Informacje ogólne

Co do zasady wykonywanie działalności gospodarczej na terenie Rzeczy-pospolitej Polskiej jest wolne, tzn. do rozpoczęcia jej wykonywania nie jest wy-magane uzyskanie specjalnej decyzji lub nie jest wywy-magane spełnienie innych szczególnych wymagań. Stanowi o tym art. 20 Konstytucji RP¹, który wymienia wolność działalności gospodarczej jako jeden z filarów², na których oparta jest społeczna gospodarka rynkowa, stanowiąca podstawę ustroju gospodarczego RP.

Wolna działalność gospodarcza to taka, którą przedsiębiorca może wykonywać od razu po złożeniu wniosku do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalno-ści Gospodarczej – w przypadku osób fizycznych, albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym³ – w przypadku osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających zdolności do czynności

1 Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., Dz.U. 1997 nr 78 poz. 483 z późn. zm.

2 Pozostałymi są: własność prywatna, solidarność, dialog i współpraca partnerów społecznych.

3 Zob. art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, Dz.U. 2016 poz. 1829 z późn. zm.

prawnych, ale posiadających zdolność do czynności prawnej. Jednakże zasada ta nie obowiązuje wówczas, gdy ustawy uzależniają podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej od obowiązku uzyskania przez przedsiębiorcę konce-sji, zezwolenia lub wpisu do rejestru działalności regulowanej. Są to przykłady reglamentacji w wąskim rozumieniu, tj. związanej z ustalaniem odpowiednich wymogów, takich jak wymóg uzyskania koncesji, zezwolenia, licencji, zgód itp., i samym procesem ich uzyskania⁴. Istnieje także szerokie rozumienie pojęcia reglamentacji, które utożsamia się z ograniczaniem wykonywania działalności gospodarczej poprzez ustanowienie wszelkiego rodzaju ram prawnych wykony-wania określonej działalności w celu uzyskania określonego celu publicznego.

W rozdziale tym przybliżone zostanie wąskie rozumienie reglamentacji działal-ności gospodarczej.

2. Koncesja

Uważa się, że koncesja ma związek z monopolem państwa na wykonywanie określonej działalności gospodarczej, który został uchylony dla wybranych przed-siębiorców. Koncesja to najbardziej ingerujący w wolność gospodarczą środek reglamentacji działalności gospodarczej⁵. Wpływa na to m.in. przedmiot działal-ności, na której wykonywanie wymagane jest jej uzyskanie. Działalności te są enumeratywnie wymienione w art. 46 ust. 1 usdg. Zgodnie z nim uzyskania kon-cesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:

1) poszukiwania, rozpoznawania złóż węglowodorów oraz kopalin stałych objętych własnością górniczą, poszukiwania lub rozpoznawania komplek-su podziemnego składowania dwutlenku węgla, wydobywania kopalin ze złóż, podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji, pod-ziemnego składowania odpadów oraz podpod-ziemnego składowania dwutlen-ku węgla;

2) wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wy-robami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;

3) wytwarzania, przetwarzania, magazynowania lub przeładunku, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i energią;

3a) przesyłania dwutlenku węgla w celu jego podziemnego składowania;

4) ochrony osób i mienia;

4 J. G^rabowsKi et al., Publiczne prawo gospodarcze, [w:] R. h^auser, z. niewiadoMsKi, a. w^ró

-bel, System Prawa Administracyjnego, Warszawa 2013, s. 680.

5 Zob. chociażby: K. K^ohuteK, Instytucja koncesji w ustawie o swobodzie działalności gospo-darczej – wybrane zagadnienia, „Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego” 2005, nr 5, s. 2.

5) rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych, z wyłączeniem programów rozpowszechnianych wyłącznie w systemie teleinformatycznym, które nie są rozprowadzane naziemnie, satelitarnie lub w sieciach kablowych;

6) przewozów lotniczych;

7) prowadzenia kasyna gry.

Odrębne ustawy określają szczegółowy zakres i warunki wykonywania ww.

działalności gospodarczych. I tak np. szczegóły dotyczące wykonywania przewo-zów lotniczych znajdują się w ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze⁶, a szczegóły wykonywania działalności w zakresie ochrony osób i mienia regu-luje ustawa z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia⁷. Oprócz regula-cji krajowych należy pamiętać także o innych przepisach, zwłaszcza unijnych, które wpływają na podejmowanie i wykonywanie poszczególnych działalności gospodarczych. Dla przykładu wskazać można na wspomniane już przewozy lot-nicze, których wykonywanie odbywa się także w oparciu o przepisy Rozporzą-dzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na tere-nie Wspólnoty⁸�

Szczególny charakter działalności objętych koncesjonowaniem wynika tak-że z obwarowania poszerzenia ich katalogu. Stanowi o tym art. 46 ust. 3 usdg, zgodnie z którym wprowadzenia innych koncesji w dziedzinach działalności go-spodarczej, mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo pań-stwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny, jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy działalność ta nie może być wykonywana jako wolna lub po uzyskaniu wpisu do rejestru działalności regulowanej albo zezwolenia oraz maga zmiany ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Z przepisu tego wy-nika zasada stosowania koncesji jako ostatecznego środka reglamentacji (ultima ratio), który znajduje zastosowanie jedynie wówczas, gdy inne środki nie spełnią oczekiwanej roli.

Odnośnie wymogów, jakie należy spełnić, by uzyskać koncesję, określają je ustawy szczegółowe z zakresu danej działalności. Jednakże samo spełnienie określonych przez przepisy prawne wymagań do jej uzyskania nie gwarantuje jej udzielenia. Jest to kolejna z charakterystycznych cech koncesji. Po pierwsze, oprócz spełnienia warunków określonych przez przepisy prawa, przedsiębiorca musi dawać tzw. rękojmię prawidłowego wykonywania działalności objętej kon-cesją⁹. Jest to zagwarantowanie tego, że dany podmiot wykonywać będzie daną działalność w sposób należyty i zgodny z prawem. Po drugie, organ udzielający

6 Dz.U. 2016 poz. 605 z późn. zm.

7 Dz.U. 2016 poz. 1432.

8 Dz. Urz. UE L 293 z 31.10.2008.

9 Zdaniem K. Kohutka warunek rękojmi prawidłowego wykonywania działalności objętej kon-cesją znajduje zastosowanie jedynie wówczas, gdy mamy do czynienia z większą liczbą przedsię-biorców, którzy ubiegają się o koncesję. Zob. K. K^ohuteK, Instytucja koncesji…, s. 3.

koncesji może w niej określić szczególne warunki wykonywania działalności go-spodarczej objętej koncesją¹⁰. Te szczególne warunki nie mogą być jednak dowol-ne, ponieważ organ koncesyjny określić je może jedynie w granicach przepisów odrębnych ustaw, tzn. tych, które szczegółowo regulują podejmowanie i wykony-wanie danej działalności.

Przybliżając przesłanki, jakie należy spełnić, by uzyskać koncesję, konieczne jest zwrócenie uwagi na to, że wymogi te częstokroć nie są dookreślone. Oznacza to, że zawierają zwroty, które nie są do końca sprecyzowane, a zatem pozwalają or-ganowi koncesyjnemu na dokonywanie oceny ich spełnienia, cechującej się więk-szą swobodą decyzyjną niż w przypadku jednoznacznie określonych wymogów.

Należy dodać, że czasami organowi koncesyjnemu umożliwia się także wybór pomiędzy dwoma rozstrzygnięciami. To, co charakterystyczne jest dla koncesji, to także to, że nawet spełnienie przez przedsiębiorcę określonych warunków nie obliguje organu koncesyjnego do udzielenia mu koncesji, co częstokroć w usta-wie określone jest sformułowaniem „może”. Wszystko to przemawia za tym, by przyjąć, że decyzja, w drodze której udzielana jest koncesja, ma charakter prawny, określany mianem „uznaniowy”¹¹. Przeciwieństwem decyzji uznaniowej jest de-cyzja związana, która nie pozostawia organowi administracji publicznej w zasa-dzie żadnej swobody co do rozstrzygnięcia kończącego dane postępowanie.

Jak już wspomniano, udzielenie koncesji następuje w drodze decyzji ad-ministracyjnej. W tej formie następuje także odmowa jej udzielenia, zmiana i cofnięcie lub ograniczenie jej zakresu w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji. Decyzja administracyjna jest to jedna z najpowszechniejszych form działalności administracji publicznej. Na jej podstawie organ administracji pu-blicznej sprawuje tzw. władztwo administracyjne. Podstawowym aktem praw-nym określającym decyzję administracyjną jest Kodeks postępowania admini-stracyjnego.

Organ udzielający koncesji określany jest mianem organu koncesyjnego.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 usdg co do zasady udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji lub ograniczenie jej zakresu należy do ministra właściwego ze względu na przedmiot działalności gospodarczej wymagającej uzyskania konce-sji. Przepisy odrębnych ustaw, regulujących szczegółowo daną działalność, mogą stanowić inaczej, i tak np. jeżeli obszar udokumentowanego złoża nieobjętego własnością górniczą nie przekracza 2 ha, wydobycie kopaliny ze złoża w roku

10 Zgodnie z art. 48 ust. 2 usdg organ koncesyjny jest obowiązany przekazać każdemu zainte-resowanemu przedsiębiorcy szczegółową informację o warunkach, o których mowa w art. 48 ust. 1 usdg, czyli o tych szczególnych, dotyczących wykonywania działalności objętych koncesją, nie-zwłocznie po wszczęciu postępowania w sprawie udzielenia koncesji.

11 Zob. chociażby: R. s^owiński, Administracyjna reglamentacja działalności gospodarczej�

Koncesje, zezwolenia, licencje i inne formy podobne, Wrocław 2006, s. 23; W.J. Katner, Podsta-wowe zagadnienia prawne nowej ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, „Przegląd Prawa Handlowego” 2004, grudzień, s. 9.

kalendarzowym nie przekroczy 20 tys. m³, a także gdy działalność będzie pro-wadzona metodą odkrywkową oraz bez użycia środków strzałowych, koncesji na wydobywanie kopalin ze złóż udziela starosta¹²�

Koncesja udzielana jest w dwóch procedurach – zwykłej i przetargowej. Oby-dwie rozpoczyna złożenie przez przedsiębiorcę wniosku o jej udzielenie. Wniosek ten zawiera:

1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo miejsca zamiesz-kania i adresu oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności go-spodarczej;

2) numer w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, o ile przedsiębiorca taki numer posiada, oraz numer identyfikacji podatkowej;

3) określenie rodzaju i zakresu wykonywania działalności gospodarczej, na któ-rą ma być udzielona koncesja.

We wniosku, o którym mowa, należy podać także informacje oraz dołączyć dokumenty określone w przepisach regulujących działalność gospodarczą wyma-gającą uzyskania koncesji. Konieczne jest także dołączenie dowodu uiszczenia opłaty za jej udzielenie. Przed podjęciem decyzji w sprawie udzielenia koncesji organ koncesyjny może wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia w wyznaczonym terminie brakującej dokumentacji poświadczającej, że spełnia on warunki okreś-lone przepisami prawa, wymagane do wykonywania okreśokreś-lonej działalności go-spodarczej, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Może on także dokonać sprawdzenia faktów podanych we wniosku o udzielenie koncesji w celu stwierdzenia, czy przedsiębiorca spełnia warunki wykonywania działalności gospo-darczej objętej koncesją oraz czy daje rękojmię prawidłowego jej wykonywania.

W tym miejscu konieczne jest dodanie, że organ koncesyjny może przewi-dzieć udzielenie ograniczonej liczby koncesji, co ogłasza w dzienniku promul-gacyjnym, którym jest Dziennik Urzędowy Rzeczpospolitej Polskiej „Monitor Polski”. W przypadku, gdy liczba przedsiębiorców spełniających warunki do jej udzielenia i dających rękojmię prawidłowego wykonywania działalności ob-jętej koncesją jest większa niż liczba przewidzianych do udzielenia koncesji, organ koncesyjny zarządza przetarg, którego przedmiotem jest udzielenie kon-cesji. O konieczności jego przeprowadzenia ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”. Przetarg przeprowadza się wśród przedsiębiorców, którzy spełniają wymogi uzyskania koncesji i dają rękojmię prawidłowego jej wykonywania. Treść ogłoszenia o przetargu określa art. 53 usdg¹³. Przetarg przeprowadza właściwy organ koncesyjny. Do przystąpienia do

12 Art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze, Dz.U. 2016 poz. 1131 z późn. zm. Co do zasady koncesji górniczej udziela minister właściwy do spraw środowi-ska. Wskazana tu ustawa przewiduje także koncesje, które udzielane są przez marszałka wojewódz-twa (art. 22 ust. 1 i ust. 4 ustawy – Prawo geologiczne i górnicze).

13 Znajduje się w nim informacja o konieczności przeprowadzenia przetargu wśród ww. przed-siębiorców, minimalnej opłacie, za jaką może być udzielona koncesja, która nie może być niższa

przetargu konieczne jest złożenie przez kandydata na koncesjonariusza oferty.

Oferta ta musi być sporządzona w języku polskim, a jej szczegółowe warunki określa ogłoszenie o przetargu. Składa się ją w miejscu i formie również okreś-lonych w ogłoszeniu o przetargu, w zapieczętowanej kopercie. Oferta złożona przez oferenta zawiera: firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, a także deklarowaną wysokość opłaty za udzielenie koncesji. Ofer-ty złożone nie podlegają wycofaniu. Organ koncesyjny dokonuje wyboru ofert w liczbie zgodnej z liczbą przewidzianych do udzielenia koncesji. Kryterium wy-boru jest wysokość zadeklarowanych opłat za udzielenie koncesji¹⁴� W sytuacji gdy kilku przedsiębiorców zadeklarowało opłatę w takiej samej wysokości, organ koncesyjny wzywa ich do ponownego zadeklarowania wysokości opłaty i wybie-ra ofertę przedsiębiorcy, który zadeklarował wyższą.

Na organie koncesyjnym ciąży obowiązek poinformowania przedsiębiorców, którzy złożyli oferty, o wyniku przetargu niezwłocznie po jego rozstrzygnięciu.

Przekazanie tej informacji odbywa się na piśmie. Kolejne obowiązki organu kon-cesyjnego związane są z wadium, czyli określonym świadczeniem oferenta, któ-rym jest np. wpłata danej kwoty pieniędzy, od którego spełnienia uzależniony jest udział w przetargu. Niezwłocznie po rozstrzygnięciu przetargu organ koncesyjny zwraca wadium przedsiębiorcom, których oferty nie zostały wybrane oraz zalicza wadium na poczet opłaty przedsiębiorcom, których oferty wybrano.

Konieczne jest zwrócenie uwagi na to, że przetargu nie przeprowadza się, gdy udzielono przedsiębiorcy tzw. promesy udzielenia koncesji. Zgodnie z art. 60 ust. 1 usdg przedsiębiorca, który zamierza podjąć działalność gospodarczą wyma-gającą uzyskania koncesji, może ubiegać się o przyrzeczenie jej wydania, którym jest właśnie promesa. Uzależnia się w niej udzielenie koncesji od spełnienia wa-runków wykonywania działalności gospodarczej wymagającej posiadania konce-sji. Okres ważności promesy nie może być krótszy niż 6 miesięcy. Co do zasady w okresie jej ważności nie można odmówić udzielenia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w niej określonej.

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej przewiduje sytuacje, w któ-rych organ koncesyjny może odmówić udzielenia koncesji lub ograniczyć jej za-kres w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji albo odmówić zmiany koncesji.

Są to przypadki, gdy:

niż opłata skarbowa albo inna opłata o charakterze publicznoprawnym, przewidziana w odrębnych przepisach za udzielenie koncesji, o miejscu i terminie składania ofert, szczegółowych warunkach, jakie powinny spełniać oferty, wysokości, formie i terminie wniesienia wadium, a także o terminie rozstrzygnięcia przetargu.

14 Zdaniem C. Kosikowskiego kryterium wysokości opłaty nie powinno jako jedyne decydo-wać o tym, który z przedsiębiorców finalnie otrzyma koncesję. Powinno o tym decydodecydo-wać przede wszystkim lepsze od innych spełnianie wymogów udzielenia koncesji. – C. K^osiKowsKi, Nowe regu-lacje w zakresie swobody działalności gospodarczej, „Państwo i Prawo” 2004, nr 10, s. 12.

1) przedsiębiorca nie spełnia warunków wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją określonych w ustawie lub szczególnych warunków podanych do wiadomości przedsiębiorcom zgodnie ze wskazanymi w ustawie trybami;

2) uzasadnione jest to ze względu na zagrożenie obronności lub bezpieczeństwa państwa lub obywateli;

3) jeżeli w wyniku przeprowadzonego przetargu udzielono koncesji innemu przedsiębiorcy lub przedsiębiorcom;

4) wydano decyzję o stwierdzeniu niedopuszczalności wykonywania praw z udziałów albo akcji przedsiębiorcy, na podstawie przepisów ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o kontroli niektórych inwestycji¹⁵, jeżeli jest to w interesie publicznym;

5) określają je odrębne przepisy.

Organ koncesyjny może także czasowo wstrzymać udzielanie koncesji, z uwa-gi na zagrożenie obronności lub bezpieczeństwo państwa lub obywateli.

Co do zasady koncesja uprawnia do wykonywania działalności gospodarczej na terenie całego kraju i przez czas nieokreślony. Wyjątki od tej zasady są dopusz-czalne jedynie w przepisach odrębnych i muszą być uzasadnione ze względu na nadrzędny interes publiczny. A zatem co do zasady przedsiębiorca będzie posiadał koncesję tak długo, jak długo wykazywać będzie spełnianie wymogów, od których uzależnione jest jej uzyskanie, i jak długo będzie dawać rękojmię prawidłowego wykonywania działalności nią objętej. Z uwagi na potrzebę ciągłego monitoro-wania tego stanu, organ koncesyjny został wyposażony w określone uprawnie-nia w zakresie kontroli działalności gospodarczej koncesjonariusza¹⁶. Wówczas, gdy organ koncesyjny stwierdzi określone nieprawidłowości, może zastosować przewidziane przepisami sankcje. Są nimi: cofnięcie koncesji, zmiana jej zakre-su, a czasem także – gdy przewidują to przepisy szczegółowe – jej zawieszenie.

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej przewiduje obligatoryjne cofnię-cie koncesji, tj. sytuacje, w których cofnięta być ona musi, a także fakultatywne cofnięcie koncesji, tj. sytuacje, w których organ koncesyjny może tego dokonać.

To samo dotyczy zmiany zakresu koncesji¹⁷�

3. Zezwolenie

Zezwolenie jest drugim z rodzajów reglamentacji działalności gospodarczej.

Podobnie jak koncesja, jest to akt uprawniający dany podmiot do podjęcia i wy-konywania określonej działalności gospodarczej. Zezwolenie uważa się za mniej

15 Dz.U. 2016 poz. 980.

16 Zob. art. 57 usdg.

17 Zob. art. 58 usdg.

ingerujący środek w swobodę wykonywania działalności gospodarczej od konce-sji. W przeciwieństwie do niej, brak jest po pierwsze zamkniętego katalogu dzia-łalności, na które jest ono udzielane, a po drugie – ogólnych przepisów zawartych w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej ustalających wspólne zasady, w oparciu o które odbywałoby się podejmowanie i wykonywanie wszystkich dzia-łalności gospodarczych objętych obowiązkiem uzyskania zezwolenia¹⁸. Przepi-sem odnoszącym się w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej do każdej z działalności objętych zezwoleniem jest wspomniany już w części poświęconej koncesji art. 75a usdg. Ustanawia on zasadę, zgodnie z którą zezwolenie uprawnia do wykonywania działalności gospodarczej na terenie całego kraju i przez czas nieokreślony oraz ustanawia warunki wprowadzenia wyjątku od tej zasady.

Pewnego rodzaju cechy wspólne dla zezwolenia stara się ustalać doktryna prawa publicznego gospodarczego. Jedną z nich jest związany charakter decyzji, w drodze której udzielane jest zezwolenie. Decyzja związana jest przeciwstawiana decyzji uznaniowej, ponieważ organ administracji publicznej podejmujący decy-zję związaną pozbawiony został możliwości wybrania innego rozstrzygnięcia niż to wskazane w przepisach prawa. W przypadku zezwolenia przedkłada się to na sprawdzenie, czy wnioskujący o jego udzielenie spełnia przewidziane wymogi, które przeważnie są ściśle określone, a następnie, jeżeli wynik tego sprawdze-nia jest pozytywny, organ nie ma innej możliwości, jak wydanie decyzji zgodnej z wnioskiem o udzielenie zezwolenia w podanym we wniosku zakresie. Przyjęte jest, że mając do czynienia z decyzją związaną, w przepisach prawa zawiera się sformułowania takie jak organ „musi”, „wydaje”, „udziela”, „odmawia” itp.

Jak już zostało wspomniane, w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej brak jest zamkniętego katalogu działalności objętych obowiązkiem uzyskania ze-zwolenia. Jednakże art. 75 ust. 1 usdg wymienia ustawy regulujące wykonywanie działalności gospodarczej, na które wymagane jest jego uzyskanie¹⁹. Znajdują się one w przepisach:

1) Ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciw-działaniu alkoholizmowi (Dz.U. 2016 poz. 487);

2) Ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. 2016 poz. 471);

18 Za potrzebą stworzenia wspólnych, generalnych rozwiązań określających tak specyfikę, jak i procedurę udzielania zezwoleń, które to przepisy określałyby granicę ingerencji państwa w działal-ności gospodarcze, na które wymagane jest udzielenie zezwolenia, opowiada się B. Popowska. Jej zdaniem miejscem na tego typu regulacje jest ustawa o swobodzie działalności gospodarczej. B. P^o

-PowsKa, Zezwolenia a swoboda działalności gospodarczej, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjo-logiczny” 2005, z. 4, s. 34–35.

19 Podkreślenia wymaga to, że liczba wymienionych tu ustaw nie jest równoznaczna z liczbą rodzajów działalności gospodarczej podlegających reglamentacji w postaci zezwolenia. Większość ze wskazanych tu aktów prawa przewiduje bowiem więcej niż tylko jeden rodzaj działalności ob-jętych tą formą reglamentacji. Co więcej regulacje te czasami przewidują także inne jej formy, np.

koncesje i wpis do rejestru działalności regulowanej.

3) Ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. 2015 poz. 282 oraz Dz.U. 2016 poz. 1020 i 1206);

4) Ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gmi-nach (Dz.U. 2016 poz. 250, 1020 i 1250);

5) Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. 2016

5) Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. 2016