W stosunku do bł ˛adz ˛acych członków zboru lud Bo˙zy ma staran-nie przestrzega´c wskazówki udzielonej przez Zbawiciela w osiem-nastym rozdziale Ewangelii Mateusza.
Istoty ludzkie s ˛a własno´sci ˛a Chrystusa, nabyt ˛a przez Niego za niesko´nczenie wielk ˛a cen˛e. S ˛a z Nim zwi ˛azane wi˛ezami miło´sci, jak ˛a On i Jego Ojciec im objawili. Jak˙ze ostro˙zni zatem powinni´smy by´c w post˛epowaniu z innymi! Ludzie nie maj ˛a prawa podejrzewa´c bli´znich o złe post˛epowanie, a członkowie zboru w obcowaniu ze współwyznawcami, którzy zbł ˛adzili, ulega´c własnym insynuacjom i nieufno´sci. Nie powinni nawet wyra˙za´c swoich uprzedze´n wzgl˛edem bł ˛adz ˛acych, gdy˙z w ten sposób przenosz ˛a zaczyn zła do innych umysłów. Niekorzystne opowie´sci o bracie czy siostrze w zborze kr ˛a˙z ˛a od jednego członka zboru do drugiego. Poniewa˙z s ˛a tacy, którzy nie chc ˛a si˛e stosowa´c do wskazówek udzielonych przez Pana Jezusa, popełnia si˛e bł˛edy i czyni niesprawiedliwo´s´c.
„A je´sliby zgrzeszył brat twój, id´z, upomnij go sam na sam”.
Mateusza 18,15. Nie opowiadaj innym o jego złym post˛epowaniu.
Dowie si˛e o tym najpierw jedna osoba, potem druga i jeszcze jedna i tak opowie´s´c ro´snie, zło si˛e pomna˙za, a˙z w ko´ncu cierpi cały zbór. Załatw spraw˛e sam na sam. Taki jest plan Bo˙zy. „Gdy twoje oczy co´s zauwa˙z ˛a, nie podawaj tego zaraz do s ˛adu, bo co zrobisz na koniec, gdy ci˛e zawstydzi twój bli´zni? Załatw swoj ˛a spraw˛e ze swoim bli´znim, lecz nie wydawaj cudzej tajemnicy”.Przypowie´sci 25,8.9. Nie ´scierp grzechu u twego brata, ale mu go nie wytykaj, nie kompromituj go i nie pomna˙zaj trudno´sci, udzielona wtedy nagana b˛edzie podobna do zemsty! Skar´c go w sposób wskazany w Słowie Bo˙zym!
Niech uraza nie przerodzi si˛e w zło´s´c. Nie pozwól, aby rana si˛e rozogniła i padały jadowite słowa zara˙zaj ˛ace dusz˛e słuchaczy. Nie pozwól zagnie´zdzi´c si˛e w twoim i jego umy´sle gorzkim my´slom. Id´z do swego brata i szczerze, serdecznie z nim porozmawiaj o sprawie, która tylko was dotyczy.
189
190 Ze skarbnicy ´swiadectw III
Jakiekolwiek byłoby zdarzenie, nie zmienia to drogi, jak ˛a Bóg dał w celu zlikwidowania nieporozumie´n i osobistej urazy. Roz-mów si˛e sam w duchu Chrystusowym z tym, kto bł ˛adzi, wtedy usuwa si˛e cz˛esto przeszkod˛e, pokonuje trudno´sci. Id´z do niego z [142]
sercem pełnym miło´sci Chrystusa oraz Jego współczucia i staraj si˛e spraw˛e załagodzi´c. Rozmawiaj z nim rozs ˛adnie i spokojnie. Nie na-padaj ostrymi, gniewnymi słowami. Zwracaj si˛e do niego łagodnie, aby przemówi´c mu do rozs ˛adku. Zapami˛etaj, ˙ze: „Ten, kto nawróci grzesznika z bł˛ednej drogi jego, wybawi dusz˛e jego od ´smierci i zakryje mnóstwo grzechów”. Jakuba 5,20.
Zanie´s swemu bratu lek, który uzdrowi go z niezadowolenia i oboj˛etno´sci. Pomó˙z mu na tyle, na ile tylko mo˙zesz mu pomóc! W imi˛e pokoju i jedno´sci zboru, uznawaj takie post˛epowanie za łask˛e i zarazem obowi ˛azek. Je´sli ci˛e usłucha, to zyskasz w nim przyjaciela.
Współudział niebios
Całe niebiosa bior ˛a udział w rozmowach mi˛edzy tym, komu stała si˛e krzywda, a tym, kto jest w bł˛edzie. Gdy bł ˛adz ˛acy przyjmie nagan˛e udzielon ˛a mu w miło´sci Chrystusa, uzna sw ˛a win˛e i poprosi Boga i swego brata o przebaczenie, słoneczny blask nieba napełni jego serce. Koniec zwady, odrodziły si˛e przyja´z´n i zaufanie. Olej miło´sci leczy ran˛e, usuwa ból zadany przez zło. Duch Bo˙zy wi ˛a˙ze serce z sercem, w niebie rozlegaj ˛a si˛e tony rado´sci, bo w´sród ludu Bo˙zego doszło do zgody.
Gdy zjednoczeni w ten sposób w chrze´scija´nskiej
społeczno-´sci ludzie wznosz ˛a modlitw˛e do Boga i obiecuj ˛a post˛epowa´c spra-wiedliwie, okazywa´c miłosierdzie i w pokorze kroczy´c z Bogiem, otrzymuj ˛a wielkie błogosławie´nstwo. Je´sli skrzywdzili innych, ˙za-łuj ˛a tego, wyznaj ˛a sobie nawzajem win˛e, naprawiaj ˛a uczynione zło, wy´swiadczaj ˛a sobie dobro. To jest wypełnianie zakonu Chrystusa.
„Je´sliby za´s nie usłuchał, we´z z sob ˛a jeszcze jednego lub dwóch, aby na o´swiadczeniu dwu lub trzech ´swiadków była oparta ka˙zda sprawa”.Mateusza 18,16. We´z z sob ˛a tych, którzy maj ˛a ducha
Bo-˙zego w sobie i pomówcie z bł ˛adz ˛acym o popełnionej krzywdzie.
Mo˙ze rozja´sni mu si˛e w głowie i ulegnie wspólnym wysiłkom braci, widz ˛ac zgodno´s´c ich pogl ˛adów na t˛e spraw˛e.
Dyscyplina zborowa 191
A je˙zeli ich tak˙ze nie zechce usłucha´c — co wtedy uczyni´c?
Czy kilka osób na posiedzeniu rady ma przyj ˛a´c na siebie odpowie-dzialno´s´c za wykluczenie zbł ˛akanego z grona wiernych? „A je´sliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi”. Mateusza 18,17. Zbór musi si˛e zaj ˛a´c spraw ˛a swoich członków.
„A je´sliby zboru nie usłuchał, niech b˛edzie dla ciebie jak poganin i celnik”.Mateusza 18,17. Je˙zeli nie usłucha zboru, nie przyjmie i nie uzna wszystkich wysiłków podj˛etych w celu odci ˛agni˛ecia go od złego i pragnieniu jego nawrócenia, to na zborze ci ˛a˙zy obowi ˛azek wykluczenia go ze społeczno´sci. Jego imi˛e powinno by´c wtedy skre´slone z ksi˛egi zborowej.
Zaden urz˛ednik zborowy, ˙zadna rada zboru nie powinni poleca´c˙ [143]
wykre´slenia z ksi ˛ag zborowych imienia członka czyni ˛acego zło, ani ˙zaden zbór za tym głosowa´c dopóty, dopóki si˛e nie wypełni sumiennie wszystkich wskaza´n udzielonych przez Chrystusa. Gdy si˛e według nich wiernie post ˛apiło, zbór jest usprawiedliwiony przed Bogiem. Wówczas zło oka˙ze si˛e tym, czym jest w istocie i musi by´c usuni˛ete, ˙zeby si˛e dalej nie szerzyło. Zdrowie i czysto´s´c zboru musz ˛a by´c zachowane, by mógł on stan ˛a´c przed Bogiem nieska˙zony, przyobleczony w szaty sprawiedliwo´sci Chrystusa.
Je´sli bł ˛adz ˛acy ˙załuje i podporz ˛adkuje si˛e dyscyplinie Chrystusa, trzeba jeszcze raz podda´c go próbie. A nawet je´sli nie ˙załuje, stoi poza zborem, słudzy Boga musz ˛a si˛e o niego troszczy´c. Wytrwale maj ˛a d ˛a˙zy´c do doprowadzenia go do skruchy. Je´sli podda si˛e dzia-łaniu Ducha ´Swi˛etego i nawróci przez wyznanie grzechów, ˙załuj ˛ac za nie, wina musi by´c mu darowana, a on z powrotem przyj˛ety do zboru bez wzgl˛edu na wielko´s´c byłego wykroczenia. Bracia powinni dodawa´c mu odwagi do kroczenia drog ˛a sprawiedliwo´sci i tak go traktowa´c jakby chcieli, ˙zeby ich traktowano, gdyby znale´zli si˛e na jego miejscu. Powinni uwa˙za´c na siebie, ˙zeby sami nie ulegli pokusom.
„Zaprawd˛e powiadam wam” — ci ˛agn ˛ał dalej Chrystus — „co-kolwiek by´scie zwi ˛azali na ziemi, b˛edzie zwi ˛azane i w niebie; i cokolwiek by´scie rozwi ˛azali na ziemi, b˛edzie rozwi ˛azane i w nie-bie”. Mateusza 18,18.
192 Ze skarbnicy ´swiadectw III
Na miejscu Chrystusa
Ta wypowied´z ma sw ˛a sił˛e we wszystkich wiekach. Zbór otrzy-mał moc działania na miejscu Chrystusa. Jest narz˛edziem Bo˙zym, słu˙z ˛acym do zachowania porz ˛adku i karno´sci w ludzie Bo˙zym. Pan dał mu moc regulowania wszelkich spraw dotycz ˛acych czysto´sci i porz ˛adku w´sród ludu. Ponosi odpowiedzialno´s´c za wykluczanie ze swego grona członków niegodnych, którzy swym niechrze´scija´n-skim zachowaniem ´sci ˛agaj ˛a niesław˛e na prawd˛e. Cokolwiek uczyni zgodnie ze wskazaniami, udzielonymi w Słowie Bo˙zym, b˛edzie to w niebie uznane za dobre.
Zbór b˛edzie musiał rozstrzyga´c sprawy doniosłej wagi. Słudzy Boga, ustanowieni przez Niego jako przywódcy ludu, kiedy spełni ˛a wszystko, co do nich nale˙zało, powinni cał ˛a spraw˛e da´c pod rozwag˛e zboru, ˙zeby decyzja podj˛eta została jednomy´slnie.
Pan ˙zyczy sobie, by Jego na´sladowcy byli ostro˙zni w post˛epowa-niu. Maj ˛a obowi ˛azek d´zwiga´c, naprawia´c, leczy´c. Nie mo˙ze jednak doj´s´c w zborze do lekcewa˙zenia wła´sciwej karno´sci. Członkowie powinni traktowa´c siebie jako uczniów ucz ˛acych si˛e, jak zdoby´c charakter godny ich wysokiego powołania. Tu w zborze, na ziemi, [144]
dzieci Bo˙ze maj ˛a si˛e przygotowa´c do wielkiego poł ˛aczenia si˛e ze zborem w niebie. Kto tutaj ˙zyje w harmonii z Chrystusem, oczekuje
˙zycia nie znaj ˛acego ko´nca w rodzinie zbawionych.
* * * * *
Miło´s´c Bo˙za do upadłego rodzaju ludzkiego jest osobliwym objawieniem miło´sci — miło´sci zrodzonej z łaski, gdy˙z wszystkie istoty ludzkie nie s ˛a jej godne. Łaska mie´sci w sobie poj˛ecie niedo-skonało´sci tego, któremu jest okazana. To wskutek grzechu łaska zaczyna działa´c.
* * * * *
Mo˙ze by´c i tak, ˙ze kształtowanie twego charakteru wymaga wiele pracy: mo˙ze jeste´s ostrym kamieniem, który musi by´c obrobiony i wygładzony, zanim b˛edzie mógł zaj ˛a´c miejsce w ´swi ˛atyni Boga.
Nie dziw si˛e wi˛ec, ˙ze młotek i dłuto Boga szlifuj ˛a ostre kanty twego
Dyscyplina zborowa 193
charakteru, a˙z b˛edziesz mógł wypełni´c to miejsce, które On ci wy-znaczył. ˙Zadna ludzka istota nie jest w stanie wykona´c tego dzieła, jedynie tylko Bóg. Mo˙zesz by´c pewny, ˙ze nie uderzy ci˛e niepo-trzebnie! Ka˙zde jego uderzenie jest uderzeniem miło´sci dla twojego wiecznego szcz˛e´scia. Zna On twoje niedoskonało´sci i pracuje nad tob ˛a, by ci˛e odrodzi´c, a nie zniszczy´c.