Chrześcijanin, 1997, R. 68, nr 9-10

wrzesień - październik 1997

Od redakcji

Czyżby kara?

Słowo Boże rozkoszą i radością serca 4

Miejsce rodziny w życiu lidera 6

Porozmawiajmy ---

W sieci 8

Minatury egzegetyczne ---

Charyzmatyczne nienasycenie 9

Yonggi Oho o modlitwie ---

Trzy typy m odlitwy io

Pytania do chrześcijan

Co znaczy biblijne wyrażenie

mówiące o tym, że ktoś chodził z Bogiem? 12

LJiuua

^/

Lauiuyia ---

De Antichristo

Poza Kościołem nie ma zbawienia AvkdWwo

12 14

Prawda je st uwolnieniem cz.2 16

Przebudzenie w zborze w Michigan

Wspominamy ---

22 prezb. Józef Hukisz

Zielonoświątkowe wyznania w ia ry---

24 Zbory Boże we Francji

Wielkie słowa NT

25 Eklezja - Kościół Boga

Wiadomości z kraju i ze świata

26

Wiadomości polonijne 1

J

27 Zbory polonijne w Australii

Półka z książkami ---

30 31

ISSN 0209-0120 INDEKS 35462

W ydaw ca

Instytut Wydawniczy AGAPE ul. Sienna 68/70, 00-825 Warszawa

Miesięcznik »Chrześcijanin«

jest organem prasowym Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce

Rada Programowa Michał Hydzik

Marian Suski Mieczysław Czajko

Edward Czajko Kazimierz Sosulski

Z espół Redakcyjny Kazimierz Sosulski - redaktor naczelny

Edward Czajko ^ redaktor Ludmiła Sosulska - redaktor Agnieszka Gocłowska - sekretarz red.

Artur Mikuła - redaktor techniczny Sławomir Kasjaniuk - diapozytywy Sławomir Bednarski - oprać, graficzne

A dres redakcji Miesięcznik »Chrześcijanin«

ul. Sienna 68/70, 00-825 Warszawa tel. 022/6548296, faks 6204073

e-mail: agape@hsn.com.pl

Konto

Miesięcznik »Chrześcijanin«

PKO BP V O/Warszawa 10201055-350802-270-1

Prenumerata krajowa - pojedyncza ro­

czna - 21 zł; półroczna - 10,50 zł; zbio­

rowa (od 5 egz.) roczna - 19,20 zł; pół­

roczna - 9,60 zł. Zagraniczna roczna:

Czechy, Litwa, - 12 USD; Europa Zach.

- 18 USD; Ameryka Płn. - 24 USD; Au­

stralia i Ameryka Płd. - 30 USD.

Wyznanie wiary Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce

• W ierzym y, że Pismo Święte - Biblia - jest Sło­

w em B o żym , n ie o m y ln y m i n a tc h n io n y m przez Ducha Świętego, i stanowi jedynq nor­

mę w ia ry i życia.

• W ierzym y w Boga w Trójcy Świętej jedynego, w osobach O jca i Syna, i Ducha Świętego.

• W ie rzym y w Synostwo Boże Jezusa Chrystu­

sa, poczętego z Ducha Świętego, narodzone­

g o z M a rii Dziewicy; w Jego śmierć na krzy­

żu za grzech świata i Jego zmartwychwstanie w ciele; w Jego wniebowstąpienie i powtórne przyjście w chwale.

• W ie rz y m y w p o je d n a n ie z Bogiem p rz e z opam iętanie i w ia rę w ewangelię, w chrzest i W ieczerzę Pańską.

• W ierzym y w chrzest Duchem Świętym, prze­

żyw anie pełni Ducha i Jego darów .

• W ie rz y m y w jed e n K o ś c ió ł, ś w ię ty , p o ­ wszechny i apostolski.

• W ierzym y w uzdrowienie chorych jako znak łaski i mocy Bożej.

• W ie rz y m y w z m a rtw y c h w s ta n ie i ż y c ie wieczne.

2 CHRZEŚCIJANIN

Nr 9 - 1 0 / 9 7 (548-549)

Od redakcji

P

owódź jaka nawiedziła w lipcu C z e ch y , P o ls k ę i w s c h o d n ią część Niemiec w yrządziła olbrzym ie straty materialne i pochłonęła ponad se tkę is tn ie ń lu d z k ic h . Pod w o d ą znalazło się kilkaset miast i wiosek, zatopione zostały fabryki, elektrownie, dom y m ieszkalne, b u d yn ki różnych urzędów, tysiące sam ochodów , z g i­

n ęły se tki ty s ię c y z w ie rz ą t d o m o ­ wych, wielu utraciło dorobek życia.

Gdy piszę te słowa, Słubice już pra­

wie dw a ty g o d n ie w a lczą z ponad sześcio i pół metrową w odą, która rozmywa wały i w każdej chwili może zalać miasto leżące pięć metrów po­

niżej poziomu wody. Te tragiczne w y­

darzenia relacjonowane są przez te­

lewizję i radio, prasa przynosi o b ­ szerne re p o rta że , o b ra d o w a ł rząd, sejm ze b ra ł się na n adzw yczajnym p o s ie d z e n iu , a b y u c h w a lić ustaw y u m o ż liw ia ją c e szy b kie d z ia ła n ie w o d b u d o w ie z n is z c z e ń , c a ły naró d zm obilizował się w nadzwyczajnej so­

lidarności. N apływ ają pieniądze, dary rzeczow e, lu d zie p o ś w ię c a ją siły i zdrowie w niesieniu pomocy. Z po­

m ocą dla Polski pośpieszyło również wiele krajów.

T

akie wydarzenia skłaniają do re­

fle k s ji, p o w ie d z ia łb y m , re lig ij- n o -filo zo ficzn ych . Z astanaw iam y się nad p o za m a te ria ln ym i p rzyczyn a m i takich tragedii. Tym bardziej, że po ­ wodzi o takich rozmiarach nie było w Polsce od dziesięcioleci, a przez nie­

które miasta po raz pierwszy w histo­

rii przechodziła fala o siedm iom etro­

wej, a nawet dziewięciom etrowej w y­

sokości. Wielu z nas nasuwa się py­

tanie: dlaczego? Szukamy przyczyny w sferze duchowej. I niektórzy dali już prostą odpowiedź: - Bo w refe­

rendum przegłosowano przyjęcie no­

wej konstytucji. - W tych regionach przyjm ow ano papieża - mówią nie­

zbyt serio, jak sądzę, inni. - Bo w kraju jest za dużo grzechu i rozpusty - wołają następni. Niezależnie kto fe­

ruje w yroki: c zy R adio M aryja czy

ktoś z protestantów - odpow iedź nie jest prosta, bo taka być nie może.

Pamiętam, że kiedyś pewna star­

sza siostra leżąca d łu ższy czas w szpitalu prosiła mnie, abym nie dopu­

ścił do odw iedzania jej przez jedne­

go ze starszych braci zborowych, po­

nieważ stale ją przekonywał, że przy­

czyną jej choroby musi być grzech, do którego nie chce się przyznać.

T y m c z a s e m o n a z a c h o ro w a ła , bo działała zb yt intensywnie, a w ięc z p rz e m ę c z e n ia . Z a s ta n a w ia ją c e też je s t np. to, że Bóg c h c ia ł ukarać trzech przyjaciół Hioba, mimo że ci bardzo mądrze mówili, chcąc d opo­

m óc swemu przyjacielowi, by uznał, że to grzech stał się przyczyną jego wszystkich nieszczęść.

P

o d c z a s tych c ię ż k ic h ty g o d n i stale p rzych o d ziły mi na myśl s ło w a J e z u s a : „ . . . b o s ło ń c e je g o wschodzi n a d złym i i dobrym i i deszcz pada na sprawiedliwych i niesprawiedli­

wych" (Mt 5,45). Jest to powiedziane w kontekście zachęty do m iłow ania swoich nieprzyjaciół i modlitwy o bło­

gosławieństwo dla prześladowców. Je­

zus oczekuje, że b ę d zie m y w tym w zględzie tak doskonali, jak doskona­

ły jest Ojciec nasz w niebie, który mi­

łuje grzeszny świat, mimo że nienawi­

dzi grzechu. Tym czasem na nasze usta nieraz cisną się słowa potępienia w obec całego narodu, chętnie ogła­

szamy Bożą karę i pomstę, Mówimy o plagach zsyłanych w te dni ostatecz­

ne przez Boga, który karze ludzi za grzechy. A przecież w innym miejscu Jezus w yraźnie pow iedział, że tych o s ie m n a s tu n ie s z c z ę ś n ik ó w , na których spadła wieża w Syloe wcale nie było większymi grzesznikami niż pozostali m ieszkańcy Jerozolim y (Łk 13,1-5). Po prostu przytrafiło im się nieszczęście. Nie znaczy to jednak wcale, że tak jedni, jak i drudzy nie m uszą się o p a m ię tać. Bowiem na ­ w ró c e n ie do B o g a n ie z b ę d n e je st każdemu człowiekowi, niezależnie od tego, w jakim znajduje się położeniu.

W Biblii czytamy, że „cały zaś świat leży w m ocy Złego" (1J 5,19 BT), lecz Jezus strzeże tych, którzy narodzili się z Boga. „I - jak p o w ie d zia ł prezb.

Henryk Hukisz, gdyśmy wymieniali po­

glądy na ten temat - wystarczy, że Bóg wstrzyma swe błogosławieństwo, a p rzyro d a stw orzona przez Boga, lecz skażona przez grzech człowieka, da poznać swą niszczycielską siłę.

Boże błogosławieństwo powstrzymuje ro zm a ite n ie s z c z ę ś c ia z a g ra ż a ją ce ludzkości, lecz czasami Bóg pozwala siłom n a tu ry d z ia ła ć sa m o w o ln ie i w tedy człowiek może poznać życie b e z B o ż e g o b ło g o s ła w ie ń s tw a i ochrony. Te same wydarzenia dotkną sp raw iedliw ego i niespraw iedliw ego, ale inaczej zareaguje na nie ten, kto zna Boga prawdziwego. Zastanowi się nad tym , c z y B óg nie c h c ia ł mu przez to cze g o ś pow iedzieć. Nato­

miast człowiek, który dotychczas nie zauważał Boga we wszechświacie ma okazję się zastanowić i opam iętać.”

H

iob bronił swej zażyłej przyjaźni z Bogiem i nie chciał pogodzić się z opinią, że za każdym ludzkim nieszczęściem stoi Boża kara i po­

msta. Czasami po prostu nie wiemy d la c z e g o . C zasam i są ja k ie ś inne powody. Może trzeba, by w ypróbo­

wane zostały nasza w iara i zaufanie?

Poza tym Bóg się nie mści, bo ze­

msta należy do arsenału kogoś sła­

bego i małego. A jeśli karze, to czy­

ni to otwarcie i karę poprzedza swo­

im Słowem, aby dop ro w a d zić czło ­ wieka do opamiętania. Gdy natomiast dopuszcza nieszczęścia, to nigdy nie odm aw ia pom ocy tym, którzy Mu za­

wierzyli i zaufali. Jest Bogiem, który kocha, zbaw ia i ochrania - o czym przeczytać możemy w Psalmie Dawi­

dowym:

On odpuszcza wszysfk/e fwo/e wfny, On leczy wszystkie twe niemoce, On życie twoje wybawia o d zguby, On w ieńczy cię łaską i zmiłowaniem, On twoje dni nasyca dobram i:

odnawia się m łodość twoja ja k orła.

Pan czyni dzieła sprawiedliwe, bierze w opiekę wszystkich uciśnionych.

Ps 103,3-6 BT

Kazimierz Sosulski

CHRZEŚCIJANIN

Nr 9 -I0 /9 7 (548-549)

3

rozkoszą i radością serca

Drodzy w Chrystusie Panu Bracia i Siostry, przyjaciele Słowa Bożego, zgrom adzeni na tym uroczystym na­

b o ż e ń s tw ie ! J e s te m n ie z m ie r n ie w dzięczny Bogu za te Ekumeniczne Dni Biblijne, w czasie których może­

my śmiało mówić o Biblii i jej roli w naszym życiu wiary. Kościół Zielono­

świątkowy właśnie z tej okazji w ydał małą, ale jakże treściw ą książeczkę Johna Stotta pt. „Biblia - księga na d zisia j” . Została ona zadedykow ana uczestnikom Ekum enicznych Dni Bi­

blijnych. Chyba jako jeden z pierw ­ szych otrzym ałem ją od tu te jsze g o p a s to ra p re z b . E d w a rd a C za jko i prawie jednym tchem przeczytałem . Mam nadzieję, że te Dni Biblijne za­

in s p iru ją do p u b lik a c ji n a s tę p n yc h pozycji poświęconych Pismu Święte­

mu - w spólnej pła szczyźn ie naszej chrześcijańskiej w iary i instrum encie naszego wzajem nego porozumienia.

Podstawą naszego rozważania będą słowa proroka Jeremiasza, który tak się modlił: „Ilekroć pojawiły się twoje słowa, pochłaniam je; twoje słowo było mi roz- koszą / ra d o śc/ą m o je g o serca, g d y ż twoim imieniem jestem nazwany, Panie, Boże zastępów/' (Jr 15,16). Słowo Boże było rozkoszą i radością proroka, dla­

tego chętnie je przyjmował, pochłaniał, żywił się nim na co dzień. Treść tego Słowa przenikała do krwiobiegu jego życia, posilała je i wzmacniała.

I my dzisiaj, jeżeli chcem y żyć dla Pana i skutecznie Mu służyć, pow in­

niśmy pozwalać Biblii zająć należne jej w naszym życiu miejsce. Nie wy­

starczy wierzyć jej, a nawet czytać z obowiązku. Chodzi o to, aby nasze­

mu rozmyślaniu nad Słowem Bożym towarzyszyło zadowolenie, radość, fa­

scynacja z poznawania prawdy, aby studiowanie Biblii było rozkoszą na­

szego serca. Tylko w tedy będziem y mieli z tego korzyści w postaci po­

w o d ze nia w c o d zie n n y c h o b o w ią z ­

kach (Joz 1,8), przedłużenia życia na ziemi (5Moj 11,21), pełnej radości i sa tys fa kc ji z życ ia (Ps 1,1-3), czy odpow iedniego przygotowania się do w s z e lk ie g o d o b re g o d z ie ła (2Tm 3 ,15-17). W szystkie w ym ie n io n e tu wartości są przez nas pożądane, ale nabywam y je tylko wtedy, gdy rozko­

szujemy się studiowaniem Słowa Bo­

żego. A jak możemy się nim rozko­

szować? Oto kilka dobrych rad:

• Jeżeli chcem y rozkoszować się Bi­

blią, powinniśmy z całego serca poko­

chać jej Autora, którego coraz lepiej poznajemy przez studiowanie jej tre-

nym i praw dziw ym Bogiem (por. J 17,3). Dopiero wtedy, gdy sam Jezus będzie w ykładał swoje Słowo, nasze serca będą pałać (por. Łk 24,32), a czytanie Pisma Świętego stanie się niezwykłym przeżyciem.

• Jeżeli chcem y rozkoszować się Bi­

blią, powinniśm y uznać jej wyjątkową w artość, przyjąć jej przesłanie takim, ja k ie ono je st. Nie je st to z w ykła książka, wydana w mniej czy więcej a tra k c y jn e j s z a c ie g ra fic z n e j. O d d zie się cio le ci jest ona bestsellerem na wszystkich rynkach świata. Tylko samo to powinno nas zastanow ić i

J e ż e li c h c e m y ro zko szo w a ć się Biblią, p o w in n i­

ś m y u z n a ć je j w yją tko w ą w artość, p rz y ją ć je j p rz e s ła n ie takim , ja k ie o n o je s t. W iara z a w s z e m usi p o p rz e d z a ć zrozum ienie, a zrozum ienie je ­

dynie um acnia i p om na ża wiarę człow ieka

ści. To Słowo, które było Bogiem, stało się Słowem Wcielonym, stało się cia­

łem, które „zamieszkało wśród nas" (J 1,1.14). Gdy osobiście poznajemy Au­

tora tej Księgi, dow iadujem y się, że Jego wola została zapisana właśnie na jej stronicach. I dlatego znowu pro­

w adzi On nas do tego zapisanego Słowa. Zmartwychwstały Chrystus „po- cząw szy o d Mp/Zesza poprzez wszysf- kich proroków wykładał im (uczniom), co o nim było napisane we wszystkich Pi­

sm ach” (Łk 24,27). Wcielone Słowo i zapisane Słowo jakby uzupełniają się nawzajem. Pisma mówią o Jezusie, a Jezus wyjaśnia Pisma. Bez Pisma nie je s te ś m y w sta n ie p o zn a ć J e zu sa Chrystusa, który jest tylko martwą lite­

rą. D latego niezbędnym w arunkiem ro z k o s z o w a n ia się te k s te m P ism a Świętego jest osobiste poznanie Jezu­

sa Chrystusa, który jest życiem wiecz­

w zb u d zić w iększy szacunek dla tej Księgi. To ta jedyna w swoim rodzaju Księga, jednoczy wszystkich ludzi ze sobą, tw o rzy w yją tko w ą w sp ó ln o tę ż y ją c ą w o p a rc iu o a u to ry te t n a ­ tchnionego Słowa Bożego.

Jeżeli pojawiają się wątpliwości co do praw dziw ości tekstu czy natchnie­

nia Słowa Bożego, w tedy nie będzie­

my studiowali go z taką radością jak powinniśmy. A wątpliw ości te są za­

siewane z różnych stron, nie wyklu­

czając nawet szkół teologicznych. To praw da, są w Biblii „p e w n e rzeczy niezrozumiałe" lub „trudne do zrozu­

mienia" (2P 3,16), ale z tego powodu nie powinniśmy kwestionować jej bo­

sk ie g o cha ra kte ru . Zaw arte w niej treści pochodzą od N ieograniczone­

go Boga, którego nasze ograniczone umysły nie zawsze są w stanie pojąć i przyjąć to, co w tej chw ili jest dla

4 CHRZEŚCIJANIN

N r 9-10/97 (548-549)

nas jeszcze tajemnicą. Wiara zawsze musi poprzedzać zrozumienie, a zro­

zumienie jedynie um acnia i pomnaża wiarę. Dlatego z całym przekonaniem powinniśm y przyjąć, że „ całe Pismo p rze z Boga je s t natchnione i po żyte cz­

ne do nauki, do w ykryw ania błędów , d o p o p ra w y , d o w y c h o w y w a n ia w s p ra w ie d liw o ś c i... w y p o w ia d a li je lu ­ dzie Boży, n a tc h n ie n i D u ch e m Ś w ię­

tym " (2Tm 3,16 i 2P 1,21).

• Jeżeli chcemy rozkoszować się Bi­

blią, powinniśmy systematycznie ją czy­

tać, badać, studiować, rozmyślać nad jej treścią, czyniąc to z największym szacunkiem i modlitwą. Czy są dziś ta­

cy, którzy w ciągu jednego roku potra­

fią przeczytać całą Biblię? Kiedyś sam to robiłem, ale teraz już nie. Znam jed­

nak brata z Białowieży, który mimo podeszłego wieku od wielu lat prakty­

kuje czytanie całej Biblii w ciągu roku.

A co z uczeniem się tekstów bi­

blijnych na pamięć? Czy jest to po­

wszechna praktyka wśród wierzącej młodzieży? Gdzie podziały się kon­

kursy znajomości Biblii? Jeszcze tak niedawno pasjonowaliśmy się za g a d ­ kam i b ib lijn y m i. S ta rsza s io s tra w Hajnówce opow iadała mi, że przed wojną za nauczenie się odpowiedniej ilości tekstów b ib lijn ych na pam ięć otrzymywało się od Związku Biblijne­

go w nagrodę Pismo Święte! Jakaż to była radość. Pismo Święte było wtedy drogie i trudno dostępne. Dzi­

siaj jest ono d ostępne dla w szyst­

kich, więc czyżby dlatego nie ma ko­

nieczności uczenia się jego tekstów na pamięć? Zresztą może ktoś zapy­

tać: w edług jakiego przekładu mam się uczyć tych tekstów?

Jeszcze niedawno w naszych do­

mach, a rów nież na ścia n a ch Do­

mów Modlitwy znajdow ały się o p ra ­ wione w ramki teksty biblijne. A co się dzieje teraz? W nowo w ybudow a­

nych, pięknych Domach Modlitwy nie ma gdzie um ieścić tekstów Bożego Słowa! W naszym starym Domu Mo­

dlitwy teksty te zawsze były. Nie pa­

miętam już gło szo nych tam kazań, ale bardzo dobrze pam iętam słowa tych tekstów. Będąc chłopcem , jakże często wpatrywałem się w nie z nie­

cierpliw ością czekając na zakończe­

nie nabożeństwa!

Nie ma też m iejsca dla tekstów Słowa Bożego w naszych dom ach.

Chyba zostały przez nas uznane za kicz psujący estetykę naszych urzą­

d z o n y c h na w s p ó łc z e s n y s p o s ó b m ie s z k a ń . A m oże po p ro stu nie chcem y zostać zdemaskowani przez sw oich g o ści jako m iło śn icy Słowa Bożego? C zyżbyśm y się wstydzili te­

go, co jest rozkoszą i radością na­

szego serca? Kiedyś nazywano nas tymi, którzy zam iast św iętych o b ra ­ zów w ie sz a ją na ś c ia n a c h sw oich mieszkań teksty biblijne. Dzisiaj już się tym nie wyróżniamy, a szkoda.

Jeszcze nazywają nas tymi chrze­

ścijanami, którzy swoją wiarę w ywo­

dzą z Pisma Świętego i na nim opie­

rają swoje życie. Czy tak rzeczyw i­

ście jest, czy rzeczyw iście jesteśmy znaw cam i B iblii, c zy s tu d iu jem y ją system atycznie? Paweł tak pisze do m łodego Tymoteusza: „Staraj się usil­

nie o to, abyś m ó g ł stanąć p rz e d Bo­

giem ja k o w ypróbow any i nienaganny p ra c o w n ik , k tó ry w yk ła d a n a le ż y c ie słowo p r a w d / (2Tm 2,15). W ierzący w Berei zostali uznani „za szlachet­

niejszego usposobienia niż ow i w Te- salonice; przyjęli oni słowo z całą g o to ­ wością i codziennie badali Pisma" (Dz 17,11). Autor Psalmu 1. za szczęśli­

w e g o czło w ie ka uznaje tego, który dniem i nocą rozważa Słowo Pana.

Jeden z braci mówił mi, że w cza­

sie bezsennych nocy recytował Psal­

my. Musiał znać wiele z nich na pa­

mięć. Słowo Boże stało się treścią całego jego życia za dnia i w nocy.

• J e ż e li c h c e m y ro z k o sz o w a ć się Słowem Bożym, musimy polegać na p rz e w o d n ic tw ie .D u c h a Ś w ię te g o , który przede wszystkim objawia nam Jezusa i w yjaśnia praw dy Boże. Musi być przy tym zachow ana równowaga m iędzy Słowem a Duchem. Dziś jak n ig d y dotąd istnieje nieb ezp ie cze ń ­ stwo odw rócenia się od tekstu biblij­

nego i pójścia na bezdroża pod rze­

k o m y m p rz e w o d n ic tw e m D u c h a Świętego lub za własnymi urojeniami.

Jakże wielu ulega dzisiaj pokusie za­

stąpienia napisanego Słowa Bożego bezpośrednim i kontaktami ze światem nadprzyrodzonym , pójścia na skróty przez om ijanie historycznego konte­

kstu Bożego objawienia.

Niebezpieczeństwo to istniało już w czasach apostolskich, dlatego Paweł powiada, „że nie wolno wykraczać p o ­ n ad to, co zostało napisane" (1 Kor 4,6, BT). N atom iast Jan, p is zą c y nieco później i mający do czynienia z różny­

mi z w o d zic ie la m i, p o w ia d a w prost:

„Kto się za daleko zapędza i nie trzyma się nauki Chrystusowej, nie ma Boga.

Kto trwa w niej, ten ma i Ojca i Syna" (2J 9). Tak więc trwanie w nauce Chrystu­

sowej jest gw arancją autentycznego, chrześcijaństw a. Duch Święty, jeżeli napraw dę działa wśród w ierzących, prowadzi ich do lepszego poznania Chrystusa i Jego nauki. Nie objawia ►

Jest to książka dla wszystkich myślących wierzą­

cych. Bardzo wnikliwie i zarazem jasno przed­

stawia podstawowe Zagadnienia dotyczące chrześcijaństwa. Dlaczego Bóg sam musiał ob­

jawić się człowiekowi i uczynił to za pośrednic­

twem Bożego Słowa? Kim jest Chrystus i jaki jest jego związek z Bożym Słowem? Jaka jest rola Ducha Świętego i jego związek z Biblią?

Co Kościół zawdzięcza Bożemu Słowu i jaką sam ma względem niego rolę do spełnienia?

John Stott jest znanym w całym świecie nauczy­

cielem Słowa Bożego, odrodzonym anąlikani- nem. Napisał wiele dobrych książek, z Których kilka przetłumaczono na język polski. W książ­

ce tej wykazuje, że Biblia to ciągle aktualny sposób porozum iewania się Boga z człowie­

kiem i dlatego warto polecić ją każdemu wie­

rzącemu, jak i ludziom poszukującym prawdy.

ISBN 83-85427-19-8, s. 74, format 1 2,5x1 9,5, cena det. 7,00 zł.

Chrześcijańska Księgarnia AGAPE, ul. Sienna 6 8 /7 0 , 00-825 Warszawa, lei. 022/6548296 w.42, fax 6204073,

e-mail: agape@hsn.com.pl

CHRZEŚCIJANIN

Nr 9 -1 0 /9 7 (548-549)

5

im jakiejś nowej nauki, lecz przybliża naukę samego Chrystusa, który po­

wiedział: „On mnie uwielbi, g d yż z me­

go weźmie i wam oznajm i” (J 16,14).

Z drugiej strony, w rozkoszowaniu się Słowem Bożym przeszkadza nam tra d y c ja - h is to ry c z n e o b c ią ż e n ia niektórych kościołów, które boją się zaniku swojej tożsam ości, trzym ają się niebiblijnycfi dogm atów i przesta­

rz a ły c h fo rm n a b o ż e ń s tw a . J o h n Stott, we wspom nianej na początku książce, powiada: „G dy Pismo Świę­

te i tradycja pozostają w sprzeczno­

ści, musimy pozw olić Pismu zrefor­

mować tra d ycję ” (s.44).

• I w końcu, rozkoszowanie się Sło­

wem Bożym jest zagwarantowane co­

dziennym życiem pod jego kierownic­

twem. Będziemy interesować się nim tylko wtedy, gdy zaistnieje potrzeba je­

go obecności w naszym życiu. Jakub pow iada: „Je śli ktoś je s t słuchaczem Słowa, a nie wykonawcą, to p o d o b n y je s t do człowieka, który w zw ierciadle przygląda się swemu naturalnemu obli­

czu. Przypatrzył się sobie i odszedł, i za­

raz zapomniał jakim je st' (1,23-24).

Natomiast słuchający i wykonujący p o le c e n ia Słow a B o że g o p o d o b n y jest do człow ieka b u dującego swój dom na solidnym fundam encie (por.

Łk 6,46-49). Jakże bardzo potrzebuje­

my dzisiaj w szyscy ta k ie g o fu n d a ­ mentu w życiu osobistym i rodzinnym.

Niech te Ekumeniczne Dni Biblijne sprawią, abyśmy bardziej mogli przy­

bliżyć się do Słowa Bożego i nauczyli się lepiej stosow ać jego zasady w swoim życiu. Niech stanie się ono na­

szą rozkoszą i radością. Dziękujmy Bogu za to, że nie zostawił nas sa­

mych sobie, lecz dał nam do ręki ma­

pę i drogowskaz życia, Pismo Święte.

Konstanty Wiazowski A utor jest honorow ym zw ie rzch nikie m K o ścioła b a p tystyczn e g o w Polsce

Kazanie w ygłoszone w Z b o rze Stołecznym Ko­

ścioła Z ie lo n o św ią tko w e g o w W arszaw ie w cza ­ sie E k u m e n ic z n y c h D ni B ib lijn y c h 18 m a ja 1997 roku.

bserwowany obecnie na całym I świecie kryzys małżeństwa i ro­

d z in y d o ty ka n ie ste ty także chrześcijan, niszcząc Boży porządek w ich życiu. Problem ten nie jest obcy również domom wielu liderów i przywódców ducho­

wych. Chwieją się dzisiaj tradycyjne normy i upadają wartości stabilizujące niegdyś przez całe wieki instytucję małżeńską.

W kradający się wszędzie liberalizm i humanizm zmienił zasady funkcjonowania rodzin. Przestał istnieć w tej dziedzinie autorytet Bożego Słowa i Boga jako twór­

cy małżeństwa. Pragnąc czerpać przyjem­

ność z relacji z drugim człowiekiem, ale unikając odpowiedzialności - mężczyźni i kobiety tworzą luźne związki bez zobowią­

zań. Z drugiej strony, obciążone różnorod­

nymi presjami m ałżeństwa nie potrafią sprostać trudnościom, ostatecznie ulega­

jąc rozbiciu. Szczególnie w dzisiejszych czasach odczuwa się brak wzorców zdro­

wo funkcjonujących rodzin, które mogłyby silnie oddziaływać na środowisko, w swym codziennym życiu będąc odbiciem miłości Chrystusa wobec Kościoła.

W świetle Biblii relacje małżeńskie i ro­

d zinn e zo sta ły p o d n ie sio n e do rangi czynników kwalifikujących i decydujących o możliwości pełnienia urzędu biskupa (pastora, przywódcy duchowego). W razie protestu względem takiego stanowiska apostoł Paweł kieruje wyjaśnienie tej tre­

ści: nie można dobrze opiekować się Ko­

ścio łem Bożym, je śli się nie po sia da umiejętności zarządzania własną rodziną.

Czym więc jest to zarządzanie, albo ina­

czej mówiąc, jak powinno funkcjonować małżeństwo i rodzina lidera? Rozważmy kilka elementów zarządzania domem.

• Pasterz jest wzorem dla osób, którym przew odzi, również dla sw ojej żony I dzieci. Dyktatorski model zarządzania ro­

dziną zaprzecza Chrystusowemu uniżaniu się jednego przed drugim. Powinnością przywódcy jest więc dawanie przykładu nie słowem, lecz czynem. Jako pierwszy pośród równych niesie on (wraz z rodzi­

ną) ciężar odpowiedzialności, aby stano­

wić przykład życia.

• Zarządzanie domem - to stworzenie od­

powiednich warunków rozwoju duchowe­

go, również intelektualnego i emocjonal­

nego, swym najbliższym, co w odpowie­

dzi pobudza ich do pełniejszej realizacji swego powołania. Odkryć skarb - to nie wszystko, trzeba jeszcze umieć go wydo­

być. Dlatego w Bożym modelu przewo­

dzenia rodzinie małżonkowie zachęcają się wzajemnie, szukając wciąż nowych i bardziej doskonałych metod skutecznego usługiwania sobie nawzajem oraz w Ko­

ściele. Nie jest czymś trudnym zniechęcić drugą osobę do pracy. Jednym przykrym słowem mąż może zgasić wielki entu­

zjazm żony. Apostoł Piotr, doświadczający osobiście relacji małżeńskich, doradzał by postępować wobec żon wyrozumiale, pa­

m iętając o tym, że są one delikatne i ba rd zie j narażone na zra n ie n ia . „ Nie b ą d ź c ie p rz y k ry m i d la żon s w o ic h ” - ostrzegał Paweł mężów.

CHRZEŚCIJANIN

Nr 9-| 0/9 7 (548-549)

Biskup jest także powołany do pomna­

żania talentów żony i dzieci. Jako głowa rodziny odpowiada za wszystko, co się w domu dzieje. To na nim spoczywa odpo­

wiedzialność za rodzinę i żadne pełnione funkcje, nawet te, które sprawuje w Ko­

ściele, nie zwalniają go z tego obowiązku.

Pierwszym miejscem służby duchowego przywódcy jest dom. Tutaj staje on co­

dziennie do egzaminu z zarządzania i prow adzenia innych. W zależności od efektów wykonywania tych obowiązków powinien być powoływany na urząd star­

szego (biskupa).

• Kolejnym wymogiem stawianym wobec kaznodziei jest otwartość i dostępność dla innych, z czym wiąże się także jego gościnność. Umiejętność przyciągania lu­

dzi poprzez okazywanie im miłości, cie­

pła, szacunku i zrozumienia jest podstawą nawiązywania trwałych więzi. Dla pastora nie jest to jednak zadanie proste. Blisko­

ści tej oczekuje jego rodzina: żona pra­

gnie ciepłej więzi z mężem, dzieci potrze­

bują jego czasu, a wspólnota, którą pro­

wadzi, chce dostępu do swego pasterza.

W natłoku tych oczekiwań łatwo utracić trzeźwość i właściwą perspektywę działa­

nia. Dlatego często dochodzi do przeak- centowania znaczenia niektórych dziedzin życia przywódców. Koszt tego najczęściej ponoszą osoby najbliższe oraz oni sami.

W ten sposób wielu mężów-pastorów traci intymną więź z żonami, traktując pracę w zborze jako wyższe i bardziej wartościo­

we powołanie. Wielu ojców-liderów nie na­

wiązuje przyjaźni ze swymi dziećmi z bra­

ku dla nich czasu, stawiając ponad to obowiązki w Kościele i ulegając presji c ią g łe j d y s p o z y c y jn o ś c i w o b e c tyc h , którym przewodzą. Biskup nie może prze­

oczyć najistotniejszego faktu, że służąc własnej rodzinie, służy Bogu. Jego obo­

wiązkiem jest nakreślenie „zdrowych” gra­

nic chroniących jego dom przed różno­

rodnymi presjami.

• Z a rzą d za n ie dom em za w ie ra także wspieranie i pomoc dla domowników w codziennych zajęciach. Pasterz odbiera namaszczenie nie tylko trwając w modli­

twie, ale też poprzez praktyczną pomoc

rodzinie. Więź małżeńska została określo­

na mianem „jednego ciała” , a to znaczy konieczność wzajemnego czynienia cięża­

rów lżejszymi. Biskup pełen Ducha Świę­

tego jest człowiekiem, który dostrzega po­

trzeby żony i wychodzi im na przeciw w praktyce. Słowo Boże wskazuje, że ten jest pierwszy, kto służy innym. Łatwiej jest jednak o tym mówić, niż wcielać w życie.

Jeśli jednak sprawę tę pozostawimy na poziom ie słów, uciekając od o d po w ie­

dzialności wobec rodziny, czynimy siebie obłudnikami i hipokrytami. Możemy wów­

czas być „wzorem ” tylko dla nieznajo­

mych, nie dla żony i dzieci.

• Dobrze zarządzający własnym domem biskup uczestniczy w wychowaniu dzieci Nie jest tylko obserwatorem ich zachowa­

nia w przerwie pomiędzy nabożeństwami i konferencjami, ale świadomie przewodzi całemu procesowi kształtowania osobowo­

ści, wychowywania. Organizuje życie ro­

dzinne całego domu, planując czas na nawiązywanie w ięzi i zbliżanie się do swych dzieci. Synowie i córki potrzebują ojca, który będzie im okazywał bezwarun­

kową miłość i akceptację. Odczuwają sil­

ną potrzebę jego obecności i bliskości, zrozumienia i afirmacji. Dzieci chcą wie­

dzieć, że są ważne dla swego ojca, który przecież prezentuje typ Ojca niebiańskie­

go. Jest dla nich jakby obrazem Osoby Boga i Jego charakteru, przez swój przy­

kład uczy je tego, jaki jest Bóg. Utrzyma­

nie dzieci w posłuszeństwie nie oznacza budowania domu pełnego nakazów i za­

kazów. Raczej znaczy to zmierzanie w kierunku doprow adzenia dzieci do ich świadomego wyboru bycia posłusznymi Bogu. Cel wychowawczego oddziaływania na dzieci nie polega na nauczeniu ich ślepego odwzorowywania religijnych za­

chowań rodziców, lecz doprowadzenie do nabycia przez nie chęci i umiejętności kochania Boga całym sercem i wiernego Mu służenia. W p ra ktyce ozn acza to wspólnie spędzane godziny i rozmowy z dziećmi. Dzięki nim ojciec może pokazać swoim dzieciom miłość, jaką darzy Boga, a swoją postawą zachęcić je do życia dla Stwórcy. Im właśnie - żonie i dzieciom

- powinien lider usługiwać w pierwszym rzędzie. Bliskie relacje i więzi przyjaźni nie wynikają samoistnie jedynie tylko z faktu prze byw ania pod w spólnym d a ­ chem. Trzeba je zbudować i pielęgnować - a to kosztuje. Świadomy swego powoła­

nia biskup nie będzie miał wyrzutów su­

mienia ani poczucia zmarnowanego cza­

su, gdy poświęci najbliższym swą uwagę, ponieważ służąc rodzinie - służy Bogu.

Niejednokrotnie będzie zmuszony powie­

dzieć „nie” w różnych sytuacjach, i róż­

nym ludziom chcącym odwieść go od dawania siebie rodzinie. Rodzina jego jest da rem od B og a. Dar ten w ym a g a wdzięczności, szacunku i pielęgnacji. Na­

leży zatem go „pomnażać" (jak talenty), a nie zaniedbywać.

Lider, który nie służy domownikom, gardzi tym, co zostało mu powierzone przez Boga. „Bo jeśli ktoś nie potrafi wła­

snym domem zarządzać, jakże będzie mógł mieć na pieczy Kościół Boży?" (1Tm 3,5).

Posługa pastorska zaczyna się w do­

mu. Prawda ta niejednokrotnie koryguje działanie i zachowanie. Łatwiej być tylko sługą dla innych, kiedy nie jest się odpo­

wiedzialnym za własny dom, poświęcić czas innym zaniedbując swoje małżeń­

stwo i rodzinę. Żyjąc pod presją służby i pracy, własnych ambicji lub innych ludzi, nie jesteśmy w stanie być dobrymi za­

rządcami własnego domu. Rodzina nie może być traktowana jako przeszkoda w służbie. Przeciwnie - dzięki niej możemy lepiej i skuteczniej służyć Kościołowi. W świetle tego faktu chciejmy sami odpo­

w ie d z ie ć na pytanie zawarte w powyż­

szym fra g m e n cie Bożego Słowa. Czy więc bez spełnienia tego warunku biskup może mieć na pieczy Kościół Boży? War­

to więc przywrócić rodzinie należne jej miejsce w jego życiu.

Grzegorz Baczewski A utor jest pastorem zboru zielonoświątkowego w Tczewie

CHRZEŚCIJANIN

Nr 9-10/97 (548-549)

7

Porozmawiajmy

W raz z o dzyskaną w o ln o ścią po­

lity c z n ą i e k o n o m ic z n ą na n aszej s c e n ie g o s p o d a rc z e j p o ja w iły się nowe dla nas firm y i ich produkty.

W śród nich także p rze d się b io rstw a należące do nurtu MLM - Multi Le­

vel M arketing, czyli firm y działające na z a s a d z ie ro zw ija ją c e j się sie ci o rg a n iz a c y jn e j z w a n e j p o p u la rn ie m arketingiem sieciow ym . C hciałbym d z is ia j z w ró c ić u w a g ę w s z y s tk ic h c zyte ln ikó w na ten z pozoru mało c h r z e ś c ija ń s k i te m a t, le c z m im o w szystko aktualny w naszym śro d o ­ wisku. Z pe w n ością wielu naszych w ie rz ą c y c h p r z y ja c ió ł c z y z n a jo ­ m ych jest za angażow anych w struk­

tury b e zp o śre d n ie g o m arketingu. Co ciekaw e, niektórzy pastorzy ko ścio ­ łów ch a ryzm a tyczn ych c zy e w a n ge ­ lic z n y c h ta k ż e a k ty w n ie d z ia ła li b ądź nadal działają „w s ie c i” . Takie

nazw y jak Amway, H erbalife, Orifla- me, Avon cz y Zepter, z p ew nością są nam znane. I nie chodzi mi o to, by d o ko n a ć podziału na firm y złe i n ie b e zp ie czn e dla chrześcijan, i na d o b re , g d z ie u d z ia ł lu d z i w ie rz ą ­ cych jest dopuszczalny. Taki po d ział je st raczej niem ożliw y do p rze p ro ­ w a d ze nia , lub co najm niej n ie sku ­ teczny. P ragnąłbym natom iast zw ró­

cić uw agę nas w szystkich na pew ­ ne n ie b e z p ie c z e ń s tw a k ry ją c e się za fa s a d ą u ś m ie c h ó w p rz e d s ta w i­

cie li i d y s try b u to ró w firm d z ia ła ją ­ cych w ram ach m arketingu s ie c io ­ w e g o . Nie w y s tę p u ję p rz e c iw g o ­ s p o d a rc z e j s w o b o d z ie , k tó ra je s t c e c h ą w o ln e g o ry n k u , n a to m ia s t m oim zd a n ie m n ie b e z p ie c z n e je st n a d m ie rn e z a a n g a ż o w a n ie lu d z i w ie rzą cych w te g o typu działalność i w ynikające z te g o osłabienie ich

o sobistej więzi z Jezusem , zborem , a naw et z rodziną.

P o d s ta w o w ą c e c h ą m a rk e tin g u sie ciow eg o o dró żn ia ją cą go od każ­

dej innej p ra cy jest tru d no ść p o g o ­ dzenia życia za w o d ow e g o z rodzin­

nym. D obra bib lijn a za sada „B óg - rodzina - p ra c a ” pozostaje zachw ia­

na, a w m ia rę z a a n g a ż o w a n ia w pracę kolejność zostaje odw rócona:

„sieć, sieć, s ie ć ... i dopiero cała re­

s zta ” . P ragnienie o d niesienia sukce­

su, za ję cia ja k najwyższej pozycji w sieci, p o tęgow ane je szcze przez ko­

lejne szkolenia i kursy, w ym usza na p ra c o w n ik u o kre ślo n e za ch o w a n ia . W szystko to d o d a tk o w o je st o k ra ­ szane hasłami o radości zarabiania i w yd a w a n ia pieniędzy, o misji s p o ­ łecznej, jaką pełni firm a i jej pro ­ dukty, i o zw ycięstw ie sw o b o dn e g o stylu życia, gd zie człow iek jest sw o­

im w ła sn y m sze fe m . W s z y s tko to p o w o d u je , ż e w c h ło n ię ty p rz e z strukturę członek sieci m oże stracić kontakt z rodziną i p ra w d ziw ą sp o ­ łe c z n o ś ć z B ogiem . D zie ci, żona, zbór, a w końcu i sam Jezus sch o ­ dzą na coraz dalszy plan. Ich m iej­

sce zajm uje m apa strukturalna, ilość s p rz e d a n y c h p ro d u k tó w i z w e rb o ­ w anych do sieci dystrybutorów .

Z a u w a ż y łe m w śró d m o ic h b liż ­ sz y c h , ja k i d a ls z y c h w ie rz ą c y c h znajom ych, że narażeni są na d z ia ­ ła n ie n ie b yw a le sk u te c z n y ch te c h ­ nik so cjo lo g ic zn o -p sy c h o lo g ic z n y c h , dzięki którym w ielu z nich staje się w yzn a w ca m i nowej „re lig ii” . P odej­

rzew am , że g d y b y ś m y znaleźli się na ich k o n fe re n c ji lu b sp o tk a n iu , o d n ie ś lib y ś m y w ra ż e n ie , że je s te ­ śm y św iadkam i konferencji e w a n ge ­ liz a c y jn e j. Nie u s łys z e lib y ś m y je d ­ nak zw ia sto w an ia o Jezusie C h ry­

stusie, ale o ta je m n icz y m p ro d u k ­ c ie , lu b „P anu S u k c e s ie ” . L u d zie sch w yta ni w sieć są uczeni tego, ja k s k u te c z n ie d o trz e ć ze sw ym produktem do klienta. W niew ielkich g ru p ka ch d om ow ych lokalni d y s try ­ butorzy dzielą się swoim i d o ś w ia d ­ czeniam i - „św ia d e ctw a m i w ia ry ” - zw iązanym i z dystryb u cją . D o strze ­ gam tu bliźniacze w ręcz p o d o b ie ń ­ stw o do n a szych c h rz e ś c ija ń s k ic h konferencji, nabożeństw i g ru p stu ­ d iu m b ib lijn e g o . To p o d o b ie ń s tw o

8

CHRZEŚCIJANIN

Nr 9-10/97 (548-549)

Miniatury egzegetyczne

S ta ra jcie się tedy u siln ie o większe d a ry la s k i; a j a wam wskażę drogę jeszcze doskonalszą 1 Kor 12,31 nie je st p rzyp a d ko w e , g d y ż nie ma

lepszych zasad niż te, jakie z n a j­

d zie m y w Biblii. Z ostały one z a p o ­ życzone przez k o rp o ra c je sie cio w e do ro b ie n ia ko lo sa ln y ch inte re só w na całym św iecie. W edług d a n ych o p u b lik o w a n y c h p rz e z „R z e c z p o ­ s p o litą ” (5 .0 5 .1 9 9 7 ), p ię ć n a jw ię k ­ s z y c h firm s p rz e d a ż y b e z p o ś re ­ dniej, z których trzy d zia ła ją w ra­

m ach m arketingu sie cio w e g o , o sią ­ gnę ło w naszym kraju o b ro ty rzędu 600 m ilionów złotych.

Nie m ożna się w ię c d ziw ić, że o s o b o m z n a jd u ją c y m się na n a j­

w yższych sz c ze b la ch za le ży na zy­

skaniu now ych a d e p tó w i w yzn a w ­ ców d a n e g o produktu. Dla m nie ja ­ ko czło w ie ka w ie rz ą ce g o czym ś co najm niej n ie w ła ś ciw y m w y d a je się

„m is y jn y ” styl s p rz e d a ż y zw y kły ch produktów .

U c z e s tn ic tw o w s ie c i s ta n o w i p e w n e g o ro d z a ju n ie b e z p ie c z e ń ­ stw o , któ re u rz e c z y w is tn ia się w życiu c h rz e ś cija n in a , jeśli ten nie b ę d zie w stanie p o w ie d zie ć „s to p ” . P ułapka sukcesu i aw ansu je st tak g r o ź n a , ż e m o ż e s p o w o d o w a ć o s ła b ie n ie , a naw et za n ik w ięzi z innym i w ie rz ą c y m i lu d źm i o ra z z Je zu se m C h ry s tu s e m . P o d e jm u ją c p racę w te g o typ u stru ktu ra ch każ­

d y p o w in ie n p a m ię ta ć o tym , że

„n ie m oże d w ó m p a n o m s łu ż y ć ” . U ważam , że w ża d n ym p rzyp a d ku pastorzy i liderzy zborow i nie p o ­ w inni a n g a żo w a ć się w d zia ła ln o ść sieci, p o n ie w a ż ich z a d a n ie m nie je s t p s e u d o e w a n g e liz a c ja , a le m ów ienie ludziom o żyw ym Jezusie i o p ie ka nad p ro w a d z o n ym p rzez B oga „stadem ow iec".

Jacek Słaby Autor jest kaznodzieją w zborze „Dobra Nowina"

w Pruszkowie.

Bibliografia:

A. Błaszczak, „Handlow e od w ie d zin y” , Rzeczpospolita, 8.04.1997.

W. Romanowski, „Reklama sprzedawcy marzeń” , Aida, nr 2/1997.

Tekst na pozór w ydaje się jasny.

Zwykle się go rozumie jako apostol­

ską zachętę do usilnego starania się o dary duchowe bardzo przecież po­

trzebne w życiu, służbie i świadectwie wspólnoty chrześcijańskiej. Takie rozu­

mienie potwierdzałoby inny werset w tym fragm encie - fragm encie o da­

rach d u c h o w y ch - a m ia n o w icie z 14,1, gdzie czytamy: „Dążcie do miło­

ści, starajcie się też usilnie o dary du­

chowe, a najbardziej o to, aby proroko­

wać". Oczywiście w tym drugim wy­

padku sprawa jest jasna: ludziom za­

fascynowanym mówieniem innymi ję­

zykami, mówieniem innym niż „mówie­

nie samym sobie i Bogu” (por. 14,28) czyli osobistej modlitwie, apostoł chce powiedzieć, iż podczas zgrom adzenia zboru wartość prorokowania jest wy­

ższa niż mówienia innymi językami. A więc proroctwo jest większym darem jedynie - zdaje się mówić apostoł w rozdziale 14 - w odniesieniu do pu­

blicznego mówienia innymi językami.

O co zaś c h o d z i w p ie rw s z ym przypadku, o co chodzi w wierszu na początku zacytowanym (12,31)? O ja­

kie większe dary łaski miał usilnie sta­

rać się zbór, któremu „nie brak żad­

nego daru łaski” (1,7)7 Jakie dary są większe, a jakie są mniejsze? Prze­

cież wszystkie, obiektywnie, mają tę sa m ą w a rto ś ć . D a w c ą k a ż d e g o z nich jest przecież Duch Święty. Ich w iększa w artość jest czym ś zm ien­

nym, uzależnionym od potrzeb czło­

wieka. Jeśli ktoś jest np. chory, to dla niego największym darem będzie dar uzdrawiania. Jeśli komuś brak mądro­

ści, to mądrość będzie dla niego naj­

większym darem, o który „niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chęt­

nie” (Jk 1,5). Jeśli ktoś znajduje się w potrzebie rozróżnienia duchów, darem d la nie g o najw iększym b ę d zie dar rozróżnienia duchów, I tak dalej. O co zatem chodzi w pierwszej części na­

szego wiersza. Myślę, że odpowiedź na to p ytanie znajdziem y, g d y się p rzyjrzym y bard zie j d o k ła d n ie je g o

przekładowi. Czy jest to jedyny możli­

wy przekład: starajcie się usilnie? Nie, nie jedyny. Przypomniał mi to przed wieloma laty Michael Harper w książ­

ce pt. „Walk in the Spirit”, którą w la­

tach siedemdziesiątych przetłumaczy­

łem i wydałem „anonimowo w podzie­

m iu” , w Niem czech (jej polski tytuł:

„Chodzenie w Duchu”). Otóż zdanie to, występujące w naszym przekładzie w trybie rozkazującym, w imperatywie, można też oddać w trybie oznajmują- cym, w indykatywie. Wówczas zdanie to brzm iałoby: „staracie się usilnie o większe dary łaski, ja zaś wskażę wam drogę bardziej doskonałą"; drogę miło­

ści z jednoczesnym zadowoleniem z już posiadanych darów Bożych. Taką możliwość tłumaczenia uznaje również

„G recko-polski Nowy Testament, wy­

danie interlinearne” , choć jest zdania, że kontekst na to nie wskazuje. Otóż w edług mnie wskazuje. U Koryntian bowiem w idzim y to charyzm atyczne nienasycenie. Zbór obdarowany, cią­

gle był nienasycony, pragnął ciągle c o ra z to in n y c h , n o w y c h d a ró w , szczególnie tych o bardziej w idow i­

s ko w ym c h a ra k te rz e . A p o s to ł nie podziela ich cią g łe g o nienasycenia.

Zborowi, któremu „nie brak żadnego daru ła s k i” (1,7) ch ce po w ie d zie ć:

bądźcie zadowoleni z darów jakie po­

siadacie. Troską szczególną zaś ma być to, by były one praktykowane w atmosferze miłości, która jest cechą Boga i ma być c e ch ą c h a ra k te ry ­ styczną Bożych ludzi. Bo jeśli będzie inaczej, to: „nigdy was nie znałem”

(Mt 7,23). Wydaje się więc, że w na­

szym wierszu apostoł poddaje krytyce chrześcijańskie nienasycenie. Chary- zmanię?

Tytuł tej miniatury chciałem z po­

czątku poprzedzić słówkiem: nasze.

Nasze charyzm atyczne nienasycenie, nasza charyzm ania. Czy byłoby to słuszne? C hyba w niejednym przy­

padku tak. Ale niech już tak zostanie.

Edward Czajko

CHRZEŚCIJANIN

Nr 9 -1 0 /9 7 (548-549)

9

Yonggi Cho o modlitwie

Trzy typy modlitwy

Gdy Jezus przebywał w jakimś miej- scu na modfffwfe i skończył Ją, rzekł jed e n z uczniów do Niego: Panie, naucz nas modlić się, jak i Jan nau- czyt swo/ćh uczn/ów ,4 on rzekł do nich: Kiedy się modlicie, mówcie:

Ojcze, niech się św ięci Twe imię;

niech przyjd zie Twoje królestwo!

Naszego chłeba powszecfnłego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy bo i m y p rz e b a c z a m y każdem u, kto nam zaw ini;

i nie dopuść, byśm y ulegli pokusie.

Ł k 11,1-4. BT

Prawdopodobnie Chrystus poszedł do ogrodu znajdującego się na tyłach dom u, poniew aż c h c ia ł się m odlić.

Jego uczniowie zauważyli, że Jezus modli się w szczególny sposób i za­

pragnęli tego samego. Dlatego prosili Go: „Panie, naucz nas się modlić".

Jako pastor, jeszcze na samym po­

czątku mojej służby, nauczyłem się, że je d y n y m s p o s o b e m , a b y z a c h ę c ić zborowników do modlitwy, jest służenie im własnym przykładem. Gdyby moje życie nie było przepełnione modlitwą, nie modliłby się także mój zbór, i z całą pewnością nie przeżywalibyśm y teraz przebudzenia. Uczniowie C hry­

stusa byli gotowi, by uczyć się modli­

twy dopiero wtedy, gdy zobaczyli do­

skonały wzór w swoim nauczycielu.

J e z u s n ie p r z e k a z a ł sw y m uczniom jakiejś formuły, którą należy re c y to w a ć , ale n a u c z y ł ich za sa d modlitwy. N auczył ich, że m odlitw a p ow inna za cz y n a ć się od o d d a n ia Bogu czci: „O jcze, nie ch się ś w ię ci Twe im ię !” Nauczył ich też, że m odli­

twa powinna zawierać w sobie ocze­

kiwanie: „niech p rzyjdzie Twoje Króle- sfw o /", a ta k że p ro ś b ę : .n a s z e g o ch le b a p o w s ze d n ie g o d a w a j nam na każdy d zie ń ”. Integralną częścią mo­

dlitwy powinno być także wyznanie:

„p rze b a cz nam nasze grzechy". Mamy też wyrażać swoją ufność co do Bo­

żej opieki, jak Jezus kie d y m ówił:

„nie dopuść, abyśm y ulegli po ku sie".

Trzy typy modlitwy zostały zapisa­

ne w Łk 11,9 i są przedstawione ja­

ko trzy obietnice: Proś, a otrzymasz;

szukaj, a znajdziesz; pukaj, a drzwi zostaną otwarte!

M o d litw a je s t p ro ś b ą

Musimy się nauczyć prosić. Mimo iż praw dą jest, że Bóg wie o wszyst­

kim, nie pow inniśm y uważać, że w związku z tym nie powinniśmy Go o nic prosić. Prośba leży u podstaw modlitwy! Bóg jest naszym Ojcem, i jako ojciec cieszy się, gdy może ob­

darow ać swoje dzieci. W swojej ro­

dzinie każde dziecko ma jakieś pra­

wa. Boży Syn, Jezus, powiedział nam bardzo wyraźnie: „Zaprawdę, zapraw ­ dę pow iadam wam: O cokolwiek byście p ro s ili Ojca, da wam w imię moje. Do tej p o ry o nic nie prosiliście w imię mo- Je: Proście, a otrzym acie, a b y radość wasza była p ełna". Bóg kocha nas, p o n ie w a ż w ie rzym y w J e g o Syna, dlatego mamy swój dział w dziedzic­

twie Jednorodzonego Syna Bożego.

Jeśli chcem y coś od Boga otrzy­

m a ć , m u s im y G o o to p o p ro s ić . Człowiek musi prosić Chrystusa, aby Ten w ybaczył mu grzechy i w szedł do jego serca. I chociaż dar zbaw ie­

nia przeznaczony jest dla każdego, m ożna go otrzym a ć w yłą c zn ie po­

przez o so b istą prośbę. P odobnie i pełnia D ucha Ś w iętego nastanie w naszym życiu dopiero wtedy, gdy bę­

d z ie m y o nią p ro s ić . D la te g o dar zbawienia, pełnia Ducha Świętego, a także wszelkie inne dary: uzdrow ie­

nie, pow odzenie, błogosław ieństw a, jak i przebudzenie otrzymujemy dzię­

ki m odlitwie-prośbie. „ Proście Pana o deszcz w p orze wiosennej, bo Pan je s t w ła d c ą g ro m ó w ł On z s y ła d e s z c z e obfite" (Za 10,1).

Is tn ie ją je d n a k c z te ry w a ru n k i, które musimy spełnić, jeśli pragniem y m ieć p e w n ość, że nasze m o d litw y zostały w ysłuchane, Przede w szyst­

kim musimy m odlić się z wiarą. Mu-

David Yonggi Cho

simy też trwać w bliskiej społeczno­

ści z Chrystusem. Nasze motywacje p o w in n y b y ć ja k n a jle p s z e - nie otrzym ujem y tego o co prosimy tylko wtedy, kie d y prosim y n ie w ła ściw ie . Poza tym nasza p ro śb a m usi być z g o d n a z Bożą wolą. B ib lia mówi nam o tym, co jest wolą Bożą. Jeśli w ięc prosimy o to, co obiecał nam Bóg, możemy być pewni, że m odli­

my się w zgodzie z Jego decyzjam i.

M o d litw a

je s t s z u k a n ie m B o g a

Bóg powiedział Mojżeszowi: „Z naj­

dziesz Mnie, jeżeli będziesz Mnie szu­

kał całym swoim sercem i całą swoją duszą" (5Moj 4,29).

Człowiek został stworzony tak, aby pragnąć bliskiej społeczności z Bo­

giem. W jego sercu jest takie miej­

sce, którego nie może wypełnić nic poza samym Bogiem. Nieważne co będzie robić - nie jest w stanie za­

głuszyć potrzeby tej społeczności.

Bóg s tw o rz y ł Adama, d a ją c mu ducha życia - dzięki czemu Adam, będąc istotą cielesną, stał się także istotą duchową. Poprzez swego du­

cha Adam m ógł mieć społeczność z B ogiem , ale u tra c ił tę z d o ln o ść w chwili, kiedy popełnił grzech.

Za ż y c ia M o jże sza Bóg o b ja w ił swoją fizyczną obecność w Przybyt­

ku. Ale tylko najwyższy kapłan mógł tam w c h o d z ić . D latego u w ie lb ia n ie Boga miało bardzo rytualny charakter.

W dzisiejszych czasach, kiedy ist­

nieje Boży Kościół, to Duch Święty prow adzi nas w uw ielbianiu i s p o ­ łeczności z O jcem i Synem. Jezus z a c h ę c a nas, a b yśm y Go szukali.

Bóg nie jest jakąś pom ocną dłonią, do której się zwracamy, kiedy czegoś

10 CHRZEŚCIJANIN

Nr 9-10/97 (548-549)

nam potrzeba. Dlatego nasza m odli­

twa powinna być także naszym spo­

sobem na szukanie Boga. Szukanie Boga w m odlitw ie w żadnym razie nie d y s k re d y tu je rm o d litw y-p ro śb y.

W iększe nie um niejsza m niejszego, ale mniejsze zawsze zawiera się w większym.

Dlaczego mamy Go szukać? Po­

nieważ w Nim są ukryte wszystkie te rzeczy, które są dla nas cenne. Moj­

żesz powiedział, że „ w szystko, co je s t zakryte, należy do Pana, Boga nasze­

go, a co je s t jaw ne, do nas i do n a ­ szych synów po wieczne czasy” (5Moj 29,28). Bóg chce dać nam tak bliską społeczność ze Sobą, abyśm y mogli dzielić z Nim najintymniejsze skarby Jego m ądrości i wiedzy. Skarb nie byłby skarbem, g d yb y można go by­

ło zdobyć z łatwością.

Jeśli twoje duchowe życie nie jest zbyt em ocjonujące, to znaczy, że nie n a u c z y łe ś się s z u k a ć B oga. Je śli twoje studiowanie Bożego Słowa nie w nosi w tw oje d u ch o w e życ ie no­

w ych treści, najw yższy czas, abyś przez modlitwę zaczął szukać Boga, a On pozwoli ci się odnaleźć!

M o d litw a

je s t w s ta w ie n n ic tw e m

M o d litw a w s ta w ie n n ic z a je s t ko ­ nieczna do tego, aby mogła się wy­

pełniać Boża wola. Nie oznacza to, że Bóg nie jest w stanie wyegzekwować swojej woli, ale że włączył nas do jej realizacji. Dlatego ci, którzy parają się służbą w staw ienniczą stają się inte­

gralną częścią wypełniających się Bo­

żych planów.

Jesteśmy solą ziemi (Mt 5,13). Sól nadaje smaku wszystkim potrawom, które się nią przyprawia. „C zy można je ś ć to, co je s t b e z so li? ” - pyta Hiob (Jb 6,6). K ościół ma być solą dla świata. Nasza obecność na tej grze­

sznej ziemi sprawia, że Bóg nie po­

stanowił jej jeszcze zniszczyć, jak to u czyn ił z S odom ą i Gom orą. Poza ty m je s te ś m y te ż a m b a s a d o ra m i Chrystusa (2Kor 5,20). Jesteśmy po­

słani, aby być oficjalnym i przedstawi­

cielami naszego rządu w Królestwie Bożym, mamy reprezentować interesy naszego państwa. Nasze istnienie na tej ziemi oznacza, że Bóg ciągle tro­

szczy się o ten świat, i że ciągle je­

szcze jest czas na głoszenie ewan­

gelii. Sól p ow strzym uje też proces rozkładu. Zanim wymyślono lodówki, chcąc za bezpieczyć żywność przed ro z kła d e m - lu d z ie ją so lili. D uch Święty poprzez Kościół powstrzymuje siły przeciwne Bogu w ich niszczy­

cielskim działaniu.

D la te g o ta k o c z y w is te p o w in n o być dla nas to, że mamy m odlić się m odlitwą wstawienniczą; pukać - aby otworzyły się drzwi.

Nie w o ln o nam ro z d z ie la ć tych trzech typów modlitwy. Ta sama mo­

dlitwa w jednej chwili może być za­

równo prośbą, sp o łe czno ścią , jak i wstawianiem się. Trudno jest wstawiać się w modlitwie nie -mając społeczno­

ści z C hrystusem , a nasze prośby mają większą szansę na to, aby być w ysłuchane, jeśli mamy bliską sp o ­ łeczność z Bogiem. Mimo to jednak, jeśli zrozumiemy wszystkie te trzy typy modlenia się, nasza modlitwa będzie o wiele bardziej skuteczna.

Opracowanie:

Agnieszka Gociowska na podstawie książki Davida Yonggi Cho, Prayer - Key to Revival

POZNAJMY SIĘ

™ Listy w rubryce „P oznajm y 111 się" zamieszczane są przez re dakcję „C h rze ścijan in a", która pośredniczy w d orę ­ c z e n iu p ie rw s z e g o lis tu przeznaczonego dla osoby, która zamieściła ofertę. Listy takie p o w in n y być za­

tem adresowane do redakcji czasopisma z adnota­

cję dla kogo są przeznaczone. Agencja Razem po­

średniczy w naw iązyw aniu kontaktu osób sam ot­

nych wyłącznie na podstaw ie w y p e łnion e go kwe­

stionariusza, o który należy się zwrócić do agencji pisząc pod adres: ul. Sienna 68/70, 00-825 Warsza­

wa. Kwestionariusza nie mogą otrzymać osoby po­

zostające w zakładach karnych lub odw ykow ych.

Droga redakcjo

Pragnę Wam podziękować, że nawet tu, w więzieniu, mo­

gę otrzym yw ać „C h rz e ś c ija n in a ” . Pismo je st d la mnie świadectwem, że Bóg jest żywy i działa do dzisiaj. Prze­

bywając tutaj nie mogłem znaleźć lekarstwa na moje ży­

cie i rany aż do czasu, gdy zostałem zaproszony na spo­

tkanie z prawdziwym i chrześcijanam i. Właśnie w tedy po­

znałem Jezusa C hrystusa i doznałem jak wspaniałym i miłosiernym jest Bogiem, który przebacza i pozwala nam n a ro d zić się na nowo. Moje naw rócenie odsunęło od mnie w iększość m oich kolegów i dotkliw iej odczuw am skutki samotności.

Proszę o wydrukowanie mego listu, aby każdy kto chce m ógł do mnie napisać. Będę oczekiwał na listy moich

braci i sióstr w Chrystusie. Paweł

Nawróciłem się jedenaście lat temu, mam 34 lata, mie­

szkam z mamą na wsi, gdzie prow adzę gospodarstwo rolne. Jak do tej pory Bóg nie postawił mi na drodze wie­

rzącej siostry w Chrystusie, która chciałaby mieszkać na wsi i dlatego zwracam się do Was o pomoc. Wiesław

Mam 33 lata, mieszkam w Łowiczu, jestem nowo naro­

dzonym chrześcijaninem , w m łodości przebywałem w kla­

sztorze. Oczekuję na list od jakiejś siostry w Chrystusie, która chciałaby ze mną korespondować. Łowicz

Pochodzę z Gliwic, gdzie mam mieszkanie, przebywam w zakładzie karnym w Kłodzku, mam 38 lat, 178 cm, brunet o niebieskich oczach. Pragnę poznać chrześcijankę, z którą m ógłbym założyć szczęśliwą rodzinę. Longin

CHRZEŚCIJANIN

Nr 9-10/97 (546-547)

Pytania do chrześcijan

Wielu z nas fascynują te słowa. Pewnie w głębi ser­

ca marzysz o tym, aby na­

zwano cię takim człow ie­

kiem. Jakie warunki należy spełnić, żebyś chociaż sam o sobie z czystym sumie­

niem mógł tak powiedzieć?

„ Noe b y ł mężem sprawie­

d liw y m i n ie s k a z ite ln y m wśród sw o jeg o pokolenia.

N oe c h o d z ił z B o g ie m "

(1Moj 6,9),

Zastanówmy się nad tym, co to znaczy być sprawie­

dliwym i nieskazitelnym. Na­

sza sprawiedliwość dotyczy kilku życiowych sfer: kontak­

tów z ludźmi oraz rozporzą­

dzania pieniędzmi i czasem.

W relacjach z ludźmi być sprawiedliwym oznacza (1) sprawiedliwe postępowanie wobec przyjaciół i współpra­

cow ników , (2) m ów ien ie prawdy o swoich przełożo­

nych, (3) sprawiedliwe oce­

nianie swoich podwładnych, (4) wyrażanie miłości w rela­

cjach rodzinnych.

Sprawiedliwe rozporządza­

nie funduszami oznacza ich słuszny podział między ro­

dzinę, państwo (podatki), Boga (dziesięcina), b ie d ­ nych i potrzebujących (jał­

mużna), oraz oszczędności.

S p ra w ie d liw e ro z p o rz ą ­ dzanie czasem to takie za­

gospodarowanie dnia, aby znalazł się w nim czas na pracę (lub naukę), prace domowe, czas dla rodziny, załatwianie różnych spraw, oraz odpoczynek. Dziesiątą część czasu musisz oddać Bogu. Dokładnie wynosi to dwie godziny i dwadzieścia cztery minuty. ,

Ale kto dziś oddaje dzie­

sięcinę ze swojego czasu

w postaci modlitwy i roz­

w a ż a n ia B o że g o Słowa?

W iększości z nas c ią g le brakuje tego czasu, więc u b olew a m y nad tym , że nie możemy znaleźć wolnej chwili. W Ewangeliach czy­

tamy, że Pan Jezus często o d c h o d z ił od s w o ic h uczniów, aby w modlitwie rozm aw iać ze swoim O j­

cem. Czy nie powinniśmy czynić podobnie?

Co to znaczy być spra­

wiedliwym wśród swojego pokolenia?

Poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa zostaliśmy uwol­

nieni od grzechu i uspra­

w ie d liw ie n i p rz e z Boga.

Szatan jednak nie zarzucił swojej wrogiej działalności przeciwko nam. W zbudza w nas c h c iw o ś ć , p rze z którą chcemy mieć więcej i więcej, ponad nasze po­

trzeby. Coraz więcej spraw odciąga nas od modlitwy.

Oddalając się od Boga za­

czynamy mieć coraz więcej w ątpliw ości co do prawd wiary. Czujemy się coraz słabsi i bezbronni wobec swoich słabości, zaczyna­

my narzekać na to, że nie potrafimy kochać ludzi, że brakuje nam cierpliw ości, itd. W końcu przestajemy z nimi w alczyć. Na pewno n ikt z nas nie c h c ia łb y grzeszyć. Zastanówmy się więc nad tym, co jest na­

szą największą słabością i oddajmy ją Bogu. Wyznaj­

my sw o je g rz e c h y , by uwolnić się od nich, aby wszystkie nasze wady i złe skłonności zostały osłabio­

ne i pokonane.

Kazimierz Kotwica

Określenia

Termin antychryst - ó avzi~

ZpioToę występuje jedynie w U 2,18.22; 4,3; 2J 7, gdzie jest określeniem jednostkowe­

go przeciwnika Chrystusa (1J 2,18; 4,3), ale także zbioro­

wym określeniem sił wrogich Chrystusow i (1J 2,2; 2J 7).

Nadanie imienia „Antychryst"

wskazuje, iż osoba której zo­

stało ono przypisane będzie rywalem Chrystusa i przywła­

szczy sobie należną tylko Je­

mu cześć. W ST odpowiedni­

kiem Antychrysta (w jednostko­

wym rozumieniu) jest Gog z kraju Magoga (Ez 38-39), „ma­

ły róg” (Dn 7,8.11; 8,9), a tak­

że „kró l z p ó łn o c y " w Dn 11,40-45, „król babiloński” w Iz 14,1-23 i Lewiatan (Jb 3,8; Ps 74,14). W ewangeliach Anty­

chryst wzmiankowany jest wy­

łącznie w formie aluzyjnej (Mk 13,6.22; J 5,43), w lista ch Pawiowych jego odpow iedni­

kiem jest Niegodziwiec (2 Tes 2,3.8) i zapewne też Beliar (2 Kor 6,15)1, a w Objawieniu Ja­

na - zwierzę (Obj 11,7; 13,2.3.

4 .1 2 .1 4 .1 5 .1 7 .1 8 ; 14 ,9.11;

15,2; 16,2; 17,3.8.11.12.16.17;

19,19; 20,4.10).

Ponadto Agag z Lb 24,7 najprawdopodobniej jest toż- samy Gogowl Ez 38-39 (Sep- tuaginta Agaga z Lb 24,7 tran- sk ry b u je prze z G og). S ep­

tuaginta wspomina też Goga w Am 7,1. Gog występuje też w 3 Syb 319, 512.

Działalność Antychrysta

O b ja w ie n ie Jana po da je c z te ry n a s tę p u ją c e b a rdzo ważne informacje o Antychry­

ście:

- w ysze dł z O tchłani (11,7;

17,8);

- był, nie ma go, wyjdzie z Otchłani i pójdzie do Zatrace­

nia (17,8; por. 17,11 )2;

- je d n a z je g o g łó w je s t śmiertelnie raniona (13,3);

- Szatan przekazał mu swą m oc, tro n i w ie lk ą w ła d z ę (13,2; por. 13,4).

Na podstaw ie w szystkich tych informacji można wycią­

gnąć wniosek, że Antychryst prze byw ał swego czasu na wolności (było - 17,8.11). Mógł to być czas związany z bun­

tem Szatana i jego stłum ie­

niem. W konsekwencji buntu, Antychryst został „wrzucony”

do Otchłani (Iz 14,12-15)3, za­

pewne w tym celu, aby nie mógł zagrażać porządkowi w świecie. Wówczas to zapewne otrzymał śmiertelną ranę (Ps 74, 14 - rozbicie głowy Lewia- tanowi)4. W Otchłani przebywa w stanie nieświadom ym (Jb 3,8; Obj 17,8 - nie jest). Pod­

czas jego pobytu w Otchłani, stworzony został (w zględnie uporządkowany) świat, stworzo­

ny został człow iek, a nieco później na stą p iło prz yb yc ie Chrystusa na Ziemię dla wypeł­

nienia bardzo ważnej misji. Na samym jej początku Szatan próbował przekazać Chrystuso­

wi swą władzę - s^ovcnav (Lk 4,6). Chciał już wtedy rozpo­

cząć Wielki Ucisk. Nie mógł jej wówczas przekazać zamknięte­

mu w Otchłani i na dodatek za b ite m u A n ty c h ry s to w i. W czasie 5. trąby Otchłań zosta­

nie otwarta (Obj 9,1 n), ale An­

ty c h ry s t p o zostan ie w niej nadal, niewątpliwie z powodu swej śmiertelnej rany. W czasie 7. trąby Szatan zbliży się do otwartej Otchłani i spowoduje uzdrowienie śm iertelnej rany (12,18 - Morze symbolizuje tu Otchłań), skutkiem czego Anty­

chryst o własnych siłach wydo­

stanie się z Otchłani i przybę­

dzie na Ziemię (13,1). Tu otrzy­

ma od Szatana władzę - sfjoo- m av (13,2.4), dzięki której za­

władnie całą Ziemią i dzięki której wzbudzi wielki dla siebie podziw u „mieszkańców ziemi”

(13,4).

Chcąc objawić się ludziom, Antychryst wcieli się najpraw­

dopodobniej w ludzkie ciało5.

CHRZEŚCIJANIN

Nr 9 -10/9 7 (548-549)