OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA UPRAWNIEŃ ZAWODNIKÓW  Do najważniejszych formułowanych obecnie ustawowo uprawnień

za-wodników należą:

1. Prawo do nagród pieniężnych i wyróżnień za wybitne osiągnięcia spor-towe (art. 34 ust. 1 ustawy). Nagrody takie przyznaje minister właści-wy do spraw kultury fizycznej ze środków budżetu państwa z własnej inicjatywy lub na wniosek polskiego związku sportowego, przy czym obecnie podstawę ustalenia wysokości nagrody pieniężnej stanowi kwota 2300 zł, a wysokość nagrody nie może przekroczyć czternasto-krotności tej kwoty (art. 34 ust. 1, 2 i 3 ustawy). Rodzaje wyróżnień i wysokość nagród pieniężnych, w zależności od osiągnięcia sportowe-go, oraz szczegółowy tryb i warunki ich przyznawania, uwzględniające m.in. międzynarodowy lub krajowy wymiar osiągnięcia sportowego, określane są w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw kultury fizycznej¹¹³. Warto jednocześnie odnotować, że prawo do przy-znawanych przez ministra wyróżnień i nagród pieniężnych ze środ-ków budżetu państwa ustawodawca przyznaje – podobnie jak w świet-le uregulowań ustawy o sporcie kwalifikowanym w końcowym okresie obowiązywania tej ustawy – nie tylko zawodnikom, ale także trenerom oraz „innym osobom wyróżniającym się szczególną aktywnością i

uzy-111 W wyroku z dnia 30 maja 2012 r. (I SA/Bd 328/12, LEX nr 1168500).

112 Tamże.

113 Omawiane dalej rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z dnia 2 października 2012 r. w sprawie określenia rodzajów wyróżnień i wysokości nagród pieniężnych za wybitne osiągnięcia sportowe (Dz.U. 2012, poz. 1107).

173 skującym wybitne osiągnięcia w działalności w zakresie sportu” (art. 35 ust. 1 ustawy¹¹⁴). Nagrody dla tych osób nie mogą jednak przekroczyć ośmiokrotności kwoty 2300 zł (art. 35 ust. 3). Za istotne należy uznać, że wyróżnienia i nagrody pieniężne, także dla trenerów oraz innych osób wyróżniających się osiągnięciami w działalności sportowej, mogą ustanawiać również jednostki samorządu terytorialnego¹¹⁵, przy czym

114 Należy odnotować, że w przypadku trenerów oraz innych osób kwestia „wybitnych osiągnięć” jest trudna do zdefiniowania. Jak trafnie zauważa Wojewoda Lubelski w rozstrzyg-nięciu nadzorczym z dnia 9 listopada 2009 r. (NK.II.0911/401/09, LEX nr 569965), w odniesie-niu do trenerów i działaczy nie wiadomo, czy mają oni takie osiągnięcia w swojej pracy, jeśli np. pomogliby zawodnikowi w zajęciu czwartego miejsca.

115 Warto dodać, że zgodnie z treścią art. 27 ust. 1 ustawy o sporcie tworzenie warunków, w tym organizacyjnych, sprzyjających rozwojowi sportu stanowi zadanie własne jednostek sa-morządu terytorialnego, przy czym warunki i tryb finansowania tego zadania własnego może określić organ stanowiący danej jednostki w drodze uchwały. Istotne w praktyce jest także uregulowanie zawarte w treści art. 28 ust. 1 ustawy, zgodnie z treścią którego klub sportowy, działający na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałający w celu osiąg-nięcia zysku, może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie uchwa-ły organu stanowiącego jednostki samorządu – z zastosowaniem przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. 2013, poz. 885 ze zm.). Co ciekawe – klub taki nie musi mieć siedziby na terenie danej gminy (por. dwie uchwały Regionalnej Izby Obrachun-kowej w Poznaniu z dnia 8 grudnia 2010 r. [22/1960/10, LEX nr 962323, oraz 22/1963/10, LEX nr 962324]). Trzeba w tym miejscu także zauważyć, że omawianej kompetencji organ stanowią-cy nie może scedować na organ wykonawczy, ponadto w uchwale nie można określić górnych kwot dotacji celowej dla określonych zróżnicowanych podmiotów (np. w przypadku uczestni-ctwa we współzawodnictwie I ligi inna górna kwota niż w przypadku uczestniuczestni-ctwa we współ-zawodnictwie II i innych lig; por. uchwała Regionalnej Izby Obrachunkowej w Zielonej Górze z dnia 29 listopada 2011 r. [525/11, LEX nr 1102969] oraz uchwały Regionalnej Izby Obrachun-kowej w Poznaniu z dnia 8 i 29 grudnia 2010 r. i 12 stycznia 2011 r. [22/1982/10, LEX nr 962328, i 23/2004/10, LEX nr 962334, i wreszcie 1/09/11, LEX nr 962452]). Nie jest też dopuszczalne scedowanie tej kompetencji na jakikolwiek inny podmiot, gdyż jest to wyłączna kompeten-cja organu stanowiącego (por. uchwała Regionalnej Izby Obrachunkowej w Poznaniu z dnia 28 grudnia 2012 r. [23/1715/12, LEX nr 1264323]). Co istotne – tryb postępowania o udzielenie dotacji celowej klubowi sportowemu niedziałającemu w celu osiągnięcia zysku oraz sposób jej rozliczania i kontroli wykonywania zadania zleconego w formie wsparcia wykonywania zadań publicznych określa ustawa z 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, nie zaś organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego na podstawie art. 27 ust. 2 ustawy z 2010 r. o sporcie (uchwała Regionalnej Izby Obrachunkowej w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2012 r. [9.139.12, LEX nr 1171381]). Z kolei w uchwale Regionalnej Izby Obrachunkowej w Lub-linie z dnia 7 lutego 2012 r. (17/12, LEX nr 1128949) podkreślono, że dotacja przyznawana w try-bie ustawy z 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie może być przeznaczo-na m.in. przeznaczo-na pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych za-wodach: „nie ma więc przeszkód prawnych do finansowania ze środków samorządowych tych działań z dziedziny sportu, które związane są m.in. z organizowaniem zawodów sportowych, czy udziałem w rozgrywkach ligowych klubów sportowych otrzymujących z budżetu gminy środki dotacyjne w oparciu o przepisy ustawy z 2003 r. o pożytku publicznym i o wolontaria-cie”. Podobną refleksję zawarto też we wcześniejszej uchwale Regionalnej Izby Obrachunkowej w Lublinie – w uchwale z dnia 8 lutego 2011 r. (21/11, LEX nr 962435): „w ramach wspierania i upowszechniania kultury fizycznej może być finansowana i ta cześć kultury fizycznej, którą

warunki i tryb przyznawania takich wyróżnień i nagród pieniężnych określa w drodze uchwały organ stanowiący jednostki samorządu te-rytorialnego, „biorąc pod uwagę znaczenie osiągnięć dla danej społecz-ności lokalnej” (art. 35 ust. 5 i 6 ustawy¹¹⁶). Nagrody te jednak nie są, niestety, zwolnione od podatku dochodowego, niezależnie od wysoko-ści wypłaconej kwoty¹¹⁷�

2. Prawo do przyznawanego przez ministra właściwego do spraw kul-tury fizycznej, w drodze decyzji wydawanej na wniosek osoby zain-teresowanej, świadczenia pieniężnego ze środków budżetu państwa (art. 36 ust. 1 ustawy). Świadczenie takie nie jest uzależnione od wyso-kości osiąganych dochodów i przysługuje osobom, które (art. 36 ust. 1 i 2 ustawy):

a� ukończyły 40. rok życia,

b� nie uczestniczą we współzawodnictwie sportowym organizowa-nym przez polski związek sportowy,

ustawodawca zdefiniował jako działalność sportową. Tym samym dotowanie tej części dzia-łalności klubu sportowego, która polega na jego udziale w rozgrywkach ligowych, może i po-winno odbywać się na zasadach i w trybie ustawy z 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie”.

116 Trzeba pamiętać, że przepisy zawarte w tych artykułach są normami o charakterze iuris co-gentis i zawierają jednocześnie upoważnienie do wydania aktu prawa miejscowego (rozstrzygnię-cie nadzorcze Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 31 października 2012 r. [PNK.I.4130.102.12, LEX nr 1224860]). Przepisy te nie przewidują jednak dla organu stanowiącego uprawnienia do określe-nia terminów wypłat stypendiów, sposobu ich wypłaty, jak również wprowadzeokreśle-nia unormowań odnoszących się do sankcji w postaci odsetek w przypadku zwrotu stypendium (rozstrzygnię-cie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego z dnia 23 lutego 2012 r. [NK-N4.4131.140.2012.MG, LEX nr 1129436]). Warto dodać, że w przedmiocie nagród sportowych rada gminy może podjąć dwie odrębne uchwały bądź ewentualnie w jednej uchwale zawrzeć zarówno szczegółowe zasa-dy, tryb przyznawania i pozbawiania oraz rodzaje i wysokość stypendiów sportowych, nagród i wyróżnień dla osób fizycznych, jak i warunki i tryb przyznawania wyróżnień i nagród pienięż-nych dla trenerów oraz inpienięż-nych osób wyróżniających się osiągnięciami w działalności sportowej (por. np. rozstrzygnięcia nadzorcze Wojewody Śląskiego z dnia 16 grudnia 2010 r. oraz 28 paź-dziernika 2011 r. [NP/II/0911/484/10, LEX nr 962234; NP/II/0911/375/11, LEX nr 1087221]

czy też Wojewody Świętokrzyskiego z dnia 31 października 2012 r. [PNK.I.4130.102.12, LEX nr 1224860]). Podobnie jak w przypadku kompetencji formułowanych w treści art. 27 cesja oma-wianych w tym miejscu kompetencji na organ wykonawczy jest niedopuszczalna (rozstrzygnię-cie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia 28 lutego 2010 r. [NK-II.4131.54.11, LEX nr 962546]).

Niedopuszczalne jest także ograniczanie przez organ stanowiący kręgu uprawnionych do otrzy-mywania nagród (por. rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego z dnia 7 grudnia 2012 r. [NK-N13.4131.837.2012.JT1, LEX nr 1232580]).

117 Por. wyroki NSA w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2014 r. (II FSK 911/12, LEX nr 1488938) oraz WSA w Łodzi z dnia 24 kwietnia 2013 r. (I SA/Łd 141/13, LEX nr 1325449). Podobnie nie są zwolnione z podatku dochodowego również inne przychody z uprawiania sportu – przychody te zalicza się do przychodów z osobiście wykonywanej działalności i w konsekwencji poda-tek dochodowy ustala się na zasadach ogólnych (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 27 stycznia 2010 r. [I SA/Gl 780/09, LEX nr 559440]).

175 c� mają obywatelstwo polskie,

d� mają stałe miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Pol-skiej, innego państwa członkowskiego Unii EuropejPol-skiej, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), państwa-strony umowy o Europejskim Obszarze Gospo-darczym lub na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej,

e� nie były skazane prawomocnym wyrokiem za umyślne przestęp-stwo lub umyślne przestępprzestęp-stwo skarbowe,

f� zdobyły co najmniej jeden medal na następujących zawodach spor-towych¹¹⁸:

− na igrzyskach olimpijskich,

− na zawodach „Przyjaźń 84” (o ile zakwalifikowane były na igrzy-ska olimpijskie odbywające się w 1984 r. w Los Angeles),

− na igrzyskach paraolimpijskich lub będących odpowiednikiem igrzysk paraolimpijskich zawodach sportowych osób niepełno-sprawnych odbywających się przed 1992 r.,

− na igrzyskach głuchych lub będących odpowiednikiem igrzysk głuchych zawodach sportowych odbywających się przed 2001 r.

Świadczenie przysługujące w danym roku budżetowym ustala się identycznie jak w świetle uregulowań ustawy o sporcie kwalifiko-wanym – na podstawie kwoty bazowej dla członków korpusu służ-by cywilnej, której wysokość, ustaloną według odrębnych zasad, określa ustawa budżetowa, przy uwzględnieniu mnożnika kwoty bazowej w wysokości 1,4 (art. 36 ust. 3 ustawy). Warto dodać, że omawiane świadczenie stanowi formę uhonorowania przez pań-stwo wybitnych sportowców, którzy zapisali się na kartach historii polskiego sportu poprzez swoje osiągnięcia sportowe, zdobywając

118 Warto zauważyć, że istnieje potencjalna możliwość uzyskania świadczenia specjal-nego także w przypadku innych wybitnych osiągnięć w sporcie. Możliwość taką formułuje art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpie-czeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U. 2015, poz. 748 ze zm.), zgodnie z treścią którego Prezes Rady Ministrów „w szczególnie uzasadnionych przypadkach” może przyznać emeryturę lub rentę na warunkach i w wysokości innej niż określone w ustawie. Świadczenie takie nie ma charakteru socjalnego, a warunkiem jego przyznania są „wybitne niebudzące wątpliwości osiągnięcia w dziedzinie sportu”. „Szczególnie uzasadnione przypadki” należy bowiem in-terpretować jako posiadanie przez daną osobę cech wyróżniających, jak wybitne osiągnięcia na kanwie zawodowej, artystycznej, sportowej czy społecznej, świadczące o zasługach da-nej osoby oddanych społeczeństwu, bądź też nadzwyczajne okoliczności zdarzenia losowe-go, które doprowadziło do określonej sytuacji danej osoby. Te dwie przesłanki nie muszą występować kumulatywnie i podlegają odrębnemu wyjaśnieniu oraz przeanalizowaniu na tle ustalonego stanu faktycznego (por. wyrok NSA w Warszawie z dnia 6 grudnia 2012 r.

[I OSK 2350/12, LEX nr 1354074]).

medale jako reprezentanci Polski na zawodach najwyższej rangi, a obecnie nie uczestniczą już we współzawodnictwie sportowym;

nosi ono potoczną nazwę „świadczenia olimpijskiego”¹¹⁹�

3. Prawo do okresowego stypendium sportowego za osiągnięte wy-niki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym (art. 32 ust. 1 ustawy). Stypendium jest przyznawane przez ministra właściwe-go do spraw kultury fizycznej i może je otrzymać członek kadry naro-dowej, który zobowiąże się w formie pisemnej do realizacji programu przygotowań do igrzysk olimpijskich, igrzysk paraolimpijskich lub igrzysk głuchych albo programu przygotowań do mistrzostw świata lub mistrzostw Europy, opracowanego przez właściwy polski związek sportowy, oraz do udziału w tych zawodach. Szczegółowy tryb przy-znawania, wstrzymywania i pozbawiania stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej, podstawa i wysokość stypendium oraz czas, na jaki może zostać ono przyznane, określa minister właściwy do spraw kultury fizycznej w drodze rozporządzenia¹²⁰. Należy do-dać, że stypendium może być także, podobnie jak nagrody pieniężne i wyróżnienia, ustanawiane i finansowane przez jednostki samorządu terytorialnego (art. 31 ust. 1). Szczegółowe zasady, tryb przyznawa-nia i pozbawiaprzyznawa-nia oraz rodzaje i wysokość stypendiów sportowych określa organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, biorąc pod uwagę „znaczenie danego sportu dla tej jednostki samorządu te-rytorialnego oraz osiągnięty wynik sportowy” (art. 31 ust. 3 ustawy), przy czym w uchwale dotyczącej szczegółowych zasad przyznawania stypendiów sportowych niezbędne jest określenie co najmniej jednego weryfikowalnego kryterium, po spełnieniu którego zawodnik i jego klub będą mieli pewność, że zawodnik spełnił niezbędne wymogi i jest uprawniony do otrzymania stypendium; może to być np. zajęcie określonego miejsca lub też sam udział w zawodach określonej ran-gi, powołanie do kadry narodowej czy też ustanowienie rekordowego wyniku¹²¹�

119 M. Badura i in., dz. cyt., komentarz do art. 36 ustawy o sporcie.

120 Omawiane dalej rozporządzenie ministra sportu i turystyki z dnia 15 październi-ka 2012 r. w sprawie stypendiów sportowych dla członków październi-kadry narodowej (Dz.U. 2012, poz. 1130).

121 Za: uzasadnienie rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody Lubuskiego z dnia 31 paź-dziernika 2011 r. (NK-I.4131.376.2011.AHOR, LEX nr 996978). Za szczegółowe określenie zasad przyznawania stypendiów nie można uznać np. utworzenia zespołu opiniującego (rozstrzyg-nięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego z dnia 27 lipca 2009 r. [NK.II.0911-14/411/09, LEX nr 515748]). Jak słusznie podkreśla z kolei M. Cyrankiewicz, gminy nie mogą uzależnić prawa do stypendium np. od wieku zawodnika, kontynuowania nauki czy zameldowania (M. Cyran-kiewicz, Za pierwsze miejsca, tezy opracowania dostępne w systemie LEX [nr 206967/1]).

177 4. Prawo zawodników zakwalifikowanych do kadry narodowej w spor-tach olimpijskich i paraolimpijskich do opieki medycznej (art. 29 ust. 4 ustawy: „Z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia, są finansowane koszty opieki medycznej nad zawodnikami zakwalifikowanymi do kadry narodowej w sportach olimpijskich i paraolimpijskich”). Zakres i sposób realizowania takiej opieki medycznej określa minister właściwy do spraw zdrowia w poro-zumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury fizycznej w drodze rozporządzenia¹²²�

W porównaniu do uprawnień zawodników, które formułowała ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o sporcie kwalifikowanym, do najbardziej istotnych różnic zaliczyć należy:

1. Ograniczenie prawa do stypendium sportowego. W poprzednio obo-wiązującej regulacji prawo takie przysługiwało każdemu zawodniko-wi, który nie otrzymywał wynagrodzenia w związku z uprawianiem sportu kwalifikowanego, a także (w przypadku stypendium przyzna-wanego przez jednostki samorządu terytorialnego i finansoprzyzna-wanego z budżetów tych jednostek) zawodnikom osiągającym wysokie wyniki sportowe w międzynarodowym współzawodnictwie sportowym lub w krajowym współzawodnictwie sportowym. Obecnie prawo do okre-sowego stypendium sportowego za osiągnięte wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym przysługuje wyłącznie człon-kom kadry narodowej.

2. Ograniczenie prawa do świadczenia pieniężnego w stosunku do części byłych zawodników. Obecnie świadczenie takie przysługuje osobom, które m.in. ukończyły 40. rok życia, natomiast w świetle przepisów

122 Omawiane dalej rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 14 kwietnia 2011 r. w spra-wie zakresu i sposobu realizowania opieki medycznej nad zawodnikami zakwalifikowanymi do kadry narodowej w sportach olimpijskich i paraolimpijskich (Dz.U. 2011, Nr 88, poz. 501).

Warto odnotować, że – jak słusznie podkreśla SN – „uprawianie, w szczególności pewnych gałęzi sportu, jest zawsze związane z ryzykiem, stąd jego uboczne zjawisko – nieszczęśliwe wypadki (...). Za skutki dopuszczenia [do zawodów – przyp. autora] zawodnika (...) niedo-świadczonego i słabego fizycznie ponosi odpowiedzialność nie tylko jego klub macierzysty, lecz także klub będący gospodarzem i organizatorem zawodów, którego obowiązkiem było co najmniej zgłosić sprzeciw przeciwko udziałowi takiego zawodnika w zawodach. Niewykonanie tego obowiązku stanowi zaniedbanie organizacyjne, jako przejaw braku nakazanej w intere-sie społecznym staranności i dbałości o maksymalne bezpieczeństwo wszystkich uczestniczą-cych w walkach zawodników przez ich właściwy dobór i sklasyfikowanie” (wyrok SN z dnia 24 listopada 1969 r. [III CRN 7/69, LEX nr 6623]). Podobny problem podjęto też m.in. w uzasad-nieniu do znacznie nowszego wyroku SN – wyroku z dnia 3 czerwca 2011 r. (III CSK 314/10, LEX nr 1001313). Sąd uznał, że klub sportowy lub inna osoba prawna (organizator) ponosi odpowie-dzialność także za zdarzenia podczas treningu, np. wtedy gdy trener nie zareagował w odpo-wiedni sposób na skargi o złym samopoczuciu zawodnika.

ustawy o sporcie kwalifikowanym świadczenie takie przysługiwało osobom, które ukończyły 35. rok życia. Warto jednocześnie odnotować rozszerzenie katalogu osób uprawnionych do pobierania świadczenia np. o osoby, które uzyskały co najmniej jeden medal na igrzyskach para- olimpijskich lub będących odpowiednikiem igrzysk paraolimpijskich zawodach sportowych osób niepełnosprawnych, a także na igrzyskach głuchych lub będących odpowiednikiem igrzysk głuchych zawodach sportowych.

3. Ustawowe określenie w nowej regulacji wysokości przyznawanych przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej ze środków bu-dżetu państwa nagród pieniężnych za wybitne osiągnięcia sportowe (wcześniej wysokość nagród określana była w drodze rozporządzenia).

4. Rozszerzenie katalogu osób uprawnionych do otrzymywania wyróż-nień i nagród przyznawanych ze środków budżetu państwa lub budże-tów jednostek samorządu terytorialnego. W poprzednio obowiązującej regulacji byli to wyłącznie zawodnicy, obecnie prawo do przyznawa-nych przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej wyróżnień i nagród pieniężnych ze środków budżetu państwa oraz wyróżnień i nagród ustanawianych przez jednostki samorządu terytorialnego ustawodawca przyznaje nie tylko zawodnikom, ale także trenerom oraz innym osobom wyróżniającym się szczególną aktywnością i uzy-skującym wybitne osiągnięcia w działalności w zakresie sportu.

5. Prawie całkowita rezygnacja z formułowania szczególnych uprawnień zawodników zakwalifikowanych do kadry narodowej. Pozostawiono jedynie pośrednio wynikające z treści art. 29 ust. 4 prawo do opieki me-dycznej.

Jak widać z powyższego zestawienia, w obowiązującej ustawie z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie wyraźnie ograniczono uprawnienia zawodni-ków. Zmiany te – szczególnie związane z ograniczaniem świadczeń – wyda-ją się jednak zrozumiałe, choćby w aspekcie koniecznych w realiach trudnej sytuacji finansów publicznych cięć budżetowych. W dużym stopniu uzasad-niona jest także rezygnacja z formułowania większości szczególnych upraw-nień zawodników zakwalifikowanych do kadry narodowej¹²³. Zdaniem

auto-123 Do takich uprawnień poprzednio obowiązująca ustawa zaliczała prawa do:

− uczestniczenia w przygotowaniach do udziału w międzynarodowych zawodach sporto-wych oraz udział w tych zawodach,

− opieki medycznej,

− szkolenia sportowego i przygotowania do udziału w reprezentacji kraju także w przypad-ku powołania do odbycia zasadniczej służby w obronie cywilnej, w przypadprzypad-ku powołania do pełnienia służby w formacjach uzbrojonych niewchodzących w skład Sił Zbrojnych oraz w przypadku powołania do pełnienia zasadniczej służby wojskowej.

179 ra, formułowanie tych uprawnień w stanowionych na szczeblu centralnym przepisach – poza prawem do opieki medycznej – utraciło w ostatnich latach sens z racji postępujących procesów profesjonalizacji sportu i decentralizacji zarządzania tą sferą aktywności społecznej.

C.  STYPENDIA

Jak już wcześniej sygnalizowano, zagadnienia stypendiów sportowych reguluje obecnie rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z dnia 15 paź-dziernika 2012 r. w sprawie stypendiów sportowych dla członków kadry na-rodowej. Na wstępie analizy zawartych w nim przepisów warto odnotować, że nowe rozporządzenie zastąpiło dwa rozporządzenia obowiązujące wcześ-niej – rozporządzenie Ministra Sportu z dnia 20 września 2006 r. w sprawie stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej oraz rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z dnia 26 stycznia 2009 r. w sprawie stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej osób niepełnosprawnych i kadry paraolimpijskiej. Obowiązujące rozporządzenie, podobnie jak wcześniejsze regulacje, określa szczegółowy tryb przyznawania, wstrzymywania i pozba-wiania stypendiów sportowych dla członków kadry narodowej za osiągnię-te wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym, podstawę i wysokość stypendium oraz czas, na jaki może zostać przyznane.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 1 rozporządzenia stypendium przyznaje – na pisemny wniosek właściwego związku sportowego¹²⁴ – minister właściwy do spraw kultury fizycznej, przy czym minister może przyznać członkowi kadry narodowej stypendium także z własnej inicjatywy (§ 2 ust. 2). Stypen-dium jest przyznawane od miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty wynik sportowy uprawniający do jego otrzymania; stypen-dium takie przyznaje się na okres do 12 miesięcy z możliwością przedłuże-nia – w niektórych sytuacjach – o kolejne 12 miesięcy bądź do końca roku kalendarzowego¹²⁵. Podstawę ustalenia miesięcznej wysokości stypendium

124 Do wniosku zawierającego imię, nazwisko, datę urodzenia zawodnika oraz propozycję wysokości i okresu przyznania stypendium, należy dołączyć (§ 2 ust. 4 rozporządzenia):

− uzasadnienie;

− dokument potwierdzający osiągnięte wyniki sportowe;

− dokument potwierdzający uzyskanie kwalifikacji olimpijskiej, paraolimpijskiej lub do igrzysk głuchych, imiennej lub dla kraju, wydany odpowiednio przez Polski Komitet Olimpijski, Polski Komitet Paraolimpijski albo Polski Związek Sportu Niesłyszących;

− pisemne zobowiązanie członka kadry narodowej do realizacji odpowiednio programu przygotowań do igrzysk olimpijskich, igrzysk paraolimpijskich lub igrzysk głuchych albo programu przygotowań do mistrzostw świata lub mistrzostw Europy, opracowanego przez właściwy polski związek sportowy, oraz do udziału w tych zawodach.

125 Stypendium może zostać przedłużone o kolejne 12 miesięcy w przypadku zdobycia od pierwszego do ósmego miejsca w igrzyskach olimpijskich, igrzyskach paraolimpijskich lub

stanowi kwota 2300 zł, przy czym wysokość stypendium wynosi od 0,4 pod-stawy do 3,3-krotności podpod-stawy¹²⁶. Warto zauważyć, że zajmujący miejsca

stanowi kwota 2300 zł, przy czym wysokość stypendium wynosi od 0,4 pod-stawy do 3,3-krotności podpod-stawy¹²⁶. Warto zauważyć, że zajmujący miejsca