EWOLUCJA ENERGETYCZNEJ POLITYKI ZAGRANICZNEJ CHIN WZGLĘDEM INDII

Indie stanowią kluczowy element chińskiego środowiska bezpieczeństwa, także w jego wymiarze energetycznym. To właśnie postrzeganie tego kra-ju w dużym stopniu determinuje działania Chin na arenie międzynarodowej. Zmianom tej percepcji można zatem przypisać podział relacji chińsko-indyj-skich w dziedzinie bezpieczeństwa energetycznego na dwa etapy: pierwszy, cha-rakteryzujący się rywalizacją i geostrategicznym ujęciem energetyki, oraz drugi, w większym stopniu opierający się na współpracy i korzystający z ujęcia ekono-micznego. Cezurę w tym przypadku może stanowić rok 2006, gdy oba państwa

zdecydowały się na sformalizowanie współpracy36.

Choć rywalizacja ta toczy się między podmiotami gospodarczymi, przekła-da się ona w znacznej mierze na relacje polityczne między Chinami a Indiami,

30 Ibidem, s. 47.

31 Jin Liangxiang, Energy First: China and the Middle East, „Middle East Quarterly” 2005, No. 2, s. 3–10.

32 Szerzej na temat ewolucji relacji między Chinami i Arabią Saudyjską np. H. V. Pant, Saudi Arabia

Woos China and India, „Middle East Quarterly” 2006, No. 4, s. 45–52.

33 Masataka Osumi, op. cit., s. 37.

34 Ibidem, s. 42–44.

35 Szerzej np. G. Sachdeva, India’s Attitude towards China’s Growing Influence in Central Asia, „China and Eurasia Forum Quarterly” 2006, No. 3, s. 24–25, http://www.silkroadstudies.org/new/docs/CEF/ Quarterly/August_2006/Sachdeva.pdf, dostęp 11.09.2011; S. Ramachandran, India’s Foray into Central

Asia, „Asia Times”, 12.08.2006; S. Peyrouse, Economic Aspects of the Chinese–Central Asia Rapprochement, http://

www.silkroadstudies.org/new/docs/Silkroadpapers/2007/0709China-Central_Asia.pdf, dostęp 11.09.2011.

36 China, India Sign Energy Agreement, http://www.chinadaily.com.cn/english/doc/2006-01/13/

195

co wynika z dużego zaangażowania państw w działania NOCs oraz ujmowania kwestii energetyki przez pryzmat interesów nacjonalistycznych (zamiast współ-pracy międzynarodowej) i bezpieczeństwa geostrategicznego. Przykład prze-niesienia takiej rywalizacji z poziomu gospodarczego na międzyrządowy mogą stanowić negocjacje prowadzone w 2005 r. między CNPC a ONGC Videsh dotyczące przejęcia udziałów w spółce wydobywczej PetroKazakhstan lub ne-gocjacje z 2006 r. między Sinopec a ONGC Videsh o dostęp do nigeryjskie-go pola naftowenigeryjskie-go. W obu przypadkach niepowodzenie podmiotu indyjskienigeryjskie-go przyczyniło się do wzrostu napięcia między państwami i uniemożliwiło

zawar-cie porozumienia o ewentualnym podziale udziałów37.

Początkowo Chiny postrzegały Indie jako rywala, a działania obu państw sprowadzały się do wyścigów w składaniu ofert dotyczących licencji na

wydo-bywanie złóż i budowę odpowiedniej infrastruktury38. Najbardziej

reprezenta-tywnym przykładem realizacji polityki współzawodnictwa jest walka o dostęp do złóż surowców energetycznych w ramach tzw. projektu Shwe, obejmujące-go birmańskie złoża w rejonie Zatoki Bengalskiej. Obydwa państwa starały się uzyskać wyłączne prawa do eksploatacji złóż, składając konkurencyjne ofer-ty. W 2005 r. podpisano wprawdzie trójstronne porozumienie o utworzeniu wspólnego gazociągu przez Bangladesz, jednak ze względu na egoistyczne

po-stawy państw nie mogło ono dojść do skutku39. Mimo wysokich kosztów

kon-tynuowano politykę rywalizacji: najczęściej bardziej aktywna strona chińska ne-gocjowała możliwość eksploatacji złóż w rejonie Zatoki Bengalskiej, a działania rządu w New Delhi sprowadzały się do ograniczania chińskich udziałów. Ilu-struje to chińsko-birmańska umowa z 2009 r. o budowie ropo- i gazociągu Kyaukpyu–Kunming, przyznająca Chinom trzydziestoletnią koncesję na eks-ploatację złóż. Jednocześnie Indie, starając się ograniczyć wpływy chińskie, wy-negocjowały dla Komisji Ropy Naftowej i Gazu Ziemnego koncesję na 30%

zasobów wydobywanych z tego obszaru40. Przykłady podobnej rywalizacji na

terenie Myanmaru można mnożyć. Gdy Chiny zadecydowały o utworzeniu

kolejnych rurociągów między Myanmarem a prowincją Yunnan41, rząd

indyj-37 J. Lee, C. Cull, China and India’s Growing Energy Rivalry, http://oxstones.com/china-and-indias-growing-energy-rivalry/, dostęp 12.09.2011; V. Hate, India’s Energy Dilemma, „South Asia Monitor” 2006, No. 98, s. 3–4.

38 P. Mitra, D. Thompson, China and India: Rivals or Partners?, http://csis.org/files/media/csis/ press/0504mitrathompson_feer.pdf, dostęp 12.09.2011.

39 T. Sinha, China–Myanmar Energy Engagements: Challenges and Opportunities for India, s. 2, http:// www.ipcs.org/pdf_file/issue/IB134-SEARP-Tuli.pdf, dostęp 12.09.2011.

40 J. Malhotra, Myanmar Pipelines Confirm China’s Place in Bay of Bengal, http://www.business-standard.com/india/news/myanmar-pipelines-confirm-china%5Cs-place-in-baybengal/362405/, dostęp 11.09.2011.

41 Construction Begins on China–Myanmar Oil Pipeline, http://pipelinesinternational.com/news/

196

ski uznał, że nie ma zamiaru zrezygnować z bengalskich zasobów i w styczniu 2010 r. zdecydował o wykupie części udziałów w projektowanym na rok 2013 rurociągu, jednak przejęte przez Indie 4% nie było w stanie zagrozić ponad

pięćdziesięcioprocentowemu wkładowi chińskiemu42. Można uznać, że

chiń-sko-indyjskie relacje dotyczące złóż energetycznych w Myanmarze utrzymają swój rywalizacyjny charakter, a współzawodnictwo to, ze względu na opisane

wyżej przesłanki polityczne, będzie przechylało się na korzyść Chin43.

Rywalizacja Chin i Indii widoczna jest także – choć w mniejszym stopniu – w innych regionach świata zasobnych w surowce, m.in. w Afryce (w szczegól-ności Afryce Subsaharyjskiej), Azji Centralnej oraz Ameryce Łacińskiej. Rów-nież w tym przypadku to rząd chiński przejął inicjatywę, starając się zapewnić sobie wyłączne prawa dla NOCs do eksploatacji złóż. Działania takie zmusza-ją rząd w New Delhi do podjęcia rywalizacji i powielania chińskiego dążenia do zapewnienia sobie wyłączności dostaw. Wiąże się to ze wzrostem inwestycji

obydwu państw w Afryce44, Azji Centralnej45 i Ameryce Łacińskiej46.

Podkre-ślana jest jednak przewaga Chin, wyjaśniana głównie wsparciem finansowym ze strony państwa47.

Mimo istnienia wielu płaszczyzn rywalizacji w dziedzinie dostępu do surow-ców energetycznych, Chiny i Indie zwróciły uwagę na nieefektywność ekono-miczną takiego postępowania. Były indyjski minister do spraw paliw natural-nych, Mani Shankar Aiyar, w wywiadzie dla „The Economic Times” podkreślił, iż „oba państwa muszą dostrzec, że niezdrowe współzawodnictwo w uzyskiwa-niu dostępu do pól naftowych innych państw kończy się jedynie podnoszeniem

kosztów dla nas samych”48. Strona chińska poszła o krok dalej, proponując

wspólne składanie ofert, co stało się podstawą do nawiązania formalnej

współ-pracy49. Inicjatywa jednak należała do Indii, które w 2005 r. zainicjowały dialog

42 D. Chakraborty, GAIL, ONGC Videsh Buying Myanmar Pipeline Stake, http://www.dnaindia.com/ money/report_gail-ongc-videsh-buying-myanmar-pipeline-stake_1336407, dostęp 12.09.2011.

43 T. Sinha, Myanmar–China Energy Engagement: Implications for India, s. 3–4, http://www.ipcs.org/ article_details.php?articleNo=2898, dostęp 12.09.2011.

44 W 2005 r. w Chinach wyniosły one 1 595,3 mln USD, natomiast w 2004 r. w Indiach 1 968,6 mld USD. Dane za: UNCTAD: FDI Stocks in Africa from Selected Developing Asian Economies, http://www. unctad.org/Templates/WebFlyer.asp?intItemID=4180&lang=1, dostęp 9.09.2011.

45 Przykładem takiej inwestycji jest przejęcie Petrokazakhstan przez CNPC w 2005 r. za sumę 4,2 mld USD. Szerzej: S. Peyrouse, op. cit., s. 54–55.

46 W 2004 r. w Chinach wyniosły one 40 mld USD, w 2005 r. w Indiach natomiast zaledwie 3 mld USD. Szerzej: A. Gurria, The Impact of China and India in Latin America: Challenges and Opportunities, http:// www.oecd.org/document/24/0,3343,en_2649_34487_39605158_1_1_1_1,00.html, dostęp 12.09.2011.

47 J. J. Schatz, M. Sappenfield, On China’s Heels, India Vies for Its Old Edge in Africa, http://www. csmonitor.com/World/Africa/2008/0505/p01s04-woaf.html, dostęp 12.09.2011.

48 T. Madan, The Brookings Foreign Policy Studies Energy Security Series: India, s. 45, http://www.brookings. edu/~/media/Files/rc/reports/2006/11india_fixauthorname/2006india.pdf, dostęp 12.09.2011.

197

pomiędzy Mani Shankarem Aiyarem i wiceprzewodniczącym ChRL Zhangiem Xaoqing, poparty następnie przez premiera Wen Jiabao podczas jego wizyty

w tym samym roku50. Stanowiące efekt tych rozmów Memoranda o

współpra-cy w dziedzinie energetyki, podpisane w styczniu 2006 r. przez chińskie i in-dyjskie NOCs (po stronie chińskiej Sinopec, CNPC oraz CNOOC, natomiast po stronie indyjskiej m.in. Oil and Natural Gas Corp., ONGC Videsh, Oil In-dia Ltd., InIn-dian Oil Corp., Bharat Petroleum Corp Ltd i Hindustan Petroleum Corp Ltd), stanowią pierwszy formalny przykład współpracy energetycznej. Po-rozumienia te dotyczą wspólnego składania ofert w celu zmniejszenia ryzyka

inwestycyjnego i obniżenia kosztów51 (patrz Tabela 2). Mają raczej zachęcać

do podejmowania współpracy, niż wykluczać rywalizację, oraz ustanowić ramy

współpracy w postaci wspólnej grupy roboczej52.

Tabela 2 Przykłady współpracy chińsko-indyjskiej w sektorze energetycznym

Projekt Kraj Udział Chin Udział Indii

Pole naftowe Yadavaran Iran Sinopec: 51% ONGC: 29%

Omimex De Columbia Ltd. (przejęcie zasobów naftowych

spółki) ^{Kolumbia Sinopec: 50% ONGC: 50%}

Wykup 37% udziałów w Syrian Oilfields

należących do PetroCanada ^Syria

Współwłasność

z ONGC: 37% ^{Współwłasność} z Sinopec: 37% Źródło: N. Chatterjee, A Political Perspective on Energy Security Cooperation between India and China, http://www.dur.ac.uk/resources/sgia/SGIARWPO8-3India.doc, dostęp 12.09.2011.

Stopniowo współpraca chińsko-indyjska rozszerzała się, obejmując Azję Centralną. Obecność indyjska w tym regionie jest niewielka w porównaniu z udziałami firm chińskich; sytuacja ta tym bardziej skłania spółki indyjskie do podejmowania współpracy w celu obniżenia kosztów (przede wszystkim in-frastrukturalnych). Przykład tego może stanowić umowa z 2009 r. o wspólnej eksploatacji złóż w regionie Satpajew w Kazachstanie, jednak projekt nie został

jeszcze ukończony53.

50 M. Rüegg, Lanxin Xiang, China and India’s Quest for Energy: A Factor of Cooperation or Conflict?, s. 15, http://majarueegg.com/Archivos/Written%20Work/China%20and%20India’s%20quest%20for%20 energy.pdf, dostęp 12.09.2011.

51 India, China Aim to Team Up for Oil Assets, „China Daily”, 17.08.2005.

52 T. Madan, op. cit.

53 Jen-kun Fu, Reassessing a „New Great Game” between India and China in Central Asia, „China and Eurasia Forum Quarterly” 2010, No. 1, s. 20.

198

3. PODSUMOWANIE

Rosnące zapotrzebowanie na surowce energetyczne, wiążące się z dynamicz-nym tempem rozwoju gospodarczego Chin i Indii, może stanowić przesłankę do zachowań zarówno konkurencyjnych, jak i kooperacyjnych w celu zapew-nienia sobie bezpieczeństwa surowców energetycznych. Od ponownego nawią-zania relacji dyplomatycznych, po zakończeniu zimnej wojny rządy w Pekinie i New Delhi prezentowały obydwie postawy. Wzajemna nieufność i nacjonali-styczne postrzeganie problemu dostaw zasobów spowodowały początkową do-minację ujęcia geostrategicznego, polegającą na agresywnej konkurencji. Stop-niowa zmiana podejścia na bardziej pragmatyczne stała się głównym powodem zmiany zachowania obydwu rządów. Nie należy spodziewać się całkowitego wyeliminowania podejścia geostrategicznego oraz strategicznej rywalizacji, jed-nak pozytywna ewolucja relacji energetycznych będzie dla Chin korzystna za-równo w wymiarze ekonomicznym, jak i politycznym.

Analizując czynniki skłaniające Chiny do współpracy w dziedzinie energe-tyki, można wyróżnić utrzymujący się wysoki wskaźnik wzrostu

gospodarcze-go, zależność od importowanych nieodnawialnych surowców energetycznych54

oraz troskę o zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego w jego

ekonomicz-nym aspekcie55. Ponadto, jako państwa rozwijające się, Chiny i Indie

samo-dzielnie nadal mają ograniczone możliwości reprezentowania swoich interesów na międzynarodowych rynkach energetycznych, a ustalenie wspólnych stano-wisk mogłoby poprawić ich sytuację negocjacyjną. Współpracę stymulował także międzynarodowy kryzys finansowy z 2008 r., skłaniał on bowiem

pań-stwa do większej rozwagi i unikania zbędnych kosztów56.

Odwołując się do ogólnego obrazu relacji indyjsko-chińskich i ich prag-matycznego charakteru, można oczekiwać stopniowego wzrostu współpra-cy, do czego dążyć będą przede wszystkim mniej zasobne w surowce energe-tyczne Indie. Dla Chin będzie to korzystne, ponieważ przyczyni się także do zmniejszenia kosztów uzyskiwania dostępu i eksploatacji zasobów, może rów-nież stanowić czynnik stabilizujący środowisko polityczne. Stabilizacja nie do-tyczy jednak regionu Azji Południowo-Wschodniej, gdzie współpracę utrud-niają złe relacje Indii z państwami regionu oraz inicjowany przez Chiny spór

54 Przewiduje się, że w przypadku Chin do 2020 r. zużycie ropy naftowej wzrośnie do 400 mln ton, z czego 57,5% będzie pokrywane dzięki importowi. Dla porównania, w 2010 r. przewidywany odsetek wynosił niecałe 42%. Dane za Transforming Coal for Sustainability: A Strategy for China, „Energy for Sustainable Development” 2003, No. 4, s. 4.

55 B. K. Singh, Energy Security and China–India Cooperation, s. 18, http://www.iaee.org/en/publica tions/newsletterdl.aspx?id=92, dostęp 12.09.2011.