Dzieje się tak z tego względu, że generują one nie tylko korzyści związane z lepszą ochroną środowiska, lecz także zysk dla samych przedsiębiorstw.
Przykładów można podać bardzo wiele. Jednym z nich jest przedsiębiorstwo Po-sco, które zajmuje się działalnością w sektorze hutniczym. Wśród jego działań zwią-zanych z wdrażaniem koncepcji Green Supply Chain można wspomnieć o nawiązaniu współpracy z firmą Siemens VAI, czego efektem było opracowanie technologii Finex. Dzięki niej możliwe staje się używanie podczas produkcji taniego węgla bitumiczne-go oraz proszku uzyskiwanebitumiczne-go ze zwykłej rudy żelaza, co prowadzi do tebitumiczne-go, że nie jest konieczne realizowanie procesów koksowania i spiekania, co prowadzi do znacz-nego zmniejszenia poziomu emisji gazów cieplarnianych do atmosfery. Co ważne, dzięki technologii Finex koszty budowy nowych stalowni spadły o 6–17%, a koszty operacyjne ponoszone przez Posco – o 15% [Lee 2011, s. 7–8].
Innym przykładem jest amerykańska sieć supermarketów Wal-Mart, w której w 2005 r. zaczęto wdrażać koncepcję nazwaną Sustainability 360. W jej ramach pod-kreślono, że firma musi realizować działania związane z redukcją własnego nega-tywnego oddziaływania na środowisko, przy czym uznano, że powinno to dotyczyć całego globalnego łańcucha dostaw. Głównym celem koncepcji Wal-Martu było zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii przy jednoczesnej redukcji emisji szkodliwych dla środowiska gazów cieplarnianych do atmosfery. Dzięki oma-wianej koncepcji wdrożono szereg działań, dzięki którym doszło nie tylko do zmniej-szenia negatywnego wpływu firmy na środowisko, lecz także do wygenerowania dużych oszczędności. Działania takie jak zwiększenie efektywności floty poprzez eliminację pustych przebiegów, zastosowanie w pojazdach technologii oszczędza-jących paliwo, ograniczenie, przy współpracy z dostawcami, liczby i rozmiarów opa-kowań, a także strategiczne lokalizowanie sieci centrów dystrybucyjnych przyniosły Wal-Martowi oszczędności na poziomie kilku miliardów dolarów [Roszkowska-Śliż 2011b, ss. 57–58].
Firma Danone w 2011 r. wprowadziła wymóg dotyczący konieczności podpisywa-nia przez potencjalnych dostawców zobowiązapodpisywa-nia względem tego, że będą wypełpodpisywa-niać określone standardy społeczne i środowiskowe obowiązujące w tym przedsiębior-stwie. Dzięki intensywnej współpracy z dostawcami udało się opracować narzędzie Roadnet, które doprowadziło do tego, że poszczególne cysterny rozwożące mleko
34
do fabryk Danone pokonują znacznie mniej kilometrów niż wcześniej. W ten spo-sób, o ile jeszcze w 2010 r. koszt transportu jednego litra mleka, wyrażony w CO2/kg, wyniósł 81 g, to w 2011 r. osiągnął poziom już tylko 75 g. Ponadto na skutek inten-sywnych rozmów z dostawcami doszło do znacznego zmniejszenia masy opakowań produktów (o 1 g w wypadku butelek Activia oraz o 0,5 g w odniesieniu do produktu Gratka), dzięki czemu emisja gazów do atmosfery zmniejszyła się o 1% [Leszczyńska 2014, s. 83].
Niektóre firmy, realizując działania w ramach zielonego łańcucha dostaw, skupia-ją się na ograniczaniu skali zwrotów dokonywanych przez klientów czy dystrybuto-rów. Wśród firm tych znajduje się producent samochodów Hyundai Motor America, który z uwagi na to, że rokrocznie otrzymywał wręcz ogromne zwroty różnych czę-ści zamiennych od dealerów (około 30 tys. sztuk), postanowił nawiązać współpracę z jednym z operatorów logistycznych. Skutkiem tego było usprawnienie przepływu zwrotów, a także wprowadzenie prognozowania w ich zakresie, dzięki czemu moż-liwe stało się znaczne zmniejszenie kosztów tych zwrotów, a tym samym wzrost zy-sków. Podobne działania podjęła firma Best Buy Co., która dzięki usprawnieniu prze-pływów zwrotów zmniejszyła wielkość kosztów realizacji procesów wewnętrznych aż o 50%. Usprawnienie zwrotów wdrożono także w firmie Kodak, która jest jednym z wiodących producentów aparatów fotograficznych czy kamer. Stało się to w roku 2000. Dzięki temu przedsiębiorstwu udało się odzyskać około 70% zużytych przez konsumentów kamer i, na skutek realizacji procesów przetwórczych, ponownie wy-korzystać 85% surowców i materiałów użytych do produkcji tych kamer [Baraniecka 2015, s. 246].
Szereg korzyści związanych z wdrażaniem zasad zielonego łańcucha dostaw moż-na dostrzec w ramach logistyki nieruchomości. Wiele firm stara się bowiem stosować rozwiązania, które umożliwiają wprowadzanie oszczędności w zakresie zużycia ener-gii. Wśród firm tych znajduje się deweloper Goodman, który w Monachium w Niem-czech, podczas budowy jednego ze swoich magazynów, zastosował energooszczęd-ne świetlówki T5 ze światłoczułym systemem kontroli. Są oenergooszczęd-ne krótsze o 50 mm od standardowych świetlówek, co wpływa na oszczędność materiałów i tym samym, w całym cyklu produkcji oraz życia produktu, umożliwia zmniejszenie ilości surow-ców używanych do ich wytworzenia oraz pozytywnie wpływa na ochronę środowiska [Szpręglewska, Zięba 2013, s. 119].
Wiele przedsiębiorstw stara się na coraz szerszą skalę stosować akumulatory li-towo-jonowe. Odznaczają się one o wiele lepszymi parametrami niż akumulatory
35 ołowiowe. Można je na przykład ładować w dowolnej chwili (akumulatory ołowiowe
tylko przy 80-procentowym rozładowaniu), czas ich ładowania to 20 min (8 h w wy-padku akumulatorów ołowiowych), a liczba cykli eksploatacji dochodzi do 4,5 tys. ła-dowań (1,5 tys. jeśli chodzi o akumulatory ołowiowe). Co ważne, z akumulatorów lito-wo-jonowych można odzyskiwać część materiałów, które następnie służą do budowy dróg czy wytwarzania stali nierdzewnej [Szpręglewska, Zięba 2013, s. 122].
Wspomniano już o funkcjonowaniu ekotaksówek. Wprawdzie cena przeróbki tradycyjnego samochodu na elektryczny jest dość duża (wynosi około 70 tys. zł), to jednak może ona przynieść zdecydowanie pozytywne następstwa dla środowiska. Możliwa jest bowiem znaczna redukcja emisji CO2, uzyskiwana dzięki rodzajowi za-stosowanego zasilania (energia elektryczna zamiast paliwa konwencjonalnego), a także niskiemu zużyciu paliwa (tradycyjna taksówka, w przeliczeniu na jednostki paliwa, zużywa jedną taką jednostkę, podczas gdy ekotaksówka – tylko ¼ takiej jed-nostki) [Górniak, Krajewski 2013, s. 28].
W tym miejscu można również wspomnieć o kodeksie IWAY (The IKEA Way on Pur-chasing Materials, Products & Services), który od 2000 r. funkcjonuje w ramach jednego z największych przedsiębiorstw działających w branży meblarskiej na świecie, jakim jest IKEA. Jest to kodeks dobrych i sprawdzonych praktyk, który zawiera wytyczne od-noszące się m.in. do ochrony środowiska i sposobu gospodarowania odpadami i któ-ry w 2011 r. został zaakceptowany już przez 67% dostawców oferujących swoje usługi tej firmie (docelowo ma on objąć wszystkich spośród nich). Dzięki wdrożeniu kodek-su do roku 2012 w omawianym przedsiębiorstwie udało się wdrożyć ponad 170 tys. różnego rodzaju usprawnień, w tym w dużej części tych, które są związane z ochroną środowiska naturalnego. Ponadto w następstwie wdrożenia kodeksu u dostawców IKEI odnotowano znacznie mniejszą liczbę zagrożeń dla środowiska pod postacią po-żarów czy emisji zanieczyszczeń [Wojtaszczyk 2012, s. 14].
Warte uwagi są również rozwiązania, które zostały zaproponowane przez firmę Esquel zajmującą się uprawą bawełny w Chinach. W ramach tych rozwiązań podjęto kilka podstawowych działań, dzięki którym miało dojść nie tylko do wzrostu wydajno-ści upraw, lecz także do zmniejszenia ilowydajno-ści odpadów. Wśród działań tych znalazło się wprowadzenie nowych technik zbiorów oraz ekologicznych metod uprawy bawełny (wykorzystywanie systemów nawadniania kroplowego, generujące mniejsze zużycie wody, stosowanie metod ograniczania pestycydów, wdrażanie programów, których celem jest ograniczanie ryzyka rozprzestrzeniania się chorób poprzez uprawianie od-mian odpornych na choroby), a także zwiększenie stopnia partnerstwa w relacjach
36
z poszczególnymi farmerami (umożliwienie im korzystania z preferencyjnych kredy-tów w jednym z banków, kontraktowanie dostaw bawełny podczas siewu, zaoferowa-nie plantatorom atrakcyjnych cen w okresie żniw). Efektem tego był wzrost wydajno-ści upraw na przestrzeni lat 2005–2007 aż o ponad 100% oraz zwiększenie dochodów plantatorów o 30%. Dzięki wzrostowi wydajności możliwe stało się również znaczne zmniejszenie emisji zanieczyszczeń i odpadów. Produkcja nowych odmian bawełny powodowała bowiem, że uzyskiwano z nich mocniejsze włókna, co tym samym elimi-nowało dużą część odpadów [Lee 2011, ss. 9–10].
Wspomniano wcześniej, że wykorzystywanie koncepcji Green Supply Chain może dotyczyć także transportu. Mówiąc o korzyściach w tym zakresie, można wspomnieć o znacznej redukcji ilości gazów, które przedostają się do atmosfery w następstwie wzmożonego ruchu pojazdów. W sytuacji, gdy wykorzystywane są różnorodne inteli-gentne systemy transportowe (ITS – Intelligent Transportation Systems), może to mieć niezwykle pozytywny wpływ na środowisko. Wystarczy wspomnieć o tym, że wdra-żanie systemów zarządzania ruchem prowadzi do znacznej redukcji zużycia paliwa przez samochody: w mieście o 30%, a na drogach szybkiego ruchu – nawet o 40% [Nowicka 2015, s. 111].
Takie przykłady można mnożyć. Pokazują one, jak wiele korzyści mogą uzyskiwać poszczególne przedsiębiorstwa na skutek uczestnictwa w zielonych łańcuchach do-staw, a także jak wiele pozytywnych następstw dla środowiska naturalnego może ze sobą nieść ich wykorzystywanie.