Księga Powtórzonego Prawa
2. DODA'TEK; WYZNACZENIE TRZECH MIAST UCIECZKI W ZAJORDANII (4,41-43)
41 Wtedy oddzielił Mojżesz trzy miasta za Jordanem na wschodniej stronie,
42 aby do nich uciekał, kto by zabił bliźniego swego niechcąco, a nie był mu nieprzyjacielem przedtem; i by do którego z tych mlast zbiec mógł:
43 Bosor na puszczy, które leży na równinie, z pokolenia Rubena, i Ramot w Galaad, które jest w pokoleniu Gada, i Golan w Basanie, które jest w pokoleniu Manassesa.
Druga mowa Mojżesza. (4,44 - 11,32).
1. WS'TĘP HISTORYCZNY (4,44-49).
44 Ten jest zakon, który przedłożył Mojżesz synom Izraelowym,
45 i te świadectwa i ustawy, i prawa, które ogłosił synom Izraelowym, kiedy wyszli z Egiptu,
46 za Jordanem w dolinie naprzeciw świątyni Fogora, w ziemi Sehona, króla amorejskiego, który mieszkał w Hesebonie i którego pobił Mojżesz.
47 Synowie też Izraelowi wyszedłszy z Egiptu, posiedli ziemię jego i ziemię Oga, króla Basanu, dwu królów amorejskich, którzy byli za Jordanem na wschód słońca,
48 od Aroeru, który leży na brzegu potoku Arnon, aż do góry Syjon, która jest też zwana Hermon, 49 wszystką równinę za Jordanem na wschodniej stronie aż do morza Pustynnego i aż pod górę Fasga.
2. PRZEDMOWA; POCZĄTEK PRZYKAZAŃ (5,1-33). Napomnienie do zachowania praw (5,1). Ich początek, przymierze zawarte na Horebie (2-5). Dziesięcioro przykazań (6-21), ogłoszone przez samego Jahwę i na-pisane na tablicach kamiennych (22). Przerażenie Izraelitów, którzy proszą o pośrednictwo Mojżesza i uzyskują je (23-31); nowe napomnienie (32-33).
5
1 I wezwał Mojżesz wszystkiego Izraela, i rzekł do niego: „Słuchaj, Izraelu, ustaw i praw, które ja dziś mówię do uszu waszych; nauczcie się ich i czynem je wypełniajcie.
2 Pan, Bóg nasz, uczynił z nami przymierze na Horebie.
3 Nie z ojcami naszymi uczynił przymierze, ale z nami, którzy tu na ten czas jesteśmy i żyjemy.
4 Twarzą w twarz mówił do nas na górze spośród ognia.
5 Ja łącznikiem i pośrednikiem byłem podówczas pomiędzy Panem a wami, aby wam głosić słowa jego, boście się bali ognia i nie wstąpiliście na górę.
6 I mówił: „Ja Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
7 Nie będziesz miał bogów cudzych przed oczyma mymi.
8 Nie uczynisz sobie rzeźby ani podobizny wszystkich rzeczy, które są na niebie w górze i które na ziemi nisko, i które są w wodach pod ziemią.
9 Nie będziesz się im kłaniał ani służył. Bom ja jest Pan, Bóg twój, Bóg zawistny, który dochodzę nieprawości ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie nienawidzą,
10 a czynię miłosierdzie na wiele tysięcy miłującym mię i strzegącym przykazań moich.
11 Nie będziesz używał imienia Pana, Boga twego, nadaremnie, bo nie ujdzie karania, kto by dla próżnej rzeczy użył imienia jego.
12 Zachowaj dzień sobotni, abyś go święcił, jak ci przykazał Pan, Bóg twój.
13 Sześć dni robić będziesz i pełnić wszystkie roboty twoje.
14 Siódmy dzień jest sabat, to jest odpocznienie Pana Boga twego. Nie będziesz weń pełnił żadnej roboty, ty ani syn twój, ani córka, służebnik i służebnica, ani wół, ani osioł, ani żadne bydlę twoje, ani przychodzień, który jest między bramami twoimi, aby odpoczął sługa i służebnica twoja jak i ty.
15 Pamiętaj, żeś i sam służył w Egipcie, i wywiódł cię stamtąd Pan, Bóg twój, ręką mocną i ramieniem wyciąg-niętym, i przeto ci kazał, abyś zachował dzień sobotni.
16 Czcij ojca twego i matkę, jak ci przykazał Pan, Bóg twój, abyś żył przez długi czas i żeby ci się dobrze wiodło na ziemi; którą Pan, Bóg twój, da tobie.
17 Nie będziesz zabijał.
18 Ani będziesz cudzołożył.
19 I kradzieży nie będziesz popełniał.
20 Ani będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu fałszywego świadectwa.
21 Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani domu, ani roli, ani sługi, ani służebnicy, ani wołu, ani osła, ani żadnych rzeczy, które jego są.”
22 Te słowa mówił Pan do wszystkiego zgromadzenia na górze spośród ognia i obłoku, i mroku głosem wiel-kim, i nic więcej nie dodał, a napisał je na dwu tablicach kamiennych, które mi dał.
23 - A wy, gdyście usłyszeli głos spośród ciemności, a widzieli górę gorejącą, przystąpiliście do mnie, wszyscy książęta pokoleń i starsi, i rzekliście:
26 „Oto nam ukazał Pan, Bóg nasz, majestat i wielkość swoją; głos jego słyszeliśmy spośród ognia i prze-konaliśmy się dziś, że choć Bóg mówi z człowiekiem, człowiek pozostaje przy życiu.
25 Czemuż tedy mamy pomrzeć i ma nas pochłonąć ten ogień bardzo wielki? Bo jeśli dłużej słyszeć będziemy głos Pana, Boga naszego, pomrzemy.
26 Cóż jest wszelkie ciało, aby miało słyszeć głos Boga żyjącego, który spośród ognia mówi, jakeśmy słyszeli, a mogło pozostać przy życiu?
27 Ty raczej idź, a słuchaj wszystkiego, co ci rzecze Pan, Bóg nasz, i mówić będziesz do nas, a my usłyszawszy czynić to będziemy.”
28 Gdy to usłyszał Pan, rzekł do mnie: „Słyszałem głos słów ludu tego które mówił do ciebie; dobrze wszystko mówili.
29 Kto by to dał, aby takie serce mieli, żeby się mnie bali i strzegli wszystkich rozkazań moich po wszystek czas, aby dobrze było im i synom ich na wieki!
30 Idź a powiedz im: Wróćcie się do namiotów waszych.
31 A ty stój tu ze mną, a oznajmię tobie wszystkie przykazania moje i ustawy,
i prawa, których ich uczyć będziesz, aby je pełnili w ziemi, którą im dam w posiadłość.”
32 - Strzeżcież tedy i czyńcie, co wam Pan Bóg przykazał; nie zbaczajcie ani na prawo ani na lewo,
33 ale drogą, którą przykazał Pan, Bóg wasz, chodzić będziecie, abyście żyli i dobrze się wam działo, i żeby długo ciągnęły się dni w ziemi posiadłości waszej.
3. MIŁOŚĆ BOGA WARUNKIEM SZCZĘŚCIA IZRAELA (6,1-25). Naponmienie do zachowania prawa Bożego (6,1-3). Wielkie przykazanie miłości (4-9). Nie zapominać o Jahwie w ziemi Chanaan ( 10-15), być mu powolnym (16-19), nauczać jego prawa przyszłe pokolenia (20-25).
6
1 Te są przykazania i ustawy, i prawa, których Pan, Bóg wasz, rozkazał mi nauczyć was, abyście je pełnili w ziemi, do której przychodzicie posiąść ją,
2 abyś się bał Pana, Boga twego, i strzegł wszystkich ustaw i przykazań jego, które ja daję tobie i synom i wnu-kom twoim po wszystkie dni żywota twego, aby się długo ciągnęły dni twoje.
3 Słuchaj, Izraelu, a pilnuj, abyś czynił, co ci Pan przykazał, abyś miał się dobrze i rozmnożył się bardzo, jak ci obiecał Pan, Bóg ojców twoich, ziemię mlekiem i miodem płynącą.
4 - Słuchaj, Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest.
5 Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego i ze wszystkiej duszy twojej, i ze wszystkiej siły twojej.
6 I będą te słowa, które ja dziś przykazuję tobie,
7 w sercu twoim, i będziesz je powiadał synom twoim, i będziesz o nich rozmyślał, siedząc w domu twoim i idąc drogą, śpiąc i wstając.
8 I przywiążesz je jako znak do ręki twojej, i będą, i ruszać się będą między oczyma twymi, 9 i napiszesz je na podwoju i na drzwiach domu twego.
10 - A gdy cię wprowadzi Pan, Bóg twój do ziemi, którą zaprzysiągł ojcom twym, Abrahamowi, Izaakowi i Ja-kubowi, i da ci miasta wielkie i bardzo dobre,
11 którycheś nie budował, i domy, pełne wszystkich bogactw, którycheś nie stawiał, studnie, którycheś nie kopał, winnice i oliwnice, którycheś nie sadził,
12 a będziesz jadł i najesz się:
13 strzeż się pilnie, abyś nie zapomniał Pana, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Pana, Boga twego, bać się będziesz i jemu samemu służyć i przez imię jego przysięgać będziesz.
14 Nie pójdziecie za bogami cudzymi wszystkich narodów, które są wokoło was, albowiem Bóg zawistny,
15 Pan, Bóg twój, w pośrodku ciebie; by się kiedy nie rozgniewała zapalczywość Pana, Boga twego, przeciw tobie, a nie zniósł cię z powierzchni ziemi.
16 - Nie będziesz kusił Pana, Boga twego, jak kusiłeś na miejscu Kuszenia.
17 Strzeż przykazań Pana, Boga twego, i świadectw,
18 i ustaw, które ci dał, a czyń to, co się podoba i co dobre jest przed oczyma Pańskimi, abyś się miał dobrze, a wszedłszy posiadł ziemię bardzo dobrą, o której przysiągł Pan ojcom twoim,
19 że wygładzi wszystkich nieprzyjaciół twych przed tobą, jak powiedział.
20 - A gdy cię zapyta syn twój jutro, mówiąc: „Co znaczą te świadectwa i ustawy, i prawa,
21 które nam dał Pan, Bóg nasz?” rzeczesz mu: „Byliśmy niewolnikami Faraonowymi w Egipcie, i wywiódł nas Pan z Egiptu mocną ręką,
22 i czynił znaki i cuda wielkie a bardzo złe w Egipcie przeciw Faraonowi i wszystkiemu domowi jego przed oczyma naszymi,
23 i wywiódł nas stamtąd, aby nas wprowadzić i dać ziemię, którą zaprzysiągł ojcom naszym.
24I przykazał nam Pan, żebyśmy czynili wszystkie te prawa i bali się
Pana, Boga naszego, żeby nam było dobrze po wszystkie dni żywota naszego, jak jest dzisiaj.
25 I będzie nam miłościw, jeśli będziemy strzec i pełnić wszystkie przykazania jego przed Panem, Bogiem naszym, jak nam rozkazał.”
4. WYTĘPIĆ CHANANEJCZYKÓW I ICH BAŁWANY (7,1-26). Zaklęcie; żadnego przymierza ni malżeństw, zniszczenie przedmiotów kultu (7,1-5). I.ud święty (6), wybrany z miłości i dla wypełnienia obietnic, danych ojcom (7-8); warunki przyjaźni z Bogiem (9-11). Za wierność obiecuje Bóg Izraelowi błogosławieństwo na roli ( 12- 15) i zwycięstwo nad narodami potężniejszymi od niego (16-24). Zniszczyć bałwany chananejskie (25-26).
7
1 Gdy cię wwiedzie Pan, Bóg twój, do ziemi, do której wchodzisz, abyś ją posiadł, a wygładzi wiele narodów przed tobą, Hetejczyka i Gergezejczyka, i Amorejczyka, Chananejczyka i Ferezejczyka, i Hewejczyka, i Jebu-zejczyka, siedem narodów w daleko większej liczbie niż ty jesteś, i mocniejszych od ciebie,
2 i gdy je Pan, Bóg twój, podda tobie, wybijesz je do szczętu. Nie wejdziesz z nimi w przymierze ani się zli-tujesz nad nimi, ani się małżeństwami z nimi łączyć będziesz.
3 Córki twej nie dasz synowi jego,
4 ani córki jego nie weźmiesz synowi twemu, bo zwiedzie syna twego, że nie pójdzie za mną, ale raczej będzie służył cudzym bogom, i rozgniewa się zapalczywość Pańska, i wygładzi cię prędko.
5 Ale raczej to im uczynicie: Ołtarze ich wywróćcie i bałwany pokruszcie, i gaje wyrąbcie, i rzeźby popalcie.
6 - Boś ty jest ludem świętym Panu, Bogu twemu. Ciebie obrał Pan, Bóg twój, abyś mu był ludem osobliwym z wszystkich ludów, które są na ziemi.
7 Nie dlatego, iżbyście wszystkie narody liczbą przewyższali, do was się przyłączył Pan i obrał was, gdyż was mniej jest, niźli wszystkich ludów,
8 ale iż was Pan umiłował i strzegł przysięgi, którą złożył ojcom waszym; i wywiódł was mocną ręką, i wykupił z domu niewoli, z ręki Faraona, króla egipskiego.
9 I będziesz wiedział, że Pan, Bóg twój, jest to Bóg mocny i wierny; dochowujący przymierza i miłosierdzia tym, którzy go miłują, i tym, którzy strzegą przykazań jego,
10 w tysiące pokoleń, a nienawidzącym go odpłaca zaraz, tak że ich wytraca, i nie odkłada na później, lecz natychmiast oddaje im to, na co zasłużyli.
11 Przeto strzeż przykazań i ustaw, i praw, które ja tobie dziś rozkazuję pełnić.
12 - Jeśli usłyszawszy te prawa, będziesz je zachowywał i pełnił, dochowa i Pan, Bóg twój, przymierza tobie i miłosierdzia, które zaprzysiągł ojcom twoim,
13 i umiłuje cię, i rozmnoży, i będzie błogosławił owocowi żywota twego, i owocowi ziemi twojej, zbożu twemu i zbieraniu wina, oliwie i stadom,
trzodom owiec twoich na ziemi, o której przysiągł ojcom twoim, że ją da tobie.
14 Błogosławiony będziesz między wszystkimi narodami. Nie będzie u ciebie niepłodnego obojej płci, tak w ludziach, jak i w trzodach twoich.
15 Odejmie Pan od ciebie wszelką niemoc, i chorób egipskich bardzo złych, które znasz, nie przypuści na cie-bie, ale na wszystkich nieprzyjaciół twoich.
16 - Pochłoniesz wszystkie narody, które Pan, Bóg twój, wyda tobie. Nie użali się nad nim oko twoje ani będ-ziesz służył bogom ich, aby nie byli ci ku upadkowi.
17 Jeślibyś rzekł w sercu twoim: „Więcej jest narodów tych niżeli mnie, jakże będę je mógł wygładzić?” nie bój się,
18 ale pomnij, co uczynił Pan, Bóg twój, Faraonowi i wszystkim Egipcjanom:
19 plagi bardzo wielkie, które widziały oczy twoje, i znaki, i cuda, i rękę mocną, i ramię wyciągnięte, aby cię wywiódł Pan, Bóg twój. Tak samo uczyni wszystkim ludom, których się boisz.
20 Nadto i szerszenie pośle Pan, Bóg twój, na nie, aż wygładzi i wytraci wszystkich, którzy by przed tobą uszli i zataić się mogli.
21 Nie będziesz się ich bał, bo Pan, Bóg twój, jest w pośrodku ciebie, Bóg wielki i straszny.
22 On wyniszczy te narody przed oczyma twymi zwolna i po trosze. Nie będziesz ich mógł razem wygładzić, by się snadź nie namnożyło przeciwko tobie zwierząt polnych.
23 I wyda ich Pan, Bóg twój, przed oczyma twymi, i pobije ich, aż wyginą do szczętu.
24 I poda królów ich w ręce twoje, i wytracisz imiona ich pod niebem. Nikt nie będzie ci się mógł sprzeciwić, aż ich zetrzesz.
25 - Rzeźby ich ogniem popalisz; nie będziesz pożądał srebra i złota, z którego są uczynione, ani nic sobie z nich nie weźmiesz, abyś się nie potknął, dlatego, że obrzydliwością to jest dla Pana, Boga twego.
26 I nie wniesiesz niczego z bałwana do domu twego, byś się nie stał przekleństwem, jak i on jest. Jak spros-nością brzydzić się będziesz i jak plugastwo i brud obmierzłe ci będzie, bo przekleństwem jest.
5. NIE ZAPOMINAĆ O JAHWIE W ZIEMI CHANAAN (8,1-20). Błogosławieństwo za wierność (8,1). Co Ja-hwe uczynił dotychczas dla Izraela (2-6). Dar Ziemi Obiecanej (7-10); jeżeli tam Izrael zapomni o Bogu sobie samemu przypisujac swe powodzenie (11-18), ulegnie zagładzie (19-20).
8
1Wszelkiego przykazania, które ja dziś daję tobie, strzeż pilnie, abyś wypełniał, abyście mogli żyć i rozmnożyli się, i wszedłszy posiedli ziemię, którą zaprzysiągł Pan ojcom waszym.
2 I pomnieć będziesz na wszystką drogę, którą cię prowadził Pan, Bóg twój, przez czterdzieści lat po puszczy, aby cię trapić i doświadczać, ażeby wiadome było, co tkwiło w sercu twoim, czy będziesz strzegł przykazań jego, czy też nie.
3 Trapił cię niedostatkiem i dał ci na pokarm mannę, której nie znałeś ty i ojcowie twoi, aby ci pokazać, iż nie samym chlebem żyje człowiek, ale wszelkim słowem, które wychodzi z ust Pańskich.
4 Odzienie twoje, którym się odziewałeś, bynajmniej nie zwiotczało i noga twoja nie starła się, a oto czterdzi-esty już rok jest.
5 Rozważaj tedy w sercu swoim, iż jak człowiek wychowuje syna swego, tak Pan, Bóg twój, wychowywał cie-bie,
6 abyś strzegł przykazań Pana, Boga twego, i chodził drogamijego, i bał się go.
7 - Albowiem Pan, Bóg twój, wprowadzi cię do ziemi dobrej, ziemi strumieni i wód i źródeł, na której polach i górach wytryskują rzek głębiny;
8 do ziemi pszenicy, jęczmienia i winnic, w której figi i jabłka granatu, i drzewa oliwne się rodzą;
9 do ziemi oliwy i miodu, gdzie bez żadnego niedostatku będziesz jadł chleb twój i wszystkich rzeczy obfitości zażywać będziesz; do ziemi, której kamienie są żelazem, a z gór jej kruszce miedzi dobywają.
10 A gdy będziesz pożywał i nasycisz się, błogosław Pana, Boga twego, za ziemię niepospolitą, którą ci dał.
11 - Pilnujże a strzeż się, abyś kiedy nie zapomniał Pana, Boga twego, i nie zaniedbał przykazań jego i praw, i ustaw,
12 które ja dziś daję tobie, aby gdy się najesz i nasycisz, domów pięknych nabudujesz i namieszkasz się w nich, 13 i będziesz miał stada krów i trzody owiec, srebra i złota i wszystkich rzeczy dostatek,
14 nie wyniosło się serce twoje, i abyś nie zapomniało Panu, Bogu twoim, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli,
15 i był przewodnikiem twoim na puszczy wielkiej i strasznej na której był wąż tchem palący i niedźwiadek, i żmija, a żadnej zgoła nie było wody;
16 który wywiódł strumienie z twardej skały i karmił cię na puszczy manną, której me znali ojcowie twoi, a utrapiwszy cię i doświadczywszy, na ostatek zmiłował się nad tobą:
17 abyś nie rzekł w sercu swoim: „ Siła moja i moc ręki mojej to wszystko mi sprawiły,”
18 ale żebyś pomniał na Pana, Boga twego, że on tobie sił dodał, aby wypełnić swe przymierze, które zaprzysiągł ojcom twoim, jak dzień dzisiejszy pokazuje.
19 - Ale jeśli zapomniawszy Pana, Boga twego, pójdziesz za bogami cudzymi i będziesz im służył i kłaniał się im; oto teraz przepowiadam tobie, że do szczętu zginiesz.
20 Jak narody, które wygubił Pan na wejście twoje, tak i wy zginiecie, jeśli nie będziecie posłuszni głosowi Pana, Boga waszego.
6. DAR BOŻY JEST NIEZASŁUŻONY (9,1 - 10,11). Że Jahwe prowadzi Izraela do zdobycia kraju (9,1-3), powodem tego jest bezbożność Chananejczyków (4-6). Dotychczasowa przekorność Izraelitów (7): na Horebie cielec złoty i modlitwa Mojżesza (8-21) w drodze do Kadesz i w Kadesz (22-24). Znowu modlitwa Mojżesza na Horebie (25-29); przebaczenie i nowe tablice Prawa (10,1-5). Dygresja o kilku stacjach drogi (6-7), o przy-wilejach Lewitów (8-9) i o pobycie Mojżesza na górze (10-11).
9
1 Słuchaj, Izraelu! Ty dziś przej-dziesz Jordan, aby podbić narody bardzo wielkie i mocniejsze od ciebie, miasta ogromne i wymurowane aż do nieba,
2 lud wielki i wysoki, synów Enaka, których sam widziałeś i o nich słyszałeś, i którym nikt się oprzeć nie może.
3 Będziesz tedy wiedział dzisiaj, że Pan, Bóg twój, sam pójdzie przed tobą jak ogień pożerający i niszczący, który ich skruszy i wygładzi i wytraci przed obliczem twoim prędko, jak ci powiedział.
4 - Nie mówże w sercu twoim, gdy ich wygładzi Pan, Bóg twój, przed tobą: „ Dla sprawiedliwości mojej wprowadził mię Pan, abym tę ziemię posiadł, ponieważ dla bezbożności swej wytracone są te narody.”
5 Albowiem nie dla sprawiedliwości twojej i prawości serca twego wnijdziesz, aby wziąć w posiadanie ziemię ich, ale dlatego, iż bezbożnie postępowały, na wejście twe zostały wygładzone, i żeby Pan wypełnił obietnicę swą, którą pod przysięgą dał ojcom twoim, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.
6 Wiedz przeto, że nie dla sprawiedliwości twojej Pan, Bóg twój, dał tobie w posiadłość tę ziemię niepospolitą, gdyżeś ty jest lud twardego karku.
7 - Pamiętaj a nie zapominaj, jak do gniewu przywodziłeś Pana, Boga twego, na puszczy. Od owego dnia, któregoś wyszedł z Egiptu, aż do tego miejsca, zawsześ Panu oporny był.
8 Bo i na Horebie obruszyłeś go, i rozgniewany chciał cię wygładzić,
9 gdym wstąpił na górę, aby wziąć tablice kamienne, tablice przymierza, które zawarł z wami Pan, i trwałem na górze czterdzieści dni i nocy, chleba nie jedząc i wody nie pijąc.
10 I dał mi Pan dwie tablice, napisane palcem Bożym i zawierające wszystkie słowa, które wam mówił na górze spośród ognia, gdy lud stał zgromadzony.
11 A gdy minęło czterdzieści dni i czterdzieści nocy, dał mi Pan dwie tablice kamienne, tablice przymierza, 12 i rzekł mi: „Wstań, a znijdź stąd rychło, bo lud twój, któryś wywiódł z Egiptu, opuścił prędko drogę, którąś im ukazał, i uczynił sobie bałwana litego.”
13 I znowu rzekł Pan do mnie: „Widzę, iż ten lud jest twardego karku.
14 Puść mię, abym go starł i wygładził imię jego spod nieba, a ciebie postawił nad ludem, który by był większy i mocniejszy niźli ten.”
15 A gdym zstępował z gorejącej góry i dwie tablice przymierza trzymałem obiema rękoma,
16 a ujrzałem, żeście zgrzeszyli Panu, Bogu waszemu, i uczyniliście sobie cielca litego a opuściliście rychło drogę jego,
17 którą wam ukazał, rzuciłem tablice z ręku moich i stłukłem je przed oczyma waszymi.
18 I padłem przed Panem jak pierwej, przez czterdzieści dni i nocy chleba nie jedząc i wody nie pijąc dla wszystkich grzechów waszych, któreście popełnili przeciw Panu i jego do gniewu przywiedli,
19 bom się bał zapalczywości i gniewu jego, którym wzruszony na was, chciał was wygładzić. I wysłuchał mię Pan i tym razem.
20 Na Aarona też bardzo się rozgniewał i chciał go zetrzeć; i za niego także modliłem się.
21 A dzieło wasze grzeszne, któreście uczynili, to jest cielca, pochwyciłem i spaliłem ogniem, a skruszywszy go w kawałki i całkiem w proch obróciwszy, wrzuciłem w potok, który ciecze z góry.
22 W Pożarze też i w Kuszeniu, i u Grobów Pożądania drażniliście Pana,
23 i kiedy was posłał z Kadesbarne mówiąc: „Wstąpcie i posiądźcie ziemię, którą wam dałem,” i wzgardziliście rozkazaniem Pana, Boga waszego, i nie wierzyliście mu aniście głosu jego słuchać chcieli,
24 aleście zawsze byli oporni od tego dnia któregom was poznawać począł.
25 - I leżałem przed Panem czterdzieści dni i nocy, przez które go uniżenie prosiłem, aby was nie wygładził,
26 jak był zagroził. I modląc się mówiłem: „Panie Boże, nie zatracaj ludu twego i dziedzictwa twego, któreś odkupił w wielkości twojej, któreś wywiódł z Egiptu mocną ręką.
27 Pomnij na sługi twoje, Abrahama, Izaaka i Jakuba; nie patrz na twardość ludu tego i na bezbożność, i na grzech,
28 aby snadź nie rzekli mieszkańcy ziemi, z której nas wywiodłeś: „Nie mógł ich Pan wprowadzić do ziemi, którą im obiecał, a nienawidził ich, przeto ich wywiódł, aby ich wybić na puszczy.”
28 aby snadź nie rzekli mieszkańcy ziemi, z której nas wywiodłeś: „Nie mógł ich Pan wprowadzić do ziemi, którą im obiecał, a nienawidził ich, przeto ich wywiódł, aby ich wybić na puszczy.”