OSZCZERSTWO I FAŁSZYWE ŚWIADECTWO (23,1-3)
I. ODPOCZYNEK SOBOTNI (35,1-3)
4. ZAKAZ DLA KAPŁANÓW PICIA TRUNKÓW PRZED WEJŚCIEM DO ŚWIĄTYNI (10,8-11)
8 9 I rzekł Pan do Aarona: „Wina i wszystkiego, co upoić może, pić nie będziecie, ty i synowie twoi, gdy wchodzicie do przybytku świadectwa, abyście nie pomarli, bo przykazanie wieczne jest w pokolenia wasze, 10 i żebyście mieli umiejętność rozeznania między rzeczą świętą a nieświętą, między zmazaną a czystą, 11 i żebyście uczyli synów Izraelowych wszystkich ustaw moich, które mówił Pan do nich przez Mojżesza.”
5.
CZĘŚCI OFIAR ZASTRZEŻONE DLA KAPŁANÓW (10,12-20). W ofiarach chlebnych (10,12-13); w ofiar-ach zapokojnych (14-15); w ofiarofiar-ach za grzech (16-20).12 I mówił Mojżesz do Aarona, i do Eleazara i Itamara, synów jego, którzy byli zostali: „Weźmijcie ofiarę, która była została z obiaty Pańskiej, i zjedzcie ją bez kwasu przy ołtarzu, bo prześwięta jest.
13 A jeść będziecie na miejscu świętym, co dano tobie i synom twoim z obiat Pańskich, jak mi przykazano.
14 Mostek też, który ofiarowano, i łopatkę, którą oddzielono, jeść będziecie na przeczystym miejscu, ty i synowie twoi, i córki twoje z tobą; bo dla ciebie i synów twoich odłożone są z ofiar zbawiennych synów Izrae-lowych,
15 przeto iż łopatkę i mostek, i łój, który palą na ołtarzu, podnosili przed Panem, i przynależą tobie i synom twoim prawem wiecznym, jak Pan przykazał.”
16 Wtem, gdy Mojżesz szukał kozła, który był ofiarowany za grzech, znalazł, że był spalony; i rozgniewawszy się na Eleazara i Itamara, synów Aaronowych, którzy pozostali, rzekł:
17 „Czemuście nie jedli ofiary za grzech na miejscu świętym, gdy jest ona prześwięta i dana wam, abyście no-sili nieprawość zgromadzenia i modlili się za nie przed obliczem Pańskim,
18 zwłaszcza, iż z krwi jej nie wniesiono do świątyni, i mieliście ją jeść w świątyni, jak mi przykazano?”
19 Odpowiedział Aaron: „Złożona została dziś ofiara za grzech i całopalenie przed Panem; mnie zaś przydar-zyło się, co widzisz. Jakże ją mogłem jeść albo się podobać Panu w obrzędach sercem żałosnym?”
20 Gdy to usłyszał Mojżesz, przyjął zadośćuczynienie.
CZĘŚĆ II (11,1-16,34) Prawo czystości.
1. ZWIERZĘTA CZYSTE I NIECZYSTE (11,1-47). Zwierzęta czworonogie (11,1-8), ryby (9-12), ptaki (13-19), owady skrzydlate (20-25). Dotykanie trupów zwierząt nieczystych (26-28). Płazy (29-30), dotykanie ich trupów (31-38). Dotykanie trupów zwierząt czystych (39-40). Jeszcze raz o płazach (41-42). Powody zakazu (43-45).
Zakończenie (46-47).
11
1 I rzekł Pan do Mojżesza i
2 Aarona mówiąc: „Mówcie synom Izraelowym: Te są zwierzęta, które jeść macie ze wszystkich zwierząt ziemi:
3 Wszystko, co ma rozdzielone kopyto, a przeżuwa wśród bydła, jeść będziecie.
4 Lecz cokolwiek przeżuwa wprawdzie i ma kopyto, ale nie dzieli go, jak wielbłąd i inne, tego jeść nie będzie-cie i między nieczyste policzybędzie-cie.
5 Jeż, który przeżuwa a kopyta nie dzieli, nieczysty jest;
6 zając też, bo i ten przeżuwa, ale kopyta nie dzieli;
7 i świnia, która dzieli wprawdzie kopyto, ale nie przeżuwa.
8 Tych mięsa jeść nie będziecie ani się ścierwa dotkniecie, bo wam są nieczyste.
9 - Te są, które się rodzą w wodzie i godzi się je jeść: wszystko, co ma skrzele i łuski, tak w morzu jak w rzekach i w jeziorach, jeść będziecie.
10 Lecz cokolwiek skrzeli i łuski nie ma z tych, które się w wodzie ruszają i żyją, obmierzłe wam i obrzydłe będzie;
11 mięsa ich jeść nie będziecie, a zdechlin wystrzegać się będziecie.
12 Wszystko, co nie ma skrzeli i łuski w wodach, nieczyste będzie.
13 - Z ptactwa te są, których jeść nie macie i strzec się ich macie: orła i gryfa, i orła morskiego, 14 i kani, i sępa według rodzaju jego,
15 i wszelkiego kruczego rodzaju, na podobieństwo jego, 16 strusia i sowy, i łyski, i jastrzębia według rodzaju jego, 17 18 puchacza i nurka, i ibisa, i łabędzia,
19 i bąka, i modrzyka, czapli i siewki według rodzaju jego, dudka też i nietoperza.
20 - Wszystko latające, które chodzi na czterech nogach, obrzydłe wam będzie.
21 A cokolwiek chodzi wprawdzie na czterech nogach, ale ma dłuższe tylne golenie, którymi skacze po ziemi, jeść macie,
22 jak jest szarańcza w rodzaju swoim i szarańcza
żerna, i konikowa, i skacząca, każda według rodzaju swego.
23 A cokolwiek z latających cztery tylko nogi ma, obrzydłe wam będzie.
24 A ktokolwiek się dotknie zdechliny ich, splugawi się i będzie nieczysty, aż do wieczora.
25 A jeśliby potrzeba było, aby niósł z tych co zdechłego, wypierze szaty swoje i będzie nieczysty aż do zachodu słońca.
26 - Wszelkie zwierzę, które ma wprawdzie kopyto, ale go nie dzieli ani przeżuwa, nieczyste będzie, a kto się go dotknie, splugawi się.
27 Co chodzi na łapach ze wszystkich zwierząt, które chodzą na czterech nogach, nieczyste będzie; kto się dot-knie ścierwa ich, będzie zmazany aż do wieczora.
28 A kto by takie ścierwa nosił, wypierze szaty swoje i nieczysty będzie aż do wieczora: wszystko to bowiem plugawe wam jest.
29 - Te też między plugawe będą poczytane z tych, które się ruszają na ziemi: łasica i mysz, i krokodyl, każde według rodzaju swego,
30 mysz polna i kameleon, i salamandra, i jaszczurka, i kret:
31 wszystko to nieczyste jest. Kto się dotknie ścierwa ich, nieczysty będzie aż do
32 wieczora. I na cokolwiek upadnie co ze ścierwa ich, splugawione będzie, tak naczynie drewniane i szata, jak i skóry i włosiennice, i w czymkolwiek się spełnia robota; będą w wodzie umoczone i będą zmazane aż do wieczora, a tak potem będą oczyszczone.
33 A naczynie gliniane, w które by co z tego wpadło, splugawione będzie, i przeto ma być stłuczone.
34 Wszelki pokarm, który jeść będziecie, jeśli wleją nań wody, nieczysty będzie; i wszelki płyn, który piją z jakiegokolwiek naczynia, nieczysty będzie.
35 I wszystko, na co cokolwiek ze zdechlin takich padnie, nieczyste będzie; czy to piece, czy to kociołki, będą zniszczone i nieczyste będą.
36 Źródła zaś i studnie, i każde zgromadzenie wód czyste będzie. Kto by się ścierwa tych rzeczy dotknął, splugawiony będzie.
37 Jeśli upadnie na nasienie, nie splugawi go.
38 Ale jeśli kto wodą poleje nasienie, a potem się go zdechlina dotknie, natychmiast będzie splugawione.
39 - Jeśli zdechnie bydlę, które się wam jeść godzi, kto się ścierwa jego dotknie, nieczysty będzie aż do wiec-zora.
40 A kto by jadł co z niego albo by nosił, upierze szaty swoje i nieczysty będzie aż do wieczora.
41 Wszystko, co pełza po ziemi, obrzydłe będzie i nie będzie brane na pokarm.
42 Cokolwiek na piersiach łazi o czterech nogach albo nóg wiele ma, albo pełza po ziemi, jeść nie będziecie, bo brzydkie jest.
43 - Nie plugawcie dusz waszych, ani się dotykajcie żadnej z tych rzeczy, abyście nie byli nieczystymi.
44 Bom ja jest Pan, Bóg wasz: bądźcie świętymi, bom ja święty jest. Nie plugawcie dusz waszych żadnym płazem, który się rusza po ziemi.
45 Bom ja jest Pan, którym was wywiódł z ziemi egipskiej, abym wam był za Boga. Świętymi będziecie, bo ja święty jestem.
46 Ta jest ustawa o zwierzętach i ptakach, i wszelkiej istocie żyjącej, która się rusza w wodzie i pełza po ziemi, 47 abyście znali różnicę czystego i nieczystego, i wiedzieli, co byście jeść albo odrzucać mieli.”
2. NIECZYSTOŚĆ I OCZYSZCZENIE NIEWIASTY W POŁOGU (12,1-8). Różny czas trwania nieczystości przy narodzeniu syna lub córki (12,1-5); obrzęd oczyszczenia (6-8).
12
1 rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:
2 „Mów synom Izraelowym i rzeczesz do nich: Niewiasta, jeśli przyjąwszy nasienie, porodzi chłopca, nieczystą będzie przez siedem dni, według dni odłączenia miesięcznego.
3 A ósmego dnia będzie obrzezane dzieciątko,
4 ona zaś trzydzieści i trzy dni pozostawać będzie w krwi oczyszczenia swego. Żadnej rzeczy świętej nie dot-knie się i nie wnijdzie do świątyni, aż się wypełnią dni oczyszczenia jej.
5 A jeśli dzieweczkę urodzi, nieczysta będzie dwa tygodnie, według zwyczaju choroby miesięcznej, a sześćdzi-esiąt i sześć dni będzie pozostawać w krwi oczyszczenia swego.
6- A gdy się wypełnią dni oczyszczenia jej za syna albo za córkę, przyniesie baranka rocznego na całopalenie i gołąbka albo synogarlicę za grzech do wejścia przybytku świadectwa, i odda kapłanowi.
7 On je ofiaruje przed Panem i będzie się modlił za nią, i tak będzie oczyszczona od upływu krwi swojej. Ta jest ustawa o rodzącej syna albo dzieweczkę.
8 A jeśliby nie znalazła ręka. jej, aniby mogła ofiarować baranka, weźmie parę synogarlic albo dwoje gołąbiąt, jedno na całopalenie a drugie za grzech, i będzie się modlił za nią kapłan, i tak będzie oczyszczona.”
3. TRĄD (13,1-14,57). TRĄD NA LUDZIACH (13,1-46). Wyrzuty i plamy na skórze, przebieg badania przez kapłana (I3,1-8); trąd zastarzały i oczywisty (9-17); trąd następujący po wrzodzie (18-23), po oparzeniu (24-28); trąd głowy i brody (29-37); trąd łagodny, rodzaj liszaju (38-39); trąd i łysina (40-43). Zachowanie się przepisane trędowatemu (44-46).
13
1 I rzekł Pan do Mojżesza i Aarona mówiąc:
2 „Człowiek, na którego skórze i ciele pokaże się odmienna barwa albo krosta, albo co lśniącego się, czyli plaga trądu, przy wiedziony będzie do Aarona kapłana albo do któregokolwiek z synów jego.
3 Gdy on ujrzy trąd na skórze i włosy w białą barwę odmienione, i że to, co ma wygląd trądu, głębiej leży niźli skóra i reszta ciała: plaga trądu jest, i na zdanie jego będzie odłączony.
4 Ale jeśli lśniąca się białość będzie na skórze, a nie głębiej leży niźli pozostałe ciało, i włosy tejże barwy, co i pierwej, zamknie go kapłan przez siedem dni i oglądnie dnia siódmego:
5 jeśliby trąd dalej się nie szerzył i nie przestąpił na skórze pierwszych granic, znowu go zamknie na drugie siedem dni.
6 A siódmego dnia oglądnie: jeśliby ciemniejszy był trąd i nie urósł na skórze, uzna go za czystego, bo świerzb jest; i upierze człowiek szaty swoje i będzie czysty.
7 Lecz jeśliby potem, gdy go kapłan oglądał i przywrócony był do czystości, trąd znowu 8 urósł, przywiodą go do niego i będzie osądzony za nieczystego.
9 - Jeśliby plaga trądu była na człowieku, przywiodą go do kapłana i oglądnie go.
10 A gdy biała barwa będzie na skórze i zmieni wygląd włosów, i samo też mięso żywe się ukaże,
11 będzie osądzony za trąd zastarzały i wrosły w skórę. Uzna go tedy za nieczystego kapłan, a nie zamknie, bo jawna nieczystość jest.
12 Ale jeśli trąd się rozkwitł rozchodząc się po skórze i okrył wszystką skórę od głowy aż do nóg, cokolwiek okiem oglądane być może,
13 obejrzy go kapłan, i osądzi, że ma czysty trąd,
przeto że się wszystek w białość obrócił, i dlatego człowiek czysty będzie.
14 A kiedy się na nim żywe mięso pokaże,
15 tedy za rozsądzeniem kapłańskim za nieczystego uznany będzie i między nieczystych policzony; mięso bowiem żywe, jeśli jest trądem zakażone, nieczyste jest.
16 Lecz jeśli się znowu obróci w białość i okryje wszystkiego człowieka, 17 oglądnie go kapłan i osądzi czystym.
18 - Jeśli zaś na ciele i na skórze wrzód się uczynił i zgoił,
19 a na miejscu wrzodu ukazałaby się blizna biała albo czerwonawa, przywiodą człowieka do kapłana:
20 gdy ten ujrzy, że miejsce trądu leży głębiej niż reszta ciała i włosy zbielały, uzna go za nieczystego, plaga bowiem trądu poczęła się we wrzodzie.
21 A jeśli włos dawną ma barwę, a blizna jest przyciemna i nie głębsza niźli pobliskie ciało, zamknie go przez siedem dni.
22 Jeśliby urosła, przysądzi mu trąd; lecz jeśli stanie na swym miejscu, 23 blizna jest wrzodowa, a człowiek czysty będzie.
24 - A ciało i skóra, którą ogień spalił, jeśli uzdrowiona ma bliznę białą albo czerwoną,
25 oglądnie ją kapłan: jeśli się białą stała, a miejsce jej jest głębsze niźli reszta skóry, uzna go za nieczystego, bo się plaga trądu na bliźnie 26 zaczęła. A jeśliby się barwa włosów nie odmieniła i plaga nie głębiej leży niźli pozostałe ciało, a sam wygląd trądu jest przyciemny, zamknie go przez siedem dni, a siódmego dnia obejrzy:
27 jeśli się rozszerzył na skórze trąd, uzna go za nieczystego.
28 Lecz jeśliby na swym miejscu stanęła białość nie dosyć jasna, plaga spalenia jest, i przeto pozostanie czystym, blizna bowiem jest od spalenia.
29 - Jeśliby u męża albo niewiasty na głowie albo na brodzie wyrastał trąd, oglądnie ich kapłan:
30 jeśli głębsze będzie miejsce niźli pozostałe ciało, a włos żółty i cieńszy niż zwykle, uzna ich za nieczystych, bo trąd głowy i brody jest.
31 Ale jeśli ujrzy miejsce zmazy równe pobliskiemu ciału i włos czarny, zamknie go przez siedem dni, a dnia siódmego oglądnie.
32 Jeśli nie przybyło zmazy i włos swą barwę ma, a miejsce wrzodu równe reszcie ciała, 33 ogolą człowieka oprócz miejsca zmazy i zamkną go na drugie siedem dni.
34 Jeśli dnia siódmego ujrzą, że stanął wrzód na swym miejscu, a nie jest głębszy niźli reszta ciała, oczyści go i wymywszy szaty swe czysty będzie.
35 Ale jeśli po oczyszczeniu znowu urośnie zmaza na skórze,
36 nie będzie więcej patrzył, czy włos w żółtą barwę jest odmieniony albo nie, bo jawnie nieczysty jest.
37 Ale jeśli zmaza stanie, a włosy czarne będą, niechaj wie, że człowiek jest uzdrowiony i śmiało niech go czystym osądzi.
38 - Jeśli u męża albo niewiasty na skórze ukarze się białość, oglądnie ich kapłan.
39 Jeśli znajdzie, że przyciemna białość lśni się na skórze, niechaj wie, że nie jest trąd, ale plama biała, a człowiek czysty.
40 - Mąż, z którego głowy włosy wypadają, łysy i czysty jest;
41 a jeśli od czoła włosy mu wypadły, przełysiały i czysty jest.
42 Ale jeśli na łysinie albo na przełysieniu biała albo czerwona barwa się ukaże, 43 a kapłan to ujrzy, przysądzi mu bez wątpienia trąd, który urósł na łysinie.
44 - Ktokolwiek tedy będzie splugawiony trądem, a oddzielony został za rozsądzeniem kapłańskim,
45 będzie miał szaty rozprute, głowę odkrytą, usta szatą zakryte, i będzie wołał, że jest splugawiony i nieczysty.
46 Przez wszystek czas, póki jest trędowaty i nie czysty, sam będzie mieszkał za obozem.
TRĄD NA SZATACH (13,47-59). Objawy (13,47-49); badanie przez kapłana i sposób postępowania (50-59).
47 Szata sukienna albo płócienna, która by miała trąd na osnowie albo na wątku, 48 albo też skóra, albo cokolwiek ze skóry uczyniono,
49 jeśli białą albo czerwoną zmazą będzie zarażona, za trąd będzie miana i kapłanowi będzie okazana.
50 On ją oglądnie i zamknie na siedem dni,
51 a siódmego dnia znowu obejrzy, i jeśli ujrzy, że się rozszerzyła, trąd trwały jest; nieczystą osądzi szatę i każdą rzecz, na której się znajdzie,
52 a przeto będzie spalona ogniem.
53 Lecz jeśli ujrzy, że jej nie przybyło,
54 rozkaże i wymyją to, na czym jest trąd, i zamknie je na drugie siedem dni.
55 A gdy obaczy, że pierwsza barwa nie wróciła, a jednak nie przyrosło trądu, osądzi rzecz nieczystą i spali ogniem, przeto że się rozlał trąd po wierzchu szaty albo po wszystkiej.
56 A jeśli przyciemne będzie miejsce trądu po wypraniu szaty, odedrze je i oddzieli od całego.
57 A jeśliby się dalej ukazał na tych miejscach, które pierwej były bez z skazy, trąd latający i niestateczny, ma być ogniem spalone.
58 Jeśli ustanie, wymyje wodą po wtóre to, co chędogie jest, i będzie czyste.
59 Ta jest ustawa o trądzie szaty sukiennej i płóciennej, osnowy i wątku, i każdego sprzętu skórzanego, jak mają być uznane za czyste albo nieczyste.”
OCZYSZCZENIE TRĘDOWATYCH (14,1-32). Pierwszy obrzęd i przypuszczenie do obozu (14,1-8a); siedem dni poza namiotem (8b). Obrzęd siódmego dnia (9). Obrzędy ósmego dnia i ostateczne oczyszczenie (10-20).
Oczyszczenie ubogiego (21-32).
14
1 I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:
2 „Ta jest ustawa dla trędowatego, gdy będzie miał być oczyszczony.
2 Przywiodą go do kapłana, który wyjdzie z obozu, 3 a gdy znajdzie, że trąd jest uleczony,
4 nakaże temu, który się czyści, aby ofiarował za siebie dwa wróble żywe, które się jeść godzi, i drewno cedrowe, i karmazyn i hizop.
5 I każe jednego wróbla zabić na naczyniu glinianym nad wodą żywą,
6 a drugiego żywego z drewnem cedrowym i z karmazynem, i z hizopem umoczy we krwi wróbla ofiarowanego i pokropi nią siedemkroć tego,
7 który ma być oczyszczony, aby był prawnie oczyszczony, i puści wróbla żywego, aby uleciał na pole.
8 A gdy wypierze człowiek szaty swe, ogoli wszystkie włosy ciała i omyje się wodą, i oczyszczony wnijdzie do obozu, wszakże tak, żeby mieszkał przed namiotem swoim przez siedem dni.
9 A dnia siódmego ogoli włosy na głowie i brodę, i brwi, i po wszystkim ciele włosy, a omywszy powtóre szaty i ciało,
10 ósmego dnia weźmie dwa baranki bez skazy i owcę roczną bez skazy i trzy dziesiąte części białej mąki, która będzie zaczyniona oliwą, na ofiarę, a osobno kwartę oliwy.
11 A gdy kapłan oczyszczający człowieka postawi jego i to wszystko przed Panem w wejściu do przybytku świadectwa,
12 weźmie baranka i ofiaruje go za występek, i kwartę oliwy; a ofiarowawszy wszystko przed Panem, 13 zabije baranka, gdzie zwyczaj jest zabijać ofiarę za grzech i całopalenie, to jest na miejscu świętym; jak bowiem za grzech, tak i za występek do kapłana należy ofiara; prześwięta jest ona.
14 I wziąwszy kapłan krwi ofiary, która została zabita za występek, włoży na koniec prawego ucha temu, który się oczyszcza, i na wielkie palce prawej ręki i nogi.
15 A z kwarty oliwy wleje na lewą rękę swą
16 i umoczy w niej palec prawej ręki, i pokropi przed Panem siedemkroć.
17 A co zostało z oliwy w lewej ręce, wyleje na koniec ucha prawego tego, który się oczyszcza, i na wielkie palce ręki i nogi prawej, i na krew wylaną za występek, i na głowę jego.
18 19 I będzie się zań modlił przed Panem, i złoży ofiarę za grzech. Wtedy ofiaruje całopalenie, 20 i włoży je na ołtarz z jego chlebnymi ofiarami, i będzie człowiek prawnie oczyszczony.
21 - Ale jeśli jest ubogi i nie może ręka jego znaleźć tego, co się rzekło, za występek weźmie baranka na ofiarę, żeby się zań kapłan modlił, i dziesiątą część białej mąki zaczynionej oliwą na ofiarę,
22 i kwartę oliwy, i parę synogarlic albo dwoje gołąbiąt, z których jedno niech będzie za grzech, a drugie na całopalenie.
23 I ofiaruje ósmego dnia oczyszczenia swego kapłanowi u wejścia do przybytku świadectwa przed Panem.
24 On zaś weźmie baranka za grzech i kwartę oliwy, i podniesie razem.
25 A zabiwszy baranka, nieco z krwi jego włoży na koniec ucha prawego tego, który się oczyszcza, i na wielkie 26 palce ręki jego i nogi prawej, a część oliwy naleje na rękę swą lewą, i
27 umoczywszy w niej palec prawej ręki, pokropi siedemkroć przed Panem.
28 I dotknie się końca ucha prawego tego, który się oczyszcza, i wielkich palców ręki i nogi prawej, na miejscu krwi, która została wylana za występek.
29 A resztę oliwy, która jest w lewej ręce, wyleje na głowę oczyszczonego, aby zań ubłagał Pana.
30 A synogarlicę albo gołębia ofiaruje,
31 jedno za występek, a drugie na całopalenie z chlebnymi ofiarami jego.
32 Ta jest ofiara trędowatego, który mieć nie może wszystkiego ku oczyszczeniu swemu.”
TRĄD DOMU (14,33-53). Objawy (14,33-35); przebieg badania przez kapłana (36-42) i sposób postępowania (43-53).
33 I rzekł Pan do Mojżesza i do Aarona mówiąc:
34 „Gdy wnijdziecie do ziemi chananejskiej, którą ja wam dam w posiadanie, jeśli będzie zaraza trądu w domu, 35 pójdzie ten, którego jest dom, opowiadając kapłanowi, i rzecze: Jakby zaraza trądu widzi mi się, że jest w domu moim.
36 A on przykaże, aby wszystko wynieśli z domu, pierwej niźliby wszedł do niego i oglądał, czy jest trędowaty, aby się nie splugawiły wszystkie rzeczy, które są w domu; a potem wnijdzie, aby oglądać trąd domu.
37 A jeśli ujrzy na ścianach jego jakby dołki bladością albo czerwonością szpetne, i głębsze niźli pozostała ściana,
38 tedy wynijdzie z domu i zaraz zamknie go na siedem dni.
39 A wróciwszy się dnia siódmego, oglądnie go: jeśli ujrzy, że przyrosło trądu,
40 każe wyłamać kamienie, na których trąd jest, i wyrzucić je przed miasto na miejsce nieczyste, 41 a sam dom oskrobać wewnątrz wokoło i wysypać proch skrobania przed miasto na miejsce nieczyste, 42 kamienie zaś inne wprawić na miejsce tych, które wybrano, i wapnem innym dom otynkować.
43 A jeśli potem, gdy kamienie wyłamano i proch wyskrobano, i innym wapnem potynkowano, 44 wnijdzie kapłan i ujrzy, że się trąd wrócił, a ściany plamami są splugawione,
45 trąd jest trwały i dom nieczysty. Zaraz go rozwalą, a kamienie jego i drzewo, i wszystek proch wyrzucą
45 trąd jest trwały i dom nieczysty. Zaraz go rozwalą, a kamienie jego i drzewo, i wszystek proch wyrzucą