Pojęcie płynności finansowej

Jednym z czterech powszechnie stosowanych kryteriów oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa jest badanie jego płynności finansowej. Jest to ważny aspekt analizy finansowej, ponieważ przedsiębiorstwo, mimo wykazy-wania wysokiej rentowności, boryka się z chwilowymi problemami finansowy-mi, często związanymi z regulowaniem bieżących zobowiązań¹. W przedsiębior-stwie, które bez żadnych problemów funkcjonuje na rynku zachodzi odpowied-nia zależność pomiędzy majątkiem obrotowym a zobowiązaodpowied-niami bieżącymi.

Aktywa obrotowe powinny być na stosunkowo wyższym poziomie niż zobowią-zania krótkoterminowe². Jeżeli podmiot gospodarczy jest w stanie pokrywać swo-je bieżące zobowiązania majątkiem obrotowym, oznacza to, że zachowuswo-je płyn-ność finansową³.

Warunkiem efektywnego funkcjonowania przedsiębiorstwa jest m.in. po-siadanie płynności finansowej⁴. Stanowi ona bardzo istotny aspekt dla kadry zarządzającej, która jest w stanie nią kierować, bo od tego, czy ona zachodzi, zależy rozwój oraz istnienie przedsiębiorstwa. Dla każdego podmiotu znajdują-cego się w otoczeniu przedsiębiorstwa ważną informacją jest posiadanie przez nie płynności finansowej, która jest brana pod uwagę jako kryterium oceny sytuacji finansowej. Urzędy skarbowe wykorzystują to kryterium do pomiaru wpływów do budżetu, inwestorzy do oceny możliwości powiększania angażo-wanego kapitału, zaś pracownicy przedsiębiorstwa do oszacowania możliwości utrzymania dotychczasowych stanowisk pracy⁵.

W literaturze ekonomicznej występuje wiele określeń pojęcia płynności finansowej. Do najczęściej spotykanych należą⁶:

 płynność w ujęciu pozytywnego stanu środków płatniczych,

 płynność jako właściwości aktywów do powrotnej konwersji w pieniądz,

 płynność w rozumieniu stosunku pokrycia zobowiązań poprzez aktywa,

 płynność jako zdolność pokrycia w terminie natychmiastowym zobo-wiązań przedsiębiorstwa w każdym momencie.

Jeżeli przedsiębiorstwo wykazuje pozytywny stan środków płatniczych, ma płynność finansową. Jednak takie ujęcie płynności nie jest wystarczające i nie można

1 W. Gabrusewicz, Analiza finansowa przedsiębiorstwa, SAMI SOBIE, Poznań 1997, s. 161.

2 T. Waśniewski, Analiza finansowa w przedsiębiorstwie, FRR w Polsce, Warszawa 1997, s. 310.

3 J. Duraj, E. Bozi, M. Wojdera, Zastosowanie analizy i diagnostyki ekonomicznej w zarzą-dzaniu prywatyzowanym przedsiębiorstwem, ZCO, Zielona Góra 1994, s. 143.

4 S. Stadtherr, Płynność finansowa polskich przedsiębiorstw i jej podstawowe uwarun-kowania, w: Zarządzanie finansami firm. Teoria i praktyka, red. W. Pluta, „Prace Nau-kowe AE”, t. 2, nr 1042, AE, Wrocław 2004, s. 202‒204.

5 E. Urbańczyk, Analiza finansowa w zarządzaniu przedsiębiorstwem, US, Szczecin 2001, s. 214.

6 Tamże, s. 209.

tylko na nim bazować. O zachowaniu płynności finansowej przez jednostkę gospodarczą świadczy możliwość spłaty zobowiązań przez nią powstałych czasie jej działalności. Suma zobowiązań nie musi odpowiadać dodatniej wielkości środków płatniczych⁷.

Kolejna definicja płynności finansowej jako właściwości aktywów do po-wrotnej konwersji w pieniądz ukazuje płynność pojedynczych aktywów. O. Hahn przedstawia tę płynność w rozumieniu upływu czasu dzielącego majątek od stanu pieniężnego⁸. Proces konwersji aktywów w gotówkę pozwala na wyróż-nienie dwóch przypadków⁹:

 pierwszy przypadek dotyczy sytuacji, w której składniki majątku zostają upłynnione zanim osiągną cel, np. przedterminowa sprzedaż materia-łów – sztuczna płynność,

 drugi przypadek odnosi się do aktywów, które spełniają swoje zadanie w cyklu produkcyjnym, na skutek czego stają się pieniądzem ‒ natural-na płynność; jednatural-nak w tym ujęciu płynności finatural-nansowej wyklucza się ocenę kapitałów, dokonuje się wówczas wyłącznie analizy aktywów.

Płynność, w rozumieniu stosunku pokrycia zobowiązań poprzez aktywa, określana jest jako terminowa zdolność do regulowania zobowiązań i niezbęd-nych płatności. Ważnym aspektem jest to, aby pozyskiwanie kapitału wymaga-nego do spłaty zobowiązań nie wiązało się z wysokim oprocentowaniem tego kapitału. Wyższe niż przeciętne oprocentowanie może świadczyć, że w przed-siębiorstwie występują czynniki, które ograniczają zaufanie kapitałodawców i którzy w konsekwencji wymagają zabezpieczenia na skutek wzrostu ryzyka¹⁰.

Powodem rozwoju dynamicznych wskaźników były niewystarczające infor-macje dotyczące bieżącej płynności finansowej. Względną płynność przedstawiono dynamicznie poprzez wprowadzenie wartości z lat ubiegłych do bilansu, rachunku przepływu kapitału, rachunku przepływów pieniężnych i szacowanych poziomów wpływów i wydatków¹¹. E. Gutenberg twierdzi, że płynność finansowa to całkowite pokrycie środkami płatniczymi zapotrzebowania na owe środki w każdym momen-cie¹². Celem każdego przedsiębiorstwa jest utrzymanie się na rynku, co w przypad-ku wykazywania braprzypad-ku równowagi finansowej byłoby niemożliwe. Jeśli przedsię-biorstwo nie jest w stanie spłacać swoich zobowiązań, równowaga zostaje za-chwiana. Utrata możliwości spłaty zobowiązań powoduje deficyt płatniczy, który

7 E. Urbańczyk, Analiza finansowa, s. 209‒210.

8 O. Hahn, Die Wahlkriterien finanzwirtschaftlicher Entscheidungen, w: Analiza finan-sowa w zarządzaniu przedsiębiorstwem, red. E. Urbańczyk, US, Szczecin 2001, s. 210.

9 E. Urbańczyk, Analiza finansowa w zarządzaniu przedsiębiorstwem, US, Szczecin 2001, s. 210.

10 Tamże, s. 211.

11 Tamże, s. 212.

12 E. Gutenberg, Einführung in die Betriebswirtschaftslehre, Wiesbaden 1955, s. 110, w: Anali-za finansowa w Anali-zarządAnali-zaniu przedsiębiorstwem, s. 212

w krótkim okresie można pokryć kredytem bankowym, jednak taka niewypłacal-ność w długim okresie prowadzi do upadłości przedsiębiorstwa¹³.

Wiedząc jak ważne dla przedsiębiorstwa jest zachowanie płynności fi-nansowej, niezbędna jest wielokierunkowa analiza, dzięki której można wysnuć prognozy dotyczące problemów i zagrożeń, z jakimi musi zmierzyć się podmiot gospodarczy. Wpływa to korzystnie na funkcjonowanie przedsiębiorstwa¹⁴. 2. Metody oceny płynności finansowej

Statyczne podejście do oceny płynności finansowej jest określane inaczej jako ocena płynności na dany moment czasu. Analizy statycznej płynności fi-nansowej dokonuje się na podstawie danych zawartych w bilansie przedsię-biorstwa z wykorzystaniem następujących metod¹⁵:

 złotej zasady finansowej,

 złotej zasady bilansowej,

 kapitału pracującego,

 cyklu konwersji gotówki.

Treść złotej zasady finansowej mówi, że kapitał nie ma prawa do dłuższego powiązania z aktywami, niż wynosi czas jego przebywania w przedsiębiorstwie¹⁶. Ocena i analiza złotej zasady finansowej pozwala na kompleksowe badanie kon-dycji przedsiębiorstwa – w tym przypadku na analizę płynności finansowej. Ma-tematycznie złotą zasadę finansową przedstawiają następujące wzory¹⁷:

długoterminowe aktywa długoterminowe pasywa≤ 1 krótkoterminowe aktywa krótkoterminowe pasywa≥ 1

Do powyższych wskaźników zastosowano następujące założenia:

 długoterminowe aktywa = aktywa trwałe + należności z tytułu dostaw i usług powyżej 12 miesięcy;

 długoterminowe pasywa = kapitał własny + rezerwa z tytułu odroczo-nego podatku dochodowego + rezerwa długoterminowa na

13 E. Urbańczyk, Analiza finansowa, s. 212.

14 Tamże, 213.

15 T. Waśniewski, W. Skoczylas, Teoria i praktyka analizy finansowej w przedsiębior-stwie, FRR w Polsce, Warszawa 2002, s. 432.

16 Tamże, s. 433.

17 E. Mioduchowska-Jaroszewicz, Metody i kierunki analizy wypłacalności przedsiębior-stwa, US, Szczecin 2005, s. 65.

nia emerytalne i podobne + pozostałe rezerwy długoterminowe + zo-bowiązania długoterminowe + ujemna wartość firmy + inne rozliczenie międzyokresowe długoterminowe;

 krótkoterminowe aktywa = aktywa obrotowe – należności z tytułu do-staw i usług powyżej 12 miesięcy;

 krótkoterminowe pasywa = rezerwy krótkoterminowe na świadczenia emerytalne i podobne + pozostałe rezerwy krótkoterminowe + zobowią-zania krótkoterminowe – zobowiązobowią-zania z tytułu dostaw i usług powyżej 12 miesięcy + inne rozliczenia międzyokresowe krótkoterminowe.

Jeżeli w badanym przedsiębiorstwie powyższe relacje są zachowane, to oznacza, że posiada zdolność płatniczą, a co za tym idzie, możliwość spłaty zo-bowiązań. Długookresowe problemy ze spełnianiem tych relacji mogą, w naj-gorszym przypadku, skutkować upadłością firmy¹⁸.

Złota zasada bilansowa również, tak jak złota zasada finansowa, bazuje na danych zamieszczonych w sprawozdaniu bilansowym. Jej treść stanowi, że całość posiadanych przez przedsiębiorstwo aktywów stałych jest finansowana przy pomocy kapitałów własnych. W myśl tej zasady, trwałe składniki aktywów powinny być finansowane kapitałem własnym, który zalicza się do części długo-terminowej po stronie pasywów. Natomiast aktywa obrotowe nie muszą zostać pokryte wyłącznie kapitałem stałym – zastąpić go mogą również zobowiązania krótkoterminowe¹⁹. Złota zasada bilansowa w ujęciu długoterminowym składa się z dwóch stopni pokrycia²⁰:

 I stopień pokrycia aktywów trwałych:

kapitał własny aktywa trwałe

Pierwszy stopień pokrycia aktywów wyznacza, w jakim stopniu aktywa trwałe finansowane są kapitałem własnym. Dolną granicą war-tości, jaką może wynosić ten wskaźnik jest 0,7. Ze względu na niższy koszt kapitału obcego w porównaniu do własnego, w momencie kiedy zachodzi powyższa zależność, oznacza to zazwyczaj bardzo dobrą sytua-cję dla polskiego przedsiębiorstwa.

 II stopień pokrycia aktywów trwałych:

kapitał stały aktywa trwałe

Wartość wskaźnika drugiego stopnia pokrycia aktywów trwałych powinna wynosić co najmniej 1, ponieważ kapitał stały powinien

18 E. Mioduchowska-Jaroszewicz, Metody i kierunki, s. 65

19 T. Waśniewski, W. Skoczylas, Teoria i praktyka, s. 433.

20 E. Mioduchowska-Jaroszewicz, Metody i kierunki, s. 65‒66.

nowić źródło finansowania nie tylko aktywów trwałych, ale jeszcze ak-tywów obrotowych.

W przypadku analizy krótkoterminowej płynności finansowej używa się wskaźników nazywanych stopniami płynności. Wśród nich znajdują się²¹:

 wskaźnik I stopnia płynności finansowej – cash ratio,

 wskaźnik II stopnia płynności finansowej – quick ratio,

 wskaźnik III stopnia płynności finansowej – current ratio.

Wskaźnik płynności finansowej I stopnia obrazuje, w jakim stopniu akty-wa bieżące pokryakty-wają bieżące pasyakty-wa²²:

wskaźnik bieżącejpłynnościfinansowej =aktywa bieżące pasywa bieżące

Obliczony wskaźnik przyrównuje się do wyniku otrzymanego w poprzed-nim okresie lub wyniku innego przedsiębiorstwa²³. Literatura ekonomiczna podaje, że optymalne wartości wskaźnika mieszczą się w przedziale od 1,2 do 2,0. Wraz ze spadkiem jego wartości pogarsza się płynność finansowa oraz wzrasta ryzyko związane z jej utratą. Górna granica wskaźnika bieżącej płynno-ści określa jej optymalny poziom, poza którym wielkość majątku obrotowego jest nadmierna w relacji do zobowiązań wymagalnych, występuje wtedy nad-płynność finansowa²⁴. Porównywanie otrzymanych wartości do wyników innych przedsiębiorstw nie zawsze jest miarodajne. Wynika to ze specyfiki danego przedsiębiorstwa oraz prowadzonej strategii finansowej²⁵.

Angażowanie w ocenie płynności finansowej przedsiębiorstwa całego majątku bieżącego przysłania jego możliwości do wypełnienia krótkotermino-wych zobowiązań. Majątek ten charakteryzuje się różnymi stopniami płynności, co jest związane z szybkością konwersji w gotówkę. Wynika z tego obligatoryj-ność wykluczenia zapasów z majątku, których nie można szybko upłynnić oraz część z nich może być przestarzała. W takiej sytuacji wykorzystujemy wskaźnik przyspieszonej płynności finansowej²⁶:

wskaźnik płynności przyspieszonej =

inwestycje krótkoterminowe + należności krótkotermonowe − należności z tytułu dostaw i usług pow. 12 mcy

pasywa bieżące

21 M. Sierpińska, D. Wędzki, Zarządzanie płynnością finansową w przedsiębiorstwie, PWN, Warszawa 2002, s. 58.

22 Tamże, s. 59.

23 Tamże, s. 59.

24 E. Mioduchowska-Jaroszewicz, Metody i kierunki, s. 68.

25 M. Sierpińska, D. Wędzki, Zarządzanie płynnością, s. 59.

26 Tamże, s. 60.

Wartość tego wskaźnika powinna być zbliżona do 1,0. Jest to wartość sa-tysfakcjonująca oraz obrazuje dobrą sytuację przedsiębiorstwa. Gdy wskaźnik płynności przyspieszonej jest mniejszy od jedności, oznacza to niedostateczną wartość płynnych składników w relacji do krótkoterminowych zobowiązań, natomiast wartości powyżej 1 mówią o nieefektywnym wykorzystaniu gotówki lub przeterminowanych należnościach²⁷.

Ostatnią miarą analizy krótkoterminowej płynności finansowej jest wskaźnik płynności gotówkowej²⁸:

wskażnik środków pieniężnych =inwestycje krótkoterminowe pasywa bieżące

Wskaźnik ten przedstawia stosunek najpłynniejszych aktywów obroto-wych, środków pieniężnych do krótkoterminowych zobowiązań. Mówi o tym, jaka jest zdolność przedsiębiorstwa do pokrycia gotówką wymaganych zobowią-zań. Miernik ten powinien przyjmować maksymalne wartości na poziomie 0,2.

Zbyt duże wartości oznaczają nieumiejętne wykorzystanie środków pieniężnych w przedsiębiorstwie, natomiast zbyt niskie niedostateczny poziom środków pieniężnych na regulacje bieżących zobowiązań²⁹. Brak gotówki nie jest jedno-znaczny z utratą płynności finansowej przez przedsiębiorstwo – przede wszyst-kim, kiedy ma zewnętrzne źródło gotówki w postaci należności. Z jednej strony całkowity niedobór środków pieniężnych może być przyczyną powstawania strat z tytułu braku szans zawierania korzystnych transakcji lub korzystania z pojawiających się możliwości na rynku. Jednak z drugiej strony nadmierna ilość gotówki przyczynia się do powstania kosztów związanych z niewykorzysta-nym potencjałem – zainwestowana gotówka mogłaby generować przychody³⁰. 3. Poziom płynności finansowej w spółkach charakteryzujących się dobrą i złą kondycją finansową

W tabeli 1 przedstawiono wartość złotej zasady finansowej zastosowanej dla przedsiębiorstw zakwalifikowanych do grupy „dobrych” w latach 2010‒2012.

27 E. Mioduchowska-Jaroszewicz, Metody i kierunki, s. 69.

28 M. Sierpińska, D. Wędzki, Zarządzanie płynnością, s. 61.

29 E. Mioduchowska-Jaroszewicz, Metody i kierunki, s. 69.

30 M. Sierpińska, D. Wędzki, Zarządzanie płynnością, s. 61.

Tabela 1. Wartości złotej zasady finansowej dla „dobrych” przedsiębiorstw w latach 2010‒2012

Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych bilansowych.

Na podstawie danych zawartych w tabeli 1. można stwierdzić, że w więk-szości badanych przedsiębiorstw złota zasada finansowa została spełniona.

Oznacza to posiadają płynności długo- i krótkoterminową oraz zdolność do regu-lowania zobowiązań bieżących, jak i prawidłowe finansowanie aktywów trwa-łych. Dokładnie 11 ze wszystkich 37 analizowanych spółek „dobrych” miało pro-blemy z zachowaniem złotej zasady finansowej. W długim okresie były to spółki Eurocash (2010‒2012), PEP (2012), ULMA (2010), Alma (2010‒2012), Boryszew (2010‒2012), Grupa Kęty (2011), Mo Bruk SA (2012), Netia (2011‒2012) oraz Polsat (2010, 2012). W każdym z przypadków wynikało to z tego, że wartość ak-tywów trwałych przewyższała wartość kapitału długoterminowego. Natomiast krótkookresowe problemy miały następujące spółki: Eurocash (2010‒2012), UL-MA (2010), Alma (‒2012), Lotos (2010-2012), PGE (2010‒2011), Grupa Kęty (2010‒2011), Mo Bruk SA (2012), Netia (2011‒2012), Polsat (2010).Skutkiem tego był zbyt niski poziom aktywów bieżących w stosunku do pasywów bieżących.

W tabeli 2. przedstawiono wartość złotej zasady finansowej dla przed-siębiorstw ocenionych jako „złe” w latach 2010‒2012.

Tabela 2. Wartości złotej zasady finansowej dla „złych” przedsiębiorstw w latach 2010‒2012

Spółki

PBG 0,61 0,91 2,17 1,60 1,11 0,18

Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych bilansowych

Tabela 2. przedstawia wartości wskaźnika złotej zasady finansowej dla spółek charakteryzujących się złą kondycją finansową. Aż w 28 z 37 badanych spółek zasada ta nie została spełniona. Większość, czyli 26 z 37 spółek, miała problemy krótkookresowe spowodowane, tak jak w przypadku spółek o dobrej kondycji finansowej, stosunkowo większą wartością aktywów bieżących do pasywów bieżących. W tym 12 z nich nie spełniło złotej zasady finansowej we wszystkich analizowanych okresach. Długookresowe problemy miało 21 przed-siębiorstw, jednak były to problemy, z którymi udało im się zmierzyć. Powodem tych problemów był ujemny kapitał własny lub wyższa wartość długotermino-wych aktywów nad długoterminowymi pasywami. Najczęściej dotyczyło to tylko jednego analizowanego okresu. Tylko cztery przedsiębiorstwa nie spełniły złotej zasady finansowej we wszystkich badanych latach. W tym przypadku należałoby stwierdzić, że prawidłowe finansowanie aktywów nie jest kryterium oceny, które w 100% decyduje o wypłacalności przedsiębiorstw.

W tabeli 3. przedstawiono dane dotyczące wartości wskaźników złotej zasady bilansowej w latach 2010‒2012 w zakresie finansowania aktywów trwa-łych kapitałem własnym i kapitałem długoterminowym oraz zdolności termi-nowego regulowania zobowiązań.

Tabela 3. Wartości złotej zasady bilansowej dla „dobrych” przedsiębiorstw w latach 2010‒2012

Spółki

Plast-Box 1,01 0,95 0,91 1,06 1,15 1,05 1,21 1,75 1,14 0,58 0,97 0,72 0,00 0,04 0,05

Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych bilansowych.

Na podstawie danych zawartych w tabeli 3. można stwierdzić, że w przy-padku dwóch stopni pokrycia aktywów trwałych tylko trzy przedsiębiorstwa miały problemy z zachowaniem złotej zasady bilansowej we wszystkich bada-nych okresach. Były to Eurocash, Alma oraz Boryszew. Wynika to z tego, że war-tość aktywów trwałych przewyższa warwar-tość kapitału własnego, co stanowi nie-korzystną sytuację dla przedsiębiorstwa. Kapitał własny nie pokrywa wówczas w pełni majątku trwałego. Biorąc pod uwagę kapitał stały, można zauważyć pew-ną zależność w występowaniu spółek niespełniających złotej zasady finansowej i spółek, które jej nie wykazywały w przypadku I stopnia pokrycia aktywów.

Jednak w wielu spółkach wartość wskaźnika II stopnia przewyższa wzor-cową wartość jedności, co świadczy o tym, że spółki te finansują kapitałem stałym nie tylko aktywa trwałe, lecz także aktywa obrotowe. W przypadku

płynności krótkookresowej, biorąc pod uwagę wskaźnik bieżącej płynności finan-sowej, można wnioskować, że większość analizowanych spółek jest w dobrej kondycji finansowej. Zaledwie w 5 z 37 badanych przedsiębiorstw, we wszystkich okresach, wskaźnik bieżącej płynności finansowej nie przyjmuje wartości z prze-działu 1,2‒2. Tymi przedsiębiorstwami są: Eurocash, Alma, Lotos, PGE oraz Pol-sat. Wartości w tych podmiotach plasowały się poniżej poziomu 1,2, co oznacza, że spółki te mają problemy z regulowaniem swoich bieżących zobowiązań.

Z kolei w przypadku wskaźnika płynności przyspieszonej, zaledwie dla 14 spółek wartości tego wskaźnika są zbliżone do jedności, a co więcej, tylko jedno przedsiębiorstwo ‒ Apator ‒ charakteryzowało się taką sytuacją we wszystkich badanych okresach. W przedsiębiorstwach, dla których wskaźnik płynności przyspieszonej kształtuje się poniżej 1 mogą występować kłopoty z termino-wym regulowaniem zobowiązań. Taką wartość tej miary wykazują m.in. spółki Kernel, Boryszew oraz Alma. Natomiast w przypadku spółek, gdzie wskaźnik ten przyjmuje wartości większe od jedności, występuje nadpłynność, czyli niepro-dukcyjne akumulowanie środków pieniężnych. W takiej sytuacji znajdują się m.in. Trans Polona, Kruk, Famur oraz Asseco Business Solutions.

73% badanych przedsiębiorstw cechuje się występowaniem płynności gotówkowej. Oznacza to, że są w stanie regulować bieżące zobowiązania go-tówką. Niektóre przypadki wskazują nawet na nadpłynność gotówkową. Przed-siębiorstwo ponosi dodatkowe koszty w związku z niewykorzystanymi możliwo-ściami, przy czym mogłaby zainwestować posiadaną gotówkę.

W tabeli 4. przedstawiono wartości wskaźników złotej zasady bilansowej dla „złych” przedsiębiorstw w latach 2010‒2012.

Tabela 4. Wartości złotej zasady bilansowej dla „złych” przedsiębiorstw w latach 2010‒2012

Spółki

SSI 2,09 1,06 1,40 2,11 1,41 1,75 2,68 1,37 1,29 1,62 0,58 0,72 0,37 0,05 0,06

Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych bilansowych spółek

Na podstawie danych zawartych w tabeli 4. można stwierdzić, że złotą za-sadę bilansową, we wszystkich badanych latach, spełnia osiem przedsiębiorstw dla I stopnia pokrycia aktywów trwałych, czyli finansowania się kapitałem wła-snym (Synkret, Prochem, Orbis, SSI, MCI, Dom Development, Monnari i Interbud Lublin). Natomiast dla drugiego stopnia pokrycia aktywów trwałych tych przed-siębiorstw jest już 12. W takiej sytuacji znajdują się m.in. Synkret, Prochem, Gant Development i SSI. Widać więc zależność występującą w zaklasyfikowaniu pod-miotu do grupy „dobrych” lub „złych” a występowaniem płynności finansowej.

W 25 przedsiębiorstwach o złej kondycji finansowej kapitał własny nie pokrywa w pełni aktywów trwałych przynajmniej w jednym badanym okresie, a co więcej, kapitał stały nie jest nawet w stanie pokryć całości aktywów trwałych.

Biorąc pod uwagę sugerowane wartości wskaźnika bieżącej płynności fi-nansowej, można zauważyć, że tylko 9 spółek utrzymuje płynność na poziomie 1,2‒2 we wszystkich analizowanych okresach. A więc większość przedsię-biorstw z tej grupy charakteryzuje się zbyt niskim poziomem aktywów bieżą-cych w stosunku do zobowiązań bieżąbieżą-cych.

Biorąc pod uwagę wskaźnik płynności przyspieszonej, żadne przedsiębior-stwo nie ma płynności we wszystkich badanych latach. Tylko dla pięciu spółek wartość tego wskaźnika wynosi około 1. Są to: Sfinks (2011), Dom Development (2010), MCI (2011), Polimex-Mostostal (2010), Duda (2011), PBO Anioła (2010).

Wartości wskaźnika środków pieniężnych powyżej 0,2 we wszystkich okresach osiągały następujące przedsiębiorstwa: Dom Development, Elektrim, MCI oraz Prochem. Przyczyną jest wysoka wartość inwestycji krótkotermino-wych przy stosunkowo niższej wartości pasywów bieżących. Tylko cztery spółki z całej badanej grupy są w stanie regulować swoje zobowiązania bieżące

W dokumencie WYBRANE PROBLEMYI WYZWANIA GOSPODARCZE (Stron 189-200)