Przykładowy zapis w dzienniku i punkty z obszarów podstawy programowej I. Ćwiczenia narządów artykulacyjnych podczas zabawy Przygoda Januszka.
Liczenie słów w zdaniach.
Ćwiczenia poranne – zestaw 2.
IV 2IV 2, IV 15 I 5 II. 1. Nauka fragmentu wiersza Wandy Chotomskiej Gdy zamierzasz przejść
przez ulicę. Cel: zapoznanie z podstawowymi zasadami ruchu drogo-wego.
Zabawa orientacyjno-porządkowa Kolor czerwony każe stać.
2. Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw 1. Cel: rozwijanie sprawność fizycznej.
Zabawy na świeżym powietrzu: zabawa orientacyjno-porządkowa Ruch uliczny; zabawa uspokajająca Zgadnij, kogo brakuje.
IV 2
I 5I 8 I 5 III. Ilustracja ruchowa wiersza Małgorzaty Barańskiej.
Nazywanie miejsc, w których trzymamy samochody; rysowanie drogi samochodu do garażu.
Zabawa orientacyjno-porządkowa Samochody i garaże.
I 5I 7, IV 2
I 5 Cele główne:
− zapoznanie z podstawowymi zasadami ruchu drogowego,
− rozwijanie sprawności fizycznej.
Cele operacyjne:
Dziecko:
− rozpoznaje pasy i znak przejścia dla pieszych,
− aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach gimnastycznych.
Rozwijane kompetencje kluczowe:
− w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
− matematyczne oraz w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,
− osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się,
− obywatelskie.
Środki dydaktyczne: opowiadanie Przygoda Januszka, wiersz Małgorzaty Barańskiej o częściach ciała (z książki Pokaż oko, pokaż nos. 102 wierszyki z gestami, kształcące orientację w schemacie ciała), fragment wiersza Wandy Chotomskiej Gdy zamierzasz przejść przez ulicę, obrazki przed-stawiające: różne sytuacje na drodze, znak przejścia dla pieszych, sygnalizator świetlny, krążki:
czerwony i zielony, sylwety: dziecka i samochodu, wierszyki do zabawy Prawda czy fałsz?, bębenek, tamburyn, kręgle, skakanki, chorągiewki: czerwona i zielona, karta pracy, cz. 1, nr 11.
Przebieg dnia
• Ćwiczenia narządów artykulacyjnych podczas zabawy Przygoda Januszka. I
Dzieci naśladują czynności wykonywane przez bohatera opowiadania N., który je demon-struje, a następnie sprawdza poprawność wykonania poszczególnych ćwiczeń przez dzieci.
Januszek obudził się rano. Przeciągnął się i szeroko ziewnął. Nic mu się nie chciało. Ziewnął jeszcze raz, a potem drugi i zamknął oczy. Promienie słońca zaglądające przez okno zaczęły
cicho, a potem głośno. Umył zęby, wypłukał gardło i zjadł smaczne śniadanie. Skórki od chleba były dość twarde, więc gryzł je starannie, popijając małymi łykami ciepłego mleka. Zza okna dochodziło muczenie krowy: muu, muu, muu, która pasła się na trawie. Januszek postanowił przyjrzeć się jej z bliska. Krasula dokładnie przeżuwała każdy kęs trawy. Chłopcu bardzo się to spodobało, zaczął ją naśladować. Pachnące kwiaty i trawa podrażniły mu gardło i zaczął po-kasływać, aż w końcu rozkasłał się na dobre. Usiadł więc w cieniu drzewa i – nawet nie wiedząc, kiedy – zasnął. Pochrapywał – najpierw cicho, a potem coraz głośniej, co zaciekawiło pasącą się krowę. Podeszła bliżej i polizała śpiącego chłopca swoim wielkim językiem. Januszek skoczył na równe nogi, wciągnął głęboko powietrze i krzycząc: „Łaaaaaa...”, pobiegł do domu. Nawet nie wiedział, jak szybko się tam znalazł. A potem serdecznie śmiał się ze swojej przygody.
• Liczenie słów w zdaniach.
N. mówi zdania związane z ruchem drogowym. W każdym zdaniu robi przerwy między słowami. Wyjaśnia dzieciom, że te przerwy rozdzielają słowa, z jakich składa się zdanie.
Przykładowe zdania:
Po ulicy chodzą piesi.
Na skrzyżowaniu jest sygnalizacja.
Samochód ma cztery koła.
Pasy są nazywane zebrą.
Sygnalizacja świetlna ma dwa kolory.
Przechodzimy na zielonym świetle.
• Ćwiczenia poranne – zestaw 2 (przewodnik, cz. 1, s. 28).
Zajęcia 1. Nauka fragmentu wiersza Wandy Chotomskiej Gdy zamierzasz przejść przez II ulicę.
• Zapoznanie z zasadami ruchu drogowego, z wykorzystaniem obrazków.
Obrazki przedstawiające różne sytuacje na drodze, sylwety: dziecka, samochodu, krążki:
zielony, czerwony, znak przejścia dla pieszych, obrazek sygnalizatora.
• Opowiadanie przez dzieci o sytuacjach przedstawionych na obrazkach. Zwracanie uwagi na oznakowanie przejścia dla pieszych (znak przejścia dla pieszych, pasy).
• Odgadnięcie przez dzieci, co przedstawia obrazek (sygnalizator świetlny), poprzez stopniowe odkrywanie kolejnych jego fragmentów.
• Omówienie znaczenia kolorów na sygnalizatorach dla pieszych i dla samochodów. Zwra-canie uwagi na przeciwne zachowania pieszych i kierowców podczas świecenia się światła w tym samym kolorze.
• Umieszczanie sylwety dziecka pod obrazkiem z zielonym światłem, a sylwety samochodu pod obrazkiem z czerwonym światłem (zmiana ustawienia w zależności od koloru prezento-wanego światła). Uświadamianie konsekwencji nieznajomości przepisów ruchu drogowego.
• Zabawa Prawda czy fałsz?
Dzieci słuchają wierszy. Potem określają, które z nich są zgodne z prawdą, a które nie, i podają propozycje, co należy w nich zmienić.
Światło zielone omijać te miejsca – to dobre zasady.
Światło czerwone jak mak, jak ogień, wszystkim przechodniom
Pograj w piłkę na ulicy, przecież jest tak blisko.
Po co iść daleko, na szkolne boisko?
• Nauka fragmentu wiersza Wandy Chotomskiej metodą ze słuchu – zapoznanie z pięcioma zasadami przechodzenia przez jezdnię.
1. Na chodniku przystań bokiem.
2. Popatrz w lewo bystrym okiem.
3. Skieruj w prawo wzrok sokoli.
4. Znów na lewo spójrz powoli.
5. Jezdnia wolna – więc swobodnie mogą przez nią przejść przechodnie.
• Zwracanie uwagi na kolejność czynności wykonywanych podczas przechodzenia przez ulicę.
• Recytacja fragmentu wiersza – indywidualna i zespołowa.
• Ilustracja ruchowa do wiersza – zwracanie uwagi na prawą i na lewą stronę ciała.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Kolor czerwony każe stać.
Krążki: czerwony, zielony.
Dzieci poruszają się swobodnie po sali, kiedy N. trzyma w dłoni zielony krążek. Wyciągnięty w górę czerwony krążek jest sygnałem do zatrzymania się.
Zajęcia 2. Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw 1.
Kręgle, bębenek, tamburyn.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Posłuszne kręgle.
Dzieci poruszają się swobodnie po sali, trzymając kręgle w rękach. Na mocne uderzenie w bębenek zatrzymują się i manipulują kręglami: podają je sobie z jednej ręki do drugiej, z przodu, za plecami, pod kolanami; podrzucają je i łapią.
• Ćwiczenia mięśni brzucha Jak najdalej w przód.
Dzieci w siadzie prostym, kręgle trzymają w obu rękach. Wykonują skłon tułowia w przód, sięgając rękami z kręglami jak najdalej w kierunku stóp (kolana proste).
• Skręty Na prawo, na lewo.
Dzieci w siadzie skrzyżnym, trzymają kręgle na głowach, przytrzymując je rękami, łokcie odchylają na zewnątrz. Wykonują skręty tułowia w prawo i w lewo; co pewien czas wykonują kilka rzutów i chwytów kręgli.
• Skrętoskłony Witamy stopy.
Dzieci w siadzie rozkrocznym, kręgle trzymają oburącz w górze; wykonują skrętoskłon do lewej stopy – przywitanie jej kręglem, wyprost; wykonują skrętoskłon do prawej stopy – przywitanie jej (podczas ćwiczenia dzieci starają się nie zginać kolan).
• Ćwiczenie mięśni grzbietu Oglądamy kręgle.
Dzieci w leżeniu przodem, trzymają kręgle w obu rękach przed głową. Unoszą głowę, prostują ręce – oglądają kręgle, wytrzymują przez chwilę. Potem wracają do leżenia – odpoczynek.
• Ćwiczenie mięśni brzucha Spotkanie.
Dzieci w leżeniu tyłem, kręgle trzymają w obu rękach wyciągniętych za głową. Jednocześnie wznoszą obie nogi i ręce – dążą do spotkania nóg z kręglem; potem powracają do pozycji wyjściowej.
• Ćwiczenie mięśni grzbietu i brzucha Z nóg do rąk.
Dzieci w leżeniu tyłem, kręgle trzymają między stopami. Przekazują kręgle do rąk, za gło-wę, i powracają do siadu. Ponownie wkładają kręgle pomiędzy stopy i od nowa wykonują ćwiczenie.
• Bieg Postaw kręgle.
Dzieci biegają z kręglami w różnych kierunkach przy akompaniamencie tamburynu. Podczas przerwy w grze stawiają kręgiel tak, aby się nie przewrócił.
• Ćwiczenia przeciw płaskostopiu Sprytne stopy.
Dzieci w siadzie prostym podpartym, każde ma kręgiel pomiędzy stopami (pionowo). Krążą stopami obunóż w prawo i w lewo.
− Wałkują kręgle raz jedną, raz drugą stopą.
− W siadzie podpartym – chwytają stopami kręgle i podnoszą je do góry.
• Zabawa rytmiczna Zgodnie z rytmem.
Dzieci spacerują po sali w różnych kierunkach, w rytm bębenka. Podczas przerwy w grze zatrzymują się, słuchają rytmu wystukiwanego przez N. na bębenku, starając się go zapa-miętać, a następnie wystukują ten rytm, uderzając kręglami o podłogę.
• Zabawa uspokajająca Marsz parami.
Dzieci maszerują parami po obwodzie koła; odkładają kręgle na wyznaczone miejsce.
Zabawy na świeżym powietrzu
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Ruch uliczny.
Skakanki, chorągiewki: czerwona i zielona, lub tarcze w tych barwach.
Zabawę muszą poprzedzać obserwacje ruchu ulicznego i poznanie zasad prawostronnego poruszania się przechodniów na chodniku i pojazdów na jezdni. Na środku ogrodu N. układa ze skakanek szeroką jezdnię i, równolegle do niej, po obu stronach, nieco węższe chodniki.
Po prawej stronie jezdni ustawiają się samochody, motocykle, rowery. Na chodnikach stają przechodnie, na podwyższeniu policjant, tj. N., który ma chorągiewki: czerwoną i zieloną, lub tarcze w tych barwach. W poprzek ulicy N. wyznacza skakankami przejście dla przechodniów.
Na sygnał – podniesienie zielonej chorągiewki – pojazdy poruszają się prawą stroną jezdni;
na sygnał – podniesienie czerwonej chorągiewki lub tarczy – zatrzymują się. Policjant daje wówczas znak, że na drugą stronę ulicy mogą po wyznaczonych pasach przejść przechodnie.
Po kilkukrotnym powtórzeniu następuje zmiana ról w grupach.
• Zabawa uspokajająca Zgadnij, kogo brakuje.
Dzieci siedzą skrzyżnie na ziemi, najlepiej w półkolu. N. wyznacza jedno dziecko, które będzie mamą. Mama wybiera sobie czworo lub pięcioro dzieci i sadza je pośrodku. Mama musi dobrze przyjrzeć się swoim dzieciom i zapamiętać ich imiona. Potem na chwilę oddala się i wówczas N. porywa jedno z dzieci (dziecko się ukrywa). Mama, po powrocie na miejsce, musi zgadnąć, którego dziecka brakuje, i podać jego imię.
Uwaga: po kilku powtórzeniach zabawę można nieco zmienić, np.: zamienić jedno z dzieci, obok siedzących już dzieci posadzić jakieś inne dziecko, wymienić dwoje dzieci.
• Ilustracja ruchowa wiersza Małgorzaty Barańskiej.III Dzieci stoją w kole:
Tu ramiona, a tu łokcie, krzyżują ręce na klatce piersiowej, klepią dłońmi w swoje ramiona, a potem zginają ręce, wyciągają je do przodu i stukają łokciem o łokieć,
pięści, plecy, brzuch. stukają pięścią w pięść, klepią obiema dłońmi plecy, a potem –
brzuch,
Pięścią stuknę, akcentują słowo stuknę, uderzając pięścią w otwartą dłoń, nogą tupnę, energicznie tupią,
taki ze mnie zuch. uderzają pięścią w klatkę piersiową.
• Karta pracy, cz. 1, nr 11.
− Jak nazywa się miejsce, w którym trzymamy samo-chody?
− Dlaczego je tam trzymamy?
− Narysujcie drogę samochodu do garażu.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Samochody i garaże.
Tamburyn.
Dzieci są samochodami. Poruszają się zgodnie z ryt-mem wystukiwanym na tamburynie. Podczas prze-rwy w grze muszą dojechać do garażu – wyznaczo-nego miejsca w sali. (N. zmienia ustawienie garaży).
Wrzesień, tydzień 2 Droga do przedszkola