CHLEBY POKŁADNE (24,5-9)

5 Weźmiesz też białej mąki i upieczesz z niej dwanaście chlebów, z których każdy będzie miał dwie dziesiąte części.

6 Z nich po sześć jeden naprzeciw drugiego na stole z czystego złota przed Panem położysz, 7 i włożysz na nie kadzidła najjaśniejszego, aby był chleb na pamiątkę obiaty

Pańskiej.

8 Każdej soboty będą je odmieniać przed Panem, przyjęte od synów Izraelowych przymierzem wiecznym.

9 I będą należeć do Aarona i synów jego, aby je jedli na miejscu świętym, bo prześwięte to jest z ofiar Pańskich prawem wiecznym.”

5. UKARANIE BLUŹNIERCY I PRAWO ODWETU (24,10-23). Wypadek bluźnierstwie (24,10-12); wynik i prawo ogólne (13-16). Prawo odwetu (17-2). Stracenie bluźniercy (23).

10 A oto wyszedłszy syn niewiasty izraelskiej, które o miała z mężem Egipcjaninem między synami Izrae-lowymi swarzył się w obozie z mężem Izraelskim.

11 A gdy zbluźnił imieniu Pańskiemu i złorzeczył mu, przywiedziono go do Mojżesza. A zwała się matka jego Salumit, córka Dabriego, z pokolenia Dana.

12 I wsadzono go do ciemnicy, ażby się dowiedzieli, co rozkaże Pan.

13 - I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:

14 „Wywiedź bluźniercę za obóz, a niech włożą wszyscy, którzy słyszeli, ręce swe na głowę jego i niech go ukamienuje wszystek lud.

15 A do synów Izraelowych mówić będziesz: Człowiek, który by złorzeczył Bogu swemu, poniesie grzech swój.

16 A kto by bluźnił imieniu Pańskiemu, śmiercią niech umrze; kamieniami ubije go wszystek lud, czy on tubyl-cem, czy przychodniem będzie. Kto by bluźnił imieniu Pańskiemu, śmiercią niech umrze.

17 - Kto by uderzył i zabił człowieka, śmiercią niech umrze.

18 Kto by zabiłby bydlę, da inne, to jest duszę za duszę.

19 Kto by okaleczył kogokolwiek ze sąsiadów swoich, jak uczynił, tak jemu się stanie.

20 Złamanie za załamanie, oko za oko, ząb za ząb odda. Jakie kalectwo zadał, takie ponieść będzie musiał.

21 Kto zabije bydlę, odda inne. Kto zabije człowieka, będzie karany.

22 Jednaki sąd niechaj będzie między wami, bądź by przychodzień, bądź tubylec zgrzeszył; bom ja jest Pan Bóg wasz.”

23 - I mówił Mojżesz do synów Izraelowych, i wywiedli tego, który był bluźnił, za obóz, i Zabili go ka-mieniami. I uczynili synowie Izraelowi tak, jak był przykazał Pan Mojżeszowi

6. ROK SOBOTNI I ROK JUBILEUSZOWY (25,1-55). Wstęp (25,1-2a). Rok sobotni(2b-7). Rok jubileuszowy, odpoczynek ziemi (8-12); zwrot ziemi sprzedanej, sposób sprzedawania ziemi (13-17). Obchodzenie roku so-botniego nie przyniesie żadnej szkody (18-22).Rok jubileuszowy: sprzedaż wieczna posiadłości ziemskiej nie istnieje (23); prawo wykupu (24-28). Domy (29-31). Posiadłości Lewitów (32-34). Miłosierdzie wobec ubogich Izraelitów(35-38), zwłaszcza, gdy muszą się zaprzedać (39-40a); odzyskanie wolności w roku jubileuszowym (40b-43). Niewolnicy obcy (44-46). Niewolnicy Izraelici u cudzoziemca przebywającego w kraju (47-55).

25

1 I rzekł Pan do Mojżesza na górze Synaj mówiąc:

2 „Mów synom Izraelowym i rzeczesz do nich: Gdy wnijdziecie do ziemi, którą ja wam dam, niech święci sabat Pański.

3 Sześć lat zasiewać będziesz pole twoje, i sześć lat obrzynać będziesz winnicę twoją i zbierać owoce jej;

4 ale siódmego roku sabat będzie dla ziemi, odpoczynek Pański: pola zasiewać nie będziesz i winnicy nie będ-ziesz obrzynać.

5 Co sama ziemia zrodzi, tego żąć nie będziesz i jagód winnych pierwocin twoich zbierać nie będziesz jakby w winobraniu, bo rok odpoczynku jest dla ziemi;

6 ale wam będą na pokarm, tobie i niewolnikowi twemu, niewolnicy i najemnikowi twemu, i przychodniowi, którzy gośćmi są u ciebie;

7 bydłu twemu rogatemu i owcom wszystko, co się zrodzi, będzie ku jedzeniu.

8 Naliczysz też sobie siedem tygodni lat, to jest po siedemkroć siedem, które razem czynią lat czterdzieści dziewięć;

9 i zatrąbisz w trąbę miesiąca siódmego, dziesiątego dnia miesiąca, czasu ubłagania, po wszystkiej ziemi waszej.

10 I poświęcisz rok pięćdziesiąty i ogłosisz odpuszczenie wszystkim mieszkańcom ziemi twojej, albowiem jest to jubileusz. Wróci się człowiek do majętności swojej i każdy się wróci do domu dawnego,

11 bo jubileusz jest i pięćdziesiąty rok. Nie będziecie siać ani żąć tego, co się samo na polu rodzi, i pierwocin winobrania nie zbierzecie

12 z powodu święcenia jubileuszu; ale zerwane natychmiast jeść będziecie

13 Roku jubileuszowego wrócą się wszyscy do majętności swych.

14 Gdy co sprzedasz sąsiadowi swemu albo kupisz u niego, nie zasmucaj brata twego, ale według liczby lat po jubileuszu kupisz u niego,

15 on zaś według obliczenia plonów sprzeda tobie.

16 Im więcej zostanie lat po jubileuszu, tym większa będzie zapłata, a im mniej czasu naliczysz, tym tańsze kupno będzie; czas bowiem plonów sprzeda tobie.

17 Nie gnębcie braci z pokolenia waszego, ale niech się każdy boi Boga swego, bo ja Pan, Bóg wasz.

18 - Chowajcie przykazania moje i przepisów przestrzegajcie i wypełniajcie je, abyście mogli mieszkać w ziemi bez wszelkiego strachu

19 i żeby wam ziemia rodziła owoce swoje, których byście używali aż do sytości nie bojąc się najazdu od nikogo.

20 A jeśli rzeczecie: Co będziemy jeść siódmego roku, jeśli nie będziemy siać ani zbierać zboża naszego?

21 - dam wam błogosławieństwo roku szóstego i przy niesie urodzaj na trzy lata.

22 I będziecie siać ósmego roku, a będziecie jeść stare zboże aż do dziewiątego roku: dopóki nie urodzi się nowe, jeść będziecie stare.

23 - Ziemia też nie będzie sprzedana na wieczność, bo moja jest, a wyście przychodnie i kmiecie moi.

24 Przeto wszelką ziemię posiadłości waszej pod warunkiem wykupienia sprzedawać się musi.

25 Jeśli brat twój zubożawszy sprzeda majętność swoją, to krewny jego, jeśli chce, może wykupić, co on był sprzedał.

26 A jeśli nie ma krewnego, a sam by mógł zapłatę na okup znaleźć,

27 będą obliczone plony od tego czasu, gdy sprzedał; a co zostanie, odda temu, co kupił, i tak odbierze majęt-ność swoją.

28 A jeśli nie znajdzie ręka jego, żeby oddał zapłatę, będzie trzymał kupiec to, co kupił, aż do roku jubile-uszowego, w nim bowiem każda sprzedaż wróci się do

właściciela i posiadacza pierwszego.

29 Kto by sprzedał dom w murach miasta, będzie miał prawo odkupu, zanim się jeden rok skończy.

30 Jeśli nie wykupi, a rok minie, ten, który go kupił, będzie go miał i potomkowie jego na wieczność, i nie będ-zie mógł być wykupiony ani w jubileusz.

31 Ale jeśli dom jest we wsi, która nie ma murów, prawem o polach sprzedany będzie: jeśli pierwej nie będzie wykupiony, w jubileusz wróci się do pana.

32 Domy Lewitów, które są w miastach, zawsze mogą być wykupione.

33 Jeśli ich nie wykupią, w jubileusz wrócą się do panów: bo domy miast lewickich za majętności są między synami Izraelowymi.

34 Ale pastwiska przy miastach mech nie będą sprzedawane, bo jest to posiadłość wieczna.

35 - Jeśli zubożeje brat twój, a osłabnie ręka jego, i przyjmiesz go jako przychodnia i gościa, i będzie żył z tobą,

36 nie weźmiesz lichwy od niego ani więcej, niżeś dał; bój się Boga twego, żeby żyć mógł twój brat przy tobie.

37 Pieniędzy twoich nie dasz mu na lichwę i nadwyżki plonów nie będziesz się domagał.

38 Ja Pan, Bóg wasz, którym was wywiódł z ziemi egipskiej, abym wam dał ziemię chananejską i był Bogiem waszym.

39 Jeśli ubóstwem przyciśnięty zaprzeda się tobie brat twój, nie będziesz go cisnął służbą niewolniczą, 40 ale jako najemnik i osadnik będzie u ciebie; aż do roku jubileuszowego będzie robił u ciebie, 41 a potem wynijdzie z dziatkami swymi i wróci się do rodziny i do majętności ojców swoich.

42 Słudzy to bowiem moi są i jam ich wywiódł z ziemi egipskiej; niech nie będą sprzedawani jako niewolnicy.

Nie nękaj go siłą, ale się bój Boga twego.

44 - Niewolnika i niewolnice miejcie sobie z narodów, które są do koła was;

45 i z przychodniów, którzy gośćmi są u was albo którzy się z nich urodzą w ziemi waszej, tych będziecie mieć za sługi

46 i prawem dziedzicznym oddacie ich potomkom, i będziecie ich posiadać na wieki; ale braci waszych, synów Izraelowych, nie uciskajcie mocą.

47 - Jeśli się wzmocni u was ręka przychodnia i gościa, a brat twój zubożawszy zaprzeda się jemu albo które-mukolwiek z rodu jego,

48 po zaprzedaniu może być odkupiony; kto chce z braci jego, odkupi go,

49 i stryj, i stryjeczny brat, i krewny, i powinowaty.

50 A jeśli i sam będzie mógł, odkupi się, obliczywszy tylko lata od czasu zaprzedania swego, aż do roku ju-bileuszowego, i pieniądze, za które był sprzedany, rozliczywszy według liczby lat i płacy najemnika.

51 Jeśli więcej lat będzie, które zostają aż do jubileuszu, wedle tychże odda i okup;

52 a jeśli mało, porachuje się z nim według liczby lat i odda kupcowi to, 53 co zostało lat, odliczywszy zapłatę, za którą pierwej służył. Nie będzie go dręczył gwałtownie przed oczyma twymi.

54 A jeśliby przez to nie mógł być odkupiony, roku jubileuszowego wynijdzie z dziećmi swymi.

55 Moimi bowiem sługami są synowie Izraelowi, których wywiodłem z ziemi egipskiej.