Uzgodnienia dotyczące organizacji szlaków konnych

szlaków konnych

Lp. Czynność Wykonawca Opis/uwagi

1. Zorganizowanie

koordynator Stworzenie rekreacyjnych szlaków konnych powinno być inicjatywą oddolną, wypływającą z lokalnych potrzeb społeczeństwa. Na zorganizowanym spotkaniu, j.o. LP powinny zaprezentować możliwości w zakresie stworzenia systemu szlaków konnych z prośbą o:

 wskazanie najbardziej dogodnego przebiegu szlaków konnych oraz lokalizacji

oraz wypracowanie wspólnej koncepcji opartej na możliwościach PGL LP (z podkreśleniem uwarunkowań formalnoprawnych), potrzebach lokalnych organizatorów turystyki konnej oraz innych zainteresowanych stron.

Należy pamiętać o tym, że podmioty zewnętrzne na ogół nie znają ustawy o lasach i zasad udostępniania ich na potrzeby turystyki, w tym szczególnie konnej. Wskazane jest zatem szczegółowe przestawienie uwarunkowań prawnych możliwości funkcjonowania turystki konnej na terenach zarządzanych przez PGL LP 2. Sporządzenie wstępnej

koncepcji szlaków konnych

koordynator Naniesienie na aktualną leśną mapę numeryczną wstępnego przebiegu szlaków konnych i lokalizacji powierzchniowych obiektów

po konsultacjach

koordynator Przedstawienie inicjatywy stworzenia systemu szlaków konnych nadleśnictwom ościennym.

Celem powinno być dążenie do stworzenia spójnej sieci szlaków konnych o charakterze rekreacyjnym i rajdowym, prowadzących przez teren kilku nadleśnictw składania wniosku o zgłoszenie prac budowlanych i/lub wniosku o pozwolenie na budowę mogą traktować ww. inwestycje jako budowanie obiektu użyteczności publicznej. Konsekwencją tego może być konieczność dołączenia map geodezyjnych do projektów. nie powinno wymagać dodatkowych uzgodnień z lokalną administracją samorządową

koordynator Na podstawie wniosku przesłanego do RDOŚ nadleśnictwo może uzyskać informację, czy planowana inwestycja na danym terenie ma z formalnego punktu widzenia szansę realizacji.

Należy pamiętać, że zgodnie z art. 15 ustawy o ochronie przyrody w rezerwatach przyrody zabrania się ruchu pieszego, rowerowego, narciarskiego i jazdy konnej wierzchem, z wyjątkiem szlaków wyznaczonych przez

Korekta ta dotyczy sytuacji, kiedy RDOŚ zgłosi swoje uwagi

koordynator Uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest wymagane dla planowanych:

 przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko,

 przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko

uwarunkowaniach. Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r.

w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2010 r.

Nr 213, poz. 1397).

Zgodnie z § 3 pkt 56 ww. rozporządzenia do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się m.in. parkingi samochodowe lub zespoły parkingów wraz z towarzyszącą im infrastrukturą, o powierzchni użytkowej nie mniejszej niż:

 0,2 ha na obszarach objętych formami ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1–5, 8 i 9 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, lub w otulinach form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1–3 tej ustawy;

 0,5 ha na obszarach innych niż wymienione w lit. a

– przy czym przez powierzchnię użytkową rozumie się sumę powierzchni zabudowy i powierzchni zajętej przez pozostałe kondygnacje nadziemne i podziemne mierzone po obrysie zewnętrznym rzutu pionowego obiektu budowlanego.

Ponadto takim przedsięwzięciem, mogącym znacząco oddziaływać na środowisko, zgodnie z § 3 pkt 60, są drogi o nawierzchni twardej³⁹ o całkowitej długości przedsięwzięcia powyżej 1 km inne niż wymienione w § 2 ust. 1 pkt 31 i 32 konnych będzie mogła być realizowana na podstawie zgłoszenia prac budowlanych.

Należy jednak zwrócić uwagę, aby na terenie powierzchniowych obiektów rekreacyjno-wypoczynkowych nie znajdowały się wiaty czy altany o powierzchni zabudowy większej niż 35 m², przy czym łączna liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać dwóch na każde 500 m² powierzchni działki. W przeciwnym razie dla tego obiektu trzeba będzie wykonać projekt budowlany i wystąpić o pozwolenie na budowę.

Konieczność wystąpienia z wnioskiem o wydanie pozwolenia na budowę w przypadku organizacji szlaków konnych będzie czynnością rzadką i będzie musiała być dokonana na podstawie przepisów prawa budowlanego (Dz. U. z 1994 r.

Nr 89, poz. 414 ze zm.), m.in. art. 28. Wymóg uzyskania pozwolenia na budowę zależeć będzie od charakteru drogi leśnej.

Przyjmuje się, że niczym nieutwardzona droga leśna nie jest obiektem budowlanym i nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę⁴⁰.

39 Zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r.

poz. 1137 ze zm.) przez drogę twardą rozumie się drogę z jezdnią o nawierzchni bitumicznej, betonowej, kostkowej, klinkierowej lub brukowcowej oraz z płyt betonowych lub kamienno-betonowych, jeżeli długość nawierzchni przekracza 20 m.

W przypadku, gdy droga leśna powstała w wyniku prowadzenia robót budowlanych z zastosowaniem wyrobów budowlanych i stanowi całość

techniczno-użytkową wraz z urządzeniami, instalacjami i obiektami inżynierskimi, budowa takiej drogi musi być poprzedzona uzyskaniem pozwolenia na budowę⁴¹.

Obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę na drogę o nawierzchni twardej wynika również z art. 29 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, zgodnie z którym pozwolenia na budowę wymagają przedsięwzięcia, które wymagają

przeprowadzenia oceny oddziaływania

na środowisko, oraz przedsięwzięcia wymagające przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000, zgodnie z art. 59 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale

społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

Obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla drogi twardej wynika z § 3 pkt 60 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko z dnia 9 listopada 2010 r., w związku z art. 59 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku.

Należy ponadto wystąpić z wnioskiem do właściwego zarządcy drogi publicznej⁴² o uzgodnienie zjazdu na teren powierzchniowego obiektu rekreacyjno-wypoczynkowego

lub krzyżowanie się szlaku konnego z drogą publiczną.

W sytuacji przebiegu szlaków konnych

przez np. plaże lub tereny będące pod zarządem innych organów administracji państwowej należy wystąpić z prośbą o zgodę na ich przebieg 9. Ewentualna korekta

Korekta ta dotyczy sytuacji, kiedy inne urzędy i instytucje zgłoszą swoje uwagi.

Nadleśnictwo, które wyznaczyło na swym terenie szlaki konne, ponosi odpowiedzialność⁴³ z tytułu Kodeksu cywilnego (art. 415–449).

Aby ją ograniczyć, choćby z uwagi na fakt, że turystyka i rekreacja konna będzie dla jednostek organizacyjnych wyłącznie kosztem,

40 Por. Wyrok WSA w Lublinie z dnia 6 maja 2008 r., sygn. akt II SA/Lu 76/08; interpretację Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego w sprawie budowy i remontu dróg leśnych z 14 stycznia 2009 r.

(http://www.gunb.gov.pl/dziala/interpret_p.html).

41 Por. interpretację Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego w sprawie budowy i remontu dróg leśnych.

42 Art. 20 pkt 8 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 260).

43 Dla ustalenia odpowiedzialności cywilnej niezbędne jest wykazanie wystąpienia szkody, związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem/zaniechaniem a wystąpieniem szkody, bezprawnością zachowania/zaniechania oraz zawinienia. Sankcją za wyrządzenie szkody jest obowiązek naprawienia szkody, obejmujący rzeczywiste straty oraz utracone korzyści, chyba że ustawa przewiduje inne zasady, poprzez przywrócenie stanu naturalnego sprzed wystąpienia szkody.

a nie przychodem, wskazane jest, aby nadleśnictwa podpisały z lokalnymi ośrodkami jeździeckimi, stadninami, gospodarstwami agroturystycznymi itd.

stosowne umowy cywilnoprawne⁴⁴. Dotyczy to szczególnie szlaków potencjalnie najczęściej finansowe ze swojej działalności mogliby np. partycypować w kosztach utrzymania szlaków konnych oraz brać odpowiedzialność

za ewentualne wypadki zdarzające się na szlakach konnych.

Należy ponadto pamiętać, że jeżeli w obrębie szlaków istnieją miejsca odpoczynku wyposażone w urządzenia obsługi ruchu turystycznego, np. pojemniki na obornik, nadleśnictwo może zobligować organizatora turystyki konnej do zachowania czystości w ich obrębie i uprzątania szczególnie obornika końskiego

nadleśniczy Z uwagi na konieczność uporządkowania turystyki konnej w lasach oraz brak przychodów jednostek organizacyjnych PGL LP z tytułu organizacji turystyki, w tym konnej, i generowanie wyłącznie kosztów, konieczne jest wystąpienie

do pozaleśnych instytucji i firm z prośbą o dofinansowanie inwestycji. Z tego też względu wskazane jest podjęcie wspólnych działań już na etapie tworzenia koncepcji szlaków konnych np. z lokalnymi, ewentualnymi organizatorami turystyki konnej

44 Na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o lasach nadleśniczy reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych, a na podstawie swobody umów (art. 353 Kodeksu cywilnego) oraz art.

39 ustawy o lasach może zawrzeć umowę dzierżawy/najmu gruntu dróg leśnych.

12.4. Realizacja