Księga Liczb
3. O DOCHODACH KAPŁANÓW (5,9-10)
9 Wszystkie też pierwociny, które ofiarują synowie Izraelowi, należą do kapłana.
10 I cokolwiek do świątyni ofiarują od każdego i dają w ręce kapłana, jego będzie.”
4. PRAWO ZAZDROŚCI (5,11-31). Podejrzenie małżonka odnośnie do swej żony (5,11-14); przywiedzenie przed kapłana i ofiara zazdrości ( 15); przygotowanie wody gorzkiej (16-17); zaklinanie (18-22); próba wody gorzkiej (23-28). Zakończenie (29-30).
11 I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:
12 „Mów do synów Izraelowych i rzeczesz do nich: Jeśliby czyja żona wystąpiła, i wzgardziwszy małżonkiem spała z innym mężem,
13 a te go by jej mąż dojść nie mógł, ale tajemne byłoby cudzołóstwo i świadkami nie mogłoby być dowiedzi-one, gdyż jej nie zastano na cudzołóstwie;
14 jeśli duch podejrzenia wzruszy męża przeciw żonie swej, która albo jest splugawiona, albo fałszywym posądzeniem dotknięta:
15 przywiedzie ją do kapłana i ofiaruje na obiatę za nią dziesiątą część korca mąki jęczmiennej; nie wleje na nią oliwy ani włoży kadzidła, ponieważ to jest ofiara podejrzenia i obiata na ujawnienie cudzołóstwa.
16 Przywiedzie ją tedy kapłan i postawi przed Panem.
17 I weźmie wody świętej w naczyniu glinianym i trochę ziemi z gruntu przybytku wsypie na nią.
18 A gdy stanie niewiasta przed obliczem Pańskim, odkryje głowę jej i włoży na jej ręce ofiarę wspominania i obiatę podejrzenia; a sam będzie trzymał wody bardzo gorzkie, na które ze złorzeczeniem klątwy nagromadził.
19 I poprzysięże ją, i rzecze: Jeśli nie spał mąż obcy z tobą i jeśli nie jesteś splugawiona przez to, żeś opuściła łoże małżeńskie, nie zaszkodzą ci te wody bardzo gorzkie, na które klątwy nagromadziłem.
20 Ale jeśli odstąpiłaś od męża twego i jesteś splugawiona, i z innym mężem obcowałaś,
21 tym przekleństwom podlegać będziesz: Niechaj cię Pan uczyni przekleństwem i przykładem dla innych wśród ludu swego; niech uczyni, że wygnije łono twoje, a żywot twój niech się rozedmie i pęknie.
22 Niechaj wnijdą wody przeklęte do wnętrzności twoich, niech się rozedmie żywot i niech wygnije łono. I od-powie owa niewiasta: Amen, Amen.
23 I napisze kapłan te przekleństwa na zwitku i zmaże je wodą bardzo gorzką, na którą klątwy nagromadził, i da jej pić.
24 A gdy ją wypije,
25 weźmie kapłan z ręki jej ofiarę podejrzenia i podniesie ją przed Panem, i włoży ją na ołtarz, tak wszakże, że 26 pierwej weźmie garść ofiary z tego, co się ofiaruje, i spali na ołtarzu, i tak da pić niewieście wodę bardzo gorzką.
27 Gdy ją wypije, jeśli splugawiona jest i wzgardziwszy mężem, cudzołóstwa winną się stała, rozejdzie się po niej woda przekleństwa i żywot jej się rozedmie, a łono wygnije, i będzie niewiasta na przekleństwo i na przykład wszystkiemu ludowi.
28 Ale jeśli nie jest splugawiona, nie dozna żadnej szkody i dziatki mieć będzie
29 Ta jest ustawa o podejrzeniu. Jeśli odstąpi żona od męża swego i jeśli splugawiona będzie,
30 a mąż duchem podejrzenia ruszony przywiedzie ją przed oblicze Pana i uczyni jej kapłan wedle wszyst-kiego, co jest napisane:
31 to mąż bez winy będzie, a ona poniesie skutki nieprawości swojej.”
5. PRAWO NAZAREATU (6,1-21). Warunki nazareatu (6,1-8);.obrzęd przepisany na wypadek splamienia nazarejczyka nieczystością (9-12). Obrzędy na zakończenie ślubu (13-21).
6
1 I rzekł Pan do Mojżesza mówiąc:
2 „Mów do synów Izraelowych i rzeczesz do nich: Mąż albo niewiasta, gdy uczynią ślub, aby się poświęcić, i chcą się Panu poświęcić,
3 od wina i od wszystkiego, co upoić może wstrzymać się mają. Octu z wina i z jakiegokolwiek innego napoju, i cokolwiek z jagody winnej się wytłacza, pić nie będą; jagód winnych świeżych ani suchych jeść nie będą po wszystkie dni,
4 przez które Panu ślubem są poświęceni; cokolwiek z winnicy być może, od rodzynka aż do jagódki, jeść nie będą. Przez wszystek czas odłączenia jego brzytwa nie przejdzie przez głowę jego, aż się wypełni czas, na który się poświęcił Panu. Świętym będzie i zapuści włosy na głowie swojej.
6 Przez wszystek czas poświęcenia swego do umarłego nie wnijdzie,
7 i nawet pogrzebem ojca i matki, i brata, i siostry się nie skala, bo poświęcenie Boga jego jest na głowie jego.
8 Po wszystkie dni odłączenia swego świętym będzie Panu.
9 A jeśliby kto umarł nagle przy nim, splugawi się głowa jego poświęcona: ogoli ją natychmiast tegoż dnia, w którym się oczyści, i znowu dnia siódmego.
10 A ósmego dnia ofiaruje parę synogarlic albo dwoje gołąbiąt kapłanowi u wejścia do przymierza świadectwa.
11 I ofiaruje kapłan jedno za grzech, a drugie na całopalenie, i będzie się modlił zań, bo zgrzeszył przez umarłego, i poświęci głowę jego w ów dzień.
12 I poświęci Panu dni odłączenia jego, ofiarując baranka rocznego za grzech, wszakże tak, że dni poprzednie nie będą liczone, ponieważ splugawione zostało poświęcenie jego.
13 Ta jest ustawa o poświęceniu: gdy się wypełni czas, który był ślubem postanowił, przywiedzie go do wejścia przybytku przymierza
14 i złoży jako obiatę jego dla Pana baranka rocznego bez skazy na całopalenie i owcę roczną bez zmazy za grzech, i baranka bez skazy na ofiarę zapokojną,
15 i kosz chlebów przaśnych oliwą zaczynionych, i placki bez kwasu oliwą pomazane, i płynne ofiary każdego.
16 Kapłan je złoży przed Panem i ofiaruje tak za grzech jak i na całopalenie.
17 A baranka złoży na ofiarę zapokojną Panu ofiarując wespół kosz przaśników i płynne ofiary należne wedle zwyczaju.
18 Wtedy ogolony będzie nazarejczyk przed wejściem do przybytku przymierza z włosów poświęcenia swego:
i weźmie włosy jego i włoży na ogień, który jest podłożony pod ofiarę zapokojną.
19 I weźmie łopatkę uwarzoną barana i chleb bez kwasu jeden z kosza i placek przaśny jeden, i da w ręce naza-rejczyka po ogoleniu głowy jego.
20 A odebrawszy je znowu od niego, podniesie przed obliczem Pańskim; i będą poświęcone i do kapłana na leżeć będą tak jak mostek który odłączyć kazano, i łopatka. Potem może pić nazarejczyk wino.
21 Ta to jest ustawa o nazarejczyku, kiedy ślubuje obiatę swą Panu podczas poświęcenia swego, oprócz tego, co znajdzie ręka jego. Wedle tego, jak był w sercu ślubował, tak uczyni dla dokończenia poświęcenia swego „ FORMUŁA BŁOGOSŁAWIEŃSTWA KAPŁAŃSKIEGO (6,22-27).
22 I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
23 „Mów Aaronowi i synom jego: Tak błogosławić będziecie synom Izraelowym i rzeczecie im:
24 Niechaj ci Pan błogosławi i niechaj cię strzeże.
25 Niechaj pokaże Pan oblicze swoje tobie i niech się zmiłuje nad tobą.
26 Niech obróci Pan twarz swoją ku tobie i niech ci da pokój.
27 I będą wzywać imienia mego nad synami Izraelowymi, a ja im błogosławić będę.”
III. Ostatnie wydarzenia na Synaju. (7,1-9,14)
1. DARY DOBROWOLNE KSIĄŻĄT (7,1-88). Darowanie wozów (7,19). Dary na poświęcenie ołtarza (10-11) od książąt Judy (12-17), Issachara (18-23), Zabulona (24-29), Rubena (30-35), Symeona (36-41), Gada (42-47), Efraima (48-53), Manassesa (54-59), Beniamina (60-65), Dana (66-71), Asera (72-77), Neftalego (78-83); streszczenie (84-88).
7
1 I stało się w dzień którego ukończył Mojżesz przybytek i postawił go, i namaścił, i poświęcił go ze wszystkim sprzętem jego, ołtarz także i wszystkie przybory jego:
2 ofiarowali książęta izraelscy i głowy rodów, którzy byli w każdym pokoleniu, i przełożeni nad tymi, którzy policzeni byli,
3 dary przed Panem: sześć wozów przykrytych z dwunastu wołami. Jeden wóz darowało dwóch książąt a każdy po jednym wołu, i przywiedli je przed przybytek.
4 I rzekł Pan· do Mojżesza: „Przyjmij od nich,
5 aby były na posługę przybytku, i dasz je Lewitom według porządku posługi ich.”
6 A tak przyjął Mojżesz wozy i woły i oddał je Lewitom.
7 Dwa wozy i cztery woły dał synom Gersona według tego, jak było im potrzebne.
8 Cztery drugie wozy i osiem wołów dał synom Merariego według urzędów i służby ich, pod ręką Itamara, syna Aarona, kapłana.
9 A synom Kaata nie dał wozów i wołów, bo w świątyni służą i brzemiona na swych ramionach noszą.
10 Ofiarowali tedy książęta na poświęcenie ołtarza w dzień, którego został namaszczony, dar swój przed ołtarz.
11 I rzekł Pan do Mojżesza: „Jeden książę każdego dnia niech ofiaruje dary na poświęcenie ołtarza.”
12 A tak pierwszego dnia ofiarował dar swój Nahasson, syn Aminadaba, z pokolenia Judy.
13 A były w nim: miska srebrna, która ważyła sto trzydzieści syklów, czasza srebrna mająca siedemdziesiąt syklów wedle wagi świątyni, obie pełne białej mąki zaczynionej oliwą, na ofiarę;
14 moździerzyk z dziesięciu syklów złotych, pełen kadzidła;
15 wół ze stada i baran, i baranek roczny na całopalenie,
16 i kozioł za grzech; a na ofiarę zapokojną woły dwa, baranów pięć, kozłów pięć, 17 baranków rocznych pięć. Ta jest ofiara Nahassona, syna Aminadaba.
18 Drugiego dnia ofiarował Natanael, syn Suara, książę z pokolenia Issachara,
19 miskę srebrną, ważącą sto trzydzieści syklów, czaszę srebrną, mającą siedemdziesiąt syklów wedle wagi świątyni, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej, na ofiarę;
20 moździerzyk złoty mający dziesięć syklów, pełen kadzidła; wołu ze stada i barana 21 i baranka rocznego na całopalenie,
22 i kozła za grzech;
23 a na ofiarę zapokojną woły dwa, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Ta była ofiara Natan-aela, syna Suara.
24 Trzeciego dnia książę synów Zabulona, Eliab, syn Helona,
25 ofiarował miskę srebrną, ważącą sto trzydzieści syklów, czaszę srebrną, mającą siedemdziesiąt syklów na wagę świątyni, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej, na ofiarę;
26 moździerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła;
27 wołu ze stada i barana i baranka rocznego na całopalenie, i kozła za grzech;
28 a na ofiarę zapokojną,
29 woły dwa, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Ta jest ofiara Eliaba, syna Helona.
30 Dnia czwartego książę synów Rubena, Elisur, syn Sedeura,
31 ofiarował miskę srebrną, ważącą sto trzydzieści syklów, czaszę srebrną, mającą siedemdziesiąt syklów na wagę świątyni, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej, na ofiarę;
32 moździerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła;
33 wołu ze stada i barana i baranka rocznego na całopalenie, i kozła za grzech;
34 a na ofiarę zapokojną woły dwa,
35 baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Ta była ofiara Elisura, syna Sedeura.
36 Dnia piątego książę synów Symeona, Salamiel, syn Surysaddaja,
37 ofiarował miskę srebrną, ważącą sto trzydzieści syklów, czaszę srebrną, mającą siedemdziesiąt syklów na wagę świątyni, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę;
38 moździerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła;
39 wołu ze stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie, 40 i kozła za grzech; a na ofiary zapokojne woły dwa,
41 baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Ta była ofiara Salamiela, syna Surysaddaja.
42 Dnia szóstego książę synów Gada, Eliasaf; syn Duela,
43 ofiarował miskę srebrną, ważącą sto trzydzieści syklów, czaszę srebrną, mającą siedemdziesiąt syklów na wagę świątyni, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę;
44 moździerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła;
45 wołu ze stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie, 46 i kozła za grzech; a na ofiary zapokojne woły dwa,
47 baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Ta była ofiara Eliasafa, syna Duela.
48 Dnia siódmego książę synów Efraima, Elisama, syn Ammiuda,
49 ofiarował miskę srebrną, ważącą sto trzydzieści syklów, czaszę srebrną mającą siedemdziesiąt syklów na wagę świątyni, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę;
50 moździerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła;
51 wołu ze stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie, 52 i kozła za grzech; a na ofiary zapokojne woły dwa,
53 baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Ta była ofiara Elisama, syna Ammiuda.
54 Dnia ósmego książę synów Manassesa, Gamaliel, syn Fadassura, ofiarował miskę srebrną,
55 ważącą sto trzydzieści syklów, czaszę srebrną, mającą siedemdziesiąt syklów na wagę świątyni, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę;
56 moździerzyk złoty, ważący dziesięć syklów pełen kadzidła;
57 wołu ze stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie, 58 i kozła za grzech; a na ofiary zapokojne woły dwa,
59 baranów pięć, kozłów pięć, baranów rocznych pięć. Ta była ofiara Gamaliela, syna Fadassura.
60 Dnia dziewiątego książę synów Beniamina, Abidan, syn Gedeona,
61 ofiarował miskę srebrną, ważącą sto trzydzieści syklów, czaszę srebrną, mającą siedemdziesiąt syklów na wagę świątyni, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę;
62 i moździerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła; wolu ze stada i barana, 63 i baranka rocznego na całopalenie,
64 i kozła za grzech;
65 a na ofiary zapokojne woły dwa, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Ta była ofiara Abidana, syna Gedeona.
66 Dnia dziesiątego książę synów Dana, Ahiezer, syn Ammisaddaja,
67 ofiarował miskę srebrną, ważącą sto trzydzieści syklów, czaszę srebrną, mającą siedemdziesiąt syklów na wagę świątyni, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę;
68 moździerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła; wołu ze stada, i barana, 69 i baranka rocznego na całopalenie,
70 i kozła za grzech;
71 a na ofiary zapokojne woły dwa, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Ta była ofiara Ahiez-era, syna Ammisaddaja.
72 Dnia jedenastego książę synów Asera, Fegiel, syn Ochrana,
73 ofiarował miskę srebrną, ważącą sto trzydzieści syklów, czaszę srebrną, mającą siedemdziesiąt syklów na wagę świątyni, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę;
74 moździerzyk złoty, mający dziesięć syklów, pełen kadzidła; wołu ze stada i barana, 75 i baranka rocznego na całopalenie,
76 i kozła za grzech;
77 a na ofiary zapokojne woły dwa, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Ta była ofiara Fe-giela, syna Ochrana.
78 Dnia dwunastego książę synów Neftalego, Ahira, syn Enana,
79 ofiarował miskę srebrną, ważącą sto trzydzieści syklów, czaszę srebrną mającą siedemdziesiąt syklów na wagę świątyni, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę;
80 moździerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła;
81 wołu ze stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie, 82 i kozła za grzech; a na ofiary zapokojne woły dwa,
83 baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Ta była ofiara Ahira, syna Enana.
84 Te rzeczy na poświęcenie ołtarza zostały ofiarowane od książąt Izraelowych w dzień, którego poświęcono:
misek srebrnych dwanaście, czasz srebrnych dwanaście, moździerzyków złotych dwanaście,
85 tak że sto trzydzieści syklów srebra miała miska jedna, a siedemdziesiąt syklów czasza jedna, to jest razem wszystkich naczyń ze srebra syklów dwa tysiące czterysta wagi świątyni;
86 moździerzyków złotych dwanaście pełnych kadzidła, po dziesięć syklów ważących wagą świątyni, to jest razem złota syklów sto dwadzieścia;
87 wołów ze stada na całopalenie dwanaście, baranów dwanaście, baranków rocznych dwanaście i płynne ofiary ich,
88 kozłów dwanaście za grzech; na ofiary zapokojne wołów dwadzieścia cztery, baranów sześćdziesiąt, kozłów sześćdziesiąt, baranków rocznych sześćdziesiąt. Te rzeczy zostały ofiarowane na poświęcenie ołtarza, gdy go namaszczono.