Przykładowy zapis w dzienniku i punkty z obszarów podstawy programowej I. Zabawa z wykorzystaniem wiersza Małgorzaty Barańskiej.
Dzielenie na sylaby i, jeśli ktoś potrafi, na głoski prostych słów – nazw obrazków.
Ćwiczenia poranne – zestaw 8.
IV 5IV 2
I 5 II. 1. Ćwiczenia w liczeniu. Cel: rozwijanie umiejętności dodawania i
odejmo-wania.
Zabawa matematyczna Koty. Cel: rozwijanie umiejętności liczenia, zapoznanie z zapisem cyfrowym liczby 4.
Zabawa ruchowa Policz ile razy.
2. Nauka piosenki Nasze uszy słyszą świat. Cel: nauka piosenki.
Zabawy na świeżym powietrzu: zabawy orientacyjno-porządkowe: Czy potrafisz?, Wiatraki; ćwiczenia nóg – Sprężynka.
IV 15 IV 15 I 5IV 7 I 5 III. Zabawy instrumentami – Cicho, głośno.
Zabawa ruchowa przy piosence Nasze uszy słyszą świat.
Oglądanie par zdjęć. Mówienie ich nazw. Określanie różnic w ich na-IV 7IV 7 IV 2
Pokaż górę kartki, a potem – dół kartki. Na górze kartki, po prawej stronie narysuj coś słodkiego, a po lewej stronie – coś gorzkiego. Na dole kartki, po prawej stronie narysuj coś kwaśnego, a po lewej – coś słonego.
66orientacja przestrzenna, sprawność manualna, mowa – zmysły
Cele główne:
− rozwijanie umiejętności dodawania i odejmowania,
− rozwijanie umiejętności liczenia,
− zapoznanie z zapisem cyfrowym liczby 4,
− nauka piosenki.
Cele operacyjne:
Dziecko:
− dodaje i odejmuje w dostępnym mu zakresie,
− rozpoznaje i wskazuje liczbę 4,
− rozpoznaje, nazywa i pisze liczbę 4,
− śpiewa piosenkę.
Rozwijane kompetencje kluczowe:
− w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
− matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,
− osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się,
− w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.
Środki dydaktyczne: piosenka Nasze uszy słyszą świat, obrazki, odtwarzacz CD, wiersz Małgorza-ty Barańskiej o częściach ciała (z książki Pokaż oko, pokaż nos. 102 wierszyki z gestami, kształcące orientację w schemacie ciała), małe guziki, instrumenty perkusyjne, miska z wodą, metalowa puszka, obrazki (zdjęcia) różnych kotów, kartoniki z liczbami 1, 2, 3, 4, kartoniki z czterema krążkami, szarfy, liczmany, woreczki foliowe, tablica demonstracyjna nr 26, Przygotowanie..., s. 10, Litery i liczby, s. 11, 12.
Przebieg dnia
• Zabawa z wykorzystaniem wiersza Małgorzaty Barańskiej.I Dzieci stoją w rozsypce.
Dzieci:
Tu mam głowę. kładą otwartą dłoń na głowie,
Kto mi powie, rozkładają ręce w geście pytania, ile włosów jest na głowie? potem gładzą dłońmi włosy,
Tu mam oczka wskazują oczy, a potem puszczają oczko, do mrugania,
a tu uszy przykładają dłonie do uszu, jakby nasłuchiwały.
do słuchania.
• Dzielenie na głoski i na sylaby (jeśli dziecko nie potrafi na głoski) prostych słów – nazw obrazków.
Obrazki.
• Ćwiczenia poranne – zestaw 8 (przewodnik, cz. 1, s. 161).
Zajęcia 1. Ćwiczenia w liczeniu. Zabawa matematyczna Koty.II
• Ćwiczenia słuchowe Słuchamy uważnie.
Metalowa puszka, małe guziki, liczmany.
N. wrzuca do metalowej puszki określoną liczbę małych guzików (w zakresie 6). Wrzuca je w takim tempie, aby dzieci mogły swobodnie policzyć dźwięki wydawane przez uderzanie guzików o puszkę. Następnie dzieci układają przed sobą tyle liczmanów, ile było dźwięków.
• Wybrane dziecko uderza określoną liczbę razy w dowolny instrument perkusyjny; dzieci postępują jak w zabawie powyżej.
Instrument perkusyjny.
• Wybrane dziecko wrzuca guziki do miski wypełnionej wodą. Jest odwrócone tyłem do po-zostałych dzieci, które rysują na kartkach tyle kresek lub kół, ile dźwięków usłyszały.
Miska z wodą, guziki.
• Ćwiczenia na dodawanie i odejmowanie – Oblicz i zagraj.
Woreczki foliowe, guziki.
N. rozkłada przed dziećmi woreczki foliowe oraz guziki. Każde dziecko wybiera sobie 6 gu-zików i wkłada je do woreczka. Potem dzieci układają przed sobą guziki, ilustrując podane przez N. zadania. Np.
− Masz 3 guziki. Mama dała ci jeszcze 1 guzik. Ile masz teraz guzików?
− Miałeś 4 guziki. Siostra zabrała ci 1 guzik. Ile guzików ci zostało?
Potem dzieci potrząsają woreczkami z guzikami, wsłuchując się w ich brzmienie.
• Przeliczanie w poznanym zakresie.
Sylwety (obrazki, zdjęcia) różnych kotów, kartonik z liczbą 3.
N. umieścił na tablicy sylwety (obrazki, zdjęcia) różnych kotów.
• Czytanie całościowe wyrazu koty, umieszczonego nad sylwetami.
• Liczenie sylwet kotów.
Dzieci liczą koty, umieszczają nad nimi, przy wyrazie, kartonik z liczbą 3 (lub z krążkami).
• Numerowanie kotów.
Dzieci mówią, jak wygląda pierwszy (drugi, trzeci) kot. Słuchają imion kotów. N. podaje imiona kotów: Śmieszek, Rybuś i Mruczek.
Dzieci wyjaśniają, dlaczego koty mają takie imiona.
• Przybycie jeszcze jednego kota.
Sylwety kotów, kartonik z liczbą 3, kartonik z czterema krążkami.
N. opowiada, że właścicielka 3 kotów znalazła obok śmietnika małego, zabiedzonego kotka, który najwidoczniej nie miał właściciela. Wzięła go ze sobą. (N. umieszcza na tablicy czwartą sylwetę kota). Ponieważ był trochę dziki, nazwała go Dzikusek.
− Ile kotów ma teraz pani?
• Zamienienie kartonika z liczbą 3 na kartonik z czterema krążkami.
• Zabawa ruchowo-naśladowcza Jak kotki.
Dzieci naśladują czynności wykonywane przez kotki, na hasła – nazwy tych czynności podane przez N. Np. Kotki piją mleko, skradają się, myją, śpią, robią koci grzbiet…
• Pokaz liczby 4.
Kartonik z liczbą 4.
• Umieszczenie kartonika z liczbą 4 obok kartonika z czterema krążkami.
Kartonik z liczbą 4, kartonik z czterema krążkami.
• Przypomnienie, jak ma na imię każdy z kotków.
• Zabawa Czego jest cztery?
N. rozpoczyna zdanie, a dzieci kończą je tak, aby miało sens.
Kwadrat ma… (4 boki) Kot ma… (4 łapy) Stół ma… (4 nogi)
Chustka ma… (4 rogi) Guzik może mieć… (4 dziurki)
• Odkrywam siebie. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 10.
• Rysowanie w pętlach tylu liści w jesiennych kolorach, ile wskazują kropki (liczby).
• Nazywanie drzew, z których pochodzą kolejne liście.
• Odkrywam siebie. Litery i liczby, s. 11.
• Podzielenie nazw zdjęć na głoski. Połączenie obrazków z odpowiednimi liczbami, odpowia-dającymi liczbie głosek w ich nazwach.
• Odkrywam siebie. Litery i liczby, s. 12.
• Policzenie piórek i kulek na obrazkach. Odszukanie na końcu kart kartoników z odpowiednimi liczbami. Wycięcie ich, a potem przyklejenie pod właściwymi obrazkami.
• Narysowanie na liczydłach tylu koralików, ile wskazują umieszczone w okienkach liczby.
• Pokaz prawidłowego kreślenia cyfry 4 przez N.
− Kreślenie cyfry 4 w powietrzu, na podłodze, na plecach kolegów lub koleżanek.
• Pisanie cyfry 4 po śladach, a potem – samodzielnie.
• Zabawa ruchowa Policz, ile razy.
Tamburyn.
Dzieci biegają po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Na hasło, np. Cztery – wyko-nują 4 kroki do tyłu, głośno licząc, lub klaszczą 4 razy, uderzają w kolana lub o podłogę…
Czynności, jakie mają wykonywać dzieci, muszą być ustalone przed ćwiczeniem. Dźwięki akompaniamentu są sygnałem do swobodnego biegu.
Zajęcia 2. Nauka piosenki Nasze uszy słyszą świat.
• Słuchanie piosenki Nasze uszy słyszą świat (sł. Dorota Gellner, muz. Krystyna Kwiatkowska).
Nagranie piosenki Nasze uszy słyszą świat, odtwarzacz CD.
I. Każdy z nas ma dwoje oczu, które widzą wszystko, widzą wszystko.
Błękit nieba, biały domek, zieleń traw i listków, traw i listków.
Ref.: Uszy słyszą ptaków śpiew, dzwonki deszczu, granie drzew, a nad stawem chóry żab – nasze uszy słyszą świat!
II. Każdy z nas ma jeden nosek do wąchania kwiatków, do wąchania.
Czasem także do kichania, lecz, na szczęście, rzadko do kichania.
Ref.: Uszy...
Znajdź utwór we własnych zasobach
• Rozmowa na temat utworu.
− Co robią oczy? Do czego służy nos?
− Do czego są nam potrzebne uszy?
• Zabawa przy piosence.
Instrumenty perkusyjne: trójkąty, kołatki, drewienka.
N. przygotowuje trzy rodzaje instrumentów: trójkąty, kołatki, drewienka. Dzieli dzieci na trzy zespoły.
Zwrotka 1.
Dzieci spacerują po sali, przyglądając się niebu, trawie, domom.
Refren
Dzieci zatrzymują się, tworzą trzy koła. Odtwarzają rytm piosenki: dzieci z pierwszego koła – na trójkątach, z drugiego – na kołatkach, a z trzeciego – na drewienkach.
Zwrotka 2.
Dzieci spacerują po sali, zrywają i wąchają kwiaty.
• Ćwiczenia słuchowe: określanie, czy następujące po sobie dźwięki są coraz wyższe, czy coraz niższe.
• Nauka piosenki (pierwszej zwrotki i refrenu) fragmentami, metodą ze słuchu.
Zabawy na świeżym powietrzu
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Czy potrafisz?
Dzieci biegają w różnych kierunkach, mijając się. Na klaśnięcie przez N. dzieci zatrzymują się, stają na jednej nodze, twarzą do N., drugą nogę opierają stopą o kolano nogi stojącej.
Przy powtórzeniu zabawy zmieniają nogi.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Wiatraki.
Szarfy.
Dzieci dobierają się czwórkami. Przez podanie prawych rąk tworzą wiatraki. Jedno dziecko, oznaczone szarfą (początkowo N.), to wiatr. Wiatraki obracają się wokół własnej osi tak szybko, jak szybko biega wiatr. Gdy wiatr przestaje wiać (dziecko przysiada), wiatraki się zatrzymują.
• Ćwiczenia nóg – Sprężynka.
Dzieci wykonują rytmiczne przysiady i wspięcia. N. reguluje tempo ćwiczenia, wydając polecenia: Przysiad – wspięcie.
• Zabawy instrumentami – Cicho, głośno. III
Dzieci stoją w rozsypce w jednej części sali. N. śpiewa imiona dzieci – raz głośno, raz cicho.
Dziecko, które usłyszy swoje imię, siada w kole, robiąc to cicho lub głośno, w zależności od tego, jak jego imię śpiewał N.
• Podawanie przykładów głośnych dźwięków i cichych dźwięków.
Głośne dźwięki – odgłosy: burzy, galopu koni, ruchu ulicznego, lecącego samolotu, jadącego pociągu itd.
Ciche dźwięki – odgłosy: tykania zegarka, szumu padającego słabego deszczu, szelestu liści poruszanych wiatrem itp.
• Segregowanie instrumentów perkusyjnych na ciche i głośne.
Dzieci siedzą w kole, w którego środku znajdują się różne instrumenty perkusyjne. N. kolejno gra na instrumentach, a dzieci dzielą je na głośne i ciche.
Głośno brzmiące instrumenty – kołatka, bębenek, tamburyn.
Cicho brzmiące instrumenty – grzechotka, małe talerzyki, drewienka.
• Zabawa na odprężenie.
Gdy N. gra na głośnym instrumencie, dzieci poruszają się głośno – tupiąc i skacząc. Gdy gra na cichym instrumencie – poruszają się delikatnie, cicho, na palcach.
• Zabawa Dyrygowanie.
Każde dziecko bierze sobie jeden instrument. Gdy N. wyciąga ręce przed siebie, dzieci grają na swoich instrumentach cicho, a gdy wyciąga je w bok – grają głośno. Potem dyrygować może chętne dziecko.
• Przyporządkowanie graficznego zapisu głośnym instrumentom i cichym instrumentom.
N. przedstawia graficzny zapis:
instrumenty grające głośno, instrumenty grające cicho.
Granie na instrumentach według zapisu.
• Zabawa ruchowa przy piosence Na-sze uszy słyszą świat (przewodnik, cz. 1, s. 172).
• Tablica demonstracyjna nr 26.
− Obejrzyjcie pary zdjęć. Powiedzcie ich nazwy. Czym się one różnią? (N.
pokazuje zdjęcia, a dzieci określają różnice w ich nazwach).
Październik, tydzień 4 Nasze zmysły