• Nie Znaleziono Wyników

Instrumenty wspólnej polityki handlowej

Ogół instrumentów autonomicznej polityki handlowej, jakim i dysponuje Unia Europejska w prow adzeniu działań ochronnych, m ożna podzielić na: środ­ ki taryfow e, obejm ujące przede w szystkim cła oraz kontyngenty i plafony taryfowe oraz środki nietaryfow e, obejm ujące inne środki polityki handlo­ wej. W śród instrum entów pozataryfow ych w yróżnić można: środki parata- ryfowe związane z reguły z działaniem m echanizm u cenowego, które - nie będąc cłam i - w yw ołują skutki podobne ja k cła oraz środki pozataryfow e limitujące obroty handlowe i ograniczają ich wolumen.

Zgodnie z art. 23 TWE (dawniej art. 9 traktatu rzymskiego) fundamentem W spólnot Europejskich jest unia celna, która obejm uje całą wym ianę tow a­ rową i wprowadza zakaz stosow ania między państw am i członkow skim i ceł przyw ozowych i wywozowych. O znacza to, że w handlu m iędzy państw a­ mi członkowskim i nie mogą być nakładane cła ani opłaty o podobnym cha­ rakterze, a w stosunku do państw trzecich obow iązuje w spólna taryfa cel­ na. W spólną taryfę celną ustalono po raz pierwszy na mocy rozporządzenia Rady M inistrów z 1 lipca 1968 roku. Zastąpiła ona narodow e taryfy celne państw członkowskich. Stawki celne ustalono na podstawie średniej arytm e­ tycznej staw ek celnych o b ow iązujących w ów czas na czterech o bszarach celnych (Beneluksu, Francji, Niemiec i Włoch). Wejście jej w życie oznacza­ ło, że polityka celna (wszelkie zmiany stawek celnych, negocjacje taryfowe)

76 M a ł g o r z a t a C ze rm iń sk a

zostały wyjęte spod autonomicznej gestii państw członkowskich i przekaza­ ne Radzie i Komisji Europejskiej. W spólną taryfę celną zbudowano najpierw według zasad Brukselskiej nomenklatury celnej, która nosiła nazwę Nomen­ klatury Rady W spółpracy Celnej (CCCN - Custom s C ooperation Council Nom enclature). Nom enklatura CCCN stanowiła systematyczny wykaz towa­ rów podzielonych na XXI sekcji, 99 grup towarow ych i 1097 podpozycji.

W latach 70. XX wieku podjęto próbę opracow ania jednolitego systemu n o m en k latu ry to w arow ej, k tó ra u w zg lęd n iałab y z jed n e j strony CCCN, a z drugiej nazew nictwo stosowane w M iędzynarodowej Standardowej Kla­ syfikacji Handlu (SITC - Standard International Trade Classification)9. Pra­ ce z ao w o co w ały p o d p isa n ie m M ięd zy n aro d o w ej K o nw en cji w spraw ie Zharm onizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów (HS - Har­ m onized Com m odity D escription and Coding System). HS został wprowa­ dzony w życie 1 stycznia 1988 roku przez 38 państw świata, w tym kraje EW G. Kraje EW G wprowadziły bardziej rozbudow any system klasyfikacji towarów w postaci Nomenklatury Scalonej (CN - Combined Nomenclature), na­ zwanej tak dlatego, że pełni ona funkcję zarówno nomenklatury statystycznej, ja k i taryfow ej. Jednocześnie wraz z N om enklaturą Scaloną w prowadzono Z integ ro w aną Taryfę C elną W spólnot E uropejskich (TARIC - Integrated Tariff of the European Com m unities), opracow aną w oparciu o wspólną ta­ ryfę celną, stanow iącą jej użytkow ą, rozszerzoną w ersję. TARIC zaw iera stawki celne, a także opis traktowania celnego, w tym również preferencyj­ nego importu, z państw trzecich, łącznie z kontyngentam i i plafonami tary­ fow ym i, zaw ieszeniam i cła. Zaw artość bazy danych TARIC sporządzana przez Dyrekcję Generalną ds. Podatków i Unii Celnej Komisji Europejskiej (DG TAXUD) jest publikow ana raz do roku pod koniec kw ietnia w wersji papierowej na lamach Dziennika Urzędowego W spólnot Europejskich - seria C, oraz w wersji elektronicznej. Jest ona uaktualniana cotygodniowo.

Obecnie wspólna taryfa celna zawiera tylko jedną kolumnę stawek, są to tzw. staw ki konw encyjne stosow ane wobec im portu z krajów trzecich, ko­ rzystających z klauzuli najwyższego uprzywilejowania w ramach WTO oraz państw niebędących członkam i W TO, którym W spólnota udzieliła KNU na zasadzie w zajem ności. W spólnota dysponuje bardzo rozbudow anym syste­ m em p refe re n c ji celnych, toteż konw encyjne staw ki celne stosow ane są głównie do krajów wysoko rozwiniętych, którym nie zostały przyznane żad­ ne preferencje, tj. przede wszystkim: USA, Kanady, Japonii, Australii, N o­ wej Zelandii. W spólna taryfa celna nie zawiera więc wszystkich stawek cel­ nych, cła preferencyjne określone są bow iem w odrębnych zarządzeniach czy um ow ach i szukać ich należy w użytkow ej w ersji taryfy celnej, czyli TARIC.

Zasady i instrum enty wspólnej polityki handlow ej Unii. 77

Zgodnie ze zobowiązaniami przyjętymi w rundzie urugwajskiej większość stawek celnych została skonsolidow ana, zatem cła nie m ogą być podw yż­ szane ponad ustalony poziom. Ponadto kraje UE zobowiązały się do redukcji ceł w latach 1 995 -2 0 0 0 średnio o 36% dla produktów roln y ch i o 37% (średnia ważona im portem ) dla artykułów przem ysłow ych. W 2004 roku W spólnota stosowała zerową stawkę celną dla ok. 27% spośród w szystkich linii taryfowych, m.in. w imporcie określonych wyrobów stalowych, papieru, sprzętu m edycznego, niektórych m ateriałów budow lanych, m ebli, sprzętu rolniczego. Średnia stawka celna we wspólnej taryfie celnej nie jest w yso­ ka - w perspektyw ie długofalowej cła we wspólnej taryfie celnej są coraz niższe. W 2002 roku średnia staw ka dla w szystkich produktów w ynosiła 6,4% (nieco poniżej średniej związanej stawki celnej - 7%). Dla produktów rolnych kształtowała się na poziomie 16,1% (m.in. bez ryb i produktów ryb­ nych), a dla produktów nierolnych (zgodnie z klasy fik acją W TO, tj. bez ropy naftowej) - 4,1 % 10. Najwyższe stawki celne W spólnota stosuje w im ­ porcie żywności i używek, produktów rolnych oraz wyrobów odzieżowych, najniższe zaś w przypadku surowców kopalnianych, produktów w łókienni­ czych czy wyrobów hutniczych.

Do taryfowych środków polityki handlowej zawartych w TARIC oprócz stawek celnych zalicza się także kontyngenty i plafony taryfowe oraz zawie­ szenia poboru ceł.

Kontyngenty taryfowe (tariff quota) to ilość towaru, która w okresie kon­ tyngentow ym może być dopuszczona do obrotu po staw kach celnych niż­ szych niż norm alnie obow iązujące na dany tow ar (w taryfie celnej). Poza kontyngentem taryfow ym im port je s t m ożliw y, ale z zastosow aniem w y­ ższych stawek celnych wynikających z taryfy celnej. Upływ terminu, na jaki ustanow iono kontyngent taryfowy, lub w ykorzystanie takiego kontyngentu tary fo w eg o p o w o d u je a u to m a ty c z n ie n a lic z a n ie sta w ek w y n ik a ją c y c h z taryfy celnej UE. Unijne kontyngenty taryfowe m ogą być rozdysponow y­ wane w system ie licencyjnym , czyli pozw oleń na przyw óz lub na granicy zgodnie z zasadą „kto pierwszy, ten lepszy”. W tym przypadku kontyngenty takie są obsługiwane bezpośrednio na granicy przez organy celne. Dotyczy to głównie towarów przemysłowych. Wówczas im porter przy odpraw ie cel­ nej podaje w dokum encie SAD (Standard A dm inistrative D ocum ent - Jed­ nolity D okum ent A dm inistracyjny) num er kontyngentu, o który się stara, przy czym - w razie udzielenia zgody przez Kom isję E uropejską (kontakt odbywa się drogą elektroniczną) - uzyskuje informację o ewentualnym przy­ dzieleniu kontyngentu.

Inaczej rozdysponow yw ane są kontyngenty na towary rolno-spożyw cze objęte wspólną polityką rolną. Kontyngenty taryfowe ustanaw iane na takie towary adm inistrowane są poprzez licencjonow anie, co oznacza obow iązek

78 M a ł g o r z a t a C ze rm iń sk a

uzyskania pozw olenia. R ozdysponow anie kontyngentu taryfow ego oparte­ go na systemie licencyjnym odbywa się według jednego z trzech sposobów:

- wg kolejności dokonania zgłoszenia do procedury dopuszczenia do ob­ rotu, liczy się kolejność w Komisji,

- proporcjonalnie do w nioskow anych wielkości,

- p ro p o rc jo n a ln ie do w arto ści o brotów z re a liz o w a n y c h przez osobę w nioskującą, według tradycyjnych kierunków importu.

Plafony taryfowe {tariff ceiling) to elastyczna form a kontyngentu taryfo­ wego. Jest on adm inistrow any bezpośrednio na granicy i polega na tym, że przekroczenie wielkości, na jaką jest ustanawiany, nie oznacza autom atycz­ nego zamknięcia m ożliwości importu po niższych stawkach celnych, tak jak to dzieje się w przypadku kontyngentu taryfow ego. W przypadku plafonu taryfowego taka możliwość nadal istnieje, aż do przywrócenia stawek wynika­ jący ch z taryfy celnej, co następuje w drodze stosow nego rozporządzenia

Komisji. Istnieje również możliwość podwyższenia poziomu stawek celnych w ram ach ustanow ionego plafonu w sytuacji, gdy ma m iejsce nadm iernie w zm ożony im po rt w ram ach otw arteg o plafonu taryfow ego. W sytuacji zm niejszającego się strumienia importu, zamknięcie plafonu, czyli przywró­ cenie staw ek celnych z taryfy celnej, może nie być konieczne. Podw yższe­ nie poziom u staw ek celnych w ramach otwartego plafonu taryfowego może nastąpić, o ile zostanie przekroczona ilość lub wartość towaru określona w roz­ porządzeniu o jego ustanowieniu, a jednocześnie istnieje potrzeba ogranicze­ nia wielkości przywozu danego towaru dokonywanego z zastosowaniem do­ tychczasowych stawek celnych określonych w rozporządzeniu o plafonie, ale nie m a jednocześnie konieczności stosow ania staw ek celnych z taryfy cel­ nej W spólnoty.

Zaw ieszenia poboru ceł w całości i części (ta riff suspension) nie wyma­ ga administrowania ani za pomocą licencji, ani za pomocą systemu bezlicen- cyjnego. N ie je s t ustanaw iana ilość ani w artość towarów, która m oże być przyw ieziona z zastosow aniem niższych lub zerow ych staw ek celnych. Do m om entu, do którego takie zawieszenie jest ustanow ione, organy celne au­ tom atycznie n aliczają niższe staw ki celne. W praktyce takie zaw ieszenie oznacza często zastosow anie zerow ej stawki celnej na cały im port danego towaru i jest aktualizowane dwa razy w roku.

Z akres tow arow y ustanaw ianych w Unii Europejskiej autonom icznych środków taryfowych, takich jak: kontyngenty, plafony taryfowe i zawiesze­ nia ceł ustalany jest na podstaw ie wniosków przedsiębiorców, ich zrzeszeń oraz propozycji różnych resortów krajów członkow skich. W nioski te wery­ fikow ane są w odpow iednich urzędach centralnych państw członkowskich, a następnie przekazywane Komisji Europejskiej, która przygotowuje projekt regulacji w tym zakresie. O stateczną decyzję podejm uje Rada.

Wraz z m alejącą rolą ceł i ograniczeń ilościowych - tradycyjnych instru­ m entów ochrony przed konkurencją zagraniczną - w zrasta znaczenie tzw.

Zasady i instrum enty wspólnej polityki handlow ej Unii. 79

środków protekcji uwarunkowanej. Zalicza się do nich instrumenty ochronne przed nieuczciw ym im portem , czyli przed dum pingiem i subsydiam i, oraz przed nadmiernym importem. Zakres i procedura stosowania tych instrumentów podlegają regulacjom W TO. Zasadniczą cechą tej grupy środków polityki handlowej jest kw estia warunkow ości ich stosow ania. W edług w spólnoto­ wych zasad polegają one n a ": przeprowadzeniu dochodzenia wyjaśniającego przed podjęciem decyzji w sprawie ochrony, wystąpienie szkody lub jej groź­ by dla przemysłu Wspólnoty, spowodowanej przez dumping, subsydia, nad­ mierny import lub niedozwolone praktyki handlowe, uwzględnieniu interesu Wspólnoty w trakcie podejmowania decyzji o zastosowaniu środków ochron­ nych. Środki protekcji uwarunkowanej podlegają zasadom wspólnej polityki handlowej, dlatego też zarówno legislacja, jak i prowadzenie postępow ania podlegają instytucjom WE, a w szczególności Komisji Europejskiej.

Do w niesienia skargi upraw nione są różne podm ioty. W przypadku po­ stępo w an ia anty d u m p in g o w eg o lub an ty su b sy d y jn eg o je s t to p rzem y sł W spólnoty lub Komisja Europejska (w praktyce bardzo rzadko). Jeśli cho­ dzi o postęp o w anie przeciw k o n ad m iernem u im po rtow i, to p od m iotam i uprawnionym i do w niesienia skargi są w yłącznie państw a członkow skie.

Środki protekcji uwarunkowanej nakładane są wyłącznie wobec towarów pochodzących z krajów nieczłonkowskich i nienależących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego (w tym ostatnim przypadku towarów, których do ­ tyczy porozum ienie z Oporto, tj. głównie przem ysłow ych).

Jeżeli (po złożeniu skargi) po konsultacjach w ramach Komitetu Antydum­ pingowego, składającego się z przedstawicieli wszystkich państw członkowskich i przedstawiciela Komisji w randze przewodniczącego, Komisja uzna wstępnie, że wniosek zawiera dowody wystąpienia dumpingu i szkody, to musi powiado­ mić zainteresowane strony, w tym oskarżonych o dumping eksporterów i ich rząd. Decyzję o wszczęciu postępowania, podobnie jak o dalszych jego etapach, ogłasza się w Dzienniku Urzędowym Wspólnot.

B adan ie szkody i d um pingu p ro w ad zo n e je s t w fo rm ie d o c h o d z en ia w stępnego i końcow ego. Jeśli K om isja w stępnie ustali pow stanie szkody spowodowanej przez dum ping i gdy jest to zgodne z interesem W spólnoty, może ustanowić cło tymczasowe, m aksymalnie na dziewięć miesięcy. Jeżeli w trakcie dalszego dochodzenia zostanie potwierdzone wystąpienie dum pin­ gu i szkody, Komisja proponuje nałożenie ostatecznego cła antydum pingo­ wego, o ile wcześniej eksporter nie złożył zobow iązania cenowego. Środki antydumpingowe nałożone przez Komisję uważa się za przyjęte przez Radę, chyba że zwykłą większością głosów podejm ie ona decyzję o ich odrzuce­ niu. Brak reakcji Rady w ciągu m iesiąca oznacza przyjęcie propozycji Ko­

11 E. K a lisz u k , P o stę p o w a n ie o c h ro n n e w e W sp ó ln o c ie E u r o p e js k ie j, „ B iu le ty n I n fo rm a c y jn y - W spó ln o ty E u ro p e jsk ie ” 1995, nr 6.

80 M a ł g o r z a t a Czerm iń sk a

m isji12. W pewnych przypadkach alternatywą cła antydum pingow ego może być zobow iązanie cenow e. W czasie procedury dochodzeniow ej eksporter oskarżony o dum ping może zobowiązać się do sprzedaży na rynku unijnym towarów po cenie wyższej niż uprzednio. Eksporter zobowiązuje się również do składania półrocznych raportów o wielkości i kierunkach sprzedaży oraz stosowanych cenach. Zobowiązania cenowe i cła antydumpingowe ustala się na okres pięciu lat, ale mogą być one przedłużone w wyniku postępowania w eryfikacyjnego na kolejne pięć lat. Strony, które brały udział w postępo­ waniu, m ogą także występować o rew izję decyzji podjętych przez Komisję lub R adę13.

R eg u lacje antydum pingow e i an ty sub sy d yjne, dotyczące początkow o tylko w ym iany tow arow ej, stały się w zorem do opracow ania podobnych regulacji w sektorze usług. W kwietniu 2004 roku weszło w życie rozporzą­ dzenie Rady, pozw alające nakładać opłaty na przew oźników powietrznych z krajów trzecich, którzy korzystają z subsydiów rządowych lub stosują nie­ uczciw e praktyki cenowe. Przyczyną przyjęcia rozporządzenia były subsy­ dia u d zielane liniom lotniczym dla złagodzenia kryzysu spow odow anego znacznym zm niejszeniem liczby lotów po 11 w rześnia 2001 roku.

Spośród wymienionych instrumentów ochrony rynku wewnętrznego Unia Europejska najczęściej korzysta z postępow ań antydum pingow ych - w la­ tach 1996-2005 w szczęła ich 291. W tym czasie przeprow adzono też 44 postępow ania antysubw encyjne14. W praktyce państwami najczęściej oskar­ żanymi przez Unię o dumping są kraje azjatyckie, a zwłaszcza Chiny. Postę­ pow ania dotyczą towarów, których podstawowym elem entem konkurencyj­ ności je st cena i które cechuje strukturalna przew aga podaży nad popytem na rynku zarówno UE, jak i światowym, a są to: wyroby chemiczne, meta­ lurgiczne, tekstylne. Nie wszystkie wszczęte postępowania kończą się nało­ żeniem ceł antydum pingowych; około 40% z nich zostaje umorzonych, np. z powodu w ycofania skargi lub nieznacznej szkody15. Na 31 grudnia 2005 roku w im porcie do Unii obow iązyw ało 135 środków antydum pingow ych nałożonych na 19 towarów pochodzących z 15 krajó w 16.

Subsydia są uważane, podobnie jak dumping, za nieuczciwą praktykę w han­ dlu, stąd Unia Europejska, tak jak inni członkowie WTO, ma prawo bronić się przed takimi działaniami państw trzecich, jeśli wyrządzają one szkodę unijne­ mu przemysłowi.

R egulacje dotyczące postępow ań antydum pingow ych i antysubw encyj- nych są we W spólnocie bardzo zbliżone. Zasadnicza różnica dotyczy okresu przed w szczęciem postępow ania. W procedurze antysubsydyjnej Komisja

12 Unia E uropejska, P rzygotow ania P olski do członkostw a, op. cii., s. 193. 11 Ibidem , s. 195.

14 h ttp ://e c .e u ro p a .e u /c o m m /tra d e (10 V 2006).

15 Unia E uropejska, P rzygotow ania P olski do członkostw a, op. cit., s. 195. Ifl h ttp ://e c .e u ro p a .e u /c o m m /tra d e (10 V 2006).

Zasady i instrum enty wspólnej polityki handlowej Unii. 81

zobowiązana jest do konsultacji z rządem kraju oskarżonego o dom niemane subsydiowanie w celu wyjaśnienia sytuacji i próby osiągnięcia porozumienia. Dopiero - jeśli takie porozumienie nie zostało osiągnięte - Komisja wszczyna postępowanie w ciągu 45 dni od złożenia wniosku przez producentów. Postę­ powanie powinno być zakończone w ciągu roku, wyjątkowo w ciągu 13 m ie­ sięcy. Procedury odwoławcze i przeglądowe są podobne jak w postępowaniach antydumpingowych.

Środki wyrównawcze (cła wyrównawcze, cła tymczasowe, zobowiązania) można wprowadzić, jeśli postępow anie udowodni w ystąpienie subsydiow a­ nia p o d legająceg o działan io m w yrów naw czym (nie w szy stk ie su bsydia, zgodnie z regulacjami WTO, podlegają sankcjom). Zgodnie z sądami niedy­ skryminacji środki te muszą dotyczyć wszystkich eksporterów danego produktu, z wyjątkiem tych, którzy złożyli zobowiązania cenowe. Cła wyrównawcze i zo­ bowiązania cenowe nakładane są zwykle na pięć lat i mogą zostać przedłużo­ ne w wyniku postępowań przeglądowych.

Unia Europejska stosuje cła wyrównawcze o wiele rzadziej niż cła anty­ dumpingowe, sama częściej bywa oskarżana o stosow anie subsydiów. Poza tym w przypadku postępow ań antysubsydyjnych oskarżane o nieuczciw e praktyki są władze rządowe, a ponadto znacznie trudniej jest zdobyć dow o­ dy świadczące o subsydiowaniu niż o stosowaniu dumpingu. W latach 2001- 2004 kom isja wszczęła 10 postępow ań antysubsydyjnych (najwięcej wobec Indii), w 2005 roku dwa nowe postępowania - wobec Malezji i Tajlandii w spra­ wie subsydiowania eksportu plastikowych worków i toreb17.

Postępow ania ochronne przed nadm iernym im portem um ożliw iają ogra­ niczenie wielkości importu i pozwalają na odstępstwo od ogólnej zasady za­ kazu sto so w an ia o g ran iczeń ilo ścio w y ch w h andlu m ięd zy n aro d o w y m . W prow adzenie środków ochronnych przed nadm iernym im portem poprze­ dza postępow anie, w którym bada się, czy istnieje zw iązek przyczynow o- skutkow y m iędzy importem a pogorszeniem sytuacji przem ysłu W spólnoty. Badanie importu i szkody (lub zagrożenia szkodą) obejmuje m.in.: wolumen importu, w szczególności jego wzrost w wartościach bezwzględnych i w rela­ cji do produkcji lub konsumpcji we Wspólnocie, ceny importowanych towarów, w tym w relacji do cen wspólnotowych. Jeśli postępow anie (powinno trwać maksymalnie dziewięć miesięcy, w wyjątkowych przypadkach 11 m iesięcy) wykaże zasadność skargi, Komisja może:

- ograniczyć okres ważności dokum entów im portow ych;

- ustanow ić nadzór nad im portem - może mieć on charakter następczy i dotyczyć importu już dokonanego (nadzór retrospektywny) i polega wów­ czas na szybszym niż zazwyczaj przekazywaniu danych statystycznych do­ tyczących importu, oraz nadzór uprzedni, dotyczący im portu planow anego

82 M a ł g o r z a t a C ze rm iń sk a

- oznacza konieczność uzyskania przez im portera pozw olenia na przywóz w swoim kraju i tylko wówczas produkty mogą być przywiezione na obszar celny W spólnoty i swobodnie na nim cyrkulować;

- ustanow ić kontyngent ilościow y (nietaryfow y), stanow iący ogranicze­ nie ilościow e, im port poza kontyngentem nie jest możliwy;

- zmienić zasady importu kwestionowanego towaru, uzależniając dopusz­ czenie danego produktu na obszar celny W spólnoty od uzyskania pozw o­ lenia na przyw óz (wydanie takiego dokum entu może się wiązać z koniecz­ nością spełnienia określonych wymogów, w tym dotyczących ograniczenia w ielkości im portu).

O kres obow iązyw ania środków ochronnych nie pow inien przekraczać czterech lat, a przy spełnieniu określonych warunków - ośmiu lat.

Im port z niektórych krajów trzecich (Azerbejdżan, Białoruś, Kazachstan, Korea Północna, Rosja, Tadżykistan, Turkmenistan, Ukraina, Wietnam) pod­ lega nieco innym regulacjom . Procedura w prow adzania środków o c h ro n ­ nych w obec tych p aństw je s t zb liżo n a do p ro cedu ry stosow an ej wobec krajów o gospodarce rynkow ej, pozw ala jednak Kom isji na w iększą sw o­ bodę działania. I tak, w przypadku im portu z Chin W spólnota ustanow iła o g ra n ic z e n ia w im p o rc ie do k o ń ca 2013 roku - sp e cja ln y m echan izm ochronny (TPSSM - Tem porary P roduct-Specific Safeguard M echanizm ) dla w szystkich tow arów oraz do końca 2008 roku - specjalny m echanizm ochronny w im porcie teksty lió w i odzieży.

W przypadku klauzuli TPSSM m ożliwe jest ustanow ienie kontyngentów lub dodatkow ej opłaty celnej, gdy wzrost importu z Chin powoduje zakłó­ cen ia rynkow e, czyli rzeczy w istą szkodę (a nie pow ażną, ja k w ogólnej klauzuli ochronnej) albo inny kraj nałożył środki ochronne na import z Chin, a to pow oduje odchylenia w h and lu 18.

K la u z u la d o ty c z ą c a im p o rtu p rz e w id u je , że po o trz y m an iu prośby o konsultację strona chińska wstrzym a w ysyłkę towarów powyżej określo­ nej ilości. W razie nieosiągnięcia porozum ienia w ciągu 90 dni Unia może