Lwów, Niedziela dnia 29. Marca 1891.
SZCZUTE l i
Prenumerata we Lwowie wynosi ea łorocznie 10 złr.. półrocznie 5 złr., ćwierć- roeznie 2 złr. 50 et., miesięcznie 85 ot.
Numer pojedynczy kosztuje 20 ct.
Dodatek zawiera łam igłów ki, sza
rady, zadania szachowe i inseraty.
Inseraty drukują się za opłatą 6 ct.
od wiersza drobnym drukiem w jednej szpalcie. Stronnica inseratowa zawiera cztery szpalty.
Inseraty przyjmują : Administracja
„Szczutka" przy ul. Łyczakowskiej 1. 3.
W Wiedniu Biura o g ło sz eń : Haasen- steina & Voglera, Rudolfa Mossego i A.
Oppellika.
W P a ry ż u : Adam. Rue de St.
Peres 81.
S z c z u te k wychodzi od roku 1868 Prenumerata zamiejscowa z przesył- Ka pocztową wynosi całorocznie 10 złr., półrocznie 5 złr., ćwierórocznie 2 złr.
50 ct., miesięcznie 85 ct.
W Wielkiem księstwie PoznańsKiem 3 talary 50 fen.
We Francji, Szwajcarji i Włoszech całorocznie IG franków.
Prenumerować można w Administra
cji „Szczutka“ przy ulicy Łyczakowskiej 1. 3.. we wszystkich księgarniach i ajencjach dzienników i we wszystkich urzędach pocztowych.
Reklamacyj nie opłaca się.
Listy przyjmuje się tylko opłacone Manuskryptów nie zwraca się.
PISMO SATYRYCZNO-POLITYGZNE.
WIELKANOC.
II' wiatru szumie, w słońca blaskach, Wielki znowu dzień nadpływ a;
Rozwaliła grób swój zimny Wiosna nowa, wiosna żywa.
I rozbrzmiewa (jlos po lasach Tajemnicza, ja k a A nutą
I brzmi słodka pieśń nad niwa, W opalowe mgły zasnutą[.
1 pospiesza z boćków chmarą Wieść radośna w schrony łudzi;
Każde życie pełnąi piersią, Z zimowego snu się budzi.
Więc precz troski i precz zale, W górę serca, czoła w górę;
Jako zima ta rozbita
Przejść nam musza, dni ponure.
Co wśród twardych kleszczy gwałtu Moc życiową utraciło,
Zmartwychwstanie ze swych mogił Z tern jaskraw szą kiedyś siłą.
Nadaremnie się wysila Przemoc pięści i złość niska;
To, co czyste, to co słuszne, Prawa swoje znów odzyska.
Odrzuć z siebie kir żałobny Polska strzecho, polski lanie,
Twoja wolność i swoboda
Talde kiedyś zmartwychwstanie.
STEACHAJŁO.
— Państw o nic nie wiecie, ale u nas w k ra ju tw orzą się kom itety dla obcho
du trzeciego Maja — i to bez pozwole
nia żadnego. Co z tego będzie — nie w iem — ale przeczuw am nieszczęście.
O rganizacja będzie gotow a — a j a na słowo organizacja, um ieram ze strachu.
* *
*
— Tego je d n a k nie pojm uję, że u nas są ludzie — i to z tow arzystw a, k tó rzy się gorszą zakazem. U nas nie m ożna na nikogo liczyć. J a też z nikim teraz nie mówię o ty ch rzeczach — bo to proszę państw a zawsze niebezpiecznie.
* *
— Czuję tylko w ulkan pod nam i i nie p rzestanę wołać, że źle* je s t z nami, źle bo właściwie gorączka patrjo ty czn a u nas jeszcze nie ustała. Zawsze oni się budzą, i zawsze oni rej wodzić będą.
* *
*
BOŻE GROBY!
Milczą dzwon)', ucichł organ W śród poważnej ciszy,
W stromej skale, grób Chrystusa Wznosi się wśród niszy.
Przy nim, jak za rzymskich czasów Stoi dwóch żołnierzy,
Wyrzeźbiony z alabastru W skale Chrystus leży.
Kościół cały w czarnym kirze W szare skrył się mroki, Zapanował tajemnicy Wspomnień duch głęboki.
Tu się skupia wiara cała, Tu znikomość nasza,
Z głębi chóru, głuchym jękiem Brzmi psalm Jeremjasza.
Lud pobożny tłum nie spieszy Boztrząsa sumienia,
I u krat konfesjonału Żebrze rozgrzeszenia.
W ielki tydzień, czas pokuty I czas rozmyślania,
— A znow u ten pierw szy maj ja k przyjdzie, to dopiero strach nad strach a
mi — bo to znow u innego rodzaju bom ba. Uciekać na maj z k raju — to najle
psza rada.
G-oao.
Nic nie czytam , w ierz to, F i n i u ; Lecz się zdarza przypadkowo, Że m i w pada czasem w ręce D rukow ane jak ieś słowo.
O t, niedaw no tym sposobem Mą uw agę zw rócił na się, F e ljeto n ik bardzo w ażny U m ieszczony kiedyś w „C zasie".
P rz eczy tałem go uw ażnie Od A do >. — P rzeczytałem I znalazłem dość emocji
W owem dziele przew spaniałem . W idać, że to m usiał pisać K toś nie z literackiej b a n d y ; M onografią tą angielski Uczczon św ietn ie zo stał dandy.
I ze sm utkiem ku refleksji S k ło n ił się mój um ysł g ię tk i;
Czem u u nas n ik t nie pow ziął Do podobnej pracy — chętki.
C zem u — powiedz F in iu drogi Czyliż nie w a rt tego Gogo, B y kto pióro mu p ośw ięcił?
Czy nie zajął on nikogo?
Jakże krótkim, wobec przyszłej Chwały Zmartwychwstania.
Ten trzydniowy tryum f złości I piekielnej mocy,
Jakże krótkim jest okresem Wobec Wielkiej nocy.
Tryumf wiary, że zwyciężyć Musi prawda święta, I że muszą w końcu opaść J a k z Chrystusa pęta.
I nam łańcuch nałożony Gdy Bóg każe, zleci,
Tylko ludu, wierz, że przyjdzie Dzień „Zmartwychwstań" trzeci!
Ematmd.
Z pieśni wschodnich,
i.
Nie ufaj mułłom, eo wiarę szerzą W to, czemu sami nie wierzą...
Nie słuchaj softich, co o tem bredzą, Czego i przez pół nie wiedzą...
Słuchaj słow ika; skryty śród drzewa On dobrze wie, czemu śpiewa — I bądź tą różą, tą — z woli nieba,
Co wie, że kochać ją trzeba...
Czy nie świeci on przykładem Całej niskiej, szarej rzeszy;
Czy gdzie szyk go tylko wezwie, L otem strz a ły w n et nie spieszy ? Czy nie stoi n a w yżynie
Sw ojej m isji? F in iu drogi, N ie odpocznę, aż nie będą M iały m onografii — Gogi.
Świąteczny nastrój.
Św iąteczny nastrój w całym świecie Przew agę w ziąć zamierza,
Lecz nie b rak przeszkód mu, ja k w kniei Nie braknie n ig d y zwierza.
Pan Taaffe w srogiem udręczeniu Z partjam i wciąż się m ota;
Że św ięta niezb y t mu wesoło Upłyną — nie dziw ota!
We F riedrichsruhe sta ry Bismark, Ja k w ściekał się, tak w ścieka;
Cóż może mu m iłego przynieść Ś w iąt doba niedaleka?
W Serbii znów widmo K nicaninki Wciąż snuje się po p rasie;
Św iąt ono chyba Milanowi Nie uprzyjem ni, zda się.
Słow em : m a każdy swego mula, A m uszka ta przeklęta, W ypocząć nie chce dać ofierze
Naw et i w same święta.
M ułła i softi wymęczą, znudzą Mądrością suchą i cudzą...
Słowik i róża znęcą, upoją Ponętą świeższą, bo swoją...
II.
Gdybyś ty palmą W rosła zieloną W oazy piaski, W pustyni łono —
U stóp bym twoich Źródłem wytrysnął, I barw odbitych Tęczą zawisnął...
I jużbym nie chciał Na jasnem niebie Gwiazd ni błękitów — Nic, nic — prócz ciebie...
W itałbym zmierzchy, W itałbym świty, Szaty twej cieniem Cały nakryty — I przed przyrody Znojnej obliczem — Ty byś królową — J a byłbym niczem!...
* *'
*
DF1 JS T L IE3 r r o
Imci pan Onufry.
— Naweó ta k i pokorny, ja k kum Ma
ciej, zm arkotniał i odkazuje, na to, że
■oś m aistra t dostał befel, coby żadnej parady nie robił w m aju. I nie wiedzieć czy je s t ja k a rad a na to, choć oś n api
sali rekurs, ale nim rezolucja przyjdzie na g ru n t, to będzie może ju ż Lipiec.
Ale od tego czasu kum z g u b e rn ji nic nie gada. Coś je d n a k naród w ym yśli, bo m aistra t sobie, a naród sobie.
Komedje są tera z tym i oś kum i- tetam i do w yborów m aistrackich. Jeszcze
A gdyby przyszedł Orkan szalony I zbladły barwy Twojej korony — Próżnoby słońce Blaski-opale Miotało hojnie Na moje fale —
Na moje fale,
Co — coraz krwawsze — W znojneby piaski W siąkły na zawsze...
Józef Kuczyński.
NA ŚNIEGU.
i.
Przygrywka, Gdybym srebrne piórko miała, Tobym w szronie je maczała, W rannym szronie, na tej łące, Gdzie brylanty leżą drżące, Leżą drżące, rozsypane, Niezliczone, uiezbierane...
— Na naszej łące.
Gdybym srebrne piórko miała, Na krysztale tym pisała, Na. krysztale, na tej wodzie, Co stanęła w jasnym lodzie.
oś dużo wody popłynie, nim oś te w y
bory p rzy jd ą — bo to gdzieś aż w s ty czniu na drugi ro k je s t term in — ale ju ż teraz robią się różne konszachty i ceregiele, i złażą się ludziska po kątach, taj radzą, p iją i w ygadują. Ciekawość k tó ręd y to w szystko pójdzie, bo p rze
ciek i je n te lig e n ty coś będą robili. Ino szczęście, że te n naród jen telig en ck i to zkapcaniał ju ż całkiem. Każdy z nich ino wącha, gdzie się przyczepić, aby się do m aistratu dostać, bo co praw da, to każdy z nich chciałby dokoniecznie być figurą w mieście. Co tak i j enteligent zn a
czy, ja k nie je s t figurą — i dlatego tak oś się pchają — a znowuś nie m ają tyła am bitu taj kurażu, coby same m aistrat szturm em wzięli. Kręci się więc to po różnych lcumitetach, a każdy tera taki będzie słodki, taj grzeczny, że ino go do ra n y przyłóż.
Dobrze, że się ju ż teraz ta kom edja zaczyna, bo człowiekowi będą się kłaniać aż do nowego roku w szyscy kandydaci i niejeden będzie człow ieka ta k onoro- w ał, że się aż m iasto dziw ować będzie.
Trza ino być m ądrym i każdem u obiecy
wać, a ja k p rzy jd ą ju ż w ybory, to wy- bierzem o samych swoich — i naj je n te lig e n ty potem n arz e k a ją — bo to nic nie zaszkodzi. Jeszcze żaden je n te lig e n t n i
kogo nie przestraszył, bo każdy ja k to pow iadają będzie z ręk i jad ł. Owoś zgry- . zoty wielkiej nie będzie — ale właściwie kom edji dużo, taj zabawy, bo na ten przykład, ju ż dzisiaj ktoś wyrachow ał,
Ani idzie, ani płynie,
Tylko duma w swej głębinie...
— Na naszej wodzie.
Do zimowej-bo piosenki, Ni mi kwiecia, ni jutrzenki, Ni błękitów złotych nieba, Tylko śnieżnych pól mi trzeba, Tylko jasnych iskier szronu, Tylko bicia śmierci dzwonu
— Tylko łez trzeba...
n.
Pod lasem.
Tam na s( snach okiśó śnieżna, Idzie dróżka pobereżna, Idzie dróżka wązkim skrajem, Po pod lasem, po pod gajem.
Dróżką leśnik idzie stary, Jakieś dziwne widzi mary...
Co się mignie, to przepadnie,
Mgła, czy nie mgła, — nie odgadnie.
Lisiej czapy podniósł uszy, Słucha czegoś w leśnej głuszy, P uścił oczy na wyględy, Czy nie zajrzy tropu kędy...
Głusza, głusza wokół pusta!
Przecież jakieś tchną jiań usta,
że co d ru g i je n te lig e n t, to k an d y d at
n am aistrat. Najże kręcą i kandydują, m y swoje zrobim o — taj tylko!
ROZMOWA GOGĄTEK.
— Ty! pragnę już zieleni wiosennej.
Nio przyznawaj się, bo cię posądzą, żo masz zielono w głowie — a to nam nie do twarzy.
Korespondencje redakcji.
— W r, we Lwowie.
