Szczutek. R. 2, nr 37 (1919)

R O K II. N r 37. C E N A N-RU Mk- 1 — K 2

Próżno wyciągasz swe ręce stęsknione, W ieko tw ej trumny gniecie twardy trzew ik;

By dumne czoło przystroić w koronę. Usiedli na niej paskarz i bolszewik.

I _______

Str. 2. — Nr." 36. ,S Z C Z U T E K" 6. września 1919.

SYTUACYA APROWIZACYJNA

Jak to przed zimą jest zwykle w zwyczaju:

Z zbożem jest kiepsko, z tłuszczem jeszcze gorzej Chociaż świń tyle mamy w naszym kraju, Że świnię spotkać to dzisiaj dzieciństwo A gdzie są wieprze tam łatwo o świństwo- Ponoś skończyła się misy a f i o ov era-

Wraca za morze, jak stało w gazecie Znak białej mąki, te słynne dwa zera Będziemy widzieć chyba...

w

.

Chłodno i głodno! oto perspektywa, Jaka nas czeka

w

Aprowizacya znowu nas wykiwa,

Bo rej tam wodzę wciąż dziady gorące, Ażeby ludność nie zaznała głodu

Kupiono kminek i sto beczek miodu.

Więc się modlimy jak święty z Asyżu:

„Boże! coś nie dał zginąć marnym ptaszkom, Zeszlij nam mannę albo trochę ryżu, Zrób wreszcie koniec paskarskim

igraszkom

/

Jgnis

KOCHANY S Z C Z U T K U ! P rzy jętem jest o d d a w n a , że g o ­ łe ściany b iu r i u rz ę d ó w -p rz y s tra ja się p o rtretam i zasłu żo n y ch dla k ra ­ ju m ężó w . O prócz w z g lę d ó w czy­

sto dekoracyjnych m iano ta k ż e na o k u w tych w y p a d k a c h w zględy m o ra ln e : p o rtrety te m iały p rz y p o ­ m inać urzędnikom w y so k ie ich p o ­ w o łan ie społeczne i w z b u d z a ć chęć do szlachetnej em ulacyi w pięciu się n a szczyty karyery.

D oszły nas w ieści, że M iniste- r y u m -s z tu k i i kultury w W a rs z a ­ w ie zam ó w iło u H uśnika w P ra ­ dze sześć tysięcy kolorow ych olejo- d ru k ó w , p rzed staw iający ch p o d o b i­

znę Jan a C hryzostom a P a s k a . P o r­

tre ty te m ają służyć w pierw szym rzędzie do p rz y o zd o b ien ia w sz y st­

kich salo n ó w m inisteryalnych, lokali In ten d an tu ry w o jsk o w e j i b iu r A p- row izacyi m iejskich.

* * *

W tych czasach, kiedy z d a w a ło się, że dzięki zab ieg o m misyi B a r- th elem y ‘e g o uda się w y tk n ąć linię d em ark acy jn ą w Galicyi m iędzy n a ­ mi, a zachodnim i U kraińcam i, do­

szed ł do skutku p ro jek t ugody, p o d ­ p isan y p rz e z P o lsk ę, W ę g ry i P e- tlurę. P ro jek t ten o p ie ra ł się na z a ­ sad zie, że Polacy o d stą p ią zach o ­ dnim U kraińcom 111 kilom etrów fro n tu , W ę g rz y 6 k ilom etrów fron­

tu a P e tlu ra 110 k ilom etrów frontu.

G raficznie p rz e d sta w ia ł się te n u- kład n astęp u jąco :

I I I _ V I — 1 1 0 .

Z ach o d n i U kraińcy uczuli się tym układem p o k rz y w d z e n i i ^Wrócili się ze sk a rg ą do R ady C zterech w P a ­ ryżu.

W ó w c z a s to koalicya poleciła, a- żeby k ażd e z w ym ienionych trzech p a ń s tw dod ało im po jednym kilo­

m etrze. P olacy, W ę g rz y i P etlu ra zgodzili się n a to. P o d czas d ru k o ­ w a n ia p ro jek tu jakiś chochlik zecer­

ski w s u n ą ł ten dodany jeden kilo- m e te r w ten sposób, że w p ie rw ­ szej cyfrze 111 um ieścił jedynkę p o ­ ziom o m iędzy d w o m a pierw szem i jedynkam i, w drugiej szóstce uk o ś­

nie m iędzy p ią tk ą a jed y n k ą, w trz e ­ ciej za ś równietż ukośnie m iędzy p ierw szem i jedynkam i.

G raficznie p rz e d sta w ia ł się now y p ro jek t w ten sp o só b :

H 'I — W — N O I rzeczyw iście tyle otrzym ali o s ta ­ tecznie zach o d n i U kraińcy po uk o ń ­ czeniu o fen zy w y Iw aszkiew icza.

* *

*

Z a ra z p o skutecznym atentacie F ritza A dlera na h rab ieg o S tu rg k h a d oniesiono F ran ciszk o w i Józefow i I., że ,,hr. S tu rg k h z g in ą ł'1. M o ­ n a rc h a w y trz e sz c zy ł oczy i z a k rz y k ­ n ął z p ra w d z iw e m zd ziw ien iem :

„A leż ja nic nie w iedziałem , że o n b y ł w o g ó le na froncie".

Jeden z eksrosyjskich jen erałó w w polskiej arm ii przyjm uje n a au d y en - cyi dw ie p an ie. P o w y tężo n y ch u - siłow aniach zro zum ienia ich inter- pelacyi, chcąc rzec, że na razie ich nie rozum ie, a w yjaśn ien ie d a p o ­ tem , o św ia d c z a :

„D a, nie m ogę w a s sam ro zeb rać, ale jak w a s ad ju ta n t m ój ro zb ie­

rze, to w a m c h ę t n i e d o ł o ż ę " . ZŁOTE M Y Ś L I „S Z C Z U T K A 1 R ęka rękę m yje — a obydw ie brudne.

Ł atw iej jest w Polsce o k a m i e ń w ę g i e l n y , ni ż o w ę g i e l k a ­ m i e n n y .

O bstrukcya w życiu i o b stru k cy a w sejm ie o d z y w a ją się n ajgłośniej- szem echem ....w gabinecie.

Koalicya strzela a bolszew izm ku­

le nosi.

D o czasu m o żn a paskow ać.

Gdzie d y ab eł nie m oże, tam p o ­ syła M o rg en tau a.

Co za d u żo , te g o i .sam p an Ja- dw in nie chce.

P olak sw o je zrobił, P olak m oże odejść.

13. Wiześnia 1919. „ S Z C Z U T E K “ Nr. 37. — Str. 3.

„ S Z A Ł “ R O K U P A Ń S K I E G O 1919.

Rys M. Berezowskiej

Ach co za wzniosły piękny szał!

Koń - paskarz z w orem pędzi w cwał.

Z przodu i z tyłu parska złotem.

Przepaść otwiera się z łoskotem .

Na grzbiecie jego panna cud Tuli się bielą krągłych ud.

Pyska rtie brzydzi się szpetnego:

Najnowszy „S z a ł“ Podkowińskiego.

Nr. 37. — Str. 4. ,,S Z C Z U T E K “ 13. września 1919.

W H U C I E B I S M A R K A

Rys. M. Berezowskiej

DOMEJKO i DOWEJKO

Czyli D W A J M I N I S T R O W IE P R A C Y O D J E D N E G O S T R Z A Ł U

Oto opowieść, w zięta z Mickiewicza praw ie:

Pepłow skich im ienników dw óch żyło w W ar­

szaw ie.

Pierw szy ją ł się w palestrze, drugi w cyrklu

* : i [pracy,

Pierw szy zw ał się P a n k ra c y a drugi Ignacy.

O bydwu tych Pepłow skicli wszystkie sprzeci- [wieństwa Pochodziły prócz nazw isk z im ion podobieństw a Bardzo niewygodnego, bo gdy w czas sejm ików D ruhow ie P an k racem u sk arb ili stronników , Szepnął ktoś do w yborcy: w ybierz P ankracego A ten nie dosłyszaw szy w y b ra ł Ignacego.

Gdy n a uczcie w zniósł zdrow ie ktoś dla zasług [pracy W iw at P a n k ra c y ! d ru d zy w ołali: Ignacy!

A kto siedział pośrodku, nie tra fił do ładu Zw łaszcza wobec rozlicznych sznapsów w czas

[obiadu.

Zrobił raz dług u k raw ca Pepłow ski Ignacy A sądow pą cytacyę o trzy m ał Pankracy.

1 odtąd tak w W arszaw ie całemi latam i

Bawili w ciąż publiczność tem i qui pro quami.

Przed kilku dniam i jed n ak coś się przydarzyło, Co obu im ienników szpetnie ośmieszyło.

Bo kiedy obsadzano M inisterstwo pracy Ignacy d ostał tekę — zgłosił się P ankracy, Lecz w biurze adw okata przyjęło drw inam i I w krótce ja k niepyszny znalazł się za drzwiami.

Tu już krzy k n ęli: D osyć! trzeba raz nam skoń­

c z y ć ! Bóg nas czy dyabeł złączył, trzeba się rozłączyć >

Niech Naczelnik Piłsudski swojem okiem [bystrem Bozsądzi kto z nas godny, aby być m inistrem . Naczelnik b iałą ręk ą przysłonił pow iekę I rzekł z zw ykłym sp o k o jem : Komu z w as dać

[tekę ? Jesteście obaj du rn ie to jest m oje zdanie,

Przeto tekę m in istra żaden nie dostanie.

Jgnis

>>. września 1919. „S Z C Z U T E K “ Str. 5. — Nr. 37.

NA ZAMKU W W A R S Z A W IE

nys. M. Berezowskiej

DO GRUSSA O dkąd zn ik n ąłeś jak sen

jaki złoty T ęsk n ią za to b ą w szystkie

lw o w sk ie koty, A „S z c z u te k 11, co się z rysunkam i

kończy P o sy ła dzisiaj list za tobą

gończy.

G dzieś jasS: i w jakiej u k ry w asz się s tro n ie ? Czy się ta k ta rz a sz

na familii ło n ie ? A z o to w eg o czyś się n ap ił

k w asu I w rócić do nas

nie m asz w ięcej c z a su ? C zekają n a cię

dow cipy i bajki, Kilo p rzed n ieg o tytoniu

do fajki I b ratn ie serca, co tęsknią

za to b ą Ty za tra c o n a, przek lęta

c h o ro b o ! Tlemo TAKŻE RÓŻNICA

— Jak a jest różnica m iędzy ,au- stryackiem , a polskiem w o jsk ie m ?

— Z austryackiego w o jsk a żydzi w y k u p y w ali się, do polskiego się w ku p u ją.

§A ci je s zcze radzę

DO BUCZACZA

Jeden z członków komisyi am er.- angiel. sp ó źn iw szy pociąg — w siadł na następny — a w m yśl teoryi

„en ten ta się nie myli“ nikogo nie p y tał, czy do b rze jedzie. N aprzeciw sied ział „n eu traln y ", który w mig się z o ry e n to w a ł, że m a p rz e d sobą członka misyi M o rg en tau a. P y ta w ięc u p rzejm ie:

— P rz e p ra sz a m , dokąd „p an a n - ta n t“ je d z ie ?

- „ W ie d e ń " — brzm i o d p o w ie d ź . Cisza.... Z a chw ilę pyta po raz w tó ry , m yśląc, że d o b rze nie sły­

sz a ł:

— W ie d e ń ?

— W ied eń !

Oj g e w a łt „p an ie a n ta n t“ — ja już dużo rzeczy na św iecie w idział, n a w e t to, co sam kaiser W ilhelm zro b ił benkełe ze sw ój interes, aie tego jeszcze nie w idziałem , żeby w jednymi i tym sam ym pociągu — na jednej ław'ce jechało się do W i- dnia a na drugiej do Buczacza.

Z CZASÓW

„RUSKIEGO M IESIĄCA11 (A utentyczne).

Rzecz się dzieje n a w si, w c z a ­ sie inw azyi ukraińskiej. Do w si z a ­ jechała „ sz tu rm o w a 11 so tn ia, w ja ­

kichś nadzw y czajn y ch w ysokich bla­

szanych g arn k ach na g ło w ach , ro z­

k w a te ro w a ła się w e d w o rze i co dw ie godziny robi „ rew izy e11. C oraz to w p a d a inna w a ta h a m olojców , p rz e trz ą s a w szy stk o , czegoś w ciąż szu k a i coś w c ią ż unosi, w ali i dobija się do drzw i w szystkich p o ­ kojów . W reszcie coś o godzinie 3.

w nocy, p o ra ź trzeci g w a łto w n ie zb u d zo n a ze snu p an i dom u, dość rezolutna, podnosi p ro test, że p rz e ­ cie w szy stk o już zre w id o w a n e , że poco ludziom spać nie daw ać.

Na, >p je d e n z tn o 'o 'c ó w o ś w ia d ­ cza:

— T o je w ijn a ! M y ta k ż e ne spimo...

No to w y. W y poszliście na w o jn ę z ochoty...

T o dopiero w y w o łu je u m ołojca szczere o b u rzen ie:

A szlak by teb e trafy ł z ta - koju o c h o to ju lja z toj ochoty już t r y r a z a w t i k a ł , a taki w e r- nutsia tre b a buło....

ŁADNA ZAMIANA

N areszcie w y ró w n a ły się p reten - sye a spraw iedliw ości dziejow ej s ta ­ ło się zadość. M y daliśm y A m e­

ryce K ościuszkę i P u łask ieg o , A m e­

ryka za ś nam M o rg e n ta u a i Ja- dw ina.

Str. 6 - Nr. 37. „S Z C Z U T E K ‘ 13. września 1919.

K. SICHULSKI

Poseł Korfanty

Z WYSTAWY ZAKOPIAŃSKIEJ P an Sadło po w ystaw ie futurystów .

— Ty, słuchaj W icek, ja tyle pieniędzy pcham n a te twoje gim nazyum , powiedz m i, co to znaczy: futuryzm.

— Proszę taty, hm, futurum znaczy czas przyszły, hm, to znaczy, że będzie...

— A już go wiem, to znaczy, że tu dopiero coś będzie namalowane!

Z SEANSÓW ZAKOPIAŃSKICH W pew nej w illi w yw ołują duchy.

Słowacki, Ks. Józef, Sabata i Iz. „ucieleśniają się“ — panie w ydaję głębokie w estchnienia.

Aż tu kom uś przyszło n a myśl w yw ołać d u ­ cha złego, np. P rusaka. j

— D uchu Moltkego !

W net p. Z. wydzi okrzyk oburzenia.

P ru sak „ucieleśnił się‘‘ koło... mężczyzny.

* *

*

N asi ułan i złapali nie m niej ni więcej tylko kilku sam ych kom isarzy sowieckich.

Mjr. D. mówi

— Choć panow ie są komuniści, ale każdy pójdzie n a wtasny stryczek.

Z TEATRU MIEJSKIEGO P. d y rek to r T arasiew icz z a p ra g ­ n ął p rzed ew szy stk iem udow odnić pięknym lw o w ian k o m , ż e m a g o- r ą c ą k r e w , on e jed n ak o k azały n a p rz e d sta w ie n iu g łośnej kom edyi p. F iałkow skiego d u żo zim nej krw i.

W y sta w io n o w ięc p a n a H ertza n a s p r z e d a ż , d o tąd jed n ak jeszcze nie z n a la z ł się n abyw ca. A byśm y z a ś nie zapom nieli o d ra z u o w o j­

nie, sp ro w a d z o n o nam austryacki p o d j a z d n i e p r z y j a c i e l s k i . P oczciw e austryaki, „nie czas im te ra z d o jeżd żać nied źw ied zi", niech w ięc choć w te a trz e lw ow skim b rz ę ­ c z ą o s tr o g a m i!

P R Z Y TELEFONIE W O JSK O W Y M Jak w iad o m o , telefonując tru d n e w y ra z y , p rzetelo fo n o w u je się litery z o so b n a , zn acząc je całym i w y ra ­ zam i, a m ianow icie im ionam i. N ie­

d aw n o p rz y sła n o fonogram do p e ­ w n e g o oficera francuskiego, n a z w i­

skiem , p o w ie d z m y : A dinault.

T elefonista nadający z a c z y n a:

A d re s: A -b ra h a m , D -aw id , I-z a - ak....

T elefonista odbierający p rz e ry w a :

— P rz e p ra sz a m , tu jest 27. kom p.

sz tu rm o w a, a nie szp ital albo in- te n d a n tu r a !

R E N T O W N A JA Z D A

S po ty k am an a n a sa , o którym w iem , że nie m a absolutnie żadnych ś ro d k ó w ulrzym ania.

— P an ie, co p a n ro b i?

— J a ? Nic...

— A w ięc z czego p an się ut- trz y m u je ?

— P ro sta r z e c z ! Jeżd żę codziennie tra m w a je m i to mi daje całkiem p rzy zw o ity kapitalik.

A R Y S T O K R A C JA NA W Y G N A N IU D zienniki po d ały nam n ied aw n o lisię naszych p o słó w i am b a sa d o ­ rów . D ziw ią się ludzie i nie m ogą zrozum ieć, czem u ta niew ątpliw ie tak b a rd z o dem okratyczna P olska, P o l­

ska zn o sząca tytuły ro d o w e i u- ch w a la ją ca ta k sk rajn ą reform ę rol­

ną, m a być zastąp io n a p rz e z ludzi o nazw isk ach w yłącznie h isto ry ­ cznych, sam ych p ra w ie h ra b ió w i książąt.

O tóż w tem jest w łaśn ie o b ja w dem okratyzacyi.

S k o ro dążym y do teg o , by P olska się co raz w ięcej d e m o k raty zo w ała, zależeć w ięc nam m usi na tem , by jak najm niej elem en tó w z a c h o w a w ­ czych w k raju p o zo stało . M o żn a b y ło znieść o rdynacye, m o żn a było szlachtę w yzuć z ziem i, ale Jiie sposób przecie skazać kogoś na

banicyę za to jedynie, że kiedyś, gdzieś m iał jakiś tytuł. N ależy w ięc tylm ludziom u łatw iać p o d każdym p o zorem p rzen o szen ie się za g ra ­ nicę, I dlatego to eksp o rtu jem y n a ­ szą ary sto k acy ę m aso w o za g ra n i­

cę. Niech ja d ą ! S zczęśliw ej drogi!

M ISYA MORGENTAUA NA LOTNISKU LW O W S K IE M

P rzed kilku dniam i p rz e je ż d ż a ł u- licami m iasta L w o w a w godzinach popołudniow ych ciekaw y autom obil, N a w y godnych siedzeniach rozsiadło się sześciu dyg n itarzy z groźnem i i uroczystem i minamii i jako h o n o ­ ro w a asysta w o jsk o w a oficer od lotników .

S ta w a li Judzie n a cho d n ik ach i w y ­ trzeszczali szero k o ś le p ia :

— M o rg e n ta u ?

— M o rg en tau !

T a k ! B ył nim niew ątpliw ie ten w y ­ soki g entlem an z długą, w y g o lo n ą p ra w d z iw ie am ery k ań sk ą g ęb ą — zaręczali ci, co sen a to ra nie w i­

dzieli d o tąd n a przyjęciach w ,,T e m - p lu m “, „Jad C haruzim ", lub ja ­ kim ś innym ch ajd erze. Gdy zaś ta ­ jem niczy autom obil opuścił ulicę Le­

g io n ó w , słusznie ta k n a z w a n ą , bo u w ijają się po niej legiony ży d ó w i skręcił w ulicę Jan o w sk ą, w ie ­ d zian o już d o kładnie, co to znaczy.

13. września 1919.

Str. 7. — Nr. 37. „S Z C Z U T E K ‘‘

P A S K A R Z W A R S Z A W S K I : (podpatrując swą własną żonę, kąpiącą się w Wiślę)

Oto jest jedyna sytuacya, w której najbogatsza paskarka warszawska może być równocześnie gołą

Jad ą na lotnisko lw ow skie, jako n a d z w y c z ajn a kom isya śledcza w sp ra w ie n ad u ży ć kiełbaśniano-m io- dolwych, o których „stało " n ied aw n o w dziennikach. W p ra w d z ie d ocho­

dzenie u rzęd o w e w y k a z a ło całą b ez­

zasad n o ść w szelkich z a rz u tó w ,na n a ­ szych dzielnych lotników . P ra w d a , ż e coś tam p rzew o zili w celu uzy­

skania fu n d u szó w na p o p raw ien ie w iktu żo łnierzy, ale w idocznie sp ra ­ w a nie była jeszcze tak p ro sta jak drut.

D alsze w y p ad k i potw ierdziły w zupełności p ra w d ziw o ść podejrzeń.

A utom obil zajech ał na lotnisko, g o ­ ście zaś, którzy w ysypali się na biały p iasek lotniska, zostali uroczy­

ście przyjęci p rz e z k o m en d an ta B a- s ty ra i cały korpus lotniczy III. g ru ­ py. P oru czn ik T o ru ń , który m a t a ­ lent do rym o w an ia, p rz y w ita ł n a w e t kom isyę następującym okolicznościo­

w ym c z te ro w ie rs z e m : Ż eście A m erykanie

p o zn ać po pysku, Umiecie sw oje nerw y

trzym ać na p ask u

P rzeto w itajcie n a

lw ow skiem lotnisku N asypali p ia sk u !!!

Porucznik Idzikow ski był tak w z ru szo n y , że p o b lad ł nieznacznie, choć p ó źn iej o p o w ia d a n o , że b y ł na czczo (t. z. b ez jednego kielisze­

czka benzyny). N astąp iło z kolei d o k ład n e zw ied zan ie h a n g a ró w . D łu­

żej i z w id o czn ą ciekaw ością o - g ląd an o now e sp ad o ch ro n y o ch ro n ­ ne z zielonego jed w ab iu . (Ach coby to były za koszulki i m ajteczki cacane z tak ieg o m ateryału!)

Z b a d a n o ró w n ie ż w n ę trz e „ k ro ­ w y ", a p a ra tu , który m iał w ła śn ie o djechać z trzem a „kiełbasiarzam i"

(zw anym i ta k o d o statn iej afery) do T arn o p o la. A żeby gości d o b rz e do siebie usposobić k o m en d an t B asty r z a rz ą d z ił w o jen n y stap el na trzech now iutkich D 3 . N a pierw szy m s ta r­

to w a ł filozof S tec (zn ak : białe le­

żące s), n a drugim ró żo w y S e ń k o w - ski (zn ak : czerw o n e serce, p rz e sz y ­ te białą strzałą), n a trzecim pięk- nołydki P e te r (znak: białe Iserce p rzeszy te cz e rw o n ą strzałą). I przed

oczym a czło n k ó w komisyi ro zp o czę­

ło się w sp an iałe w idow isko. A p araty w zbiły się na 2 0 0 0 m etró w i p o d lazu ro w em niebem k ołow ały, form u­

jąc p rz e ró ż n e b o jo w e figury. Nie z ab rak ło na koniec karkołom nych

„lupingóW " i „k o rk o ciąg ó w ", tak, że p atrzący m dech zap ierało w pier­

si. S e n a to r M o rg en tau był w idocznie zad o w o lo n y , bo kilka razy p o w tó ­ rzył g ło śn o : Ali rig h t!!

Pom im o tak w sp a n ia łe b ezp łatn e w id o w isk o kom isya po opuszczeniu lotniska, nie w szy stk o m usiała z n a ­ leźć w p o rząd k u , bo zarzu ty sw oje sfo rm u ło w ała w następujących p u n k ta c h :

1. N a lotnisku w idzi się w p o ­ w ietrzu w ie k „k o rk o ciąg ó w ", brak jed n ak w m enaży oficerskiej jednej choć flaszeczki do o d k o rk o w an ia.

2. W e w n ę trz u „k ro w y ", k tó ra m iała odlecieć do T a rn o p o la, zn a le ­ ziono 5 kilogram ów szynk? i 2 ki­

logram y kiełbasy, w idoczqie p rz e ­ znaczonych na pasek.

3. N a sp ad o ch ro n ach jed w ab n y ch , z których każdy kosztuje S k a rb P ol­

ski 6000 koron, lotnicy p o d czas s ta r­

tu sied zą jak n a zw yczajnych p o ­ duszkach. je st to w id o czn e m a rn o ­ w anie m ajątku p a ń stw o w e g o . (Do

„ b an i" z takim zarzu tem . W ed le re­

gulam inu lotniczego pilot m a siedzieć n a spad o ch ro n ie, zw inięlym w k ształt p o d u szk i, do której p rz y w iązan y jest dw o m a stalow ym i haczkam i. P rzyp.

zecera).

4. Gdy a p araty zn alazły się tuż n ad placem G ołuchow skich, w y p u sz ­ czały n ad g łow am i spokojnie sp ace­

rującej publiczności benzy n ę ze sw ych ogonów . Jest to w idoczny i p row o k u jący o b ja w antysem ityzm u, z ak o rzen io n eg o w III. grupie.

C iekaw i jesteście dow iedzieć się, kto w ch o d ził w skład kom isyi śled­

czej o w e g o p am iętn eg o p o p o łu d n ia ? T en, którego b ran o za M o rg en tau a z p o w o d u długiej w y g o lo n ej gęby, to był K. M ackiew icz, który p rzy jech ał do L w o w a na ślub sw eg o G rzesia w „S zczutku". R esztę z a ś komisyi stanow ili literaci i d ziennikarze lw ow scy, którzy z A m eryką ak u rat tyle mieli w sp ó ln eg o , co K am ilek M ackiew icz. Z acn e to to w a rz y stw o p rzy jech ało na lotnisko, ażeb y p rzy j­

rzeć się ra z zb lisk a ew olucyom lw ow skich lotników , co chlubą są m łodej polskiej armii.

H e n ryk Z b ierzch o w sk l.

m m

Kierownik literacki Stanisław Wasylewski. Kierownik artyst. Kazim ierz Grus W ydawca i redaktor odp. Alfred A/tenberg.

Klisze wykonane w zakładzie art. graficznym „Unia“. Drukiem Ign.gjaegera Lwów, Sykstuska 33.

Więc ramienia jej użycza Patrzcie! co za pani bycza.

Pędzą — lśni maszyny heban

We wsi Grzesia ślub da plęban. W „coupe“ ludzi cala paka Na zadatek daj buziaka.

OGNIEM I MIECZEM, CZYLI PRZYGODY SZALONEGO GRZESIA — POWIEŚĆ WSPÓŁCZESNA ROZDZIAŁ XXV.

Rys. K. Mackiewicza.

Dość już Grześ Prusaków nabił

Chętnie by się więc „o\babil\ Gaikiem mila balamutka

„Jestem panno Grześ ze „Szczutka".

Pocóż fochy — Boże drogi Grześ chce ręki a nie nogi.