King’s College (Columbia University)

King’s College w kolonii Nowy Jork (obecnie Columbia University in the City of New York, czyli Uniwersytet Columbia) został założony w sposób przypominający powstanie College of William and Mary w Wirginii. Uczelnia ta powstała w roku 1754 na mocy królewskiego aktu nadającego jej statut, w odpowiedzi na działanie Harvardu i Yale, które przyciągały młodych ludzi poszukujących wyższego wykształ-cenia, a jednocześnie miały wyraźne afi liacje religijne: i Harvard, i Yale nastawione były na kształcenie młodzieży purytańskiej, z tego powodu pracujący tam profeso-rowie byli najczęściej purytańskimi duchownymi. Mieszkańcy kolonii Nowy Jork obawiali się z kolei, że nowa królewska uczelnia może stać się szkołą służącą przede wszystkim kościołowi episkopalnemu, tak jak to było w początkach istnienia Colle-ge of William and Mary. Taka obawa była tym bardziej uzasadniona, że ziemię pod budowę nowego koledżu przekazała anglikańska parafi a Świętej Trójcy w mieście Nowy Jork⁷⁴. Wbrew jednak tym obawom powołana zgodnie z podpisanym przez króla statutem rada zarządzająca (governing board albo board of governors) skupiła przedstawicieli różnych wyznań właśnie po to, aby zagwarantować równy dostęp do nauki wszystkim młodym mieszkańcom kolonii oraz całej brytyjskiej Ameryki Północnej. Statut gwarantował jedynie to, że prezydentem uczelni miał być członek kościoła episkopalnego⁷⁵.

Nowy Jork, podobnie jak inne kolonie, przeznaczał znaczne środki na wspieranie działań swojej uczelni. Do wybuchu wojny o niepodległość władze kolonii przekaza-ły albo w formie bezpośredniego wsparcia fi nansowego, albo za pomocą zorganizo-wanych loterii sumę 15 558 funtów. Zważywszy na dużo krótszy czas, który upłynął od utworzenia uczelni do wybuchu wojny o niepodległość, była to suma świadcząca o rzeczywistym zaangażowaniu się władz we wspieranie szkoły wyższej działającej na jej terytorium⁷⁶.

W czasie walk o niepodległość King’s College praktycznie zawiesił swoją działal-ność, a ówczesny prezydent uczelni uciekł z Nowego Jorku. Rada zarządzająca nadal jednak funkcjonowała i przystąpiła do zdecydowanych działań po uzyskaniu niepod-ległości przez Stany Zjednoczone, zwłaszcza kiedy w 1784 roku pojawiły się głosy o konieczności utworzenia w stanie Nowy Jork nowej uczelni. Zasadniczą przyczyną powstania takiego pomysłu były posądzenia o nadmierne związki King’s College z Koroną Brytyjską. Dlatego board of governors zależało na uznaniu uczelni przez stan i potwierdzeniu jest statutu w nowej rzeczywistości politycznej i prawnej⁷⁷. Pod wpływem działań burmistrza Nowego Jorku, Jamesa Duane’a, oraz Johna Jaya

(ab-74 R.A. McCaughey, Stand, Columbia: A History of Columbia University in the City of New York, 1754–2004, Columbia University Press, New York 2003, s. 11, 15–17.

75 R. Hofstadter, Academic…, s. 116; Statutes of Columbia College, Revised and Passed by the Board of Trustees, July, 1843, Columbia College, New York 1843, s. 5.

76 F.B. Hough, D. Murray, Historical and Statistical Record of the University of the State of New York during the Century from 1784 to 1884, Weed, Parsons and Company, Albany 1885, s. 17.

77 J. Whitehead, The Separation…, s. 21.

Czasy kolonialne – powstanie pierwszych uczelni i ich relacje z władzami 75 solwenta King’s College z 1764 roku), stanowa legislatura przyjęła w maju 1784 roku ustawę, która powołała do istnienia The University of the State of New York oraz zmieniła nazwę King’s College na Columbia College i uczyniła z tego koledżu część powstałego właśnie uniwersytetu (notabene w tym momencie jedyną część)⁷⁸.

Wbrew swojej nazwie The University of the State of New York nie był tak na-prawdę uczelnią, ale stanową agencją odpowiedzialną za wszystkie poziomy edu-kacji. Ciałem zarządzającym tej instytucji była Rada Regentów (Board of Regents), w której skład weszli przedstawiciele stanu, przedstawiciele kościołów działających na terenie stanu Nowy Jork oraz przedstawiciele każdego hrabstwa. Zadaniem tak sformowanej rady było zarządzanie wszystkimi szkołami, akademiami oraz koledża-mi działającykoledża-mi na terenie stanu⁷⁹.

Podobnie jednak jak w Massachusetts, uznanie uczelni, potwierdzenie jej statu-tu oraz roli w rozwoju stanu, nie oznaczało zapewnienia wystarczających funduszy na jej rozwój i funkcjonowanie. Niezwykłym pomysłem stanu Nowy Jork było na-łożenie właśnie na Board of Regents obowiązku pozyskania środków na działanie szkoły. Władze stanu przeznaczyły 410 funtów na wysłanie przedstawicieli do Fran-cji i Holandii, gdzie mieli oni szukać chętnych do udzielenia fi nansowego wsparcia nowojorskiej edukacji. Jak nietrudno się domyślić – działania nie przyniosły prawie żadnych rezultatów⁸⁰.

Pod wpływem nieustających petycji ze strony Columbia College oraz samego The University of the State of New York legislatura ponownie zajęła się sprawami szkolnictwa wyższego w 1787 roku, a w szczególności funkcjonowaniem jedynego koledżu w stanie. W myśl przyjętego wówczas rozstrzygnięcia Columbia miała być nadzorowana przez samouzupełniającą się radę nadzorczą, w której żaden członek nie był powoływany z urzędu (co obowiązywało na przykład w Massachusetts, gdzie członkiem Rady Nadzorców automatycznie stawał się gubernator). Zadaniem Uni-wersytetu Stanu Nowy Jork miało natomiast być sprawowanie nadzoru nad wszystki-mi placówkawszystki-mi edukacyjnywszystki-mi oraz powoływanie do istnienia nowych szkół⁸¹.

Lata 1784–1787 pokazały, że tak naprawdę Columbia (jeszcze jako King’s Col-lege) chciała się stać uczelnią stanową i tylko brak fi nansowego wsparcia Nowe-go Jorku pokrzyżował te plany. Chęć pozostania pod opieką stanu wynikała także z praktycznej działalności The University of the State of New York. Absolwenci King’s College zadbali o to, by stanowili większość w Radzie Regentów, dodatkowo wprowadzono wymóg, by na 33 członków Rady, dwudziestu pochodziło z miasta Nowy Jork. Rok 1785 pokazał, że w ten sposób Columbia mogła utrzymywać uprzy-wilejowaną pozycję: grupa postępowych mieszkańców hrabstwa Suffolk chciała

za-78 Ibidem; R.A. McCaughey, op.cit., s. 52.

79 W.S. Kaplin, B.A. Lee, The Law of Higher Education. A Comprehensive Guide to Legal Implica-tions of Administrative Decision Making, Jossey-Bass, San Francisco 2006, s. 1253–1258; R. Rybkowski, Upadek…, s. 98. W takiej formie the University of the State of New York przetrwał do dzisiaj i nadal nie jest uczelnią, a stanową agencją sprawującą nadzór nad publicznym i prywatnym szkolnictwem wszyst-kich szczebli stanu Nowy Jork.

80 J. Whitehead, The Separation…, s. 22.

81 Ibidem.

łożyć akademię w East Hampton, ale zrezygnowała z tego planu, kiedy okazało się, że w istocie nowa szkoła musiałaby podlegać Columbii⁸².

Takie działanie Rady Regentów sprawiło, że kiedy w 1787 dyskutowano nad nową ustawą dotyczącą szkolnictwa wyższego, przedstawiciel z Suffolk, Ezra L’Hommedieu zasugerował, by wszyscy członkowie rad nadzorczych koledżów i akademii byli mianowani przez stan, co miało zabezpieczyć przed nadmiernymi wpływami jednej uczelni. W ostrej opozycji do tego pomysłu był Alexander Hamilton, który przekonał legislaturę, że raczej zgromadzenie, w którym zasiadają przedstawiciele poszczegól-nych hrabstw, powinno zajmować się takimi decyzjami, i to za jego sprawą podtrzy-mano pomysł o samouzupełniającej się radzie zarządzającej w Columbia College⁸³. Należy zwrócić uwagę na problem bardziej związany z relacjami pomiędzy szkolnictwem wyższym a władzami federalnymi, który odegrał istotną rolę w roz-strzygnięciach z 1787 roku: Nowy Jork był wówczas stolicą Stanów Zjednoczonych, a także stanu Nowy Jork. Columbia College był jedyną szkołą wyższą znajdującą się w pobliżu stolicy. Z tego powodu była ona szczególnie atrakcyjna dla młodych ludzi, którzy myśleli o ewentualnej karierze w polityce czy administracji federalnej. Opro-mieniona sławą takich absolwentów, jak John Jay czy Alexander Hamilton, dawała możliwość uczestniczenia w bieżących debatach politycznych obydwu władzom – zarówno federalnej, jak i stanowej⁸⁴.

Pomimo zmniejszenia zależności Columbii od władz stanowych uczelnia nadal zwracała się z prośbami o fi nansowanie jej działalności. W 1792 roku, przy czyn-nym wsparciu gubernatora George’a Clintona (członka rady nadzorczej Columbii), legislatura Nowego Jorku przyznała 6000 funtów na wzniesienie nowych budynków uczelni oraz na okres pięciu lat – 750 funtów rocznie na pensje dla trzech profesorów uczelni: języka francuskiego, języków orientalnych oraz prawa. Kiedy ostatecznie po siedmiu latach stan przestał płacić pensje, uczelnia zrezygnowała z dalszego zatrud-niania tych profesorów⁸⁵.

Pozycja Columbii na forum legislatury nowojorskiej uległa pogorszeniu w 1795 roku, kiedy ostatecznie powołano drugą uczelnię w stanie – Union College⁸⁶. W 1805 roku gubernator Morgan Lewis zwrócił się do legislatury z prośbą o zapewnienie wsparcia dla edukacji. Jak wskazywał:

(…) jeśli szkoły nie są wspierane przez państwo, wykształcenie staje się bardzo kosz-towne, a konsekwencją tego będzie, że tylko bogatych będzie stać na kształcenie swoich dzieci; co jest niepożądane w przypadku każdej formy rządu, a szczególnie niebezpieczne w naszym przypadku⁸⁷.

82 R.A. McCaughey, op.cit., s. 55–58.

83 J. Whitehead, The Separation…, s. 23; J. Herbst, From Crisis…, s. 168–169.

84 J. Whitehead, The Separation…, s. 30. W 1790 roku stolica Stanów Zjednoczonych została prze-niesiona do Filadelfi i, a w 1796 roku stan Nowy Jork wybrał Albany na siedzibę swoich władz.

85 J. Whitehead, The Separation…, s. 24.

86 Union College został powołany do życia decyzją Regentów The University of the State of New York i, podobnie jak Columbia, mógł być początkowo uznawany za publiczną szkołę stanową, ale po 1805 roku związki ze stanem zaczęły się rozluźniać i dzisiaj, tak jak i Columbia, jest uczelnią prywatną.

87 Ch.Z. Lincoln (red.), Messages from the Governor of New York, vol. II, J.B. Lyon Company, Albany 1909, vol. II, s. 559. „For if seminaries of learning are not patronized by the state and for want

Czasy kolonialne – powstanie pierwszych uczelni i ich relacje z władzami 77 Legislatura przychyliła się do wniosku gubernatora: utworzyła stały fundusz, z którego miały być przekazywane pieniądze na funkcjonowanie szkół powszech-nych. Obydwa koledże zostały jednak pozbawione możliwości korzystania z tej puli, legislatura była bowiem niechętna wspieraniu szkół, nad którymi nie miała za-pewnionej kontroli. W zamian za to przekazano im ziemię w pobliżu miejscowości Ticonderoga (pomiędzy jeziorami George i Champlain), którą mogły dysponować wedle własnego uznania⁸⁸.

W 1812 roku powołano do życia kolejną uczelnię – Hamilton College, i w dwa lata później wszystkie trzy razem wystąpiły do legislatury z prośbą o wsparcie. Union dostał pozwolenie na zorganizowanie loterii na sumę 200 000 dolarów, Hamilton zaś na sumę 40 000. Columbii odmówiono prawa do zorganizowania loterii, ale został jej przekazany grunt w mieście Nowy Jork, znany pod nazwą Hosack’s Botanical Garden. Teren ten miał być wykorzystany pod budowę nowego kampusu uczelni.

Columbia nie chciała jednak opuszczać swoich budynków w centrum miasta i zwró-ciła się z prośbą o zwolnienie jej z obowiązku przeprowadzki. Gubernator DeWitt Clinton poparł tę prośbę i przekonał legislaturę do tego rozwiązania⁸⁹.

Przełom XVIII i XIX wieku oznaczał w historii Columbii także zerwanie związ-ków z kościołem episkopalnym, a w szczególności z parafi ą Świętej Trójcy w mie-ście Nowy Jork. Z aktu założycielskiego wynikało, że prezydentem uczelni musiała być osoba reprezentująca wyznanie podporządkowane autorytetowi króla Anglii, i taka sytuacja nie przysparzała uczelni zbyt dużo sympatii. Tym bardziej, że angli-kanie domagali się co jakiś czas prowadzenia zajęć specjalnie dla nich, tak by pomóc w przygotowaniu nowych duchownych. W 1817 roku gubernator Daniel Tompkins (absolwent z 1795 roku) zaproponował legislaturze, by rada zarządzająca Columbii spłaciła wartość gruntów ofi arowanych przez parafi ę Świętej Trójcy i ufundowała episkopalne seminarium duchowne; wówczas legislatura mogłaby usunąć wymóg przynależności do tegoż kościoła w przypadku osoby prezydenta. W ramach tej pro-pozycji Tompkins sugerował także, by Columbia połączyła się z nowo powstałym Washington College i przeniosła na Staten Island⁹⁰.

O ile pierwsza część propozycji zyskała uznanie członków rady, o tyle druga su-gestia oznaczała, że Columbia znalazłaby się z dala od centrum życia politycznego i kulturalnego miasta i dodatkowo straciłaby na swojej atrakcyjności. Rada zarzą-dzająca przekazała gubernatorowi i legislaturze odpowiedź, która była wyraźną de-klaracją niezależności uczelni od polityki prowadzonej przez stan Nowy Jork. Wła-dze stanu dosyć łatwo przyjęły tę odpowiedź, bo w początkach XIX wieku, nawet pozostając na Manhattanie, Columbia była słabą szkołą. W tym samym 1817 roku

of this patronage, a liberal education is very expensive, the consequence will be that the rich alone can afford to educate their children; a consequence not desireable in any government, and highly dangerous in our own”.

88 J. Whitehead, The Separation…, s. 25.

89 R.A. McCaughey, op.cit., s. 71–73. Tereny te pokrywają się obecnie mniej więcej z Rockefeller Center w Nowym Jorku. Sprzedanie tej ziemi było jednym z głównych źródeł w początkach funduszu inwestycyjnego Columbia University.

90 J. Whitehead, The Separation…, s. 28.

kościół episkopalny dodatkowo ją osłabił, tworząc własną uczelnię, gdyż Colum-bia nie gwarantowała nauczania właściwego z punktu widzenia tego wyznania. To ostatecznie doprowadziło do tego, że prezydent uczelni już dłużej nie musiał być anglikaninem⁹¹.

Uniezależnienie od Kościoła episkopalnego zbiegło się w czasie z zupełnym roz-luźnieniem związków z władzami stanowymi, gdyż Nowy Jork bardziej był zain-teresowany wspieraniem młodszych szkół. Ofi arowane Columbii tereny w mieście Nowy Jork okazały się na tyle cenne, że przy dodatkowym wsparciu ofi arodawców uczelnia nie musiała się zwracać z nieustającymi prośbami o fi nansową pomoc.

Dzięki temu samouzupełniająca się rada zarządzająca stała się w końcu jedyną insty-tucją nadzorującą działania uczelni.