• Nie Znaleziono Wyników

Równania różniczkowe specjalnego typu

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Równania różniczkowe specjalnego typu"

Copied!
10
0
0

Pełen tekst

(1)

Równania różniczkowe specjalnego typu

Marcin Orchel

Spis treści

1 Wstęp 1

1.1 Równania różniczkowe liniowe drugiego rzędu . . . . 1 1.2 Rozwiązywanie równań różniczkowych liniowych o stałych współczynnikach 2

1.2.1 Rozwiązywanie jednorodnych równań różniczkowych o stałych współ- czynnikach . . . . 2 1.2.2 Rozwiązania niejednorodnych równań różniczkowych o stałych współ-

czynnikach . . . . 3 1.2.3 Przydatne wzory . . . . 9 1.3 Zagadnienia dodatkowe . . . . 9

2 Zadania 9

2.1 Zadania na 3.0 . . . . 9 2.2 Zadania na 4.0 . . . . 10 2.3 Zadania na 5.0 . . . . 10

1 Wstęp

1.1 Równania różniczkowe liniowe drugiego rzędu Równanie różniczkowe liniowe drugiego rzędu ma postać:

y 00 + p (x) y 0 + q (x) y = F (x) (1) Rozwiązanie ogólne równania różniczkowego jednorodnego ma postać:

y = C 1 y 1 + C 2 y 2 (2)

gdzie y 1 i y 2 są dwoma niezależnymi rozwiązaniami szczególnymi tego równania.

Tak jak było wyprowadzone w przykładzie do poprzednich zajęć: jeśli znamy jedno rozwiązanie y 1 to drugie rozwiązanie szczególne równania jednorodnego wynosi:

y 2 = Ay 1 Z e

R pdx

y 1 2 dx (3)

(2)

Rozwiązanie szczególne równania niejednorodnego znajdujemy ze wzoru:

y = 1 A

x

Z

x

0

F (ξ) e

R p(ξ)dξ (y 2 (x) y 1 (ξ) − y 1 (x) y 2 (ξ)) dξ (4)

gdzie y 1 i y 2 są niezależnymi liniowo rozwiązaniami jednorodnego równania różniczko- wego.

1.2 Rozwiązywanie równań różniczkowych liniowych o stałych współ- czynnikach

Równanie różniczkowe liniowe w postaci:

y (n) + a 1 y (n−1) + a 2 y (n−2) + . . . + a n−1 y 0 + a n y = F (5) możemy zapisać jako:

P n (D) y ≡  D n + a 1 D n−1 + a 2 D n−2 + . . . + a n−1 D + a n



y = F (6)

gdzie D jest operatorem różniczkowania:

Dy = dy

dx (7)

D k y = d k y

dx k (8)

Jeśli współczynniki a i są stałe , to P n (D) jest wielomianem stopnia n względem operatora D.

1.2.1 Rozwiązywanie jednorodnych równań różniczkowych o stałych współ- czynnikach

Jednorodne równanie różniczkowe o stałych współczynnikach wygląda następująco:

P n (D) y = 0. (9)

Rozwiązanie polega na znalezieniu pierwiastków jego równania charakterystycznego:

P n (r) = r n + a 1 r n−1 + a 2 r n−2 + . . . + a n−1 r + a n = 0 (10) Każdemu pierwiastkowi r i odpowiada pewne rozwiązanie e r

i

x równania (9).

Jeśli pierwiastek r i jest k-krotny to rozwiązaniami są ponadto:

xe r

i

x , x 2 e r

i

x , . . . , x k−1 e r

i

x .

Jeśli pierwiastek nie jest rzeczywisty, to na pewno istnieje drugi pierwiastek zespolony z nim sprzężony. Jeśli r 1 = α + iβ i r 2 = α − iβ to rozwiązaniami są: e αx cos βx i e αx sin βx.

Rozwiązaniem ogólnym równania (9) jest kombinacja liniowa powyższych rozwiązań:

y = C 1 e r

1

x + C 2 e r

2

x + . . . + e r

i

x  C i + C i+1 x + . . . + C i+k−1 x k−1  + . . . (11)

(3)

Przykład 1.

y (6) + y (4) − y 00 − y = 0 (12)

Równanie charakterystyczne:

r 6 + r 4 − r 2 − 1 = 0 (13)

Wielomian możemy zapisać w postaci:

(r − 1) (r + 1)  r 2 + 1  2 = 0 (14) Rozwiązania: r 1 = 1, r 2 = −1, r 3 = r 4 = i, r 5 = r 6 = −i.

Rozwiązanie ogólne:

y = C 1 e x + C 2 e −x + (C 3 + C 4 x) cos x + (C 5 + C 6 x) sin x (15) Rozwiązanie na wolframalpha.com, http: // www. wolframalpha. com/ input/ ?i= %28d^6%

2Fdx^6% 28y% 29% 29+ %2B+ %28d^4% 2Fdx^4% 28y% 29% 29+ -+y% 27% 27+ -+y+ %3D+ 0 . Możemy również dla pierwiastków zespolonych zapisać rozwiązanie zespolone, dla jednokrotnych pierwiastków to będzie

e (α+βi)x (16)

Możemy to rozwiązanie zapisać w postaci

u (x) + iv (x) (17)

i skorzystać z poniższego lematu aby ograniczyć to rozwiązanie do rzeczywistego.

Lemat 1.1. Jeśli równanie różniczkowe liniowe jednorodne

P n (D) y = 0 (18)

o współczynnikach rzeczywistych (niekoniecznie stałych) ma rozwiązanie zespolone po- staci (17) to każda z funkcji rzeczywistych u(x) i v(x) jest rozwiązaniem (rzeczywistym) równania (18).

1.2.2 Rozwiązania niejednorodnych równań różniczkowych o stałych współ- czynnikach

Rozwiązania niejednorodnych równań różniczkowych o stałych współczynnikach możemy wyznaczać za pomocą metody uzmienniania stałych lub metody Cauchy’ego, przy czym możemy wyróżnić szczególne przypadki:

F (x) = Ae αx (19)

Rozwiązaniem szczególnym jest:

y = Ae αx

P n (α) (20)

(4)

gdy P (α) 6= 0. Jeśli α jest m-krotnym pierwiastkiem równania charakterystyczne- go, to rozwiązaniem szczególnym jest także:

y = Ax m e αx P n (m) (α)

(21) Dla przypomnienia α jest m-krotnym pierwiastkiem wielomianu, gdy:

P n (α) = P n 0 (α) = . . . = P n (m−1) (α) = 0 (22) Przykład 2. Rozwiązać równanie:

y 00 − 6y 0 + 8y = e 2x (23)

α = 2 (24)

P (D) = D 2 − 6D + 8 (25)

P (2) = 0 (26)

P 0 (D) = 2D − 6 (27)

P 0 (2) = −2 (28)

Rozwiązanie równania jednorodnego:

y (x) = C 1 e 2x + C 2 e 4x (29) Rozwiązanie na wolframalpha.com, http: // www. wolframalpha. com/ input/ ?i=

y% 27% 27-6y% 27% 2B8y% 3D0 . Rozwiązanie szczególne równania niejednorodnego:

y = − xe 2x

2 (30)

Rozwiązanie ogólne wynikające prawa superpozycji:

y (x) = C 1 e 2x + C 2 e 4x − 1

2 e 2x x (31)

Rozwiązanie na wolframalpha.com, http: // www. wolframalpha. com/ input/ ?i=

y% 27% 27-6y% 27% 2B8y% 3De^{ 2x} .

F (x) = Ae αx cos ωx (32)

lub

F (x) = Ae αx sin ωx (33)

Aby rozwiązać powyższe rozwiązujemy inne równanie postaci:

F (x) = Ae αx (cos ωx + i sin ωx) (34) Równanie to zapisujemy w postaci:

F (x) = Ae (α+iω)x (35)

Część rzeczywista rozwiązania powyższego równania będzie rozwiązaniem (32), a

część urojona rozwiązaniem (33).

(5)

Przykład 3.

y 00 + y 0 + y = e x sin x (36)

Rozważamy równanie

y 00 + y 0 + y = e (1+i)x (37)

Rozwiązaniem tego jest z (20):

y = e (1+i)x

(1 + i) 2 + 1 + i + 1 = e x (cos x + i sin x)

2 + 3i (38)

= e x (cos x + i sin x) (2 − 3i)

13 (39)

Całka szczególna ma postać:

y 1 = e x

13 (2 sin x − 3 cos x) (40)

Równanie jednorodne na wolframalpha.com, http: // www. wolframalpha. com/

input/ ?i= y% 27% 27% 2By% 27% 2By% 3D0 . Równanie na wolframalpha.com, http:

// www. wolframalpha. com/ input/ ?i= y% 27% 27% 2By% 27% 2By% 3De^xsin+ x .

F (x) = Q n (x) e αx , (41)

gdzie Q n (x) jest wielomianem n-tego stopnia. Rozwiązanie szczególne postulujemy w postaci:

y = R (x) e αx (42)

Jeśli α jest m-krotnym pierwiastkiem równania charakterystycznego, to R (x) jest wielomianem n-tego stopnia pomnożonym przez x m . Postulowane rozwiązanie z niewiadomymi stałymi wstawiamy do danego równania różniczkowego i otrzymu- jemy w ten sposób układ równań liniowych na te stałe. Szczególnym przypadkiem jest, gdy α = 0, wtenczas F (x) = Q n (x).

Przykład 4.

y (4) + 2y 000 + y 00 = 6x (43)

α = 0 (44)

Równanie charakterystyczne:

r 4 + 2r 3 + r 2 = 0 (45)

Rozwiązaniami są:

r 1 = r 2 = 0, r 3 = r 4 = −1 (46) Rozwiązanie szczególne postulujemy w postaci:

y 1 = x 2 (ax + b) (47)

(6)

Podstawiając do równania wyjściowego otrzymujemy:

a = 1, b = −6 (48)

A zatem szczególne rozwiązanie równania to

y = (x − 6) x 2 (49)

Rozwiązanie równania jednorodnego biorąc pod uwagę poszczególne pierwiastki to y = (C 1 + C 2 x) + (C 3 + C 4 x) e −x (50) A zatem rozwiązanie równania wyjściowego to

y = C 1 + C 2 x + (C 3 + C 4 x) e −x + (x − 6) x 2 (51) Równanie jednorodne na wolframalpha.com, http: // www. wolframalpha. com/

input/ ?i= %28d^4% 2Fdx^4% 28y% 29% 29+ %2B+ 2% 28d^3% 2Fdx^3% 28y% 29% 29+ %2B+

y% 27% 27+ %3D+ 0 . Równanie na wolframalpha.com, http: // www. wolframalpha.

com/ input/ ?i= %28d^4% 2Fdx^4% 28y% 29% 29+ %2B+ 2% 28d^3% 2Fdx^3% 28y% 29% 29+

%2B+ y% 27% 27+ %3D+ 6x . Rozwiązanie z wolframalpha.com to:

y = c 4 x + e −x (c 2 x + c 1 + 2c 2 ) + c 3 + (x − 6) x 2 (52) Rozwiązanie to jest tożsame z naszym rozwiązaniem, ponieważ możemy zapisać

c 1 + 2c 2 = C 3 (53)

• Dla

F (x) = Q n (x) e rx cos ωx, (54) lub

F (x) = Q n (x) e rx sin ωx. (55) postulujemy rozwiązanie:

y = x m e rx (M n (x) cos ωx + N n (x) sin ωx) (56) Przykład 5.

y (4) + 2y 000 + y 00 = 2x sin x (57) Dla tego przykładu r = 0, ω = 1. Równanie charakterystyczne r 4 + 2r 3 + r 2 = 0, r 2 (r 2 + 2r + 1) = 0, r 2 (r + 1) 2 , a więc mamy dwa pierwiastki podwójne r = 0 i r = −1.

r + iω = 0 + i = i (58)

i nie jest pierwiastkiem wielomianu charakterystycznego, więc m = 0. Postulowane rozwiązanie

y 1 = (ax + b) cos x + (cx + d) sin x (59)

(7)

y 1 = ax cos x + b cos x + cx sin x + d sin x (60) y 1 0 = a cos x − ax sin x − b sin x + c sin x + cx cos x + d cos x (61) y 1 00 = −a sin x − a sin x − ax cos x − b cos x + c cos x + c cos x − cx sin x − d sin x (62) y 00 1 = −2a sin x − ax cos x − b cos x + 2c cos x − cx sin x − d sin x (63) y 1 000 = −2a cos x−a cos x+ax sin x+b sin x−2c sin x−c sin x−cx cos x−d cos x (64) y 1 000 = −3a cos x + ax sin x + b sin x − 3c sin x − cx cos x − d cos x (65) y 1 (4) = 3a sin x+a sin x+ax cos x+b cos x−3c cos x−c cos x+cx sin x+d sin x (66) y (4) 1 = 4a sin x + ax cos x + b cos x − 4c cos x + cx sin x + d sin x (67) Otrzymujemy równanie:

4a sin x + ax cos x + b cos x − 4c cos x + cx sin x + d sin x (68)

− 6a cos x + 2ax sin x + 2b sin x − 6c sin x − 2cx cos x − 2d cos x (69)

− 2a sin x − ax cos x − b cos x + 2c cos x − cx sin x − d sin x (70)

= 2x sin x (71)

Równanie to możemy zapisać jako

sin x (4a + 2ax + 2b − 2a + cx + d − 6c − cx − d) (72) + cos x (ax + b − 6a − ax − b − 4c − 2cx − 2d + 2c) = 2x sin x (73)

(2a + 2ax + 2b − 6c) sin x + (−6a − 2c − 2cx − 2d) cos x = 2x sin x (74) A zatem

2a + 2ax + 2b − 6c = 2x (75)

oraz

− 6a − 2c − 2cx − 2d = 0 (76)

Z tego wynika a = 1, 2 + 2b − 6c = 0, −6 − 2c − 2cx − 2d = 0, dalej c = 0, czyli b = −1, d = −3. Rozwiązania szczególne ma postać

(x − 1) cos x − 3 sin x (77)

Rozwiązanie ogólne ma postać:

y = (x − 1) cos x − 3 sin x + C 1 + C 2 x + (C 3 + C 4 x) e −x (78) Równanie jednorodne na wolframalpha.com, http: // www. wolframalpha. com/

input/ ?i= %28d^4% 2Fdx^4% 28y% 29% 29+ %2B+ 2% 28d^3% 2Fdx^3% 28y% 29% 29+ %2B+

y% 27% 27+ %3D+ 0 . Równanie na wolframalpha.com, http: // www. wolframalpha.

com/ input/ ?i= %28d^4% 2Fdx^4% 28y% 29% 29+ %2B+ 2% 28d^3% 2Fdx^3% 28y% 29% 29+

%2B+ y% 27% 27+ %3D+ 2xsinx .

(8)

Przykład 6.

y (4) + 2y 000 + y 00 = 6x + 2x sin x (79) Wykorzystując prawo superpozycji dla równań liniowych, rozwiązaniem ogólnym jest:

y = x 2 (x − 6) + x 2 ((x − 1) cos x − 3 sin x) + C 1 + C 2 x + (C 3 + C 4 x) e −x (80) Równanie jednorodne na wolframalpha.com, http: // www. wolframalpha. com/

input/ ?i= %28d^4% 2Fdx^4% 28y% 29% 29+ %2B+ 2% 28d^3% 2Fdx^3% 28y% 29% 29+ %2B+

y% 27% 27+ %3D+ 0 . Równanie na wolframalpha.com, http: // www. wolframalpha.

com/ input/ ?i= %28d^4% 2Fdx^4% 28y% 29% 29+ %2B+ 2% 28d^3% 2Fdx^3% 28y% 29% 29+

%2B+ y% 27% 27+ %3D+ 6x+ %2B+ 2xsinx .

• Równanie różniczkowe Eulera Równanie postaci:

n

X

k=0

a k (cx + d) k y (k) = F (x) (81) Dokonujemy podstawienia:

cx + d = e t (82)

i sprowadzamy go do równania różniczkowego liniowego o stałych współczynnikach.

Przykład 7.

x 2 y 00 − 5xy 0 + 8y = x 2 (83)

Po podstawieniu x = e t , dx (t) = e t dt, dy dx (t) = 1

e t dy

dt (84)

e t d 2 y dx 2 =

d

2

y

dt

2

e tdy dt e t

e 2t (85)

d 2 y dx 2 =

d

2

y

dt

2

e tdy dt e t

e 3t (86)

otrzymujemy:

d 2 y dt 2dy

dt − 5 dy

dt + 8y = e 2t (87)

d 2 y dt 2 − 6 dy

dt + 8y = e 2t (88)

Równanie na wolframalpha.com, http: // www. wolframalpha. com/ input/ ?i=

x^2y% 27% 27+ -+5xy% 27+ %2B+ 8y+ %3D+ x^2.

(9)

1.2.3 Przydatne wzory

e α+iω = e α (cos ω + i sin ω) (89)

e = cos ω + i sin ω (90)

e i = cos 1 + i sin 1 (91)

1.3 Zagadnienia dodatkowe

• Twierdzenie Hurwitza

2 Zadania

2.1 Zadania na 3.0

Wszystkie zadania proszę rozwiązać symbolicznie za pomocą wolframalpha.com oraz Ma- tlaba. Wyświetlić pole kierunkowe do każdego równania. W rozwiązaniu powinien znaleźć się skrypt rozwiązujący dane równanie w Matlabie oraz wyświetlający pole kierunkowe wraz z przykładowymi rozwiązaniami, jak również link do strony wolframalpha.com z rozwiązaniem równania. Powinien również znaleźć się komentarz odnośnie zgodności roz- wiązań z Matlaba, wolframalpha.com oraz poniższych odpowiedzi.

1.

y (4) − 5y 00 + 4y = 0 (92)

2.

y 000 − 2y 00 + y 0 − 2y = 0 (93)

3.

y (5) − 6y (4) + 14y 000 − 16y 00 + 9y 0 − 2y = 0 (94) 4.

y (4) + 2y 000 + 3y 00 + 2y 0 + y = 0 (95) 5.

y (4) + 3y 000 + 4y 00 + 3y 0 + y = 0 (96) 6.

y (4) + 4y 000 + 8y 00 + 16y 0 + 16y = 128e 2x + 9 cos x − 12 sin x (97) 7.

x 3 y 000 + 6x 2 y 00 + 13xy 0 + 27y = 0 (98) 8.

x 4 y (4) + 10x 3 y 000 + 32x 2 y 00 + 54xy 0 + 36y = 36 ln 3 x + 6 ln x + 18 (99)

(10)

2.2 Zadania na 4.0 2.3 Zadania na 5.0

Literatura

[1] I. N. Bronsztejn, K. Siemiendiajew, G. Musiol, and H. Möhlig, Nowoczesne kompen- dium matematyki. Wydawnictwo naukowe PWN, 2004.

[2] J. Niedoba and W. Niedoba, Równania różniczkowe zwyczajne i cząstkowe. Wydaw-

nictwa AGH, 2001.

Cytaty

Powiązane dokumenty

Podobnie jak w przypadku równań pierwszego i drugiego rzędu, rozwiązywanie równania liniowego niejednorodnego rzędu n-tego polega na wyznaczeniu CORJ, a następnie zastosowaniu

Jeżeli dodatkowo są liniowo niezależne (tworzą układ fundamentalny rozwiązań), to ich kombinacja liniowa jest rozwiązaniem ogólnym układu równań.. Układy

Dla wyznaczenia wartości rozwiązania w punktach odległych od punktu startowego wykorzystuje się procedurę iteracyjną, w której wielokrotnie wykorzystuje się tę samą

Jeżeli powyższy warunek nie jest spełniony to szereg jest rozbieżny. Nie jest on warunkiem wystarczającym zbieżności, tzn. może być spełniony przez szereg rozbieżny..

Jeśli ciąg funkcyjny jest zbieżny jednostajnie i funkcje f n są ciągłe, to funkcja graniczna f też jest ciągła.. DZIĘKUJĘ

Szereg funkcyjny jest zbieżny punktowo do funkcji S(x) na zbiorze X, jeżeli ciąg jego sum częściowych jest zbieżny punktowo do funkcji S(x) na tym zbiorze.. Zbiór

Warunki wystarczające na to by suma szeregu Fouriera była równa funkcji, na podstawie której szereg został skonstruowany, nazywane są warunkami Dirichleta..

nazywamy okrąg styczny do krzywej w tym punkcie, leżący po tej samej stronie co krzywa i mający promień równy promieniowi