Wydaje się, iż argumenty zebrane we Wstępie i trzech paragrafach autor-skiego tekstu dostatecznie uzasadniają naszą wizję problemu w tytule. Tutaj pragnę wyeksponować tezę ostatnią, na której udowadnianie nie ma już miejsca, a i której udowadniać nie trzeba, ponieważ jest powszechnie znana i akcepto-wana. Jednak przypomnieć ją trzeba. Oto nauczyciel sam najpierw winien być wychowany w procesach preparacji – jak się dawniej wyrażaliśmy – czyli przy-gotowania licencjackiego, magisterskiego i/lub doktoranckiego do, po pierwsze odbioru, tj. przyjęcia i aplikacji cudzych pomysłów działań innowacyjnych, zaś, po wtóre, do współtworzenia lub tworzenia, wytwarzania pomysłów na innowacje.
W procesach organizacji i zarządzania przez nauczycieli samowychowaniem oraz wychowaniem innych nauczycieli i naszych uczniów, można konstatować, pożądana więc okazuje się kreatywność, czyli odznaczanie się twórczą wyob-raźnią. Taki kreatywny nauczyciel pobudza ciekawość poznawczą, stymuluje do samodzielnego myślenia krytycznego i poszukiwania rozwiązań kwestii, pomaga odkrywać talenty, generuje nowe metody działania uczniów i kolegów
25 R. Schulz: Twórczość pedagogiczna: elementy teorii i badań. Warszawa 1994, s. 18–24.
26 Uniwersalia zob. M. Marody, A. Giza-Poleszczuk: Przemiany więzi społecznych. Zarys teorii zmiany społecznej. Warszawa 2004.
27 Zob. A. Rogalska-Marasińska: Humanizm – dialog – tożsamość. Edukacja europejska na tle wyzwań globalnych. Łódź 2010; A. Rogalska-Marasińska: Developing intercultural open-ness – how students describe and interpret cultural texts?. W: „Journal of Language and Cultural Education” 2015, Nr 3, s. 159–189.
Innowacje nauczycieli jako liderów organizacji i zarządzania praktyką pedagogiczną 35 po fachu. Kreatywność wyraża się, przejawia pomysłowością, inicjatywą i eks-perymentowaniem w pracy, w zarządzaniu pracami w toku ich organizacji i wykonania. Oto relacje wzajemne, sprzężenia zwrotne spraw podmiotowych i przedmiotowych naszego opracowania. Którego już przygotowywanie, sporzą-dzanie i dopracowywanie pobudza do licznych autorefleksji odautorskich, które każą te zagadnienia jeszcze nadal rozważać. Pozostaję z nadzieją, iż również do refleksji i kolejnych opracowań zachęcić mogą naszych czytelników.
Bibliografia
Damski J.: Innowacja. W: Słownik pojęć filozoficznych. Red. W. Krajewski, R. Banajski.
Warszawa 1993.
Duraj-Nowakowa K.: Integrowanie edukacji wczesnoszkolnej: modernizacja teorii i praktyki. Kraków 1998.
Duraj-Nowakowa K.: Kształtowanie profesjonalnej gotowości pedagogów. Kraków 2011.
Duraj-Nowakowa K.: Modelowanie systemowe w pedagogice. Kraków 1997.
Duraj-Nowakowa K.: Nauczyciel: kultura – osoba – zawód. Wydanie II. Kielce 2002.
Duraj-Nowakowa K.: Pedagogika społeczna: między integracją a dezintegracją. Rze-szów 2009.
Duraj-Nowakowa K.: Pedeutologia. Konteksty – dylematy – implikacje. Kraków 2016.
Duraj-Nowakowa K.: Podejścia całościowe do pedagogiki: wybór. Rzeszów 2008.
Duraj-Nowakowa K.: Praktyki zawodowe w kształceniu studentów. Katowice 1978.
Duraj-Nowakowa K.: Profesjonalizacja studentów przez teorie i praktyki pedagogiczne.
Łowicz 1996.
Duraj-Nowakowa K.: Red. Nauczyciele akademiccy w procesie kształcenia pedagogów u progu reformy systemu edukacji. Kraków–Łowicz 1999.
Duraj-Nowakowa K.: Źródła podejść do pedagogiki: zarys problemów. Kielce 2005.
Elsner D.: Doskonalenie kierowania placówką oświatową. Wokół nowych pojęć i zna-czeń. Chorzów 1999.
Gordon Th.: Wychowanie bez porażek szefów, liderów, przywódców. Tłum. A. Makow-ska. Wydanie 2. Warszawa 2000.
Griffin R.W.: Podstawy zarządzania. Tłum. M. Rusiński. Warszawa 1996.
Kujawiński J.: Postęp pedagogiczny w szkole. Poznań 2008.
Kujawiński J.: Twórczość metodyczna nauczyciela. Poznań 2001.
Leksykon Pedagogika. Red. B. Milerski, B. Śliwerski. Warszawa 2000.
Ligus R.: Biograficzna tożsamość nauczycieli. Wrocław 2009.
Lyons P.: Zarządzanie kompetencjami: teoria i praktyka. Tłum. P. Kopijek. Warszawa 2001.
Magda-Adamowicz M.: Obraz twórczych pedagogicznie nauczycieli klas początkowych.
Toruń 2012.
Marody M., Giza-Poleszczuk A.: Przemiany więzi społecznych. Zarys teorii zmiany społecznej. Warszawa 2004.
Nauczyciel kompetentny. Teraźniejszość i przyszłość. Red. Z. Bartkowicz, M. Kowaluk, M. Samujło. Lublin 2007.
Krystyna Duraj-Nowakowa
36
Nesterowicz P.: Organizacje na krawędzi chaosu i konkurowanie w warunkach ciągłej zmiany i niepewności. Kraków 2001.
Nęcka E.: Psychologia twórczości. Warszawa 2001.
Okoń W.: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa 1995.
Okoń W.: Słownik pedagogiczny. Warszawa 1994.
Pietrasiński Z.: Ogólne i psychologiczne zagadnienia innowacji. Warszawa 1997.
Rogalska-Marasińska A.: Developing intercultural openness – how students describe and interpret cultural texts?. W: „Journal of Language and Cultural Education” 2015, No. 3.
Rogalska-Marasińska A.: Humanizm – dialog – tożsamość. Edukacja europejska na tle wyzwań globalnych. Łódź 2010.
Schulz R.: Prace z innowatyki pedagogicznej. Warszawa 1989.
Schulz R.: Proces zmian i odnowy w oświacie: wstęp do teorii innowacji. Warszawa 1980.
Schulz R.: Studia – innowatyki pedagogicznej. Toruń 1996.
Schulz R.: Szkoła – instytucja – system. Toruń 1992.
Schulz R.: Twórczość pedagogiczna: elementy teorii i badań. Warszawa 1994.
Smak E.: Z zagadnień innowatyki pedagogicznej. Opole 1997.
Szczepański J.: Elementarne pojęcia socjologii. Warszawa 1966.
Szefler E., Sobieszczyk M.: Z działalności innowacyjnej nauczycieli klas młodszych.
Bydgoszcz 2000.
Szmidt K.J.: Pedagogika twórczości. Gdańsk 2007.
Wizerunek twórczego pedagogicznie nauczyciela klas I–III. Red. M. Magda-Adamowicz.
Zielona Góra 2007.
Teachers as Leaders of Organizational and Educational Practice Management and Their Innovations
Abstract
Introduction: Author’s Individual Presumptions of Pedagogical and Pedeutological Problems of the Paper
1. Organization and management of teachers-educational leaders’ school practice
2. Organizational and management processes’ and effects’ innovations in the professional activity of teachers as school leaders
3. Teachers’ as leaders of micro-educational practice innovations
Conclusion: from innovation to creativity during teachers’ organization and management of self-education and self-education.
Keywords: teachers’ innovations, educational leader, organization of educational practice, practice management, effectiveness of innovations in practice.
Krystyna Duraj-Nowakowa, profesor zwyczajna doktor habilitowana, Akademia Ignatianum w Krakowie. Pierwsze 6 lat po studiach polonistycznych pracowała w szkolnictwie średnim, potem – w szkolnictwie wyższym na kilku Wyższych Szkołach Pedagogicznych i kilku uni-wersytetach w Polsce oraz jednym na Słowacji. Pracowała na stanowiskach od stażystki po
Innowacje nauczycieli jako liderów organizacji i zarządzania praktyką pedagogiczną 37
profesor zwyczajną, od kierowniczki pracowni przez kierowniczkę kilku zakładów i paru katedr;
pełniła funkcje od wicedyrektorki instytutu ds. naukowych, przez prodziekana ds. pedagogiki, aż po rektor szkoły wyższej. Obecnie kieruje Katedrą Pedeutologii w macierzystej krakowskiej Akademii Ignatianum. Pasjonuje się – w podejściu transdyscyplinarnym – pedeutologią, meto-dologią studiów i badań humanistyczno-społecznych i dydaktyką, pedagogiką szkoły wyższej.
Jest autorką 24 książek i współautorką oraz redaktorką naukową dalszych 13 książek zbiorowych i/lub zespołowych. Organizowała konferencje i ponad 360 razy uczestniczyła w takich imprezach w Polsce i za granicą.