Konwergencja rozwiązań

O konwergencji rozwiązań mówimy, rozważając aspekt ujednolicania metod do-stępu do sieci, procesów, usług i aplikacji. Jesteśmy świadkami pojawiania się tzw.

usług multimedialnych. Konwergencja usług obejmuje zarówno konwergencję transmisyjną (świadczenie podobnych usług za pomocą odmiennych środków re-alizacji, należących do odmiennych sektorów komunikacyjnych), jak i zróżnico-wane rozwiązania wynikające m.in. z konwergencji urządzeń⁶⁷. W procesie kon-wergencji rozwój technologii jest wyraźnie ukierunkowany na tworzenie spójnych systemów (platform), które oferują usługi, do tej pory występujące oddzielnie oraz nowe usługi, możliwe dzięki technologii cyfrowej i wykorzystaniu sieci⁶⁸. Przekaz

64 Por. M. Saylor, The Mobile Wave…, dz. cyt., s. IX–X.

65 Por. J. D. Sutter, How smartphones make us superhuman, „CNN.com” z 10 września 2012 r., [online] http://edition.cnn.com/2012/09/10/tech/mobile/our-mobile-society-intro-oms/index.html (dostęp 13 września 2012 r.); tenże, On second thought: Maybe smartphones make us ‘SuperStu-pid’?, „CNN.com” z 12 września 2012 r., [online] http://edition.cnn.com/2012/09/11/tech/mobile/

smartphones-superstupid/index.html (dostęp 13 września 2012 r.).

66 Por. S. Turkle, Alone Together: Why We Expect More from Technology and Less from Each Other, Basic Books 2011, s. 16–17.

67 Por. K. Kopecka-Piech, Koncepcje konwergencji…, art. cyt., s. 16–17.

68 Por. A. Budziewicz-Guźlecka, Konwergencja jako podstawowy warunek…, art. cyt., s. 11.

sygnału jest całkowicie zdigitalizowany; sygnał jest cyfrowy od miejsca powstania komunikatu do miejsca odbioru⁶⁹.

Istnieje – jak już powiedziano – wyraźny związek między konwergencją mediów a cyfryzacją całej ich zawartości⁷⁰. Nie można jednak – jak zauważa I. Fiut – twier-dzić, że jest to wyłącznie proces jednostronny, lecz dwukierunkowy. Autor ten wyróżnia konwergencję mimetyczną, która polega na dopasowaniu tradycyjnych form przekazu do wymogów cyfrowego świata oraz konwergencję mimikryczną, która polegałaby na upodobnieniu zawartości multimedialnej do wzorców percep-cji charakterystycznych dla obcowania z przekazem analogowym⁷¹.

Zdaniem D. de Kerckhove’a, proces cyfryzacji eliminuje granice między me-diami, redukując zasady ich działania do wspólnego mianownika⁷². Dzięki temu możliwa jest migracja technologii z jednego sektora do innego oraz powstawa-nie nowych technologii, które umożliwiają świadczepowstawa-nie usług konwergentnych – przykładem może być „migracja technologii, umożliwiającej transmisję danych w  sieciach szkieletowych z komutacją pakietów z sieci internetowych do sieci stacjonarnych, natomiast po uzupełnieniu tej technologii o zestaw odpowiednich protokołów możliwe stało się przesyłanie sygnałów mowy w oparciu o łącza z ko-mutacją pakietów, czyli VoIP – Voice over IP”⁷³.

Podstawowym założeniem konwergencji komunikacji elektronicznej jest do-stępność usług konwergentnych wszędzie i zawsze, niezależnie od kanałów trans-misyjnych oraz typów terminali użytkownika (telefon stacjonarny, komórkowy, komputer, telewizor, komunikator osobisty PDA). Systemy teleinformatyczne dostarczają je w taki sposób, że usługi te są kontekstowe, niejako „świadome”

miejsca i trybu ich obecności/działania (dopasowują parametry przekazywanego obrazu i dźwięku do potrzeb i możliwości odbioru, jakimi dysponuje odbiorca).

W rezultacie ze zbliżonych funkcjonalnie usług – np. z łączności głosowej czy prze-kazu telewizyjnego – można korzystać w różnych sieciach, przy użyciu różnych terminali, natomiast efekt ostateczny jest zbliżony⁷⁴. B. Jaskowska wskazuje na kilka obszarów tej odmiany konwergencji mediów:

69 Por. A. Ilciów, Konwergencja mediów…, art. cyt., s. 242.

70 Por. K. Kopecka-Piech, Nowe media z perspektywy konwergencji. Wzajemne determinacje struktury, treści i typów uczestnictwa, w: S. Jędrzejewski, P. Francuz (red.), Nowe media i komunikacja wizual-na, Lublin 2010, s.

71 Por. I. Fiut, Media@Internet. Szkice fi lozofi czno-medioznawcze z lat 2000–2006, Kraków 2006, s. 134–136; J. Beliczyński, Strategie działania…, art. cyt., s. 66.

72 D. de Kerckhove, Inteligencja otwarta, tł. A. Hildebrandt, R. Glegoła, Warszawa 2001, s. 34.

73 A. Budziewicz-Guźlecka, Konwergencja jako podstawowy warunek…, art. cyt., s. 13–14.

74 Por. T. Kulisiewicz, Konwergencja w komunikacji elektronicznej i jej wpływ na operatorów, media i odbiorców, w: E. Bendyk i in., Kultura 2.0. Wyzwania cyfrowej przyszłości, Warszawa 2007, s. 7–8.

1) operatorzy uruchamiają ofertę telefonii stacjonarnej i mobilnej (komórkowej), w wersji „tradycyjnej”, łączonej przez centrale publiczne operatorów teleko-munikacyjnych oraz w wersji IP/VoIP, wykorzystującej do połączeń sieci infor-matyczne, sieci telewizji kablowej i internetowy protokół TCP/IP;

2) tzw. usługi Triple Play (telewizja, telefon, Internet), dostarczane przez operato-rów telewizji kablowych;

3) operatorzy telefonii stacjonarnej za pomocą specjalnego modemu świadczą usługi dostępu do multipakietów (telefon, Internet, telewizja interaktywna, wi-deo na żądanie);

4) operatorzy telefonii komórkowej oferują dostęp do Internetu i telewizji;

5) tradycyjni nadawcy medialni uruchamiają interaktywne serwisy w Internecie przez łącza teleinformatyczne (telewizja interaktywna IPTV, wideo na żądanie)⁷⁵. Można zatem powiedzieć, że „w kulturze konwergencji komunikacyjny i ko-mercyjny model push (pchnij), gdzie oferowane produkty i usługi były rezultatem określania, przewidywania i planowania popytu, zostaje zastąpiony modelem pull (przyciągnij), w którym producenci dostosowują swoją ofertę do indywidualnych potrzeb swych klientów, ze szczególną dbałością o budowanie świadomości marki i identyfi kowania się z nią. A standardowe kanały dystrybucji i promocji zastą-pione zostają nowatorskimi sposobami angażującymi odbiorców, wykorzystujący-mi ich zdolności i wiedzę, w oparciu o zdobycze technologiczne i różne kanały medialne”⁷⁶. Zdaniem J. Beliczyńskiego, stopniowe zacieranie się granic między mediami zmienia zasadniczo charakter konkurencji między nimi. Przede wszyst-kim wiąże się to z oferowaniem każdemu medium nowych sposobów i kanałów rozpowszechniania zawartości⁷⁷.

Jednym z przejawów tego trendu jest również tzw. cloud-computing, czyli przetwarzanie danych w chmurze. Termin „chmura obliczeniowa” związany jest z pojęciem wirtualizacji i oznacza model przetwarzania danych oraz dostarczania i prezentowania marketingowego usług IT, który oparty jest na użytkowaniu usług dostarczonych przez zewnętrzne organizacje. Coraz większa liczba osób i instytucji opiera się na aplikacjach, dostępnych w Internecie, nieobciążających bezpośrednio twardego dysku komputera. Funkcjonalność jest tu rozumiana jako usługa (dająca wartość dodaną użytkownikowi) oferowana przez dane oprogramowanie oraz ko-nieczną infrastrukturę. Obliczenia nie odbywają się na komputerze użytkownika, lecz są obsługiwane przez wiele serwerów. Na swoim komputerze użytkownik wi-dzi jedynie interfejs oprogramowania. Oznacza to eliminację konieczności zakupu

75 Por. B. Jaskowska, O kulturze konwergencji słów kilka, „Biuletyn EBIB” 2008, nr 1(92), [online]

http://www.ebib.info/2008/92/a.php?jaskowska (dostęp 11 stycznia 2012 r.).

76 Tamże.

77 Por. J. Beliczyński, Strategie działania…, art. cyt., s. 70.

licencji czy konieczności instalowania i administracji oprogramowaniem. Konsu-ment płaci za użytkowanie określonej usługi⁷⁸.

Podstawowe rodzaje chmur to prywatna (usługi oferowane predefi niowanym grupom klientów, którzy mają do nich dostęp przez Internet lub sieci prywatne) i publiczna (usługi, oferowane wszystkim użytkownikom Internetu). Istnieje rów-nież model hybrydowy. Cloud computing jest bardzo dynamicznie rozwijającym się segmentem rynku IT, jednak korzystanie z niego napotyka wiele oporów natury mentalnej, związanych głównie z obawami o bezpieczeństwo danych⁷⁹. Najprawdopodobniej w krótkim czasie powinniśmy spodziewać się wypracowania zunifi -kowanych standardów bezpieczeństwa, jakie będą musieli spełnić dostawcy cloud computingu. Taki postulat słychać coraz częściej ze środowiska IT⁸⁰.