Kan. 875 - Jeżeli nie ma rodzica chrzestnego, udzielający chrztu powinien zatroszczyć się o to, by był obecny przynajmniej świadek, dzięki któremu można by udowodnić udzielenie chrztu.
Kan. 876 - Do udowodnienia udzielonego chrztu, jeżeli to nie przynosi nikomu szkody, wystarczy oświadczenie jednego świadka będącego ponad wszelkim podejrzeniem albo przysięga samego ochrzczonego, jeżeli ten przyjmował chrzest będąc dorosłym.
Kan. 877 - § 1. Proboszcz miejsca, w którym chrzest jest sprawowany, powinien w księdze ochrzczonych dokładnie i bezzwłocznie zapisać imiona i nazwiska ochrzczonych, z podaniem szafarza, rodziców, rodziców chrzestnych oraz świadków, jeżeli byli obecni, jak też miejsca i daty udzielonego chrztu, wskazując również datę i miejsce urodzenia.
§ 2. Gdy chodzi o dziecko zrodzone z matki niezamężnej, należy wpisać imię i nazwisko matki, gdy fakt jej macierzyństwa jest publicznie stwierdzony albo ona sama z własnej woli o to prosi na piśmie lub wobec dwóch świadków; należy wpisać także imię i nazwisko ojca, gdy jego ojcostwo potwierdza jakiś dokument publiczny albo oświadczenie złożone przez
niego wobec proboszcza i dwóch świadków; w pozostałych przypadkach wpisuje się ochrzczonego, bez żadnej wzmianki o imieniu i nazwisku ojca albo rodziców.
§ 3. Gdy chodzi o dziecko adoptowane, należy wpisać imiona i nazwiska adoptujących oraz – przynajmniej jeżeli tak czyni się w aktach stanu cywilnego danego regionu – imiona i nazwiska rodziców naturalnych, zgodnie z § 1 i 2, przy uwzględnieniu przepisów konferencji biskupów.
Kan. 878 - Jeżeli chrzest nie był udzielony przez proboszcza ani też w jego obecności, szafarz chrztu, kimkolwiek by był, ma obowiązek powiadomić o tym chrzcie proboszcza parafii, w której chrzest został udzielony, aby proboszcz mógł go zapisać zgodnie z kan. 877 § 1.
Tytuł II
SAKRAMENT BIERZMOWANIA
Kan. 879 - Sakrament bierzmowania, który wyciska charakter i przez który ochrzczeni, postępując na drodze chrześcijańskiego wtajemniczenia, są ubogacani darem Ducha Świętego i doskonalej wiążą się z Kościołem, umacnia ich i ściślej zobowiązuje, by słowem i czynem byli świadkami Chrystusa oraz krzewili wiarę i jej bronili.
Rozdział I
SPRAWOWANIE BIERZMOWANIA
Kan. 880 - § 1. Sakramentu bierzmowania udziela się przez namaszczenie krzyżmem na czole, dokonywane z nałożeniem ręki, i przez słowa określone w zatwierdzonych księgach liturgicznych.
§ 2. Krzyżmo używane w sakramencie bierzmowania powinno być konsekrowane przez biskupa, chociażby sakramentu udzielał prezbiter.
Kan. 881 - Jest wskazane, aby sakrament bierzmowania był sprawowany w kościele i to podczas Mszy świętej; jednakże ze słusznej i rozumnej przyczyny może być udzielany poza Mszą świętą i w jakimkolwiek godnym miejscu.
Rozdział II
SZAFARZ BIERZMOWANIA
Kan. 882 - Zwyczajnym szafarzem sakramentu bierzmowania jest biskup; ważnie tego sakramentu udziela również prezbiter posiadający takie upoważnienie na mocy prawa powszechnego albo specjalnego udzielenia ze strony właściwej władzy.
Kan. 883 - Na mocy samego prawa upoważnienie do udzielania bierzmowania posiadają:
1º w granicach swego okręgu ci, którzy są zrównani przez prawo z biskupem diecezjalnym;
2º w odniesieniu do danej osoby prezbiter, który – na mocy urzędu lub zlecenia biskupa diecezjalnego – udziela chrztu temu, kto wyszedł z dzieciństwa albo osobę już ochrzczoną dopuszcza do pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim;
3º w odniesieniu do osób znajdujących się w niebezpieczeństwie śmierci – proboszcz, a nawet każdy prezbiter.
Kan. 884 - § 1. Biskup diecezjalny powinien udzielać bierzmowania osobiście albo zatroszczyć się o to, by go udzielił inny biskup; jeżeli zaś zachodzi konieczność, może jednemu lub kilku określonym prezbiterom udzielić upoważnienia do sprawowania tego sakramentu.
§ 2. Biskup, a także prezbiter, który na mocy prawa albo specjalnego udzielenia ze strony właściwej władzy otrzymał upoważnienie do bierzmowania, mogą w poszczególnych przypadkach, powodowani ważną przyczyną, dobrać sobie prezbiterów, aby także oni udzielali sakramentu.
Kan. 885 - § 1. Biskup diecezjalny jest obowiązany troszczyć się, aby sakrament bierzmowania był udzielany podwładnym, którzy proszą o to zgodnie z prawem i we właściwy sposób.
§ 2. Prezbiter, który posiada to upoważnienie, powinien z niego korzystać w odniesieniu do tych, na korzyść których zostało mu udzielone.
Kan. 886 - § 1. Biskup w swojej diecezji zgodnie z prawem udziela sakramentu bierzmowania także wiernym, którzy nie są jego podwładnymi, chyba że sprzeciwiałby się temu wyraźny zakaz ich własnego ordynariusza.
§ 2. Aby godziwie udzielać bierzmowania w innej diecezji, biskup potrzebuje przynajmniej rozumnie domniemanego zezwolenia biskupa diecezjalnego, chyba że chodzi o jego podwładnych.
Kan. 887 - Prezbiter, posiadający upoważnienie do bierzmowania, na wyznaczonym mu terytorium godziwie udziela tego sakramentu także obcym, chyba że sprzeciwiałby się temu zakaz ich własnego ordynariusza; natomiast na cudzym terytorium nie może ważnie bierzmować nikogo, z zastrzeżeniem jednak przepisu kan. 883, 3º.
Kan. 888 - Na terytorium, na którym wolno im udzielać bierzmowania, szafarze mogą go udzielać również w miejscach wyjętych.
Rozdział III
PRZYJMUJĄCY BIERZMOWANIE
Kan. 889 - § 1. Każdy ochrzczony i jedynie ten, kto został ochrzczony, a nie był jeszcze bierzmowany, jest zdolny do przyjęcia bierzmowania.
§ 2. Wyjąwszy niebezpieczeństwo śmierci, do godziwego przyjęcia bierzmowania wymaga się, by ten, kto potrafi używać rozumu, został odpowiednio pouczony, był należycie usposobiony i mógł odnowić przyrzeczenia chrzcielne.
Kan. 890 - Wierni obowiązani są przyjąć ten sakrament w odpowiednim czasie; rodzice, duszpasterze, zwłaszcza proboszczowie, mają troszczyć się, żeby wierni zostali właściwie przygotowani do jego przyjęcia i w odpowiednim czasie do niego przystąpili.
Kan. 891 - Sakramentu bierzmowania należy udzielać wiernym około wieku rozeznania, chyba że konferencja biskupów określiła inny wiek, albo zachodzi niebezpieczeństwo śmierci lub, zdaniem szafarza, za czym innym przemawia poważna przyczyna.
Rozdział IV ŚWIADKOWIE
Kan. 892 – Jeżeli to możliwe, bierzmowanemu powinien towarzyszyć świadek, który ma troszczyć się, by bierzmowany postępował jak prawdziwy wyznawca Chrystusa i wiernie wypełniał obowiązki związane z tym sakramentem.
Kan. 893 - § 1. Aby wykonywać zadanie świadka, należy spełniać warunki określone w kan. 874.
§ 2. Wskazane jest, by na świadka był wybierany ten, kto przy chrzcie podjął się zadania rodzica chrzestnego.
Rozdział V