Sposoby weryfikacji i oceny efektów Efekt

33 Jest gotów do prezentowania postawy

B. Sposoby weryfikacji i oceny efektów Efekt

Wiedza W_01

Posiada wiedzę dotyczącą anatomii czynnościowej ze szczególnym uwzględnieniem narządu ruchu. Zna podstawy patofizjologii najczęstszych jednostek chorobowych

W_02

Zna zasady diagnostyki klinicznej oraz podstawowe informacje na temat badań diagnostycznych stosowanych w najczęstszych jednostkach chorobowych.

Zna ogólne zasady przeprowadzania badania dla potrzeb rehabilitacji i fizjoterapii

Umiejętności U_01

Potrafi dokonać analizy i interpretacji obrazu klinicznego pacjenta i dokonać kwalifikacji do określonego postępowania fizjoterapeutycznego

U_02

Potrafi zaprogramować postępowanie związane z regeneracją, kompensacją adaptacją i rehabilitacją osób z dysfunkcjami narządu ruchu i innymi schorzeniami dostosowanego do stanu klinicznego i celów kompleksowej rehabilitacji

Kompetencje społeczne K_01

Potrafi samodzielnie wykonać swoją pracę jak i współpracować w zespole

Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe kryteria oceny/wymagania egzaminacyjne

A. Sposób zaliczenia Zaliczenie z oceną

B. Sposoby weryfikacji i oceny efektów Efekt

uczenia się

Metody weryfikacji osiągnięcia zamierzonych efektów uczenia się

1 2 3 4 5 6 7 8 9

1. Egzamin ustny 2. Egzamin pisemny 3. Kolokwium 4. Projekt 5. Sprawozdanie 6. Prezentacja 7. Praca kontrolna 8. Zadanie praktyczne

9. Pracy studenta w trakcie zajęć Wykład:

Zaliczenie kolokwiów (uzyskanie sumarycznie min. 60%

punktów)

Średnia arytmetyczna ocen z kolokwiów (student musi uzyskać zaliczenie z każdego cząstkowego kolokwium)

Samodzielna praca studenta na ćwiczeniach (zaangażowanie w wykonywanie zadań, wyciąganie wniosków, prezentacja wyników)

Średnia z ocen z kolokwiów x 0,70+ ocena za samodzielną pracę studenta x 0,30

Ocena końcowa z przedmiotu:

Ocenę końcową z przedmiotu stanowi średnią ważoną ze składowych form zajęć, dla których wagami są przypisane im

40

liczby punktów ECTS. Ocenę końcowa jest wyliczana na podstawie procentowego udziału oceny A i oceny B z egzaminu końcowego.

Ocenę A stanowi średnia ważona ocen ćwiczeń i wykładów, dla których wagami są przypisane im liczby punktów ECTS. Ocena A stanowi 60% oceny końcowej, a egzamin 40%.

A następnie

Obecność na wszystkich ćwiczeniach jest obowiązkowa. Do ćwiczeń studenci przystępują przygotowani. Stopień

przygotowania studenta jest sprawdzany w formie kolokwium wejściowego.

Kryteria oceniania

5,0 – znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne - wykazuje znajomość treści kształcenia na poziomie 93%-100%;

4,5 – bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne - wykazuje znajomość treści kształcenia na poziomie 85%-92%;

4,0 – dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne - wykazuje znajomość treści kształcenia na poziomie 77%-84%;

3,5 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami - wykazuje znajomość treści kształcenia na poziomie 69%-76%;

3,0 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, ale z licznymi błędami - wykazuje znajomość treści kształcenia na poziomie 60%-68%;

2,0 – niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne - wykazuje znajomość treści kształcenia poniżej 60%.

Kompetencje społeczne (obserwacja studenta podczas pracy w grupach)

5.0 - akceptuje i przyjmuje opinie innych osób, ustosunkowuje się do nich, podejmuje dyskusję, wyciąga poprawne wnioski.

4,5 - akceptuje i przyjmuje opinie innych osób, ustosunkowuje się do nich, podejmuje próbę dyskusji, stara się wyciągnąć poprawne wnioski.

4,0 - akceptuje i przyjmuje opinie innych osób, ustosunkowuje się do nich, podejmuje próbę dyskusji, stara się wyciągnąć wnioski, choć nie są one całkowicie poprawne.

3,5 - akceptuje i przyjmuje opinie innych osób, podejmuje próbę ustosunkowania się do nich.

3.0 – akceptuje i przyjmuje opinie innych osób, lecz nie ustosunkowuje się do nich.

2.0 – nie potrafi ustosunkować się do uwag krytycznych, nie przyjmuje i nie akceptuje opinii innych osób.

Matryca efektów uczenia się dla zajęć

41

Numer (symbol)

efektu uczenia się Odniesienie do efektów uczenia się dla kierunku

W_01 A.W1.; A.W13., A.W14.

W_02 A.W2.; A.W15.; A.W16.

U_01 A.U9.; B.U5.; D.U1.

U_02 A.U10.; D.U3.

K_01 K7.

Wykaz literatury

A. Literatura podstawowa:

 Błaszczyk J.W.: Biomechanika kliniczna, PZWL, Warszawa 2011*

 Rutkowska-Kucharska A. „Synergizm mięśniowy w procesie sterowania ruchami manipulacyjnymi”.

Wrocław, wyd. AWF 1999*

 Bober T.: Biomechanika układu ruchu człowieka; Wydawnictwo BK, Wrocław 2003*

 Lizak A. Prioproceptive Neuromuscular Facilitacion, Kraków 2002*

B. Literatura uzupełniająca:

 Będziński R.: Biomechanika inżynierska. Oficyna wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1997.

 Zagrobelny Z., Woźniewski M.: Biomechanika kliniczna; AWF Wrocław, Wrocław 2008.

*pozycja dostępna w Bibliotece Uczelnianej Akademii Pomorskiej w Słupsku

42

Sylabus 5. Anatomia (anatomia prawidłowa, funkcjonalna, rentgenowska, palpacyjna) Nazwa zajęć

ANATOMIA (anatomia prawidłowa, funkcjonalna, rentgenowska, palpacyjna)

Forma zaliczenia E

Liczba punktów ECTS 7 Kierunek studiów

FIZJOTERAPIA

profil studiów poziom studiów zajęcia obowiązkowe dla

kierunku

zajęcia do

wyboru semestr/y

praktyczny JSM Tak I

Dyscyplina Nauki medyczne Prowadzący zajęcia

Formy zajęć

zagadnień przygotowanie do kolokwium – samodzielna praca studenta

10 Przygotowanie prezentacji

multimedialnej 5

Analiza piśmiennictwa 5

Ćwiczenia (anatomia prawidłowa, funkcjonalna, rentgenowska, palpacyjna)

15+30+15+20 45 5

Przygotowanie do ćwiczeń 15

Opracowanie zagadnień 15

Analiza piśmiennictwa 15

Razem 110 65 7

Metody dydaktyczne

Wykład informacyjny, ćwiczenia z modelem anatomicznym, ćwiczenia prosektoryjne, przygotowanie prezentacji multimedialnej, praca przy stanowisku komputerowym, pokaz z objaśnieniem, ćwiczenia przedmiotowe, pokaz z instruktażem, praca w grupach.

Wymagania wstępne

Wiedza w zakresie biologii na poziomie szkoły ponadpodstawowej Cele przedmiotu

Celem nauczania jest przekazanie wiedzy dotyczącej budowy i funkcjonowania organizmu człowieka w warunkach prawidłowych, funkcjonowania poszczególnych układów i narządów, a także metod i sposobów oceny ich funkcjonowania. Szczególny nacisk kładzie się na zdobycie przez studentów wiadomości z zakresu anatomii czynnościowej układu ruchowego biernego i czynnego oraz układu nerwowego ośrodkowego i obwodowego. Ponadto celem nauki jest zdobycie wiedzy z zakresu podstaw anatomii radiologicznej a także anatomii palpacyjnej, niezbędnych do dalszej nauki przedmiotów klinicznych i zawodowych.

Treści programowe Problematyka wykładów:

 Informacje o przedmiocie. Jak uczymy się anatomii? Wprowadzenie do zagadnień anatomii czynnościowej, radiologicznej i palpacyjnej.

 Kości kończyny górnej. Stawy i więzadła kończyny górnej. Układ kostny w badaniach RTG. Ocena palpacyjna.

 Kości kończyny dolnej. Stawy i więzadła kończyny dolnej. Układ kostny w badaniach RTG. Ocena palpacyjna.

 Grupy mięśniowe kończyny górnej. Ocena palpacyjna.

43

 Grupy mięśniowe kończyny dolnej. Ocena palpacyjna.

 Ogólna budowa i podział układu nerwowego.

 Nerwy obwodowe kończyny górnej, zakresy unerwienia i skutki porażenia.

 Nerwy obwodowe kończyny dolnej, zakresy unerwienia i skutki porażenia.

 Ogólny schemat budowy układu krążenia. Schemat budowy układu chłonnego. Obrazowanie układu naczyniowego metodami radiologicznymi (AGF, USG). Możliwości oceny palpacyjnej układu naczyniowego.

 Budowa kręgosłupa i kanału kręgowego. Obrazowanie kręgosłupa i kanału kręgowego metodami radiologicznymi. Możliwości badania palpacyjnego kręgosłupa.

 Budowa klatki piersiowej. Obrazowanie narządów klatki piersiowej. Badanie palpacyjne klatki piersiowej.

 Serce - budowa zewnętrzna i wewnętrzna. Sylwetka serca w badaniu fizykalnym i obrazie RTG.

 Ogólna budowa i podział układu oddechowego.

 Topografia narządów szyi.

 Topografia narządów jamy brzusznej - położenie wewnątrz- i zewnątrzotrzewnowe. Narządy jamy brzusznej w obrazowaniu CT, MRI i USG. Badanie palpacyjne jamy brzusznej.

 Budowa narządów układu moczowego i płciowego.

 Budowa czaszki. Opony mózgowia. Budowa narządu wzroku oraz narządu słuchu i równowagi. Ogólna charakterystyka nerwów czaszkowych. Obrazowanie radiologiczne struktur głowy (RTG, CT, MRI, AGF). Możliwości badania palpacyjnego struktur głowy.

 Budowa i podział ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Struktury mózgowia w obrazowaniu CT, MRI i badaniach angiograficznych.

 Najważniejsze układy czynnościowe oraz połączenia w OUN. Budowa i funkcja kory mózgu. Wybrane zagadnienia anatomii klinicznej OUN.

Problematyka ćwiczeń:

 Problematyka wykładów: