Scenariusz lekcji – I’d like to be a footballer
1. Cele lekcji
a. Wiadomości
1. Wprowadzenie nazw zawodów.
2. Wprowadzenie struktury „would like to”.
b. Umiejętności
1. Określanie, kim chciałoby się zostać w przyszłości.
2. Korzystanie ze słowników dwujęzycznych, opcjonalnie – jednojęzycznych.
3. Wymowa słownictwa dotyczącego zawodów.
4. Głośne czytanie dialogu z podziałem na role (wymowa).
5. Kreatywne tworzenie zdań na podstawie wprowadzonej struktury.
2. Metoda i forma pracy
Zajęcia wykorzystują elementy metody audiolingwistycznej oraz kognitywnej. Uczniowie na podstawie wzoru z tablicy tworzą zdania. Budują je także bardziej kreatywnie w grze językowej.
Uczniowie pracują indywidualnie oraz w małych grupach.
3. Środki dydaktyczne
1. Handout nr 1 – ‘Live 1’ Książka ucznia, Simon Greenall, Macmillan Polska 2001, s. 9.
2. Handout nr 2 – ‘Test Your Vocabulary’, Peter Watcyn-Jones, Pinguin Books 1979, s. 11.
3. Magazyny ilustrowane 4. Tablica
5. Kreda (flamaster) 6. Zeszyty uczniów
7. Karta pracy ucznia, którą nauczyciel kseruje i tnie
4. Przebieg lekcji
1. Pokaż uczniom zdjęcia osób z gazety, wykonujące różne czynności. Poproś uczniów
o odgadnięcie ich zawodów. Zapisz wszystkie sugestie na tablicy i nie komentuj ich. Zachęci to do aktywności, szczególnie osoby nieśmiałe i rzadko odzywające się na ochotnika. Ok. 3 min.
2. Handout nr 1 – ex. 11. Przeczytaj na głos słówka i wyrażenia z ćw. 11. Wyjaśnij uczniom polecenie – ich zadaniem jest dopasowanie nazw zawodów z ramki do obrazków. Uczniowie robią ćwiczenie indywidualnie, cała klasa podaje odpowiedzi. Nauczyciel powtarza poprawną wersję.
Uczniowie tłumaczą wszystkie słówka z ramki na polski – odpowiadają chętni. Ok. 7 min.
3. Opcjonalnie: Uczniowie odnajdują definicje nieznanych zawodów w słowniku jednojęzycznym dla początkujących. Ok. 5 min.
4. Handout nr 1 – ex. 13. Poproś uczniów, aby podzielili się w pary i uzupełnili wykres. Sprawdź odpowiedzi z całą klasą – uczniowie na ochotnika podają swoje odpowiedzi. Jeśli brak chętnych uczniowie czytają po jednej odpowiedzi po kolei rzędami. Ok. 5 min.
5. Zapytaj uczniów, jakie zawody chcieliby wykonywać w przyszłości (mogą podawać nazwy profesji po polsku). Zapisz je na tablicy. Ok. 2 min.
6. Nauczyciel zapisuje na tablicy strukturę: I would like to be a (footballer), I wouldn’t like to be
a (footballer) oraz ich wersje ściągnięte. Uczniowie przepisują wzór do zeszytów i zapisują po 2 zdania z przykładami zawodów, które chcieliby wykonywać, oraz 2 profesje, których nie chcieliby wykonywać. Kilka osób czyta swoje odpowiedzi na głos. Ok.5 min.
7. Podziel uczniów na czteroosobowe grupy. W grupach podają przykłady zawodu osoby, która:
works outdoors, indoors, wears a uniform, works on a computer, needs tools. Uczniowie mogą używać słownika dwujęzycznego. Ok. 4 min.
8. Uczniowie nadal są podzieleni na czteroosobowe grupy. Karteczki z nazwami zawodów
i narzędzi, przygotowane z karty pracy rozdaj uczniom. Każdy uczeń dostaje 4 nazwy zawodów.
Karteczki z nazwami narzędzi (16) uczniowie układają na ławce. Uczestnicy zajęć kładą przed sobą nazwy zawodów tak, aby pozostali gracze nie wiedzieli, co jest na nich napisane. Nazwy przedmiotów związanych z zawodami uczniowie układają na środku stołu, tak, aby nie było widać, co przedstawiają. Pierwszy z graczy odkrywa pierwsze narzędzie i próbuje dopasować, kim chciałaby by być osoba, która posiadałaby dany przedmiot. Np. odkryje igłę, a w swoich zawodach ma krawca. Układa zdania: He would like to be a tailor. He likes sewing/has a needle. (Nauczyciel może zapisać ten przykład na tablicy). Uczniowie mogą próbować dopasowywać pary pozornie ze sobą niepowiązane, np. igła, businessman. He would like to be a businessman. He wants to sell needles. Gracze decydują o tym, czy odpowiedź jest poprawna. Jeśli tak, gracz zatrzymuje swoją parę. Jeśli nie – odkłada obrazek na stół. Kolejna osoba wyciąga obrazek i próbuje dopasować do swojego zawodu. Wygrywa uczeń, który zgromadzi największą liczbę par: przedmiot-zawód. ok. 15 min.
Przechadzaj się miedzy grupkami i obserwuj pracę uczniów, ich poprawność. Zapisz najczęściej pojawiające się błędy, aby wyjaśnić je na następnej lekcji. Nie poprawiaj uczniów. Jeśli uczniowie mają wątpliwości, co do poprawności jakiegoś zdania, rozstrzygnij konflikt.
9. Rozdaj uczniom handout nr 2 z pracą domową. Zaznacz, że do jej odrobienia mogą potrzebować słowników dwujęzycznych. Jeśli został czas na lekcji, powiedz uczniom, aby zapytali o słówka, których nie znają.
5. Bibliografia
a. Greenall S., Live 1. Książka ucznia, Macmillan Polska 2001.
b. Watcyn-Jones P., Test Your Vocabulary, Pinguin Books 1979.
c. Taylor L., Vocabulary in action, 1992.
6. Załączniki
a. Karta pracy ucznia Jobs – Vocabulary Game
b. Zadanie domowe
Handout nr 2. Guess their jobs. Uczniowie mogą potrzebować słownika do wykonania pracy domowej.
