Autentyzm rodziny

Biskupi polscy podkreślają w swoim nauczaniu, że fundamentem rodziny i małżeństwa jest communio. Właśnie komunia, a więc najściślejsze i naj-głębsze zjednoczenie małżonków w modlitwie jest jednocześnie owocem i wymogiem komunii otrzymanej w sakramencie małżeństwa. Bez modlitwy nie staniecie się nadzieją dla świata. Chrystus mówi jasno, że bez Niego nic nie możemy uczynić²⁶. Zjednoczenie więzi międzyludzkich na poziomie istnienia rodziny i małżeństwa stanowi najgłębszy i podstawowy, a przy tym najcenniejszy i najmocniejszy fundament ich struktury. Właśnie ta komunia oparta na autentycznej miłości staje się motorem istnienia i właściwego rozwoju rodziny i małżeństwa.

25 Zob. KONFERENCJA EPISKOPATU POLSKI, List pasterski na Niedzielę Świętej Rodziny 2013 roku. List Pasterski Episkopatu Polski do duszpasterskiego wykorzystania w Niedzielę Świętej Rodziny 2013, dz. cyt.

26 Zob. KONFERENCJA EPISKOPATU POLSKI, Rodzina nadzieją świata. List Biskupów Polskich na Święto Świętej Rodziny. 30 grudnia 2005 r., [w:] http://episkopat.pl/dokumenty/listy_pasterskie/

4503.1,Rodzina_nadzieja_swiata.html (11.02.2016).

TROSKA O RODZINĘ I MAŁŻEŃSTWO W ENCYKLICE LAUDATO SI’ 121 Biskupi polscy podkreślają, że ogromnie ważnym zadaniem rodziny dzisiaj jest zachwycić się miłością Rodziny z Nazaretu i uczyć się od Jezusa, Maryi i Józefa szacunku oraz odpowiedzialności za tych, których Bóg nam powierzył. Miłość bowiem nieodłącznie związana jest z odpowiedzialnością i troską o dobro drugiego. Pokazując przykład i analizując postawę św. Józefa, szukającego schronienia dla Maryi, która wkrótce miała urodzić, podkre-ślają, że odpowiedzialność domaga się wysiłku oraz stawiania ukochanej osoby ponad swoje wygody czy przyzwyczajenia. Musi ona być budowana na prawdzie o człowieku, który został stworzony jako mężczyzna i kobieta na obraz i podobieństwo Boga²⁷.

Konferencja Episkopatu Polski zachęca, aby patrząc na Rodzinę Jezusa, uczyć się odkrywać tajemnicę miłości rodzinnej – mieć czas na to, aby się zatrzymać, pobyć ze sobą, porozmawiać, szukać miejsc i sytuacji, które po-zwolą na budowanie trwałych więzi. Nie mogą być one oparte na wykorzy-stywaniu innych do własnych celów, ale mają być owocem pogłębionej miło-ści opartej na darze z siebie. Święta Rodzina, jak wiemy z opisów biblijnych, nie posiadała wiele majątku. Jednak zawsze, kiedy spoglądamy na żłóbek, odkrywamy radość Rodziców, którzy z zachwytem wpatrują się w Boże Dziecię i choć doskwiera im chłód, to cieszą się sobą, cieszą się miłością, cieszą się obecnością Boga wśród nich. Każda rodzina ma w sobie coś z tej Rodziny Nazaretańskiej. Każda rodzina potrzebuje pielęgnować w sobie ten zachwyt nad miłością. Tam, gdzie jest miłość, samotność nie istnieje²⁸. Tam gdzie jest miłość, tam jest radość z bycia ze sobą – tam jest szczęśliwość.

Ważnym podkreślenia staje się fakt, że tak szczęśliwa rodzina ma obowią-zek dzielić się radością i dawać świadectwo, że ewangelia jest możliwa do zrealizowania. To codzienne głoszenie Chrystusa przez poświęcenie, rezygna-cję z własnych planów, radość z sukcesów członków rodziny jest bardzo po-trzebne i stanowi najlepszą szkołę wspólnego dobra. Wzajemna miłość mał-żonków jest najbardziej wymownym potwierdzeniem obecności Boga wśród nas. Ona pozwala dzieciom dorastać do autentycznego zaangażowania się i wzięcia odpowiedzialności wobec Boga i Kościoła za drugiego człowieka²⁹.

Ważnym elementem w nauczaniu polskich biskupów, przekazywanym przez Listy pasterskie skierowane do Polaków, staje się kwestia procesu wychowania człowieka. Nie odbywa się on samoistnie. Potrzeba dojrzałych w wierze rodziców, świadectwa małżonków i całych rodzin, aby ewangelia

27 Zob. KONFERENCJA EPISKOPATU POLSKI, Głosić z radością Ewangelię o rodzinie. List Pasterski Episkopatu Polski na Niedzielę Świętej Rodziny. 28 grudnia 2014 r., dz. cyt., 4.

28 Zob. tamże 2.

29 Zob. tamże 3.

MAREK WALANCIK,KS.KRYSTIAN KUCHARCZYK

122

o rodzinie była przekazywana z radością i miłością wszystkim, zwłaszcza tym dotkniętym kryzysem wiary, znajdującym się w trudnej sytuacji ży-ciowej. Wiele rodzin boryka się dzisiaj z problemami niewiary swoich dzieci, zauważamy z niepokojem wzrost rozwodów i związków nieformalnych.

Z tym większym przekonaniem trzeba głosić ewangelię o rodzinie daną wszystkim przez Boga Ojca w osobie Jezusa Chrystusa. Ta ewangelia, jak podkreślił papież Franciszek, jest zdolna udzielić odpowiedzi na najbardziej nawet zawiłe pytania człowieka. Miłość nie umarła. Miłość objawia się przez żywe i radosne świadectwo wielu rodzin, które w ciszy, jak Rodzina z Nazaretu, dzień po dniu żyją miłością i przebaczeniem³⁰.

Powołując się na słowa św. Jana Pawła II, biskupi przypominają:

„W miłości znajduje oparcie i ostateczny sens cały proces wychowawczy jako dojrzały owoc miłości rodzicielskiej. Poprzez wszystkie trudy, wszyst-kie cierpienia i zawody, jawszyst-kie idą w parze z wychowaniem człowieka, mi-łość wciąż zdaje wielki egzamin. Aby zdać ten egzamin, trzeba źródła du-chowej mocy. To źródło znajduje się nieodmiennie w Tym, który „do końca [...] umiłował” (J 13, 1)³¹.

Analizując dalej znaczenie wychowania w rodzinie, Konferencja Epi-skopatu Polski ukazuje również jego drugi wymiar – wychowanie dzieci do umiłowania modlitwy. Zasadniczym i niezastąpionym elementem tego wy-chowania jest konkretny przykład – świadectwo wiary rodziców³². Tylko wówczas, gdy będą się modlić, a zwłaszcza wspólnie z dziećmi polecać Ojcu, który jest w niebie radości i bóle, nadzieje i smutki życia rodzinnego, dzieci zostaną wprowadzone w wyjątkową zażyłość z Bogiem. Konieczne jest, by rozmiłować dzieci i młodzież w adoracji Najświętszego Sakramentu i lekturze Pisma Świętego. Papież Paweł VI, spotykając się z rodzinami, napominał: „Matki, czy uczycie wasze dzieci modlitwy chrześcijańskiej?

Czy przygotowujecie je w łączności z kapłanami do sakramentów wieku dziecięcego: spowiedzi i komunii świętej, bierzmowania? Czy przyzwycza-jacie je myśleć w chorobie o Chrystusie cierpiącym? Wzywać pomocy Matki Bożej i Świętych? Czy odmawiacie Różaniec w rodzinie? A wy, ojcowie, czy umiecie modlić się z waszymi dziećmi, z całą wspólnotą domową,

30 Zob. tamże 2.

31 Zob. KONFERENCJA EPISKOPATU POLSKI, List Episkopatu Polski na Niedzielę Świętej Rodziny. „Przypatrzcie się bracia powołaniu waszemu” (1 Kor 1, 26). 23 listopada 2006 r., [w:]

http://episkopat.pl/dokumenty/listy_pasterskie/4496.1,List_Episkopatu_Polski_na_Niedziele _Swietej_Rodziny.html (11.02.2016), 3.

32 Por. M.BORDA, Inspiracje katechezy kerygmatycznej w Evangelii gaudium i w literaturze przedmiotu, „Sosnowieckie Studia Teologiczne”, 2015, t. XII, s. 21-23.

TROSKA O RODZINĘ I MAŁŻEŃSTWO W ENCYKLICE LAUDATO SI’ 123 przynajmniej od czasu do czasu? Wasz przykład – prawego myślenia i dzia-łania – poparty wspólną modlitwą jest lekcją życia, stanowi akt kultu szcze-gólnie zasługujący; wnosicie w ten sposób pokój w progi domu: Pokój temu domowi! Pamiętajcie: w ten sposób budujecie Kościół”³³.

Wielką rolę w budowaniu wspólnoty rodzinnej odgrywa właściwe prze-żywanie niedzieli z zachowaniem jej świątecznego charakteru – z Mszą św.

jako najważniejszym wydarzeniem tego dnia³⁴. W liście Dies Domini Jan Paweł II wskazał na wyjątkowe znaczenie niedzieli jako dnia Bożego, dnia Chrystusa, dnia Kościoła, dnia człowieka, i wreszcie jako dnia, który jest centrum wszystkich dni. Niedziela zawiera w sobie wielkie bogactwo treści, jest dniem świętym, w którego centrum stoi Eucharystia, dlatego „jest na-prawdę sprawą najwyższej wagi, aby każdy chrześcijanin uświadomił sobie, że nie może żyć wiarą i w pełni uczestniczyć w życiu chrześcijańskiej wspólnoty, jeśli nie bierze regularnie udziału w niedzielnym zgromadzeniu eucharystycznym”³⁵.

Episkopat uważa, że zwłaszcza dzisiaj potrzeba świadomych i umieją-cych odczytywać znaki czasu rodziców, aby nie zniszczyć niewinności dziecka i nie zakłócić jego naturalnego procesu dojrzewania, wychowania i odkrywania siebie także na poziomie seksualnym. Konieczne jest więc wy-tworzenie w rodzinie atmosfery bliskości i wzajemnego zaufania. Ta atmos-fera rodzi się tylko wtedy, kiedy rodzice – silni łaską sakramentu małżeń-stwa oraz wsparci miłością – są darem dla siebie wzajemnie i dla dzieci³⁶.