Informacje wstêpne

Zgodnie z zasadami CITES (art. I lit. c Konwencji), pojêcie „handel” (ang. trade) u¿ywane jest w niej w znaczeniu ograniczonym do przemieszczania okazów przez granice pañstwowe, a wiêc oznacza: eksport, reeksport, import i sprowadzanie z morza. Niniejszy rozdzia≥ poœwiêcony jest dzia≥alnoœci objêtej takim zakresem rozumienia tego pojêcia.

Zgodnie z art. 2 lit. u rozp. Rady 338/97, w przepisach Unii Europejskiej „handel” obejmuje te same czynnoœci co wymienione wy¿ej (tyle ¿e w odniesieniu jedynie do zewnêtrznych granic Unii), a dodatkowo tak¿e: przemieszczanie, wykorzystanie, przewóz lub przeka-zanie prawa w≥asnoœci w obrêbie UE, w tym w granicach pañstw cz≥onkowskich. Ten dodatkowy zakres czynnoœci bêdzie omawiany w dalszych rozdzia≥ach.

U¿ywane w CITES pojêcia „import” i „eksport” w polskich t≥umaczeniach przepisów unijnych wystêpujπ najczêœciej pod synonimami „przywóz” i „wywóz” i oznaczajπ odpowiednio wszelkie wprowadzanie okazów na terytorium UE lub wyprowadzanie z niego (niezale¿nie od formy transportu). W obowiπzujπcej ustawie o ochronie przyrody wszystkie te pojêcia wykorzystywane sπ przemiennie (co jest sprzeczne z zasadami techniki prawodawczej). Dla zachowania czytelnoœci podrêcznika, stosujemy w nim przede wszystkim konwencyjne okreœlenia „import” i „eksport” – tak¿e w odniesieniu do dotyczπcych ich zezwoleñ czy œwiadectw, nawet jeœli w przepisach unijnych czy niektórych polskich nazywane sπ odmiennie.

Pojêcie „reeksport”, zgodnie z definicjπ podanπ w art. I lit. d Konwencji, a tak¿e w art. 2 lit. n rozp. Rady 338/97 (gdzie w wersji polskojêzycznej wystêpuje pod nazwπ „powrotny wywóz ze Wspólnoty”), odnosi siê do sytuacji, gdy z terenu danego kraju (lub Unii) eksportuje („wywozi”) siê jakikolwiek okaz, który wczeœniej by≥ na ten teren importowany („wwieziony”, wprowadzony). Dotyczy to tak¿e eksportu okazów, które wczeœniej sprowadzono z morza. Reeksport nie musi byæ prowadzony do kraju, z którego dany okaz pochodzi (co móg≥by sugerowaæ przymiotnik „powrotny” u¿yty w polskich t≥umaczeniach tekstów rozporzπdzeñ unijnych). Typowym przyk≥adem reeksportu jest wywiezienie z Unii Europejskiej do Stanów Zjednoczonych ¿ó≥wi stepowych, sprowadzonych wczeœniej np. z Uzbekistanu do Polski.

„Sprowadzenie z morza”, zgodnie z definicjπ podanπ w art. I lit. e Konwencji, oznacza

„wwiezienie do pañstwa okazów jakiegokolwiek gatunku, które zosta≥y pobrane ze œrodowiska morskiego nie bêdπcego pod jurysdykcjπ ¿adnego pañstwa”. Na potrzeby przepisów Unii Europejskiej definicja podana w art. 2 lit. e rozp. Rady 338/97 uszczegó≥awia ten zapis, dodajπc zastrze¿enie, ¿e chodzi o okazy „pozyskane i sprowadzone bezpoœrednio ze œrodowiska morskiego niepodlegajπcego jurysdykcji jakiegokolwiek pañstwa, w tym z przestrzeni powietrznej nad morzem, dna morskiego i gruntu poni¿ej morza”. Dodatkowe

wyjaœnienia dotyczπce tego terminu znajdujπ siê w Rezolucji 14.6 CITES, wg której za œrodowisko morskie niebêdπce pod jurysdykcjπ ¿adnego pañstwa uwa¿a siê te obszary morskie, które le¿π poza obszarami podlegajπcymi suwerennoœci lub suwerennym prawom jakichkolwiek pañstw, zgodnie z prawem miêdzynarodowym regulowanym przez Konwencjê Narodów Zjednoczonych o prawie morza, sporzπdzonπ w Montego Bay dnia 10 grudnia 1982 r. Oznacza to, ¿e chodzi o obszary morskie le¿πce poza zewnêtrznπ granicπ morza 27

terytorialnego któregokolwiek z pañstw.

Wszelki handel w znaczeniu CITES, dotyczπcy okazów wpisanych do za≥πczników Konwencji, a tak¿e wprowadzanie na teren Unii Europejskiej lub przemieszczanie poza jej granice okazów gatunków ujêtych w aneksach A D do rozp. Rady 338/97, wymaga przedstawienia s≥u¿bom celnym odpowiednich dokumentów. Tabela 1 zawiera zestawienie, jakie dokumenty wymagane sπ w przypadku standardowego importu, sprowadzenia z morza, eksportu lub reeksportu okazów z poszczególnych aneksów.

–

27Dz.U. 2002 nr 59 poz. 543.

Bransoletka wykonana z w≥osów pochodzπcych z ogona s≥onia afrykañskiego Loxodonta africana (UE A i B, CITES I i II). Wed≥ug afrykañskich wierzeñ, ozdoba z w≥osów s≥onia zapewnia w≥aœcicielowi zdrowie i dobrobyt. © Andrzej Kepel / salamandra.org.pl

Stra¿nik ochrony przyrody (tzw. ranger) z Kenya Wildlife Service jednostki paramilitarnej utworzonej m.in. do zwalczania k≥usownictwa na terenie Kenii. © Borys Kala / salamandra.org.pl–

¯ar≥acz bia≥op≥etwy Carcharhinus longimanus (UE B, CITES II) na jednym z targów rybnych na Sri Lance. © Borys Kala / salamandra.org.pl

Tabela 1. Rodzaje dokumentów wymaganych w typowych przypadkach przy imporcie, eksporcie i reeksporcie okazów nale¿πcych do gatunków ujêtych w aneksach A–D do rozp. Rady 338/97

A

import 4.1

Zezwolenie eksportowe wydane przez pañstwo eksportu (lub œwiadectwo reeksportu wydane przez pañstwo reeksportu) oraz zezwolenie importowe wydane przez cz≥onkowskie pañstwo przeznaczenia okazu. UWAGA – zezwolenie eksportowe lub œwiadectwo reeksportu wymagane jest w sytuacji, gdy okaz nale¿y do gatunku ujêtego w Za≥πczniku I lub II CITES.

eksport 5.1-2

Zezwolenie eksportowe wydane przez cz≥onkowskie pañstwo eksportu oraz zezwolenie importowe wydane przez pañstwo przeznaczenia. UWAGA – zezwolenie importowe wymagane jest wy≥πcznie w sytuacji, gdy okaz nale¿y do gatunku ujêtego w Za≥πczniku I CITES.

reeksport 5.1, 5.3, 5.5

Œwiadectwo reeksportu wydane przez cz≥onkowskie pañstwo reeksportu, a tak¿e zezwolenie importowe wydane przez pañstwo przeznaczenia. UWAGA – zezwolenie importowe wymagane jest wy≥πcznie w sytuacji, jeœli reeksportowany okaz nale¿y do gatunku ujêtego w Za≥πczniku I CITES.

B

import 4.2

Zezwolenie eksportowe wydane przez pañstwo eksportu (lub œwiadectwo reeksportu wydane przez pañstwo reeksportu) oraz zezwolenie importowe wydane przez cz≥onkowskie pañstwo przeznaczenia. UWAGA – zezwolenie eksportowe lub œwiadectwo reeksportu) wymagane jest wy≥πcznie w sytuacji, gdy okaz nale¿y do gatunku ujêtego w Za≥πczniku II lub III CITES, przy czym w przypadku Za≥πcznika III mo¿e to byæ w zamian œwiadectwo pochodzenia, jeœli okaz jest sprowadzany z innego pañstwa ni¿ to, które zg≥osi≥o gatunek do tego Za≥πcznika.

eksport 5.4 Zezwolenie eksportowe wydane przez cz≥onkowskie pañstwo eksportu

reeksport 5.4-5 Œwiadectwo reeksportu wydane przez cz≥onkowskie pañstwo reeksportu.

C

import

Wydane przez pañstwo (re)eksportu odpowiednio:

zezwolenie eksportowe (przy imporcie z pañstwa, które zg≥osi≥o dany gatunek do Za≥πcznika III CITES), œwiadectwo pochodzenia lub œwiadectwo urodzenia w hodowli lub sztucznego rozmno¿enia (w przypadku pozosta≥ych pañstw eksportujπcych) lub œwiadectwo reeksportu, a tak¿e zg≥oszenie importowe przedstawione w urzêdzie celnym przy wprowadzaniu na teren Unii Europejskiej.

4.3

eksport Zezwolenie eksportowe wydane przez cz≥onkowskie pañstwo eksportu.

5.4

reeksport Œwiadectwo reeksportu wydane przez cz≥onkowskie pañstwo reeksportu.

5.4-5

28W polskojêzycznych wersjach przepisów UE spotyka siê stosowane przemiennie okreœlenia „œwiadectwo powrotnego wywozu” (w tekstach rozporzπdzeñ) i „œwiadectwo na powrotny wywóz” (na wzorach dokumentów).

W tekœcie Konwencji u¿ywa siê okreœlenia „œwiadectwo reeksportu”. W ró¿nych omówieniach (w tym w poprzednim wydaniu tego podrêcznika) mo¿na siê tak¿e spotkaæ z nazwπ „œwiadectwo re-eksportowe”. Nale¿y te okreœlenia traktowaæ jako synonimy. Podobnie jak w przypadku pojêæ „import” i „eksport”, w tym wydaniu podrêcznika stosujemy konsekwentnie nazwê za tekstem Konwencji.

29Dz.Urz.UE. L 242/13 z 06.09.2016, z póŸn. zm.

import Zg≥oszenie importowe przedstawione w urzêdzie celnym przy wprowadzaniu na teren Unii Europejskiej.

4.4

eksport i reeksport

D ¯adne dokumenty nie sπ wymagane, chyba ¿e

eksporto-wany (lub reeksportoeksporto-wany) okaz nale¿y do gatunku ujêtego w Za≥πczniku III CITES.

Powy¿sze zestawienie nie uwzglêdnia przypadków nietypowych, jak np. sprowadzenie z morza, przywóz trofeum myœliwskiego, przewo¿enie na podstawie niektórych rodzajów œwiadectw, a tak¿e przypadków, gdy jakieœ pañstwo trzecie wprowadzi≥o ostrzejsze wymagania.

Wzory wniosków o wydanie zezwoleñ importowych i eksportowych, œwiadectw reeksportu oraz zg≥oszeñ importowych sπ ustalone przez rozporzπdzenie wykonawcze 28

Komisji (UE) nr 792/2012 z dnia 23 sierpnia 2012 r. ustanawiajπce regu≥y dotyczπce wzorów zezwoleñ, œwiadectw i innych dokumentów przewidzianych w rozporzπ-dzeniu Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi oraz zmieniajπce rozporzπdzenie Komisji (WE) nr 865/2006 (zwane dalej rozp. Komisji 792/2012) i stanowiπ za≥πczniki do tego aktu.29

Zezwolenia importowe i eksportowe czy ró¿nego rodzaju œwiadectwa nie sπ wydawane wnioskodawcom automatycznie. Organy zarzπdzajπce CITES przed ich przyznaniem muszπ nie tylko sprawdziæ, czy dope≥niono wszystkich warunków formalnych, ale tak¿e przeanalizowaæ, czy dana transakcja nie bêdzie mia≥a negatywnego wp≥ywu na ochronê poszczególnych gatunków oraz czy jest zgodna z dotychczasowymi rozstrzygniêciami Konferencji Stron CITES, Sekretariatu CITES czy organów CITES innych pañstw UE. Wiele z tych decyzji jest wydawanych po obowiπzkowym zasiêgniêciu opinii odpowiedniego organu naukowego CITES. Czasem konieczne sπ te¿

konsultacje miêdzy organami zainteresowanych krajów lub z Sekretariatem CITES.

Poniewa¿ te dzia≥ania sπ zwykle prowadzone bez udzia≥u wnioskodawców czy s≥u¿b egzekwujπcych przestrzeganie prawa, nie opisujemy ich tu szcze-gó≥owo. Warto jednak zdawaæ sobie sprawê z ich istnienia, gdy¿ mogπ znaczπco wp≥ynπæ na czas potrzebny do rozpatrzenia wniosków.

Poza omawianymi w tym podrêczniku zasadami handlu miêdzynarodowego, wynikajπcymi z CITES, rozp. Rady 338/97 i bezpoœrednio z nim powiπzanych rozporzπdzeñ Komisji UE, istniejπ te¿ inne przepisy wspólnotowe, regulujπce obrót poszczególnymi rodzajami okazów. Wspierajπ one ochronê ró¿nych grup gatunków,

przez wprowadzenie dodatkowych obostrzeñ. Dotyczy to np. wszelkich ¿ywych ptaków, produktów z przedstawicieli p≥etwonogich Pinnipedia (morsów, fok i uchatek), a tak¿e egzotycznego drewna. Zasady okreœlone w tych przepisach wykraczajπ jednak poza zakres tego podrêcznika.

IV.2. Import

Zgodnie z art. 4 ust. 1 rozp. Rady 338/97, w celu wprowadzenia na teren Unii Europejskiej okazów nale¿πcych do gatunków ujêtych w Aneksie A lub B importer w przypadkach standardowych zobowiπzany jest uzyskaæ zezwolenie eksportowe (lub œwiadectwo reeksportu) wydane zgodnie z przepisami Konwencji Waszyngtoñskiej przez organ zarzπdzajπcy pañstwa wywozu oraz zezwolenie importowe, wydane przez organ zarzπdzajπcy pañstwa przeznaczenia bêdπcego krajem cz≥onkowskim Unii Europejskiej.

Z pewnymi wyjπtkami, z których najwa¿niejsze opisano ni¿ej, zezwolenie importowe wydawane jest na podstawie wczeœniej uzyskanego dokumentu, wydanego przez pañstwo eksportu. Oba dokumenty muszπ zostaæ przedstawione w granicznym urzêdzie celnym w miejscu wprowadzenia na teren Unii Europejskiej.

Jeœli jednak importowany okaz nale¿y do Za≥πcznika I CITES, wówczas do wydania zezwolenia eksportowego (lub œwiadectwa reeksportu) organ zarzπdzajπcy pañstwa wywozu wymagaæ bêdzie w pierwszej kolejnoœci okazania zezwolenia importowego.

W takiej sytuacji importer otrzymuje od organu zarzπdzajπcego pañstwa przeznaczenia kopiê takiego zezwolenia, przeznaczonπ dla kraju wywozu, lub pisemne zaœwiadczenie,

¿e zezwolenie importowe zostanie wydane. Orygina≥ zezwolenia importowego w takiej sytuacji wydany zostanie po przedstawieniu organowi zarzπdzajπcemu pañstwa przywozu zezwolenia eksportowego lub œwiadectwa reeksportu (art. 21 rozp. Komisji 865/97).

Naszyjnik wykonany z koœci s≥oniowej. Na koralikach na pierwszym planie widoczne sπ charaktery-styczne dla koœci s≥oniowej tzw. linie Schregera. © Andrzej Kepel / salamandra.org.pl

Wspomniane wy¿ej zezwolenie eksportowe lub œwiadectwo reeksportu nie jest te¿

wymagane w przypadku, jeœli importowany okaz nale¿y do gatunku, który nie zosta≥

wpisany do ¿adnego z za≥πczników CITES, ale jest ujêty w Aneksie A lub B do rozp. Rady 338/97 (np. Canis simensis, zwany potocznie kaberu lub wilkiem etiopskim – Aneks A do rozp. Rady 338/97). W takiej sytuacji w celu uzyskania zezwolenia importowego nale¿y dostarczyæ dokument potwierdzajπcy, ¿e dany okaz zosta≥ pozyskany zgodnie z prawodawstwem krajowym dotyczπcym ochrony danego gatunku. Dokument taki wydawany jest przez kompetentny organ (np. ministerstwo ochrony œrodowiska) w kraju eksportu.

Wprowadzajπc na teren UE okazy z gatunków wpisanych do Aneksu C, importer w sytuacjach typowych zobowiπzany jest do przedstawienia zg≥oszenia importowego oraz œwiadectwa pochodzenia wydanego przez organ zarzπdzajπcy pañstwa wywozu.

Dokumenty te powinny zostaæ z≥o¿one w granicznym urzêdzie celnym, w miejscu wprowadzenia okazów na teren Unii Europejskiej. W sytuacji, gdy okazy z gatunków ujêtych w Aneksie C importowane sπ z kraju, który zg≥osi≥ dany gatunek do Za≥πcznika III CITES, wówczas zamiast œwiadectwa pochodzenia importer zobowiπzany jest przedstawiæ zezwolenie eksportowe. Jeœli sprowadzane okazy sπ reeksportowane, zamiast zezwolenia eksportowego lub œwiadectwa pochodzenia przedstawia siê œwia-dectwo reeksportu.

Podczas wprowadzenia na teren UE okazów nale¿πcych do gatunków wymienionych w Aneksie D importer zobowiπzany jest wy≥πcznie do z≥o¿enia zg≥oszenia o ich imporcie w granicznym urzêdzie celnym, w miejscu ich wprowadzenia na teren Unii.

Zgodnie z przepisami, zezwolenie importowe powinno byæ wydane przez organ zarzπdzajπcy danego pañstwa w terminie jednego miesiπca od dnia z≥o¿enia kompletnego wniosku o jego wydanie. Odstêpstwo od tej zasady (i przed≥u¿enie terminu rozpatrzenia wniosku) jest dopuszczalne w sytuacji, gdy organ zarzπdzajπcy przed wydaniem zezwolenia importowego musi zasiêgnπæ opinii innych organów (np. organu naukowego lub organów innych pañstw) lub skonsultowaæ siê z nimi. Maksymalny okres wa¿noœci zezwolenia importowego wynosi 12 miesiêcy.

W zale¿noœci od przyjêtego w danym pañstwie sposobu aplikowania o zezwolenia importowe, importer wype≥nia wy≥πcznie wniosek (z tπ sytuacjπ mamy do czynienia w Polsce) lub wniosek wraz z orygina≥em zezwolenia oraz kompletem wszystkich jego kopii. W pierwszym przypadku wnioskodawca mo¿e wype≥niæ formularz rêcznie – drukowanymi literami, lub maszynowo. Wype≥nia wy≥πcznie pola nr 1, 3 do 6 i 8 do 23.

Importer mo¿e z≥o¿yæ jeden formularz aplikacyjny dotyczπcy kilku przesy≥ek, mimo ¿e do ka¿dej przesy≥ki konieczne bêdzie wydanie osobnych zezwoleñ importowych.

Gdy organ zarzπdzajπcy danego pañstwa wymaga wypisania i przedstawienia wraz z wnioskiem pe≥nego zestawu dokumentów (kopii zezwoleñ importowych), wnioskodawca zobowiπzany jest do wype≥niania poszczególnych pól maszynowo.

We wniosku wype≥nia pola 1, 3 do 6 i 8 do 23, zaœ na oryginale i kopiach zezwolenia

pozycje 1, 3, 4, 5 oraz 8 do 22. Instrukcja, okreœlajπca jak wype≥niaæ pola wniosku, znajduje siê na odwrocie wniosku oraz wszystkich kopii. W przypadku pozycji 13 – Ÿród≥o pochodzenia i 14 – cel, nale¿y pos≥ugiwaæ siê okreœlonymi skrótami, które podane sπ w ust. 1 i 2 Aneksu IX do rozp. Komisji 865/2006. Przy opisie okazu w polu 8 nale¿y m.in. u¿yæ odpowiedniego skrótu wybranego spoœród podanych w Aneksie VII do tego samego rozporzπdzenia.

Wszystkie p≥awikoniki, zwane równie¿ konikami morskimi (tj. ca≥y rodzaj Hippocampus) objête sπ ochronπ (UE B, CITES II). Zasuszone okazy czêsto oferowane sπ na sprzeda¿ na nadmorskich straganach jako tzw. pamiπtki z podró¿y. W Azji wykorzystywane sπ na du¿π skalê do wytwarzania produktów tradycyjnej medycyny chiñskiej. © Borys Kala / salamandra.org.pl

Tabela 2. Kolory wniosków, orygina≥ów i kopii poszczególnych zezwoleñ, œwiadectw i zg≥oszeñ importowych, wykorzystywanych na potrzeby przepisów regulujπcych handel okazami gatunków zagro¿onych wyginiêciem

Zezwolenia importowe i eksportowe, œwiadectwa: reeksportu, w≥asnoœci osobistej, kolekcji próbek i dla instrumentów muzycznych

Kolor dokumentu Rodzaj dokumentu

bia≥y, z szarym t≥em giloszowym (patrz

s≥ownik) na pierwszej stronie orygina≥

temu organowi przez importera w celu uzyskania zezwolenia importowego dla

okazów z Za≥πcznika I CITES), w przypadku zezwolenia eksportowego lub

œwiadectwa reeksportu – kopia zwracana przez s≥u¿by celne po odprawie celnej

organowi wydajπcemu. Œwiadectwa dla: wystaw objazdowych, okazów pozyskanych w naturze, potwierdzajπce

pochodzenie okazu, do u¿ytku komercyjnego oraz do przewozu ¿ywych okazów

Kolor dokumentu Rodzaj dokumentu

¿ó≥ty, z szarym t≥em giloszowym na

pierwszej stronie orygina≥

ró¿owy kopia dla wydajπcego organu

zarzπdzajπcego

bia≥y wniosek

Etykiety do celów przemieszczania okazów pomiêdzy zarejestrowanymi naukowcami lub instytucjami naukowymi oraz za≥πczniki (arkusze dodatkowe) do œwiadectw

w≥asnoœci osobistej i dla wystawy objazdowej

Kolor dokumentu Rodzaj dokumentu

wszystkie kopie etykiet i za≥πczników bia≥y

Ryciny 1 4 przedstawiajπ etapy postêpowania przy typowych przypadkach importu okazów na teren Unii Europejskiej. Niektóre z tych etapów mogπ ulec po≥πczeniu, jeœli importer jest jednoczeœnie eksporterem. Procedury te przedstawiono w uproszczeniu (nie uwzglêdniajπ np. obowiπzkowych konsultacji organów zarzπdzajπcych z organami naukowymi lub SRG, które odbywajπ siê bez udzia≥u wnioskodawcy, ani kontroli warunków przetrzymywania w miejscu przeznaczenia, przy imporcie niektórych okazów ¿ywych).

–

Ryc. 1. Kolejnoœæ procedur przy standardowym imporcie na teren Unii Europejskiej okazów nale¿πcych do gatunków z Za≥πcznika I CITES

1. Importer wystêpuje do organu zarzπdzajπcego pañstwa przeznaczenia, nale¿πcego do Unii Europejskiej o wydanie kopii zezwolenia importowego, przeznaczonej dla pañstwa (re)eksportu (lub zaœwiadczenia na piœmie, ¿e zezwolenie takie zostanie wydane).

2. Organ zarzπdzajπcy pañstwa przeznaczenia wydaje kopiê zezwolenia importowego (lub pisemne zaœwiadczenie, ¿e zezwolenie takie zostanie wydane).

3. Importer przesy≥a kopiê zezwolenia importowego (lub zaœwiadczenia, ¿e zostanie ono wydane) do eksportera poza Uniê Europejskπ.

4. Eksporter zwraca siê do organu zarzπdzajπcego pañstwa (re)eksportu o wydanie zezwolenia eksportowego lub œwiadectwa reeksportu, przedstawiajπc otrzymany od importera dokument.

5. Organ zarzπdzajπcy pañstwa (re)eksportu wydaje eksporterowi zezwolenie eksportowe lub œwiadectwo reeksportu.

6. Eksporter przesy≥a kopiê zezwolenia eksportowego lub œwiadectwa reeksportu do importera.

7. Importer wystêpuje do organu zarzπdzajπcego pañstwa przeznaczenia o wydanie orygina≥u zezwolenia importowego, przedstawiajπc otrzymany od eksportera dokument.

8. Organ zarzπdzajπcy pañstwa przeznaczenia wydaje orygina≥ zezwolenia importowego.

9. Przewo¿onym okazom towarzyszy zezwolenie eksportowe lub œwiadectwo reeksportu, które przedstawiane jest celnikom podczas wywozu z pañstwa (re)eksportu, przy wprowadzaniu na teren UE oraz w przypadku kontroli podczas transportu miêdzy tymi granicami.

10. Przed wprowadzeniem okazów na terytorium UE importer lub jego upowa¿niony przedstawiciel przedstawia orygina≥ zezwolenia importowego w granicznym urzêdzie celnym w miejscu tego wprowadzenia.

11. Wraz ze sprowadzonymi okazami importer otrzymuje kopie zezwolenia eksportowego i impor-towego, na których potwierdzono odprawê celnπ importowanych okazów.

£uski pangolina wykorzystywane sπ jako sk≥adnik tradycyjnej medycyny chiñskiej, a miêso stanowi poszukiwany rarytas w azjatyckiej kuchni. Na œwiecie wystêpuje osiem gatunków tego ssaka i wszystkie nale¿π do tego samego rodzaju Manis (UE B, CITES II). Pangoliny to aktualnie najczêœciej przemycane ssaki na œwiecie. Podczas 17 Konferencji Stron CITES rozpatrywane bêdπ wnioski o przeniesienie wszystkich oœmiu gatunków do Za≥πcznika I CITES. © Borys Kala / salamandra.org.pl

–

K

A

Ryc. 2. Kolejnoœæ procedur przy standardowym imporcie na teren Unii Europejskiej okazów nale¿πcych do gatunków z Aneksu A (które nie sπ ujête w Za≥πczniku I CITES) oraz z Aneksu B do rozp.

Rady 338/97

1. Eksporter zwraca siê do organu pañstwa (re)eksportu o wydanie zezwolenia eksportowego lub œwiadectwa reeksportu.

2. Organ zarzπdzajπcy pañstwa (re)eksportu wydaje eksporterowi zezwolenie eksportowe lub œwiadectwo reeksportu.

3. Eksporter przekazuje kopiê uzyskanego dokumentu importerowi na terenie Unii Europejskiej.

4. Importer zwraca siê do organu zarzπdzajπcego pañstwa cz≥onkowskiego Unii Europejskiej bêdπcego pañstwem przeznaczenia okazu o wydanie zezwolenia importowego, przedstawiajπc otrzymany od eksportera dokument.

5. Organ zarzπdzajπcy pañstwa przeznaczenia wydaje importerowi zezwolenie importowe.

6. Przewo¿onym okazom towarzyszy zezwolenie eksportowe lub œwiadectwo reeksportu, które przedstawiane jest celnikom podczas wywozu z pañstwa (re)eksportu, przy wprowadzaniu na teren UE oraz w przypadku kontroli podczas transportu miêdzy tymi granicami.

7. Przed wprowadzeniem okazów na terytorium UE importer lub jego upowa¿niony przedstawiciel przedstawia orygina≥ zezwolenia importowego w granicznym urzêdzie celnym w miejscu tego wprowadzenia.

8. Wraz ze sprowadzonymi okazami importer otrzymuje kopie zezwolenia eksportowego lub œwiadectwa reeksportu i zezwolenia importowego, na których potwierdzono odprawê celnπ importowanych okazów.

K

A

Ryc. 3. Kolejnoœæ procedur przy standardowym imporcie na teren Unii Europejskiej okazów nale¿πcych do gatunków z Aneksu C do rozp. Rady 338/97

1. Eksporter zwraca siê do organy zarzπdzajπcego pañstwa (re)eksportu o wydanie zezwolenia eksportowego (jeœli okazy eksportowane sπ z kraju, który zg≥osi≥ dany gatunek do Za≥πcznika III CITES), œwiadectwa pochodzenia (jeœli okazy eksportowane sπ z kraju, który nie zg≥osi≥ tego gatunku do Za≥πcznika III CITES) lub œwiadectwa reeksportu.

2. Organ zarzπdzajπcy pañstwa (re)eksportu wydaje eksporterowi zezwolenie eksportowe, œwiadectwo pochodzenia lub œwiadectwo reeksportu.

3. Przewo¿onym okazom towarzyszy zezwolenie eksportowe, œwiadectwo pochodzenia lub œwiadectwo reeksportu, które przedstawiane jest celnikom podczas wywozu z pañstwa (re)eksportu, przy wprowadzaniu na teren UE oraz w przypadku kontroli podczas transportu miêdzy tymi granicami.

4. Przed wprowadzeniem okazów na terytorium UE importer lub jego upowa¿niony przedstawiciel przedstawia dodatkowo zg≥oszenie importowe w granicznym urzêdzie celnym w miejscu tego wprowadzenia.

5. Wraz ze sprowadzonymi okazami importer otrzymuje kopie zezwolenia eksportowego, œwiadectwa pochodzenia lub œwiadectwa reeksportu oraz potwierdzonπ kopiê zg≥oszenia importowego.

Waran bengalski Varanus bengalensis (UE A, CITES I) od≥awiany g≥ównie w celu pozyskania skóry, choæ jego miêso jest wykorzystywane równie¿ do celów kulinarnych, a t≥uszcz do produkcji medykamentów tradycyjnej medycyny wschodniej. © Borys Kala / salamandra.org.pl

–

Waran leœny Varanus salvator (UE B, CITES II). Podobnie jak waran bengalski, gatunek ten jest od≥awiany przede wszystkim ze wzglêdu na jego cennπ skórê, wykorzystywanπ w przemyœle skórzanym.

Pod koniec XX w. rocznie od≥awiano w tym celu oko≥o 1,5 miliona tych jaszczurek. Obecnie uwa¿a siê,

¿e skala tego zjawiska uleg≥a zmniejszeniu. © Marta Wiêckowska / salamandra.org.pl

Cypripedium formosanum (UE B, CITES II) – gatunek storczyka endemiczny dla lasów i mokrade≥

górskich œrodkowego Tajwanu. Dziêki temu ¿e jest ≥atwy do rozmna¿ania, spotyka siê go doœæ czêsto w uprawach. © Andrzej Kepel / salamandra.org.pl

K

A J

S

PE

R

O

E U I A U N

IE EC

R Z O T

T

W

ÑS

PA

1

przesy≥ka dokumenty

kontrola celna

importer eksporter

Ryc. 4. Kolejnoœæ procedur przy standardowym imporcie na teren Unii Europejskiej okazów nale¿πcych do gatunków z Aneksu D do rozp. Rady 338/97

1. Przed wprowadzeniem okazów na terytorium UE importer lub jego upowa¿niony przedstawiciel przedstawia zg≥oszenie importowe w granicznym urzêdzie celnym w miejscu tego wprowadzenia.

2. Wraz ze sprowadzonymi okazami importer otrzymuje potwierdzonπ kopiê zg≥oszenia importowego.

2

W dokumencie I W UNII EUROPEJSKIEJ (Stron 37-53)