Kodeks Prawa Kanonicznego

Stefan Biskupski

Kodeks Prawa Kanonicznego

Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny 7/3-4, 145-161

D

О

K

U

M

E

N

T

Y

KODEKS PRAWA KANONICZNEGO

T i t u l u s I V

D e p o e n i t e n t i a

Can. 870. — In p o e n ite n tia e sacram en to, per iu d icia lem ab­ so lu tio n em a le g itim o m in istro im p ertita m , fid e li rite d isp o si­ to r em ittu n tu r p ecca ta post b ap tism u m com m issa.

С a p u t

D e m i n i s t r o s a c r a m e n t i p o e n i ­ te n t ia e .

Can. 871. ■— M in ister h u iu s sa cra m en ti e st solu s sacerdos.

Can . 872. — P ra eter p o te sta ­

tem ord in is, ad v a lid a m p e c c a ­ torum a b so lu tio n em req u iritu r in m in istro p o testa s iu r isd ic tio - n is, s iv e ord in aria s iv e d e le g a ­ ta, in p o en iten tem .

Can. 873. ■— § 1. O rdinaria iu - r isd ic tio n e ad c o n fessio n es e x c i­ p ien d a s pro u n iv ersa E cclesia, p ra eter R om an u m P o n tificem , p otiu n tu r S.R.E. C ardinales; pro su o q u isq u e territo rio O rdina­ riu s lo ci, et p aroch u s a liiq u e q u i loco p aroch i sunt.

§ 2. H ac ead em iu risd ictio n e g a u d en t etiam can on icu s p o en i- ten tia riu s e c c le sia e q u oq u e

col-T y t u ł IV O P o k u c i e

К а п . 870. — W- sa k ra m en cie

pok u ty, w ie r n e m u n a leży cie u sp osob ion em u , od p u szcza się p o p ełn io n e po ch rzcie grzechy, na sk u te k są d o w ej ab solu cji u d zielo n ej przez p ra w n eg o sza­ farza. R o z d z i a ł I O s z a f a r z u s a k r a m e n t u p o k u t y K a n . 871. — S za fa rzem tego sa k ra m en tu je s t ty lk o kap łan . K a n . 872. — D o w a żn eg o roz­

g rzeszen ia, oprócz w ła d z y ś w ię ­ ceń, w y m a g a się u szafarza w ła d z y ju ry sd y k cy jn ej nad p e­ n ite n te m , zw y cza jn ej bądź d e le ­ g o w a n ej,

K a n . 873. — § 1. Z w yczajn ą

ju r y sd y k c ję do słu ch a n ia sp o ­ w ie d z i p o siad ają w całym K o ś­ ciele, oprócz B isk u p a R z y m sk ie ­ go, k a rd y n a ło w ie; k a żd y na s w o ­ im te ry to riu m m ie jsc o w y o r d y ­ n ariu sz i proboszcz oraz ci, k tó ­ rzy zajm u ją m ie jsc e proboszcza.

§ 2. T ę sa m ą ju ry sd y k cję p o ­ sia d a ją ró w n ież k an on ik p e n i- ten cjarz, ta k że k o ścio ła k o le g ia -10*

146 C O D E X I U R I S C A N O N I C I [340]

le g ia ta e , ad norm am can. 401. § 1, et S u p erio res' r e lig io si e x e m p ti pro su is su b d itis, ad norm am c o n stitu tio n u m .

§ 3. H aec iu r isd ic tio cessa t a m issio n e o ffic ii, ad norm am can. 183, et, p o st se n te n tia m con d em n atoriam v e l d ecla ra to - riam , e x c o m m u n ica tio n e, s u s ­ p e n sio n e ab o fficio , in terd icto .

Can. 874. — § 1. Iu r isd ic tio -

nem d eleg a ta m ad recip ien d a s co n fessio n es q u o ru m lib et siv e sa ecu la riu m siv e relig io so ru m co n fert sa cerd o tib u s tu m se e u - la rib u s tum r e lig io s is, etiam ex e m p tis, O rdinarius lo c i in quo co n fe ssio n e s ex cip iu n tu r; sa c e r ­ d o tes a u tem r e lig io s i ead em ne u ta n tu r sin e lic e n tia sa ltem p ra esu m p ta sui S u p erio ris, fir ­ m o ta m en p ra escrip to can. 519. § 2. L ocorum O rdinarii iu r is - d ictio n em ad a u d ien d a s co n fe s­ sio n es h a b itu a lite r n e con ced an t r e lig io s is q u i a proprio S u p e r io ­ re n on p ra esen ta n tu r; iis v ero q u i a proprio S u p erio re p r a e ­ sen ta n tu r, sin e g r a v i cau sa eam n e d en eg en t, firm o ta m en p ra es­ crip to can. 877.

Can. 875. ■—■ § 1. In r e lig io n e cle r ic a li e x e m p ta ad recip ien d a s co n fe ssio n e s p rofessoru m , n ö v i- tio ru m a lio r u m v e de q u ib u s in can. 514, § 1, iu risd ictio n em d e ­ leg a ta m co n fert q u oq u e p roprius eo ru n d em S u p erior, ad norm am c o n stitu tio n u m ; cui fa s est eam

ck iego, sto so w n ie do kan. 401, § 1, oraz zg o d n ie z k o n sty tu c ja ­ m i p rzeło żen i za k o n ó w w y j ę ­ ty ch w sto su n k u do sw o ich p od ­ w ła d n y ch .

§ 3. J u ry sd y k cja ta w y g a sa z u tratą urzędu, sto so w n ie do kan. 183, oraz po w y r o k u sk a ­ zu ją cy m alb o og ła sza ją cy m , że z a cią g n ięto ek sk o m u n ik ę, su s­ p e n sę od urzędu, in terd y k t.

K a n . 874. — § 1. D eleg o w a n ej

ju ry sd y k cji do słu ch a n ia k ogo­ k o lw ie k sp o w ied zi, św ie c k ic h bądź za k o n n ik ó w , u d ziela k a p ła ­ nom św ie c k im i zak on n ym , n a w et w y ję ty m , ord yn ariu sz m iejsca , g d zie o d b y w a s ię sp o w ied ź; k a­ p łan i jed n a k zak on n i n ie p o­ w in n i z n iej k o rzy sta ć b ez d o ­ m y śln ej p rzy n a jm n iej zgody sw o je g o p rzełożon ego, n ie n a ru ­ sza ją c w sza k że p rzep isu kan.

519.

§ 2. M iejsco w i o rd yn ariu sze nie p o w in n i na sta łe u d ziela ć zak on n ik om ju r y sd y k c ji do słu ­ ch an ia sp o w ied zi, je ż e li ich n ie p r z e d sta w ił ich w ła sn y p rzeło ­ żony; n ie n a ru sza ją c jednak p rzep isu kan. 877, ty m , których p r z e d sta w ił ich w ła s n y p rzeło ­ żon y, n ie p o w in n i jej od m aw iać bez w a żn ej p rzyczyn y. K a n . 875. — § 1. W zak on ie k lery ck im w y ję ty m , do słu c h a ­ n ia sp o w ied zi p ro fesó w , n o ­ w ic ju s z y i in n y ch , o k tórych w kan. 514 § 1, d eleg o w a n ej ju ­ ry sd y k cji u d ziela sto so w n ie do k o n sty tu c ji ta k że ich w ła sn y p rzełożony; w o ln o m u jej u d

zie-[341] K O D E K S P H A W A K A N O N I C Z N E G O 147

con ced ere etia m sa cerd o tib u s e clero sa ecu la ri aut a liu s r e lig io ­ nis.

§ 2. In r e lig io n e la ic a li e x e m ­ pta, S u p erior p rop on it co n fes- sariu m , q u i ta m en iu risd ictio n em o b tin ere d eb et ab O rdinario lo ­ ci, in quo r e lig io s a d om u s re- peritur.

Can. 876. — § 1. R ev o ca ta q u a ­

lib e t con traria p a rticu la ri leg e s e u p r iv ile g io , sa cerd o tes tu m sa ecu la res tu m r e lig io si, c u iu s­ v is gradus au t o ffic ii, ad con­ fe s s io n e s q u aru m cu n q u e r e lig io ­ saru m ac n o v itia r u m v a lid e et lic it e r ecip ien d a s p e c u lia r i iu - r isd ic tio n e in d ig en t, sa lv o p r a e s­ cripto can. 239, § 1, n. 1, 522, 523.

§ 2. H anc iu risd ictio n em con­ fe r t lo c i O rdinarius, ubi r e li­ g iosaru m dom us sita e st, ad norm am can. 525.

Can. 877. — § 1. T um locoru m

O rdinarii iu risd ictio n em , tum S u p erio res r e lig io s i iu r isd ic tio ­ n em au t lic e n tia m au d ien d aru m c o n fe ssio n u m n e con ced an t, n isi iis q u i id o n ei per e x a m e n r e ­ p erti fu erin t, n isi agatu r de sa ­ cerd ote cu iu s th eo lo g ica m doc- frin a m a liu n d e com p ertam h a ­ b ean t.

§ 2. S i p o st con cessam iu r is ­ d ictio n em au t lic e n tia m p ru d en ­ te r d u b iten t num p rob atu s a se a n tea sa cerd o s p erg a t adhuc id o n eu s esse, eum ad n ovu m d o ctrin a e p ericu lu m ad igan t, e t ­ si agatu r de parocho au t can o­ n ico p o en iten tia rio .

lić ta k że k ap łan om spośród k le ­ ru św ie c k ie g o lu b in n eg o za­

konu.

§ 2. W za k o n ie la ic k im w y j ę ­ tym , p rzeło ż o n y p rop on u je sp o ­ w ie d n ik a , m u si on jed n ak u zy­ sk ać ju ry sd y k cję od o rd y n a riu ­ sza m iejsca , gd zie zn ajd u je się dom zakonny.

K a n . 876. — § 1. O d rzu ciw szy

ja k ie k o lw ie k p rzeciw n e p raw o p a rty k u la rn e lu b p rzy w ilej, k a ­ p łan i ś w ie c c y lub zak on n i, ja ­ k ieg o k o lw iek sto p n ia bądź urzędu,

do w a żn eg o i g o d ziw eg o słu c h a ­ n ia sp o w ie d z i ja k ic h k o lw ie k za­ k o n n ic i n o w icju szek , m uszą m ieć sp ecja ln ą ju ry sd y k cję, n ie n a ru sza ją c p rzep isu kan. 239 § 1 n. 1, 522, 523.

§ 2. Tej ju ry sd y k cji u d ziela o rd y n a riu sz m iejsca , gd zie le ż y dom zak on n y, sto so w n ie do kan.

525.

K a n . 877. — § i . M iejscow ym

ord y n a riu szo m w o ln o u d zielać ju r y sd y k c ji do słu ch a n ia -sp o­ w ied zi, p rzeło żo n y m zak on n ym ju r y sd y k c ji bądź z e z w o le n ia je ­ d y n ie ty m , k tórych n a sk u tek eg za m in u uznano za o d p o w ied ­ nich, chyba że m o w a o k a p ła ­ nie, k tórego w ie d z a teo lo g iczn a sk ą d in ą d je s t znana.

§ 2. G d yb y po u d zielen iu ju ­ r y sd y k c ji lu b z e z w o le n ia w ą tp i­ li roztrop n ie, czy ap rob ow an y p rzed tem k a p ła n jest n a d a l od ­ p o w ied n i, p o w in n i go zm u sić do n o w eg o eg za m in u w za k resie w ied zy , ch ociażb y ch od ziło o p rob oszcza albo o k a n o n ik a p e - n iten cjarza.

148 C O D E X lU B I S C A N O N IC I [342]

Can. 878. — § 1. Iu risd ictio

d e le g a ta aut lic e n tia a u d ien d a ­ rum co n fessio n u m con ced i p o ­ te s t certis q u ib u sd am circ u m ­

scrip ta fin ib u s.

§ 2. C avean t ta m en locoru m O rdinarii ac r e lig io si S u p eriores ne iu risd ictio n em aut lic e n tia m sin e ra tio n a b ili cau sa n im is co- arctent.

Can. 879. — § 1. A d c o n fe ssio ­

n es v a lid e a u d ien d a s opus est iu r isd ic tio n e scrip to v e l v erb is e x p r e ss e con cessa.

§ 2. Pro co n cessio n e iu r isd ic - tio n is n ih il e x ig i potest.

Can. 880. — § 1. L oci O rdina­

riu s v e l S u p erio r re lig io su s iu risd ictio n em v e l lic e n tia m ad au d ien d as c o n fessio n es n e r e v o ­ cen t au t su sp en d a n t, n is i gra ­ v em ob causam .

§ 2. A t g ra v es ob cau sas Or­ d in ariu s p o test etia m parocho au t p o e n ite n tia r io c o n fessa rii m u n u s in terd icere, sa lv o recu r­ s u in de v o lu ti vo ad S ed em A p o- sto lica m .

§ 3. N on ta m en lic e t E p isco ­ po, in c o su lta S ed e A p o sto lica , si de dom o fo rm a ta agatur, om ­ n ib u s a licu iu s r e lig io sa e dom us c o n fessa riis una sim u l iu r isd ic ­ tio n em adim ere.

Can. 881. — § 1. O m nes u t-

riu sq u e cler i sa cerd o tes ad a u ­ d ien d as c o n fessio n es approbati in aliq u o loco, s iv e ord in aria s iv e d eleg a ta iu r isd ic tio n e in ­ stru cti, p o ssu n t etia m v a g o s ac

K a n . 878. ■— § 1. Ju ry sd y k cja d eleg o w a n a do słu ch a n ia sp o ­ w ied zi albo ze z w o le n ie m ogą być ograniczone.

§ 2. M iejsco w i jed n ak o rd y n a ­ riu sze i p rzeło żen i zak on n i p o­ w in n i się w y str z e g a ć zb ytn iego, bez rozu m n ej p rzyczyn y, ogra­ n iczan ia ju r y sd y k c ji albo z e ­ z w o leń .

K a n . 879. ■— § 1. Do w a żn eg o słu ch a n ia sp o w ied zi p otrzeba ju ry sd y k cji n a p iśm ie albo u st­ n ie, u d zielo n ej w y ra źn ie.

§ 2. Za u d zielen ie ju ry sd y k cji n ie w o ln o w y m a g a ć n iczego.

K a n . 880. ■— § 1. N ie w o ln o m ie jsc o w e m u o rd y n a riu szo w i lu b p rzeło żo n em u zak on n em u , bez w ażn ej p rzy czy n y o d w o ły w a ć ju ry sd y k cji lu b z e z w o le n ia do słu ch a n ia sp o w ied zi.

§ 2. D la w a żn ej jed n a k p rzy ­ czyny, ord yn ariu sz m oże n a w e t prob oszczow i lu b p en iten cja rzo - w i zabronić u rzędu sp o w ied n ik a , n ie n a ru sza ją c p ra w a r ek u rsu do S to lic y Ap. ze sk u tk iem d e- w o lu ty w n y m .

§ 3. N ie w o ln o wsfzakże b i­ sk u p o w i, bez o d n ie s ie n ia się do S to lic y A p., g d y m o w a o dom u u fo rm o w a n y m , p o zb a w ić ju ­ ry sd y k c ji w jak im ś dom u za­ k on n ym jed n o cześn ie w sz y stk ic h

sp o w ied n ik ó w .

K a n . 881. — § 1. W szyscy k a ­

p łan i, k leru św ie c k ie g o i zak on ­ nego, a p rob ow an i do słu ch a n ia sp o w ied zi w ja k im ś m iejscu , p o sia d a ją cy ju r y sd y k c ję z w y

-[343] K O D E K S P H A W A K A N O N I C Z N E G O 149

p eregrin os e x a lia d io cesi v e l p aroecia ad se s e acced en tes, ite m q u e ca th o lico s cu iu sq u e r i­ tu s o rien ta lis, v a lid e et lic ite ab solvere.

§ 2. Qui ord in ariam h a b en t a b so lv en d i p o testa tem , p ossu nt su b d ito s a b so lv ere u b iq u e te r ­ rarum .

Can. 882. — In p ericu lo m or­

tis om n es sa cerd o tes, lic e t ad c o n fe s sio n e s n on approbati, v a ­ lid e et lic ite ab so lv u n t' q u o sli­ b e t p o e n ite n te s a q u ib u sv is p ec­ ca tis au t cen su ris, q u a n tu m v is r e se r v a tis et n o to riis, e tia m si p ra esen s s it sacerd os approba­ tu s, sa lv o p ra escrip to can. 884, 2252.

Can. 883. — § 1. S acerd otes

o m n es m a ritim u m iter a rrip ien ­ tes, d um m odo v e l a prop rio Or­ d inario, v e l ab O rdinario por­ tu s in quo n a v im con scen d u n t, v e l etia m ab O rdinario c u iu sv is p ortu s in te r ie c ti per q u em in itin e r e tra n seu n t, fa c u lta te m r i­ te a ccep erin t co n fe ssio n e s au ­ dien d i, p o ssu n t, to to itin ere, q u o ru m lib et fid e liu m secu m n a ­ v ig a n tiu m co n fe ssio n e s in n avi e x c ip e r e , q u a m v is n a v is in it i­ n ere tra n sea t v e l etia m a liq u a n - d iu co n sista t v a r iis in lo c is d i­ v erso ru m O rd in arioru m iu r is- d ictio n i su b iectis.

§ 2. Q u o ties v ero n a v is in it i­ n ere co n sista t, p o ssu n t co n fe s­ sio n es e x c ip e r e tu m fid e liu m

czajną lu b d eleg o w a n ą , m ogą w a ż n ie i g o d ziw ie rozgrzeszać ró w n ie ż tu ła c z y i podróżn ych z in n y c h d iecezji lu b p arafii, je ś li p rzy b y w a ją do nich ; tak że k a to lik ó w k ażd ego obrządku w sch o d n ieg o .

§ 2. P o sia d a ją cy zw y cza jn ą w ła d zę rozgrzeszan ia m ogą roz­ g rzesza ć p o d w ła d n y ch na całym

św ie c ie .

K a n . 882. — W n ie b ezp ieczeń ­

stw ie śm ierci, n ie naruszając p rzep isu kan. 884, 2252, w szy scy k a p ła n i, ch ociażb y n ie m ieli a p rob aty do słu ch a n ia s p o w ie ­ dzi, ro zgrzeszają w a ż n ie i g o ­ d z iw ie w sz y sk tic h p e n ite n tó w od w sz y stk ic h grzech ó w lub cenzur w ja k ik o lw ie k sposób za strzeżo n y ch i n otoryczn ych , ch o cia żb y ob ecn y b y ł k ap łan ap rob ow an y.

K a n . 883. — § 1. W szy scy k a ­

p ła n i o d b y w a ją cy podróż m or­ ską, b y le b y o trzy m a li w ła d z ę sp o w ia d a n ia od w ła sn e g o or­ d y n ariu sza lu b od o rd y n a riu ­ sza p ortu, gd zie w sia d a ją na ok ręt lu b od o rd yn ariu sza k aż­ dego p ortu p ośred n iego, przez k tó ry w p od róży p rzep ły w a ją , m ogą podczas całej podróży sp o w ia d a ć n a o k ręcie w s z y s t­ k ich w ie r n y c h w sp ó łp a sa żeró w , ch o cia żb y o k ręt p rz e p ły w a ł lub n a w e t z a trzy m y w a ł s ię na jak iś czas w m iejsca ch , k tóre p o d le ­ g ają ju ry sd y k cji różn ych o rd y - n ariu szów .

§ 2. Ilek roć n a to m ia st o k ręt z a trzy m u je się w p odróży, m o ­ gą sp o w ia d a ć w iern y ch p rzy b y

-150 C O D E X I U R IS C A N O N I C I [344]

qui q u a v is de cau sa ad navim acced an t, tu m eoru m q u i ip sis ad terra m o b iter a p p ellen tib u s c o n fite r i p eta n t eo sq u e v a lid e ac lic ite a b so lv ere etia m a c a si­ bus O rdinario lo c i r e serv a tis.

Can. 884. —■ A b so lu tio co m p li­ cis in p ecca to tu rp i in v a lid a est, p raeterq u am in m o rtis p e ­ ricu lo ; et etiam in p ericu lo m ortis, e x tr a casu m n e c e ss ita ­ tis, e st e x p arte c o n fe ssa r ii i l li­ c ita ad norm am co n stitu tio n u m a p o sto lica ru m et n o m in a tim con­ stitu tio n is B en ed icti X IV S a c r a ­

m e n t u m P o e n it e n ti a e , 1 Iun. 1741.

Can . 885. — E tsi p reces, ab E cclesia fo rm u la e ab so lu to ria e a d iu n cta e, ad ip sam a b so lu tio ­ nem ob tin en d a m n on sin t n e ­ cessa ria e, n ih ilo m in u s, n isi iu sta de causa, n e o m itta n tu r.

Can . 886. — S i co n fessa riu s d u b ita re n eq u ea t de p o e n ite n tis d isp o sitio n ib u s et h ic a b so lu tio ­ nem p eta t, a b so lu tio n ec d en e­ gan d a, n ec d ifferen d a est.

Can . 887. — P ro q u a lita te et n u m ero p ecca to ru m et c o n d itio ­ ne p o e n ite n tis sa lu ta r e s et con­ v e n ie n te s sa tisfa c tio n e s co n fe s­ sa riu s in iu n g a t; q u as p o en iten s v o le n ti anim o e x c ip e r e atq u e ip se per se d eb et im p lere.

Can. 888. — § .1. M em in erit sacerd os in a u d ien d is c o n fe s sio ­ n ib u s se iu d ic is p ariter et m e ­ d ici p erson am su stin e r e ac d i­ v in a e iu s titia e sim u l et m ise - ły ch d la ja k ie jk o lw ie k p rzy czy ­

ny na ok ręt, jak ró w n ież, po w y jśc iu p rzy p a d k o w o n a ląd, ty ch , *co p roszą o sp o w ied ź; w szy stk ich rozgrzeszają w a ż n ie i g o d ziw ie, n a w e t od w y p a d k ó w zastrzeżon ych m iejsco w em u io rd y - nariu szow i.

K a n . 884. — P oza n ieb ezp ie­ czeń stw em śm ierci, ro zg rzesze­ n ie w sp ó ln ik a grzech u n ie c z y ­ stego je s t n iew a żn e; a n a w e t w n ie b e z p ie c z e ń stw ie śm ierci, poza w y p a d k iem k o n ieczn o ści, jest, g d y chodzi o sp o w ied n ik a , n ie ­ g o d ziw ie sto so w n ie do k o n sty ­ tu cji ap o sto lsk ich , im ie n n ie k o n ­ sty tu c ji B e n e d y k ta X IV S a c r o ­

s a n c t u m P o e n it e n ti a e , 1 czerw ca 1741.

K an. 885. ■— C h ociaż m o d lit­ w y d ołączon e p rzez K o śc ió ł do fo r m u ły a b so lu cji n ie są k o ­ n ieczn e do u zy sk a n ia ro zg rze­ szen ia, n iem n iej n ie p o w in n y być o p u szczan e b ez słu szn ej przyczyn y.

K a n . 886. — G dy sp o w ied n ik

n ie m o że m ieć w ą tp liw o ś c i co do u sp o so b ien ia p en iten ta , a ten p rosi o rozgrzeszen ie, n ie w o ln o m u an i od m aw iać, an i odkładać.

K a n . 887. — O dpow iednio do ja k o ści i lic z b y grzech ó w oraz p o ło żen ia p en iten ta , sp o w ied n ik p o w in ie n n ak ład ać zb a w ien n e i sto so w n e za d o sy ću czy n ien ia ; p e ­ n ite n t m u si je p rzy ją ć o ch o tn ie i o so b iście w y p e łn ić .

K a n . 888. — § 1. K apłan po­ w in ie n p a m ięta ć, że p rzy słu ­ ch an iu sp o w ied zi w y s tę p u je w r o li sęd zieg o i zarazem lek arza, że je s t po to u sta n o w io n y m

[345]

₁₅₁

stitu tu m e ss e ut h on ori d iv in o e t an im aru m sa lu ti con su lat.

§ 2. C av ea t om nino ne com ­ p lic is n o m en in q u ira t, n e cu rio ­ sis au t in u tilib u s q u a estio n ib u s, m a x im e circa se x tu m D eca lo g i p raecep tu m , q u em q u am d e tin e ­ at, et p ra esertim n e iu n io res de iis q u a e ig n o ra n t im p ru d en ter

in terro g et.

Can. 889. — § 1. S a cra m en ta -

le sig illu m in v io la b ile est; q u a ­ re c a v ea t d ilig en ter co n fessa riu s n e v erb o au t sig n o au t alio q u o v is m odo et q u a v is de ca u ­ sa prod at a liq u a ten u s p e c c a to ­ rem .

§ 2. O b lig a tio n e serv a n d i sac-' ra m en ta le sig illu m ten en tu r q u o­ qu e in terp res a liiq u e om n es ad

quos n o titia c o n fe ssio n is q u oq u o- m od o p erv en erit.

Can. 890. — § 1. O m nino pro­

h ib itu s e s t c o n fessa rio u sus sc ie n tia e ex, co n fessio n e a cq u i­ sita e cum g ra v a m in e p oen iteri- tis, e x c lu s o e tia m q u o v is r e v e ­ la tio n is p ericu lo.

§ 2. T am S u p erio res pro te m ­ pore e x s is te n te s , q u am c o n fe s - sa rii q u i p o stea S u p erio res fu e ­ rin t ren u n tia ti, n o titia quam de p e c c a tis in c o n fe ssio n e h a b u e ­ rint, ad e x te r io r e m g u b ern a tio ­ n em n u llo m odo u ti p ossu nt.

Can. 891. — M agister n o v itio -

ru m eiu sq u e sociu s, S u p erio r S e ­ m in a r ii c o lle g iiv e sa cra m en ta les

przez B oga szafarzem sp r a w ie d ­ liw o ś c i bożej i m iło sie r d z ia za­ razem , ż e b y s łu ż y ł c h w a le b o ­ żej i z b a w ie n iu dusz.

§ 2. P o w in ie n strzec s ię b ez­ w z g lę d n ie , ż e b y n ie doch od zić im ie n ia w sp ó ln ik a grzech u , n ie sta w ia ć z c iek a w o ści n iep o trzeb ­ n y ch p ytań , zw ła szcza co do szó steg o p rzyk azan ia, a przede w sz y stk im n ie p y ta ć n iero ztro p ­ n ie m a ło le tn ic h o rzeczy, o k tó ­ rych n ie w ied zą .

K a n . 889. — § 1. T a jem n ica

sa k ra m en ta ln a jest n ie n a r u sz a l­ na; d la teg o sp o w ied n ik m usi w y str z e g a ć s ię p iln ie , ż eb y ani sło w em , ani zn a k iem ani in n y m ja k im ś sp osob em i d la ja k ie j­ k o lw ie k p rzy czy n y n ie zd rad ził w czym ś grzesznika.

§ 2. D o za ch o w a n ia ta je m n ic y sa k ra m en ta ln ej ob o w ią za n i są ta k że tłu m a cze i w s z y sc y inni, k tórzy w ja k ik o lw ie k sposób zd o b y li w ia d o m o ść ze sp ow ied zi.

K a n . 890. — § 1. P o m in ą w szy

w s z e lk ie n a w e t n ieb ezp ieczeń ­ stw o u ja w n ien ia , b ezw zg lęd n ie n ie w o ln o sp o w ie d n ik o w i k o rzy ­ sta ć ze szkodą dla p e n ite n ta z w ia d o m o śc i u zy sk a n y ch na sp o ­

w ied zi.

§ 2. Z arów n o a k tu a ln i p rzeło ­ żen i, jak i sp o w ied n icy , którzy p óźn iej zo sta li p rzeło żo n y m i, n ie m o g ą w żad en sp osób w y k o r z y ­ sty w a ć w ia d o m o ści, ja k ie ze sp o w ied zi zd ob yli o grzechach.

K a n . 891. — N ie w o ln o m a g i­

str o w i n o w ic ju sz ó w i jego to w a ­ rzy szo w i, p rzeło żo n em u se m in a

-152 C O D E X I U R I S C A N O N I C I _[346] co n fe ssio n e s su oru m alu m n oru m

secu m in ead em dom o com m o­ r a n tiu m ne au d ian t, n isi alu m n i e x g ra v i et u rg en ti cau sa in ca sib u s p a rticu la rib u s sp o n te id p etan t.

Can. 892. — § 1. P aroch i a lii- q u e q u ib u s cura an im aru m v i m u n eris e st dem an d ata, g ra v i iu s titia e o b lig a tio n e ten en tu r a u d ien d i ' s iv e per se s iv e per aliu m c o n fessio n es fid e liu m sib i com m issoru m , q u o ties ii audiri ra tio n a b ilite r p etan t.

§ 2. U rg en te n e c e ssita te , om ­ n es co n fessa rii o b lig a tio n e t e ­ n en tu r e x ca rita te c o n fessio n es fid e liu m au d ien d i, et in m ortis p ericu lo om n es sa cerd o tes.

C a p u t II

D e r e s e r v a t i o n e p e c c a t o r u m Can. 893. — § l . Qui ord in a­ rio iu re p o ssu n t a u d ien d i con­ fe s sio n e s p o testa tem con ced ere au t fe r r e cen su ras, p o ssu n t q u o ­ que, e x c e p to V icario C ap itu lari et V icario G en erali sin e m a n ­ dato sp ecia li, n o n n u llo s casu s ad suum a vocare iu d iciu m , in fe r io ­ rib u s a b so lv en d i p o te sta te m l i ­

m ita n tes.

§ 2. H aec a v o ca tio d icitu r r e ­

s e r v a t i o casuum .

§ 3. Q uod a ttin e t ad r e se r v a - tio n em censurarum , serv etu r p ra escrip tu m can. 2246, 2247.

rium i k o leg iu m słu ch ać s p o - , w ie d z i sw o ich a lu m n ó w m ie sz ­ k a ją cy ch w ty m sa m y m dom u, chyba że sa m i alu m n i, z w a żn ej i n agłej p rzyczyn y, d o b ro w o ln ie o n ią proszą.

K a n . 892. — § 1. P rob oszczo­ w ie i in n i, k tórym d u szp a ster­ stw o zlec o n e z o sta ło n a m o cy urzędu, m a ją cięż k i ob o w ią zek s p r a w ie d liw o śc i słu ch a n ia sp o ­ w ied zi, so b iśc ie lu b p rzez in ­ n ych p o w ierzo n y ch sob ie w ie r ­ nych, ilek ro ć o to proszą ro­ zu m nie.

§ 2. W ra zie k o n ieczn o ści, w sz y sc y sp o w ie d n ic y ob o w ią za n i są do słu ch a n ia sp o w ied zi w ie r ­ n ych z m iło ści, a w n ie b e z p ie ­ c z e ń stw ie śm ierci —· w s z y sc y k ap łan i.

R o z d z i a ł II O grzech ach z a s tr z e ż o n y c h

K a n . 893. —: § 1. Ci, co na m o cy zw y cza jn eg o p raw a m ogą u d zielać w ła d z y słu c h a n ia sp o ­ w ied zi albo n ak ład ać cenzury, m ogą ró w n ież, z w y ją tk ie m w i­ k ariu sza k a p itu ln eg o i w ik a r iu ­ sza g en era ln eg o bez sp e c ja ln e ­ go u p o w a żn ien ia , p o w o ła ć przed sw ój sąd n iek tóre w y p a d k i, o g ra ­ n iczając u p o d w ła d n y ch w ła d zę rozgrzeszan ia.

§ 2. To p o w o ła n ie przed s ie ­ b ie n a zy w a się z a s t r z e ż e n i e m

w y p a d k ó w .

§ 3. W sp ra w ie za strzeżeń cenzur, n a le ż y zach ow ać p rzepis kan. 2246, 2247.

[347] K O D E K S P R A W A K A N O N I C Z N E G O 153

Can. 894. __ U n icu m p eccatu m

ra tio n e su i r e serv a tu m S an ctae S e d i e st fa ls a d ela tio , q u a sa ­ cerdos in n o cen s accu sa tu r de crim in e so llic ita tio n is apud iu - d ices e c c le sia stic o s.

Can. 895. L ocorum O rdi­ n a rii p ecca ta ne r eserv en t, n isi, re in S yn od o d io ecesa n a d isc u s­ sa, v e l e x tr a S y n o d u m au d itis C ap itu lo ca th ed ra li et a liq u o t e x p ru d en tio rib u s ac p ro b a tio ­ rib u s su a e d io e c e sis anim arum cu ratorib u s, v e r a r e se r v a tio n is n e c e ss ita s au t u tilita s com p ro­ b a ta fu erit.

Can. 896. — In ter S u p erio res

r e lig io n is c ler ica lis e x e m p ta e unus S u p erior g en era lis, e t in m o n a steriis su i iu ris A bbas, cu m proprio cu iu sq u e C onsilio, p eccata, ut supra, su b d itoru m rese r v a r e p ossu n t, firm o p ra es­

crip to can. 518, § 1, 519.

Can. 897. — C asus reservan d i

sin t p au ci om nino, tres sc ilic e t v e l, ad su m m u m , qu atu or e x g ra v io rib u s ta n tu m et a tro cio ri- b us crim in ib u s e x te r n is s p e c ifi­ ce d eterm in a tis; ip sa v ero r e ­ se r v a tio ne u ltra in v ig o re m a ­ n eat, quam n e c e ss e s it ad p u b ­ licu m aliq u od in o litu m v itiu m ex stirp a n d u m et collap sam fo r ­ te C hristianam d iscip lin a m in ­

stau ran d am .

Can. 898. ■— P rorsu s ab iis p e c c a tis sib i r eserv a n d is om nes a b stin ea n t q u ae iam sin t S ed i A p o sto lic a e etia m ra tio n e cen

-K a n . 894. —■ J ed y n y m grze­ chem za strzeżo n y m S to lic y Ap. ze w zg lęd u na sie b ie je s t f a ł­ sz y w e d o n iesien ie, przez k tóre o sk arża się n ie w in n e g o k ap łan a przed sęd zia m i k o śc ie ln y m i o p rzestęp stw o so licy ta cji.

K a n . 895. — M iejsco w i o rd y ­

n a riu sze n ie p o w in n i za strze­ gać so b ie grzech ów , ch yb a że, po r o zw a żen iu sp ra w y n a s y ­ n o d zie d iecez ja ln y m lu b poza syn od em , po w y słu c h a n iu k a p i­ tu ły oraz n iek tó ry ch spośród roztro p n iejszy ch i b ardziej d o­ św ia d czo n y ch d u szp asterzy, stw ierd zo n e zostan ą k on ieczn ość i p o ży tek rezerw a tó w .

K a n . 896. — N ie naru szając

p rzep isó w kan. 518, § 1, 519, sp ośród p rzeło żo n y ch zak on ów k lery ck ich w y ję ty c h , jed en p rze­ ło żo n y g en era ln y , a w k la sz to ­ rach u d zieln y ch opat, k ażd y ze sw o ją radą, m oże, jak w y żej, za strzec grzech y p o d w ła d n y ch .

K a n . 897. — W ypadki za strze­

żo n e p o w in n y być bardzo n ie ­ liczn e, trzy m ia n o w icie, n a jw y ­ żej cztery, spośród p rzestęp stw ty lk o cięższych , b ardziej sz k a ­ rad n ych i zew n ętrzn y ch , szcze­ g ó ło w o o k reślo n y ch ; sam o zaś za strzeżen ie n ie p ow in n o trw ać d łu żej p on ad p otrzeb ę w y k o r z e ­ n ie n ia ja k ieg o ś zastarzałego p r z e stę p stw a p u b liczn eg o lub n a p ra w y p od u p ad łej k arn ości ch rześcija ń sk iej.

K a n . 898. —■ N ik t a b so lu tn ie n ie p o w in ie n rezerw o w a ć sob ie grzech ów , już zastrzeżon ych S to ­ lic y A p., n a w et ze w z g lę d u na

154 C O D E X I U R I S C A N O N IC I _[348] su ra e reserv a ta , e t reg u la riter

ab iis q u oq u e q u ib u s censura, e ts i n em in i rese r v a ta , a iu re im p o sita sit.

Can. 899. — § 1. S ta tu tis se ­

m e l re se r v a tio n ib u s q u as v ere n ec e ssa r ia s aut u tiles iu d ic a v e - rin t, cu ren t lo co ru m O rdinarii u t ad su b d itoru m n o titia m , quo m elio re eis v id ea tu r m odo, e a e ­ dem d ed u can tu r, n e c fa c u lta te m a r e se r v a tis a b so lv en d i cu iv is et p a ssim im p ertia n t.

§ 2. A t h u iu sm o d i a b so lv en d i fa c u lta s ip so iu re co m p etit ca­ n on ico p o e n ite n tia r io ad n o r­ m am can. 401, § 1, et h a b itu a li- 'ter im p ertia tu r sa lte m v ic a r iis fo ra n eis, addita, p ra esertim in lo c is d io e c e sis a sed e ep isco p a li rem o tio rib u s, fa c u lta te su b d e le - g an d i to tie s q u o ties c o n fe s sa - rios su i d istrictu s, si et q u ando pro u rg en tio re a liq u o d e te r m i­ n ato casu ad eos recurrant.

§ 3. Ipso iu re a casib u s, quos q u oq u e m odo sib i O rdinarii r e ­ se r v a v e r in t, a b so lv ere p o ssu n t tu m p aroch i, a liiv e q u i p a ro ­ ch orum n om in e in iu re cen sen ­ tur, toto tem p o re ad p ra ecep ­ tu m p a sch a le a d im p len d u m u ti­ li, tu m sin g u li m issio n a r ii quo tem p o re m issio n e s ad p o p u lu m h ab eri con tin gat.

Can. 900. — Q u a ev is r e se r v a ­

tio om n i v i caret:

l- o . Cum co n fessio n em p era ­ g u n t s iv e aegroti q u i dom o e g ­ red i n on v a le n t, s iv e sp on si m a trim o n ii in eu n d i causa;

cen zu rę i z r e g u ły ty ch tak że, za k tóre n a łożon a je s t cenzura na m o c y praw a, ch o cia żb y n ie b y ła n ik o m u zastrzeżon a.

K a n . 899. —· § 1. U sta n o w iw ­

szy raz r e z e r w a ty u zn an e za k o ­ n ieczn e i p o ży teczn e, m ie js c o w i ord y n a riu sze p o w in n i sta ra ć się, żeb y w sposób, k tó ry uzn ają za n a jlep szy , podać je do w ia d o ­ m ości p o d w ła d n y ch ; w ła d z y do rozgrzeszan ia od r e z e r w a tó w p o ­ w in n i u d ziela ć n ie lic z n y m ty lk o i rzadko.

§ 2. T ego rod zaju jed n ak w ła ­ dza n a m o cy sa m eg o p ra w a p rzy słu g u je k a n o n ik o w i p e n ite n - cjarzow i, sto so w n ie do kan. 401 § 1, i p o w in n a b y ć na sta łe u d zielon a d ziek an om z w ład zą su b d eleg o w a n ia , zw ła szcza w m ie jsc o w o śc ia c h od sie d z ib y b i­ sk u p iej bardziej o d leg ły ch , ile ­ kroć k tóryś ze sp o w ie d n ik ó w d ek a n a tu w w y p a d k u n a g lą cy m zw ra ca się do nich,

§ 3. Od w y p a d k ó w , k tóre w ja k iś sp osób z a strzeg li so b ie or­ d yn ariu sze, ' na m o cy sam ego praw a, m ogą rozgrzeszać tak p rob oszczow ie, jak i in n i u ch o­ d zący w p ra w ie za prob oszczów , podczas ca łeg o u ży teczn eg o cza­ su n ak azan ej K om u n ii W ielk a ­ n ocn ej, oraz m isjo n a rze w o k re­ sie p ro w a d zen ia m isji.

K a n . 900. — W szelk ie zastrze­

że n ie traci m oc sw oją:

l- o . G dy sp o w ia d a ją się cho­ rzy n ie m o g ą cy op u ścić m ie sz ­ k ania, b ąd ź n arzeczen i przed ślu b em ;

[349] K O D E K S P R A W A K A N O N I C Z N E G O 155

2

ra m en ta lis;

3

2

3

С a p u t III

D e s u b i e c to s a c r a m e n t i p o e n i ­

t e n t i a e

Can. 901. — Qui p o st b a p tis­ m u m m o r ta lia p erp etra v it, q u ae non d u m per c la v e s E c c le sia e d i­ recte r em issa su n t, d eb et o m ­ n ia q uorum p o st d ilig e n te m sui d iscu ssio n em co n scien tia m h a ­ beat, c o n fite r i et circ u m sta n tia s in co n fe ssio n e e x p lica re, q u ae sp eciem p ecca ti m u ten t.

Can. 902. — P ecca ta p ost bap­ tism u m com m issa, siv e m o r ta ­ lia d irecte p o te s ta te cla v iu m iam rem issa , s iv e v e n ia lia , su n t m a te r ia su ffic ie n s, sed ' non n e ­ c essaria, sa cra m en ti p o e n ite n ­ tiae.

Can. 903. — Qui a liter co n fi­ te r i n on p o ssu n t, n on p ro h ib en ­ tur, si v e lin t, p er in terp retem co n fiteri, p ra eca v en d o ab u su s et scan d ala, firm o p raescripto, can. 889, § 2.

R o z d z i a ł III

O p o d m i o c ie s a k r a m e n t u p o ­

k u t y

K a n . 901. —■ K to po chrzcie p o p e łn ił grzech y ciężk ie, w p ro st n ieo d p u szczo n e jeszcze przez k lu cze K ościoła, m u si je w s z y s ­ tk ie po d ok ład n ym ra ch u n k u su m ie n ia w y zn a ć i n a sp o w ied zi w y ja śn ić o k o liczn o ści z m ie n ia ­

ją ce rodzaj grzechu.

K a n . 902. —· G rzechy p o p e ł- " n io n e po chrzcie, czy to śm ie r ­ te ln e w p ro st ju ż w ła d zą k lu czy odp u szczon e, czy p o w szed n ie, są sa k ra m en tu p o k u ty m a terią w y ­ starczającą, lecz n ie k on ieczn ą.

K a n . 903. — Ci co n ie m ogą sp o w ia d a ć się in aczej, w o ln o im , g d y b y ze c h c ie li, sp o w ia d a ć się p rzez tłu m a cza , u su n ą w szy n a d u ży cia i zg o rszen ie oraz n ie n a ru sza ją c kan. 889, § 2.

156 C O D E X I U R I S C A N O N I C I _[350]

Can. 904. — A d norm am con ­ stitu tio n u m a p o sto lica ru m et n o m in a tim c o n stitu tio n is B e n e ­ d icti X IV S a c r a m e n t u m P o e n i ­

te n t ia e , 1 lu n . 1741, d ebet p o e- n iten s sa cerd otem , reum d elicti so llic ita tio n is in co n fessio n e, in ­ tra m en sem d en u n tia re lo c i Or­ din ario, v e l S acrae C o n g reg a tio n i S. O fficii; et c o n fessa riu s debet, g ra v iter on era ta eiu s co n scien ­ tia, de hoc on ere p o en iten tem m on ere.

Can. 905. — C u ivis fid e li in ­ teg ru m est co n fessa rio le g itim e approbato etia m a liu s ritu s, cui m alu erit, p ecca ta su a co n fiteri.

Can. 906. — O m nis u triu sq u e se x u s fid e lis, p ostq u am ad an ­ n os d iscretio n is, id e s t ad usum ra tio n is, p erv en erit, te n e tu r o m ­ nia p ecca ta su a sa ltem se m e l in anno fid e lite r con fiteri.

Can. 907. — P raecep to co n fi­ ten d i p ecca ta non sa tisfa c it, qui co n fessio n em fa c it sa crileg a m v e l v o lu n ta r ie n u llam .

K a n . 904. — S to s o w n ie do k o n sty tu c ji a p o sto lsk iej, a im ie n n ie k o n sty tu c ji B en ed y k ta X IV S a c r a m e n t u m P o e n it e n ti a e , 1 czerw ca 1741, p e n ite n t obo­ w ią z a n y je s t w ciągu m iesią ca , o k a p ła n ie w in n y m p r z e stę p st­ w a so lic y ta c ji na sp o w ied zi, do­ n ieść m ie jsc o w e m u o rd y n a ­ riu sz o w i lub do K on g reg a cji św . O ficjum ; sp o w ied n ik zaś m u si pod grzech em cięż k im pou czyć p en iten ta o ty m ob ow iązk u .

K a n . 905. — K ażdem u z w ie r ­ n ych w o ln o w y sp o w ia d a ć s ię ze sw o ic h g rzech ó w przed sp o ­ w ie d n ik ie m p ra w n ie a p ro b o w a ­ nym , k tó reg o sob ie w y b ierze, n a w e t in n eg o obrządku.

K a n . 906. — K ażd y w iern y ob ojga płci, g d y d oszed ł do la t rozezn an ia tj. do u ż y w a n ia r o ­ zum u, o b o w ią za n y jest ze w s z y s ­ tk ich sw o ic h g rzech ó w p rzy n a j­ m n iej raz do rok u w y sp o w ia d a ć s ię w iern ie.

K a n . 907. — N ie czyn i zadość p rzy k a za n iu w y z n a n ia grzech ów , kto od b y w a sp o w ied ź św ię to - kradzką lu b św ia d o m ie n ie w a ż ­ ną.

C a p u t IV

D e loco ad c o n fes sio n es e x c ip i e n d a s

Can. 908. —. S a cra m en ta lis c o n fe ssio n is p rop riu s lo cu s e st e c c le s ia v e l o ratoriu m p u b licu m au t sem i-p u b licu m .

R o z d z i a ł IV O m i e j s c u s p o w ie d z i

К а п . 908. — W ła ściw y m m ie j­ scem sa k ra m en ta ln ej sp o w ied zi je s t k o śció ł alb o k a p lic a p u b ­ lic z n a bądź p ó łp u b liczn a.

[351] K O D E K S P R A W A K A N O N I C Z N E G O ₁₅₇

Can. 909. — § 1. S ed es con- fe s sio n a lis ad au d ien d as m u lie ­ rum co n fe ssio n e s sem p er c o llo ­ cetu r in loco p a te n ti et con­ spicuo, et g en era tim in e c c le sia v e l oratorio p u b lico aut se m i- -p u b lic o m u lierib u s d estin a to .

§ 2. S ed es c o n fessio n a lis cra­ te f ix a ac te n u ite r p erfo ra ta in ­ ter p o en iten tem et co n fessa riu m s it in stru cta .

Can. 910. — § 1. F em in aru m co n fe ssio n e s e x tr a sed em co n fes- sio n a lem n e au d ian tu r, n isi e x cau sa in fir m ita tis a lia v e v era e n e c e ss ita tis et a d h ib itis c a u te ­ lis q u as O rdinarius lo c i oppor­ tu n a s iu d ica v erit.

§ 2. C o n fessio n es viroru m etiam in a ed ib u s p r iv a tis e x c i­ d ere licet.

C a p u t V D é i n d u l g e n t i i s

A r t. I. ■— De i n d u l g e n ti a r u m

concessio ne.

Can. 911. — O m nes m agn i f a ­ cian t in d u lg e n tia s seu r e m is­ sio n em coram D eo .poenae te m ­ p o ra lis d eb ita e pro p ecca tis, ad cu lp am quod a ttin e t iam d e le ­ tis, quam e c c le sia s tic a a u cto ri­ tas e x th esa u ro E c c le sia e con­ ced it pro v iv is per m od u m ab­ so lu tio n is, pro d efu n ctis per m o ­ dum su ffra g ii.

Can. 912. — P ra eter R om a­ n u m P o n tific e m , cui to tiu s sp i­ r itu a lis E c clesia e th esa u ri

K a n . 909. —· § 1. K o n fesjo n a ł do słu c h a n ia sp o w ied zi k o b iet p o w in ie n b y ć za w sze u m iesz­ czon y w m ie jsc u o tw a rty m i w id o czn y m i w ogóle w k o ś­ cie le alb o k a p lic y p u b liczn ej bądź p ó łp u b liczn ej, p rzezn aczo­ nej d la k ob iet.

§ 2. K o n fe n sjo n a ł p o w in ien b yć zao p a trzo n y w sta łą k ratę o d rob n ych otw orach , p rzegra­ d za ją cą p e n ite n ta od sp o w ie d ­ nika.

K a n . 910. — § 1. S p ow ied ź ko­ b iet n ie m oże się od b y w a ć poza k o n fe sjo n a łe m , chyba że w cza­ sie choroby i w in n ej rzeczy ­ w iste j p otrzeb ie, przy u ży ciu o stro żn o ści, k tóre m ie jsc o w y ord yn ariu sz uzna za k on ieczn e.

§ 2. S p o w ied zi m ężczy zn w o l­ no słu ch a ć ta k że w m iejsca ch p ry w a tn y ch . R o z d z i a ł V O o d p u s t a c h A r t. I. — O u d z i e la n i u o d p u ­ st ó w . K a n . 911. ■— W szyscy p o w in n i so b ie cen ić o d p u sty czyli daro­ w a n ie w o b ec B oga kary d o czes­ n ej, n a leżn ej za g rzech y od p u ­ szczon e już co do w in y , k tó ­ rych ze sk arb ca K o ścio ła u d ziela w ła d za k o ścieln a ży w y m p rzez ab solu cję, u m arłym przez m od ły.

K a n . 912. — O prócz B isk u p a R zy m sk ieg o , k tó rem u C h rystu s P a n p o w ie r z y ł ro zd a w n ictw o

ca-158 C O D E X I U R IS C A N O N IC I _[352] a C hristo D om in o co m m issa e st

d isp en sa tio , ii ta n tu m p o ssu n t p o te sta te ord in aria in d u lg e n ­ tia s ela rg iri, q u ib u s id e x p r e s­ se a iu re co n cessu m est.

Can. 913. — In ferio res R om a­

no P o n tific e n eq u eu n t:

1-o. F a c u lta te m co n ced en d i in d u lg e n tia s a liis co m m ittere, n is i id eis a S ed e A p o sto lica e x p r e ss e fu e r it in d u ltu m ;

2

3

Can. 914. — B en ed ictio n em p a p a lem cum in d u lg e n tia p le ­ naria, secu n d u m p raescrip tam fo rm u la m , . im p ertir i p o ssu n t E p isco p i in su a q u isq u e d io e c e ­ si b is in anno, h o c e st d ie s o l­ le m n i P a sc h a tis R esu rrectio n is et alio d ie fe s to so lle m n i ab ip s is d esig n a n d o , e tia m si iid em M issa e so lle m n i a d stite r in t ta n ­ tu m ; A b b ates autem v e l P r a e ­

l a ti nulliu s, V ica rii et P r a e fe c ­

ti A p o sto lic i, e ts i ep isc o p a li d ig ­ n ita te carean t, id p o ssu n t in su is te r r ito r iis uno ta n tu m e x so llem n io rib u s p er annum d ie ­ b us.

Can. 915. — R eg u la res, qui p r iv ile g iu m h a b en t im p ertie n d i b e n e d ic tio n e m pap alem , non so ­ lu m o b lig a tio n e ten en tu r se r ­ v a n d i fo rm u la m p raescrip tam , sed hoc p r iv ile g io uti n eq u eu n t, n isi in su is e c c le siis et in e c c le

-łeg o d u ch o w eg o sk arb u K o ś­ cioła, ci ty lk o n a m o cy z w y ­ czajnej w ła d z y m ogą u d ziela ć od p u stów , k tórym p raw o w y r a ź ­ n ie zezw a la n a to.

K a n . 913. — N iż si od B isk u p a

R zy m sk ieg o n ie m ogą:

1-o. P o w ierza ć in n y m w ła d z y u d ziela n ia od p u stów , ch y b a że S to lic a Ap. w y r a ź n ie im n a to zezw o liła ;

2

3

K a n . 914. — B isk u p i, k ażd y

w sw o jej d iecezji, m ogą u d zie­ lać b ło g o s ła w ie ń stw a p a p ie sk ie ­ go w e d łu g n ak azan ej fo rm u ły z p ełn y m od p u stem d w a razy do roku, to je s t w u roczystość Z m a r tw y c h w sta n ia P a ń sk ieg o oraz w in n y m dniu u roczystym w y zn a czo n y m p rzez sieb ie, cho­ cia żb y na u ro czy stej M szy św . b y li ty lk o ob ecn i: opaci n a to ­ m ia st i p ra ła ci u d z ie ln i, cho­ ciażb y p o zb a w ien i b y li go d n o ści b isk u p iej, m o g ą to sam o w je d ­ nym ty lk o d n iu u ro czy sty m w roku. K a n . '915. — Z a k o n n icy r eg u ­ la rn i m a ją c y p r z y w ile j u d ziela ­ n ia b ło g o s ła w ie ń stw a p a p ie s­ k ieg o o b o w ią za n i są n ie ty lk o za ch o w a ć fo r m u łę n akazaną, ale w o ln o im k o rzy sta ć z p r z y w ile ­ ju ty lk o w sw o ic h k o ścio ła ch

[353] K O D E K S P R A W A K A N O N I C Z N E G O 159

siis m o n ia liu m v e l tertia rio ru m su o O rdini le g itim e a g g reg a to ­ rum ; n on a u tem eod em d ie et lo co quo E p iscop u s eam im p er­ tia t.

Can. 916. — E piscopi, A b b ates v e l P r a e la ti nu lliu s , V ica rii ac P r a e fe c ti A p o sto lic i et S u p e r io ­ res m a io res r e lig io n is ' c le r ic a lis e x e m p ta e , p o ssu n t d esig n a re et d eclarare unum a lta re p r iv ili- g ia tu m q u o tid ia n u m p erp etu u m , d um m odo aliu d n on h abeatur, in su is e c c le siis cath ed ralib u s, a b b a tia lib u s, c o lle g ia tis, co n v en - tu a lib u s, p a ro ecia lib u s, q u a si- -p a r o e c ia lib u s, n on au tem in o ratoriis p u b licis v e l se m i-p u b - lic is, n isi sin t e c c le sia e p a ro ecia - li u n ita se u eiu sd em su b sid ia ­ ria.

Can. 917. — § 1. D ie C o m ­ m em o ra tio n is o m n iu m fid e liu m d efu n cto ru m , om n es M issae g a u d en t p r iv ile g io ac si e sse n t ad a lta re p r iv ile g ia tu m c e le b ­ ratae.

§ 2. O m nia a lta ria e c c le sia e . per eos d ies q u ib u s in ea p era ­ g itu r su p p lica tio Q u ad ragin ta H orarum su n t p r iv ileg ia ta .

Can. 918. — § 1. U t in d icetu r a lta re e ss e p r iv ile g ia tu m , n ih il aliu d in scrib a tu r, n isi: a lt a r e p r i v i l e g i a t u m , p erp etu u m v e l ad

tem p u s, q u o tid ia n u m v e l non, secu n d u m co n cessio n is verba.

§ 2. P ro M issis celeb ra n d is in a lta r i p r iv ile g ia to n eq u it, sub o b ten tu p r iv ile g ii, m aior e x ig i M issa e e lee m o sy n a .

oraz w k o ścio ła ch m n iszek lub tere ja rzy do sw eg o zak on u p ra­ w n ie ag reg o w a n y ch ; jed n ak n ie w dniu i m iejscu , gdzie u d ziela go biskup.

K a n . 916. ■— B isk u p i, opaci i p ra ła ci u d z ie ln i, w ik a r iu sz e i p r e fe k c i a p o sto lscy oraz w y ż ­ si p rzeło ż en i zak on u k le r y c k ie ­ go w y ję te g o m ogą w y zn a czy ć i o g ło sić jed en o łta rz jako u p r z y w ile jo w a n y cod zien n y n a sta łe, je ż e li n ie m a już in n ego, w sw o ich k o ścio ła ch k a te d r a l­ n ych , opackich, k o leg ia ck ich , k o n w en tu a ln y ch , p a ra fia ln y ch , m isy jn y ch , jed n a k n ie w k a p ­ lica ch p u b liczn y ch lu b p ó łp u b - liczn y ch , chyba że są one z je d ­ noczon e z k o ścio łem p a r a fia l­ nym jak o p om ocnicze.

K a n . 917. — § 1. W D n iu Z a- d u szn ym w sz y stk ie M sze św . k o rzy sta ją z p r z y w ile ju jak g d y b y b y ły od p ra w ia n e p rzy o ł­ tarzu u p rzy w ilejo w a n y m .

§ 2. W szy stk ie ołta rze w k o ś­ c ie le w dn iach C zterd ziesto - god zin n ego N a b o ż e ń stw a są u p rzy w ile j o w an e.

K a n . 918. — § 1. D la ozn acze­ n ia ołtarza u p r z y w ilejo w a n eg o n ie n a le ż y p isa ć n iczego poza:

o ł t a r z u p r z y w i l e j o w a n y , na sta ­ łe lu b do czasu, co d zien n y lu b n ie, sto so w n ie do słó w n ad a­ nia.

§ 2. Za o d p ra w ien ie M szy św . p rzy o łta rzu u p r z y w ile jo w a n y m , pod p retek stem p rzy w ileju , n ie w o ln o w y m a g a ć w y ż sz e g o s t y ­ p en d iu m .

160 C O D E X I U E I S C A N O N I C I [354]

Can. 919. — § 1. N o v a e in d u l­

gen tia e, e c c le siis etia m r e g u la ­ riu m co n cessa e, q u ae R om ae p ro m u lg a ta e non sin t, ne p er­ v u lg en tu r, in co n su lto O rdinario loci.

§ 2. In ed en d is lib ris, lib e l­ lis, etc., q u ib u s co n cessio n es in ­ d u lg en tia ru m pro v a r iis p r e c i­ bus au t p iis op erib u s r e c e n se n ­ tur, se r v e tu r p ra escrip tu m can. 1388.

Can. 920. — Q ui a Su m m o P o n tific e im p e tr a v e r in t in d u l­ g en tia ru m co n cessio n es pro om ­ n ib u s fid e lib u s, o b lig a tio n e t e ­ nen tu r, sub p oen a n u llita tis g ra tia e o b ten ta e, a u th en tica e x e m p la r ia earu n d em c o n ces­ sio n u m ad sacram P o e n ite n tia - riam d eferen d i.

Can. 921. — § 1. In d u lg en tia

p len a ria co n cessa pro fe s tis D om in i N o stri Iesu C h risti v e l pro fe s tis B ea ta e M ariae V ir g i­ nis, in te llig itu r co n cessa d u m ­ ta x a t pro fe s tis q u ae in c a le n ­ dario u n iv ersa li rep eriun tu r.

§ 2. C on cessa in d u lg e n tia p le ­ n aria v e l p a rtia lis pro fe s tis A p o sto lo ru m , in te llig itu r c o n ces­ sa d u m ta x a t pro eorum fe s to n atali.

§ 3. In d u lg en tia p len a ria con ­ cessa ut q u o t i d i a n a p e r p e t u a

v e l ad t e m p u s v isita n tib u s a li­ q uam ec c le sia m v e l p u b licu m oratoriu m ita in te llig e n d a est ut q u acu n q u e die, sed se m e l ta n tu m in anno, ab u n oq u oq u e fid e li a cq u iri p ossit, n isi aliud in d ecreto e x p r e ss e dicatur.

K a n . 919. — § 1. B ez p orozu ­

m ien ia się z m ie jsc o w y m o rd y ­ n ariu szem , n ie w o ln o rozszerzać n o w y ch od p u stów , n ad an ych k ościołom , n a w e t zak on n ym , j e ­ ż e li n ie z o sta ły one og ło szo n e w R zym ie.

§ 2. P rzy w y d a w a n iu k sią żek , p ism itp., w k tórych zaznacza się o d p u sty p rzy w ią za n e do róż­ n ych m o d litw i d zieł zbożn ych , n a leży zach ow ać p rzep is kan. 1388.

K a n . 920. ■— Ci co u zy sk a li od S to lic y A p. n a d a n ie od p u ­ stó w dla w sz y stk ic h w iern y ch , o b o w ią za n i są pod za grożen iem n iew a żn o ści o trzym an ej ła sk i, au ten ty czn e od p isy n ad an ia od esłać do P en iten cja rii.

K a n . 921. — § 1. O dpust zu­

p e łn y u d zielo n y w św ię ta P.N . J ezu sa C h ry stu sa lu b św ię ta N. M aryi P a n n y n a le ż y p ojm ow ać, że zo sta ł u d zielo n y w św ięta zn ajd u jące się w k a len d arzu p o w szech n y m .

§ 2. Odpust, zu p ełn y lub czę­ ś c io w y u d zielo n y w ś w ię ta apo­ sto łó w ro zu m ie się, że zo sta ł u d zielo n y ty lk o w dzień ich m ęczeń stw a .

§ 3. J e żeli w d ek recie n ie po­ w ied zia n o w y r a ź n ie in a czej, od ­ p u st zu p ełn y u d zielo n y jak o co­ d zien n y na sta łe lub do czasu n a w ied za ją cy m ja k iś k o śció ł lub k a p licę p u b liczn ą ta k n a leży ro­ zu m ieć, że w każd ym dniu, lecz ty lk o raz do roku, m oże go z y ­ sk ać k ażd y z w iern y ch .

[355] K O D E K S P R A W A K A N O N I C Z N E G O ₁₆₁

Can. 922. — In d u lg en tia e a d n ex a e fe s tis v e l sacris su p p li­ c a tio n ib u s v e l p recib u s n o v e n ­ d ia lib u s, sep ten a riis, trid u a n is, q u ae an te au t p o st fe s tu m v e l etia m eiu s o cta v a rio p erd u ran te p eragu n tu r, tr a n sla ta e in t e lli- g u n tu r in eu m diem , quo fe s ta h u iu sm o d i le g itim e tr a n sfe r a n ­ tu r, si fe s tu m tra n sla tu m h a b ea t o ffic iu m cum M issa sin e s o l­ le m n ita te et e x te r n a cele b r a tio n e ac tra n sla tio fia t in p erp etu u m , v e l si tra n sfera tu r s iv e ad te m ­ pus s iv e in p erp etu u m s o l­ le m n ita s et e x te r n a celebratio.

Can. 923. — A d lu cran d am in ­

d u lg en tia m a lic u i d iei a ffix a m , si v is ita tio e c c le sia e v e l ora­ to rii req u iratu r, h a ec fie r i p o­ te s t a m erid ie d iei p ra eced en ­ tis u sq u e ad m ed iam n octem q u a e sta tu m d iem clau d it.

Can. 924. — § 1. A d n orm am

can. 75, in d u lg e n tia e .adnexae a licu i e c c le sia e non cessan t, si e c c le sia fu n d itu s ev erta tu r ru r- susçiue in tra q u in q u a g in ta an ­ nos a e d ific e tu r in eod em v e l fe r e eod em lo co et sub eodem titu lo .

§ 2. In d u lg en tia e coron is a liis - v e reb u s a d n ex a e tu n c tan tu m cessan t, cum coron ae a lia e v e res p rorsu s d esin a n t e ss e v e l v e n ­ dantur.

K a n . 922. — O dpusty p rzy ­ w ią z y w a n e do św ią t, n a b o żeń ­ s tw b ła g a ln y ch lu b n ow en n , sep ten a rió w , trid u ów , o d p ra w ia ­ n ych przed lub po u roczystości, albo n a w e t w czasie o k taw y, u w a ża się, że są p rzen iesio n e na dzień, n a k tó ry przen oszą się p ra w n ie teg o rod zaju ś w ię ­ ta, je ż e li p rzen iesio n e św ięto p o sia d a w ła s n e o ficju m ze M szą św . b ez ob chodu i z e w ­ n ętrzn ej u ro czy sto ści oraz je ż e li sam o p r z e n ie sie n ie dokonane b yło n a sta łe, albo te ż p rzen osi s ię czasow o lu b na sta le sam ą u ro czy sto ść i z e w n ętrzn y jej obchód.

K a n . 923. ■—· D o zy sk a n ia o d ­ p u stu p rzy w ią za n eg o do ja k ie ­ goś dnia, jeże,li w y m a g a n e jest n a w ie d z e n ie k o ścio ła .lub k a p ­ lic y , m oże. s ię ono odbyć od p o ­ łu d n ia d n ia p op rzed n iego do p ółn ocy, która za m y k a dzień oznaczony.

K a n . 924. — § 1. S to so w n ie do

kan. 75, o d p u sty p rzy w ią za n e do ja k ie g o ś k o ścio ła n ie giną, je ż e li k o śció ł do fu n d a m en tó w zru jn o w a n y od b u d o w a n y z o sta ł w ciągu la t p ię ć d z ie się c iu na ty m sa m y m lub p ra w ie ty m sa ­ m ym m ie jsc u i pod ty m sam ym ty tu łem .

§ 2. O d p u sty p rzy w ią za n e do ró ża ń có w i in n y ch rzeczy ty lk o w te d y gin ą, g d y różań ce i in n e rzeczy u leg n ą z u p ełn em u zn isz­ czen iu alb o s ą sprzedane.