Naturalnym sprzymierzeńcem kolonistów próbujących walczyć z Koroną brytyjską była Francja, zaintereso wana możliwościami odzyskania Kanady i umocnienia swego prestiżu, osłabionego w czasie wojny siedmio letniej. W Paryżu żywo interesowano się i nadchodzą cymi stamtąd wiadomościami, i wypadkami zachodzą cymi na terenie kolonii angielskich. Informacje otrzy mywane z Londynu za pośrednictwem agenta Minister stwa Spraw Zagranicznych, autora znanej sztuki We
sele Figara — Carona Beaumarchais'a, skłaniały do za
stanawiania się nad możliwością włączenia się do ewen tualnego konfliktu w celu pokonania Anglii. Po powro cie do Paryża Beaumarchais przeprowadził rozmowy ze swym przełożonym Vergermes'em i ministrem floty — Sastine'm, uwieńczone wysłaniem pod koniec września
1775 r. do kolonii brytyjskich w Ameryce francuskiego oficera Acharda de Bonvouloir, zaopatrzonego w ustną instrukcję, aby porozumiał się z ich przywódcami. Wy nikiem jego przybycia do Ameryki było ustanowienie 29 listopada 1775 r. tajnego komitetu (secret committee for the sole purpose of corresponding with our friends Great Britain, Irland and other parts of the world) 75
w składzie: B. Franklin, J. Dickinson, J. Jay, T. John son, B. Harrison. Raport agenta francuskiego z lutego
1776 r. donosił rządowi Ludwika XVI, że koloniści an gielscy w Ameryce chcą ogłosić swą niezależność licząc na pomoc Paryża w prowadzonej przez nich walce.
Tajny komitet zapoczątkował w grudniu 1775 r. dy plomatyczną korespondencję Zjednoczonych Kolonii. Dnia 12 grudnia wysłano list do agenta kolonii w Lon dynie Arthura Lee, nakazujący zebranie przez niego informacji dotyczących stosunku innych państw do Anglii oraz jej sporu z własnymi koloniami. W tym samym czasie Franklin wysłał list do przyjaciela w Ha dze, Ch. W. F. Dumasa, z zapytaniem, czy nie zechciał by zostać za specjalną opłatą regularnym koresponden tem Kongresu, na co ten ostatni wyraził zgodę. Dnia 3 marca 1776 r. Tajny Komitet Korespondencyjny zde cydował się na wysłanie swego agenta do Francji w ce lu nawiązania stosunków handlowych, a później i poli tycznych. Został nim Silas Deane, delegat z Connecti cut. Instrukcja, którą dostał od Komitetu, mówiła o ko nieczności dokonania zakupu 25 tys. ubrań i ekwipun ku dla żolnierzy, a także armat, amunicji oraz przed miotów potrzebnych do handlu z Indianami. Do jego obowiązków należało również porozumienie się co do
75 JCC, t. III, s. 392; o dyplomacji amerykańskiej patrz S. F. Bemis, The Diplomacy of the American Revolution, Blooming-ton 1957, s. 22 - 28.
możliwości udzielenia pomocy francuskiej kolonistom walczącym z Anglią 76.
Misja Deane'a natrafiła w Paryżu na dobry grunt. Król francuski za radą Vergennes'a i Beaumarchais'a zdecydował się na udzielenie tajnej pomocy finanso wej Amerykanom w wysokości 1 mln liwrów. Pienią dze przekazano Amerykanom 2 maja 1776 r, pod szyl dem fikcyjnie założonej firmy „Roderique Hortalez and Company". Firma ta kupowała we Francji odpo wiednie materiały wojskowe i na statkach własnych lub amerykańskich przesyłała je koloniom.
Wkrótce na konto firmy wpłynęła również dotacja hiszpańska tej samej wysokości. Warto podkreślić, że pieniądze te zostały przeznaczone nie dla jednej zbun towanej przeciwko rządowi angielskiemu kolonii, lecz dla trzynastu prowincji, które były znane w Europie pod wspólną nazwą Ameryki, i z tym też musieli się liczyć delegaci zasiadający w Kongresie. ,
Sprawy handlowe w pewnej mierze zaważyły na przyjacielskich kontaktach z Francuzami. Miały one również znaczny wpływ na proces 'tworzenia się jedno ści amerykańskiej. Zakaz importowania oraz sprowa dzania towarów z Anglii i jej posiadłości był dosyć uciążliwy dla kupców, stąd też pominao podpisania „The Association" nie zawsze go przestrzegano, co nie było trudne przy rozwiniętej linii brzegowej i istniejącym zapotrzebowaniu oraz posiadanych nadwyżkach. Trud no było wprowadzić w życie punkt zobowiązania mó wiący o zaprzestaniu importu czy też eksportu, gdy
76 Ibidem, s. 33 - 34; Letters, t. I, s. 375. O pobycie agenta amerykańskiego w Paryżu i jego instrukcjach informuje Lon dyn swego ambasadora w Paryżu 16 sierpnia, zalecając zwró cenie na niego uwagi i obserwację jego działalności, British
Diplomatic Instruction 1689 -1789, wyd. L. Wiokham, London
mały rynek wewnętrzny nie mógł np. wykorzystać ca łej produkcji rolniczej kolonii. Dlatego też już 26 paź dziernika 1775 r. Kongres zgodził się na eksport do nie-angielskich Indii Zachodnich towarów i produktów z wyjątkiem bydła, nierogacizny i ptactwa domowego (żywności potrzebnej dla armii). Można było również sprowadzać broń, amunicję, saletrę i siarkę oraz przed mioty niezbędne do prowadzenia wojny. Natomiast w cztery dni później wydano zarządzenie zabraniające od 1 marca 1776 r. wszelkiego handlu z Wielką Bryta nią i jej posiadłościami, a więc ,,The Association" w pełni wchodziło w życie 77. S. Adams pisał do swego przyjaciela: ,,Będziemy znali na wiosnę pełny efekt na szego bojkotu ekonomicznego w stosunku do Indii Za chodnich. Zastanawiamy się nad otwarciem handlu z państwami europejs'kimi z wyjątkiem Wielkiej Bry tanii" 78.
Nad tą ostatnią możliwością otwarcia portów i pro wadzenia handlu zastanawiano się od dawna, szczegól nie pod naciskiem kupieckich kół miast portowych, wiele tracących w obecnym układzie politycznym ko lonii. Równocześnie panowała powszechna obawa, że otwarcie portów byłoby uznane przez Wielką Brytanię za przyznanie się do chęci całkowitego usamodzielnie nia się i uzyskania niepodległości. Zaważyły akty kró lewskie z końca grudnia 1775 r. Zabraniały one kupcom kontaktów handlowych z koloniami amerykańskimi, nakazywały blokadę portów amerykańskich, pozwalały na konfiskatę własności amerykańskiej znajdującej się na morzach świata. Ponadto rząd angielski zgadzał się na porywanie z amerykańskich statków marynarzy i przymusowe zatrudnianie ich na okrętach brytyjskich.
77 J C C , t. I I I , s. 314 - 315.
Nowo wydane akty Korony wzburzyły nie tylko pa triotów. Uderzały przecież we własność prywatną, któ ra mogła być teraz bezkarnie rabowana na morzach przez okręty brytyjskie. Jeden z oburzonych delegatów pisał: „Obawiam się, że akty te uczynią między dwo ma krajami wyłom nie do naprawienia" 79.
Działający w imieniu wszystkich Kongres został zmu szony do wydania własnych, przeciwstawiających się angielskim aktów. Dnia 6 kwietnia 1776 r. uchwalono rezolucję 80 otwierającą porty amerykańskie dla statków wszystkich państw z wyjątkiem angielskich. Stwierdzo no, że można eksportować z prowincji towary z wyjąt kiem pustych drewnianych beczek (potrzebnych do pe klowania mięsa, ryb i przewożenia rumu) do każdego kraju prócz metropolii, jak również sprowadzać wszelkie towary z wyjątkiem brytyjskich.
Powyższa rezolucja Kongresu miała olbrzymie zna czenie dla handlu amerykańskiego. Po pierwsze, roz szerzając ewentualne rynki zbytu, przyczyniała się do jego rozwoju, po drugie, ochraniała ten handel w imie niu Zjednoczonych Kolonii, po trzecie, popierała go we wszystkich prowincjach, tworząc i zacieśniając wspól notę interesów Północy i Południa.