Nie ustanawiając w wyznaczonym terminie przepisów niezbędnych dla zapewnienia stosowania w odniesieniu do składowisk Níjar, Hoyo de Miguel

i Cueva del Mojón art. 4, 9 i 13 dyrektywy Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów, zmienionej dyrektywą Rady 91/156/EWG z dnia

86 Zb. Orz. TE [2007] I-00071; tłumaczenie z wersji francuskiej.

149

18 marca 1991 r., oraz art. 14 dyrektywy 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r.

w sprawie składowania odpadów, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiąza-niom ciążącym na nim na mocy tych przepisów.

2. Królestwo Hiszpanii zostaje obciążone kosztami postępowania.

III.2.8.2. Z motywów uzasadnienia wyroku w sprawie C-361/05

12. Komisja zasadniczo twierdzi, że trzy wskazane składowiska nie spełniają wymogów z art. 4, 9 i 13 dyrektywy 75/442 i art. 14 dyrektywy 1999/31, po-nieważ:

- w przypadku komunalnego składowiska odpadów w Níjar, nie działa ono na podstawie żadnego zezwolenia i nie jest objęte planem gospodarki od-padami, przez co znajdujace się na tym składowisku odpady komunalne są składowane bez przestrzegania procedur zapobiegających ryzyku dla zdrowia ludzi i dla środowiska.

- składowisko odpadów w Hoyo de Miguel jest w trakcie dostosowywania do obowiązujących przepisów, jednakże wydane w jego przypadku ze-zwolenie nie jest zgodne z art. 9 dyrektywy 75/442, zaś jego plan gospo-darki odpadami nie spełnia wymogów dyrektywy 91/31. Ponadto Komisja twierdzi, że składowisko to nie podlega żadnej kontroli.

- w przypadku składowiska Cueva del Mojón, nie zostały dostarczone żadne informacje w przedmiocie tego składowiska i jego funkcjonowania, a skła-dowane na nim odpady nie są poddawane żadnemu wstępnemu przetwo-rzeniu i ani procedurom zapobiegania ryzyku dla zdrowia ludzkiego i dla środowiska. Komisja dodaje, że składowisko to nie jest objęte planem go-spodarki odpadami.

19. [Ocena Trybunału] Po pierwsze, należy odrzucić argument rządu hiszpań-skiego, przedstawiony w obronie przed zarzutami skargi, o tym że żadne od-pady toksyczne i niebezpieczne nie są składowane na tych trzech składowi-ska. Zauważyć trzeba, że przedmiotem niniejszego postępowania przeciwko Królestwu Hiszpanii nie jest składowanie odpadów toksycznych lub niebez-piecznych w tych trzech miejscach. Komisja wprawdzie w pierwszych kro-kach zwróciła się do władz hiszpańskich o przedłożenie informacji na temat ewentualnej obecności takich substancji niebezpiecznych na tych składowi-skach. Jednakże przedmiotem obecnego postępowania, tak jak to Komisja określiła na etapie fazy przedprocesowej, a zwłaszcza w umotywowanej opi-nii, jest uchybienie zobowiązaniom z art. 4, 9 i 13 dyrektywy 75/442 oraz art.

14 dyrektywy 1999/31, które dotyczą składowania odpadów, a nie rodzaju tych odpadów.

20. Po drugie, odrzucić należy również argument, że ze względu na fakt, iż od-pady składowane w tych trzech miejscach nie są ani toksyczne ani niebez-pieczne, nie zaistniało w tym przypadku znaczące zagrożenie dla środowiska.

W istocie, jak słusznie wskazała Komisja, degradacja środowiska wiąże się nierozerwalnie z obecnością odpadów na składowisku. Nie zostało zaś za-kwestionowane przez rząd hiszpański, że odpady były składowane w tych trzech miejscach.

150

21. W świetle tych okoliczności, wystarczy jedynie zbadać, czy Królestwo Hisz-panii przyjęło środki konieczne dla zapewnienia, w przypadku każdego z tych składowisk odpadów, wykonania obowiązków z art. 4, 9 i 13 dyrekty-wy 75/442 oraz art. 14 dyrektydyrekty-wy 1999/31.

22. W tym zakresie należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznic-twem istnienie uchybienia należy oceniać według stanu faktycznego w pań-stwie członkowskim w momencie upływu terminu określonego w uzasadnio-nej opinii, a zmiany, które nastąpiły w okresie późniejszym, nie mogą być uwzględniane przez Trybunał, nawet jeśli zmiany te polegają na prawidło-wym stosowaniu wspólnotowych przepisów objętych skargą o uchybienie (zob. w tym zakresie sprawa C-111/00 Komisja przeciwko Republice Austrii, Zb.

Orz. TE [2001] I-7555, par. 13-14; sprawa C-103/00 Komisja przeciwko Republice Greckiej, Zb. Orz. TE [2002] I-1147, par. 23; wyrok z dnia 28 kwietnia 2005 r.

w sprawie C-157/04 Komisja przeciwko Królestwu Hiszpanii, nie publ., par. 19, sprawa C-514/03 Komisja przeciwko Królestwu Hiszpanii, Zb. Orz. TE [2006]

I-963, par. 44).

23. W tym zakresie należy stwierdzić, że przedstawione przez rząd hiszpański twierdzenia, opisujące sytuację tych trzech składowisk odpadów i kwestionu-jące w całości zarzuty Komisji, jak i te omówione w par. 13-16 niniejszego wy-roku, nie mogą służyć do podważenia zarzutów, gdyż są one dobrze udoku-mentowane.

24. W odniesieniu w pierwszej kolejności do składowiska odpadów w Níjar, któ-re zostało zamknięte w 2005 r., a więc po upływie terminu wskazanego w umotywowanej opinii, należy zauważyć, że rząd hiszpański nie wykazał w jaki sposób sam zamiar zamknięcia tego składowiska miał być wystarczają-cy dla wykonania zobowiązań z art. 4, 9 i 13 dyrektywy 75/442 oraz art. 14 dyrektywy 1999/31.

25. Następnie, w odniesieniu do składowiska w Hoya de Miguel, z którego za-częto wysyłać odpady na inne składowiska począwszy od 1 lutego 2005 r., i którego zamknięcie stwierdzono w trakcie inspekcji w dniu 30 września 2005 r., a więc rok po pływie terminu wskazanego w umotywowanej opinii, wystarczy zauważyć, że samo zidentyfikowanie składowanych w tym miej-scu odpadów nie może być uznane za opracowanie planu gospodarki odpa-dami z art. 14 dyrektywy 1999/31. Ponadto, co do zezwolenia dla tego skła-dowiska, stwierdzić trzeba, że rząd hiszpański sam przyznaje, iż zezwolenie to nie zostało udzielone właściwy organ zgodnie z art. 9 dyrektywy 75/442, oraz, że składowisko podlega obecnie dostosowywaniu do obowiązujących przepisów.

26. Wreszcie, w odniesieniu do składowiska w Cueva del Mojón, w przypadku którego w dniu 28 kwietnia 2006 r. stwierdzono, że nie znajdują się już na nim żadne odpady, czyli 19 miesięcy po upływie terminu wyznaczonego w umotywowanej opinii, należy wskazać, iż brak zrzutów niesegregowanych odpadów i przykrycie składowanych tu odpadów ziemią i gruzem nie jest wystarczające dla wykonania obowiązków z art. 4, 9 i 13 dyrektywy 75/442 oraz art. 14 dyrektywy 1999/31.

151

27. W świetle powyższych ustaleń, należy więc stwierdzić, że nie ustanawiając w wyznaczonym terminie przepisów niezbędnych dla zapewnienia stosowa-nia w odniesieniu do składowisk Níjar, Hoyo de Miguel i Cueva del Mojón art. 4, 9 i 13 dyrektywy Rady 75/442 oraz art. 14 dyrektywy 1999/31, Króle-stwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy tych przepisów.

III.2.9. Wyrok Trybunału z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie C-423/05 Komi-sja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej⁸⁷

III.2.9.1. Sentencja wyroku w sprawie C-423/05

1. Nie podejmując wszelkich działań niezbędnych do zapewnienia prze-strzegania art. 4, 8 i 9 dyrektywy Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r.

w sprawie odpadów, zmienionej dyrektywą Rady z dnia 18 marca 1991 r., i art. 14 lit. a), b) i c) dyrektywy Rady 1999/31/EWG z dnia 26 kwietnia 1999 r.

w sprawie składowania odpadów, Republika Francuska uchybiła zobowiąza-niom, które na niej ciążą na mocy tych przepisów.