Przykładowy zapis w dzienniku i punkty z obszarów podstawy programowej I. Zabawy swobodne w wybranych kącikach (5-latki).
Ćwiczenie słuchu fonematycznego – określanie ostatniej głoski w sło-wach (6-latki).
Ćwiczenia poranne – zestaw 4.
I 6IV 2, IV 5
I 5 II. 1. Ćwiczenia ortofoniczne Leśne odgłosy. Cel: rozwijanie mowy.
2. Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw 2 (metodą Rudolfa Labana). Cel: roz-wijanie sprawności fizycznej.
Zabawy na świeżym powietrzu: zabawy orientacyjno-porządkowe: Dzieci w lesie, Zamień woreczek; zabawa bieżna Obiegnij swoją parę.
IV 2I 8
I 5 III. Zabawa dydaktyczna Dzień i noc – zwracanie uwagi na cykliczność
wy-stępowania dnia i nocy.
Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzień i noc.
IV 16 I 5 Cele główne:
− rozwijanie mowy,
− rozwijanie sprawności fizycznej.
Cele operacyjne:
Dziecko:
− naśladuje głosy zwierząt,
− aktywnie uczestniczy w ćwiczeniach gimnastycznych.
Wyklaszcz grzybowe rytmy.
Rysuj grzyby po śladach. Policz je. Narysuj w ramce odpowiednią liczbę kropek.
27 koordynacja wzrokowo-ruchowa, percepcja wzrokowa i słuchowa, przeliczanie
Rozwijane kompetencje kluczowe:
− w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,
− matematyczne oraz w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,
− osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się,
− w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.
Środki dydaktyczne: kartoniki z obrazkami do ćwiczeń słuchowych, obrazki: leśnych zwierząt, kojarzące się z dniem i nocą, szarfy, woreczki, obręcze, słońca i księżyca, bębenek, nagranie skocznej melodii, muzyki w szybkim tempie, w wolnym tempie, do marszu, biegu, podskoków, kartka papieru, odtwarzacz CD, tablica demonstracyjna nr 12.
Przebieg dnia
• Zabawy swobodne w wybranych kącikach.I
• Ćwiczenia słuchu fonematycznego – określanie ostatniej głoski w słowie.
Obrazki przedstawiające różne przedmioty.
Dzieci siedzą w kole. Przed nimi leżą kartoniki z obrazkami przedstawiającymi różne przed-mioty, odwrócone przodem do dołu. Dzieci określają ostatnią głoskę w słowie wypowie-dzianym przez N. Następnie odkrywają kolejno dowolny obrazek i określają, jaką głoską kończy się jego nazwa. Jeśli jest ona taka sama, jak w słowie podanym przez N., zabierają kartonik z obrazkiem, jeśli nie – ponownie go odwracają. Wygrywa to dziecko, które zbierze najwięcej kartoników.
• Ćwiczenia poranne – zestaw 4.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Lis i zajączki.
Część sali to las, przed nim jest polana. Dzieci są zajączkami. Skaczą po polanie. Z boku stoi lis. Na hasło N.: Uwaga, lis! zajączki uciekają w stronę lasu, gdzie są bezpieczne. Złapane zajączki zamienią się w lisy i polują wspólnie z nimi.
• Ćwiczenia tułowia Gimnastyka zajączków.
Dzieci dobierają się parami, ustawiają tyłem do siebie, w rozkroku, w niewielkiej odległości od siebie. Wykonują skłon do przodu i podają partnerowi ręce pomiędzy nogami. Następ-nie prostują się i wykonują skręty tułowia, celując otwartymi dłońmi w dłoNastęp-nie kolegi – raz z jednej strony, raz z drugiej.
• Ćwiczenia wyprostne Zajączek zmęczony i zajączek wypoczęty.
Dzieci siadają skrzyżnie, ręce trzymają na kolanach. Na hasło Zajączek zmęczony – wykonują luźny skłon tułowia w przód, a na hasło Zajączek wypoczęty, prostują tułów, z głową usta-wioną prosto.
• Ćwiczenia rąk i nóg Rozbawione zajączki.
Dzieci, w leżeniu na plecach, machają rękami i ugiętymi w kolanach nogami, uniesionymi do góry.
• Bieg Zajączki jadą na rowerach.
Dzieci biegają w luźnej gromadce po obwodzie koła, z wysokim unoszeniem kolan.
• Marsz zajączków.
Poruszają się w lekkim skłonie, ręce mają oparte na kolanach. Następnie, we wspięciu na palcach, podnoszą ręce w górę, machają palcami – Maszerują zające, świeci słońce gorące.
Zajęcia 1. Ćwiczenia ortofoniczne Leśne odgłosy.II
• Wymienianie nazw zwierząt żyjących w lesie.
Obrazki zwierząt leśnych.
Dzieci dzielą podane nazwy na sylaby (5-latki), określają pierwsze i ostatnie głoski w nazwach (6-latki). Np. sowa: so-wa (s, a); sarna: sar-na (s, a), borsuk: bor-suk (b, k) itd.
Potem wybierają odpowiednie obrazki (przedstawiające zwierzęta leśne: jeża, wiewiórkę, sowę, sarnę, borsuka, lisa, wilka) i umieszczają je na tablicy.
• Wskazywanie obrazków zwierząt, które zasypiają przed zimą (borsuk, jeż, niedźwiedź).
(W razie problemów podpowiada N.).
• Ćwiczenia ortograficzne Leśne zwierzęta.
Tablica demonstracyjna nr 12.
− Posłuchajcie nazw zwierząt. Powta-rzajcie je. Podzielcie te nazwy na sylaby.
− Co słyszycie na początku nazw?
(N. wskazuje zdjęcia, a dzieci okre-ślają pierwsze głoski w nazwach zwierząt).
− Co słyszycie na końcu nazw?
(Bez omawiania węża).
− Naśladujcie głosy tych zwierząt. Dzie-ci wraz z N. naśladują głosy zwie-rząt, na przemian: cicho – głośno.
Sowa – uhu, uhu, uhu... Wrona – kraa, kraa, kraa... Wąż – ssyy, ssyy, ssyy...
Żaba – kum, kum, kum... Dzięcioł – stuk-puk, stuk-puk... Wróbel – ćwir, ćwir, ćwir...
• Naśladowanie leśnych odgłosów.
Dzieci naśladują, na przemian: cicho i głośno, odgłosy: spadających kropli deszczu (kap, kap...), łamiącej się gałązki (traach, traach), wycia wiatru (wuuu..), szumu liści poruszanych wiatrem (szszsz...).
• Zabawa w rozpoznawanie leśnych głosów i odgłosów.
N. dzieli dzieci na kilka zespołów. Zespoły kolejno wydają leśne głosy lub odgłosy, a dzieci z innych zespołów odgadują, co wydaje takie dźwięki.
Zajęcia 2. Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw 2 (z wykorzytaniem metody Rudolfa Labana).
Bębenek, nagrania skocznej melodii, muzyki w szybkim tempie, w wolnym tempie, do marszu, biegu, podskoków, kartka papieru, odtwarzacz CD.
• Rytmiczny marsz – dzieci rytmicznie poruszają się w różnych kierunkach sali zgodnie z akom-paniamentem na bębenku.
• Taniec ciała – przy muzyce dzieci tańczą całym ciałem; kiedy zobaczą podniesioną do góry rękę N. – wykonują taniec tylko rękami, stojąc w miejscu.
• Rozciągamy swoje ciało – dzieci starają się zająć jak najwięcej miejsca w przestrzeni; następnie kurczą się tak, aby stać się jak najmniejszymi i zająć jak najmniej miejsca.
• Reagujemy na tempo akompaniamentu – podczas muzyki w szybkim tempie dzieci skaczą jak małe piłeczki – szybko i nisko nad podłogą; muzyka wolna zaprasza do ruchu duże piłki – dzieci skaczą wolno, ale wysoko.
• Reagujemy na zmienny akompaniament – dzieci rozpoznają, kiedy muzyka jest do marszu, biegu lub podskoków, i w odpowiedni sposób na nią reagują.
• Wycieczka rowerowa – dzieci w leżeniu na plecach, naśladują nogami jazdę na rowerze;
podczas muzyki wolnej – jadą pod górę, podczas szybkiej – z górki.
• Tak jak kartka – dzieci obserwują ruch wyrzuconej w górę i spadającej na podłogę kartki papieru; następnie dowolnymi ruchami ciała starają się odtworzyć ruch kartki.
12 wróbel
• Nasze improwizacje – dzieci swobodnie tańczą przy muzyce; podczas przerwy w muzyce wykonują najpiękniejsze ukłony.
• Rozluźniamy i napinamy ramiona – dzieci rozluźniają ramiona i nimi potrzasają, na mocne uderzenie w bębenek usztywniają je w dowolnej pozycji.
• Spotkanie różnych części ciała – dzieci swobodnie tańczą przy muzyce; podczas przerwy w grze dotykają swojego najbliższego sąsiada dowolną częścią ciała i pozostają bez ruchu aż do ponownego usłyszenia muzyki.
• Szukamy pary – dzieci maszerują w różnych kierunkach sali bez akompaniamentu; kiedy usłyszą akompaniament na bębenku, dobierają się w pary i maszerują z partnerem; przerwa w grze jest sygnałem do marszu osobno. Za każdym razem dzieci szukają innego partnera.
Zabawy na świeżym powietrzu
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzieci w lesie.
Szarfy w kolorze zielonym (dla połowy grupy), tamburyn.
N. rozdaje szarfy połowie grupy dzieci, rozstawiając je w rozsypce po wyznaczonym miejscu ogrodu – to drzewa w lesie.
Dzieci bez szarf biegają w różnych kierunkach, uważając, żeby nie potrącać innych dzieci ani drzew. Na sygnał – tamburyn, zatrzymują się i stają za najbliższym drzewem. Po kilkukrotnym powtórzeniu zabawy dzieci zamieniają się rolami i zabawa trwa nadal.
• Zabawa bieżna Obiegnij swoją parę.
Dzieci stoją lub siedzą skrzyżnie w dwóch szeregach na przeciwległych liniach, w kilkume-trowym oddaleniu od siebie, każde naprzeciw swojej pary.
Wywołane z szeregu dziecko (lub dwoje, troje dzieci) obiega swoją parę siedzącą po drugiej stronie i szybko wraca z powrotem na miejsce.
Uwaga: po opanowaniu zabawy w opisanej wyżej, uproszczonej formie N. wywołuje cały szereg.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Zamień woreczek.
Woreczki w czterech kolorach, cztery obręcze z woreczkami.
Rozdając dzieciom woreczki w czterech kolorach, dzielimy je na cztery grupy, które ustawia-ją się w czterech rzędach. Przed każdym z rzędów, w odległości 5–10 m, układamy cztery obręcze i w każdej kładziemy po jednym woreczku.
Na sygnał pierwsze dzieci z rzędów biegną w kierunku swoich obręczy, kładą w nich woreczek trzymany przez siebie, a zabierają znajdujący się w obręczy. Po zamianie woreczka biegną do kolejnego dziecka, lekko uderzają je w rękę, dając sygnał startu, a same stają na końcu rzędu. Liczba dzieci w rzędach musi być jednakowa.
• Zabawa dydaktyczna Dzień i noc – zwracanie uwagi na cykliczność występowania dnia III i nocy.
• Ekspresja słowna – Co by było, gdyby ciągle była noc?
• Zabawa pantomimiczna Co można robić w dzień? – odgadywanie czynności prezentowanych ruchem.
• Segregowanie obrazków – Co pasuje do nocy, a co – do dnia?
Obrazki kojarzące się z nocą i z dniem.
• Zabawa orientacyjno-porządkowa Dzień i noc.
Gdy N. pokazuje obrazek przedstawiający słońce, dzieci poruszają się swobodnie, naśladując różne zabawy, np.: skoki na skakance, odbijanie piłki, łapanie motyli, zbieranie grzybów...
Kiedy N. pokazuje obrazek przedstawiający księżyc, dzieci kładą się na dywanie z rękami ułożonymi pod głową i udają, że śpią, cichutko pochrapując.
Wrzesień, tydzień 4 Co robią zwierzęta jesienią?