na zaspokojenie roszczeń wierzycieli. Ko-rzyścią z prowadzenia postępowania upadłościo-wego zamiast egzekucyjnego jest także możliwość zaspokajania roszczeń wierzycieli nieposiadających tytułów wykonawczych przed ogłoszeniem upadło-ści, lecz na podstawie prawomocnej listy wierzytel-ności.
Z powyższych względów wprowadzono regu-lację w przepisie art. 146 pr.up., że postępowanie egzekucyjne skierowane do majątku wchodzącego w skład masy upadłości, wszczęte przed dniem ogło-szenia upadłości, ulega zawieszeniu z mocy prawa z dniem ogłoszenia upadłości 13. Należało, bowiem, przeciwdziałać równoległemu prowadzeniu postę-powań służących zaspokojeniu wierzycieli dłużnika z majątku, który po ogłoszeniu upadłości stanowi masę upadłości. Przed wejściem w życie nowelizacji przedmiotowego przepisu 14 zawieszeniu podlegały postępowania egzekucyjne „dotyczące wierzytel-ności podlegającej zgłoszeniu do masy upadłości”.
W związku tym, porównując określenia „dotyczy masy upadłości” i „wchodzi w skład masy upadło-ści” uznać należy, że obecna regulacja jest bardziej precyzyjna i pozwalająca na jednoznaczne ustalenie, czy postępowanie egzekucyjne odnosi się do skład-nika majątkowego, który może posłużyć na zaspo-kojenie wierzycieli poprzez jego sprzedaż w toku postępowania upadłościowego.
Tym samym, nie można podzielić stanowiska, że obecny zakres stosowania przepisu art. 146 pr. up.
jest szerszy 15. Zasadnie zostało dostrzeżone, że nowa regulacja powoduje, że w drodze rozumowania a contrario nie ulegają zawieszeniu – a następnie umorzeniu – postępowania egzekucyjne skierowa-ne do rzeczy i praw niewchodzących w skład masy
upadłości, np. wyłączonych z tej masy przez sędzie-go-komisarza lub zgromadzenie wierzycieli na pod-stawie upoważnienia zawartego w przepisach art. 63 ust. 2, art. 315 ust. 1 i art. 334 ust. 1; uczestnikiem takich postępowań jest w dalszym ciągu upadły dłużnik 16.
Natomiast po uprawomocnieniu się postanowienia o ogłoszeniu upadłości, postępowanie egzekucyj-ne umarza się z mocy prawa. Wynika to z tego, że po dniu ogłoszenia upadłości niedopuszczalne jest skierowanie egzekucji do majątku wchodzącego w skład masy upadłości oraz wykonanie postanowie-nia o zabezpieczeniu lub zarządzepostanowie-nia zabezpieczepostanowie-nia na majątku upadłego, z wyjątkiem zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych oraz roszczeń o rentę z ty-tułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdol-ności do pracy, kalectwa lub śmierci oraz o zamianę uprawnień objętych treścią prawa dożywocia na do-żywotnią rentę (art. 146 ust.3 pr.up.).
Cele i funkcje postępowania restrukturyza-cyjnego
Postępowanie restrukturyzacyjne, które zostało uregulowane w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne, ma zapewnić podmiotom uczest-niczącym w tym postępowaniu udzielenie wniosko-wanej ochrony prawnej. Zakres tej ochrony został określony w art. 3 pr.rest.; zgodnie z nim, celem postępowania restrukturyzacyjnego jest uniknięcie ogłoszenia upadłości dłużnika przez umożliwienie mu restrukturyzacji w drodze zawarcia układu z wie-rzycielami, a w przypadku postępowania sanacyjne-go – przez przeprowadzenie działań sanacyjnych, przy zabezpieczeniu słusznych praw wierzycieli.
Postępowanie restrukturyzacyjne reguluje m.in.
postępowania związane z zawieraniem przez dłuż-nika niewypłacalnego lub zagrożonego niewypłacal-nością układu z wierzycielami oraz skutki układu, jak też przeprowadzenie działań sanacyjnych (art. 1 pr.restr.). O ile w przypadku postępowania upadło-ściowego celem tej regulacji jest ochrona
grupowe-12 Z chwilą ogłoszenia upadłości majątek upadłego staje się masą upadłości, która służy zaspokojeniu wierzycieli upadłego (art.61 pr.up). Pojęcie “masy upadłości” było i jest używane dla określenia substratu majątkowego, służącego zaspokojeniu wierzycieli, którym zarządza syndyk.
13 Zawieszenie postępowania egzekucyjnego nie stoi natomiast na przeszkodzie przysądzeniu własności nieruchomości, jeżeli przybi-cia prawomocnie udzielono przed ogłoszeniem upadłości, a nabywca egzekucyjny wpłaci w terminie cenę nabyprzybi-cia.
14 Na mocy ustawy z 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne.
15 S. Cieślak, Postępowanie upadłościowe oraz postępowania restrukturyzacyjne w świetle powiązań wewnątrzsystemowych, w: SINE IRA ET STUDIO. Księga jubileuszowa dedykowana Sędziemu Jackowi Gudowskiemu, red. T. Ereciński, P. Grzegorczyk, K. Weitz, Warszawa 2016, s.51.
16 S. Gurgul, Prawo restrukturyzacyjne. Prawo upadłościowe. Komentarz, Legalis 2016, nb. 2 do art. 146
WINDYKACJA WIERZYTELNOŚCI
go interesu wierzycieli i funkcja windykacyjna, to w przypadku prawa restrukturyzacyjnego zawarte tam regulacje mają zapobiec ogłoszeniu upadłości i doprowadzić do zawarcia układu z wierzycielami.
Z powyższych względów, w przypadku postępowań restrukturyzacyjnych regulacje prawne, mimo że jako cel wskazują ochronę wierzycieli dłużnika, to w istocie sprawiają, że interes dłużnika jest bardziej eksponowany, niż funkcja ochrony wierzycieli.
Wydaje się, że wierzyciele dłużnika zagrożonego niewypłacalnością powinni być zainteresowani tak-że przeprowadzeniem postępowań restrukturyzacyj-nych, jednak najpierw należałoby zmienić dotych-czasowe zachowania dłużników, gdyż większość z nich nadużywa zaufania wierzycieli. Zgodnie z przepisem art. 3 ust.1 pr.restr., celem postępowa-nia restrukturyzacyjnego jest uniknięcie ogłoszepostępowa-nia upadłości dłużnika przez umożliwienie mu restruk-turyzacji w drodze zawarcia układu z wierzycielami, a w przypadku postępowania sanacyjnego – również przez przeprowadzenie działań sanacyjnych, przy zabezpieczeniu słusznych praw wierzycieli.
Osiągnięcie założeń ustawodawcy w zakresie restrukturyzacji przedsiębiorstwa dłużnika jest możliwe tylko w przypadku przeprowadzenia w miarę szybko postępowania układowego. Jednak większość przedsiębiorców, mimo że znajduje się stanie zagrożonym niewypłacalnością lub jest już niewypłacalna, nie podejmuje działań restrukturyza-cyjnych.
Stosownie do przepisu art. 2 pr.restr., restruktu-ryzację przeprowadza się w następujących postę-powaniach restrukturyzacyjnych: 1) postępowaniu o zatwierdzenie układu; 2) przyspieszonym postę-powaniu układowym; 3) postępostę-powaniu układowym;
4) postępowaniu sanacyjnym.
Postępowanie o zatwierdzenie układu:
1) umożliwia zawarcie układu w wyniku samodziel-nego zbierania głosów wierzycieli przez dłużnika bez udziału sądu;
2) może być prowadzone, jeżeli suma wierzytel-ności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem (art. 3 ust. 2 pr.restr.).
Przyspieszone postępowanie układowe:
1) umożliwia dłużnikowi zawarcie układu po
sporządzeniu i zatwierdzeniu spisu wierzytelności w uproszczonym trybie;
2) może być prowadzone, jeżeli suma wierzytel-ności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15% sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem (art. 3 ust.3 pr.rest).
Postępowanie układowe:
1) umożliwia dłużnikowi zawarcie układu po sporzą-dzeniu i zatwiersporzą-dzeniu spisu wierzytelności;
2) może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad ukła-dem przekracza 15% sumy wierzytelności upraw-niających do głosowania nad układem (art. 3 ust.4 pr.rest).
Z kolei postępowanie sanacyjne umożliwia dłużni-kowi przeprowadzenie działań sanacyjnych oraz za-warcie układu po sporządzeniu i zatwierdzeniu spi-su wierzytelności (art. 3 ust.5 pr.rest). Działaniami sanacyjnymi są czynności prawne i faktyczne, które zmierzają do poprawy sytuacji ekonomicznej dłużni-ka i mają na celu przywrócenie dłużnikowi zdolno-ści do wykonywania zobowiązań, przy jednoczesnej ochronie przed egzekucją (art. 3 ust.6 pr.rest).
Rozwiązania prawne umożliwiające zaspokojenie wierzycieli bez sprzedaży składników majątkowych dłużnika
Mimo szczytnych założeń, które wprowadził usta-wodawca jeśli chodzi o prawo restrukturyzacyjne, niektóre z wprowadzonych rozwiązań prawnych nie tylko nie zapewniają, ale nawet pozbawiają wierzy-cieli ochrony prawnej. W związku z realizacją tzw.
polityki drugiej szansy, cele może i były szczytne co do tego, aby dać możliwość wyjścia z kryzysu niewypłacalnemu dłużnikowi. Wydaje się jednak, że tworząc nowe regulacje prawne w ustawie Pra-wo restrukturyzacyjne, niedostatecznie wykorzy-stano już istniejące instrumenty prawne, które już gwarantowały wystarczającą ochronę prawną przed zbyciem przedsiębiorstwa dłużnika czy poszcze-gólnych składników przedsiębiorstwa, a więc chro-niły dłużnika przed przeprowadzaniem likwidacji w przypadku upadłości. Ustawodawca już w 2004 roku wprowadził do Kodeksu postępowania cywil-nego 17 instytucję zabezpieczenia poprzez zarząd nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym
dłuż-17 Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (j.t. Dz.U. z 2016 r., poz.1822), dalej w skrócie określanej jako k.p.c..
nika oraz egzekucję przez zarząd nad takim przed-siębiorstwem lub gospodarstwem rolnym (art.10641 – 106413 k.p.c.). Niestety w praktyce ten sposób zabezpieczenia lub prowadzenia egzekucji nie jest często wykorzystywany.
Celem tego sposobu egzekucji jest zaspokojenie wierzyciela egzekwującego z dochodów uzyska-nych z działalności gospodarczej kontynuowanej przez zarządcę przymusowego zamiast dłużni-ka 18. W ramach tego sposobu egzekucji dochodzi do zaspokojenia wierzycieli, ale bez konieczności sprzedaży składników majątkowych należących do dłużnika. Dla zapewnienia wykonywania w sposób prawidłowy zarządu w toku postępowania egzeku-cyjnego nad przedsiębiorstwem lub gospodarstwem rolnym dłużnika, ustawodawca przyjął rozwiązanie, że wszelkie czynności prawne dokonane przez dłuż-nika po wszczęciu postępowania egzekucyjnego są nieważne. Korzystnym aspektem tego sposobu egze-kucji jest to, że wierzyciele hipoteczni i zastawniczy, w przypadku egzekucji przez zarząd przymusowy, są zaspokajani na równi z pozostałymi wierzycie-lami egzekwującymi. W przypadku egzekucji przez zarząd przymusowy podziałowi podlega bowiem dochód, jaki został uzyskany przez przedsiębior-stwo lub gospodarprzedsiębior-stwo rolne, a nie suma uzyskana ze sprzedaży poszczególnych przedmiotów obcią-żonych prawami rzeczowymi (dającymi pierwszeń-stwo zaspokojenia w kategorii 4 i 5). Regulacja taka powoduje, że wierzyciele nieuprzywilejowani mają większe szanse na zaspokojenie ich roszczeń.
Małe zainteresowanie wierzycieli przedmiotowym sposobem prowadzenia egzekucji jest wynikiem bra-ku sprawności działania wymiaru sprawiedliwości w rozpoznawaniu takich wniosków. Ten sposób pro-wadzenia egzekucji wymaga szybkiego działania ze strony sądu w zakresie rozpoznania wniosku, gdyż w tym czasie inni wierzyciele lub sam dłużnik mogą złożyć wnioski o ogłoszenie upadłości. W związku z tym, zamiast efektu związanego z egzekucją przez zarząd nad przedsiębiorstwem, osiągnięty został od-wrotny efekt. Niejednokrotnie w takich przypadkach umarzano, jako bezprzedmiotowe, postępowanie w zakresie rozpoznania takiego wniosku (ponieważ wpłynął wniosek o ogłoszenie upadłości), uzasad-niając to tym, że ten sam efekt będzie osiągnięty
poprzez upadłość dłużnika. A zatem, wprowadzając niewielką zmianę do Kodeksu postępowania cywil-nego poprzez dodanie w przepisie, że ten sposób prowadzenia egzekucji może również zainicjować dłużnik, który najlepiej zna swoją sytuację ekono-miczną, nie wymagałoby wprowadzenia złożonego trybu postępowań restrukturyzacyjnych. Warto by było wprowadzić także zmianę dotyczącą określenia terminu na rozpoznanie przez sąd wniosku o prze-prowadzenie tego sposobu prowadzenia egzekucji.
Praktyka wykazuje, że większość przedsiębiorców może korzystać tylko z ostatniego sposobu restruk-turyzacji, czyli postępowania sanacyjnego, a więc kiedy przedsiębiorca jest pozbawiony możliwości sprawowania zarządu. W wyniku otwarcia postę-powania sanacyjnego osiągany przez wierzycieli jest w zasadzie ten sam efekt, który uzyskalibyśmy przy egzekucji przez zarząd nad przedsiębiorstwem.
Prowadzenie egzekucji przez zarząd nad przed-siębiorstwem dłużnika wyłącza uprzywilejowanie wierzycieli zabezpieczonych rzeczowo, bo zaspoko-jenie w przypadku tego sposobu prowadzenia egze-kucji następuje z wypłaty z zysku przedsiębiorstwa, a nie ze składników majątkowych. Jednym słowem, utrzymujemy składniki majątkowe dłużnika, dajemy możliwość zawieszenia wszystkich mocy prawa, a następnie umarzamy postępowania w przypadku wyrażenia przez sąd zgody na prowadzenie tego spo-sobu egzekucji. Mamy więc skutek prawie taki sam, jak w przypadku restrukturyzacji. Niezrozumiałym
Prowadzenie egzekucji przez zarząd nad przed-siębiorstwem dłużnika wyłącza uprzywilejowanie wierzycieli zabezpieczonych rzeczowo, bo zaspoko-jenie w przypadku tego sposobu prowadzenia egze-kucji następuje z wypłaty z zysku przedsiębiorstwa, a nie ze składników majątkowych. Jednym słowem, utrzymujemy składniki majątkowe dłużnika, dajemy możliwość zawieszenia wszystkich mocy prawa, a następnie umarzamy postępowania w przypadku wyrażenia przez sąd zgody na prowadzenie tego spo-sobu egzekucji. Mamy więc skutek prawie taki sam, jak w przypadku restrukturyzacji. Niezrozumiałym