Tablice informacyjne i edukacyjne

!

16.4. Tablice informacyjne

i edukacyjne

Tablice informacyjne i edukacyjne są narzędziem ułatwiającym komunikację pomiędzy udostepniającym teren i organizatorami turystyki konnej a turystami przybyłymi do lasu. Powinny zawierać poza podstawowymi danymi również informacje o atrakcjach turystycznych terenu/regionu, jego specyfice i ciekawostkach przyrodniczych, ale również o zasadach bezpiecznego korzystania z lasów. Na tablicach mogą się znajdować również szczegółowe informacje o parametrach technicznych szlaków konnych i powierzchniowych obiektów rekreacyjno-wypoczynkowych. Na podstawie tych ostatnich każdy turysta indywidualnie będzie mógł ocenić swoje możliwości fizyczne i samodzielnie podjąć decyzję o ewentualnym skorzystaniu z lokalnych atrakcji turystycznych.

Tworząc tablice informacyjne i edukacyjne, dobrze jest pamiętać, żeby:

 były zgodne z „Księgą identyfikacji wizualnej PGL LP”;

 zawierały informacje obiektywne, rzetelne, prawdziwe i odnosiły się do faktów, a nie subiektywnych ocen osób projektujących czy tworzących szlaki konne. Oznacza to, że właściwsze jest podawanie np. minimalnej szerokości szlaku w centymetrach niż określanie, iż jest łatwo dostępny;

 nie były agresywne wizualnie w przestrzeni leśnej, ale jednocześnie były widoczne, a ich rozmiar pasował do lokalnych krajobrazów, uwarunkowań kulturowych itd.;

 były atrakcyjne wizualnie i zawierały nie tylko informacje tekstowe, ale również rysunki, mapy, grafikę, piktogramy itd. Należy dążyć do tego, aby wszystkie informacje, które da się zaprezentować graficznie, były w ten sposób podawane zamiast w postaci tekstu. Przekaz informacyjny takiej tablicy będzie dzięki temu łatwiejszy, szybszy i bardziej zrozumiały.

Informacje powinny być przedstawiane przy użyciu czytelnych symboli, z prawidłowo wyskalowaną wielkością i rodzajem czcionki w zależności od miejsca, z którego turysta ma odczytać informacje;

 konstrukcja tablic uwzględniała potrzeby osób niepełnosprawnych ruchowo oraz – jeśli to możliwe – z dysfunkcją wzroku. Wskazane jest, aby w miejscach intensywnie uczęszczanych turystycznie znajdowały się tablice opracowane z zastosowaniem pisma Braille’a (więcej: W. Kacprzyk,

„Las bez barier – obiekty terenowe”, ORWLP 2013);

!

!

 przed każdą tablicą znajdowała się twarda i stabilna nawierzchnia, pozwalająca na jednoczesne stanie grupy około 5 osób lub minimum 2 jeźdźców;

 stelaże tablicy miały daszki chroniące przed niekorzystnym wpływem warunków atmosferycznych, np. deszczem;

 konstrukcja tablic pozwalała na stworzenie „kieszeni” na ulotki, foldery oraz inne materiały promocyjne czy informacyjne, co z punktu widzenia komfortu turystów jest bardzo pożądane. Tablice takie mogłyby pełnić funkcję „kiosku promocyjnego”;

 druk tablic powinien był wykonany w technologii, która pozwoli na zachowanie dobrego ich wyglądu przez długi czas. Chodzi m.in. o to, aby zastosowana kolorystyka nie wyblakła pod wpływem krótkotrwałej operacji promieniowania słonecznego oraz by z jej powierzchni łatwo było usuwalne graffiti. Jednym z rozwiązań jest stosowanie płyt kompozytowych Dibond¹⁰⁵.

Tablice informacyjne i edukacyjne powinny być ustawione na początku/końcu szlaków konnych, w miarę potrzeby wzdłuż niego oraz na terenie powierzchniowych i punktowych obiektów rekreacyjno-wypoczynkowych, w miejscach dogodnych z komunikacyjnego punktu widzenia i widocznych zarówno z perspektywy turysty pieszego, jak i konnego. Powinny one być zamontowane na takiej wysokości, aby była możliwość ich przeczytania zarówno z siodła (oczy jeźdźca znajdują się na wysokości około 2,5 m), jak i stojąc na ziemi (oczy osoby dorosłej znajdują się na wysokości ok. 1,6 m). Oznacza to, że tekst powinien znajdować się nie niżej niż 1,3 m i nie wyżej niż 2,2 m nad poziomem gruntu. Na czytelność tablic wpływa również ich ekspozycja na światło słoneczne. Zaleca się, aby turysta stał twarzą w kierunku wschodnim, północnym, ewentualnie zachodnim. Tablice powinny ponadto stać frontem do kierunku ruchu turystycznego.

Tablice zawierające informacje o charakterze podstawowym powinny podawać:

 nazwę i typ szlaku turystycznego (w formie znaku z komentarzem, co on oznacza, oraz logo – o ile istnieje – będącym znakiem rozpoznawczym konkretnego systemu szlaku konnego);

 mapkę z zaznaczeniem „tu jesteś”;

 całkowitą długość szlaku konnego;

 średnie pochylenie podłużne i poprzeczne szlaku;

 rodzaj przeszkód terenowych znajdujących się w obrębie szlaku;

 lokalizację atrakcji turystycznych, miejsc dziedzictwa przyrodniczego, kulturowego itd.;

 wyjaśnienie znaczenia znaków graficznych znajdujących się wzdłuż szlaku;

 kontakt ze służbami ratunkowymi, jednostką udostępniającą teren, organizatorem turystyki konnej oraz logo PGL LP.

105 Płyta kompozytowa Dibond składa się aluminiowych okładzin oraz polietylenowego rdzenia, dzięki czemu charakteryzuje się sztywnością, odpornością na zmiany warunków atmosferycznych, w tym szczególnie temperatur, oraz odpornością na deformacje.

Tablice z informacjami o charakterze ponadpodstawowym powinny zawierać:

 współrzędne geograficzne początku i końca szlaku oraz poszczególnych powierzchniowych i punktowych obiektów rekreacyjno-wypoczynkowych zlokalizowanych w jego obrębie. Wskazane jest, aby za pomocą np. kodu Qr zamieszczonego na tablicy była możliwość wczytania mapy wraz ze współrzędnymi geograficznym do mobilnego urządzenia wyposażonego w GPS;

 różnice poziomu gruntu n.p.m. pomiędzy poszczególnymi punktami, najlepiej w formie przekroju poprzecznego przez szlak;

 szacowany czas przejazdu np. stępem;

 charakter nawierzchni z zaznaczeniem na mapie, gdzie występują odstępstwa;

 średnie pochylenie podłużne i poprzeczne nawierzchni z zaznaczeniem na mapie, gdzie występują odstępstwa;

 rodzaj, charakter parametrów technicznych przeszkód terenowych i częstotliwości ich występowania, w tym m.in. schodów, uskoków, mostów itd.;

 lokalizację i charakterystykę powierzchniowych obiektów rekreacyjno-wypoczynkowych, w tym również położenie obiektów gastronomicznych znajdujących się w pobliżu oraz toalet;

 lokalizację i charakterystykę miejsc popasu zwierząt;

 lokalizację i charakterystykę miejsc i zjawisk niebezpiecznych (w tym pojawiających się okresowo);

 informację, że np. „parametry techniczne szlaku odzwierciedlają warunki panujące w momencie jego tworzenia, tj. na dzień …” (należy podać datę) oraz że „w naturalny sposób mogą pojawiać się bariery i utrudnienia chwilowo utrudniające dostępność trasy lub obiektu”;

 inne informacje, np. wykaz najważniejszych roślin toksycznych i niebezpiecznych dla konia występujących w obrębie powierzchniowych obiektów rekreacyjno-wypoczynkowych.

Mapy umieszczone na tablicach powinny zawierać następujące elementy:

 znak „jesteś tutaj”, kierunek północy, skalę i legendę;

 położenie punktów widokowych, powierzchniowych i punktowych obiektów rekreacyjno-wypoczynkowych, zbiorników wodnych, budynków, obiektów atrakcyjnych turystycznie oraz przebieg cieków wodnych, dróg publicznych i leśnych, szlaków turystycznych, granic itd.

!

!

!

!