Drugi duszpasterz akademicki Krakowa

Wielkie dzieło ks. Sapińskiego, jakim była budowa Katolickiego Domu Akademickiego, a następnie prowadzenie Związku Promienistego, wy-magało wciąż jego troski i poświęcenia. Stąd też abp Sapieha przychy-lił się do prośby delegacji Porozumienia Akademickich Stowarzyszeń Katolickich, których przedstawicieli przyjął podczas wizytacji parafii św. Anny. Jak to już zaznaczono w rozdziale drugim, odbyła się ona 21 kwietnia 1936 roku. Podczas spotkania z Sapiehą studenci wysunęli kilka próśb. Jedną z nich było odciążenie dotychczasowego kapelana aka-demickiego i powołanie na jego miejsce nowego. Był nim dotychczasowy sekretarz Księcia Metropolity, ks. dr Tadeusz Kurowski71. W związku z tym metropolita krakowski zwrócił się do senatu Uniwersytetu Jagiel-lońskiego o jego akceptację. W swym liście pisał:

Zdając sobie sprawę ze specjalnych warunków i potrzeb młodzieży akademickiej, pragnę w porozumieniu z senatem akademickim UJ mianować przy kościele św. Anny specjalnego kapelana duszpasterza

69 S. Gajewski, Chrześcijańskie organizacje akademickie, op. cit., s. 202–207.

70 S. Piech, W cieniu kościołów i synagog. Życie religijne międzywojennego Krakowa 1918–1939, op. cit., s. 130; J. Kracik, R. Skręt, Sapiński Stanisław, op. cit., s. 175; F. Bielak,

Towarzy-stwo Katolickiego Domu Akademickiego w Krakowie i jego koleje, op. cit.; K. Pawlikowska, Ks. Stanisław Sapiński, op. cit., s. 77.

71 „Młodzież Katolicka” 1936 nr 5, s. 46; U. Perkowska, Akademicka kolegiata.

akademickiego, któremu powierzę wszystkie sprawy kultu i opieki re-ligijnej nad młodzieżą akademicką. Na stanowisko to proponuję ks. dr. Tadeusza Kurowskiego, przy czym pragnę zaznaczyć, że utrzymanie duszpasterza żadnych wydatków dla Uniwersytetu nie spowoduje72.

Pismo to spotkało się z życzliwym przyjęciem Senatu Uniwersytetu Ja-giellońskiego, który podziękował metropolicie krakowskiemu za troskę o rozwój duchowy młodzieży akademickiej. Podobne pisma wystosował arcybiskup do senatów pozostałych szkół wyższych Krakowa, a więc Akademii Górniczej, Akademii Sztuk Pięknych i Wyższego Studium Handlowego. Rekomendował w nich nowego kapelana akademickiego i prosił o życzliwe przyjęcie jego posługi duszpasterskiej wśród młodzie-ży studenckiej. Władze wszystkich wyższych uczelni zaakceptowały tę decyzję Księcia Metropolity73.

Kim był nowy duszpasterz akademicki? Tadeusz Kurowski urodził się 27 sierpnia 1900 roku w Wadowicach. W 1917 roku wstąpił do II Bryga-dy Legionów. KieII Bryga-dy odmówił złożenia przysięgi na wierność cesarzowi austriackiemu, został internowany, a następnie wcielony do C.K. armii. Ochotniczo służył w 1920 roku w 8. Pułku Ułanów im. ks. Józefa Po-niatowskiego. 19 września 1920 roku zdał maturę w Państwowym Gim-nazjum im. Króla Kazimierza Wielkiego w Bochni, a następnie 3 wrze-śnia rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, dochodząc do czwartego roku studiów. W roku 1921 pomagał w utwo-rzeniu kuchni akademickiej. Działał w Akademickim Kole Bochniaków. Był prezesem Zrzeszenia Akademickich Kół Prowincjonalnych, Zarzą-du Centrali Akademickich Stowarzyszeń Samopomocowych w Krako-wie, a od 25 grudnia 1925 roku członkiem Wydziału Wychowawczego Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Uczniów.

Od 14 października 1926 roku Tadeusz Kurowski został alumnem Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie i studentem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ponadto został mianowany

72 Pismo Sapiehy z 9 listopada 1935, Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego, sygn. S II 550. 73 „Młodzież Katolicka” 1936 nr 7, s. 31.

prezesem Bratniej Pomocy Słuchaczy Wydziału Teologicznego Uniwer-sytetu Jagiellońskiego (9 grudnia 1927–17 listopada 1929, przez rok – kierownikiem Domu Akademickiego im. K. Wołodkiewicza, zastępcą asystenta Seminaryjnego Studium Biblijnego Nowego Testamentu. Świę-cenia kapłańskie otrzymał 5 października 1930 roku z rąk abp. Adama Sapiehy. Od 28 października 1930 roku studiował w Collegium Angeli-cum, gdzie 4 czerwca 1932 roku uzyskał doktorat z teologii na podstawie rozprawy pt. O naturze kary wg św. Tomasza. Przez rok pracował jako wikariusz w parafii Zawoja. Młody, dobrze wykształcony kapłan zwró-cił uwagę Księcia Metropolity, który 10 sierpnia 1933 roku mianował go swym kapelanem i sekretarzem74. W 1936 roku ks. Kurowski objął sta-nowisko starszego asystenta na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i – jak już stwierdzono wyżej – został mianowany dusz-pasterzem akademickim. Funkcję tę pełnił do wybuchu II wojny świa-towej. Był także sekretarzem diecezjalnym Związku Misyjnego Kleru w Krakowie oraz sędzią synodalnym i prosynodalnym75.

74 T. Kurowski, Ze wspomnień księdza kapelana, [w:] Księga Sapieżyńska, op. cit., t. 2, s. 639–642.

75 Wybiegając nieco do przodu, warto przedstawić dalsze losy ks. Kurowskiego. Podczas okupacji wykładał teologię moralną w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie (1939–1945) i w Częstochowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie (1939–1941). Przewidziany był na zarządcę archidiecezji w razie uniemożliwienia spra-wowania władzy arcybiskupowi Sapieże. Za działalność wśród młodzieży akademickiej został na krótko aresztowany przez gestapo. Tuż po wojnie, 10 maja 1945, został mia-nowany administratorem parafii św. Floriana w Krakowie, zaś od 9 grudnia 1945 roku wiceoficjałem Sądu Metropolitalnego. Ponadto był egzaminatorem prosynodalnym, egzaminatorem ds. jurysdykcji, członkiem komisji egzaminacyjnej zatwierdzającej penitencjarzy-administratorów, delegatem kurii ds. „Tygodnika Powszechnego” oraz szambelanem papieskim. Od 14 marca 1950 był kanonikiem gremialnym Krakowskiej Kapituły Metropolitalnej, a od 1951 delegatem kurii do zarządzania majątkiem Wyż-szego Seminarium Duchownego. Agenci Urzędu Bezpieczeństwa zaliczali go do kilku zaufanych duchownych kardynała Sapiehy. Swoimi doświadczeniami w pracy duszpa-sterskiej i ze studentami dzielił się ks. Karolem Wojtyłą, który był wikariuszem parafii św. Floriana. W czasach stalinowskich ks. Kurowski doświadczył kolejnych prześla-dowań. 6 lub 8 grudnia 1952 został aresztowany. Przebywał w więzieniu Montelupich w Krakowie. 24 stycznia 1953 zeznawał jako świadek oskarżenia w procesie kurii kra-kowskiej. Jego zeznania nie wniosły wiele do sprawy, ale miały charakter propagando-wy. 21 lipca 1953 został zwolniony z aresztu śledczego, a śledztwo zostało formalnie

Wracając do nominacji ks. Tadeusza Kurowskiego na stanowisko duszpasterza akademickiego, należy zauważyć, że był on w pełni pre-dysponowany do tej roli. Jako absolwent Wydziału Prawa Uniwersyte-tu Jagiellońskiego, w latach sUniwersyte-tudenckich działał w młodzieżowych or-ganizacjach samopomocowych, a po ukończeniu studiów teologicznych pracował jako asystent Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiel-lońskiego. W ramach działalności kapelana akademickiego organizo-wał nabożeństwa uniwersyteckie, rekolekcje i pielgrzymki. Pierwszym poważnym zadaniem na tym stanowisku było zorganizowanie krakow-skiej pielgrzymki studenckiej na ogólnopolskie ślubowania młodzieży akademickiej. Te wielkie uroczystości odbyły się na Jasnej Górze w dniu 24 maja 1936 roku76.