Podsumowanie wyników badań

Weryfikacja hipotezy 1 zakładającej, że niski stopień wykorzystania usług forfaitingo-wych spowodowany jest brakiem wiedzy o istnieniu tej formy finansowania działalności gospodarczej.

Analiza wyników badań potwierdziła prawdziwość postawionej hipotezy. Badania wykazały, że zarówno w województwie świętokrzyskim, jak i podkarpackim poziom wiedzy na temat usług forfaitingowych jest relatywnie niski. W regionie świętokrzyskim tylko 17% respondentów stwierdziło, że ma wiedzę na temat tego, czym jest forfaiting. Podobne wyniki uzyskano w województwie podkarpackim – 20% ankietowanych de-klarowało znajomość usług forfaitingowych. Wynika z tego, że niski poziom wiedzy, jest istotną barierą w rozwoju forfaitingu.

Weryfikacja hipotezy 2 zakładającej, że przedsiębiorcy uważają forfaiting jako usługę niedostępną lub trudno dostępną.

62

W świetle przeprowadzonych badań można stwierdzić, że hipoteza została potwier-dzona. Większość właścicieli przedsiębiorstw (zarówno mikro, małych, średnich, jak i dużych) uważa, że forfaiting jest źródłem albo niedostępnym albo trudno dostępnym. Jedynie w opinii jednego podmiotu z województwa podkarpackiego, forfaiting jest po-strzegany jako usługa łatwo dostępna. Odpowiedź ta wynika stąd, że było to jedyne przedsiębiorstwo, które w trakcie swojej działalności skorzystało z usług forfaitingo-wych. Na uwagę zasługuje również fakt, że znaczna część respondentów nie potrafiła określić swojego zdania na temat dostępności forfaitingu. Wynika to prawdopodobnie z faktu, że istnieje niewielka świadomość i wiedza przedsiębiorców dotyczących istnie-nia tej formy finansowaistnie-nia – jak wskazano wcześniej, tylko 17% przedsiębiorców z woje-wództwa świętokrzyskiego i 20% z wojewoje-wództwa podkarpackiego deklaruje wiedzę na temat forfaitingu.

Weryfikacja hipotezy 3 zakładającej, że przedsiębiorcy zamiast forfaitingu wybie-rają inne alternatywne źródła finansowania.

Analizując wyniki badań, należy również stwierdzić, że postawiona hipoteza została potwierdzona. Wśród wszystkich badanych przedsiębiorstw tylko jeden podmiot (z wo-jewództwa podkarpackiego) korzystał z usługi forfaitingu. Badania pokazały, że przed-siębiorstwa korzystały z innych form finansowania – najpopularniejszą formą kapitału okazały się środki własne (zarówno w województwie świętokrzyskim, jak i podkarpa-ckim). Natomiast najpopularniejszym źródłem zewnętrznym w badanych regionach okazał się kredyt oraz leasing. Można zatem stwierdzić, że w odróżnieniu od forfaitingu przedsiębiorcy zainteresowani są innymi formami finansowania swojej działalności.

Weryfikacja hipotezy 4 zakładającej, że forfaiting jest postrzegany jako usługa skomplikowana pod względem formalnym, dlatego też przedsiębiorcy nie są nią zain-teresowani.

Analiza wyników badania pozwala stwierdzić, że hipoteza została potwierdzona tyl-ko częściowo. Styl-komplityl-kowane procedury formalne zostały wskazane przez responden-tów jako czynniki wpływające negatywnie na wykorzystanie forfaitingu (14% wskazań w województwie świętokrzyskim oraz 17% wskazań w województwie świętokrzyskim), jednak nie jest to kluczowy element inhibicji wykorzystania forfaitingu. Badania wyka-zały, że najpoważniejszym czynnikiem, który uniemożliwia skorzystanie z usług forfai-tingowych jest nieodpowiedni profil prowadzonej działalności gospodarczej.

Trzeba pamiętać, że forfaiting stosowany jest w praktyce rozliczeń międzynarodo-wych, pochodzących głównie z transakcji eksportowych. W związku z tym będzie on częściej stosowany w regionach, w których funkcjonuje większa liczba przedsiębiorstw zajmujących się działalnością eksportową.

63

Wnioski

Przeprowadzone badania potwierdziły znikome zainteresowanie forfaitingiem. Aby usłu-gi te stały się wykorzystywane na szerszą skalę, instytucje oferujące forfaiting (głównie banki) powinny podjąć szereg działań zmierzających do zmiany tej negatywnej sytuacji. Jednak obserwacja sytuacji rynkowej pokazuje,s że banki zainteresowane są bardziej rozwojem oferty kredytowej i leasingowej niż usługami forfaitingowymi.

Natomiast szans rozwoju forfaitingu można upatrywać między innymi we wzro-ście eksportu, który według prognoz Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych w 2018 roku zamknie się kwotą 885,0 mld i będzie o 6,0% większy niż w 2017.

Przedstawiona w niniejszym artykule diagnoza uwarunkowań rozwoju forfaitingu stanowi tylko wycinek tego złożonego zagadnienia. Swoje badania autor ograniczył do dwóch województw – świętokrzyskiego i podkarpackiego, co ogranicza uniwersalność płynących wniosków. Właściwe byłoby przeprowadzenie badań w szerszym zakresie – obejmujących pozostałe 14 województw – co umożliwiłoby wnioskowanie na całą po-pulację. W związku z tym artykuł ten może stanowić podstawę do dalszych badań i ana-liz w zakresie uwarunkowań rozwoju forfaitingu w Polsce.

Bibliografia

Bielawska A. (2006), Finanse zagraniczne MSP. Wybrane problemy, PWN, Warszawa.

Blukacz P. (2013), Forfaiting metodą finansowania inwestycji jednostek samorządu terytorialnego, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Ekonomiczne Problemy Usług”, z. 794, nr 108. Bradley J.F. (1959), Fundamentals of Corporate Finance, Rinehart & Company Inc., New York. Brodowska-Szewczuk J. (2009), Źródła finansowania rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw, „Zeszyty Naukowe Akademii Podlaskiej w Siedlcach. Administracja i Zarządzanie”, nr 83. Dobosiewicz Z. (2007), Kredyty i gwarancje bankowe, PWE, Warszawa.

Jawrorski W.L., Z. Krzyżkiewicz, B. Kosiński (1996), Banki, rynek, operacje, polityka, Poltext, Warszawa.

Kreczmańska-Gigol K. (2010), Aktywne zarządzanie płynnością finansową przedsiębiorstw, Di-fin, Warszawa.

64

Kuchciński A. (2017), Fundusze pożyczkowe w finansowaniu działalności MSP, Wydawnictwo Społecznej Akademii Nauk, Łódź – Warszawa 2017.

Panfil M. (2004), Zarządzanie należnościami w małym i średnim przedsiębiorstwie, PARP, Warszawa. Rak A. (2014), Wybrane źródła finansowania działalności gospodarczej [w:] A. Krzysztofek, J. Ro-galska (red.), Współczesne problemy ekonomii, AT Wydawnictwo, Kraków.

Stecki L. (1997), Forfaiting, Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa Stowarzyszenie Wyższej Użyteczności „DOM ORGANIZATORA”, Toruń.

Stos A. (2009), Zastosowanie mezzanine do finansowania innowacyjnych czynników rozwoju

przedsiębiorstw, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oceconomica”, nr 226.

Śnieżek E., Wiatr M. (2011), Interpretacje i analiza przepływów pieniężnych, Oficyna Wolters Klu-wer Business, Warszawa.

Weronis E. (2013), Rynek usług forfaitingowych w Polsce [w:] K. Bałandynowicz-Panfil (red.),

Inter-national Bussines and Global Economy, Uniwersytet Gdański, Gdańsk.

Bibliografia elektroniczna

http://test.alebank.pl/wp-content/uploads/2013/02/bank.2013.02.058-059.pdf, dostęp: 27 grudnia 2017.

Instrumenty wsparcia finansowego państwa dla inwestycji sektora prywatnego w rozwój infrastruk-tury w formule Partnerstwa Publiczno-Prywatnego – Case study na przykładzie Niemiec, http://

www.kas.de/wf/doc/kas_33451-1522-8-30.pdf?130206163208, dostęp: 05 stycznia 2018. http://www.kuke.com.pl/serwis-ekonomiczny/prognoza-eksportu/prognoza-eksportu-we--wrzesniu-2017-r-,22.html, dostęp: 29 grudnia 2017.

PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ I ZARZĄDZANIE 2017

Wydawnictwo SAN | ISSN 2543–8190

Tom XVIII | Zeszyt 11 | Część III | ss. 65–77

Magdalena Lesiak |

Artur Sajnóg |

Uniwersytet Łódzki, Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny

Strategie zarządzania kapitałem obrotowym netto