Most Łazienkowski w Warszawie nad Wisłą jest wykonany z konstrukcji stalowej.
Długość mostu wynosi ca 425 m, szerokość 27,5 m. Główne elementy mostu sta-nowią 4 nośne dźwigary stalowe /pełne/ oparte na fi larach żelbetowych. Rozpiętość fi larów w świetle wynosi ca 90 m. Dźwigary główne połączone są belkami i ryglami stalowymi, stanowiącymi konstrukcję usztywniającą i nośną pod jezdnią mostu.
Most posiada jezdnię dwukierunkową o trzech pasmach ruchu w każdym kierunku oraz z obydwu stron chodniki dla pieszych. Całość przykryta jest nawierzchnią asfal-tową na podłożu betonowym. Od spodu /pod jezdnią/ do konstrukcji stalowej pod-wieszone są przewody wodociągowe, CO, gazowe i kable elektryczne w większości w izolacji z waty szklanej. W odległości pionowej 2,20 m od sklepienia mostu wyko-nano oparte na dźwigarach oraz na konstrukcji stalowej podesty z desek o grubości 3 cali. Pomosty te ułożono w celu umożliwienia brygadom remontowym prowadze-nia napraw i bieżącej konserwacji instalacji.
Pod mostem utworzono 3 przestrzenie zamknięte od góry jezdnią, z boków dźwi-garami, od spodu pomostami stanowiące 3 tunele, w których znajdują się rurociągi i kable, biegnące wzdłuż przęseł na całej długości mostu. Tunele boczne /północny i południowy/ maja po 6 m szerokości, środkowy 9,5 m.
Po środkowym pomostem remontowym na brzegu Wisły po stronie zachodniej zlokalizowana była szopa nie użytkowana. Odległość w pionie podestu z desek do podstawy szopy wynosiła 7,40 m. Wymiary szopy 2 x 2 x 2,33 m. Szopa wykonana była z drewna, a jej ściany zewnętrzne w całości obite papą. Przy szopie złożone były okrągłe drewniane belki o długości ca. 2,50 m i średnicy ca 0,15 m. Odległość szopy od najbliższego fi laru na brzegu wynosiła 10,40 m.
Pożar został zauważony o godz. 15.56 przez funkcjonariusza Milicji, który tele-fonicznie zaalarmował o godz. 15.57 Stanowisko Kierowania SKSP, powiadamiając o pożarze szopy drewnianej, usytuowanej pod Mostem Łazienkowskim. Na miej-sce akcji zadysponowano natychmiast 1 zastęp GBAM-2000/8/8 z Oddziału III ZSP m.st. Warszawy pod dowództwem dowódcy plutonu. Zastęp ten przybył do pożaru o godz. 15.59 w czasie gdy dopalała się drewniana szopa usytuowana pod mostem oraz paliły się drewniane okrąglaki składowane przy szopie i drewniany pomost mo-stu. Dokładne ustalenia długości pomostu objętego pożarem utrudniało duże zady-mienie całego mostu oraz brak dostępu do pomostów.
Dowódca plutonu Oddziału III podjął następujące decyzje:
• podanie 4 prądów wody „52” z brzegu Wisły z zadaniem natarcia na płonący pomost oraz palące się okrąglaki w celu niedopuszczenia do rozprzestrzenienia się pożaru w kierunku zachodnim,
• wezwał pomoc w sile 1 plutonu gaśniczego oraz 2 samochodów specjalnych drabin mechanicznych.
Od godz. 16.14 na miejsce akcji od strony zachodniej i wschodniej mostu zaczęły przybywać zaalarmowane jednostki straży pożarnych. W wyniku ciągłego prowa-dzenia rozpoznania stwierdzono, że pali się pomost remontowy mostu o długości ok.
75 m w środkowej komorze mostu o szerokości 9,5 m. W komorze tej znajdowały się przewody CO Ø 0,9 m przewód wodociągowy magistralny Ø1 m oraz 2 przewody gazowe Ø 0,2 i Ø 0,3 m. Działania gaśnicze prowadzone były z brzegu Wisły z dołu w ilości 4 prądów wody.
O godz. 16.18 na miejsce akcji przybyła grupa operacyjna SKSP pod dowódz-twem Kierownika Służby Operacyjnej, który objął dowództwo akcji. Z uwagi na brak dojścia do miejsca pożaru dowódca akcji podjął decyzję uruchomienia planu Orga-nizacji Ratownictwa Technicznego /ORT/ wzywając za pośrednictwem Stanowiska Kierowania jednostki straży pożarnych posiadające zastępy ratownictwa techniczne-go i chemicznetechniczne-go i miejskie służby techniczne posiadające na swoim wyposażeniu sprzęt do prowadzenia prac inżynierskich jak młoty pneumatyczne, palniki do ga-zowego cięcia metali w celu wykonania dróg natarcia na pożar tj. otworów w na-wierzchni mostu.
O godz. 16.23 na miejsce pożaru Stanowisko Kierowania zadysponowało sprzęt pływający tj. zestaw pchacza i barki z Warszawskiej Żeglugi Rzecznej oraz kuter motorowy Związku Harcerstwa Polskiego. O godz. 16.30 pożar obejmował pomo-sty mostu na odległości 120 m i nadal rozprzestrzeniał się w kierunku wschodnim.
Lokalizacja pożaru w tej fazie była utrudniona i wręcz niemożliwa ze względu na brak sprzętu pływającego, pożar rozprzestrzeniał się nad powierzchnią wody i brak było do niego dróg dojścia zarówno z brzegu od dołu jak również od strony nawierzchni jezdni. Ok. 17.00 został ugaszony pomost w części nadbrzeżnej mostu po stronie zachodniej. Teren akcji podzielony został na 3 odcinki bojowe, a miano-wicie:
• I odcinek bojowy – część wschodnia mostu,
• II – odcinek bojowy – nawierzchnia jezdnia mostu,
• III odcinek bojowy – część zachodnia mostu a następnie po ugaszeniu poża-ru w części nadbrzeżnej odcinek bojowy utworzono na Wiśle obejmując swoim zasięgiem obydwa brzegi Wisły.
Przebywające na trzecim rzucie jednostki straży pożarnych otrzymują zadanie wprowadzenia prądów gaśniczych na boczne pomosty. O godz. 17.00 zostaje wpro-wadzony do akcji kuter motorowy ZHP, którego załogę i wyposażenie stanowił za-stęp Oddziału V ZSP m.st. Warszawy. Załoga kutra podawała 2 prądy gaśnicze wody przy pomocy których gaszono i chłodzono konstrukcję mostu od dołu. O godz. 17.20 do akcji wprowadzono zestaw pchacz barka, na którym znajdował się pluton gaśniczy składający się z zastępów Oddziału II i III wraz z niezbędnym sprzętem. Załoga ta podała 4 prądy gaśnicze „75” w ten sposób
utworzono odcinek bojowy – wodny. Dowództwo jego przejął dotychczasowy do-wódca akcji gaśniczej. Dowodzenie akcją przejął Komendant Główny Straży Pożar-nych.
O godz. 18.00 zatrzymano dalsze rozprzestrzenianie się pożaru, który w tym cza-sie obejmował już pomost na długości 160 m licząc od zachodniego brzegu Wisły w kierunku wschodnim. Zastępy specjalne straży pożarnych wykonały otwór w po-moście od dołu od strony wschodniego brzegu Wisły przez który ok. godz. 18.30 wprowadzono prądy piany średniej, którą wypełniono przestrzenie komór tworząc
zaporę /korek pianowy/ ograniczającą ewentualne dalsze rozprzestrzenianie się pożaru. Przybyły ekipy miejskich służb technicznych, przy współudziale zastępu ratownictwa technicznego wykonały 7 dalszych otworów w nawierzchni mostu przy pomocy młotów pneumatycznych oraz wycięły palnikami otwory w płycie stalowej pod asfaltem. Otwory wykonano na całej długości mostu w odstępach 50 m. Otwora-mi tyOtwora-mi tłoczono pianę ciężką i średnią do wnętrza komory środkowej. O godz. 19.20 podawano łącznie 2 prądy z działek samochodowych ze strony zachodniej, 6 prądów wody ze strony wschodniej, 6 prądów wody z barki i pchacza, 6 prądów piany cięż-kiej i 2 prądy piany średniej przez otwory w nawierzchni mostu oraz 4 prądy wody przez otwór w podeście od strony wschodniej. Ok. 19.45 pożar został opanowany, zaczęła się faza dogaszania z obydwu kierunków oraz od dołu z barki i kutra na Wi-śle. Ok. godz. 23.00 zakończono całkowicie akcję gaśniczą. Chłodzenie konstrukcji stalowej prądami wody trwało do godz. 0.30. Pożar gaszono: 16 prądami wody, w tym 6 ze środków pływających, 8 prądów gaśniczych piany ciężkiej i średniej, 2 prądy z działek.
Stanowisko Kierowania SKSP w realizacji żądań dowódcy akcji gaśniczej zabez-pieczyło:
• z Nadwiślańskiej Jednostki MSW 2 cysterny samochodowe z paliwem dla zasilania pracującego sprzętu motorowego,
• karetki pogotowia ratunkowego,
• wyżywienie oraz napoje chłodzące dla załóg biorących udział w akcji /wg odrębnego planu zabezpieczenia kwatermistrzowskiego działań ratowniczych,
• 19 polewaczek MPO, które chłodziły nawierzchnię mostu. W czasie trwania akcji gaśniczej wypadkom uległo 2-ch strażaków w tym kierujący akcją, którym udzielono pomocy w szpitalach MON.
W akcji ratowniczo-gaśniczej brały udział:
• 22 zastępy gaśnicze na średnich i ciężkich samochodach,
• 8 zastępów specjalnych /technicznych, chemicznych, drabin mechanicznych, przeciwgazowo-dymowych/,
• 131 strażaków,
• 4 samochody specjalne Milicji,
• 19 polewaczek MPO,
• 6 młotów pneumatycznych,
• 4 aparaty do cięcia gazowego metali,
• 1 kuter,
• 1 zestaw pchacz barka,
• 4 karetki pogotowia ratunkowego,
• 1 samochód dowodzenia i łączności,
• 3 samochody operacyjne.