Rodzaje podmiotów wykonujących działalność

Finansowanie świadczeń opieki zdrowotnej przez Narodowy Fundusz Zdrowia realizowane jest na podstawie umowy zawartej pomiędzy Fun-duszem a świadczeniodawcą. W art. 5 pkt 41 u.ś.o.z. zawarty jest katalog podmiotów, które mogą być zaliczone do kręgu świadczeniodawców mogących ubiegać się w trybie konkursu ofert lub rokowań o zawarcie stosownej umowy z Funduszem. Świadczeniodawcami w myśl ustawy są podmioty wykonujące działalność leczniczą w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, osoby fizyczne niebędące podmiotami prowa-dzącymi działalność leczniczą, które uzyskały fachowe uprawnienia do udzielania świadczeń zdrowotnych i udzielają ich w ramach wykonywa-nej działalności gospodarczej, a także podmioty realizujące czynności z zakresu zaopatrzenia w środki pomocnicze i wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi.

Przepisy ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nie definiują podmiotów wykonujących działal-ność leczniczą34. W tym zakresie odsyła ona do ustawy o działalności leczniczej. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 5 u.d.l. przez podmiot wykonujący działalność leczniczą należy rozumieć podmioty lecznicze oraz lekarza lub pielęgniarkę wykonujących zawód w ramach działalności leczniczej jako praktykę zawodową. W świetle art. 4 u.d.l. podmiotami leczniczymi są przedsiębiorcy35, samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowot-nej, jednostki budżetowe posiadające w swej strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza, instytuty ba-dawcze36, fundacje i stowarzyszenia oraz jednostki tych stowarzyszeń,

34 Działalność lecznicza jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy

o swobodzie działalności gospodarczej. Polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Może także polegać na promocji zdrowia lub realizacji zadań dydaktycznych i badaw-czych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażaniem nowych technologii medycznych oraz metod leczenia (art. 3 ust. 1 i 2 u.d.l.).

35 W rozumieniu ustawy z 2.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U.

z 2017 r. poz. 2168 ze zm.).

36 O których mowa w art. 3 ustawy z 30.04.2010 r. o instytutach badawczych (Dz.U.

których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej37. Przedsiębiorcy mogą prowadzić działalność leczniczą, a w związku z tym posiadać także status podmiotu leczniczego, bez względu na formę prawną prowadzonej działalności gospodarczej38. Formą prawną podmiotu leczniczego mogą być również osobowe i kapitałowe spółki prawa handlowego. Za przedsiębiorcę nie może być uznana natomiast spółka cywilna, z uwagi na to, że przedsiębiorcami będą wyłącznie jej wspólnicy39. Podstawy prawne do tworzenia i przystępowania przez j.s.t. do spółek prawa handlowego wynikają z art. 9 i 10 ustawy o go-spodarce komunalnej40. Zgodnie z art. 9 tej ustawy jednostki samorządu terytorialnego mogą tworzyć i przystępować do spółek z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółek akcyjnych41. Poza sferą użyteczności publicznej gmina może natomiast tworzyć spółki prawa handlowego i przystępować do nich w przypadku zaistnienia warunków, o których mowa w art. 10 ust. 1 i 2 ustawy o gospodarce komunalnej42.

W litera-37 Do katalogu podmiotów leczniczych zaliczono także osoby prawne i jednostki

organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku państwa do Kościoła katoli-ckiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania. Powyższe podmioty są uznawane za podmioty lecznicze tylko w takim zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.

38 J.  Nowak-Kubiak, Ustawa o  działalności leczniczej. Komentarz,

Warsza-wa 2012, s. 149.

39 Lekarze i pielęgniarki mogą wykonywać działalność leczniczą przede wszystkim

w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, jako indywidualna praktyka lekarska, a także w formie spółki cywilnej, spółki jawnej albo spółki partnerskiej jako grupowa praktyka lekarska w przypadku lekarzy, a w przypadku pielęgniarek jako grupowa prak-tyka pielęgniarek. Zgodnie z art. 5 ust. 3 u.d.l. wykonywanie zawodu w ramach praktyki zawodowej nie jest prowadzeniem podmiotu leczniczego. W związku z tym z punktu widzenia normatywnego w ramach definicji podmiotu wykonującego działalność lecz-niczą muszą one stanowić grupę odrębną od podmiotów leczniczych.

40 Ustawa z 20.12.1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz.U. z 2017 r. poz. 827 ze zm.).

41 Na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy o gospodarce komunalnej jednostki

samorzą-du terytorialnego mogą także tworzyć spółki komandytowe i komandytowo-akcyjne wyłącznie w celu, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy z 19.12.2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (Dz.U. z 2017 r. poz. 1834 ze zm.).

42 Poza sferą użyteczności publicznej województwo może tworzyć spółki prawa

wojewódz-turze przedmiotu podnoszono, iż poza wyjątkiem z art. 9 ust. 2 ustawy o gospodarce komunalnej mogą powstawać wątpliwości interpretacyjne związane z możliwością tworzenia przez jednostki samorządu teryto-rialnego handlowych spółek osobowych43.

Z ustawy o działalności leczniczej wynika, iż j.s.t. mogą tworzyć i pro-wadzić podmioty lecznicze w formie spółki kapitałowej (art. 6 ust. 2 pkt 1 u.d.l.)44. Brak jest jednak podstawy prawnej upoważniającej or-gany tych jednostek do tworzenia bądź przystępowania do handlowych spółek osobowych. Ponadto, na mocy art. 6 ust. 4 u.d.l., do podmiotów leczniczych tworzonych i prowadzonych przez j.s.t. nie stosuje się prze-pisów ustawy o gospodarce komunalnej. Tym samym nie pojawiają się wątpliwości związane z zakresem wykorzystywania wszystkich dopusz-czalnych w świetle Kodeksu spółek handlowych form organizacyjno--prawnych prowadzenia działalności, tak jak to ma miejsce na gruncie art. 9 i 10 u.d.l.

Podmioty lecznicze mogą działać jako podmioty prywatne oraz publicz-ne. Zgodnie z art. 6 ust. 1 i 2 u.d.l. państwo oraz jednostki samorządu terytorialnego mogą utworzyć i prowadzić podmiot leczniczy w formie spółki kapitałowej, jednostki budżetowej lub samodzielnego publicz-twa. Przepisy ustawy o samorządzie powiatowym nie zawierają podstaw prawnych do tworzenia spółek prawa handlowego przez powiaty poza sferą użyteczności publicznej.

43 Twierdzono, iż art. 9 i 10 w zw. z art. 2 ustawy o gospodarce komunalnej nie

dają prawnej możliwości tworzenia przez jednostki samorządu terytorialnego spółek osobowych (C. Banasiński, M. Kulesza, Ustawa o gospodarce komunalnej. Komentarz, Warszawa 2002, s. 81; J. Zięty, Ustawa o gospodarce komunalnej. Komentarz, Warszawa 2012, s. 36 i n.; K. Byjoch, D. Klimek, Spółka komunalna. Aspekty prawne, ekonomiczne

i społeczne, Toruń 2015, s. 39; M. Szydło, Ustawa o gospodarce komunalnej. Komentarz,

Warszawa 2008, s. 161). Istnieje także pogląd przeciwny, w świetle którego użycie expressis

verbis w art. 2 i 10 ustawy o gospodarce komunalnej pojęcia „spółki prawa handlowego”

pozwala na tworzenie przez j.s.t. handlowych spółek osobowych (W. Gonet, Ustawa

o gospodarce komunalnej. Komentarz. Wzory umów i regulaminów, Warszawa 2010,

s. 69; W. Popiołek, Samorządowe spółki akcyjne [w:] Rozprawy prawnicze, red. R. Mikosz, Katowice 2000, s. 111; A. Modras, Status spółki komunalnej w świetle przepisów prawa

administracyjnego, „Samorząd Terytorialny” 2004/7–8, s. 63 i n.).

44 Pozostałymi dopuszczalnymi formami tworzenia i prowadzenia podmiotów

leczniczych są jednostka budżetowa i samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej (art. 6 ust. 2 pkt 2 i 3 u.d.l.).

nego zakładu opieki zdrowotnej. Wówczas reprezentantem państwa jest minister, centralny organ administracji rządowej albo wojewoda. Organy te wykonują również uprawnienia Skarbu Państwa w stosunku do spółek przez nich utworzonych i prowadzonych. Uczelnie medyczne także mogą tworzyć i prowadzić podmioty lecznicze w formie spółek kapitałowych lub samodzielnych publicznych zakładów opieki zdro-wotnej (art. 6 ust. 6 u.d.l.).

W związku z tym, że zostały wyodrębnione przepisy dotyczące pod-miotów leczniczych działających w formie jednostek budżetowych oraz w formie samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej45, zasadne jest zbadanie zasad tworzenia tych podmiotów, a także pro-wadzenia przez nie gospodarki finansowej.

Jednostki budżetowe oraz samodzielne publiczne zakłady opieki zdro-wotnej są zaliczane przez ustawodawcę do podmiotów leczniczych nie-będących przedsiębiorcami. Działają one na podstawie statutu, który określa ich ustrój oraz inne sprawy dotyczące ich funkcjonowania nieu-regulowane w ustawie (art. 42 u.d.l.). Statut nadawany jest przez podmiot tworzący, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej. Zakłady udzielają świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych ubez-pieczonym oraz innym osobom uprawnionym do tych świadczeń na podstawie odrębnych przepisów nieodpłatnie, za częściową odpłatnością lub całkowitą odpłatnością. Zgodnie z art. 46 u.d.l. odpowiedzialność za zarządzanie podmiotami leczniczymi niebędącymi przedsiębiorcami ponoszą ich kierownicy46.

Podmioty wykonujące działalność leczniczą mogą funkcjonować w for-mie jednostek budżetowych w sferze samorządowej oraz w sferze ad-ministracji rządowej. W przypadku jednostek budżetowych będących podmiotami leczniczymi działającymi w strukturze danej jednostki

45 Zagadnienia dotyczące jednostek budżetowych oraz samodzielnych publicznych

zakładów opieki zdrowotnej regulują przepisy oddziałów 2 i 3 zamieszczonych w roz-dziale 3 ustawy o działalności leczniczej.

46 Działają tutaj także rady społeczne, które w świetle ustawy o działalności leczniczej są organami inicjującymi i opiniodawczymi podmiotu tworzącego oraz doradczymi kierownika podmiotu leczniczego.

samorządu terytorialnego ustawodawca wskazał wprost na organ j.s.t. uprawniony do ich utworzenia. Zgodnie z art. 83 pkt 2 u.d.l. organem tym jest organ stanowiący j.s.t. Powyższy przepis to zatem powtórzenie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.f.p., który wskazuje na zasady ogólne tworzenia samorządowych jednostek budżetowych. Wydaje się więc, że art. 83 pkt 2 u.d.l. jest zbędnym powtórzeniem przepisów ustawy o finansach publicznych i stanowi superfluum ustawowe.

Inaczej jest w przypadku państwowych jednostek budżetowych bę-dących podmiotami leczniczymi. W tej kwestii ustawa o działalności leczniczej zawiera przepisy szczególne w stosunku do zasad tworzenia jednostek budżetowych przewidzianych w art. 12 u.f.p. Zgodnie z art. 6 ust. 1 u.d.l. Skarb Państwa reprezentowany przez ministra, centralny organ administracji rządowej albo wojewodę może utworzyć i prowadzić podmiot leczniczy w formie jednostki budżetowej. Wskazanie na organ reprezentujący Skarb Państwa na etapie tworzenia podmiotu w formie jednostki budżetowej przesądza, że tylko ten organ może utworzyć jednostkę budżetową. Wskazuje na to również art. 83 u.d.l., zgodnie z którym tworzenie, przekształcenie i likwidacja podmiotu leczniczego w formie jednostki budżetowej następuje w drodze zarządzenia ministra, centralnego organu administracji rządowej albo wojewody. Wyłącza to zatem zastosowanie do tworzenia podmiotów leczniczych w tej formie prawnej przepisu art. 12 ust. 1 pkt 1 u.f.p. Ustawa o działalności leczni-czej zawęża w związku z tym krąg organów uprawnionych do tworzenia państwowych jednostek budżetowych powołanych do prowadzenia działalności leczniczej. Nie mogą jej utworzyć kierownicy urzędów centralnych niebędący jednocześnie organami administracji rządowej oraz inne organy działające na podstawie odrębnych ustaw47.

47 Przepisy ustawy o działalności leczniczej wskazują na obligatoryjne elementy

uchwały lub zarządzenia o utworzeniu jednostki budżetowej. W świetle art. 84 u.d.l. powinny one określać co najmniej nazwę podmiotu, miejsce udzielania świadczeń zdrowotnych, jego formę organizacyjno-prawną oraz rodzaj działalności leczniczej wraz z zakresem udzielanych świadczeń. Nie wystarczy zatem wskazanie tylko mienia przekazywanego jednostce w zarząd oraz nadanie jej statutu. Niewątpliwie katalog ele-mentów obligatoryjnych uchwały lub zarządzenia o powołaniu jednostki będzie zawierał także jej statut, co nie zwalnia z obowiązku wskazania tych elementów w uchwale lub zarządzeniu.

Ustawa o działalności leczniczej nie odnosi się do sposobu prowadzenia gospodarki finansowej przez jednostki budżetowe. Wskazuje tylko, że prowadzą one gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepi-sach o finanw przepi-sach publicznych (art. 86 ust. 1 u.d.l.). W świetle art. 11 u.f.p. jednostki budżetowe nie posiadają osobowości ani zdolności prawnej, nie mogą pozywać ani być pozywane, nie mają zatem jakiejkolwiek podmiotowości prawnej. Są jednostkami organizacyjnym samorządu terytorialnego lub Skarbu Państwa.

Jako jedyne podmioty z katalogu jednostek sektora finansów publicz-nych na podstawie art. 11 u.f.p. rozliczają się z budżetem samorządo-wym lub państwosamorządo-wym metodą brutto (poza wyjątkami dotyczącymi jednostek zagranicznych oraz działających w systemie oświaty). W myśl powołanego przepisu pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Podstawą gospodarki finansowej jednostek budżetowych jest plan do-chodów i wydatków. Działają one w ramach gospodarki budżetowej j.s.t. lub budżetu państwa.

Przedmiotem działalności jednostek budżetowych jest, co do zasady, świadczenie usług o charakterze nieodpłatnym lub wykonywanie innych zadań z obszaru administracji publicznej. W związku z tym dochody, jakie uzyskują te jednostki, są w większości przypadków niewystarcza-jące do pokrycia kosztów ich działalności. Realizacja wskazanych zadań jest konieczna wówczas, gdy podmiot publiczny jest zobowiązany do ich wykonywania bez względu na to, czy uzyskane z określonej działalności wpływy chociaż w części pokryją wydatki przeznaczane na określone za-danie. Wówczas za finansowanie danego zadania odpowiadają podmioty władzy publicznej48. Funkcjonowanie podmiotu leczniczego w formie jednostki budżetowej powoduje, że wielkość jego wydatków nie zależy od poziomu uzyskiwanych przez niego dochodów. Ponadto uzyskane przez taki podmiot dochody nie mogą być bezpośrednio przeznaczone

48 K. Sawicka, Formy prawno-organizacyjne jednostek sektora finansów publicznych

na pokrycie kosztów jego działalności. Muszą być tylko odprowadzone do odpowiedniego budżetu49.

Można więc twierdzić, że w świetle przepisów ustawy o działalności lecz-niczej podmioty lecznicze prowadzone w formie jednostek budżetowych nie są w stanie pokrywać w pełni kosztów prowadzenia działalności leczniczej, dlatego muszą być finansowane bezpośrednio z budżetu państwa lub budżetu j.s.t. Podmioty lecznicze udzielają świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie zawartej z NFZ umowy. Za ich wykonywanie na podstawie wskazanej umowy otrzymują wynagrodzenie. Ustawodaw-ca przyjął, że wynagrodzenie otrzymywane za wykonywanie świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie stosunku prawnego łączącego podmiot leczniczy z Funduszem jest niewystarczające do pokrycia wszelkich kosztów wynikających z udzielania zakontraktowanych świadczeń. Wy-nikiem takiego założenia może być stwierdzenie, że podmioty lecz-nicze inne niż jednostki budżetowe w celu osiągnięcia pozytywnego wyniku finansowego muszą wykonywać także dodatkową działalność komercyjną lub ograniczać do minimum koszty swojej podstawowej działalności. Może to jednak mieć negatywne konsekwencje z punktu widzenia jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych.

W literaturze przedmiotu wskazuje się, że kierownicy jednostek bu-dżetowych nie mają dużej samodzielności w zakresie ustalania planu finansowego swojej jednostki50. Wynika to z faktu, że projekt planu fi-nansowego jednostki musi być dostosowany do treści budżetu państwa. Zgodnie z art. 146 ust. 2 u.f.p. jednostki budżetowe po otrzymaniu informacji o kwotach dochodów i wydatków budżetu sporządzają swoje plany finansowe w celu ich zgodności z uchwałą lub ustawą budżetową51. Reasumując dotychczasowe ustalenia, należy stwierdzić, że plan fi-nansowy podmiotu leczniczego działającego w formie jednostki

bu-49 K. Sawicka, Formy prawno-organizacyjne..., s. 46.

50 E. Malinowska-Misiąg, Komentarz do art. 11 [w:] Ustawa o finansach

publicz-nych. Komentarz, red. W. Misiąg, Warszawa 2015, s. 62.

51 W przypadku samorządowych jednostek budżetowych możliwość kształtowania

planu finansowego jednostki jest zbliżona do jednostek państwowych. Ich plany finansowe również muszą być zgodne, ale z budżetem samorządowym.

dżetowej jest ściśle związany z budżetem danej jednostki samorządu terytorialnego lub budżetem państwa. Planowane wielkości wydatków nie mogą być przekraczane, a przeznaczenie tych wydatków nie może być dowolnie zmienione przez kierownika jednostki. Zmiana przezna-czenia może nastąpić wyłącznie w formie zmiany budżetu lub zmiany w budżecie w trybie przewidzianym w ustawie o finansach publicznych52. Do jednostek budżetowych będących podmiotami leczniczymi będą miały zastosowanie zasady wykonywania budżetu, o których mowa w art. 162 u.f.p. Kierownicy tych jednostek oraz ich pracownicy będą po-nosili odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych. Podmioty lecznicze działające w tej formie prawnej nie mogą uzyskiwać dotacji z uwagi na bezpośrednie powiązanie z właściwym budżetem. W związku z powyższym ustawa o działalności leczniczej zawiera od-mienne uregulowania od przepisów art. 11 i 12 u.f.p. tylko w zakresie tworzenia i likwidacji jednostek budżetowych. W przypadku pozo-stałych aspektów ich funkcjonowania odsyła natomiast do przepisów o finansach publicznych.

Z uwagi na to, że jednostki budżetowe nie mają osobowości prawnej, Skarb Państwa lub j.s.t. ponoszą wszelkie konsekwencje ich działalności w sferze majątkowej. W związku z tym, że jednostki te nie są nastawione na generowanie zysku, stanowią one istotne obciążenie finansowe dla właściwego budżetu. Może to mieć duże znaczenie z punktu widzenia limitów zadłużenia przewidzianych w ustawie o finansach publicznych. Podsumowując analizę statusu prawnego podmiotów leczniczych działających w formie jednostek budżetowych, należy wskazać, że taka forma organizacyjno-prawna omawianych podmiotów jest z punktu widzenia interesów budżetu państwa lub budżetów samorządowych niebezpieczna. Obecnie sytuacja finansowa podmiotów leczniczych jest niezadowalająca, wskazane podmioty będą więc stanowiły znaczny koszt dla budżetu państwa i budżetów samorządowych.

52 K. Sawicka, Komentarz do art. 11 [w:] M. Karlikowska, W. Miemiec, Z. Ofiarski,

W ustawie o działalności leczniczej obok jednostek budżetowych jako podmiotów leczniczych zostały również uregulowane zagadnienia prawne, w tym prawno-finansowe samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej. Działalności s.p.z.o.z. dotyczą przepisy oddziału 2 w rozdziale 2 ustawy. Regulują one sposób prowadzenia gospodarki finansowej zakładu, zasady jego łączenia, przekształcania oraz likwidacji. Ustawodawca zalicza s.p.z.o.z. do podmiotów leczniczych niebędących przedsiębiorcami. W doktrynie wskazuje się natomiast, że prowadzą one działalność zarobkową, a tym samym gospodarczą. Przesądza to o przyznaniu im statusu przedsiębiorcy na gruncie przepisów Kodeksu cywilnego oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej53. Poprzednią formą prawną obecnie funkcjonujących s.p.z.o.z. były pub-liczne zakłady opieki zdrowotnej prowadzone w formie samodzielnego zakładu. Zgodnie z art. 35b ust. 3 u.z.o.z. samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej podlegał obowiązkowi rejestracji w Krajowym Reje-strze Sądowym. Z chwilą wpisania do rejestru uzyskiwał on osobowość prawną. Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej została uchylona art. 220 pkt 1 u.d.l. Przepis ten wszedł w życie 1.07.2011 r. i od tego momentu przestały funkcjonować publiczne zakłady opieki zdrowotnej działające na dotychczasowych zasadach. Samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej funkcjonują dalej, z tym że na odmiennych zasadach okre-ślonych ustawą o działalności leczniczej.

Powoływany wcześniej art. 35b u.z.o.z. przyznawał tym zakładom oso-bowość prawną, którą uzyskiwały z chwilą wpisu do rejestru, stanowił więc źródło prawne ich podmiotowości. Zgodnie z art. 33 k.c. osobami prawnymi są Skarb Państwa i jednostki organizacyjne, którym przepi-sy szczególne przyznają osobowość prawną. W związku z uchyleniem ustawy o zakładach opieki zdrowotnej obowiązujące do 15.07.2016 r. przepisy prawne nie przyznawały s.p.z.o.z. expressis verbis osobowości prawnej. W tym dniu weszła w życie ustawa o zmianie ustawy o działal-ności leczniczej54. Powołaną ustawą dodano art. 50a u.d.l., na podstawie

53 A. Dyląg, Status prawny samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej,

„Monitor Prawniczy” 2011/17, s. 917 i n.

którego podmioty wymienione w art. 6 u.d.l. mogą tworzyć s.p.z.o.z. Według art. 50a ust. 2 u.d.l. utworzony s.p.z.o.z. uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisu do właściwego rejestru55.

55 Do dnia wejścia w życie powoływanych przepisów nowelizujących ustawę

o dzia-łalności leczniczej istniał jednak problem, czy na podstawie tej ustawy można twierdzić, że obecnie funkcjonujące zakłady zachowały osobowość prawną. Zgodnie z art. 204 ust. 2 u.d.l. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej działające na podstawie dotychczasowych przepisów stały się z dniem wejścia w życie ustawy podmiotami lecz-niczymi niebędącymi przedsiębiorcami. Wprowadzenie regulacji prawnej stanowiącej podstawę prawną do uzyskania przez zakłady osobowości prawnej nie rozwiązało jednak problemu. Ustawa zmieniająca nie zawiera żadnych przepisów intertemporalnych doty-czących stosowania nowego art. 50a u.d.l. do istniejących już s.p.z.o.z. Ich brak wskazuje na to, iż art. 50a, stanowiący podstawę prawną uzyskania osobowości prawnej, należy stosować do nowo utworzonych zakładów. Analizując przepisy ustawy o działalności leczniczej, można jednak dojść do wniosku, że zakłady, które funkcjonowały jeszcze przed wejściem w życie powołanej nowelizacji, posiadają jednak osobowość prawną. Zgodnie z art. 67 ust. 3 u.d.l. w przypadku połączenia nowo powstały zakład uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego. W związku z tym twierdzi się, że skoro s.p.z.o.z. powstające w drodze wyjątku uzyskują osobowość prawną, to tym bardziej zdolność taką zachowały zakłady powstałe na podstawie wcześ-niej obowiązującej ustawy (T. Głąb, Komentarz do art. 204 [w:] Ustawa o działalności

leczniczej. Komentarz, red. F. Grzegorczyk, Warszawa 2013, s. 482–483; M. Wielgolaski, Nowe zasady funkcjonowania podmiotów leczniczych [w:] Prowadzenie działalności lecz-niczej. Zakłady opieki zdrowotnej, praktyki lekarskie i pielęgniarskie oraz inne podmioty w świetle ustawy o działalności leczniczej, red. G. Moroz, Z. Orzeł, Warszawa 2012,

s. 12). Nieracjonalnym działaniem ustawodawcy byłoby przyznanie części zakładom osobowości prawnej oraz pozbawienie jej tych s.p.z.o.z., które zostały utworzone przed 15.07.2016 r. przy jednoczesnym wykonywaniu przez nie takiej samej działalności.